Kinderen
alle pijlers
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap
zaterdag 13 oktober 2007 om 22:51
Afgelopen woensdag is bij mij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap geconstateerd. De gyn heeft geadviseerd af te wachten, ik moet dinsdag terug komen voor een echo en bloed prikken. Hopelijk is mijn HCG dan gedaald en is het vruchtje aan het afsterven. Zo niet, zal er een operatie volgen waarbij mn eileider zal worden weg gehaald.
Hij heeft gezegd dat er een tijdbom in mn buik zit en dat ik bij buikpijn direct naar het ziekenhuis moet, omdat het kan zijn dat mn eileider aan het scheuren is.
Ik ben zo vreselijk bang! Ik heb mn hele zwangerschap (8,5 weken) al buikpijn en ik vind het moeilijk te zeggen of het nu erger geworden is. Doordat je er de hele tijd mee bezig bent, voel je ook van alles. Nu heb ik heeeeeeel licht bloedverlies, maar daar heeft hij niets over gezegd. Moet ik nu bellen? (zaterdagavond) Of betekent dat, dat het aan het afsterven is?
Is er iemand die dit ook heeft meegemaakt? Goede en slechte ervaringen welkom. Afwachten duurt zooooo lang
Bep
Hij heeft gezegd dat er een tijdbom in mn buik zit en dat ik bij buikpijn direct naar het ziekenhuis moet, omdat het kan zijn dat mn eileider aan het scheuren is.
Ik ben zo vreselijk bang! Ik heb mn hele zwangerschap (8,5 weken) al buikpijn en ik vind het moeilijk te zeggen of het nu erger geworden is. Doordat je er de hele tijd mee bezig bent, voel je ook van alles. Nu heb ik heeeeeeel licht bloedverlies, maar daar heeft hij niets over gezegd. Moet ik nu bellen? (zaterdagavond) Of betekent dat, dat het aan het afsterven is?
Is er iemand die dit ook heeft meegemaakt? Goede en slechte ervaringen welkom. Afwachten duurt zooooo lang
Bep
zaterdag 3 november 2007 om 20:52
Hey Bep, van mijn kant dan weer fijn om te horen dat je hier toch nog een beetje steun kunt vinden. Lucht maar zoveel je kan gebruiken, zou ik zeggen. Is er naast je vriend en nu dan die ene collega niemand waar je je ei kwijt kan? Je vriend klinkt trouwens wel als een meelevende schat.
Veel sterkte, je dipje gaat hopelijk weer snel voorbij en de grote dip waar je momenteel doorheen moet is in ieder geval ook tijdelijk, da's een ding wat zeker is. Zou alleen wel lekker zijn als je nu al wist hoe tijdelijk. Bv. dat je over een maand of zo weer ongesteld ging worden... ik duim er voor.
Veel sterkte, je dipje gaat hopelijk weer snel voorbij en de grote dip waar je momenteel doorheen moet is in ieder geval ook tijdelijk, da's een ding wat zeker is. Zou alleen wel lekker zijn als je nu al wist hoe tijdelijk. Bv. dat je over een maand of zo weer ongesteld ging worden... ik duim er voor.
zaterdag 3 november 2007 om 22:44
Lieve meid (Bep dus),
weet slechts 1 collega van de lijdensweg waar je nu doorheen gaat? Zou je het niet meer met meer mensen willen delen? En zou je je niet liever ziekmelden omdat je heel wat te verwerken hebt nu?
Ik heb ook altijd alles voor mezelf willen houden, en nooit iemand lastig willen vallen met dingen. Ik heb ooit een miskraam gehad maar ben gewoon gaan werken (miskraam was 's nachts maar ik zat 's ochtends om half negen "gewoon" aan mijn bureau, bloedend en al, want ja, druk-druk-druk en ik kon niet gemist worden enz. enz.) Ik rende hard door zonder op mijn gevoelens en verdriet, acht te slaan. Gevolg; zes weken later kwam de klap alsnog en veel harder...ik was niets meer waard, angstig, verdrietig en heb me dan toch nog ziekgemeld. Mijn baas schrok zich te pletter dat ik al die tijd zoiets ingrijpends had verzwegen.
Sterkte weer!!!
weet slechts 1 collega van de lijdensweg waar je nu doorheen gaat? Zou je het niet meer met meer mensen willen delen? En zou je je niet liever ziekmelden omdat je heel wat te verwerken hebt nu?
Ik heb ook altijd alles voor mezelf willen houden, en nooit iemand lastig willen vallen met dingen. Ik heb ooit een miskraam gehad maar ben gewoon gaan werken (miskraam was 's nachts maar ik zat 's ochtends om half negen "gewoon" aan mijn bureau, bloedend en al, want ja, druk-druk-druk en ik kon niet gemist worden enz. enz.) Ik rende hard door zonder op mijn gevoelens en verdriet, acht te slaan. Gevolg; zes weken later kwam de klap alsnog en veel harder...ik was niets meer waard, angstig, verdrietig en heb me dan toch nog ziekgemeld. Mijn baas schrok zich te pletter dat ik al die tijd zoiets ingrijpends had verzwegen.
Sterkte weer!!!
zondag 4 november 2007 om 09:12
dinsdag 6 november 2007 om 20:59
Vandaag me maar weer eens bezig gehouden met mn favoriete hobby; bezoekje aan de gyn. Was helaas niet echt gezellig. Krijg het idee dat hij me wil voorbereiden dat ik toch een handje geholpen moet worden, dat het toch wel erg lang duurt voordat mn lichaam het vruchtje zelf afbreekt. Vruchtje was duidelijk te zien op de echo en vandaag bleek dat de gyn ook wel teleurgesteld was vorige week met een daling van maar 200. Helaas pas morgenochtend bloeduislagen, daarna wil hij telefonisch overleggen hoe verder. Dat zegt hij vast niet zomaar, ga ervan uit dat hij me niet onnodig ongerust wil maken. Ik hoop zo dat mn HCG toch heel erg gedaald is!
We gaan over 3 weken met vakantie en hij zegt me geen garantie te kunnen geven dat ik mag gaan. We hebben het zo nodig!
Mirjam, ik heb toch een beetje naar je raad geluisterd en vanmiddag mn baas ingelicht. We hebben samen gehuild en hij heeft de hele tijd mn hand vast gehouden. Wat een opluchting!
Tot overmaat van ramp gaat het ook niet goed met de gezondheid van mn ouders, het wordt me allemaal een beetje te veel. 2007 is hierbij officieel (voor mij) verklaart tot K*T-jaar. Ik ben zo moe.... zo verdrietig...
We duiken lekker samen vroeg ons mandje in en hopen denk ik allebei dat we er nooit meer uit hoeven komen.
Liefs Bep
We gaan over 3 weken met vakantie en hij zegt me geen garantie te kunnen geven dat ik mag gaan. We hebben het zo nodig!
Mirjam, ik heb toch een beetje naar je raad geluisterd en vanmiddag mn baas ingelicht. We hebben samen gehuild en hij heeft de hele tijd mn hand vast gehouden. Wat een opluchting!
Tot overmaat van ramp gaat het ook niet goed met de gezondheid van mn ouders, het wordt me allemaal een beetje te veel. 2007 is hierbij officieel (voor mij) verklaart tot K*T-jaar. Ik ben zo moe.... zo verdrietig...
We duiken lekker samen vroeg ons mandje in en hopen denk ik allebei dat we er nooit meer uit hoeven komen.
Liefs Bep
dinsdag 6 november 2007 om 22:33
woensdag 7 november 2007 om 10:07
Bep, gedeelde smart is misschien niet helemaal halve smart, maar het scheelt wel een stuk hoor.
Ik heb het destijds ook gewoon iedereen verteld, zelfs al was het een ongeplande zwangerschap voor mij toen.
Sterkte deze week, ben benieuwd naar je bloeduitslagen. Al heb ik al eerder gepost dat een daling lang niet altijd iets zegt, kijk maar naar mijn ervaringen.
xx lisa.
Ik heb het destijds ook gewoon iedereen verteld, zelfs al was het een ongeplande zwangerschap voor mij toen.
Sterkte deze week, ben benieuwd naar je bloeduitslagen. Al heb ik al eerder gepost dat een daling lang niet altijd iets zegt, kijk maar naar mijn ervaringen.
xx lisa.
woensdag 7 november 2007 om 12:38
pfffff, wat een opluchting! HCG is 120!!!!! Ik mag volgende week 'gewoon' op controle. Ik weet dat ik er nog niet ben, maar het vooruitzicht is goed. Ik weet het Lisa, de angst is dan ook nog niet helemaal weg, maar er valt wel een enorme last van mn schouders. Ik krijg ook wel het gevoel dat het me minder kan schelen als meer mensen het weten, het voelde gisteren zo goed om het te vertellen!
Heerlijk dat jullie zo meeleven, doet me echt goed.
Ik ga nu naar de Hema, een hele dikke tompouse kopen, die heb ik wel verdiend!
Liefs Bep
Heerlijk dat jullie zo meeleven, doet me echt goed.
Ik ga nu naar de Hema, een hele dikke tompouse kopen, die heb ik wel verdiend!
Liefs Bep
donderdag 8 november 2007 om 11:29
Hoi Bep,
Wat fijn om zo'n positief bericht van je te lezen. Die tompouce heb je zeker verdiend. Hoe gaat het nu verder? Betekent die lage HCG waarde dat je niet meer zwanger bent en moet het vruchtje nu verder vanzelf naar buiten komen of zou dat al gebeurd kunnen zijn?
Het is prettig dat je hier zoveel steun vindt. En beter nog, dat je nu ook in je directe omgeving enkele meelevende mensen gevonden hebt. Een arm om je heen heb je toch nog steeds meer aan dan woorden op het scherm.
Ik hoop van harte en duim als een gek dat alles snel helemaal goed is. Dat je gewoon lekker op vakantie kan (toch nog iets leuks dit jaar?). En 2007 duurt gelukkig niet heel erg lang meer...
Veel sterkte!
Wat fijn om zo'n positief bericht van je te lezen. Die tompouce heb je zeker verdiend. Hoe gaat het nu verder? Betekent die lage HCG waarde dat je niet meer zwanger bent en moet het vruchtje nu verder vanzelf naar buiten komen of zou dat al gebeurd kunnen zijn?
Het is prettig dat je hier zoveel steun vindt. En beter nog, dat je nu ook in je directe omgeving enkele meelevende mensen gevonden hebt. Een arm om je heen heb je toch nog steeds meer aan dan woorden op het scherm.
Ik hoop van harte en duim als een gek dat alles snel helemaal goed is. Dat je gewoon lekker op vakantie kan (toch nog iets leuks dit jaar?). En 2007 duurt gelukkig niet heel erg lang meer...
Veel sterkte!
maandag 12 november 2007 om 14:15
Hoi allemaal,
Bedankt voor al jullie reacties!
De echo die ik 31 oktober had, was helemaal goed! Ben zo blij!
Aanstaande donderdag heb ik de 1e afspraak bij een verloskundige, ik krijg dan weer een echo. Blijft leuk, maar toch ook spannend. Ik voel mij eigenlijk (naast moeheid) best goed. Geen of nauwelijks last van mijn darmen en ook mijn borsten doen minder zeer. Dan denk ik soms: het vruchtje zou toch nog wel leven? Tja het is ook nooit goed.......
Bep, heel veel sterkte, ik duim voor je. Echt vervelend wat je meemaakt.
Groetjes Anne
Bedankt voor al jullie reacties!
De echo die ik 31 oktober had, was helemaal goed! Ben zo blij!
Aanstaande donderdag heb ik de 1e afspraak bij een verloskundige, ik krijg dan weer een echo. Blijft leuk, maar toch ook spannend. Ik voel mij eigenlijk (naast moeheid) best goed. Geen of nauwelijks last van mijn darmen en ook mijn borsten doen minder zeer. Dan denk ik soms: het vruchtje zou toch nog wel leven? Tja het is ook nooit goed.......
Bep, heel veel sterkte, ik duim voor je. Echt vervelend wat je meemaakt.
Groetjes Anne
dinsdag 13 november 2007 om 18:53
Hallo bep,
Eerst wil ik zeggen dat je verhaal me erg bekent voorkomt. Ik ben nu al een keer of 10 in twee weken naar het ziekenuis aan het gaan voor een hcg test en 2 x voor een echo. De hcg waarde stijgen bij mij nog steeds maar zijn te laag om iets te zien. Ze denken dat het gaat om een bbz maar weten het niet zeker. Ik heb een constante pijn in mijn lies aan de rechterkant. Ik denk dus zelf ook dat het dat is. Eerst wilde ze donderdag opereren maar nu willen ze wachten tot de hcg stijgt. Ik ben zo bang dat ik mijn eileider moet afgeven en dat het niet goed is. Jou verhaal geeft wel moet dat het nog goed kan komen. Hoe staat het nu met je ben erg benieuwd en wens je het allesbest.
Ik ben thuis van mijn werk (ik ben lerares op een basisschool en kan niet iedere keer weg voor een test of een echo) Ik ben er ook helemaal niet bij met mijn hoofd en dat zou niet helemaal eerdlijk zijn tegenover de kleutertjes in de klas.)
Eerst wil ik zeggen dat je verhaal me erg bekent voorkomt. Ik ben nu al een keer of 10 in twee weken naar het ziekenuis aan het gaan voor een hcg test en 2 x voor een echo. De hcg waarde stijgen bij mij nog steeds maar zijn te laag om iets te zien. Ze denken dat het gaat om een bbz maar weten het niet zeker. Ik heb een constante pijn in mijn lies aan de rechterkant. Ik denk dus zelf ook dat het dat is. Eerst wilde ze donderdag opereren maar nu willen ze wachten tot de hcg stijgt. Ik ben zo bang dat ik mijn eileider moet afgeven en dat het niet goed is. Jou verhaal geeft wel moet dat het nog goed kan komen. Hoe staat het nu met je ben erg benieuwd en wens je het allesbest.
Ik ben thuis van mijn werk (ik ben lerares op een basisschool en kan niet iedere keer weg voor een test of een echo) Ik ben er ook helemaal niet bij met mijn hoofd en dat zou niet helemaal eerdlijk zijn tegenover de kleutertjes in de klas.)
woensdag 14 november 2007 om 14:43
joepie!
Deze week was woensdag hcg-test-dag en gelijk ook de laatste! Mijn hcg is gedaald tot 9 en ik hoef niet meer terug te komen!
Ben zo blij, zo opgelucht, kon die chagerijnige gyn wel om z'n nek vliegen (toch maar niet gedaan) Moest zelfs een traantje weg pinken toen ik vriendlief belde met het goede nieuws.
We mogen op vakantie en daar gaan we dubbel en dwars van genieten. Wel ben ik voorbereid op een zeer zware menstruatie met krampen, dat er een stolsel zo groot als een vuist uit kan komen. A la, dan slepen we maar 2 pakken maandverband en een grootverpakking ibuprofen mee.
En... na deze menstruatie mogen we weer aan de klus! (Gaan we zeker doen)
Sasseke: Oh wat naar! Ik weet wat je voelt, die onzekerheid is slopend! Vandaag is het 4 weken geleden dat bij mij de bbz geconstateerd is. Het lijkt wel een jaar. Ik heb een week thuis gezeten, maar toen daalde mn hcg met een enorme sprong, dus was ik enigsinds gerustgesteld. Op mn werk heb ik een verhaal opgehangen over een buikinfectie en werd er dus wel rekening met me gehouden. Ik werk 4 dagen in de week en moest eens in de week terug, dus dat was goed te regelen. Ik wens je heel veel sterkte. Lucht hier je hart, ik heb in ieder geval heel veel gehad aan de steun. Ook al je vragen kun je kwijt, want je hebt hier een heel stelletje experts.
Liefs Bep
Deze week was woensdag hcg-test-dag en gelijk ook de laatste! Mijn hcg is gedaald tot 9 en ik hoef niet meer terug te komen!
Ben zo blij, zo opgelucht, kon die chagerijnige gyn wel om z'n nek vliegen (toch maar niet gedaan) Moest zelfs een traantje weg pinken toen ik vriendlief belde met het goede nieuws.
We mogen op vakantie en daar gaan we dubbel en dwars van genieten. Wel ben ik voorbereid op een zeer zware menstruatie met krampen, dat er een stolsel zo groot als een vuist uit kan komen. A la, dan slepen we maar 2 pakken maandverband en een grootverpakking ibuprofen mee.
En... na deze menstruatie mogen we weer aan de klus! (Gaan we zeker doen)
Sasseke: Oh wat naar! Ik weet wat je voelt, die onzekerheid is slopend! Vandaag is het 4 weken geleden dat bij mij de bbz geconstateerd is. Het lijkt wel een jaar. Ik heb een week thuis gezeten, maar toen daalde mn hcg met een enorme sprong, dus was ik enigsinds gerustgesteld. Op mn werk heb ik een verhaal opgehangen over een buikinfectie en werd er dus wel rekening met me gehouden. Ik werk 4 dagen in de week en moest eens in de week terug, dus dat was goed te regelen. Ik wens je heel veel sterkte. Lucht hier je hart, ik heb in ieder geval heel veel gehad aan de steun. Ook al je vragen kun je kwijt, want je hebt hier een heel stelletje experts.
Liefs Bep
maandag 19 november 2007 om 15:12
Hoi allemaal,
Voor mij is het nu ook over. Afgelopen donderdag hoorde ik dat mijn hcg weer flink gestegen was. Ik ben diezelfde dag nog geopereerd. Bleek inderdaad een bbz te zijn.
Nu gaat het redelijk lichamelijk wordt de pijn minder en geestelijk ga ik proberen het nu een plaatsje te geven. Volgende week ga ik naar mijn werk om te kijken hoe ik de draad weer op ga pakken. Al heb ik besloten dat ik de tijd ga nemen.
Bep ook nog veel sterkte met het verwerken en geniet van de vakantie.
Voor mij is het nu ook over. Afgelopen donderdag hoorde ik dat mijn hcg weer flink gestegen was. Ik ben diezelfde dag nog geopereerd. Bleek inderdaad een bbz te zijn.
Nu gaat het redelijk lichamelijk wordt de pijn minder en geestelijk ga ik proberen het nu een plaatsje te geven. Volgende week ga ik naar mijn werk om te kijken hoe ik de draad weer op ga pakken. Al heb ik besloten dat ik de tijd ga nemen.
Bep ook nog veel sterkte met het verwerken en geniet van de vakantie.
maandag 19 november 2007 om 20:09
donderdag 22 november 2007 om 22:15
Lieve Sasseke,
och wat naar! Neem je goed de tijd om een beetje bij te komen?
Bij mij is vrijdag de verwachtte bloeding begonnen. Nog nooit zo veel gehad, maar de verwachtte grote 'klomp' is uitgebleven. Sinds gisteren is de bloeding over. Ik weet nu niet of dit het was en mn nieuwe cyclus is begonnen. Of zou er nog wat komen? Heb nog steeds het gevoel dat er een baksteen onder in mn buik zit en wanneer ik op de fiets zit, doet elke hobbel in de weg zeer.
Afwachten maar. Nog 1 dagje werken en dan tasje pakken voor de vakantie. Heb er zo'n zin in! Heerlijk 1.5 week met zn 2. En als dit wel mn menstruatie was, ben ik precies in de vakantie vruchtbaar .....
Liefs Bep
och wat naar! Neem je goed de tijd om een beetje bij te komen?
Bij mij is vrijdag de verwachtte bloeding begonnen. Nog nooit zo veel gehad, maar de verwachtte grote 'klomp' is uitgebleven. Sinds gisteren is de bloeding over. Ik weet nu niet of dit het was en mn nieuwe cyclus is begonnen. Of zou er nog wat komen? Heb nog steeds het gevoel dat er een baksteen onder in mn buik zit en wanneer ik op de fiets zit, doet elke hobbel in de weg zeer.
Afwachten maar. Nog 1 dagje werken en dan tasje pakken voor de vakantie. Heb er zo'n zin in! Heerlijk 1.5 week met zn 2. En als dit wel mn menstruatie was, ben ik precies in de vakantie vruchtbaar .....
Liefs Bep
zondag 9 december 2007 om 21:00
beste lotgenoten, ik heb 2 jaar geleden een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. ik had toen net verkering en was niet bezig met zwanger worden noch had ik de ruimte en behoefte aan een kind op dat moment in mijn leven. Alhoewel ik het veilig had gedaan scheurde het condoom en ondanks een morning after pil bleek ik toch zwanger te zijn. mijn wereld storte in en ik begreep het niet goed. daarna bleek het ook nog een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te zijn. Ik had geen rare symtonen alleen een lichte bloeding die aanhield voor 2 weken ik dacht eerst dat het ongesteld was, maar na 8 dagen ging ik toch naar de dokter. Ik had niet echt veel pijn maar wel pijn op een plek dicht bij mijn blaas dus de dokter zei dat ik acuut geopereerd moest worden.
Ik was zo verward dat ik vroeg kan ik de dag erna nog wel werken. Na wakker geworden te zijn van de operatie bleek dat er een eileider weggehaald moest worden ik voelde me lelijk en raar. Het voelde alsof er een deel van mijn vrouwelijkheid was weggehaald en ik gaf onbewust mijn vriend daar de schuld van. Ik dacht was je maar nooit tegengekomen dan zou dit niet zijn gebeurd. Een tijd na de operatie dacht ik ook dat mensen konden zien dat ik geen complete vrouw meer was.
Mijn situatie op dat moment was als volgt, ik was aan het afstuderen was nog bezig met een jong en onbezonnen leven en had geen intenties om kinderen te krijgen tot na mijn carrriere.
Na de operatie kon ik er met niemand over praten, zeker niet met mijn omgeving ( allemaal studenten) en zeker niet mijn familie die dat niet zou begrijpen.
2 jaar loop ik met dit geheim, ik heb het aan niemand verteld en ben alleen met mijn vriend naar de operatietafel gegaan.
Helaas is het later uitgegaan met mijn vriend en ik merk dat ik een groot gevoel van onrecht en woede heb.
Ik wil het uitschreeuwen, huilen en laten zien hoe oneerlijk ik het vind. Maar tegelijkertijd kan ik er niet over praten.
Aan de andere kant snap ik natuurlijk dat het een onderdeel van het leven is, maar dit kwam als donderslag bij heldere hemel omdat ik zeker niet bezig was met zwanger worden en kinderen. Ik was nog op de universiteit aan het studeren en had een normaal studentenleven.
Na die operatie heb ik nog een jaar buikpijn gehad en was ik overgevoelig voor bepaalde voeding. en nu na 2 jaar ben ik opeens 4 maanden niet ongesteld ik ben niet zwanger. Maar na die bbz heb ik alleen maar gezeik met me buik en dat gedeelte daar.
Ik ben nog steeds boos, ik vind het nog steeds oneerlijk, ik heb nog steeds last van de consequenties van de bbz en wanneer ik wel echt kinderen wil dan staat me misschien nog meer gezeik te wachten.
Ik weet niet hoe ik van dit gevoel van woede en verdriet af moet komen. Ik wenste dat het nooit gebeurd was. Ik wenste dat ik nog intact was met zicht op een mooie zwangerschap in de toekomst.
Ik was zo verward dat ik vroeg kan ik de dag erna nog wel werken. Na wakker geworden te zijn van de operatie bleek dat er een eileider weggehaald moest worden ik voelde me lelijk en raar. Het voelde alsof er een deel van mijn vrouwelijkheid was weggehaald en ik gaf onbewust mijn vriend daar de schuld van. Ik dacht was je maar nooit tegengekomen dan zou dit niet zijn gebeurd. Een tijd na de operatie dacht ik ook dat mensen konden zien dat ik geen complete vrouw meer was.
Mijn situatie op dat moment was als volgt, ik was aan het afstuderen was nog bezig met een jong en onbezonnen leven en had geen intenties om kinderen te krijgen tot na mijn carrriere.
Na de operatie kon ik er met niemand over praten, zeker niet met mijn omgeving ( allemaal studenten) en zeker niet mijn familie die dat niet zou begrijpen.
2 jaar loop ik met dit geheim, ik heb het aan niemand verteld en ben alleen met mijn vriend naar de operatietafel gegaan.
Helaas is het later uitgegaan met mijn vriend en ik merk dat ik een groot gevoel van onrecht en woede heb.
Ik wil het uitschreeuwen, huilen en laten zien hoe oneerlijk ik het vind. Maar tegelijkertijd kan ik er niet over praten.
Aan de andere kant snap ik natuurlijk dat het een onderdeel van het leven is, maar dit kwam als donderslag bij heldere hemel omdat ik zeker niet bezig was met zwanger worden en kinderen. Ik was nog op de universiteit aan het studeren en had een normaal studentenleven.
Na die operatie heb ik nog een jaar buikpijn gehad en was ik overgevoelig voor bepaalde voeding. en nu na 2 jaar ben ik opeens 4 maanden niet ongesteld ik ben niet zwanger. Maar na die bbz heb ik alleen maar gezeik met me buik en dat gedeelte daar.
Ik ben nog steeds boos, ik vind het nog steeds oneerlijk, ik heb nog steeds last van de consequenties van de bbz en wanneer ik wel echt kinderen wil dan staat me misschien nog meer gezeik te wachten.
Ik weet niet hoe ik van dit gevoel van woede en verdriet af moet komen. Ik wenste dat het nooit gebeurd was. Ik wenste dat ik nog intact was met zicht op een mooie zwangerschap in de toekomst.
woensdag 2 juli 2008 om 20:35
Lieve mensen,
Het is niet te bevatten, maar het waren toch echt 2 duidelijke strepen op die test. Ik ben ZWANGER!
Nee, ik heb niet zo'n gat in de lucht gesprongen als de vorige keer en ik ben net zo vaak bang als blij...
Volgende week de echo, dan ben ik als het goed is 6,5 week op weg. Ik hoop zo dat het goed zit en ik echt kan gaan genieten van mn grote roze wolk.
Bep
Het is niet te bevatten, maar het waren toch echt 2 duidelijke strepen op die test. Ik ben ZWANGER!
Nee, ik heb niet zo'n gat in de lucht gesprongen als de vorige keer en ik ben net zo vaak bang als blij...
Volgende week de echo, dan ben ik als het goed is 6,5 week op weg. Ik hoop zo dat het goed zit en ik echt kan gaan genieten van mn grote roze wolk.
Bep
