Kinderen
alle pijlers
Abortus of alleenstaand moederschap?
zondag 2 augustus 2009 om 06:42
Hallo forumlezers,
Ik zit in een moeilijke situatie. Maar heb al gelezen op internet dat ik niet de enige ben. Toch vraag ik jullie om raad of advies...
Op dit moment ben ik 6 weken zwanger. Ik ben 34 en heb al 2 kinderen van 8 en 10 jaar oud uit een vorig huwelijk, die ik grotendeels alleen opvoed.
Mijn vriend heeft nooit een kinderwens gehad, maar ook nooit iets hieraan gedaan qua sterilisatie ofzo. Omdat ik niet tegen de hormonen kon ben ik 3 maanden geleden gestopt met de pil (spiraaltje had ik ook al geprobeerd). Mijn vriend zou zich laten steriliseren. Helaas komt dit dus te laat.
Hij wilt nu dat ik een abortus laat plegen. Hij zegt dat hij zielsgelukkig is met mij en mijn 2 kinderen, maar wilt niet een kind van zichzelf erbij. Hij noemt mij onverantwoordelijk als ik het kindje wel zou willen houden. Waarom hij het kindje niet wilt is omdat hij schulden heeft (die hij makkelijk af kon en kan betalen), wilt reizen, al veel mensen heeft verloren waar hij veel van hield, te groot leeftijdsverschil met mijn andere kinderen en angst heeft voor het onbekende. Ik vind dit geen redenen om abortus te laten plegen, ben zelfs altijd tegen abortus geweest indien je zelf voor een kind kunt zorgen (en het niet tijdens een verkrachting, one-nightstand of op tienerleeftijd is verwekt). Dit kind is uit een relatie en liefde ontstaan. Als ongelukje, maar niet totaal ongewenst door mij.
Op dit moment is hij vertrokken, hij heeft al zijn spullen verhuisd en woont nu bij een vriend. Hij zal het kind ook niet willen erkennen. We zijn dus al in een fase dat het uit is en ik heb weinig illusies dat dit zal veranderen.
Omdat ik begin dit jaar mijn eigen bedrijfje (zonder baan ernaast) ben gestart zit ik financieel nog niet rooskleurig. Mijn bedrijf loopt nog niet zo goed dat ik ervan kan leven. Mijn (ex)vriend wilt mij het komende jaar nog wel deels financieel steunen, totdat ik het alleen redt (ik zal er niet totaal van kunnen rondkomen). Maar dat is toch al iets.
Toch is de keus om een baby alleen op te voeden erg groot. Ik voed mijn 2 kinderen al 4 jaar alleen op en dit is best zwaar. Daarnaast heb ik 1,5 jaar geleden een burn-out gehad.
Ik had gehoopt dat mijn vriend zou bijdraaien en beseffen dat we met onze liefde alles konden overwinnen, maar die hoop is nu wel weg.
Mijn ouders zeggen mij te willen steunen, maar mijn moeders gezondheid is ook niet optimaal en ik wil eigenlijk nooit iemand tot last zijn. Ik ben een volwassen vrouw en vind dat je bij je keuzes de consequenties moet aanvaarden.
Het punt is dat naast het verdriet van een relatie die kapot is ik nu dus ook nog de keus moet maken van het houden of weghalen van dit kindje.
Wil ik dit alleen en kan ik dit aan?
En als ik een abortus laat doen, kan ik dat mezelf ooit vergeven?
Liefs Fleur
ps indien jullie verdere vragen hebben zal ik deze graag beantwoorden.
Ik zit in een moeilijke situatie. Maar heb al gelezen op internet dat ik niet de enige ben. Toch vraag ik jullie om raad of advies...
Op dit moment ben ik 6 weken zwanger. Ik ben 34 en heb al 2 kinderen van 8 en 10 jaar oud uit een vorig huwelijk, die ik grotendeels alleen opvoed.
Mijn vriend heeft nooit een kinderwens gehad, maar ook nooit iets hieraan gedaan qua sterilisatie ofzo. Omdat ik niet tegen de hormonen kon ben ik 3 maanden geleden gestopt met de pil (spiraaltje had ik ook al geprobeerd). Mijn vriend zou zich laten steriliseren. Helaas komt dit dus te laat.
Hij wilt nu dat ik een abortus laat plegen. Hij zegt dat hij zielsgelukkig is met mij en mijn 2 kinderen, maar wilt niet een kind van zichzelf erbij. Hij noemt mij onverantwoordelijk als ik het kindje wel zou willen houden. Waarom hij het kindje niet wilt is omdat hij schulden heeft (die hij makkelijk af kon en kan betalen), wilt reizen, al veel mensen heeft verloren waar hij veel van hield, te groot leeftijdsverschil met mijn andere kinderen en angst heeft voor het onbekende. Ik vind dit geen redenen om abortus te laten plegen, ben zelfs altijd tegen abortus geweest indien je zelf voor een kind kunt zorgen (en het niet tijdens een verkrachting, one-nightstand of op tienerleeftijd is verwekt). Dit kind is uit een relatie en liefde ontstaan. Als ongelukje, maar niet totaal ongewenst door mij.
Op dit moment is hij vertrokken, hij heeft al zijn spullen verhuisd en woont nu bij een vriend. Hij zal het kind ook niet willen erkennen. We zijn dus al in een fase dat het uit is en ik heb weinig illusies dat dit zal veranderen.
Omdat ik begin dit jaar mijn eigen bedrijfje (zonder baan ernaast) ben gestart zit ik financieel nog niet rooskleurig. Mijn bedrijf loopt nog niet zo goed dat ik ervan kan leven. Mijn (ex)vriend wilt mij het komende jaar nog wel deels financieel steunen, totdat ik het alleen redt (ik zal er niet totaal van kunnen rondkomen). Maar dat is toch al iets.
Toch is de keus om een baby alleen op te voeden erg groot. Ik voed mijn 2 kinderen al 4 jaar alleen op en dit is best zwaar. Daarnaast heb ik 1,5 jaar geleden een burn-out gehad.
Ik had gehoopt dat mijn vriend zou bijdraaien en beseffen dat we met onze liefde alles konden overwinnen, maar die hoop is nu wel weg.
Mijn ouders zeggen mij te willen steunen, maar mijn moeders gezondheid is ook niet optimaal en ik wil eigenlijk nooit iemand tot last zijn. Ik ben een volwassen vrouw en vind dat je bij je keuzes de consequenties moet aanvaarden.
Het punt is dat naast het verdriet van een relatie die kapot is ik nu dus ook nog de keus moet maken van het houden of weghalen van dit kindje.
Wil ik dit alleen en kan ik dit aan?
En als ik een abortus laat doen, kan ik dat mezelf ooit vergeven?
Liefs Fleur
ps indien jullie verdere vragen hebben zal ik deze graag beantwoorden.
zondag 2 augustus 2009 om 22:24
Zwaar hebben met het opvoeden van twee kinderen, die er al zijn.
Daar moet dan nog een baby bij, waar je ook alleen voor staat. Ouders willen voor je klaar staan, maar hebben hun eigen gezondheidsproblemen. Hoe zullen ze er uberhaupt nog voor je zijn?
Recent zelf een burn out gehad.
Dit kind zou uit liefde en een relatie zijn ontstaan, maar de vader in kwestie wil helemaal niet en is er niet meer. Geen kind uit liefde en een relatie dus.
Financieel is het tobben, je staat er alleen voor en je ex heeft schulden. Een beginnend bedrijf waar je jezelf niet mee kan onderhouden, hoe wil je dat zwanger en wel dan gaan doen? Het dieptepunt van de crisis gaan we vol in de komende maanden, geen tijd voor booming business.
En jij bent tegen abortus, wordt toch ongepland zwanger, je vriend wenst dit niet en is gevlogen (erkent het kind ook niet). Ik denk niet dat dit tijden zijn om aan principes te denken, principes zijn een luxe en die kun jij je nu niet permitteren. Maar goed, het gaat nu blijkbaar om de spijt en het hartezeer die jij straks kan krijgen, als jij nu voor jezelf en je gezin een verstandige beslissing neemt. Ik denk niet dat jouw spijt en verdriet centraal staan, maar je gezin, waar je alleen voor staat en nu al met moeite voor kan zorgen. Nog een kind erbij? Nog een burn out erbij? Straks je bedrijf die het niet gaat redden. Zullen de twee kinderen, die je nu hebt daarop vooruit gaan? En jijzelf? Of draait het allemaal om jouw spijt en verdriet? Je bent als volwassen vrouw verantwoordelijk voor je kinderen, en daar sta je al helemaal alleen voor. Kun je er nog meer verantwoordelijkheid bij hebben?
Daar moet dan nog een baby bij, waar je ook alleen voor staat. Ouders willen voor je klaar staan, maar hebben hun eigen gezondheidsproblemen. Hoe zullen ze er uberhaupt nog voor je zijn?
Recent zelf een burn out gehad.
Dit kind zou uit liefde en een relatie zijn ontstaan, maar de vader in kwestie wil helemaal niet en is er niet meer. Geen kind uit liefde en een relatie dus.
Financieel is het tobben, je staat er alleen voor en je ex heeft schulden. Een beginnend bedrijf waar je jezelf niet mee kan onderhouden, hoe wil je dat zwanger en wel dan gaan doen? Het dieptepunt van de crisis gaan we vol in de komende maanden, geen tijd voor booming business.
En jij bent tegen abortus, wordt toch ongepland zwanger, je vriend wenst dit niet en is gevlogen (erkent het kind ook niet). Ik denk niet dat dit tijden zijn om aan principes te denken, principes zijn een luxe en die kun jij je nu niet permitteren. Maar goed, het gaat nu blijkbaar om de spijt en het hartezeer die jij straks kan krijgen, als jij nu voor jezelf en je gezin een verstandige beslissing neemt. Ik denk niet dat jouw spijt en verdriet centraal staan, maar je gezin, waar je alleen voor staat en nu al met moeite voor kan zorgen. Nog een kind erbij? Nog een burn out erbij? Straks je bedrijf die het niet gaat redden. Zullen de twee kinderen, die je nu hebt daarop vooruit gaan? En jijzelf? Of draait het allemaal om jouw spijt en verdriet? Je bent als volwassen vrouw verantwoordelijk voor je kinderen, en daar sta je al helemaal alleen voor. Kun je er nog meer verantwoordelijkheid bij hebben?
zondag 2 augustus 2009 om 23:10
En toch denk ik dat je het best wel redt met 3 kids. Je komt op zich wel over als een sterke vastberaden vrouw.
Hoe doen al die anderen het dan? Waarom zou je het niet kunnen? Je kan er van alles bijhalen, stel dit en stel dat. Ga je gevoel achterna, volg je hart.
Aan je vriend heb je niets, laat die maar los. Idd dat is moeilijk, je kan je gevoel voor hem nog niet uitschakelen, dat komt nog wel.
Tja..kan ook wel neerzetten dat t niet handig was om geen anticonceptie te gebruiken..dat weet je zelf ook wel. En je vriend was erbij dat jullie "het" deden. Dus weet hij ook wat ervan kan komen.
Het is geen flinke vent..
En zo te lezen was het niet echt een fijne man..
Ik denk dat je idd op n rij moet gaan zetten, heo het in de toekomst gaat doen, met je 3 kinderen, en je bedrijf. Hoe oud zijn de andere 2?
Veel suc6 met je keuze's
Hoe doen al die anderen het dan? Waarom zou je het niet kunnen? Je kan er van alles bijhalen, stel dit en stel dat. Ga je gevoel achterna, volg je hart.
Aan je vriend heb je niets, laat die maar los. Idd dat is moeilijk, je kan je gevoel voor hem nog niet uitschakelen, dat komt nog wel.
Tja..kan ook wel neerzetten dat t niet handig was om geen anticonceptie te gebruiken..dat weet je zelf ook wel. En je vriend was erbij dat jullie "het" deden. Dus weet hij ook wat ervan kan komen.
Het is geen flinke vent..
En zo te lezen was het niet echt een fijne man..
Ik denk dat je idd op n rij moet gaan zetten, heo het in de toekomst gaat doen, met je 3 kinderen, en je bedrijf. Hoe oud zijn de andere 2?
Veel suc6 met je keuze's
zondag 2 augustus 2009 om 23:22
quote:joomla schreef op 02 augustus 2009 @ 23:10:
En toch denk ik dat je het best wel redt met 3 kids. Je komt op zich wel over als een sterke vastberaden vrouw.
???
Ze geeft aan dat ze het nu al best zwaar vindt, heeft een burn out gehad en een bedrijf waar ze zich niet mee kan onderhouden. Oke, dat is pittig tegenwoordig, het allemaal net wel/net niet redden *noteert*.
quote:Hoe doen al die anderen het dan? Waarom zou je het niet kunnen?Die hebben mannen, die niet weghollen of in ieder geval het kind erkennen, of mannen die alimentatie betalen en niet 'tot ze het alleen kan'. Die hebben niet net een bedrijf gestart, of hebben 1 kind en niet al 2 of nog meer.quote:Je kan er van alles bijhalen, stel dit en stel dat. Ga je gevoel achterna, volg je hart.Ja tuurlijk, daardoor is ze nu al zo in de shit gekomen. Volg je hart en het komt vanzelf goed. Gaat dat hart ook de rekeningen betalen en de kinderen opvoeden en een burn out oplossen, over een verbroken relatie heenkomen middenin een zwangerschap, gaat die het bedrijf succesvol maken in crisistijd? En ook nog even achter ouders aan met gezondheidsproblemen?quote:Aan je vriend heb je niets, laat die maar los. Idd dat is moeilijk, je kan je gevoel voor hem nog niet uitschakelen, dat komt nog wel.Ja tuurlijk, doet ze wel even allemaal hoor.quote:Tja..kan ook wel neerzetten dat t niet handig was om geen anticonceptie te gebruiken..dat weet je zelf ook wel. En je vriend was erbij dat jullie "het" deden. Dus weet hij ook wat ervan kan komen.En wat heeft ze daaraan?quote:
Het is geen flinke vent..
En zo te lezen was het niet echt een fijne man..
Goh, ik zou zeggen, krijg er een kind van, wordt het alleen maar leuker van!quote:Ik denk dat je idd op n rij moet gaan zetten, heo het in de toekomst gaat doen, met je 3 kinderen, en je bedrijf. Hoe oud zijn de andere 2?
Ja natuurlijk, pak er pen en papier bij dan komt ze vast wel met een goed plan. Even in je up een bedrijf op poten zetten in deze tijden lukt mensen, die 24/7 zich daarvoor inzetten al amper. Laat staan als je in je up twee kinderen moet verzorgen en ook nog eens zwanger bent. Maar met een plannetje is dat allemaal wel op te lossen, natuurlijk. Ga jij dan oppassen en haar bedrijf overnemen als de kinderen ziek zijn, als ze moet bevallen etc.?
De leeftijden van de kinderen heeft ze vermeld.
Ik ga op mijn handen zitten, ik kan hier zo godvergeten kwaad om worden.
En toch denk ik dat je het best wel redt met 3 kids. Je komt op zich wel over als een sterke vastberaden vrouw.
???
Ze geeft aan dat ze het nu al best zwaar vindt, heeft een burn out gehad en een bedrijf waar ze zich niet mee kan onderhouden. Oke, dat is pittig tegenwoordig, het allemaal net wel/net niet redden *noteert*.
quote:Hoe doen al die anderen het dan? Waarom zou je het niet kunnen?Die hebben mannen, die niet weghollen of in ieder geval het kind erkennen, of mannen die alimentatie betalen en niet 'tot ze het alleen kan'. Die hebben niet net een bedrijf gestart, of hebben 1 kind en niet al 2 of nog meer.quote:Je kan er van alles bijhalen, stel dit en stel dat. Ga je gevoel achterna, volg je hart.Ja tuurlijk, daardoor is ze nu al zo in de shit gekomen. Volg je hart en het komt vanzelf goed. Gaat dat hart ook de rekeningen betalen en de kinderen opvoeden en een burn out oplossen, over een verbroken relatie heenkomen middenin een zwangerschap, gaat die het bedrijf succesvol maken in crisistijd? En ook nog even achter ouders aan met gezondheidsproblemen?quote:Aan je vriend heb je niets, laat die maar los. Idd dat is moeilijk, je kan je gevoel voor hem nog niet uitschakelen, dat komt nog wel.Ja tuurlijk, doet ze wel even allemaal hoor.quote:Tja..kan ook wel neerzetten dat t niet handig was om geen anticonceptie te gebruiken..dat weet je zelf ook wel. En je vriend was erbij dat jullie "het" deden. Dus weet hij ook wat ervan kan komen.En wat heeft ze daaraan?quote:
Het is geen flinke vent..
En zo te lezen was het niet echt een fijne man..
Goh, ik zou zeggen, krijg er een kind van, wordt het alleen maar leuker van!quote:Ik denk dat je idd op n rij moet gaan zetten, heo het in de toekomst gaat doen, met je 3 kinderen, en je bedrijf. Hoe oud zijn de andere 2?
Ja natuurlijk, pak er pen en papier bij dan komt ze vast wel met een goed plan. Even in je up een bedrijf op poten zetten in deze tijden lukt mensen, die 24/7 zich daarvoor inzetten al amper. Laat staan als je in je up twee kinderen moet verzorgen en ook nog eens zwanger bent. Maar met een plannetje is dat allemaal wel op te lossen, natuurlijk. Ga jij dan oppassen en haar bedrijf overnemen als de kinderen ziek zijn, als ze moet bevallen etc.?
De leeftijden van de kinderen heeft ze vermeld.
Ik ga op mijn handen zitten, ik kan hier zo godvergeten kwaad om worden.
zondag 2 augustus 2009 om 23:24
quote:Rollergirl schreef op 02 augustus 2009 @ 22:24:
Zwaar hebben met het opvoeden van twee kinderen, die er al zijn.
Daar moet dan nog een baby bij, waar je ook alleen voor staat. Ouders willen voor je klaar staan, maar hebben hun eigen gezondheidsproblemen. Hoe zullen ze er uberhaupt nog voor je zijn?
Recent zelf een burn out gehad.
Dit kind zou uit liefde en een relatie zijn ontstaan, maar de vader in kwestie wil helemaal niet en is er niet meer. Geen kind uit liefde en een relatie dus.
Financieel is het tobben, je staat er alleen voor en je ex heeft schulden. Een beginnend bedrijf waar je jezelf niet mee kan onderhouden, hoe wil je dat zwanger en wel dan gaan doen? Het dieptepunt van de crisis gaan we vol in de komende maanden, geen tijd voor booming business.
En jij bent tegen abortus, wordt toch ongepland zwanger, je vriend wenst dit niet en is gevlogen (erkent het kind ook niet). Ik denk niet dat dit tijden zijn om aan principes te denken, principes zijn een luxe en die kun jij je nu niet permitteren. Maar goed, het gaat nu blijkbaar om de spijt en het hartezeer die jij straks kan krijgen, als jij nu voor jezelf en je gezin een verstandige beslissing neemt. Ik denk niet dat jouw spijt en verdriet centraal staan, maar je gezin, waar je alleen voor staat en nu al met moeite voor kan zorgen. Nog een kind erbij? Nog een burn out erbij? Straks je bedrijf die het niet gaat redden. Zullen de twee kinderen, die je nu hebt daarop vooruit gaan? En jijzelf? Of draait het allemaal om jouw spijt en verdriet? Je bent als volwassen vrouw verantwoordelijk voor je kinderen, en daar sta je al helemaal alleen voor. Kun je er nog meer verantwoordelijkheid bij hebben?Ik kan me niet meer dan volledig aansluiten bij deze post van Rollergirl! Een verstandige en volwassen vrouw maakt geen keuzes uit spijt en verdriet, maar denkt aan haar (bestaande) gezin en om die zo zelfstandig, verantwoordelijk, volwassen en liefdevol mogelijk een veilige en stabiele basis te geven!
Zwaar hebben met het opvoeden van twee kinderen, die er al zijn.
Daar moet dan nog een baby bij, waar je ook alleen voor staat. Ouders willen voor je klaar staan, maar hebben hun eigen gezondheidsproblemen. Hoe zullen ze er uberhaupt nog voor je zijn?
Recent zelf een burn out gehad.
Dit kind zou uit liefde en een relatie zijn ontstaan, maar de vader in kwestie wil helemaal niet en is er niet meer. Geen kind uit liefde en een relatie dus.
Financieel is het tobben, je staat er alleen voor en je ex heeft schulden. Een beginnend bedrijf waar je jezelf niet mee kan onderhouden, hoe wil je dat zwanger en wel dan gaan doen? Het dieptepunt van de crisis gaan we vol in de komende maanden, geen tijd voor booming business.
En jij bent tegen abortus, wordt toch ongepland zwanger, je vriend wenst dit niet en is gevlogen (erkent het kind ook niet). Ik denk niet dat dit tijden zijn om aan principes te denken, principes zijn een luxe en die kun jij je nu niet permitteren. Maar goed, het gaat nu blijkbaar om de spijt en het hartezeer die jij straks kan krijgen, als jij nu voor jezelf en je gezin een verstandige beslissing neemt. Ik denk niet dat jouw spijt en verdriet centraal staan, maar je gezin, waar je alleen voor staat en nu al met moeite voor kan zorgen. Nog een kind erbij? Nog een burn out erbij? Straks je bedrijf die het niet gaat redden. Zullen de twee kinderen, die je nu hebt daarop vooruit gaan? En jijzelf? Of draait het allemaal om jouw spijt en verdriet? Je bent als volwassen vrouw verantwoordelijk voor je kinderen, en daar sta je al helemaal alleen voor. Kun je er nog meer verantwoordelijkheid bij hebben?Ik kan me niet meer dan volledig aansluiten bij deze post van Rollergirl! Een verstandige en volwassen vrouw maakt geen keuzes uit spijt en verdriet, maar denkt aan haar (bestaande) gezin en om die zo zelfstandig, verantwoordelijk, volwassen en liefdevol mogelijk een veilige en stabiele basis te geven!
maandag 3 augustus 2009 om 00:07
quote:Fleur2010 schreef op 02 augustus 2009 @ 18:32:
Bedankt voor al jullie reacties. Sommige zijn hard, maar dat is deze keus ook. En terecht. Natuurlijk had ik NOG beter moeten oppassen...en let wel...dat heb ik dus ook gedaan. Nogmaals, ik heb er steeds bij hem op aangedrongen op de afspraak met de uroloog. Dit zeg ik niet om het goed te praten, het is inderdaad ontzettend stom om zwanger te raken in deze tijd! We hadden dan ook geen sex uit lust, we hadden sex uit liefde.
Dat maakt niet uit liefde of niet er komen even zo goed kinderen van.
Toch had ik nooit verwacht deze keus te moeten maken.
Wel heel naief als je zelf stopt met anticonceptie.
Ik heb hem veel vergeven en heb geprobeerd toen verder te gaan met hem. Ja, misschien was hij een ontzettende loser die in het begin vreemdging (en ik heb me later goed laten testen) en deed hij geen snars in het huishouden. Maar ik weet ook dat hij de laatste jaren heel veel van mij hield en ik van hem. Een echte diepe band tussen hem en mijn kinderen was er niet volledig, maar het was meer dan hij kon geven. En hij probeerde er voor ze te zijn.
Gelukkig was er geen echte diepe band met de kinderen. Probeer zo sterk mogelijk te zijn voor je kinderen en neem je verantwoording.
Hou ik nu nog van hem? Ja, je sluit helaas een gevoel niet zomaar af. Had ik dat ooit verwacht vroeger? Nee, ik was iemand die nooit verder zou gaan met zo'n man. Ik voel me nu ook deels uitschot, een one-nightstand, een vrouw die geen relatie in stand kan houden.
En ja, ik verwijt mezelf heel veel.
Dat je nog van hem houdt is een gevoel kan jezelf niets aan doen. Met de tijd zal het slijten. Nu je verantwoording nemen. Denk als je het weg laat halen dat dat juist een trauma oplevert. En zoveel relaties stranden, geen uitschot wel naief. Stoppen met verwijten en zelfmedelijden en nu vooruitkijken en plannen maken voor de toekomst.
Vandaag heb ik doorgebracht met 2 vriendinnen. Allebei single en geen kinderen. 1 Vriendin wilt al jaren heel graag een kind, helaas lukt het haar niet om een stabiele relatie te krijgen. Hoe graag ze dit ook wilt. Maar toch heeft ze die kinderwens. Bijna 38 en er is een zaaddonorstop. Weet je hoe graag ik haar dit had gegund? Zij zou het kindje zo alleen opvoeden. En ze zou een prachtmoeder zijn, daar twijfel ik niet aan. Toch gaf ze mij geen oordeel, wat ik ook kies...ze staat achter mij.
Ik voel me heel schuldig naar haar toe.
Heel knap van haar. Jij kan niets aan haar situatie doen. Of jij wel of niet zwanger bent verandert niets aan haar situatie.
Bedankt ChantalJS voor je bericht. Ik hoor graag de ervaringen van jullie, ook al zijn die misschien niet wat ik zou willen horen.
Vandaag de halve dag misselijk geweest en erg moe...dat maakt dingen ook niet makkelijker. Ik bel morgen met het FIOM en hou jullie op de hoogte.
Succes met wat je besluit hoop dat het voor jou voor nu en vooral voor in de toekomst het beste zal zijn.
Bedankt voor al jullie reacties. Sommige zijn hard, maar dat is deze keus ook. En terecht. Natuurlijk had ik NOG beter moeten oppassen...en let wel...dat heb ik dus ook gedaan. Nogmaals, ik heb er steeds bij hem op aangedrongen op de afspraak met de uroloog. Dit zeg ik niet om het goed te praten, het is inderdaad ontzettend stom om zwanger te raken in deze tijd! We hadden dan ook geen sex uit lust, we hadden sex uit liefde.
Dat maakt niet uit liefde of niet er komen even zo goed kinderen van.
Toch had ik nooit verwacht deze keus te moeten maken.
Wel heel naief als je zelf stopt met anticonceptie.
Ik heb hem veel vergeven en heb geprobeerd toen verder te gaan met hem. Ja, misschien was hij een ontzettende loser die in het begin vreemdging (en ik heb me later goed laten testen) en deed hij geen snars in het huishouden. Maar ik weet ook dat hij de laatste jaren heel veel van mij hield en ik van hem. Een echte diepe band tussen hem en mijn kinderen was er niet volledig, maar het was meer dan hij kon geven. En hij probeerde er voor ze te zijn.
Gelukkig was er geen echte diepe band met de kinderen. Probeer zo sterk mogelijk te zijn voor je kinderen en neem je verantwoording.
Hou ik nu nog van hem? Ja, je sluit helaas een gevoel niet zomaar af. Had ik dat ooit verwacht vroeger? Nee, ik was iemand die nooit verder zou gaan met zo'n man. Ik voel me nu ook deels uitschot, een one-nightstand, een vrouw die geen relatie in stand kan houden.
En ja, ik verwijt mezelf heel veel.
Dat je nog van hem houdt is een gevoel kan jezelf niets aan doen. Met de tijd zal het slijten. Nu je verantwoording nemen. Denk als je het weg laat halen dat dat juist een trauma oplevert. En zoveel relaties stranden, geen uitschot wel naief. Stoppen met verwijten en zelfmedelijden en nu vooruitkijken en plannen maken voor de toekomst.
Vandaag heb ik doorgebracht met 2 vriendinnen. Allebei single en geen kinderen. 1 Vriendin wilt al jaren heel graag een kind, helaas lukt het haar niet om een stabiele relatie te krijgen. Hoe graag ze dit ook wilt. Maar toch heeft ze die kinderwens. Bijna 38 en er is een zaaddonorstop. Weet je hoe graag ik haar dit had gegund? Zij zou het kindje zo alleen opvoeden. En ze zou een prachtmoeder zijn, daar twijfel ik niet aan. Toch gaf ze mij geen oordeel, wat ik ook kies...ze staat achter mij.
Ik voel me heel schuldig naar haar toe.
Heel knap van haar. Jij kan niets aan haar situatie doen. Of jij wel of niet zwanger bent verandert niets aan haar situatie.
Bedankt ChantalJS voor je bericht. Ik hoor graag de ervaringen van jullie, ook al zijn die misschien niet wat ik zou willen horen.
Vandaag de halve dag misselijk geweest en erg moe...dat maakt dingen ook niet makkelijker. Ik bel morgen met het FIOM en hou jullie op de hoogte.
Succes met wat je besluit hoop dat het voor jou voor nu en vooral voor in de toekomst het beste zal zijn.
maandag 3 augustus 2009 om 00:18
Ik sluit me ook volledig aan bij Rollergirl, naast de argumenten die ik zelf al genoemd heb.
Ik heb een zus en een vriendin die abortus hebben laten doen. Mijn zus was zwanger van een uitzichtloze situatie met een getrouwde man. Daarna ontmoette ze een fijne man en kreeg 3 kinderen,
Mijn vriendin was na haar derde kind snel zwanger van haar vierde. De relatie liep niet lekker en hoewel ze heel erg hoopte op een meisje na 3 jongens en absoluut tegen was op abortus deed ze het toch. Beide kunnen na ca 20 jaar zeggen wat voor moeilijke keus het was, maar toch nu heel blij zijn met het inzicht van toen, dat het niet kon en niet door 2 ouders gewenst was, ondanks al het verdriet de beste keus is geweest.
Ik heb een zus en een vriendin die abortus hebben laten doen. Mijn zus was zwanger van een uitzichtloze situatie met een getrouwde man. Daarna ontmoette ze een fijne man en kreeg 3 kinderen,
Mijn vriendin was na haar derde kind snel zwanger van haar vierde. De relatie liep niet lekker en hoewel ze heel erg hoopte op een meisje na 3 jongens en absoluut tegen was op abortus deed ze het toch. Beide kunnen na ca 20 jaar zeggen wat voor moeilijke keus het was, maar toch nu heel blij zijn met het inzicht van toen, dat het niet kon en niet door 2 ouders gewenst was, ondanks al het verdriet de beste keus is geweest.
maandag 3 augustus 2009 om 00:20
In het algemeen: ik denk ook dat je jezelf een trauma aan kunt praten hoor. In je hoofd je verwachtingen bijstellen naar realisme en beseffen wat iets feitelijk is (nu inderdaad nog een klompje cellen met de potentie tot, niet meer niet minder). Een trauma zou net zo goed kunnen zijn:
Een moeder die haar hoofd niet boven water kan houden en maar net wel/net niet de zorg voor haar drie kinderen aankan met een vage vaderfiguur in het leven van een derde kind wat de boel nog eens extra overhoop kan schoppen. Ik zou om minder een abortus kunnen overwegen.
Een trauma is ook wat je er zelf van maakt...
Een moeder die haar hoofd niet boven water kan houden en maar net wel/net niet de zorg voor haar drie kinderen aankan met een vage vaderfiguur in het leven van een derde kind wat de boel nog eens extra overhoop kan schoppen. Ik zou om minder een abortus kunnen overwegen.
Een trauma is ook wat je er zelf van maakt...
maandag 3 augustus 2009 om 00:25
quote:elninjoo schreef op 02 augustus 2009 @ 06:58:
Financieel kost 'n baby niet veel? Excuse me? Een kind kost tot z'n 18e minstens een ton: 1 TON! Kan zij dat ophoesten zonder haar andere kinderen te kort te doen? Zonder hen kansen te ontnemen?
Zij stopt met de pil, dan had zij haar benen bij elkaar moeten houden tot hij zijn sterilisatie had ondergaan. Zij is even schuldig aan dit ongelukje, maar hij wordt voor het onvoldongen feit geplaatst dat zij het wil uitbroeden.
* Zucht *
Normaal kan ik best lachen om Elninjo en haar anti-kinderen-campagne, maar nu voel ik me toch geroepen om te reageren.
Je doet kinderen niet tekort als er financieel wat eindjes aan elkaar geknoopt moeten worden. Vooral in de huidige maatschappij is het alleen maar gezond dat kinderen ervaren dat welvaart geen vanzelfsprekendheid is.
Je moet leren en werken om de boel op de rit te krijgen en te houden. Van de gezinnen van vroeger.... uit de tijd van het gezin van de boerderij met 10 kinderen.... heeft niemand schulden!
Kinderen doe je niks te kort als je niet 5 keer per jaar een educatieve reis maakt, ze niet 3 keer per week zalm voorschotelt en ze niet hun eigen slaap/woonkamer met badkamer hebben...
En mannen weten ook al jarenlang hoe een vrouw zwanger wordt en dat ze vrij weinig meer te vertellen hebben op het moment dat zo is!
Financieel kost 'n baby niet veel? Excuse me? Een kind kost tot z'n 18e minstens een ton: 1 TON! Kan zij dat ophoesten zonder haar andere kinderen te kort te doen? Zonder hen kansen te ontnemen?
Zij stopt met de pil, dan had zij haar benen bij elkaar moeten houden tot hij zijn sterilisatie had ondergaan. Zij is even schuldig aan dit ongelukje, maar hij wordt voor het onvoldongen feit geplaatst dat zij het wil uitbroeden.
* Zucht *
Normaal kan ik best lachen om Elninjo en haar anti-kinderen-campagne, maar nu voel ik me toch geroepen om te reageren.
Je doet kinderen niet tekort als er financieel wat eindjes aan elkaar geknoopt moeten worden. Vooral in de huidige maatschappij is het alleen maar gezond dat kinderen ervaren dat welvaart geen vanzelfsprekendheid is.
Je moet leren en werken om de boel op de rit te krijgen en te houden. Van de gezinnen van vroeger.... uit de tijd van het gezin van de boerderij met 10 kinderen.... heeft niemand schulden!
Kinderen doe je niks te kort als je niet 5 keer per jaar een educatieve reis maakt, ze niet 3 keer per week zalm voorschotelt en ze niet hun eigen slaap/woonkamer met badkamer hebben...
En mannen weten ook al jarenlang hoe een vrouw zwanger wordt en dat ze vrij weinig meer te vertellen hebben op het moment dat zo is!
maandag 3 augustus 2009 om 00:29
Heb in soortgelijke situatie gezeten. Mijn bedrijf is niet naar de knoppen gegaan, mijn kinderen zijn niet ongelukkig geworden, ik heb het financieel gezien niet luxe, ik heb mijn prachtige zoon toch laten komen en ik heb nooit spijt gehad. Ik ben dankbaar voor al mijn gezonde gelukkige , de leukste kinderen die er bestaan.
maandag 3 augustus 2009 om 00:33
quote:Fleur2010 schreef op 02 augustus 2009 @ 06:42:
indien je zelf voor een kind kunt zorgen (en het niet tijdens een verkrachting, one-nightstand of op tienerleeftijd is verwekt). Voor mij persoonlijk staat er in dit rijtje ook bij: in geval dat de 'vader' het kind niet wil. Ik vind dat zowel naar de vader als naar het kind toe niet eerlijk.
indien je zelf voor een kind kunt zorgen (en het niet tijdens een verkrachting, one-nightstand of op tienerleeftijd is verwekt). Voor mij persoonlijk staat er in dit rijtje ook bij: in geval dat de 'vader' het kind niet wil. Ik vind dat zowel naar de vader als naar het kind toe niet eerlijk.
maandag 3 augustus 2009 om 00:37
Precies stoeptegel,dat bedoel ik eigenlijk!
En ik ben echt niet tegen abortus. Integendeel zelfs, maar om nu financiën enkel als maatstaf te nemen vind ik een beetje kort door de bocht.
Ik zie momenteel op de camping een heleboel ongelukkige kindjes van ouders die zeggen/denken; 'ach schat, ben je ongelukkig, omdat je niks te doen hebt? Hier heb je een Nintendo DS!'
En ik ben echt niet tegen abortus. Integendeel zelfs, maar om nu financiën enkel als maatstaf te nemen vind ik een beetje kort door de bocht.
Ik zie momenteel op de camping een heleboel ongelukkige kindjes van ouders die zeggen/denken; 'ach schat, ben je ongelukkig, omdat je niks te doen hebt? Hier heb je een Nintendo DS!'
maandag 3 augustus 2009 om 00:39
quote:freemind schreef op 03 augustus 2009 @ 00:33:
[...]
Voor mij persoonlijk staat er in dit rijtje ook bij: in geval dat de 'vader' het kind niet wil. Ik vind dat zowel naar de vader als naar het kind toe niet eerlijk.
Als de vader het heft (dus de regie) in eigen hand wil houden heeft hij 3 opties;
1. Hij doet aan geheel onthouding!
2. Hij gebruikt een condoom.
3. Hij laat zich helpen.
[...]
Voor mij persoonlijk staat er in dit rijtje ook bij: in geval dat de 'vader' het kind niet wil. Ik vind dat zowel naar de vader als naar het kind toe niet eerlijk.
Als de vader het heft (dus de regie) in eigen hand wil houden heeft hij 3 opties;
1. Hij doet aan geheel onthouding!
2. Hij gebruikt een condoom.
3. Hij laat zich helpen.
maandag 3 augustus 2009 om 08:18
Rollergirl..
Je kan alles nu negatief gaan benaderen. Zo ben ik niet, dus haal ik het positieve eruit. Zij moet verder, en nu kun je in zak en as gaan zitten..wel..dat zal je helpen.
Met andere woorden rollergirl..als je een burnout hebt gehad, kun je geen sterk mens zijn??
Ik denk ook dat ze heel goed weet wat ze wil, en dat maakt haar sterk. Ze zal het zwaar krijgen ja..dat zal ze heel oed beseffen, amar soms maak je keuze's in je leven, en die zullen niet altijd makkelijk zijn, maar daar zal je mee moeten dealen.
En niet iedereen heeft een vent achter zich staan, en toch hordes kinderen hebben en werken cq eigen bedrijf hebben. Dus ja..je kan dat best redden..
Toch vind ik dat je moet doen wat je hart je ingeeft, anders krijg je SPIJT!!
En rollergirl, dat jij zegt dat dan alles vanzelf goedkomt?? Dat maak jij ervan..
Ga jij je nu maar fijn kwaad maken, dan kom je er ook..
Fleur..nogmaals, ik wens je veels terkte wijsheid en kracht toe, met wat je ook gaat doen.
Ik ga een nintendo DS kopen.
Je kan alles nu negatief gaan benaderen. Zo ben ik niet, dus haal ik het positieve eruit. Zij moet verder, en nu kun je in zak en as gaan zitten..wel..dat zal je helpen.
Met andere woorden rollergirl..als je een burnout hebt gehad, kun je geen sterk mens zijn??
Ik denk ook dat ze heel goed weet wat ze wil, en dat maakt haar sterk. Ze zal het zwaar krijgen ja..dat zal ze heel oed beseffen, amar soms maak je keuze's in je leven, en die zullen niet altijd makkelijk zijn, maar daar zal je mee moeten dealen.
En niet iedereen heeft een vent achter zich staan, en toch hordes kinderen hebben en werken cq eigen bedrijf hebben. Dus ja..je kan dat best redden..
Toch vind ik dat je moet doen wat je hart je ingeeft, anders krijg je SPIJT!!
En rollergirl, dat jij zegt dat dan alles vanzelf goedkomt?? Dat maak jij ervan..
Ga jij je nu maar fijn kwaad maken, dan kom je er ook..
Fleur..nogmaals, ik wens je veels terkte wijsheid en kracht toe, met wat je ook gaat doen.
Ik ga een nintendo DS kopen.
maandag 3 augustus 2009 om 09:07
En niet iedereen heeft een vent achter zich staan, en toch hordes kinderen hebben en werken cq eigen bedrijf hebben. Dus ja..je kan dat best redden..
Zo is het maar net!
En ga d'r maar aan staan de emotionele verwerking van een abortus..alsof dat geen geestelijke belasting is voor de rest van je leven.
Zo is het maar net!
En ga d'r maar aan staan de emotionele verwerking van een abortus..alsof dat geen geestelijke belasting is voor de rest van je leven.
maandag 3 augustus 2009 om 09:10
Kindje laten komen of niet, vent is en niet te vertrouwen en laat je vallen als een baksteen.
Hij is geen blijvertje in elk geval.
Dus nu je keuze maken wel of niet zwangerschap voldragen.
Als hij je nu laat vallen, wat als je ziek zou worden of andere moeilijke situaties waar je in je leven in terecht komt.
Weg lopen is voor mij weg blijven.
Helemaal gezien zijn wipverleden.
Succes met wat je gaat doen.
Hij is geen blijvertje in elk geval.
Dus nu je keuze maken wel of niet zwangerschap voldragen.
Als hij je nu laat vallen, wat als je ziek zou worden of andere moeilijke situaties waar je in je leven in terecht komt.
Weg lopen is voor mij weg blijven.
Helemaal gezien zijn wipverleden.
Succes met wat je gaat doen.
maandag 3 augustus 2009 om 09:17
quote:Rollergirl schreef op 02 augustus 2009 @ 22:24:
Zwaar hebben met het opvoeden van twee kinderen, die er al zijn.
Daar moet dan nog een baby bij, waar je ook alleen voor staat. Ouders willen voor je klaar staan, maar hebben hun eigen gezondheidsproblemen. Hoe zullen ze er uberhaupt nog voor je zijn?
Recent zelf een burn out gehad.
Dit kind zou uit liefde en een relatie zijn ontstaan, maar de vader in kwestie wil helemaal niet en is er niet meer. Geen kind uit liefde en een relatie dus.
Financieel is het tobben, je staat er alleen voor en je ex heeft schulden. Een beginnend bedrijf waar je jezelf niet mee kan onderhouden, hoe wil je dat zwanger en wel dan gaan doen? Het dieptepunt van de crisis gaan we vol in de komende maanden, geen tijd voor booming business.
En jij bent tegen abortus, wordt toch ongepland zwanger, je vriend wenst dit niet en is gevlogen (erkent het kind ook niet). Ik denk niet dat dit tijden zijn om aan principes te denken, principes zijn een luxe en die kun jij je nu niet permitteren. Maar goed, het gaat nu blijkbaar om de spijt en het hartezeer die jij straks kan krijgen, als jij nu voor jezelf en je gezin een verstandige beslissing neemt. Ik denk niet dat jouw spijt en verdriet centraal staan, maar je gezin, waar je alleen voor staat en nu al met moeite voor kan zorgen. Nog een kind erbij? Nog een burn out erbij? Straks je bedrijf die het niet gaat redden. Zullen de twee kinderen, die je nu hebt daarop vooruit gaan? En jijzelf? Of draait het allemaal om jouw spijt en verdriet? Je bent als volwassen vrouw verantwoordelijk voor je kinderen, en daar sta je al helemaal alleen voor. Kun je er nog meer verantwoordelijkheid bij hebben?
Helemaal mee eens!
Het belang van haar 2 kinderen zou voorop moeten staan, en die kunnen er alleen maar bij verliezen als ze deze houdt. En niet alleen in financieel opzicht.
Zwaar hebben met het opvoeden van twee kinderen, die er al zijn.
Daar moet dan nog een baby bij, waar je ook alleen voor staat. Ouders willen voor je klaar staan, maar hebben hun eigen gezondheidsproblemen. Hoe zullen ze er uberhaupt nog voor je zijn?
Recent zelf een burn out gehad.
Dit kind zou uit liefde en een relatie zijn ontstaan, maar de vader in kwestie wil helemaal niet en is er niet meer. Geen kind uit liefde en een relatie dus.
Financieel is het tobben, je staat er alleen voor en je ex heeft schulden. Een beginnend bedrijf waar je jezelf niet mee kan onderhouden, hoe wil je dat zwanger en wel dan gaan doen? Het dieptepunt van de crisis gaan we vol in de komende maanden, geen tijd voor booming business.
En jij bent tegen abortus, wordt toch ongepland zwanger, je vriend wenst dit niet en is gevlogen (erkent het kind ook niet). Ik denk niet dat dit tijden zijn om aan principes te denken, principes zijn een luxe en die kun jij je nu niet permitteren. Maar goed, het gaat nu blijkbaar om de spijt en het hartezeer die jij straks kan krijgen, als jij nu voor jezelf en je gezin een verstandige beslissing neemt. Ik denk niet dat jouw spijt en verdriet centraal staan, maar je gezin, waar je alleen voor staat en nu al met moeite voor kan zorgen. Nog een kind erbij? Nog een burn out erbij? Straks je bedrijf die het niet gaat redden. Zullen de twee kinderen, die je nu hebt daarop vooruit gaan? En jijzelf? Of draait het allemaal om jouw spijt en verdriet? Je bent als volwassen vrouw verantwoordelijk voor je kinderen, en daar sta je al helemaal alleen voor. Kun je er nog meer verantwoordelijkheid bij hebben?
Helemaal mee eens!
Het belang van haar 2 kinderen zou voorop moeten staan, en die kunnen er alleen maar bij verliezen als ze deze houdt. En niet alleen in financieel opzicht.
maandag 3 augustus 2009 om 09:22
quote:schouderklopje schreef op 03 augustus 2009 @ 00:20:
In het algemeen: ik denk ook dat je jezelf een trauma aan kunt praten hoor. In je hoofd je verwachtingen bijstellen naar realisme en beseffen wat iets feitelijk is (nu inderdaad nog een klompje cellen met de potentie tot, niet meer niet minder). Een trauma zou net zo goed kunnen zijn:
Een moeder die haar hoofd niet boven water kan houden en maar net wel/net niet de zorg voor haar drie kinderen aankan met een vage vaderfiguur in het leven van een derde kind wat de boel nog eens extra overhoop kan schoppen. Ik zou om minder een abortus kunnen overwegen.
Een trauma is ook wat je er zelf van maakt...
Daar zeg je een waar woord Schouderklop; jíj zou om minder een abortus kunnen overwegen.
Maar jij bent niet tégen abortus waarschijnlijk en TO wel.
Dat is het verschil.
Dus een abortus zit er niet in, bij een tegenstander van abortus.
In het algemeen: ik denk ook dat je jezelf een trauma aan kunt praten hoor. In je hoofd je verwachtingen bijstellen naar realisme en beseffen wat iets feitelijk is (nu inderdaad nog een klompje cellen met de potentie tot, niet meer niet minder). Een trauma zou net zo goed kunnen zijn:
Een moeder die haar hoofd niet boven water kan houden en maar net wel/net niet de zorg voor haar drie kinderen aankan met een vage vaderfiguur in het leven van een derde kind wat de boel nog eens extra overhoop kan schoppen. Ik zou om minder een abortus kunnen overwegen.
Een trauma is ook wat je er zelf van maakt...
Daar zeg je een waar woord Schouderklop; jíj zou om minder een abortus kunnen overwegen.
Maar jij bent niet tégen abortus waarschijnlijk en TO wel.
Dat is het verschil.
Dus een abortus zit er niet in, bij een tegenstander van abortus.
maandag 3 augustus 2009 om 09:31
Waarom overweegt ze de optie dan uberhaupt? Omdat ze ondanks haar principes kijkt naar of het verstandig is. ls het op kinderen krijgen aankomt kijkt iedereen altijd maar naar d'r eierstokken of andere gevoelens. Ik zou wensen dat wat meer mensen ook het verstandigheidsapect hierin zouden betrekken. Doet ze het niet voor zichzelf, dan wel voor haar kinderen en het kind wat er nog moet komen.
Ik denk niet dat het als kind leuk is om een moeder te hebben dat chronisch op d'r tenen loopt en waar een burn out telkens om de hoek ligt. Ik denk niet dat je daar een leukere moeder van wordt.
Laat men dat apsect aub nou ook eens meenemen in dit soort levensbeinvloedende keuzes. Voorbij je eigen ego, voorbij je eigen principes etc.
Ik denk niet dat het als kind leuk is om een moeder te hebben dat chronisch op d'r tenen loopt en waar een burn out telkens om de hoek ligt. Ik denk niet dat je daar een leukere moeder van wordt.
Laat men dat apsect aub nou ook eens meenemen in dit soort levensbeinvloedende keuzes. Voorbij je eigen ego, voorbij je eigen principes etc.
maandag 3 augustus 2009 om 09:40
maandag 3 augustus 2009 om 09:52
Floor2010: ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen bij je beslissing. Zoals iemand al eerder op het forum schreef: die kerel (hoe erg je het nu ook vindt) kun je het beste buiten de deur houden... wanneer je voor een abortus zou kiezen (om wat voor reden dan ook) en hij misschien terugkomt, zal dit inderdaad tussen jullie in staan. En dat lijkt mij geen gezonde basis om verder te gaan.
Dus dat hoofdstuk kun je afsluiten. Hoe erg je het ook vindt...
Wat betreft je eigen bedrijf, je andere kinderen en het nieuwe kindje op komst: onderzoek welke mogelijkheden er zijn om KDV in te schakelen als zelfstandig werkende en kosten via de belastingdienst terug te krijgen. Of kies voor wat zekerheid door voor een paar uur per week extra te werken in vaste dienst. Door KDV en af en toe hulp van je ouders en misschien je vriendinnen (?) kun je wellicht genoeg energie vinden om je bedrijf goed op te starten.
Onderzoek ook of er mogelijkheden zijn voor andere extra toeslagen (www.toeslagen.nl) of bijv. bij de gemeente om er qua kosten wat beter uit te komen (gemeenten subsidiëren afh. van de fin. gezinssituatie contributie van clubjes e.d.).
Ik denk dat met veel creativiteit je alles weer goed op orde kunt krijgen en je kinderen alles kunt bieden wat ze nodig hebben.
Dus dat hoofdstuk kun je afsluiten. Hoe erg je het ook vindt...
Wat betreft je eigen bedrijf, je andere kinderen en het nieuwe kindje op komst: onderzoek welke mogelijkheden er zijn om KDV in te schakelen als zelfstandig werkende en kosten via de belastingdienst terug te krijgen. Of kies voor wat zekerheid door voor een paar uur per week extra te werken in vaste dienst. Door KDV en af en toe hulp van je ouders en misschien je vriendinnen (?) kun je wellicht genoeg energie vinden om je bedrijf goed op te starten.
Onderzoek ook of er mogelijkheden zijn voor andere extra toeslagen (www.toeslagen.nl) of bijv. bij de gemeente om er qua kosten wat beter uit te komen (gemeenten subsidiëren afh. van de fin. gezinssituatie contributie van clubjes e.d.).
Ik denk dat met veel creativiteit je alles weer goed op orde kunt krijgen en je kinderen alles kunt bieden wat ze nodig hebben.
maandag 3 augustus 2009 om 09:54
quote:schouderklopje schreef op 03 augustus 2009 @ 09:31:
Waarom overweegt ze de optie dan uberhaupt? Omdat ze ondanks haar principes kijkt naar of het verstandig is. ls het op kinderen krijgen aankomt kijkt iedereen altijd maar naar d'r eierstokken of andere gevoelens. Ik zou wensen dat wat meer mensen ook het verstandigheidsapect hierin zouden betrekken. Doet ze het niet voor zichzelf, dan wel voor haar kinderen en het kind wat er nog moet komen.
Ik denk niet dat het als kind leuk is om een moeder te hebben dat chronisch op d'r tenen loopt en waar een burn out telkens om de hoek ligt. Ik denk niet dat je daar een leukere moeder van wordt.
Laat men dat apsect aub nou ook eens meenemen in dit soort levensbeinvloedende keuzes. Voorbij je eigen ego, voorbij je eigen principes etc.
Allemaal goed en wel maar dan is ze dus niet 'tegen abortus' maar 'tegen abortus voor anderen dan mijzelf'.
Ik vind principes prachtig maar ik vind het nogal wat. Zeggen 'ik ben tegen abortus maar ja, nu heb ik een probleem en komt het me wel goed uit'.
Als je écht tegen bent dan komt het woord abortus dus helemaal niet in je postings voor. Want dat is dan geen optie. Als tegenstander.
Hier op het forum is de abortusdiscussie vaak heel heftig en er worden harde woorden gesproken, vooral door diegenen die tégen zijn. Die nemen een hele duidelijke stelling in en hebben een uitgesproken oordeel over hem die voor zijn. Dus tégen abortus zijn vind ik nogal wat, want het lijkt mij dat er omstandigheden zijn die abortus rechtvaardigen.
Maar in één adem zeggen, 'ik ben tegen maar ik overweeg het toch' dat zegt mij dat je dus vóór abortus bent.
Ik heb absoluut geen oordeel over wat TO moet gaan doen. Ik vind een abortus uitstekend, als zij dat wil en het kindje houden vind ik ook prima maar het stuit mij tegen de borst dat je zegt tegen iets te zijn (en niet iets onbelangrijks maar iets heel fundamenteels) en het dan toch als optie voor jezelf te beschouwen, want voor jezelf gelden die principes dan blijkbaar niet.
Waarom overweegt ze de optie dan uberhaupt? Omdat ze ondanks haar principes kijkt naar of het verstandig is. ls het op kinderen krijgen aankomt kijkt iedereen altijd maar naar d'r eierstokken of andere gevoelens. Ik zou wensen dat wat meer mensen ook het verstandigheidsapect hierin zouden betrekken. Doet ze het niet voor zichzelf, dan wel voor haar kinderen en het kind wat er nog moet komen.
Ik denk niet dat het als kind leuk is om een moeder te hebben dat chronisch op d'r tenen loopt en waar een burn out telkens om de hoek ligt. Ik denk niet dat je daar een leukere moeder van wordt.
Laat men dat apsect aub nou ook eens meenemen in dit soort levensbeinvloedende keuzes. Voorbij je eigen ego, voorbij je eigen principes etc.
Allemaal goed en wel maar dan is ze dus niet 'tegen abortus' maar 'tegen abortus voor anderen dan mijzelf'.
Ik vind principes prachtig maar ik vind het nogal wat. Zeggen 'ik ben tegen abortus maar ja, nu heb ik een probleem en komt het me wel goed uit'.
Als je écht tegen bent dan komt het woord abortus dus helemaal niet in je postings voor. Want dat is dan geen optie. Als tegenstander.
Hier op het forum is de abortusdiscussie vaak heel heftig en er worden harde woorden gesproken, vooral door diegenen die tégen zijn. Die nemen een hele duidelijke stelling in en hebben een uitgesproken oordeel over hem die voor zijn. Dus tégen abortus zijn vind ik nogal wat, want het lijkt mij dat er omstandigheden zijn die abortus rechtvaardigen.
Maar in één adem zeggen, 'ik ben tegen maar ik overweeg het toch' dat zegt mij dat je dus vóór abortus bent.
Ik heb absoluut geen oordeel over wat TO moet gaan doen. Ik vind een abortus uitstekend, als zij dat wil en het kindje houden vind ik ook prima maar het stuit mij tegen de borst dat je zegt tegen iets te zijn (en niet iets onbelangrijks maar iets heel fundamenteels) en het dan toch als optie voor jezelf te beschouwen, want voor jezelf gelden die principes dan blijkbaar niet.
