Kinderen
alle pijlers
Bevallen? Ik kan/durf/wil niet en zodoende geen kinderen
woensdag 22 april 2009 om 11:28
Beste allemaal,
Misschien is dit onderwerp er al maar kon het zo snel nergens vinden dus vandaar.
Al vanaf ik klein was wilde ik geen kinderen. Geen enkele kinderwens whatsoever. Nu heb ik sinds een aantal jaar een leuke vriend met wie ik het best vaak over het 'krijgen van een kind' praat. Nu heb ik alleen een probleem: ik kan nergens tegen (op medisch gebied).
- ik raak al in de war van een bloedneus
- val flauw om het minste geringste
- ik ben bang voor pijn, zo bang dat ik er dus wellicht voor ga kiezen nooit kinderen te krijgen.
- Ik heb altijd met de gedachte geleefd dat ik zo'n bevalling niet overleef.
Nu weet ik dat miljarden vrouwen mij voor zijn gegaan en ze het merendeel overleefd hebben maar ik ben écht een angsthaas. Ben iemand die heel snel piept als iets pijn doet en dan onderuit gaat. Hoe overleef ik dan zoiets?
Ik heb weleens gedacht dat ik het alleen maar doe wanneer ik pijnstilling krijg..maar zoals ik begrijp kan je daar in Nederland wel naar fluiten.
Dus... geen kind voor mij...
Heeft iemand die ervaring of dat gevoel ook?
Groetjes Lola
Misschien is dit onderwerp er al maar kon het zo snel nergens vinden dus vandaar.
Al vanaf ik klein was wilde ik geen kinderen. Geen enkele kinderwens whatsoever. Nu heb ik sinds een aantal jaar een leuke vriend met wie ik het best vaak over het 'krijgen van een kind' praat. Nu heb ik alleen een probleem: ik kan nergens tegen (op medisch gebied).
- ik raak al in de war van een bloedneus
- val flauw om het minste geringste
- ik ben bang voor pijn, zo bang dat ik er dus wellicht voor ga kiezen nooit kinderen te krijgen.
- Ik heb altijd met de gedachte geleefd dat ik zo'n bevalling niet overleef.
Nu weet ik dat miljarden vrouwen mij voor zijn gegaan en ze het merendeel overleefd hebben maar ik ben écht een angsthaas. Ben iemand die heel snel piept als iets pijn doet en dan onderuit gaat. Hoe overleef ik dan zoiets?
Ik heb weleens gedacht dat ik het alleen maar doe wanneer ik pijnstilling krijg..maar zoals ik begrijp kan je daar in Nederland wel naar fluiten.
Dus... geen kind voor mij...
Heeft iemand die ervaring of dat gevoel ook?
Groetjes Lola
woensdag 22 april 2009 om 11:31
Ach, ik denk dat iedere moeder tevoren hefet gedacht de bevalling niet aan te kunnen. Maar er zijn ook andere opties. Dan zijn het wel niet je bloedeigen kinderen, maar er zijn heel veel kinderen die een gezin nodig hebben en dat nu niet hebben. Dus....
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
woensdag 22 april 2009 om 11:32
Ja, dit is een héél normaal gevoel! Er zijn enorm veel mensen die dat gevoel hebben. Maar gelukkig zijn er een hele hoop mogelijkheden tegenwoordig!
Een ruggenprik kan wel geregeld worden hoor, al moet je dan wel weten in welk ziekenhuis je moet zijn. Maar dat weet tegen die tijd je vk wel.
Ik (zelf vk) zie voornamelijk goede bevallingen, maar was er zelf ook superschijterig voor.
En het grappigste: de grootste piepers zijn ook de grootste bikkels bij bevallingen! (en andersom helaas ook hahah)
Een ruggenprik kan wel geregeld worden hoor, al moet je dan wel weten in welk ziekenhuis je moet zijn. Maar dat weet tegen die tijd je vk wel.
Ik (zelf vk) zie voornamelijk goede bevallingen, maar was er zelf ook superschijterig voor.
En het grappigste: de grootste piepers zijn ook de grootste bikkels bij bevallingen! (en andersom helaas ook hahah)
woensdag 22 april 2009 om 11:33
woensdag 22 april 2009 om 11:33
quote:Pammie schreef op 22 april 2009 @ 11:32:
Dat je daar in Nederland naar kan fluiten is onzin. Ik zou eens een orienterend gesprek aangaan met een verloskundige of gynaecoloog, zodat je een wat realistischer beeld krijgt van een zwangerschap en bevalling.Dat ook natuurlijk. Ik weet niet waar TO haar info precies op baseert, maar die info dateert uit het stenen tijdperk.
Dat je daar in Nederland naar kan fluiten is onzin. Ik zou eens een orienterend gesprek aangaan met een verloskundige of gynaecoloog, zodat je een wat realistischer beeld krijgt van een zwangerschap en bevalling.Dat ook natuurlijk. Ik weet niet waar TO haar info precies op baseert, maar die info dateert uit het stenen tijdperk.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
woensdag 22 april 2009 om 11:35
Ik kan me zo voorstellen dat er mensen zijn, die een bovenmatige angst voor artsen, ingrepen en medische aandoeningen hebben. Niet te vergelijken met iedere vrouw, die zich ook wel eens zorgen maakt over de pijn van een bevalling. Lijkt me een goed idee daar met een arts over te praten, want het zou niet wenselijk zijn als jij door jouw angsten een zeer nare ervaring overhoudt aan een bevalling.
woensdag 22 april 2009 om 11:35
quote:elninjoo schreef op 22 april 2009 @ 11:33:
Als je al van kleins af aan geen kinderen wil, kun je je beter niet laten leiden door 'n momentopname van rammelende eierstokken. Bedenk hoe leuk en vrij je leven is zonder die verantwoording. En dan hoef je je ook nog geen zorgen te maken over de enge pijnlijke bevallingsperikelen.
Voor veel mensen hangt de kinderwens af van de relatie die ze hebben; bewust of onbewust.
Ik wilde ze ook niet. Vriend ook niet trouwens.
Als je al van kleins af aan geen kinderen wil, kun je je beter niet laten leiden door 'n momentopname van rammelende eierstokken. Bedenk hoe leuk en vrij je leven is zonder die verantwoording. En dan hoef je je ook nog geen zorgen te maken over de enge pijnlijke bevallingsperikelen.
Voor veel mensen hangt de kinderwens af van de relatie die ze hebben; bewust of onbewust.
Ik wilde ze ook niet. Vriend ook niet trouwens.
woensdag 22 april 2009 om 11:36
woensdag 22 april 2009 om 11:36
quote:Pammie schreef op 22 april 2009 @ 11:35:
Krijg ik gelijk van jou Fleur?
Jahaaaaaa.
TO, over pijnbestrijding valt heel goed te praten hoor (al ben ik nog steeds van mening dat men het eerst zonder zou moeten proberen. Maar daar sta ik geloof ik redelijk alleen in, gezien de reactie op exact hetzelfde topic een jaar of wat geleden).
Krijg ik gelijk van jou Fleur?
Jahaaaaaa.
TO, over pijnbestrijding valt heel goed te praten hoor (al ben ik nog steeds van mening dat men het eerst zonder zou moeten proberen. Maar daar sta ik geloof ik redelijk alleen in, gezien de reactie op exact hetzelfde topic een jaar of wat geleden).
woensdag 22 april 2009 om 11:38
quote:fleurtje schreef op 22 april 2009 @ 11:35:
[...]
Voor veel mensen hangt de kinderwens af van de relatie die ze hebben; bewust of onbewust.
Ik wilde ze ook niet. Vriend ook niet trouwens.
Lijkt me eigenlijk juist 'n verkeerde insteek. Ik denk dat je ook kinderen moet willen met in je achterhoofd dat je er vroeg of laat alleen voor op moet draaien gezien het aantal relaties dat sneuvelt.
Overigens ben ik het met jouw opmerking eens dat als je iets maar graag genoeg wil, dat je je dan wel over die pijn/ellende heen zet.
[...]
Voor veel mensen hangt de kinderwens af van de relatie die ze hebben; bewust of onbewust.
Ik wilde ze ook niet. Vriend ook niet trouwens.
Lijkt me eigenlijk juist 'n verkeerde insteek. Ik denk dat je ook kinderen moet willen met in je achterhoofd dat je er vroeg of laat alleen voor op moet draaien gezien het aantal relaties dat sneuvelt.
Overigens ben ik het met jouw opmerking eens dat als je iets maar graag genoeg wil, dat je je dan wel over die pijn/ellende heen zet.
woensdag 22 april 2009 om 11:39
quote:elninjoo schreef op 22 april 2009 @ 11:38:
[...]
Lijkt me eigenlijk juist 'n verkeerde insteek. Ik denk dat je ook kinderen moet willen met in je achterhoofd dat je er vroeg of laat alleen voor op moet draaien gezien het aantal relaties dat sneuvelt.
Ik wilde ze eerst nooit, omdat ik behoorlijk wat tijd voor mezelf nodig heb. Een ding weet ik nu wel: mochten vriend en ik uit elkaar gaan, dan heb ik na de scheiding méér tijd voor mezelf dan nu
[...]
Lijkt me eigenlijk juist 'n verkeerde insteek. Ik denk dat je ook kinderen moet willen met in je achterhoofd dat je er vroeg of laat alleen voor op moet draaien gezien het aantal relaties dat sneuvelt.
Ik wilde ze eerst nooit, omdat ik behoorlijk wat tijd voor mezelf nodig heb. Een ding weet ik nu wel: mochten vriend en ik uit elkaar gaan, dan heb ik na de scheiding méér tijd voor mezelf dan nu
woensdag 22 april 2009 om 11:40
quote:fleurtje schreef op 22 april 2009 @ 11:36:
[...]
Jahaaaaaa.
TO, over pijnbestrijding valt heel goed te praten hoor (al ben ik nog steeds van mening dat men het eerst zonder zou moeten proberen. Maar daar sta ik geloof ik redelijk alleen in, gezien de reactie op exact hetzelfde topic een jaar of wat geleden).Ik vind dat ook (wat een eensgezindheid vandaag ). Het idee dat de pijnbestrijding klaar staat mocht het nodig zijn lijkt me al een hele geruststelling.
[...]
Jahaaaaaa.
TO, over pijnbestrijding valt heel goed te praten hoor (al ben ik nog steeds van mening dat men het eerst zonder zou moeten proberen. Maar daar sta ik geloof ik redelijk alleen in, gezien de reactie op exact hetzelfde topic een jaar of wat geleden).Ik vind dat ook (wat een eensgezindheid vandaag ). Het idee dat de pijnbestrijding klaar staat mocht het nodig zijn lijkt me al een hele geruststelling.
woensdag 22 april 2009 om 11:43
Jeetje, wat een reacties en zo snel al!
Ik ben nu 37. Kan mij nog goed herinneren dat toen ik klein was (jaartje of 6) dat mijn moeder mij een boek liet zien over hoe kleine kinderen nu geboren worden. Ik vond het destijds vies en bloederig en het zag er niet fijn uit (nogmaals ik was 6). Toen heb ik als kleuter besloten om er nooit aan te beginnen.
In de jaren die volgden ben ik weleens naar het ziekenhuis geweest voor diverse dingen. Iedere keer kunnen ze mij weer van de grond afplukken omdat het zwart werd voor mijn ogen. Afgelopen zomer moest ik geopereerd worden voor het eerst van mijn leven: ben de narcose jankend in gegaan en jankend weer uit gekomen. En zo gaat het met alles: op medisch gebied dan.
Nooit kinderen..maar nu heb ik een lieve vriend: iemand voor wie ik het zou willen overwegen en nu houdt die angst (en dat is panische angst) mij tegen. Misschien wil ik het inderdaad wel niet graag genoeg. Maar besides that: dan zit ik nog met die enorme angst... en die remt mij eerlijk gezegd nog het meest. Denk (en ik weet dat is hysterisch) dat ik het niet overleef.
Ik ben nu 37. Kan mij nog goed herinneren dat toen ik klein was (jaartje of 6) dat mijn moeder mij een boek liet zien over hoe kleine kinderen nu geboren worden. Ik vond het destijds vies en bloederig en het zag er niet fijn uit (nogmaals ik was 6). Toen heb ik als kleuter besloten om er nooit aan te beginnen.
In de jaren die volgden ben ik weleens naar het ziekenhuis geweest voor diverse dingen. Iedere keer kunnen ze mij weer van de grond afplukken omdat het zwart werd voor mijn ogen. Afgelopen zomer moest ik geopereerd worden voor het eerst van mijn leven: ben de narcose jankend in gegaan en jankend weer uit gekomen. En zo gaat het met alles: op medisch gebied dan.
Nooit kinderen..maar nu heb ik een lieve vriend: iemand voor wie ik het zou willen overwegen en nu houdt die angst (en dat is panische angst) mij tegen. Misschien wil ik het inderdaad wel niet graag genoeg. Maar besides that: dan zit ik nog met die enorme angst... en die remt mij eerlijk gezegd nog het meest. Denk (en ik weet dat is hysterisch) dat ik het niet overleef.
woensdag 22 april 2009 om 11:44
Pijn doet het, maar het gaat ook weer over. Het is maar tijdelijk. Je overleeft het heus wel. Wat scheelt is een goede voorbereiding (wat gebeurt er precies met je lijf bij een bevalling, confrontatie met de realiteit vermindert angst) en probeer inderdaad pijnbestrijding te regelen. Dan heb je het bij de hand, voor het geval het je toch te veel wordt.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
woensdag 22 april 2009 om 11:47
Ik lees nu je reactie, is het dan idd niet verstandig (zoals meerdere hier zeggen) om toch eens met een psych, verloskundige of zoiets te gaan praten. Dat van die narcose, wat jij beschrijft, heb ik ook gehad, tot drie keer toe! Maar 1 voordeel, als je bevalt, lig je doorgaans toch al in bed (grapje)
woensdag 22 april 2009 om 11:47
Ha! Ik heb dit ook. Heb nooit een broedlust gevoeld, maar vind kinderen wel leuk. Omdat ik op dit moment geen relatie heb en nog geen goede baan, hoef ik er lekker niet aan te denken.
Andere manieren om de bevalling te omzeilen: ik dacht altijd ; nou, als ik dan toch die drang krijg en echt een kind wil, dan ga ik gewoon smeken om een keizersnee. Misschien voor sommige mensen een schokkend of al te nieuwerwets idee, maar waarom niet? De mogelijkheden zijn er toch? Ik heb die pijn en ongemak er wél voor over, gek genoeg.
En wat al eerder is gezegd, ik heb inderdaad ook gedacht: er zijn zoveel kinderen zonder ouders of gezin, als ze nog een beetje klein zijn op het moment dat je ze adopteert, wordt het heus wel echt jouw kind. En je geeft iemand een nieuw en beter leven. Voelt ook heel goed. Maarja, ik denk dat die kinderdrang ook een beetje inhoudt dat je nieuwsgierig bent naar hoe je eigen kind eruit ziet en zich ontwikkelt, of hoe een product van jou en je geliefde uitpakt. Ik denk dat dat ook een grote rol speelt.
Als laatste: kun je hier niet met je moeder of al bevallen vriendinnen over praten? Informatie uit de eerste hand! En je lichaam maakt trouwens ook speciale stoffen aan als je zwanger bent. Een oude vriendin van mij was ook heel bang, maar had op het laatst het zo'n zin in de bevalling, Het Moest Eruit!
Succes ermee.
Andere manieren om de bevalling te omzeilen: ik dacht altijd ; nou, als ik dan toch die drang krijg en echt een kind wil, dan ga ik gewoon smeken om een keizersnee. Misschien voor sommige mensen een schokkend of al te nieuwerwets idee, maar waarom niet? De mogelijkheden zijn er toch? Ik heb die pijn en ongemak er wél voor over, gek genoeg.
En wat al eerder is gezegd, ik heb inderdaad ook gedacht: er zijn zoveel kinderen zonder ouders of gezin, als ze nog een beetje klein zijn op het moment dat je ze adopteert, wordt het heus wel echt jouw kind. En je geeft iemand een nieuw en beter leven. Voelt ook heel goed. Maarja, ik denk dat die kinderdrang ook een beetje inhoudt dat je nieuwsgierig bent naar hoe je eigen kind eruit ziet en zich ontwikkelt, of hoe een product van jou en je geliefde uitpakt. Ik denk dat dat ook een grote rol speelt.
Als laatste: kun je hier niet met je moeder of al bevallen vriendinnen over praten? Informatie uit de eerste hand! En je lichaam maakt trouwens ook speciale stoffen aan als je zwanger bent. Een oude vriendin van mij was ook heel bang, maar had op het laatst het zo'n zin in de bevalling, Het Moest Eruit!
Succes ermee.
woensdag 22 april 2009 om 11:47
quote:Dejavu schreef op 22 april 2009 @ 11:44:
Pijn doet het, maar het gaat ook weer over. Het is maar tijdelijk. Je overleeft het heus wel. Wat scheelt is een goede voorbereiding (wat gebeurt er precies met je lijf bij een bevalling, confrontatie met de realiteit vermindert angst) en probeer inderdaad pijnbestrijding te regelen. Dan heb je het bij de hand, voor het geval het je toch te veel wordt.
Ik ben juist blij dat ik helemaal NIETS van bevallen wist, vantevoren. Als ik dat wel had geweten, had ik er echt geen zin in gehad.
TO, zo heel veel mensen sterven er niet tijdens een bevalling.
Pijn doet het, maar het gaat ook weer over. Het is maar tijdelijk. Je overleeft het heus wel. Wat scheelt is een goede voorbereiding (wat gebeurt er precies met je lijf bij een bevalling, confrontatie met de realiteit vermindert angst) en probeer inderdaad pijnbestrijding te regelen. Dan heb je het bij de hand, voor het geval het je toch te veel wordt.
Ik ben juist blij dat ik helemaal NIETS van bevallen wist, vantevoren. Als ik dat wel had geweten, had ik er echt geen zin in gehad.
TO, zo heel veel mensen sterven er niet tijdens een bevalling.
woensdag 22 april 2009 om 11:48
@ Elninjo....
Geen idee... of als ik eerlijk ben:
Wil ik het echt? Ehm.. ik zou er niet heel ongelukkig van worden als ik geen kinderen zou kunnen krijgen. Ik weet wel dat mijn vriend het heel graag wil en hij is de eerste partner in 37 jaar waarvan ik weet en voel dat we bij elkaar passen. Daar ben ik van overtuigd.
Als hij geen kinderwens had, zou ik die zeker niet ineens ontwikkelen. Omdat hij die nu eenmaal wel heeft ben ik al een jaar aan het nadenken. En ik kom iedere keer weer op die angst terug..
Geen idee... of als ik eerlijk ben:
Wil ik het echt? Ehm.. ik zou er niet heel ongelukkig van worden als ik geen kinderen zou kunnen krijgen. Ik weet wel dat mijn vriend het heel graag wil en hij is de eerste partner in 37 jaar waarvan ik weet en voel dat we bij elkaar passen. Daar ben ik van overtuigd.
Als hij geen kinderwens had, zou ik die zeker niet ineens ontwikkelen. Omdat hij die nu eenmaal wel heeft ben ik al een jaar aan het nadenken. En ik kom iedere keer weer op die angst terug..
