Kinderen
alle pijlers
10 dagen overtijd.
dinsdag 23 juni 2009 om 11:02
Vandaag 10 dagen overtijd. Ik ben zojuist gestript. Tweede keer nu. Vk gaf 50/50 kans dat het vannacht doorzet.
Maar ik voel -as we speak- nog helemaal niks.
Ik raak moedeloos. Ben ik al.
Ik moet a.s donderdag naar het ZH voor een ctg. En dan begint de ellende. Het gaat harstikke medisch worden.
Ik voel me gewoon zo k*t. Ik blijf in herhaling vallen. Het huis is schoon. Alles heb ik nu al gedaan, Alles voor de baby is klaar.
Alles al een keer gedaan;
Lekker winkelen, ontspannen, filmpje kijken, veel slapen, wandelen, slapen, hyves, emailen, bellen, voor me uit staren.
Ik kan het niet meer.
Ik wil bevallen!!!
Hoe kwam jij de dagen door vlak voor de bevalling? Bij overtijd lopen dan..
En, inleiden? Is dat nou echt zo erg?
Mijn vk zei van wel....
En, bestaat het? Dat ik zelf -onbewust- de bevalling- tegenhoud?
Mijn vorige kindje is heel ziek geboren en heeft het maar nét gered
Uiteindelijk is dit wel goed gekomen.
Opzich heeft dit echt wel een plekje gekregen. Ik vond zelfs die bevalling heel mooi, maar wat er daarna gebeurde was allemaal best heftig.
Kan mijn onderbewustzijn zo sterk zijn dat ik deze bevalling uit stel?
Ik heb ook wel eens helemaal niet meer aan de bevalling gedacht. Maar ook dat helpt niet.
Ben zo bang. En het afwachten. En het niet weten.....
Sorry moest het even kwijt.
Maar ik voel -as we speak- nog helemaal niks.
Ik raak moedeloos. Ben ik al.
Ik moet a.s donderdag naar het ZH voor een ctg. En dan begint de ellende. Het gaat harstikke medisch worden.
Ik voel me gewoon zo k*t. Ik blijf in herhaling vallen. Het huis is schoon. Alles heb ik nu al gedaan, Alles voor de baby is klaar.
Alles al een keer gedaan;
Lekker winkelen, ontspannen, filmpje kijken, veel slapen, wandelen, slapen, hyves, emailen, bellen, voor me uit staren.
Ik kan het niet meer.
Ik wil bevallen!!!
Hoe kwam jij de dagen door vlak voor de bevalling? Bij overtijd lopen dan..
En, inleiden? Is dat nou echt zo erg?
Mijn vk zei van wel....
En, bestaat het? Dat ik zelf -onbewust- de bevalling- tegenhoud?
Mijn vorige kindje is heel ziek geboren en heeft het maar nét gered
Uiteindelijk is dit wel goed gekomen.
Opzich heeft dit echt wel een plekje gekregen. Ik vond zelfs die bevalling heel mooi, maar wat er daarna gebeurde was allemaal best heftig.
Kan mijn onderbewustzijn zo sterk zijn dat ik deze bevalling uit stel?
Ik heb ook wel eens helemaal niet meer aan de bevalling gedacht. Maar ook dat helpt niet.
Ben zo bang. En het afwachten. En het niet weten.....
Sorry moest het even kwijt.
dinsdag 23 juni 2009 om 11:05
dinsdag 23 juni 2009 om 11:16
Het zegt natuurlijk helemaal niets over jouw situatie, maar ik zal je even een positief verhaal vertellen. Ik was 38+6 zwanger van mijn tweede en ben die ochtend gestript. In de loop van de dag wel wat rugpijn gehad, maar ik geloofde echt niet dat het ging gebeuren! Tegen de avond wat kramperig gevoel en laat op de avond begonnen de weeën toch echt. Die nacht is mijn zoontje geboren.
Ik hoop voor jou dat het ook vandaag zal beginnen!
Ik hoop voor jou dat het ook vandaag zal beginnen!
Loretta is De Mol. Punt.
dinsdag 23 juni 2009 om 11:17
Nou download ga naar de videotheek en haal een stapel films. Zet een kinderbadje op buiten en ga daar met je voetjes in zitten met een muziekje er bij. En ga er vanuit dat het nog zeker 4 dagen kan duren. Je maakt jezelf helemaal gek, en je doet er geen moer aan. Ga er vanuit dat je over een dag of 4 wordt ingeleid, dan kan het alleen maar meevallen.
Ik ben overigens beide keren ingeleid, beide keren 42 en 42+3, en ik lanceerde ze in 2,5 uur, zo goed als pijnloos en lekker in een ziekenhuis.
Ik ben overigens beide keren ingeleid, beide keren 42 en 42+3, en ik lanceerde ze in 2,5 uur, zo goed als pijnloos en lekker in een ziekenhuis.
dinsdag 23 juni 2009 om 11:20
Hoi FleurtjeFee,
Ik volg jullie al een tijdje op de tribune, omdat ik zelf volgende week uitgerekend ben en ik 2 meiden van jouw groepje ken.
Het lijkt me hartstikke rot om zó lang overtijd te lopen. Ik zou daar ook vreselijk van balen, omdat je al vanaf week 37 zo ongeveer zit te wachten.
Mij valt op dat je jezelf behoorlijk zit op te fokken elke dag, als ik zo vrij mag zijn om dit te zeggen. Dit begon al een tijd geleden, las ik.
Ik weet niet of je hiermee de bevalling tegen kunt houden, ik denk van niet. Maar het kost je zoveel negatieve energie en dat is zo jammer. Gebruik die energie om krachten op te doen voor de zware klus die je nog moet gaan klaren. Kun je die energie ombuigen naar positieve dingen? Geniet nog even van de rust bijvoorbeeld. Je kindje heeft het nog lekker daar binnen, alles gaat goed met hem/haar, wees daar blij mee. Ga lekker van de zon genieten vandaag.
Je kindje komt er heus binnenkort uit. Echt !
Waarom hik je zo aan tegen het 'medische'? Wat vind je daar zo verschrikkelijk aan? Het is toch alleen maar goed dat je en je kindje daar goed onder controle komt? En inleiden: tja, als het moet, moet het....
Ik wil eigenlijk alleen maar zeggen, dat ik je stress zo zonde vind. Natúúrlijk mag je je zorgen maken om bepaalde dingen, bijv. als het niet goed met het kindje gaat. Maar probeer de dingen positiever te gaan bekijken. Dat maakt deze laatste dagen een stuk aangenamer.
Ik hoop echt dat het strippen vanochtend geholpen heeft. Volgens je VK heb je 50% kans dat het vannacht gaat doorzetten. Dat je nu nog niets voelt, kan hè? Het is nog geen vannacht ! Ik hoop het echt voor je.
Ik volg jullie al een tijdje op de tribune, omdat ik zelf volgende week uitgerekend ben en ik 2 meiden van jouw groepje ken.
Het lijkt me hartstikke rot om zó lang overtijd te lopen. Ik zou daar ook vreselijk van balen, omdat je al vanaf week 37 zo ongeveer zit te wachten.
Mij valt op dat je jezelf behoorlijk zit op te fokken elke dag, als ik zo vrij mag zijn om dit te zeggen. Dit begon al een tijd geleden, las ik.
Ik weet niet of je hiermee de bevalling tegen kunt houden, ik denk van niet. Maar het kost je zoveel negatieve energie en dat is zo jammer. Gebruik die energie om krachten op te doen voor de zware klus die je nog moet gaan klaren. Kun je die energie ombuigen naar positieve dingen? Geniet nog even van de rust bijvoorbeeld. Je kindje heeft het nog lekker daar binnen, alles gaat goed met hem/haar, wees daar blij mee. Ga lekker van de zon genieten vandaag.
Je kindje komt er heus binnenkort uit. Echt !
Waarom hik je zo aan tegen het 'medische'? Wat vind je daar zo verschrikkelijk aan? Het is toch alleen maar goed dat je en je kindje daar goed onder controle komt? En inleiden: tja, als het moet, moet het....
Ik wil eigenlijk alleen maar zeggen, dat ik je stress zo zonde vind. Natúúrlijk mag je je zorgen maken om bepaalde dingen, bijv. als het niet goed met het kindje gaat. Maar probeer de dingen positiever te gaan bekijken. Dat maakt deze laatste dagen een stuk aangenamer.
Ik hoop echt dat het strippen vanochtend geholpen heeft. Volgens je VK heb je 50% kans dat het vannacht gaat doorzetten. Dat je nu nog niets voelt, kan hè? Het is nog geen vannacht ! Ik hoop het echt voor je.
What matters most is how you see yourself
dinsdag 23 juni 2009 om 11:21
Ik weet niet of je zelf de bevalling tegenhoudt.
Dat hoeft in ieder geval niet. Zelf ben ik acht dagen na de uitgerekende datum bevallen terwijl ik best zin had in de bevalling. Ik zag er in ieder geval niet tegenop, het was mijn eerste kind dus ik had ook geen nare herinneringen aan een vorige bevalling.
Maar het wachten is vreselijk. Die acht dagen overtijd leken wel acht weken... hoe clichématig ook: de laatste loodjes wegen echt het zwaarst, lichamelijk maar zeker ook geestelijk. Je vraagt hoe anderen de tijd zijn doorgekomen. Voor mij was dat voornamelijk met rustig aan doen, want ik kon niet veel meer doen, had extreem veel harde buiken. Wel elke dag een wandeling gemaakt en lekker in de tuin gezeten (ben eind mei bevallen). Veel gelezen en achter de computer gezeten. En elke dag een verse ananas gegeten en een liter tonic (of was het nu bitter lemon?) gedronken omdat men zei dat je daardoor de bevalling kon opwekken...
Overigens ben ik in het ziekenhuis bevallen en ik heb daar heel goede herinneringen aan. Een "medische" bevalling hoeft niet per se een slechte of traumatische bevalling te zijn! Heel veel sterkte, ik hoop dat je vandaag gaat bevallen.
Dat hoeft in ieder geval niet. Zelf ben ik acht dagen na de uitgerekende datum bevallen terwijl ik best zin had in de bevalling. Ik zag er in ieder geval niet tegenop, het was mijn eerste kind dus ik had ook geen nare herinneringen aan een vorige bevalling.
Maar het wachten is vreselijk. Die acht dagen overtijd leken wel acht weken... hoe clichématig ook: de laatste loodjes wegen echt het zwaarst, lichamelijk maar zeker ook geestelijk. Je vraagt hoe anderen de tijd zijn doorgekomen. Voor mij was dat voornamelijk met rustig aan doen, want ik kon niet veel meer doen, had extreem veel harde buiken. Wel elke dag een wandeling gemaakt en lekker in de tuin gezeten (ben eind mei bevallen). Veel gelezen en achter de computer gezeten. En elke dag een verse ananas gegeten en een liter tonic (of was het nu bitter lemon?) gedronken omdat men zei dat je daardoor de bevalling kon opwekken...
Overigens ben ik in het ziekenhuis bevallen en ik heb daar heel goede herinneringen aan. Een "medische" bevalling hoeft niet per se een slechte of traumatische bevalling te zijn! Heel veel sterkte, ik hoop dat je vandaag gaat bevallen.
dinsdag 23 juni 2009 om 11:23
Mij werd overigens verteld dat ik geen of niet genoeg oxitocine aanmaak, het hormoon wat de bevalling in gang zet. Tja, en dan kun je willen wat je wilt, maar dan loop je dus inderdaad gewoon 2 weken over tijd.
En waarom ben je zo bang voor het medische als je vroige kindje het maar net heeft gered? Geen mooiere omgeving om te bavllen dan een ziekenhuis dan toch? Kan je kindje gelijk goed nagekeken wordt, ook al is het kerngezond...
En na de bevalling lekker naar huis.
En waarom ben je zo bang voor het medische als je vroige kindje het maar net heeft gered? Geen mooiere omgeving om te bavllen dan een ziekenhuis dan toch? Kan je kindje gelijk goed nagekeken wordt, ook al is het kerngezond...
En na de bevalling lekker naar huis.
dinsdag 23 juni 2009 om 11:41
Ik wilde altijd een medische bevalling en toen mocht het niet.
En nu moet het weer. *zucht*.
Jane, je hebt wel gelijk hoor. In die zin.. Ik kan en mag het niet gaan opkroppen. Ik gooi het eruit. Veel en vaak.
Met het idee dat het dan weg is.
Tijdje terug had ik ook weer zoiets -erg veel last vd hormonen- en toen gaf Qwertu me tips om die onzekerheid/boosheid/etc te omarmen als het ware, maar daarna los te laten. Te accepteren dat ze er zijn. En daarna los te laten.
Dat helpt goed!
Nu heb ik last van dipjes. Ik schrijf ze van me af. Hier. In het juni-topic. Het helpt wel. Jammer dat het zo kort helpt.
Ik heb van de week ook al gedacht om gewoon nu er volledig ervan uit te gaan dát ik ingeleid ga worden.
Nou echt, ik ga me dan zo raar voelen. Het voelt als opgeven en falen. Ik moet er niet aan denken.
En ja, uiteindelijk kan ik ook niks anders doen dan wachten. En weetje, ik geniet ook erg van dat mannetje in mijn buik. Kijk zo naar hem uit. En dan straks heb ik hm in mijn armen.
Maar deze gevoelens gaan helaas ook gepaard met veel angst.
Ik heb weinig vertrouwen. Ik geloof het allemaal niet zo meer.
Maar tegelijkertijd besef ik me ook weer dat ZO niet te leven valt en ik vertrouwen moet hebben. Hoop doet leven denk ik dan en dan gaat het wel weer goed hoor.
Het zijn momentjes. Korte.
Misschien moet ik toch die ingeleide bevalling als doel gaan zien. Dat ik hm rauw lust ofzo.
En nu moet het weer. *zucht*.
Jane, je hebt wel gelijk hoor. In die zin.. Ik kan en mag het niet gaan opkroppen. Ik gooi het eruit. Veel en vaak.
Met het idee dat het dan weg is.
Tijdje terug had ik ook weer zoiets -erg veel last vd hormonen- en toen gaf Qwertu me tips om die onzekerheid/boosheid/etc te omarmen als het ware, maar daarna los te laten. Te accepteren dat ze er zijn. En daarna los te laten.
Dat helpt goed!
Nu heb ik last van dipjes. Ik schrijf ze van me af. Hier. In het juni-topic. Het helpt wel. Jammer dat het zo kort helpt.
Ik heb van de week ook al gedacht om gewoon nu er volledig ervan uit te gaan dát ik ingeleid ga worden.
Nou echt, ik ga me dan zo raar voelen. Het voelt als opgeven en falen. Ik moet er niet aan denken.
En ja, uiteindelijk kan ik ook niks anders doen dan wachten. En weetje, ik geniet ook erg van dat mannetje in mijn buik. Kijk zo naar hem uit. En dan straks heb ik hm in mijn armen.
Maar deze gevoelens gaan helaas ook gepaard met veel angst.
Ik heb weinig vertrouwen. Ik geloof het allemaal niet zo meer.
Maar tegelijkertijd besef ik me ook weer dat ZO niet te leven valt en ik vertrouwen moet hebben. Hoop doet leven denk ik dan en dan gaat het wel weer goed hoor.
Het zijn momentjes. Korte.
Misschien moet ik toch die ingeleide bevalling als doel gaan zien. Dat ik hm rauw lust ofzo.
dinsdag 23 juni 2009 om 11:49
FleurtjeFee! Relax!!
10 dagen overtijd, tja... over een paar dagen is je jochie er toch echt. Ik heb tijdens mijn zwangerschap ook behoorlijk wat dipjes gehad en wat mij altijd wat beter liet voelen was even kijken bij topics van meiden die later zijn uitgerekend dan ik. Heb je bijvoorbeeld gezien dat er al januari en februari 2010 topics zijn?? ZIJ moeten pas lang wachten op hun kindjes! Tegen die tijd is die van jou alweer een half jaar
Een inleiding/medische bevalling is echt niet verkeerd hoor. Ik zou niet eens thuis willen bevallen! En wat betreft de tijd doorkomen; geniet van het mooie weer! Lekker buiten zitten, boekje lezen.... relax. Spaar je krachten inderdaad, want straks kom je mopperen over je gebroken nachten en hoe moe je daarvan bent....
10 dagen overtijd, tja... over een paar dagen is je jochie er toch echt. Ik heb tijdens mijn zwangerschap ook behoorlijk wat dipjes gehad en wat mij altijd wat beter liet voelen was even kijken bij topics van meiden die later zijn uitgerekend dan ik. Heb je bijvoorbeeld gezien dat er al januari en februari 2010 topics zijn?? ZIJ moeten pas lang wachten op hun kindjes! Tegen die tijd is die van jou alweer een half jaar
Een inleiding/medische bevalling is echt niet verkeerd hoor. Ik zou niet eens thuis willen bevallen! En wat betreft de tijd doorkomen; geniet van het mooie weer! Lekker buiten zitten, boekje lezen.... relax. Spaar je krachten inderdaad, want straks kom je mopperen over je gebroken nachten en hoe moe je daarvan bent....
dinsdag 23 juni 2009 om 12:08
....ik bedacht me nog wat.. (pfff)
Wát zegt het overtijd lopen nu eigenlijk?
Betekent dit dat de baby het juist goed maakt bij mij en dus geen reden heeft om bepaalde hormonen af te scheiden die de bevaling in gang zou moeten zetten.
(Zal wel gelul zijn, want dan zou alle andere baby's met 38 weken geboren zich niet goed voelen?)
Of is de baby te groot? En de natuur zorgt ervoor dat er niks op gang komt, want het gaat niet passen...
Of iets anders onder de leden waardoor het niet op gang komt?
OF is overtijd lopen gewoon iets wat gebeurt en waar nooit daadwerkelijk onderzoek naar is gedaan hóe het komt?
Het komt overigens wel bij mij in de familie voor. Overtijd lopen.
En mijn eerste was ook 11 dagen te laat.
Enne...4500 gram.
Wel spontaan begonnen. Uiteindelijk.
Toen voelde ik me ook al zo genaaid. Nee, meid zei de vk, het komt wel zei ze toen ik 40 weken was.
Kom ik een weekje later weer op controle.
Oh je bent 10 dagen overtijd en huppatee, ze belde direct de GYN.
Ik schrok me zo rot dat direct daarna de weeen begonnen.
De volgende ochtend is ze geboren.
Ik hoop op herhaling van bovenstaande.
Wát zegt het overtijd lopen nu eigenlijk?
Betekent dit dat de baby het juist goed maakt bij mij en dus geen reden heeft om bepaalde hormonen af te scheiden die de bevaling in gang zou moeten zetten.
(Zal wel gelul zijn, want dan zou alle andere baby's met 38 weken geboren zich niet goed voelen?)
Of is de baby te groot? En de natuur zorgt ervoor dat er niks op gang komt, want het gaat niet passen...
Of iets anders onder de leden waardoor het niet op gang komt?
OF is overtijd lopen gewoon iets wat gebeurt en waar nooit daadwerkelijk onderzoek naar is gedaan hóe het komt?
Het komt overigens wel bij mij in de familie voor. Overtijd lopen.
En mijn eerste was ook 11 dagen te laat.
Enne...4500 gram.
Wel spontaan begonnen. Uiteindelijk.
Toen voelde ik me ook al zo genaaid. Nee, meid zei de vk, het komt wel zei ze toen ik 40 weken was.
Kom ik een weekje later weer op controle.
Oh je bent 10 dagen overtijd en huppatee, ze belde direct de GYN.
Ik schrok me zo rot dat direct daarna de weeen begonnen.
De volgende ochtend is ze geboren.
Ik hoop op herhaling van bovenstaande.
dinsdag 23 juni 2009 om 12:22
Je kunt je wel druk maken, maar feitelijk zal hij toch écht niet nog 3 weken blijven zitten én je hebt je bevalling niet in de hand. Ook niet als hij niet medisch is. Een niet-medische bevalling kan binnen 2 tellen een medische bevalling worden en ingeleide bevalllingen kunnen veel makkelijker verlopen dan een gewone bevalling en andersom.
Ik snap overigens niet hoe je je genaaid kunt voelen als je gewoon een zwangerschap uitdraagt tot de normale termijn. Ik vind dat 'overtijd lopen' altijd een beetje raar. Net als een baby die 'te vroeg' geboren zou zijn als hij met 38 weken komt. Alles tussen de 37 en 42 weken is volslagen normaal, niets te vroeg of overtijd aan.
Dat je het zat bent snap ik, en sterkte met de laatste loodjes. Maar je hebt het domweg niet in de hand.
Ik snap overigens niet hoe je je genaaid kunt voelen als je gewoon een zwangerschap uitdraagt tot de normale termijn. Ik vind dat 'overtijd lopen' altijd een beetje raar. Net als een baby die 'te vroeg' geboren zou zijn als hij met 38 weken komt. Alles tussen de 37 en 42 weken is volslagen normaal, niets te vroeg of overtijd aan.
Dat je het zat bent snap ik, en sterkte met de laatste loodjes. Maar je hebt het domweg niet in de hand.
dinsdag 23 juni 2009 om 12:33
Thyra, dat bedoel ik juist. IK ben het niet zat!! Met alle liefde wil IK wel de VOLLE 42 weken uitzitten. Maar mag niet van de gyn!
Vanaf dat ik enkele daagjes voorbij de uitgerekende datum was begon de vk al over strippen, inleiden, infuus, gynaecologie etc.
Ik trek het nog wel hoor.
Mijn nevositeit zit hm in dat het uit MIJN handen word genomen.
En ja, je hebt wel gelijk dat dit altijd kan gebeuren.
Maar ik vind het zo snel gaan. Als de gyn nu pas ná 42 weken in het vizier kwam! Maar neh. Sinds ik 40+6 wkn zwanger ben.
Bah.
Maar goed, het zal wel. Onderzoek zal wel hebben aangetoond dat dit beter is...
Gelukkig zei mijn vk dat ik mag aangeven in het ZH dat ik best nog wel wil wachten.
Ik wil zo graag natuurlijk bevallen onder leiding van een verloskundige.
En niet wéér die onbekende gyn/arts-ass met infuus, CTG'S, toestanden, toeters en bellen.
Mijn laatste bevalling.
Daarom ook zo emo eronder.
Vanaf dat ik enkele daagjes voorbij de uitgerekende datum was begon de vk al over strippen, inleiden, infuus, gynaecologie etc.
Ik trek het nog wel hoor.
Mijn nevositeit zit hm in dat het uit MIJN handen word genomen.
En ja, je hebt wel gelijk dat dit altijd kan gebeuren.
Maar ik vind het zo snel gaan. Als de gyn nu pas ná 42 weken in het vizier kwam! Maar neh. Sinds ik 40+6 wkn zwanger ben.
Bah.
Maar goed, het zal wel. Onderzoek zal wel hebben aangetoond dat dit beter is...
Gelukkig zei mijn vk dat ik mag aangeven in het ZH dat ik best nog wel wil wachten.
Ik wil zo graag natuurlijk bevallen onder leiding van een verloskundige.
En niet wéér die onbekende gyn/arts-ass met infuus, CTG'S, toestanden, toeters en bellen.
Mijn laatste bevalling.
Daarom ook zo emo eronder.
dinsdag 23 juni 2009 om 12:48
Lieve FF,
Probeer nog even te genieten...
Je laatste bevalling, dus ook je laatste zwangerschap, de laatste schopjes, bewegingen, zoo bijzonder!
En: inleiden is geen drama! Echt niet.
Je hebt het juist erg in de hand allemaal, je weet wanneer je gaat bevallen, dat het niet lang duurt, dat je pijnbestrijding kunt vragen. Ja, met onbekenden, maar ook die zijn lief voor je. Bij mij kwam trouwens mijn eigen verloskundige af en toe even kijken, vraag dat eens aan die van jou.
Ik snap je ongeduld, ook jij wilt genieten van je kleine baby.
Nog heeel even... zet hem op, hou je taai en je gevoelens hier delen is prima!
Probeer nog even te genieten...
Je laatste bevalling, dus ook je laatste zwangerschap, de laatste schopjes, bewegingen, zoo bijzonder!
En: inleiden is geen drama! Echt niet.
Je hebt het juist erg in de hand allemaal, je weet wanneer je gaat bevallen, dat het niet lang duurt, dat je pijnbestrijding kunt vragen. Ja, met onbekenden, maar ook die zijn lief voor je. Bij mij kwam trouwens mijn eigen verloskundige af en toe even kijken, vraag dat eens aan die van jou.
Ik snap je ongeduld, ook jij wilt genieten van je kleine baby.
Nog heeel even... zet hem op, hou je taai en je gevoelens hier delen is prima!
dinsdag 23 juni 2009 om 13:25
dinsdag 23 juni 2009 om 13:33
Ik snap het ook wel, maar het is toch logisch dat ze nu alvast bespreken wat er eventueel kan gebeuren? En alvast strippen, als dat een handeling is zonder bijwerkingen die de kans op een normale bevalling wat vergroot?
Lang overtijd lopen is een risico en je wilt ook niet dat ze met exact 42 weken gaan zeggen, zonder voorbereiding: zo, gaat u maar liggen, we leiden u in. Daar beginnen ze al mee met 40 weken, en dat is heel terecht. Je moet donderdag naar het ziekenhuis, dan ben je dus op 2 dagen na 42 weken zwanger. Wat is daar raar aan?
Ik vind het niet meer dan logisch dat de VK enkele dagen na de uitgerekende datum over medische toestanden begint, aangezien die baby er toch uit moet als hij dat niet zelf besluit te doen en ze je daar moeilijk pas met 42 weken zwangerschap mee kunnen confronteren.
De mensch lijdt het meest door het lijden dat hij vreescht. Je komt er niet onderuit, die bevalling en de omstandigheden doen er gewoonweg niet zoveel toe. Het kan goed gaan en het kan kut gaan, en of je nu vanzelf begint of niet heeft daar niet zo heel veel invloed op. Inleiden kan ook met 5 uurtjes gepiept zijn zonder ingrijpen, een thuisbevalling kan eindigen in een toestand met sirenes en gynaecologen.
Lang overtijd lopen is een risico en je wilt ook niet dat ze met exact 42 weken gaan zeggen, zonder voorbereiding: zo, gaat u maar liggen, we leiden u in. Daar beginnen ze al mee met 40 weken, en dat is heel terecht. Je moet donderdag naar het ziekenhuis, dan ben je dus op 2 dagen na 42 weken zwanger. Wat is daar raar aan?
Ik vind het niet meer dan logisch dat de VK enkele dagen na de uitgerekende datum over medische toestanden begint, aangezien die baby er toch uit moet als hij dat niet zelf besluit te doen en ze je daar moeilijk pas met 42 weken zwangerschap mee kunnen confronteren.
De mensch lijdt het meest door het lijden dat hij vreescht. Je komt er niet onderuit, die bevalling en de omstandigheden doen er gewoonweg niet zoveel toe. Het kan goed gaan en het kan kut gaan, en of je nu vanzelf begint of niet heeft daar niet zo heel veel invloed op. Inleiden kan ook met 5 uurtjes gepiept zijn zonder ingrijpen, een thuisbevalling kan eindigen in een toestand met sirenes en gynaecologen.
dinsdag 23 juni 2009 om 13:40
Ik ben met 41 weken en 6 dagen bevallen de dag voor ik zou worden overgedragen aan de gyno. Ik ben die dag ervoor gestript en s' nachts om 5 uur begonnen de weeën. Dus het kan nog!
Is dat nu veranderd qua beleid, want in onze woonplaats lieten ze je toen dus nog over de 42 weken lopen.
Ik kan me je wanhoop wel voorstellen want ik dacht ook steeds dat het een reden had dat het zo lang duurde en blablabla, zo maak je jezelf helemaal gek.
Is dat nu veranderd qua beleid, want in onze woonplaats lieten ze je toen dus nog over de 42 weken lopen.
Ik kan me je wanhoop wel voorstellen want ik dacht ook steeds dat het een reden had dat het zo lang duurde en blablabla, zo maak je jezelf helemaal gek.
Stressed is just desserts spelled backwards
