Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 25
maandag 7 oktober 2019 om 21:37
@ E-l-i-n
Getwijfeld niet echt. Ik heb wel eens dat ik me vanuit meer rationeel oogpunt afvraag hoe dat 'later' moet. Pensioenen worden minder waard, zorg duurder, zorg inkopen is ook zo makkelijk niet met al die verhalen rondom malafide bureautjes die er met je geld vandoor gaan. Onbetrouwbare verzorgers die je bestelen etc. Maar aan de andere kant denk ik ook, kinderen...de komende 18 jaar zorgen. Nee dat zag-en zie-ik niet zitten. Als tiener wel hoor! Lekker babysitten op buurtkinderen, zakcentje verdienen, beetje tv kijken. Vond het leuker dan krantenwijk of achter de kassa.
Overigens geloof ik ook niet zo in spijt hebben van dingen die je bewust kiest. Je leven richt je nou eenmaal in aan de hand van keuzes. Heb je kinderen dan komen andere mensen op je pad dan wanneer je geen kinderen hebt en daar ga je mee om.
Iets anders wat wel eens door mijn hoofd schoot was: ok en al die mensen die scheiden...ik heb er ook in mijn vrienden en kennissenkring al enkelen...dan zit je dus 1) aan je ex vast 2) veel zorg voor je kinderen alleen dragen, al is de verdeling nog 50/50...je bent alleen. Die gedachte benauwt me en deed me realiseren dat ik gewoon geen geschikte moeder ben.
Getwijfeld niet echt. Ik heb wel eens dat ik me vanuit meer rationeel oogpunt afvraag hoe dat 'later' moet. Pensioenen worden minder waard, zorg duurder, zorg inkopen is ook zo makkelijk niet met al die verhalen rondom malafide bureautjes die er met je geld vandoor gaan. Onbetrouwbare verzorgers die je bestelen etc. Maar aan de andere kant denk ik ook, kinderen...de komende 18 jaar zorgen. Nee dat zag-en zie-ik niet zitten. Als tiener wel hoor! Lekker babysitten op buurtkinderen, zakcentje verdienen, beetje tv kijken. Vond het leuker dan krantenwijk of achter de kassa.
Overigens geloof ik ook niet zo in spijt hebben van dingen die je bewust kiest. Je leven richt je nou eenmaal in aan de hand van keuzes. Heb je kinderen dan komen andere mensen op je pad dan wanneer je geen kinderen hebt en daar ga je mee om.
Iets anders wat wel eens door mijn hoofd schoot was: ok en al die mensen die scheiden...ik heb er ook in mijn vrienden en kennissenkring al enkelen...dan zit je dus 1) aan je ex vast 2) veel zorg voor je kinderen alleen dragen, al is de verdeling nog 50/50...je bent alleen. Die gedachte benauwt me en deed me realiseren dat ik gewoon geen geschikte moeder ben.
maandag 7 oktober 2019 om 22:19
Geen idee. Ik haalde hier 2 vriendinnen aan waarvan ik vrij goed weet hoe zij er over denken. Zij hebben absoluut geen spijt. Trust me.Snowpink schreef: ↑07-10-2019 21:01Hoeveel vrouwen zouden toegeven dat ze liever geen kinderen hadden gehad. Ik denk weinig. Zeker als je bij twijfel toch kinderen hebt gekregen en dan moet gaan toegeven dat het eigenlijk een stomme beslissing was. Ik geloof echt wel dat je uiteindelijk met kinderen je weg wel vindt, maar of ze het ook allemaal fantastisch vinden?
dinsdag 8 oktober 2019 om 07:48
Dan heb je nog geluk als 50/50 het geval is, want meestal zie ik toch andere verdelingen die nadelig zijn voor moeders (of juist voordelig, dat ligt er maar aan hoe je het bekijkt).Familiemens schreef: ↑07-10-2019 21:37@ E-l-i-n
Getwijfeld niet echt. Ik heb wel eens dat ik me vanuit meer rationeel oogpunt afvraag hoe dat 'later' moet. Pensioenen worden minder waard, zorg duurder, zorg inkopen is ook zo makkelijk niet met al die verhalen rondom malafide bureautjes die er met je geld vandoor gaan. Onbetrouwbare verzorgers die je bestelen etc. Maar aan de andere kant denk ik ook, kinderen...de komende 18 jaar zorgen. Nee dat zag-en zie-ik niet zitten. Als tiener wel hoor! Lekker babysitten op buurtkinderen, zakcentje verdienen, beetje tv kijken. Vond het leuker dan krantenwijk of achter de kassa.
Overigens geloof ik ook niet zo in spijt hebben van dingen die je bewust kiest. Je leven richt je nou eenmaal in aan de hand van keuzes. Heb je kinderen dan komen andere mensen op je pad dan wanneer je geen kinderen hebt en daar ga je mee om.
Iets anders wat wel eens door mijn hoofd schoot was: ok en al die mensen die scheiden...ik heb er ook in mijn vrienden en kennissenkring al enkelen...dan zit je dus 1) aan je ex vast 2) veel zorg voor je kinderen alleen dragen, al is de verdeling nog 50/50...je bent alleen. Die gedachte benauwt me en deed me realiseren dat ik gewoon geen geschikte moeder ben.
En zelfs als je relatie het wel uithoudt, zit je ook met een ongelijke verdeling tussen vaders/moeders wat betreft verzorging, opvoeding, etc.
dinsdag 8 oktober 2019 om 11:43
Gelukkig was het voor mij geen keus. Gewoon de afwezigheid van de kinderwens.
Rammelende eierstokken... nooit last van gehad. Gelukkig.
Maar ik vergelijk het dan misschien liever met het verlangen dat je soms hebt als je iets heel graag wilt en er echt mee bezig bent. Voor sommigen is dat het zoeken naar een partner. Beiden zijn puur biologisch/hormonaal.
Of het gevoel dat iedereen iets heeft, wat jij ook wilt, en dat je je leeg voelt omdat jij dat niet hebt.
Rammelende eierstokken... nooit last van gehad. Gelukkig.
Maar ik vergelijk het dan misschien liever met het verlangen dat je soms hebt als je iets heel graag wilt en er echt mee bezig bent. Voor sommigen is dat het zoeken naar een partner. Beiden zijn puur biologisch/hormonaal.
Of het gevoel dat iedereen iets heeft, wat jij ook wilt, en dat je je leeg voelt omdat jij dat niet hebt.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 8 oktober 2019 om 22:25
Dat is ook waar. Ook ik zie dat vrouwen veelal meer zorgen maar ook dat ze dat lang niet allemaal erg vindenPuz_n_Boots schreef: ↑08-10-2019 07:48Dan heb je nog geluk als 50/50 het geval is, want meestal zie ik toch andere verdelingen die nadelig zijn voor moeders (of juist voordelig, dat ligt er maar aan hoe je het bekijkt).
En zelfs als je relatie het wel uithoudt, zit je ook met een ongelijke verdeling tussen vaders/moeders wat betreft verzorging, opvoeding, etc.
.
woensdag 9 oktober 2019 om 07:37
Je realiseert je toch ook dat de meeste kinderen geen (fulltime) mantelzorg zullen bieden aan hun ouders?Familiemens schreef: ↑07-10-2019 21:37Getwijfeld niet echt. Ik heb wel eens dat ik me vanuit meer rationeel oogpunt afvraag hoe dat 'later' moet. Pensioenen worden minder waard, zorg duurder, zorg inkopen is ook zo makkelijk niet met al die verhalen rondom malafide bureautjes die er met je geld vandoor gaan. Onbetrouwbare verzorgers die je bestelen etc.
Ze hebben hun eigen carriere of wonen een paar uur verderop. Of drukdrukdruk met hun eigen gezin en sociaal leven.
woensdag 9 oktober 2019 om 08:12
Om mij heen zie ik dat het steevast de partner is die mantelzorg biedt. Maar dat gaat straks mis natuurlijk: in alle gevallen om mij heen is inmiddels de zorgbehoevende overleden, de mantelzorger is nu alleen over. Dus als die zorg nodig gaat hebben, wordt het lastig.redbulletje schreef: ↑09-10-2019 07:37Je realiseert je toch ook dat de meeste kinderen geen (fulltime) mantelzorg zullen bieden aan hun ouders?
Ze hebben hun eigen carriere of wonen een paar uur verderop. Of drukdrukdruk met hun eigen gezin en sociaal leven.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
woensdag 9 oktober 2019 om 08:21
Dit is nou juist het schrijnende. Ondanks dat ik ouders om me heen heel hard hoor roepen: "NEE, wij gaan geen beroep op onze kinderen doen later, die hebben hun eigen leven", merk ik dat dit wel degelijk de verwachting is. Degene die dit het hardst roepen, verwachten de meeste hulp van hun kinderen. Ik zie dit bij mijn eigen ouders namelijk recht voor mijn neus gebeuren. Een van mijn tantes die zelf ook kindvrij is, verwacht ook dat haar neefjes en nichtjes haar gaan "helpen" als ze dat nodig heeft later. Die is nu soort van bezig de banden te hernieuwen.redbulletje schreef: ↑09-10-2019 07:37Je realiseert je toch ook dat de meeste kinderen geen (fulltime) mantelzorg zullen bieden aan hun ouders?
Ze hebben hun eigen carriere of wonen een paar uur verderop. Of drukdrukdruk met hun eigen gezin en sociaal leven.
woensdag 9 oktober 2019 om 08:21
Mijn moeder is overigens wel zo slim geweest om zich nu alvast in te schrijven voor een seniorenflat.
Op dit moment nog helemaal niet nodig - ze brengt sinds kort op haar 76e zelfs folders rond, vindt ze hartstikke leuk - maar als ze straks mogelijk slechter ter been raakt oid, kan ze naar zo'n flatje waar alles lekker dichtbij is. Ze woont nu buiten een dorp, waar in het weekend helemaal geen bus langsrijdt.
Op dit moment nog helemaal niet nodig - ze brengt sinds kort op haar 76e zelfs folders rond, vindt ze hartstikke leuk - maar als ze straks mogelijk slechter ter been raakt oid, kan ze naar zo'n flatje waar alles lekker dichtbij is. Ze woont nu buiten een dorp, waar in het weekend helemaal geen bus langsrijdt.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
woensdag 9 oktober 2019 om 08:39
In mijn omgeving zag ik juist dat de mantelzorger overleed en degene die het meeste zorg nodig had overbleef. Dat is er ook gelijk een groot probleem, want deze kon vaak helemaal niet voor zichzelf zorgen. Dus een oplossing moest direct gevonden worden. In al deze gevallen waren er dan wel kinderen die vervolgens alles regelden, maar stel dat deze er niet waren? Dit is een van de weinige situaties waarin ik mij kon voorstellen dat het fijn is dat er dan in ieder geval nog kinderen zijn, waar ook een goede band mee is. Veel ouderen hebben toch steeds minder mensen in hun omgeving.tonkje schreef: ↑09-10-2019 08:12Om mij heen zie ik dat het steevast de partner is die mantelzorg biedt. Maar dat gaat straks mis natuurlijk: in alle gevallen om mij heen is inmiddels de zorgbehoevende overleden, de mantelzorger is nu alleen over. Dus als die zorg nodig gaat hebben, wordt het lastig.
Als ouder/kind kun je wel aangeven dat je niet gaat zorgen, maar gezien de participatiewet (is dat de goede?) wordt je zo'n beetje verplicht om het wel te doen. Wat ik begrijp van een collega is dat je echt zo'n beetje niemand om je heen moet hebben, willen ze echt iets gaan doen. Kinderen, broers/zussen, buren, vrienden, die moeten allemaal eerst ingeschakeld worden.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 9 oktober 2019 om 17:07
Dat is helemaal waar maar ik heb op dit moment nog 1 grootouder en die zit dementerend in een verzorgingshuis. In de periode vlak voor haar intrekken in verzorgingshuis had ze veel hulp nodig. Inpakken, papierwinkel, zoeg regelen, verhuizen, huur opzeggen etc. Kinderen en kleinkinderen hielpen ombeurten. Op die momenten is familie het fijnst. Anderzijds zie ik ook mensen in mijn omgeving die voor werk naar het buitenland vertrekken. Dus als ouder op leeftijd hoef je dan geen hulp te verwachten.redbulletje schreef: ↑09-10-2019 07:37Je realiseert je toch ook dat de meeste kinderen geen (fulltime) mantelzorg zullen bieden aan hun ouders?
Ze hebben hun eigen carriere of wonen een paar uur verderop. Of drukdrukdruk met hun eigen gezin en sociaal leven.
woensdag 9 oktober 2019 om 19:02
dianaf schreef: ↑09-10-2019 08:39In mijn omgeving zag ik juist dat de mantelzorger overleed en degene die het meeste zorg nodig had overbleef. Dat is er ook gelijk een groot probleem, want deze kon vaak helemaal niet voor zichzelf zorgen. Dus een oplossing moest direct gevonden worden. In al deze gevallen waren er dan wel kinderen die vervolgens alles regelden, maar stel dat deze er niet waren? Dit is een van de weinige situaties waarin ik mij kon voorstellen dat het fijn is dat er dan in ieder geval nog kinderen zijn, waar ook een goede band mee is. Veel ouderen hebben toch steeds minder mensen in hun omgeving.
Als ouder/kind kun je wel aangeven dat je niet gaat zorgen, maar gezien de participatiewet (is dat de goede?) wordt je zo'n beetje verplicht om het wel te doen. Wat ik begrijp van een collega is dat je echt zo'n beetje niemand om je heen moet hebben, willen ze echt iets gaan doen. Kinderen, broers/zussen, buren, vrienden, die moeten allemaal eerst ingeschakeld worden.
Dit is wel een beetje mijn angst. Veel mensen om mij heen zijn ouder, stel dat ik alleen overblijf? Wie zorgt dan voor mij? Ik kan goed met mijn neefjes en nichtjes, maar ik verwacht niet daar later nog veel contact mee te hebben, en zeker niet dat ze voor mij gaan zorgen.
Is dit ook een angst van jullie? En hoe ga je daar mee om?
woensdag 9 oktober 2019 om 19:06
dat is pas egoistisch, kinderen krijgen en ervan uitgaan dat ze later de goedkope verpleegster gaan spelen, kinderen hebben is geen garantie tegen de eenzaamheid ze, hoeveel oudjes zitten er in het rusthuis eenzaam te wachten tot er iemand komt en die zijn nog allemaal van de tijd dat het normaal was dat ze 10 kinderen hadden. er is geen enkele deftige reden waarom je wel kinderen wilt. het zijn allemaal egoistische redenen;Blijenvrij schreef: ↑09-10-2019 19:02Dit is wel een beetje mijn angst. Veel mensen om mij heen zijn ouder, stel dat ik alleen overblijf? Wie zorgt dan voor mij? Ik kan goed met mijn neefjes en nichtjes, maar ik verwacht niet daar later nog veel contact mee te hebben, en zeker niet dat ze voor mij gaan zorgen.
Is dit ook een angst van jullie? En hoe ga je daar mee om?
woensdag 9 oktober 2019 om 19:06
nooit van vrienden gehoord zeker? als je in een rusthuis zal wonen zal je wel mensen leren kennen.Blijenvrij schreef: ↑09-10-2019 19:02Dit is wel een beetje mijn angst. Veel mensen om mij heen zijn ouder, stel dat ik alleen overblijf? Wie zorgt dan voor mij? Ik kan goed met mijn neefjes en nichtjes, maar ik verwacht niet daar later nog veel contact mee te hebben, en zeker niet dat ze voor mij gaan zorgen.
Is dit ook een angst van jullie? En hoe ga je daar mee om?
woensdag 9 oktober 2019 om 19:15
Heel herkenbaar! Mijn grootste angst is dat ik alleen overblijf en vereenzaam. Vaak zie ik beelden voor me van mezelf maar dan in de toekomst als ik oud en versleten ben en helemaal alleen... Geen kinderen of kleinkinderen die langs komen. Natuurlijk weet ik dat dat geen reden is om aan kinderen te beginnen maar het spookt wel heel erg door m’n hoofd. Maar ja, ook al heb je een kind dan heb je nog geen garantie natuurlijk. Kind kan ziek zijn/worden, ruzie krijgen of ontsporen, emigreren, noem maar op.Blijenvrij schreef: ↑09-10-2019 19:02Dit is wel een beetje mijn angst. Veel mensen om mij heen zijn ouder, stel dat ik alleen overblijf? Wie zorgt dan voor mij? Ik kan goed met mijn neefjes en nichtjes, maar ik verwacht niet daar later nog veel contact mee te hebben, en zeker niet dat ze voor mij gaan zorgen.
Is dit ook een angst van jullie? En hoe ga je daar mee om?
Maar ik begrijp je helemaal hoor, vind dit ook een vervelende angst.
woensdag 9 oktober 2019 om 19:31
Dat bestaat hier bijna niet meer. En ik ga ervan uit dat vrienden van dezelfde leeftijd zijn en dus zelf hulp nodig hebben.Tinkerbell1988 schreef: ↑09-10-2019 19:06nooit van vrienden gehoord zeker? als je in een rusthuis zal wonen zal je wel mensen leren kennen.
woensdag 9 oktober 2019 om 19:36
als je echt hulp nodig hebt, er zijn verzorgers aan huis, serviceflats, bejaardentehuis...
vrienden wil je hebben als je een praatje wilt maken
woensdag 9 oktober 2019 om 19:41
Ik irriteer me sowieso snel aan mensen, dus ik hoop dat ik een snelle dood heb en dat ik niet van hulp afhankelijk wordt. Wellicht kun je nog beter onpersoonlijke hulp krijgen van professionals dan van bezorgde familieleden. Wil niet in een tehuis. Heb wel geluk dat ik in mijn huis mijn slaap- en badkamer op de begane grond heb, dus redelijk levensloop bestendig.Blijenvrij schreef: ↑09-10-2019 19:02Dit is wel een beetje mijn angst. Veel mensen om mij heen zijn ouder, stel dat ik alleen overblijf? Wie zorgt dan voor mij? Ik kan goed met mijn neefjes en nichtjes, maar ik verwacht niet daar later nog veel contact mee te hebben, en zeker niet dat ze voor mij gaan zorgen.
Is dit ook een angst van jullie? En hoe ga je daar mee om?
woensdag 9 oktober 2019 om 21:17
Doubletree20 schreef: ↑09-10-2019 19:15Heel herkenbaar! Mijn grootste angst is dat ik alleen overblijf en vereenzaam. Vaak zie ik beelden voor me van mezelf maar dan in de toekomst als ik oud en versleten ben en helemaal alleen... Geen kinderen of kleinkinderen die langs komen. Natuurlijk weet ik dat dat geen reden is om aan kinderen te beginnen maar het spookt wel heel erg door m’n hoofd. Maar ja, ook al heb je een kind dan heb je nog geen garantie natuurlijk. Kind kan ziek zijn/worden, ruzie krijgen of ontsporen, emigreren, noem maar op.
Maar ik begrijp je helemaal hoor, vind dit ook een vervelende angst.
Begrijp me goed, ik sta volledig achter mijn keuzes, maar ik denk heus wel eens aan later. En grote kans dat het anders gaat dan waar ik mij nu druk om maak. Komt ook omdat ik nu een paar oudere mensen in mijn omgeving heb waar iets mee is en die door hun kinderen worden geholpen. Gelukkig ben ik zo gezond als een vis, maar toch.
En kinderen zijn inderdaad geen garantie, vind het overigens een van de slechtste reden om een kind te krijgen.
woensdag 9 oktober 2019 om 21:23
redbulletje schreef: ↑09-10-2019 19:41Ik irriteer me sowieso snel aan mensen, dus ik hoop dat ik een snelle dood heb en dat ik niet van hulp afhankelijk wordt. Wellicht kun je nog beter onpersoonlijke hulp krijgen van professionals dan van bezorgde familieleden. Wil niet in een tehuis. Heb wel geluk dat ik in mijn huis mijn slaap- en badkamer op de begane grond heb, dus redelijk levensloop bestendig.
Misschien is dit zo, ik weet het eigenlijk niet. Maar ja, het leven loopt toch altijd anders dan je denkt, dus het zal zinloos zijn om hier te veel over na te denken, maar toch doe ik het.
woensdag 9 oktober 2019 om 22:26
Bij mij is dit geen angst. Ik werk in de ouderenzorg en het hebben van wel of geen (klein)kinderen zegt echt helemaal niets is mijn ervaring.Blijenvrij schreef: ↑09-10-2019 19:02Dit is wel een beetje mijn angst. Veel mensen om mij heen zijn ouder, stel dat ik alleen overblijf? Wie zorgt dan voor mij? Ik kan goed met mijn neefjes en nichtjes, maar ik verwacht niet daar later nog veel contact mee te hebben, en zeker niet dat ze voor mij gaan zorgen.
Is dit ook een angst van jullie? En hoe ga je daar mee om?
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
woensdag 9 oktober 2019 om 22:49
Hier hetzelfde.AeonOfWinter schreef: ↑09-10-2019 22:26Bij mij is dit geen angst. Ik werk in de ouderenzorg en het hebben van wel of geen (klein)kinderen zegt echt helemaal niets is mijn ervaring.
