Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 26
donderdag 10 september 2020 om 20:54
DerryGirl schreef: ↑10-09-2020 07:15Ja dat is wel gelukt. Wat meer singles enzo.
Ik mis hen echter nog steeds. Vorig jaar heb ik nog een vriendschap laten verwateren omdat het nu alleen maar over de studerende kinderen ging die zo goed en zo knap zijn bla bla bla en toen moest ik luisteren naar verhalen over studenten sport en studieverenigingen en studentenverenigingen en kamerhuur ellende. Elkaar 5 uur gezien en ze heeft niet 1x gevraagd hoe het met ons ging. Ik begin dan wel uit mezelf maar je moet tegen een tsunami aan kindbagger vechten en daar was ik klaar mee. Ook spraken we vaak samen af voor een koffietje: altijd een kind mee. Daar heb ik toen meteen wat van gezegd : kreeg ik voortaan de mededeling 'ik neem XXX mee'. Ik zat net in een behandeltraject voor nare ziekte en ik wilde daarover praten zonder een 11- jarige e die steeds met chocomel zit te kloten ('kijkikkanheelhardbellenblazen'). Snapte ze niet. Erg vermoeiend.
We hebben het hier over vrouwen uit cat. 1 katkaatje.
Wat erg zeg. Dat ze dat niet aanvoelt, zegt al genoeg. Als jij erg ziek bent geweest ( gaat het nu beter met je?) en zij niet een keer vraagt hoe het met je is, is dieptriest.
Met die vetgedrukte zin is me gelijk duidelijk waar mijn ergernis zit tegenover die ene vriendin. Alles van de kleinkinderen is geweldig, zij als opa en oma worden erg geweldig gevonden door de kleinkinderen, enz enz. Ze is nogal een enthousiast type, maar het zichzelf zo ophemelen ergert me. Volgens mij is het pure onzekerheid om dat steeds te moeten benoemen.
donderdag 10 september 2020 om 21:05
Nee zij en haar man en de kinderen zijn nogal vol van zichzelf. Ik was er klaar mee. Hoe die kinderen tegen bediening spraken in een restaurant : behoorlijk hautain. Ik trek dat slecht.
Helaas gaat het nog niet zo goed qua gezondheid maar ik heb veel steun van familie.
@Refbulletje klopt, ze wist het en zette me voor 't blok.
Bedankt voor 't warme welkom allemaal!!
Helaas gaat het nog niet zo goed qua gezondheid maar ik heb veel steun van familie.
@Refbulletje klopt, ze wist het en zette me voor 't blok.
Bedankt voor 't warme welkom allemaal!!
Hoe kan het dat zoveel mensen ontevreden zijn over hun lijf en zo weinig mensen tevreden zijn over hun verstand? - EB
zondag 13 september 2020 om 15:22
Ja lastig zulke vrouwen. Dan spreek je af met z'n vijfen van wie er 2 geen kinderen hebben en wat je ook probeert....kansloos. Ik gun het ze maar ik ben bij verschillende afspraken op de weg terug tot de conclusie gekomen dat niemand ook maar iets aan mij gevraagd heeft. Je bent dan geen interessant persoon meer ofzo, terwijl ik altijd wel wat te zeggen en doen had. En reizen maakte enzo. Ben geen saai muurbloempje zeg maar. Ik voel me verder best wel eenzaam.
Hoe kan het dat zoveel mensen ontevreden zijn over hun lijf en zo weinig mensen tevreden zijn over hun verstand? - EB
zondag 13 september 2020 om 15:25
zondag 13 september 2020 om 18:22
Maar heeft dat dan met de kinderen te maken, of met de vriendinnen in kwestie? Ik heb dat gevoel, behalve bij mijn siblings, namelijk nooit. Sterker nog, mijn vriendinnen vragen juist heel veel, want ik maak tenminste nog wat mee: mooie werkstappen (zij kiezen allemaal juist voor een baan met minder verantwoordelijkheid), verhuizingen/verbouwingen (doen zij niet meer, want tja, kinderen), reizen, andere leuke avonturen. Zij vragen mij altijd veel, omdat ze zelf niet zo veel meer meemaken (en, zo hoop ik, gewoon geïnteresseerd zijn).
Sommige anderen niet hoor, maar ik heb het gevoel dat dat niet komt omdat ze kinderen hebben, maar omdat ze óf altijd al een beetje op zichzelf gefocust waren óf zo ontzettend moe zijn (wat dan vaak wel weer door hun kinderen komt) dat ze weinig ruimte voor anderen hebben. Ik heb in elk geval bij niemand het gevoel dat ze mij niet zo interessant meer vinden.
@yesss: Zou dat ook een stukje eigen onzekerheid kunnen zijn? Omdat je dat bij je moeder/zus/op social media ook zo vaak ervaart? Ik weet het niet hoor, maar ik kan me ook voorstellen dat als je dat zelf zo voelt, je ook veel als ‘bewijs’ voor dat gevoel ziet.
Sommige anderen niet hoor, maar ik heb het gevoel dat dat niet komt omdat ze kinderen hebben, maar omdat ze óf altijd al een beetje op zichzelf gefocust waren óf zo ontzettend moe zijn (wat dan vaak wel weer door hun kinderen komt) dat ze weinig ruimte voor anderen hebben. Ik heb in elk geval bij niemand het gevoel dat ze mij niet zo interessant meer vinden.
@yesss: Zou dat ook een stukje eigen onzekerheid kunnen zijn? Omdat je dat bij je moeder/zus/op social media ook zo vaak ervaart? Ik weet het niet hoor, maar ik kan me ook voorstellen dat als je dat zelf zo voelt, je ook veel als ‘bewijs’ voor dat gevoel ziet.
zondag 13 september 2020 om 18:26
als ik dit zo lees vindt ik het allemaal heel erg treurig van die vriendinnen van jullie.
Dan ben ik blij dat ik een man ben, die praten onderling gewoon nooit over de kinderen. (ja dat ze er vaak spijt van hebben) maar inhoudelijk.. nooit!
Dan ben ik blij dat ik een man ben, die praten onderling gewoon nooit over de kinderen. (ja dat ze er vaak spijt van hebben) maar inhoudelijk.. nooit!
rickdalton wijzigde dit bericht op 13-09-2020 19:15
60.26% gewijzigd
zondag 13 september 2020 om 18:37
zondag 13 september 2020 om 18:40
Daarom vind ik mannen ook fijnere collega's. En vroeger toen ik nog wel 'ns naar een verjaardag ging, stond ik ook altijd bij de mannen. Bij de vrouwen was er altijd wel reden om over een baby/kind te praten.RickDalton schreef: ↑13-09-2020 18:26als ik dit zo lees vindt ik het allemaal heel erg treurig van die vriendinnen van jullie.
Dan ben ik blij dat ik een man ben, die praten onderling gewoon nooit over de kinderen. (ja dat ze er vaak spijt van hebben) maar inhoudelijk.. nooit!
zondag 13 september 2020 om 19:13
Klopt. Ik werkte ook liever met mannen. Veel minder drama.redbulletje schreef: ↑13-09-2020 18:40Daarom vind ik mannen ook fijnere collega's. En vroeger toen ik nog wel 'ns naar een verjaardag ging, stond ik ook altijd bij de mannen. Bij de vrouwen was er altijd wel reden om over een baby/kind te praten.
Hoe kan het dat zoveel mensen ontevreden zijn over hun lijf en zo weinig mensen tevreden zijn over hun verstand? - EB
zondag 13 september 2020 om 19:15
Waar. En kinderen zijn nu eenmaal opvallende items!
Hoe kan het dat zoveel mensen ontevreden zijn over hun lijf en zo weinig mensen tevreden zijn over hun verstand? - EB
zondag 13 september 2020 om 19:17
Voor jou ook een
Hoe kan het dat zoveel mensen ontevreden zijn over hun lijf en zo weinig mensen tevreden zijn over hun verstand? - EB
zondag 13 september 2020 om 19:54
Op verjaardagen zit ik juist altijd bij de vrouwen, het antropoloogje in mij wil dan graag even luisteren naar de verhalen en ellende van hen.redbulletje schreef: ↑13-09-2020 18:40Daarom vind ik mannen ook fijnere collega's. En vroeger toen ik nog wel 'ns naar een verjaardag ging, stond ik ook altijd bij de mannen. Bij de vrouwen was er altijd wel reden om over een baby/kind te praten.
zondag 13 september 2020 om 20:13
dat is absoluut prima zo! hier ook zo. lekker doen waar we zin in hebben
pippi langkous: eat you heart out!
woensdag 16 september 2020 om 18:10
Onze buren hebben een huilbaby en een kleuter. Baby huilt op elk tijdstip van de dag, man en ik zouden er gek van worden. Ik vraag mij af tot hoeveel maanden dat huilen doorgaat.
Door de weeks hoor ik buurvrouw al heel vroeg kleuter wegbrengen, naar de voorschoolse opvang, die dan al heel vrolijk en wakker aan het kwebbelen is met zo’n schel stemmetje.Moet er niet aan denken elke dag weer dat gedoe! Dan draai ik mij nog een keer om in mijn bed, heerlijk....
gelukkig ben ik inmiddels veertig dus krijg niet meer de vraag of ik kinderen wil, maar nog wel waarom ik geen kinderen heb. Die vraag zal vast mijn hele leven terugkomen, je wijkt toch af van de standaard.
Mijn ene broer en schoonzus zijn ook kinderloos en zij maken er geen geheim van dat dat zo blijft dus ik heb gelukkig medestanders in de familie
Hoe ouder ik wordt hoe blijer ik ben dat ik niet aan kinderen ben begonnen.
Door de weeks hoor ik buurvrouw al heel vroeg kleuter wegbrengen, naar de voorschoolse opvang, die dan al heel vrolijk en wakker aan het kwebbelen is met zo’n schel stemmetje.Moet er niet aan denken elke dag weer dat gedoe! Dan draai ik mij nog een keer om in mijn bed, heerlijk....
gelukkig ben ik inmiddels veertig dus krijg niet meer de vraag of ik kinderen wil, maar nog wel waarom ik geen kinderen heb. Die vraag zal vast mijn hele leven terugkomen, je wijkt toch af van de standaard.
Mijn ene broer en schoonzus zijn ook kinderloos en zij maken er geen geheim van dat dat zo blijft dus ik heb gelukkig medestanders in de familie
Hoe ouder ik wordt hoe blijer ik ben dat ik niet aan kinderen ben begonnen.
Waren mijn tanden maar zo wit als mijn benen
woensdag 16 september 2020 om 22:50
Vreselijk is dat inderdaad. Ik ben zo verknocht aan mijn rust.
Ik vind het fijn om te lezen dat hoe ouder je wordt, hoe blijer je bent dat je niet aan kinderen bent begonnen. Ligt dat aan omstandigheden om je heen? Kinderen om je heen die ouder worden? Invulling van je eigen leven?
Ik vind het fijn om te lezen dat hoe ouder je wordt, hoe blijer je bent dat je niet aan kinderen bent begonnen. Ligt dat aan omstandigheden om je heen? Kinderen om je heen die ouder worden? Invulling van je eigen leven?
Emboldened by the flame of ambition
