Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 26
dinsdag 10 november 2020 om 12:01
smiley gemist?elinas schreef: ↑10-11-2020 11:21Nee, hoe kom je erbij dat ik dat suggereer?
Ik bedoel ALS een man de keuze maakt om bv op zijn 45e nog een kind te krijgen, dat hij dan minder redenen moet hebben voor dat zwarte gat (tijdens midlifecrisis). Hij heeft dan onwijs lang de tijd gehad zoveel mogelijk eruit te kunnen halen zonder tropenjaren.
Dat geldt minder als een man bv tussen 25-35 vader zou worden. Dan zit hij nog volop in het opbouwen van zijn carrière, moet misschien wat stapjes terug doen ivm het jonge gezin itg tot de oudere vader die zijn jonge jaren wél benut heeft om zich te ontwikkelen (Of vrouw).
De vraag was bij wie de midlife crisis harder toe slaat. De jonge vader of de oudere vader?
Nu ik dit schrijf bedenk ik me dat ook kinderlozen in een midlifecrisis vallen en een is dit alles gevoel kunnen hebben.
dinsdag 10 november 2020 om 12:01
Maar de (kinderloze) mannen van nu willen naast het gezin (of als de kinderen het huis uit zijn) nog zoveel uit hun leven halen. Op een leeftijd dat ze nog redelijk sterk en vitaal zijn. Als je pas op je 45e aan begint ...dianaf schreef: ↑10-11-2020 11:55Vroeger... nou ja in de tijd dat mijn ouders uit elkaar gingen, was het vrij normaal dat dit gebeurde zo als kinderen in de pubertijd zaten. Vaak gingen de vaders wel voor een tweede leg... Voor de meeste vrouwen was het dan wel erg laat om er nog aan te beginnen. Maar vaak 45+ mannen, tegen de tijd dat je kinderen het huis uitgaan, ben je al voorbij je pensioen. Tja...
Tenzij die man dus daarvóór al zoveel heeft gedaan en zoveel heeft bereikt dat het starten van een gezin op de leeftijd een nieuwe spannende uitdaging is.
dinsdag 10 november 2020 om 12:03
Pfff had je smiley gemist iddRickDalton schreef: ↑10-11-2020 11:14ok dus ik moet ook maar aan een kind nu? (ben 45)
dinsdag 10 november 2020 om 12:13
Misschien wel. En op die leeftijd kunnen sommige mannen nog wel een vrouw aan de haak slaan die jong genoeg is om aan kinderen te beginnen. Tweede jeugd of zo.elinas schreef: ↑10-11-2020 12:01Maar de (kinderloze) mannen van nu willen naast het gezin (of als de kinderen het huis uit zijn) nog zoveel uit hun leven halen. Op een leeftijd dat ze nog redelijk sterk en vitaal zijn. Als je pas op je 45e aan begint ...
Tenzij die man dus daarvóór al zoveel heeft gedaan en zoveel heeft bereikt dat het starten van een gezin op de leeftijd een nieuwe spannende uitdaging is.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 10 november 2020 om 12:20
Wat betreft de midlife crisis, ik heb om mijn heen gezien (heb veel vrienden zonder kinderen) dat die ook hard toeslaat bij kinderlozen.
Twee voorbeelden:
Een vriendin waarvan haar man ineens hele dure dingen ging kopen zonder te overleggen zoals een motor, daar weer na een paar maanden genoeg van had. Na deze weer verkocht te hebben een veel te grote en dure auto kocht.
Ze heeft hem op een gegeven moment laten kiezen, ik eruit of al die dure spullen eruit.
Ander voorbeeld de man van een vriendin die ineens zijn uiterlijk dratisch ging omgooien, met de looks van de jeugd van nu, zag er echt niet uit. zo'n smalle skinny Jeans en ultra modern kapsel met figuurtjes erin.
hij heeft mijn vriendin verlaten om na een jaar weer met hangende pootjes terug te komen.
.
Twee voorbeelden:
Een vriendin waarvan haar man ineens hele dure dingen ging kopen zonder te overleggen zoals een motor, daar weer na een paar maanden genoeg van had. Na deze weer verkocht te hebben een veel te grote en dure auto kocht.
Ze heeft hem op een gegeven moment laten kiezen, ik eruit of al die dure spullen eruit.
Ander voorbeeld de man van een vriendin die ineens zijn uiterlijk dratisch ging omgooien, met de looks van de jeugd van nu, zag er echt niet uit. zo'n smalle skinny Jeans en ultra modern kapsel met figuurtjes erin.
hij heeft mijn vriendin verlaten om na een jaar weer met hangende pootjes terug te komen.
.
dinsdag 10 november 2020 om 12:35
zonder overleg een motor kopenSjaantje37 schreef: ↑10-11-2020 12:20Wat betreft de midlife crisis, ik heb om mijn heen gezien (heb veel vrienden zonder kinderen) dat die ook hard toeslaat bij kinderlozen.
Twee voorbeelden:
Een vriendin waarvan haar man ineens hele dure dingen ging kopen zonder te overleggen zoals een motor, daar weer na een paar maanden genoeg van had. Na deze weer verkocht te hebben een veel te grote en dure auto kocht.
Ze heeft hem op een gegeven moment laten kiezen, ik eruit of al die dure spullen eruit.
Ander voorbeeld de man van een vriendin die ineens zijn uiterlijk dratisch ging omgooien, met de looks van de jeugd van nu, zag er echt niet uit. zo'n smalle skinny Jeans en ultra modern kapsel met figuurtjes erin.
hij heeft mijn vriendin verlaten om na een jaar weer met hangende pootjes terug te komen.
.
hier overleggen we echt bijna alles wat we kopen van de kleinste dingen tot de grootste dingen. (vanaf 40/50 euro begint het overleggen) niet meer dan normaal lijkt mezal ongetwijfeld ook een persoonlijke dingetje zijn zon midlife, het is maar net hoe je erin staat. de mensen zonder kids die wij kennen hebben dat niet maar die 'rollen' dan ook eenvoudiger door het leven lijkt meew
dinsdag 10 november 2020 om 13:16
Ik herken wel een soort midlifecrisis als kindvrije. Eind twintig had ik alles bereikt waar ik als student van droomde: goede baan, prima huis, vriend. Mijn vrienden begonnen aan kinderen en ik ging dan met mijn vriend fietsen of naar een museum en zag dan van die ANWB-stellen van 70+ die precies hetzelfde leven hadden als wij. En toen grapte ik wel vaak van: 'Okay, dus alles wat we nu doen, maal 50 jaar.' Ik had toen wel een 'is dit alles'-gevoel.
Ik heb mezelf ondertussen al wel een paar opnieuw uitgevonden. Een paar keer een zwieper aan mijn loopbaan gegeven, vrienden en hobby's ingeruild. Ik kan me voorstellen dat als ik destijds kinderen had gekregen als volgende stap, dat ik daar pas over een paar jaar aan toe zou zijn.
Ik kan me voorstellen dat iedereen in zijn leven wel eens of meerdere keren op een keerpunt komt, maar dat het alleen meer opvalt als het naar aanleiding van een grote verandering is, zoals dat je kinderen het huis uitgaan. Ik denk niet dat wij als kindvrijen daarvan per definitie gevrijwaard zijn.
Ik heb mezelf ondertussen al wel een paar opnieuw uitgevonden. Een paar keer een zwieper aan mijn loopbaan gegeven, vrienden en hobby's ingeruild. Ik kan me voorstellen dat als ik destijds kinderen had gekregen als volgende stap, dat ik daar pas over een paar jaar aan toe zou zijn.
Ik kan me voorstellen dat iedereen in zijn leven wel eens of meerdere keren op een keerpunt komt, maar dat het alleen meer opvalt als het naar aanleiding van een grote verandering is, zoals dat je kinderen het huis uitgaan. Ik denk niet dat wij als kindvrijen daarvan per definitie gevrijwaard zijn.
dinsdag 10 november 2020 om 13:23
Grootste 'midlife' moet dan geweest zijn toen mijn moeder en zus zijn overleden in korte tijd achter elkaar. toen was ik nog een werkjunk en na die tijd ben ik meer gaan genieten van het leven.
anno 2020: werken is gewoon voor de leuk en niet meer omdat het moet. geniet nu meer van de kleine dingen in het leven omdat ik weet hoe vergankelijk de hele bende is.
zo te zien kan dat idd mijn midflife zijn geweest
anno 2020: werken is gewoon voor de leuk en niet meer omdat het moet. geniet nu meer van de kleine dingen in het leven omdat ik weet hoe vergankelijk de hele bende is.
zo te zien kan dat idd mijn midflife zijn geweest
dinsdag 10 november 2020 om 13:25
Daar begrijp ik dus echt niets van. Ben je eindelijk uit de kleine kinderen en verlost van het gezinsleven en dan hang je je kop vrijwillig in de volgende strop.dianaf schreef: ↑10-11-2020 11:55Vroeger... nou ja in de tijd dat mijn ouders uit elkaar gingen, was het vrij normaal dat dit gebeurde zo als kinderen in de pubertijd zaten. Vaak gingen de vaders wel voor een tweede leg... Voor de meeste vrouwen was het dan wel erg laat om er nog aan te beginnen. Maar vaak 45+ mannen, tegen de tijd dat je kinderen het huis uitgaan, ben je al voorbij je pensioen. Tja...
dinsdag 10 november 2020 om 13:47
Eens. Ik denk dat het wel vaak makkelijker is om iets te veranderen als je geen kinderen hebt, dan wanneer je die wel hebt.Luistervink schreef: ↑10-11-2020 13:16Ik herken wel een soort midlifecrisis als kindvrije. Eind twintig had ik alles bereikt waar ik als student van droomde: goede baan, prima huis, vriend. Mijn vrienden begonnen aan kinderen en ik ging dan met mijn vriend fietsen of naar een museum en zag dan van die ANWB-stellen van 70+ die precies hetzelfde leven hadden als wij. En toen grapte ik wel vaak van: 'Okay, dus alles wat we nu doen, maal 50 jaar.' Ik had toen wel een 'is dit alles'-gevoel.
Ik heb mezelf ondertussen al wel een paar opnieuw uitgevonden. Een paar keer een zwieper aan mijn loopbaan gegeven, vrienden en hobby's ingeruild. Ik kan me voorstellen dat als ik destijds kinderen had gekregen als volgende stap, dat ik daar pas over een paar jaar aan toe zou zijn.
Ik kan me voorstellen dat iedereen in zijn leven wel eens of meerdere keren op een keerpunt komt, maar dat het alleen meer opvalt als het naar aanleiding van een grote verandering is, zoals dat je kinderen het huis uitgaan. Ik denk niet dat wij als kindvrijen daarvan per definitie gevrijwaard zijn.
Als is het maar dat elke relatie wel eens een dip heeft of dat het een sleur wordt. Maar als je relatie je niet bevalt, maar niet heel slecht is, dan zul je met kinderen misschien denken, we proberen het gewoon nog even. Zonder kinderen zijn er gewoon geen mensen die afhankelijk zijn. Niet dat het niet spannend is om te stoppen, want dat is het wel, maar je bent dan niet verantwoordelijk voor het welbevinden van anderen. Die verantwoordelijkheid lijkt mij heel erg lastig.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 10 november 2020 om 13:51
Ik had meer een soort dertigersdilemma. Alles voor elkaar wat ik ooit wilde en toen werd ik onrustig. Dat waren vooral twijfels over mijn werk overigens. Zingevingsdingen. Ik had toen wel even zoiets van: ik kan me voorstellen dat het hebben van kinderen maakt dat je wat minder met zingevingsvraagstukken bezig bent.
Sinds begin veertig ben ik veel rustiger. Het leven heeft ook gewoon geen zin, behalve het naar mijn zin te hebben in het hier en nu. En geheel tegen mijn eigen verwachting in, ben ik sport en (fysiek) welzijn een belangrijke rol gaan geven in mijn leven.
Sinds begin veertig ben ik veel rustiger. Het leven heeft ook gewoon geen zin, behalve het naar mijn zin te hebben in het hier en nu. En geheel tegen mijn eigen verwachting in, ben ik sport en (fysiek) welzijn een belangrijke rol gaan geven in mijn leven.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
dinsdag 10 november 2020 om 13:56
Best interessant. Want inderdaad als mensen in de 30 zijn, is er ook vaak een moment van: wat wil ik? En er is toch ook vaak een moment eerder van: wil ik kinderen met jou of niet?
De midlife vind ik toch iets voor 50-ers of ook voor 40-ers?
De midlife vind ik toch iets voor 50-ers of ook voor 40-ers?
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 10 november 2020 om 15:40
Oja, het zal het dertigersdilemma geweest zijn inderdaad. In dat geval moet ik de midlifecrisis nog even afwachten, haha.
dinsdag 10 november 2020 om 15:42
Pfoe, wat een levensles is dat. Wel mooi dat zo'n vreselijke gebeurtenissen toch leiden tot zo'n waardevol inzicht.RickDalton schreef: ↑10-11-2020 13:23Grootste 'midlife' moet dan geweest zijn toen mijn moeder en zus zijn overleden in korte tijd achter elkaar. toen was ik nog een werkjunk en na die tijd ben ik meer gaan genieten van het leven.
anno 2020: werken is gewoon voor de leuk en niet meer omdat het moet. geniet nu meer van de kleine dingen in het leven omdat ik weet hoe vergankelijk de hele bende is.
zo te zien kan dat idd mijn midflife zijn geweest
dinsdag 10 november 2020 om 16:10
Domme vraag misschien, maar hoelang heeft het geduurd om te schakelen van werkjunk naar levensgenieter?RickDalton schreef: ↑10-11-2020 13:23Grootste 'midlife' moet dan geweest zijn toen mijn moeder en zus zijn overleden in korte tijd achter elkaar. toen was ik nog een werkjunk en na die tijd ben ik meer gaan genieten van het leven.
anno 2020: werken is gewoon voor de leuk en niet meer omdat het moet. geniet nu meer van de kleine dingen in het leven omdat ik weet hoe vergankelijk de hele bende is.
zo te zien kan dat idd mijn midflife zijn geweest
dinsdag 10 november 2020 om 18:07
ik heb het juist precies andersom ervaren.
Totdat ik zwanger raakte leefde ik er echt totaal op los.
Werken was om de huur te betalen. Maakte ook schulden gaf daar ook echt helemaal geen ruk om. Hing altijd in de kroeg.
Totdat mijn zoon geboren werd. Toen werd mijn werk en ontwikkeling heel erg belangrijk.
Mensen die mij toentertijd kende vinden mij echt veranderd en zij vinden dat ik positief ben veranderd. Ben veel socialer en betrokken en heb ook een flinke stap op de carriere ladder gemaakt. Ook door een aantal opleidingen te volgen. Leren met de baby op de arm.
Toentertijd wilde ze mij steeds ontslaan, nu mag ik niet meer weg hahahaha..
Ik denk dat het komt omdat mijn vrije tijd schaarser werd door het krijgen van een kind en ik daar beter mee om begon te gaan, en ook omdat ik nu verantwoording had voor een ander mens.
Totdat ik zwanger raakte leefde ik er echt totaal op los.
Werken was om de huur te betalen. Maakte ook schulden gaf daar ook echt helemaal geen ruk om. Hing altijd in de kroeg.
Totdat mijn zoon geboren werd. Toen werd mijn werk en ontwikkeling heel erg belangrijk.
Mensen die mij toentertijd kende vinden mij echt veranderd en zij vinden dat ik positief ben veranderd. Ben veel socialer en betrokken en heb ook een flinke stap op de carriere ladder gemaakt. Ook door een aantal opleidingen te volgen. Leren met de baby op de arm.
Toentertijd wilde ze mij steeds ontslaan, nu mag ik niet meer weg hahahaha..
Ik denk dat het komt omdat mijn vrije tijd schaarser werd door het krijgen van een kind en ik daar beter mee om begon te gaan, en ook omdat ik nu verantwoording had voor een ander mens.
dinsdag 10 november 2020 om 18:10
Dat moet echt een heftige tijd in jouw leven zijn geweest. Ben er gewoon even stil van. Maar wat goed dat jij je herpakt hebt en uiteindelijk van het leven bent gaan genieten.RickDalton schreef: ↑10-11-2020 13:23Grootste 'midlife' moet dan geweest zijn toen mijn moeder en zus zijn overleden in korte tijd achter elkaar. toen was ik nog een werkjunk en na die tijd ben ik meer gaan genieten van het leven.
anno 2020: werken is gewoon voor de leuk en niet meer omdat het moet. geniet nu meer van de kleine dingen in het leven omdat ik weet hoe vergankelijk de hele bende is.
zo te zien kan dat idd mijn midflife zijn geweest
dinsdag 10 november 2020 om 18:18
Tja, maarja, je zal nooit weten of dat komt dóór je kind. Misschien was het wel ondánks je kind.Sjaantje37 schreef: ↑10-11-2020 18:07ik heb het juist precies andersom ervaren.
Totdat ik zwanger raakte leefde ik er echt totaal op los.
Werken was om de huur te betalen. Maakte ook schulden gaf daar ook echt helemaal geen ruk om. Hing altijd in de kroeg.
Totdat mijn zoon geboren werd. Toen werd mijn werk en ontwikkeling heel erg belangrijk.
Mensen die mij toentertijd kende vinden mij echt veranderd en zij vinden dat ik positief ben veranderd. Ben veel socialer en betrokken en heb ook een flinke stap op de carriere ladder gemaakt. Ook door een aantal opleidingen te volgen. Leren met de baby op de arm.
Toentertijd wilde ze mij steeds ontslaan, nu mag ik niet meer weg hahahaha..
Ik denk dat het komt omdat mijn vrije tijd schaarser werd door het krijgen van een kind en ik daar beter mee om begon te gaan, en ook omdat ik nu verantwoording had voor een ander mens.
Ik heb een soortgelijk verhaal. Stond altijd maximaal rood, ging vijf avonden per week stappen en rondde pas heel laat mijn studie af. Ik had geen ambities en geen idee wat ik met mijn leven aanmoest. Had slechtbetaalde baantjes en zag niet in wat ik dan kon doen. Totdat ik op mijn 27e de opleiding ging volgen die ik echt leuk vond en waar ik echt goed in bleek. Ook vond ik het ineens belangrijk om goed met geld om te gaan en iets te betekenen voor de wereld. Waarom ik ineens die omslag had? Geen idee. De leeftijd? En ik herken ook wat Doornroosje zegt: ik had nooit interesse in sport, maar sinds vorig jaar ben ik ineens fanatiek sporter geworden. Er zijn blijkbaar een hoop dingen die je kunnen triggeren om een verandering te maken.
dinsdag 10 november 2020 om 19:08
Dat ging héél snel weet ik nog. ik heb 2 weken thuisgezeten na het overlijden van de laatste (mijn moeder) en heb daarna nog 1 dag gewerkt en toen dacht ik "fuck it, ik neem mijn ontslag en ga lekker thuis zitten en lekker andere dingen doen" het hielp ook dat ik 3 dagen (!) nadat mijn moeder overleed ik via internet contact kreeg met een vrouw (en daar ben ik nu mee getrouwd!) waar het direct mee klikte. het voelde met haar alsof ik haar al jaren kende. al mijn lief en leed mee gedeeld in die tijd en een geweldige periode gehad ondanks het verdriet van het verlies van familie. we gingen van het ene weekendje weg naar het andere weekend. in totaal heb ik 6 maand vrij genomen en ben toen weer ergens aan het werk gegaan.
Wel leuk overigens om af en toe nog collega's uit die tijd te spreken die mij nu totaal niet meer herkennen als mens. ik ben veel socialer, leef niet meer voor het werk, ga op vakanties en ik heb een vrouw ipv mijn werk
sta zelf ook met veel meer vertrouwen in het leven, ik neem risico's ik ga uitdagingen aan en ik sta positiever in het leven. tegenslagen kan ik veel makkelijker aan de kant zetten en ik zit nooit bij de pakken neer als het even minder gaat.
dinsdag 10 november 2020 om 19:11
jammer dat het nodig moest zijn dat die 2 mensen moesten sterven voordat het voor mij duidelijk werd dat ik het anders had moeten aanpakken in het leven. ik heb daar af en toe echt wel spijt van dat ik er niet meer uit heb gehaald.Sjaantje37 schreef: ↑10-11-2020 18:10Dat moet echt een heftige tijd in jouw leven zijn geweest. Ben er gewoon even stil van. Maar wat goed dat jij je herpakt hebt en uiteindelijk van het leven bent gaan genieten.
niemand gaat er ook vanuit dat zijn zus van 33 komt te overlijden bij een auto-ongeluk, je realiseert je te weinig dat het iedereen kan overkomen en je waant jezelf en je familie 'onsterfelijk'..... totdat er iemand sterft
dinsdag 10 november 2020 om 20:28
Heftig om ze beiden zo jong te verliezenRickDalton schreef: ↑10-11-2020 19:11jammer dat het nodig moest zijn dat die 2 mensen moesten sterven voordat het voor mij duidelijk werd dat ik het anders had moeten aanpakken in het leven. ik heb daar af en toe echt wel spijt van dat ik er niet meer uit heb gehaald.
niemand gaat er ook vanuit dat zijn zus van 33 komt te overlijden bij een auto-ongeluk, je realiseert je te weinig dat het iedereen kan overkomen en je waant jezelf en je familie 'onsterfelijk'..... totdat er iemand sterft
dinsdag 10 november 2020 om 21:13
Ja en ze liet een man en een kind van 2.5 jaar achter. ik weet nog goed dat ik met het ventje door de supermarkt liep en hij steeds liep te vragen wanneer zijn moeder weer thuis zou komen. kereltje van 2.5 kent het concept 'dood' gewoon niet en dat heeft even geduurd voor hij dat begreep.
hartverscheurend, vergeet je nooit meer.
