Abortus of alleenstaand moederschap?

Hmm, ik denk dat het geen keuze is tussen alleenstaand ouderschap óf abortus. Je vriend heeft, voordat jullie uberhaupt al een goed gesprek hebben gehad en voordat jij hebt besloten wat je gaat doen, de benen genomen. Dat lijkt mij het einde van de relatie. Chantage als basis voor het vervolg van de relatie (ik ga alleen met je verder als je een abortus laat uitvoeren) is in mijn ogen nu niet de beste basis voor een relatie.

En To kan haar ex toch niet dwingen om met haar een relatie verder te ontwikkelen als hij dat zo duidelijk echt niet wil.



De keuze is volgens mij dus: voed ik in mijn eentje 3 kinderen op, of breek ik deze zwangerschap af en ga ik met mijn 2 kinderen alleen verder.



En als je kiest voor optie 2, dan zijn de overwegingen gericht op de vraag of je een abortus een plek kunt geven in je leven. Kun je er mee omgaan? De ingreep is fysiek niet ingrijpend, dus gaat het met name om de vraag of je het feit dat je een embryo hebt laten verwijderen een plek kunt geven. Of kun je dat niet? Of wil je het misschien niet? Of ben je bang dat je de verkeerde beslissing zou maken? In dit geval is namelijk niet kiezen ook een keuze omdat het embryo zich verder gaat ontwikkelen tot er een punt komt dat abortus niet meer kan.



En als je kiest voor optie 1, dan zijn de overwegingen gericht op de belangen van jezelf, het kind in wording, de 2 andere kinderen en de biologische vader. Vragen als financiën spelen een rol en of je de vader alimentatie wil laten betalen, of je wil dat jullie kind tijd met hem doorbrengt. Hoe ga jij ervoor zorgen dat de vader een plek in het leven van het kind krijgt is ook een relevante vraag. Wil de vader wel contact, hoe zou jij er dan mee omgaan om dat te faciliteren? Wil de vader niks van het kind weten, hoe ga je daar dan mee om?



Ik weet uit mijn omgeving trouwens dat mannen die de benen nemen tijdens de zwangerschap, toch soms na een paar jaar zich ineens bedenken en contact willen. Hoe ga jij dat dan faciliteren? Veel vragen die te beantwoorden zijn denk ik, niet voor mij overigens. Ik wil geen antwoorden op deze vragen hoor, maar het zijn vragen waarvan ik vind dat je ze aan jezelf moet stellen.



Noot:

Dat ik lees dat je 2 kinderen hebt die jij grotendeels alleen opvoed geeft me ook te denken. Latten jullie? Is vriend niet betrokken bij de opvoeding van je kinderen en dus geen onderdeel van je gezin, maar gewoon je vriend? Van wat ik lees krijg ik het gevoel dat hij echt geen kinderen wil. Kan zijn dat dat komt door ervaringen uit zijn verleden zoals je schrijft. Maar dat betekent wel dat hij echt geen kind wil. Hij voelt zich waarschijnlijk net zo vreselijk als jij. Hij wil geen kind en nu komt er een. Een kind van hem, waar hij verantwoordelijk voor is. Ik kan me voorstellen dat hij ook een proces door moet ploegen en nu afhankelijk is van jouw beslissing. Dat is nogal wat. En ja, hij heeft zelf "het zaadje gepland", toch vind ik dat de man in kwestie ook recht heeft op zijn eigen frustraties, twijfels en gevoelens.



Ik vind het een lastige beslissing die je moet maken TO. Kiezen voor abortus of een derde kind erbij is niet niks.

Paar keer vreemd gegaan zonder condoom??? Ongelooflijk.

Wat je hier beschrijft over hem komt hij niet over als de ideale man voor jou. Weet niet wat hij wilt en is beinvloedbaar. Waarom heb je hem die paar keer vreemdgaan vergeven?



Goed van je dat hem hebt gezegd dat zijn zn spullen maar moest komen ophalen, nadat hij je wilde overhalen tot een abortus.





Verder: denk goed na over de mogelijke opties. Stel jezelf vragen en denk aan alle voor en nadelen. In rationeel en emotioneel opzicht. De post van Esfa legt al uit. Je zou bijvoorbeeld ook met iemand van het VBOK kunnen praten. Zij zijn niet voor en tegen, maar helpen je met het goed ordenen van je eigen gedachten. En dat je over alle belangrijke facetten nadenkt, zodat je weloverwogen een beslissing kunt nemen.

TO: als ikhet zo lees heb je inderaad al je keuze gemaakt, je openingspost is doorspekt van : het is niet handig, maar....

waarschijnlijk kan je ook gelukkig worden zonder dit kindje, maar het klinkt alsof je het kindje wel wilt. Dat is een keus die je moet maken. En gelukkig ben je 'pas' 6 weken en kan je er nog even over nadenken, maar het blijft natuurlijk hartstikke moeilijk!



Jij had de mogelijkheid om dit kindje niet te krijgen, maar hebt een keuze gemaakt om het risico wel te lopen. Hij echter ook! Hij had latexrije condooms kunnen halen, eerder terugtrekken, of onthouding, maar hij koos bewust voor dit risico en dat betekent ook verantwoordelijk ervoor nemen. Anticonceptie kan je niet afschuiven op de vrouw alleen, en zeker niet als er open kaart wordt gespeeld!



Voor wat betreft het erkennen, je kan het volgens mij afdwingen (zijn er juristen in de zaal??? ) . Na de geboorte kan je een DNA test laten doen en als je ex als vader eruitkomt, zal hij daar ook (financieel) aan moeten bijdragen. De vraag is of je dat wilt. Overigens krijgt hij dan niet ook meteen gezag, daar zal hij zelf achteraan moeten.



Ik vind het wel sneu voor je dat je op deze manier een punt achter je relatie zet, maar wees blij dat je er nu achter komt wat voor man hij is.



sterkte ermee

Wil je het kind ook houden 'omdat je dan nog iets van je vriend hebt', je vasthouden aan de relatie die jullie hadden/hebben? Of hoop je stiekem dat hij nog wel bijdraaid als zijn eigen vlees en bloed is geboren?

quote:misschicken schreef op 02 augustus 2009 @ 07:18:

[...]



Neu iedereen mag haar zegje doen, wees niet bevreesd. Maar jouw mening is bekend, echt! En het is zo voorspelbaar dat je het in elk nieuw abortus/ongepland zwanger topic komt loeien.

Ik vraag me af waarom je je er toch elke keer weer op stort?





Ja, je haalt me de woorden uit de mond.



Ik verdenk Elninjoo er wel eens van, dat ze eigenlijk onvruchtbaar is ofzo. Ze klinkt zo gigantisch gefrustreerd als het om baby's gaat.

Wat een toestand zeg...



En wat een vreselijke reactie va je ex.... niet te filmen...

Die relatie is sowieso kapot..



Volgens mij ben je een geweldige moeder. Al jaren alleen voor je kinderen zorgen..



Je bent nu wel iemand waar je van hield kwijt, maar je krijgt er iemand van wie je erg veel houdt voor terug...

Maar dat laatste is definitief niet meer zo, Fleur. Het moment van de waarheid is geweest en hier moet je mee verder.

Hij is niet meer in beeld.

Jij bent er, met je twee kinderen van 8 en 10, je bent net een nieuw bedrijfje begonnen.



Hoe zie je dat voor je, met een baby erbij?

Wil je dit alleen?

Voor drie kinderen zorgen, al die verantwoordelijkheid?

Sterkte met je besluit, wilde ik nog zeggen.

Doe wat in jouw hart goed voelt.

Fleur, hij wil geen kind, jij wil geen abortus. Je kunt niet voor hem beslissen, wel voor jezelf. Als jij geen abortus wil, als je er zelfs tégen bent en als je vindt dat je volwassen bent en je eigen problemen op moet lossen, dan is abortus geen optie. Absoluut niet zou ik bijna zeggen. Omdat je er kapot aan zult gaan als je het toch doet en je er niet achter staat.



Abortus is niet iets waar je eerst principieel en emotioneel tegen kunt zijn en er dan zelf een ondergaan zonder (emotionele, psychische) gevolgen omdat je eigen zwangerschap je niet uitkomt. Je bent er voor, of je bent er tegen en jij bent tegen, dan is het dus geen optie.



Je relatie moet je als verloren beschouwen denk ik. Hij wil niet. Dan houdt het op.



Moeilijk voor je. Heel erg moeilijk maar de abortuskeuze heb je eigenlijk al lang geleden gemaakt (denk ik), toen je besloot tegen abortus te zijn.

Als je nu voor abortus zou kiezen, voor je vriend, ook dan komt jullie relatie nooit meer goed. Je zal het hem altijd kwalijk blijven houden. Als je je kindje houd, is er een kans dat hij bijdraaid, al is die klein.



Kies in deze kwestie voor jezelf, voor je andere kinderen en zeker niet voor deze man. In een gelijkwaardige relatie sta je samen in voor en tegenspoed. Een man die echt van je houd die zou zeggen. Ik wil het liever niet, maar als jij het wil houden zal ik je steunen. Zijn redenen om geen kind te willen zijn ook belachelijk. Jij hebt immers al twee kinderen en die kan je ook niet meer wegdenken toch of heeft hij ook niets met je andere kinderen? Het leeftijdsverschil tussen de kinderen lijkt mij eerder een voordeel dan een nadeel. Ze kunnen je helpen met de kleine straks.



Kwa financien zou ik als je besluit het kind te houden, meteen kijken hoe je dit op peil kan brengen, misschien kan je part-time werken naast je eigen bedrijf. Als hij echt niets te maken wil hebben met het kind, moet je ook zo snel mogelijk zonder zijn financiele steun kunnen en op eigen benen kunnen staan.



Al met al geen makkelijke keuze's.



Tot slot wees niet bang om mensen tot last te zijn. Vraag hulp waar nodig. In dit soort tijden leer je je vrienden kennen. Veel zullen je graag steunen waar nodig.

Ik denk persoonlijk dat je het probleem 'relatie' en het probleem 'totaal onverwacht zwanger' moet scheiden.. Je hebt enerzijds een mislukte relatie, en let's face it: iemand die meerdere malen zonder condoom is vreemdgegaan, koopziek is, geen ruk in het huishouden doet, geen verantwoordelijkheid neemt en jou in je sopje laat gaarkoken is nu niet echt de ideale partner. Die relatie is hoe dan óók voorbij, abortus of niet. (hoop ik toch tenminste, naar zo'n loser wil je toch niet terug?)



Anderzijds zit je met je zwangerschap en de beslissing die je daarin neemt zal m.i. gezien eerste alinea gehéél los moeten staan van deze man. Het enige wat dus telt is of jíj het kind wil, of jíj een baby nogmaals aankan en of jíj een alleenstaande moeder met kids van verschillende vaders wilt wilt worden. Als het antwoord daarop JA is, moet je het kindje gewoon laten komen! Als het antwoord NEE is, is een abortus een goed alternatief: maar dan wel omdat jíj het niet wil en niet omdat jouw ex het niet wil.



Het lijkt me overigens verstandig zo snél mogelijk een lading SOA tests en een HIV test te doen. Weet jij veel met wat voor enge ziektes m'neer is thuisgekomen, lijkt me niet zo gezond voor je ongeboren baby. (En mocht je toch tot een abortus besluiten: het is ook niet gezond voor jóu!)

ik sluit me helemaal aan bij eleonora.



geeft dit kind alle liefde die je nu aan zijn/haar vader verspilt, dan ben je vast veel gelukkiger.

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat jij TO een risico hebt genomen in je eentje (!) om toch zwanger te worden. Misschien niet op een heel bewust niveau. Maar jij ziet allemaal redenen om wel een kind samen met je vriend te krijgen, terwijl hij dus heel duidelijk is geweest dat hij pertinent geen kinderen wilde. Nu niet en nooit niet.



Hoe heeft het dan zo kunnen zijn dat er toch een zwangerschap is ontstaan? Ik neem ten minste aan dat jullie als stel ondanks niet aan de pil te zijn toch wel met anti conceptie vreeen? En waarom hebben jullie/jij dan geen morning afterpil genomen? Zeker als je al weet dat je vriend geen kind wil?

Schouderklopje lijkt me logischer die vraag aan die loser van een ex te stellen, daar díe pertintent nevernooitgeen kinderen wil. Hij had dus zelf ook een condoompje om zijn pielemoosje kunnen doen, iets wat hij elke keer wéér lijkt te vergeten. De eikel.

Volgens mij ben je er zelf al uit dat je beter af bent zonder vriend. Vooral voor je kinderen lijkt het me beter als je bij hem wegblijft. Al heeft hij waarschijnlijk zijn keuze al gemaakt.



Wat ik niet snap is stoppen met anticonceptie als een kind niet gewenst is. Echt heel vreemd.

In mijn optiek is dat bewust voor een kind gaan.

*zoekt het stappenplan maar weer even op, ik heb hem iets aangepast voor jouw situatie*



*haalt stappenplan uit de kast*



Ik had ergens een stappenplan geschreven voor ongewenst zwanger rakende mensen maar ik kan hem niet meer vinden. Ging ongeveer zo:



Vraag je eerst af, los van alle praktische aspecten, of je überhaupt, in het algemeen een kind wil. Ja, ga door naar stap 2, nee, abortus, Wil je vriend/man het niet: Ofwel alleen verder met kind na doorlopen stappen 2 en 3 of wel naar abortuskliniek.



Stap 2) Dan Je wil een kind maar wil je het ook NU? Let hier nog niet op praktische zaken maar meer op de vraag of jij het denkt in te passen in je leven. Ben JIJ er klaar voor? Denk je een liefhebbende moeder te kunnen zijn? Zie jij het NU zitten? Kan dit, incasu, nog naast jouw andere kinderen zonder dat jullie gehele gezin instort? Trek jij dat? Trekken je kinderen dat? Wil ja dan nog doorgaan, dan stap 3 anders abortus.



Stap 3: Redt je het praktisch en financieel? Praktisch: huistechnisch, baantechnisch, opleiding, spullen etc? En als je twijfelt of je het redt, is dit voor jou reden genoeg om af te zien van het hebben van een kleintje? Wat wel een probleem kan zijn is jouw carriere en de financiele toekomst voor je eventuele gezin om de lange termijn, dit ziet er geheel anders uit met nog een baby erbij natuurlijk. Zeg je hier ja tegen, dan houden, lukt het niet, dan niet houden.



Veel succes met nadenken.



Overigens, ook hier verbazing over het feit dat het niet de bedoeling was zwanger te raken maar er door beiden ook geen anticonceptie gebruikt is. Wat dachten jullie dan die drie maanden? Dat het sperma om de eicel heen zou zwemmen? Ik verbaas me hierover.



Ik ben het ook eens met een van de posters (met een mooi stappenplan) voor mij. In principe is de relatie al over en is alleen de keuze: ga ik in mijn eentje verder met 2 of drie kinderen?

quote:Zwieber schreef op 02 augustus 2009 @ 12:55:

In principe is de relatie al over en is alleen de keuze: ga ik in mijn eentje verder met 2 of drie kinderen?



Maar dat is toch eigenlijk geen vraag meer Zwiebster?

Fleur is tegen abortus zegt ze in haar OP.

Tegen abortus zijn = niet aborteren.



Het komt dus neer op; 'hoe ga ik het allemaal doen met drie kinderen?' Als Fleur dus echt tegen abortus is bedoel ik. Ik neem namelijk aan dat dat dan ook voor jezelf geldt en dat je niet tegen abortus bent maar als het jou niet uitkomt, het dan ineens wél kan.

Fleur,



Als ik je verhaal lees, en het advies van je vrienden (die jou het beste kennen neem ik aan), denk ik dat je er heel veel spijt van gaat krijgen als je het kindje niet zou laten komen. Misschien is spijt niet het juiste woord, ik denk dat je er geestelijk veel last van gaat krijgen omdat het een beslissing zou zijn die ingaat tegen je princiepes. En ik denk dat als je zoveel lieve mensen om je heen hebt je ook genoeg steun zal krijgen wanneer je besluit het kindje te laten komen. In iedergeval wens ik je veel sterkte bij het nemen van je beslissing, luister goed naar je gevoel.

quote:eleonora schreef op 02 augustus 2009 @ 15:09:

[...]





Maar dat is toch eigenlijk geen vraag meer Zwiebster?

Fleur is tegen abortus zegt ze in haar OP.

Tegen abortus zijn = niet aborteren.



Het komt dus neer op; 'hoe ga ik het allemaal doen met drie kinderen?' Als Fleur dus echt tegen abortus is bedoel ik. Ik neem namelijk aan dat dat dan ook voor jezelf geldt en dat je niet tegen abortus bent maar als het jou niet uitkomt, het dan ineens wél kan.Je hebt gelijk.

Hai Fleur,



Ik heb ooit voor dezelfde keuze gestaan (dan zonder de 2 kinderen die jij hebt) en heb gekozen voor de abortus omdat ik de man niet kwijt wilde en nu 10 jaar later doet het me NOG PIJN!

Maak nooit deze keuze om een man in je leven te houden, kijk naar jouw leven en naar hoe jouw toekomst kan zijn en worden en of het allemaal haalbaar is en maak op basis daarvan een beslissing.

Als jij er wel voor kiest om het kindje niet te laten komen dan is dat iets waar JIJ mee moet leven en als je niet volledig achter jouw keuze staat dan kan je het daar heel zwaar mee krijgen.

Praat inderdaad veel met vrienden en familie om de dingen op een rijtje te zetten, ik weet niet waar je woont maar je kan ook terecht bij het FIOM team, zij hebben een speciale afdeling voor dit soort situaties waar je gesprekken kan krijgen om dingen helder te krijgen, qua gevoel maar ook qua financiele situaties. Het is gewoon heel moeilijk om met al die hormonen, liefdesverdriet, werk en de zorg van je kids een goed plaatje te krijgen.



Heel erg veel sterkte!

Je stopt bewust met anticonceptie, weet dat vriend geen anticonceptie gebruikt, wordt zwanger.

Neem je verantwoording. Je bent bewust zwanger geworden. De consequentie is een kind. Je bent 34 geen 14.

Ik sta met open mond van verbazing dat je denkt over abortus.





Ps, abortus is neit bedoelt als anticonceptie.

Of ging relatie al slecht en wilde je hem strikken met een kind?

Of je in principe voor of tegen een abortus bent zolang dat dilemma niet jezelf betreft, zegt niet alles over wat je het beste voor jezelf (en embryo) vindt of hoopt als je er mee geconfronteerd wordt.

Ik zou het heel erg vinden om een kind van zo'n loser te krijgen, opgescheept zitten met die genen, ongerust zijn als ik die eigenschappen ga herkennen en daar niet blij van word.

Voor de rest van je leven herinnerd en geconfronteerd te worden met deze man, die je zo'n verdriet heeft gedaan. De relatie met deze man is in mijn ogen onherstelbaar beschadigd. Maar als je een kind krijgt van deze man zal je dus nooit van deze man los komen. Hoe veel of hoe weinig hij in de toekomst aanwezig zal zijn, beide zal elke dag zijn impact hebben.

Met een abortus zal dit verdrietige hoofdstuk in je leven af te sluiten zijn en ja, zul je de rest van je leven met dit verdriet verder moeten.



Heel erg veel sterkte en gelukkig zijn er mensen in je omgeving die je willen steunen in wat je ook kiest.

quote:Fleur2010 schreef op 02 augustus 2009 @ 18:32:

. Nogmaals, ik heb er steeds bij hem op aangedrongen op de afspraak met de uroloog.



Da's nou niet echt een verstandig voorbehoedsmiddel....



Maarja, het is nu eenmaal gebeurd dus ik wens je succes met je zwangerschap en de opvoeding.