Kinderen
alle pijlers
'genegeerd' door beste vriendin: ik wel, zij niet
vrijdag 11 juli 2008 om 11:37
Al een hele tijd speelt dit tussen mijn vriendin en mij.....
Zij en haar man zijn inmiddels 2,5 aan het proberen om zwanger te raken....allemaal heel moeilijk en emotioneel dat snap ik écht écht écht uit de grond van mijn hart.
Vele onderzoeken hebben ze gehad en ze komen er maar niet achter waar het aan ligt, het blijft dus afwachten in frustratie en verdriet.
Toen ik haar 2 jaar geleden vertelde dat ik zwanger was, stond het huilen haar al nader dan lachen omdat het zo onverwachts was dat ik eerder zwanger was dan haar.
Dat vond ik toen heel raar, maar so be it.
2 jaar lang heb ik haar gesteund en ben ik er voor haar geweest.
Op mijn zoontje's 1e verjaardag in januari is ze in tranen weggelopen nadat er meer vriendinnen met baby's binnenkwamen.
Begreep ik heel goed en heb dat zo gelaten want ik snapte het ook gewoon wel maar sinds die tijd wil ze me niet meer spreken.
We wonen dicht bij elkaar en komen elkaar dus regelmatig tegen.
Dan ontwijkt ze mijn zoontje en wil snel weer weglopen.
Via mail (want tel. neemt ze niet meer op) heb ik haar diverse keren gevraagd hoe ik haar kan steunen of dat ze ons liever niet meer wilt zien.
Wat ik het moeilijkste vind is dat ze zelf geen vrienden heeft en mij en mijn vriendengroep (want daar hebben wij ze veel in betrokken) gewoon opeens laat vallen!
Ik snap als geen ander hoe emotioneel en frustrerend deze tijd is voor haar en haar man maar ik mis mijn vriendin!
Ik wil haar gewoon steunen en het doet me veel verdriet dat zij mijn zoontje niet eens aankijkt!
Ik zou het echt niet leuk vinden dat zodra ze zwanger is opeens wél de beste vriendin wilt zijn en de deur platlopen.
Wat kan ik hier nou mee? want het zit me vreselijk hoog en dat wéét ze ook maar reageert gewoon niet of met de mededeling dat er niets aan de hand is.
Zij en haar man zijn inmiddels 2,5 aan het proberen om zwanger te raken....allemaal heel moeilijk en emotioneel dat snap ik écht écht écht uit de grond van mijn hart.
Vele onderzoeken hebben ze gehad en ze komen er maar niet achter waar het aan ligt, het blijft dus afwachten in frustratie en verdriet.
Toen ik haar 2 jaar geleden vertelde dat ik zwanger was, stond het huilen haar al nader dan lachen omdat het zo onverwachts was dat ik eerder zwanger was dan haar.
Dat vond ik toen heel raar, maar so be it.
2 jaar lang heb ik haar gesteund en ben ik er voor haar geweest.
Op mijn zoontje's 1e verjaardag in januari is ze in tranen weggelopen nadat er meer vriendinnen met baby's binnenkwamen.
Begreep ik heel goed en heb dat zo gelaten want ik snapte het ook gewoon wel maar sinds die tijd wil ze me niet meer spreken.
We wonen dicht bij elkaar en komen elkaar dus regelmatig tegen.
Dan ontwijkt ze mijn zoontje en wil snel weer weglopen.
Via mail (want tel. neemt ze niet meer op) heb ik haar diverse keren gevraagd hoe ik haar kan steunen of dat ze ons liever niet meer wilt zien.
Wat ik het moeilijkste vind is dat ze zelf geen vrienden heeft en mij en mijn vriendengroep (want daar hebben wij ze veel in betrokken) gewoon opeens laat vallen!
Ik snap als geen ander hoe emotioneel en frustrerend deze tijd is voor haar en haar man maar ik mis mijn vriendin!
Ik wil haar gewoon steunen en het doet me veel verdriet dat zij mijn zoontje niet eens aankijkt!
Ik zou het echt niet leuk vinden dat zodra ze zwanger is opeens wél de beste vriendin wilt zijn en de deur platlopen.
Wat kan ik hier nou mee? want het zit me vreselijk hoog en dat wéét ze ook maar reageert gewoon niet of met de mededeling dat er niets aan de hand is.
dinsdag 15 juli 2008 om 11:33
@ Meiroosje: Ik vond het ook heel fijn (verkeerde woordkeuze, maar je snapt vast wel wat ik bedoel) om te lezen! Zoals jij het verwoordt, voelt het voor mij ook aan. Ik vind het altijd wel 'fijn' (gaan we weer) om ook eens het verhaal van andere ongewenst kinderloze mensen te lezen.
Ik heb via een ander forum contact met 2 meiden, dat is heel hecht en tja, dat worden dan dus nieuwe vriendschappen... Als je er zin/behoefte aan hebt, mag je altijd m'n mailadres aan de Viva-Angels vragen (enne: dat geldt ook voor jou, Kaetje, en alle andere kinderlozen). Hoeft niet hoor, is maar een aanbod Ik weet nu zo'n jaar dat we definitief kinderloos blijven (uitbehandeld), het rouwproces is al wat langer bezig (weinig hoop nog tijdens de laatste behandelingen) en duurt volgens mij een leven lang. Ik heb het altijd als verrijkend en steunend ervaren om er met (enkele)anderen in dezelfde situatie over te kunnen praten (en ook over heel veel andere zaken natuurlijk ).
Groetjes,
Marlies
Ik heb via een ander forum contact met 2 meiden, dat is heel hecht en tja, dat worden dan dus nieuwe vriendschappen... Als je er zin/behoefte aan hebt, mag je altijd m'n mailadres aan de Viva-Angels vragen (enne: dat geldt ook voor jou, Kaetje, en alle andere kinderlozen). Hoeft niet hoor, is maar een aanbod Ik weet nu zo'n jaar dat we definitief kinderloos blijven (uitbehandeld), het rouwproces is al wat langer bezig (weinig hoop nog tijdens de laatste behandelingen) en duurt volgens mij een leven lang. Ik heb het altijd als verrijkend en steunend ervaren om er met (enkele)anderen in dezelfde situatie over te kunnen praten (en ook over heel veel andere zaken natuurlijk ).
Groetjes,
Marlies
dinsdag 15 juli 2008 om 12:21
Marlies wat lief van je. Ik wil je heel veel kracht toewensen bij het proces dat jullie doormaken. Ik hoop heel erg voor jullie dat het op een dag wat meer naar de achtergrond verdwijnt en dat je het leven op een andere mooie en zinvolle manier kan invullen. Maar wat moet dat moeilijk zijn om hier samen doorheen te komen....
woensdag 16 juli 2008 om 15:19
Poeh wat moeilijk zeg, ergens kan ik het toch wel een beetje begrijpen hoor, het moet ook verschrikkelijk moeilijk zijn als zo'n oergevoel niet tot werkelijkheid wordt gebracht.
En daarbij is het ook vaak wel zo dat als je zelf geen kinderen hebt, kinderwens of niet, de relatie toch anders wordt tussen elkaar.
Ik weet nog dat mijn zus zich mateloos irriteerde aan haar vriendin toen die een dochter kreeg, de verhalen over die dochter ging mijn zus haar strot uithangen.
Tja en toen kreeg zuslief zelf een zoon, het mooiste neefje in de wereld weliswaar, maar ik werd er soms ook wel eens moe van, die verhalen over neeflief, dag en nacht....
Tja en toen kreeg ik een dochter en begrijp nu pas waarom iedereen het over zijn/haar kind heeft de hele dag....
Overigens is mijn allerliefste en beste vriendinnetje ook al 3 jaar bezig zwanger te raken en dit lukt moeilijk, op een paar miskramen na, maar juist zij en ik zijn ontzettend naar elkaar toegegroeid sinds de komst van mijn dochter.
Ze vindt mijn dochter ook het lekkerste ding van Nederland en koopt zich helemaal suf aan spulletjes en is echt stapelgek op dochterlief. Wat een geluk heb ik toch eigenlijk, dat besef ik me nu pas......
En daarbij is het ook vaak wel zo dat als je zelf geen kinderen hebt, kinderwens of niet, de relatie toch anders wordt tussen elkaar.
Ik weet nog dat mijn zus zich mateloos irriteerde aan haar vriendin toen die een dochter kreeg, de verhalen over die dochter ging mijn zus haar strot uithangen.
Tja en toen kreeg zuslief zelf een zoon, het mooiste neefje in de wereld weliswaar, maar ik werd er soms ook wel eens moe van, die verhalen over neeflief, dag en nacht....
Tja en toen kreeg ik een dochter en begrijp nu pas waarom iedereen het over zijn/haar kind heeft de hele dag....
Overigens is mijn allerliefste en beste vriendinnetje ook al 3 jaar bezig zwanger te raken en dit lukt moeilijk, op een paar miskramen na, maar juist zij en ik zijn ontzettend naar elkaar toegegroeid sinds de komst van mijn dochter.
Ze vindt mijn dochter ook het lekkerste ding van Nederland en koopt zich helemaal suf aan spulletjes en is echt stapelgek op dochterlief. Wat een geluk heb ik toch eigenlijk, dat besef ik me nu pas......
donderdag 17 juli 2008 om 13:04
quote:parel27 schreef op 11 juli 2008 @ 12:28:
Dat klopt, in 1,5 jaar 3 miskramen.
Je stoot me er niet voor het hoofd hoor.....
Zij weet daar idd van maar leeft in de overtuiging dat wat zij meemaakt vele malen erger is aangezien ik iig wel zwanger werd....
Ze weet ook van mijn verdriet, gemis en die dingen maar het feit dat ik nu wel een kindje heb verandert de zaak heel erg in haar ogen....
Heel jammer
Nu ik dit lees heb ik ineens niet zoveel begrip meer voor je vriendin. Ik wil zelf dolgraag zwanger worden en ben bezig met IUI. En ik kan soms erg jaloers zijn op mensen bij wie het gelijk lukt. Maar als zij ook van jouw pijn afweet..... Dan zou ik juist hartstikke blij voor mijn vriendin zijn. Ik kan me voorstellen dat ze je negeert als je helemaal niet betrokken zou zijn. Maar zo te lezen ben je juist wel betrokken. Tja, dan is er waarschijnlijk maar 1 conclusie: dat ze jullie geluk gewoonweg niet aan kan! Wel erg jammer dat ze je dat niet zelf zegt en dat je ernaar moet raden.
Erg vervelend allemaal!
Dat klopt, in 1,5 jaar 3 miskramen.
Je stoot me er niet voor het hoofd hoor.....
Zij weet daar idd van maar leeft in de overtuiging dat wat zij meemaakt vele malen erger is aangezien ik iig wel zwanger werd....
Ze weet ook van mijn verdriet, gemis en die dingen maar het feit dat ik nu wel een kindje heb verandert de zaak heel erg in haar ogen....
Heel jammer
Nu ik dit lees heb ik ineens niet zoveel begrip meer voor je vriendin. Ik wil zelf dolgraag zwanger worden en ben bezig met IUI. En ik kan soms erg jaloers zijn op mensen bij wie het gelijk lukt. Maar als zij ook van jouw pijn afweet..... Dan zou ik juist hartstikke blij voor mijn vriendin zijn. Ik kan me voorstellen dat ze je negeert als je helemaal niet betrokken zou zijn. Maar zo te lezen ben je juist wel betrokken. Tja, dan is er waarschijnlijk maar 1 conclusie: dat ze jullie geluk gewoonweg niet aan kan! Wel erg jammer dat ze je dat niet zelf zegt en dat je ernaar moet raden.
Erg vervelend allemaal!
zondag 27 juli 2008 om 12:08
Ik zou echt even een adempauze nemen in de vriendschap. Heb ongeveer hetzelfde meegemaakt. Wij hebben ons toen echt even gefocust op ons eigen ding en hadden zoiets van we komen elkaar wel tegen. Mijn vriendin en ik zaten gewoon niet meer op een lijn door allerlei oorzaken en dit verhaal kwam er ook nog bovenop. Er waren een hele hoop stille verwijten die terecht en onterecht over en weer gingen.
Heel naar was dat. Ze is daarna ook niet meer uit mijn gedachten geweest, maar ik was ook even helemaal leeg. We zien elkaar nu een stuk minder dan vroeger, maar het contact is echter en ontspannender. Ik duim iedere dag voor haar in de hoop dat ze zwanger word.
Heel naar was dat. Ze is daarna ook niet meer uit mijn gedachten geweest, maar ik was ook even helemaal leeg. We zien elkaar nu een stuk minder dan vroeger, maar het contact is echter en ontspannender. Ik duim iedere dag voor haar in de hoop dat ze zwanger word.
