Kinderen
alle pijlers
Co-sleeping
woensdag 30 januari 2008 om 08:32
Hallo,
Mijn zoontje kan sinds een week zelf uit ons bed klimmen en doet dat dus ook steeds vroeger. Dit terwijl hij normaal slaapt tot een uurtje of half zeven, vanmorgen was ik dus al om 5 uur beneden.
Laten spelen in de slaapkamer werkt maar voor een kwartier, dan wil hij er echt uit en is de dag voor hem begonnen.
Wie heeft er ervaring met co-sleeping en heeft dit ook meegemaakt? Ik ben, op dat zelf uit bed gaan na, erg tevreden over deze vorm van slapen.
Bedankt!
Mijn zoontje kan sinds een week zelf uit ons bed klimmen en doet dat dus ook steeds vroeger. Dit terwijl hij normaal slaapt tot een uurtje of half zeven, vanmorgen was ik dus al om 5 uur beneden.
Laten spelen in de slaapkamer werkt maar voor een kwartier, dan wil hij er echt uit en is de dag voor hem begonnen.
Wie heeft er ervaring met co-sleeping en heeft dit ook meegemaakt? Ik ben, op dat zelf uit bed gaan na, erg tevreden over deze vorm van slapen.
Bedankt!
vrijdag 1 februari 2008 om 14:18
Even over dat moederinstinct. Prima dat jij op je moederinstinct vertrouwd, maar mijn oude buurvrouwtje zal haar leven lang een schuldgevoel blijven houden omdat ze ondanks haar moederinstinct haar zoontje van 9 maanden per ongeluk in de auto heeft laten zitten op een snikhete dag.
Dus ondanks dat je een moederinstinct hebt, kan het toch voorkomen dat het je in de steek laat, en dat risico zou ik op voorhand niet willen nemen.
Dus ik snap inderdaad niet waarom vrouwen stellig blijven volhouden dat je niet op je kind gaat liggen. Dat denk je omdat het nog niet gebeurd is. Wat niet is kan nog komen.
Maar zoals al eerder gezegd is dit een keuze van de ouders zelf.
Dus ondanks dat je een moederinstinct hebt, kan het toch voorkomen dat het je in de steek laat, en dat risico zou ik op voorhand niet willen nemen.
Dus ik snap inderdaad niet waarom vrouwen stellig blijven volhouden dat je niet op je kind gaat liggen. Dat denk je omdat het nog niet gebeurd is. Wat niet is kan nog komen.
Maar zoals al eerder gezegd is dit een keuze van de ouders zelf.
vrijdag 1 februari 2008 om 14:21
Ik snap wel dat je banger bent om op je baby te gaan liggen dan op je vent, maar ik lees dus ook regelmatig dat de baby zo snel mogelijk naar een eigen kamer verkaste vanwege de geluiden terwijl het gewoon in zijn eigen bedje lag.
Dus dat je niet kunt slapen vanwege de geluiden die uit de wieg komen.
En wat dat betreft denk ik inderdaad dat er wel wat (of heel wat) zit in wat Maleficent zegt; over dat de meeste moeders heel licht slapen de eerste maanden omdat je moet reageren op een hongerhuil of alamrkreetjes, en dat dat heel natuurlijk is.
Ik werd dus, maar dat is natuurlijk heel persoonlijk, een stuk onrustiger van het idee dat ik mijn baby niet kon horen ademen en huilen en zuchten en steunen en weet ik veel wat, dan wél.
En ik weet ook nog wel dat ik bij alle drie inderdaad de eerste dagen beroerd sliep omdat ik nog moest wennen aan de specifieke geluidjes van dat kind -maar eenmaal er aan gewend juist alleen nog maar wakker werd als het nodig werd. Bij de oudste ben ik een keer wakker geworden met het gevoel dat er iets niet klopte en die lag absurd diep te slapen, kostte me echt een paar minuten voor ze reageerde op me. Het gaat me te ver om dat als 'redding van wiegendood' of whatever te betitelen, maar ik vond het wel een geruststellend idee dát ik dat soort dingen dus in mijn slaap blijkbaar hoorde en er ook op reageerde.
Enniewee, nog even ontopic: mijn zoon van nu bijna 13 maanden is de laatste weken ineens ook niet zo'n uitslaper meer, en dat herinner ik me van de middelste ook nog wel. Blijkbaar krijgt hij minder behoefte aan slaap en zijn we dus 's morgens eerder de pineut.
Los van waar je kind slaapt kan het dus ook gewoon uitgeslapen zijn (wat Meave al aan het begin van pagina 1 suggereerde
)
Dus dat je niet kunt slapen vanwege de geluiden die uit de wieg komen.
En wat dat betreft denk ik inderdaad dat er wel wat (of heel wat) zit in wat Maleficent zegt; over dat de meeste moeders heel licht slapen de eerste maanden omdat je moet reageren op een hongerhuil of alamrkreetjes, en dat dat heel natuurlijk is.
Ik werd dus, maar dat is natuurlijk heel persoonlijk, een stuk onrustiger van het idee dat ik mijn baby niet kon horen ademen en huilen en zuchten en steunen en weet ik veel wat, dan wél.
En ik weet ook nog wel dat ik bij alle drie inderdaad de eerste dagen beroerd sliep omdat ik nog moest wennen aan de specifieke geluidjes van dat kind -maar eenmaal er aan gewend juist alleen nog maar wakker werd als het nodig werd. Bij de oudste ben ik een keer wakker geworden met het gevoel dat er iets niet klopte en die lag absurd diep te slapen, kostte me echt een paar minuten voor ze reageerde op me. Het gaat me te ver om dat als 'redding van wiegendood' of whatever te betitelen, maar ik vond het wel een geruststellend idee dát ik dat soort dingen dus in mijn slaap blijkbaar hoorde en er ook op reageerde.
Enniewee, nog even ontopic: mijn zoon van nu bijna 13 maanden is de laatste weken ineens ook niet zo'n uitslaper meer, en dat herinner ik me van de middelste ook nog wel. Blijkbaar krijgt hij minder behoefte aan slaap en zijn we dus 's morgens eerder de pineut.
Los van waar je kind slaapt kan het dus ook gewoon uitgeslapen zijn (wat Meave al aan het begin van pagina 1 suggereerde
)
vrijdag 1 februari 2008 om 14:32
Klopt, bij ons staat het bedje dus ook naast ons bed. En bij ons in bed gebeurt wel, maar is dan meer bijvoorbeeld tegen de ochtend, zodat kind nog even een uurtje doorslaapt, bij ziek of zielig zijn, of toen hij jonger was na een nachtvoeding als ik gewoon zelf weer in slaap was gesukkeld en te duf was om kind terug te mikken.
Je hoort mij ook niet zeggen dat het zo natuurlijk is om je kind tot zijn 16e bij je in bed te houden, maar in onze kamer vond ik dus wel heel fijn het eerste jaar.
Je hoort mij ook niet zeggen dat het zo natuurlijk is om je kind tot zijn 16e bij je in bed te houden, maar in onze kamer vond ik dus wel heel fijn het eerste jaar.
vrijdag 1 februari 2008 om 14:33
Oja? Zoon hier sliep vanaf nacht 1 thuis (zijn 3e nacht, 2 in ziekenhuis verbleven na keizersnede) in zijn eigen bed op zijn eigen kamer. Nooit nachtvoeding gegeven, wánt hij werd nooit wakker. Waarom zou ik dan in hemelsnaam (volgens jou) voorbij gaan aan mijn moederinstinct? Vind het nogal een belediging eigenlijk....
vrijdag 1 februari 2008 om 14:59
vrijdag 1 februari 2008 om 15:21
Mooncatcher:
Koste wat kost is een beetje overdreven...Ja, hij slaapt altijd bij ons in bed, maar als hij of ik of mn man er geen zin meer in heeft..dan zoeken we een andere oplossing. Ben nou niet zo onflexibel dat het voor altijd is. Nu is het goed, nu zijn we er allemaal blij mee, misschien morgen niet meer..nou, dan gaat hij in zn eigen bed ofzo..
En wat betreft jouw buurvrouw..ontzettend rot voor haar..Toch vind ik het niet vergelijkbaar.
Koste wat kost is een beetje overdreven...Ja, hij slaapt altijd bij ons in bed, maar als hij of ik of mn man er geen zin meer in heeft..dan zoeken we een andere oplossing. Ben nou niet zo onflexibel dat het voor altijd is. Nu is het goed, nu zijn we er allemaal blij mee, misschien morgen niet meer..nou, dan gaat hij in zn eigen bed ofzo..
En wat betreft jouw buurvrouw..ontzettend rot voor haar..Toch vind ik het niet vergelijkbaar.
vrijdag 1 februari 2008 om 15:30
Dan vind jij het niet steph ik vind het wel degelijk vergelijkbaar. Je bent niet onkwetsbaar met je moederinstict. Het kan je altijd in de steek laten.
Je hebt een logeerbed gekocht om daar op te vrijen. Dat vind ik koste wat kost. Kan je het niet mee eens zijn. So be it. Dan verschillen we daarin van mening.
Je hebt een logeerbed gekocht om daar op te vrijen. Dat vind ik koste wat kost. Kan je het niet mee eens zijn. So be it. Dan verschillen we daarin van mening.
vrijdag 1 februari 2008 om 16:18
Ik ben het hierin wel met Moon eens..
Iedereen mag lekker doen waar hij/zij zich goed bij voelt maar om nou een logeerbed te gaan kopen om ongestoord met mijn vent te kunnen sexen omdat mijn kinder elke nacht bij mij moeten slapen dat zou mij toch echt een beetje te ver gaan..
Het kan ook zijn dat ik hele rare mannen heb gehad maar ik kan mij niet voorstellen dat ze dat zouden pikken..
vrijdag 1 februari 2008 om 18:08
Over moederinstinct gesproken...
3e nacht na keizersnede. Dochterlief lag naast me aan de borst te drinken en samen zijn we weer in slaap gevallen. Tot ik weer wakker schrok. Bleek ik laken en deken over het hoofdje van mijn dochter te hebben getrokken. Ik schrok me echt wezenloos. Godzijdank leefde ze nog en wellicht was het juist mijn instinct die me weer wakker maakte. Maar toch. Het had echt heel lullig kunnen aflopen. Ik heb ook echt geen idee hoe lang ze al onder laken en deken lag. Kan een minuut geweest zijn, kan een uur geweest zijn.
Sindsdien heb ik haar niet meer bij me in bed gehad terwijl ik sliep. Ze heeft 7 maanden bij me op de kamer gelegen, maar wel in haar eigen bedje en ze ging altijd terug na een nachtvoeding. Ik durfde echt niet meer.
3e nacht na keizersnede. Dochterlief lag naast me aan de borst te drinken en samen zijn we weer in slaap gevallen. Tot ik weer wakker schrok. Bleek ik laken en deken over het hoofdje van mijn dochter te hebben getrokken. Ik schrok me echt wezenloos. Godzijdank leefde ze nog en wellicht was het juist mijn instinct die me weer wakker maakte. Maar toch. Het had echt heel lullig kunnen aflopen. Ik heb ook echt geen idee hoe lang ze al onder laken en deken lag. Kan een minuut geweest zijn, kan een uur geweest zijn.
Sindsdien heb ik haar niet meer bij me in bed gehad terwijl ik sliep. Ze heeft 7 maanden bij me op de kamer gelegen, maar wel in haar eigen bedje en ze ging altijd terug na een nachtvoeding. Ik durfde echt niet meer.
vrijdag 1 februari 2008 om 20:41
Mijn kinderen hebben maanden op onze kamer geslapen. De oudste heeft de eerste nachten van zijn leven op aanraden van de kraamhulp bij ons in bed geslapen. Nog maandenlang werd ik 's nachts in paniek wakker omdat ik hem aan het zoeken was. Bij de tweede hebben we dat dus nooit meer gedaan, gewoon ledikantje naast het bed gezet.
En ik geloof best in moederinstinct. Ik herinner me een keer dat het onweerde en mijn man naast me in bed tv lag te kijken, terwijl ik sliep. Ineens werd ik wakker en zei dat zoon die op een andere kamer lag huilde. Man moest nogal lachen, want ik sliep door al die herrie heen en hij hoorde niets en dan zou ik er wakker van worden. Ik had wel gelijk, hij huilde inderdaad.
Maar met dat slapen zou ik het risico nooit durven nemen. Moederinstinct, dat heb je slechts tot het een keer misgaat.
En ik geloof best in moederinstinct. Ik herinner me een keer dat het onweerde en mijn man naast me in bed tv lag te kijken, terwijl ik sliep. Ineens werd ik wakker en zei dat zoon die op een andere kamer lag huilde. Man moest nogal lachen, want ik sliep door al die herrie heen en hij hoorde niets en dan zou ik er wakker van worden. Ik had wel gelijk, hij huilde inderdaad.
Maar met dat slapen zou ik het risico nooit durven nemen. Moederinstinct, dat heb je slechts tot het een keer misgaat.
vrijdag 1 februari 2008 om 22:19
Hear hear
Ik vertrouw er volledig op. Ex had het helemaal niet en kind lag dus ook nooit tussen ons in, altijd aan mijn kant en mijn kant stond tegen de muur aan. Omdat een muur ook hard is hadden we er nog een opgerolde deken tussen liggen. Ging prima.
Inmiddels ben ik degene die het onderspit delft en heb ik best vaak een kind bovenop me liggen of krijgen ik klappen en schoppen van rondmaaiende armpjes of beentjes. Morgen gaan we eigen bed opzetten en mooi maken enzo en dan maar kijken hoe het gaat. Ik ga het op het 'goh, is dat niet stoer en voor grote kindjes? Een eigen bed!" gooien.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
vrijdag 1 februari 2008 om 22:30
Ik heb het ook meegemaakt hoor. Kitty was zo'n 16 weken oud, en sliep regelmatig naast me in na een nachtelijke borstvoeding. Ik hield de dekens altijd heel laag, om mijn heupen. Meestal viel ik ook weer half in slaap. Geen probleem. Tot ik op een nacht wakker werd, van een benauwd gepiep. Kitty was onder de dekens verdwenen, en ik haalde haar er rood, zweterig en warm onder vandaan. Ook geen idee hoe lang ze daar zo heeft gelegen. Vanaf toen sliep ze weer in haar wiegje naast het bed, en als ze niet lekker was, op een aankleedkussen tussen onze hoofdkussens in.
Moederinstinct heeft misschien voorkomen dat ze echt stikte, maar het voorkwam niet dat het bijna gebeurde.
Sindsdien ben ik er voorstander van om geen baby's in je bed te laten slapen, levensgevaarlijk. Kitty is inmiddels bijna 5, en kruipt regelmatig 's nachts bij me in bed. Maar ze kan nu wel zelf de dekens bedienen, als ze het warm heeft of juist het warmer wil hebben.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 1 februari 2008 om 23:33
vrijdag 1 februari 2008 om 23:49
Klopt Inad. Dat deed ik ook, voor het me overkwam.
Maar dat geldt denk ik voor alle ongelukjes die je kind overkomen; voor het gebeurt, ben je er van overtuigd dat het jou (kind) niet zal overkomen.
Maar als je het dan toch hebt ervaren, is er toch niks mee om andere moeders er voor te waarschuwen? Als het mij kan overkomen, kan het ook een ander gebeuren.
Maar dat geldt denk ik voor alle ongelukjes die je kind overkomen; voor het gebeurt, ben je er van overtuigd dat het jou (kind) niet zal overkomen.
Maar als je het dan toch hebt ervaren, is er toch niks mee om andere moeders er voor te waarschuwen? Als het mij kan overkomen, kan het ook een ander gebeuren.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 2 februari 2008 om 10:22
Ja, dat kan, maar het kan net zo goed zo zijn dat er iets met een kind gebeurt júist omdat het in een eigen bedje ligt. Hoe vaak hoor je niet over dingen als kinderen die stikken in beddengoed van wiegje of zich ophangen aan spijltjes van ledikantje e.d.? Dus uiteindelijk staan er dan verschillende ervaringen tegen over elkaar en kies je toch datgene waarbij jij je het prettigste/veiligste voelt.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
zondag 3 februari 2008 om 11:49
Ik hoor nooit dat kinderen stikken in beddengoed van wiegje of zich ophangen aan spijltjes ledikant. Volgens mij is dat ook nagenoeg onmogelijk als je een normaal ledikantje hebt en je baby in een veilige slaapzak legt. Ik hoor wel heel vaak dat baby's per ongeluk onder de dekens bij hun ouders terecht komen. Kortom, die kans lijkt me veel groter en daarmee is het in principe onveiliger.
En ik denk nou echt dat dit een beslissing is die je beter met je verstand kan maken in plaats van met je gevoel. Weten is beter dan vertrouwen bij zoiets belangrijks. Je moet er toch niet aan denken dat je vertrouwen in je moedergevoel misplaatst bleek, en er iets met je kindje gebeurt.
En ik denk nou echt dat dit een beslissing is die je beter met je verstand kan maken in plaats van met je gevoel. Weten is beter dan vertrouwen bij zoiets belangrijks. Je moet er toch niet aan denken dat je vertrouwen in je moedergevoel misplaatst bleek, en er iets met je kindje gebeurt.
zondag 3 februari 2008 om 12:28
Niipo, vorig jaar nog in het nieuws, verhaal van een baby die zich opgehangen had aan de spijlen van haar bedje. En wiegendood, oorzaak onbekend, gebeurt bijna altijd als het kind alleen is (alleen in wipstoel te slapen, alleen in bedje). Nieuwsverhalen over ouders die op kinderen gaan liggen zonder dat er drugs of alcohol in het spel zijn hoor je ook niet veel. Ik heb net op beide even gegoogled.
En, ik heb mét mijn verstand de beslissing genomen om naar mijn gevoel te luisteren, en die beslissing is echt niet even snel genomen, heb alle voor- en nadelen overwogen.
En, ik heb mét mijn verstand de beslissing genomen om naar mijn gevoel te luisteren, en die beslissing is echt niet even snel genomen, heb alle voor- en nadelen overwogen.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
zondag 3 februari 2008 om 16:41
Inad, dat is nou eenmaal een spectaculair verhaal den komt daarom in het nieuws (en ik vraag me nog steeds af hoe dat kan bij een normaal ledikantje en slaapzak). Een baby die onder de dekens stikt (want dat lijkt me een veel groter risico dan er op gaan liggen) haalt de krant niet, dus dat lijkt me geen goede graadmeter. En natuurlijk gebeurt wiegendood bijna altijd als het kind alleen is, dat gebeurt in de slaap en de meeste kinderen slapen nu eenmaal alleen.
Het veiligste is in een eigen ledikantje op de slaapkamer van de ouders. Ik kan echt niet begrijpen dat mensen het risico durven nemen een baby bij zich in bed te laten slapen.
Het veiligste is in een eigen ledikantje op de slaapkamer van de ouders. Ik kan echt niet begrijpen dat mensen het risico durven nemen een baby bij zich in bed te laten slapen.
