Kinderen
alle pijlers
corrigerende tik
donderdag 5 maart 2009 om 22:35
hallo, ik heb net mn zoontje een duw gegeven omdat hij de hond steeds mishandeld en ik heb het erg vaak tegen hem gezegd dat hij de hond met rust moet laten nu werd het me teveel en heb hem geduwd /geknepen .
ik voel me erg schuldig .heeft iemand tips om ervoor te zorgen dat hij die hond niet meer mishandelt? en dat ik niet meer duw/knijp
ik voel me erg schuldig .heeft iemand tips om ervoor te zorgen dat hij die hond niet meer mishandelt? en dat ik niet meer duw/knijp
zaterdag 7 maart 2009 om 01:50
quote:intiem schreef op 06 maart 2009 @ 23:21:
Ik weet ook pertinent zeker dat ik bij lange na de enige niet ben Mamzelle. Gelukkig niet, hoewel dat raar klinkt. Maar ik zou het een vervelend gevoel vinden als ik echt het enige mens ter wereld ben die er anders tegenaan kijkt.
En aangezien ik ook veel soms kinderen best wel eens minder opgevoed vind (en wel eens denk dat sommige ouders betere grenzen moeten aangeven, omdat een ouder daarmee aangeeft dat het wél wat uitmaakt wat het kind doet) ben ik blij dat ik nu op deze wijze mijn opvoeding kan uitdragen. Met uitleg en begrip voor buien, maar ook met grenzen. Nou ja, euh, dat klinkt alsof ik mezelf en mijn opvoeding nogal geweldig vind. Maar goed, hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel.
Maar goed, het hoeft nu toch niet neer te komen op wat ik vind versus "jullie"?
En Pammie, ik geef mijn kind geen lel, maar een tik op de vingers of op d'r kont. Dat voelt toch anders denk ik.
Wacht maar vroeg of laat komt ie keihard terug. Bij elke lel verlies jij het respect van je kind. En in de puberteit is dat emmertje vol. Dan ben je helemaal nergens meer. Een peuter is nog makkelijk te terroriseren maar dat houdt op en dan moet je het hebben van opgebouwd respect en vertrouwen
TO, denk je dat je nog vaker gaat duwen of knijpen? Ben je daar echt bang voor?
Ik weet ook pertinent zeker dat ik bij lange na de enige niet ben Mamzelle. Gelukkig niet, hoewel dat raar klinkt. Maar ik zou het een vervelend gevoel vinden als ik echt het enige mens ter wereld ben die er anders tegenaan kijkt.
En aangezien ik ook veel soms kinderen best wel eens minder opgevoed vind (en wel eens denk dat sommige ouders betere grenzen moeten aangeven, omdat een ouder daarmee aangeeft dat het wél wat uitmaakt wat het kind doet) ben ik blij dat ik nu op deze wijze mijn opvoeding kan uitdragen. Met uitleg en begrip voor buien, maar ook met grenzen. Nou ja, euh, dat klinkt alsof ik mezelf en mijn opvoeding nogal geweldig vind. Maar goed, hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel.
Maar goed, het hoeft nu toch niet neer te komen op wat ik vind versus "jullie"?
En Pammie, ik geef mijn kind geen lel, maar een tik op de vingers of op d'r kont. Dat voelt toch anders denk ik.
Wacht maar vroeg of laat komt ie keihard terug. Bij elke lel verlies jij het respect van je kind. En in de puberteit is dat emmertje vol. Dan ben je helemaal nergens meer. Een peuter is nog makkelijk te terroriseren maar dat houdt op en dan moet je het hebben van opgebouwd respect en vertrouwen
TO, denk je dat je nog vaker gaat duwen of knijpen? Ben je daar echt bang voor?
zaterdag 7 maart 2009 om 10:01
Meds, ik wil je verzoeken andere topics buiten beschouwing te laten. Verder deel ik pertninent je mening niet en zie ik mezelf absoluut niet als het 'type' moeder wat jij omschrijft. Ik spreek over relatief weinig voorkomende situaties en zoals ik al schreef: ik zulke weinig voorkomende situaties merk ik dat het schrikeffect nog steeds werkt. Zou die tik veel vaker voorkomen, zou het geen schrikeffect meer heten, maar bang zijn voor. Geloof me, ik ken het onderscheid, want heb er zelf als kind genoeg mee te dealen gehad. Ik vind de manier waarop ik het toepas niet schadelijk en voel me zeker niet aangesproken.
Ik vind de vergelijking met de jaren 50 of 60 relavanter dan een eeuw geleden. Ik denk dat toen een boel kinderen een stuk meer respect hadden voor het een en ander en van thuis uit een beter voorbeeld kregen. Toen werden kinderen ook niet aan de lopende band geslagen (zoals ik vind dat jij een beetje doet vermoeden) en kregen ze verder ook een liefdevolle opvoeding. Het was toen alleen wel ok om een tik op hand of kont te geven als het kind zich misdroeg. Maar goed, ik heb verder niet zo'n zin om het uit te gaan leggen, want het is duidelijk hoe jij hier over denkt en in welke categorie jij me plaatst. Daar kan ik weinig aan toevoegen om dat anders te maken.
Ik vind de vergelijking met de jaren 50 of 60 relavanter dan een eeuw geleden. Ik denk dat toen een boel kinderen een stuk meer respect hadden voor het een en ander en van thuis uit een beter voorbeeld kregen. Toen werden kinderen ook niet aan de lopende band geslagen (zoals ik vind dat jij een beetje doet vermoeden) en kregen ze verder ook een liefdevolle opvoeding. Het was toen alleen wel ok om een tik op hand of kont te geven als het kind zich misdroeg. Maar goed, ik heb verder niet zo'n zin om het uit te gaan leggen, want het is duidelijk hoe jij hier over denkt en in welke categorie jij me plaatst. Daar kan ik weinig aan toevoegen om dat anders te maken.
zaterdag 7 maart 2009 om 10:09
Maar er is wel een hele goed reden waarom de corrigerende tik uit de jaren 50 is afgeschaft. Mijn ouders weten nog steeds precies wanneer ze met de lineaal op de vingers geslagen werden en hoeveel pijn dat deed. Zoiets blijft je bij als kind. En ik weet dat we nu in een welles nietus discussie gaan eindigen intiem (en anderen overigens ook hoor) maar: heb jij wel eens geprobeerd om je kind op te voeden ZONDER op welk moment dat ook een corrigerende tik uit te delen? Gewoon maanden zonder om te kijken of je het KAN. Want als je het niet kan, dan blijkt toch daaruit wel dat jij als ouder faalt want je kan gewoon niet opvoeden zonder te slaan.
(Knijpen lijkt me helemaal een horror, wat gemeen zeg!)
Want een tik uitdelen is veel makkelijker dan gewoon je overwicht behouden. Het is de makkelijke weg voor de ouder maar niet voor het kind. En op de lange termijn geen oplossing.
Ik ben het helemaal eens met Meds (en ik zie overigens niet waarin ze andere topics aanhaalt hoor. En zelfs dan nog, op een gegeven moment ken je elkaar toch een beetje. Lijkt me raar om dan te doen alsof je bepaalde dingen niet weet).
(Knijpen lijkt me helemaal een horror, wat gemeen zeg!)
Want een tik uitdelen is veel makkelijker dan gewoon je overwicht behouden. Het is de makkelijke weg voor de ouder maar niet voor het kind. En op de lange termijn geen oplossing.
Ik ben het helemaal eens met Meds (en ik zie overigens niet waarin ze andere topics aanhaalt hoor. En zelfs dan nog, op een gegeven moment ken je elkaar toch een beetje. Lijkt me raar om dan te doen alsof je bepaalde dingen niet weet).
zaterdag 7 maart 2009 om 10:10
ik zou erg oppassen met kinderen die ruw omgaan met honden !
mijn moeders hond was echt verpest door het oppaskindje, t kleine wijffie ging willens en wetens keer op keer op de pootjes van de golden retriever staan.
heel gniepig als je even niet keek deed ze het weer. straf op de gang , streng toespreken , t hielp allemaal niet, het wijffie bleef steeds op de pootjes van de hond staan als hij lekker lag.
resultaat... hond voor t leven verpest. niet te vertrouwen met kleine kinderen! kon je dus ook niet eventjes bij de supermarkt alleen laten want golden retrievers zijn zulke lieve gezinshonden volgens de reputatie.
Kleine kinderen op visite moest de hond op de gang, waardoor zij zich buitengesloten voelde en nog meer een aversie tegen jonge kinderen kreeg.
mijn moeders hond was echt verpest door het oppaskindje, t kleine wijffie ging willens en wetens keer op keer op de pootjes van de golden retriever staan.
heel gniepig als je even niet keek deed ze het weer. straf op de gang , streng toespreken , t hielp allemaal niet, het wijffie bleef steeds op de pootjes van de hond staan als hij lekker lag.
resultaat... hond voor t leven verpest. niet te vertrouwen met kleine kinderen! kon je dus ook niet eventjes bij de supermarkt alleen laten want golden retrievers zijn zulke lieve gezinshonden volgens de reputatie.
Kleine kinderen op visite moest de hond op de gang, waardoor zij zich buitengesloten voelde en nog meer een aversie tegen jonge kinderen kreeg.
zaterdag 7 maart 2009 om 10:15
Maar op de corrigerende tik uit te komen.
Er is een heel groot verschil tussen een tik op de billen of je kind alle hoeken van de kamer door slaan.
ik denk dat als je een tik op de billen als wekelijks of dagelijks strafmaatregel geeft dat je niet op de goede weg bent.
toch begrijp ik wel als iemand incidenteel t kind "over de knie legt"
Er is een heel groot verschil tussen een tik op de billen of je kind alle hoeken van de kamer door slaan.
ik denk dat als je een tik op de billen als wekelijks of dagelijks strafmaatregel geeft dat je niet op de goede weg bent.
toch begrijp ik wel als iemand incidenteel t kind "over de knie legt"
zaterdag 7 maart 2009 om 10:38
Als mijn zoontje mijn hond (die ik niet heb, maar stel) constant loop te tergen en uit te dagen en te pesten, zelfs nadat ik al twintig keer duidelijk heb gezegd dat dat niet mag, dan grijp ik hem zeer zeker even flink hardhandig bij zijn arm hoor!
En als hij weer eens loopt te stieren en te rellen en mij helemaal gek aan het maken is tijdens het verschonen van een poepluier (draaien, niet stil liggen, naar de poep grijpen) dan geef ik hem dus echt een tik op z'n billen. Dat is het enige wat dan helpt.
Mijn zoontje is een mega drukke draak van bijna 3 die volop (soms tot wanhoopsgevoel bij andere gezinsleden) zijn grenzen aan het verleggen is. Dit doet hij heel erg bewust want hij weet precies wat wel en niet mag. Het is een erg snel en slim ventje. Alleen tja, hij luistert niet echt altijd even goed, net als veel jongetjes van die leeftijd. Ik sla hem nooit, maar af en toe een tik op z'n billen of een grijp aan zijn arm krijgt hij echt wel.
Of ik me hiervoor schaam of schuldig over voel? Nee, totaal niet.
En als hij weer eens loopt te stieren en te rellen en mij helemaal gek aan het maken is tijdens het verschonen van een poepluier (draaien, niet stil liggen, naar de poep grijpen) dan geef ik hem dus echt een tik op z'n billen. Dat is het enige wat dan helpt.
Mijn zoontje is een mega drukke draak van bijna 3 die volop (soms tot wanhoopsgevoel bij andere gezinsleden) zijn grenzen aan het verleggen is. Dit doet hij heel erg bewust want hij weet precies wat wel en niet mag. Het is een erg snel en slim ventje. Alleen tja, hij luistert niet echt altijd even goed, net als veel jongetjes van die leeftijd. Ik sla hem nooit, maar af en toe een tik op z'n billen of een grijp aan zijn arm krijgt hij echt wel.
Of ik me hiervoor schaam of schuldig over voel? Nee, totaal niet.
I`ve learned so much from my mistakes.. I`m thinking of making a few more.
zaterdag 7 maart 2009 om 10:59
quote:meds schreef op 07 maart 2009 @ 01:47:
[...]
Hoe wil jij je kind duidelijk maken dat het geen andere kinderen/ dieren/ mensen mag slaan als jij fysieke intimidatie nodig hebt om iemand terecht te wijzen?
Opvoeden is voordoen!
Zeker in dit topic vind ik dat wel een goede vraag: een kind leren dat het niet ruw met de hond mag omgaan door ... het ruw te corrigeren, dat is nogal tegenstrijdig, toch?
Yamuna, meen je dat, dat je je kind eens even uitgebreid over de knie zou leggen voor een pak slaag?
[...]
Hoe wil jij je kind duidelijk maken dat het geen andere kinderen/ dieren/ mensen mag slaan als jij fysieke intimidatie nodig hebt om iemand terecht te wijzen?
Opvoeden is voordoen!
Zeker in dit topic vind ik dat wel een goede vraag: een kind leren dat het niet ruw met de hond mag omgaan door ... het ruw te corrigeren, dat is nogal tegenstrijdig, toch?
Yamuna, meen je dat, dat je je kind eens even uitgebreid over de knie zou leggen voor een pak slaag?
zaterdag 7 maart 2009 om 11:06
Miffy, hoe zie je het dan voor je;
'Nee Bartje, dat mag niet van mama, dat heb ik toch al honderd keer gezegd lieverdje? Jij doet het hondje auw, kijk maar, hondje is bang. Kom maar lekker hier spelen'
en vervolgens kruipt Bartje dan weer voor de zoveelste keer geniepig naar het hondje toe als jij je zooi in de afwasmachine smijt.
Nou nee, echt niet hoor. Zo pak ik dat dus niet aan. Ik zeg het tien keer heel pedagogisch verantwoord, met uitleg erbij, desnoods een encyclopedie, maar als mijn zoontje het voor de 11e keer nog in zijn hoofd haalt wéér naar die hond te gaan, dan zal ik hem echt even heel snel duidelijk maken dat dit de láátste keer was dat ik hem gecorrigeerd heb.
Ben niet gek zeg, kom nou.
'Nee Bartje, dat mag niet van mama, dat heb ik toch al honderd keer gezegd lieverdje? Jij doet het hondje auw, kijk maar, hondje is bang. Kom maar lekker hier spelen'
en vervolgens kruipt Bartje dan weer voor de zoveelste keer geniepig naar het hondje toe als jij je zooi in de afwasmachine smijt.
Nou nee, echt niet hoor. Zo pak ik dat dus niet aan. Ik zeg het tien keer heel pedagogisch verantwoord, met uitleg erbij, desnoods een encyclopedie, maar als mijn zoontje het voor de 11e keer nog in zijn hoofd haalt wéér naar die hond te gaan, dan zal ik hem echt even heel snel duidelijk maken dat dit de láátste keer was dat ik hem gecorrigeerd heb.
Ben niet gek zeg, kom nou.
I`ve learned so much from my mistakes.. I`m thinking of making a few more.
zaterdag 7 maart 2009 om 11:16
zaterdag 7 maart 2009 om 11:26
Blijkbaar bij het zoontje van TO niet. En bij die van mij ook niet altijd. En als je heel eerlijk bent bij die van jou ook niet...
Want geen één kind van rond de leeftijd van 2-3 luistert na één waarschuwing..no way.
Oh en in de situatie van TO zou ik geen tik geven. Ik zou hem bij de arm grijpen en hem daar bij die hond vandaan halen.
Heel duidelijk; nee is nee inderdaad.
Want geen één kind van rond de leeftijd van 2-3 luistert na één waarschuwing..no way.
Oh en in de situatie van TO zou ik geen tik geven. Ik zou hem bij de arm grijpen en hem daar bij die hond vandaan halen.
Heel duidelijk; nee is nee inderdaad.
I`ve learned so much from my mistakes.. I`m thinking of making a few more.
zaterdag 7 maart 2009 om 11:31
Ja, want dat heet grenzen aangeven. Dus ik MOET wel heel streng zijn met Zwiepje, anders gebeurd het inderdaad dat hij wel 20 keer dingen gaat doen. Dus een waarschuwing en anders straf. Werkt prima. En als iemand expert is met een dwars slim en ontzettend eigenwijs kind ben ik het wel hoor!
Eens met Miffy dus.
Eens met Miffy dus.
zaterdag 7 maart 2009 om 11:34
quote:Miffy schreef op 07 maart 2009 @ 10:59:
Yamuna, meen je dat, dat je je kind eens even uitgebreid over de knie zou leggen voor een pak slaag?
voor een pak slaag klinkt dramatischer dan t is hoor
1 nee ! en uitleggen waarom het niet mag
2 nee ! wat had ik gezegd? nog een keer uitleggen waarom niet mag
3 nee! voor straf minuutje met gezicht naar de deur staan. uitleggen waarom straf gekregen.
4 nee! voor straf weer voor de deur staan en uitleggen waarvoor straf gekregen.
5 wie niet luisteren wil ... tik op je billen !
en natuurlijk sla je niet uit volle kracht die hele billetjes bont en blauw.
Yamuna, meen je dat, dat je je kind eens even uitgebreid over de knie zou leggen voor een pak slaag?
voor een pak slaag klinkt dramatischer dan t is hoor
1 nee ! en uitleggen waarom het niet mag
2 nee ! wat had ik gezegd? nog een keer uitleggen waarom niet mag
3 nee! voor straf minuutje met gezicht naar de deur staan. uitleggen waarom straf gekregen.
4 nee! voor straf weer voor de deur staan en uitleggen waarvoor straf gekregen.
5 wie niet luisteren wil ... tik op je billen !
en natuurlijk sla je niet uit volle kracht die hele billetjes bont en blauw.
zaterdag 7 maart 2009 om 11:40
quote:La Vie en Rose schreef op 07 maart 2009 @ 11:26:
Blijkbaar bij het zoontje van TO niet. En bij die van mij ook niet altijd. En als je heel eerlijk bent bij die van jou ook niet...
Want geen één kind van rond de leeftijd van 2-3 luistert na één waarschuwing..no way.
Nee, natuurlijk niet, daar zijn het peuters/dreumessen voor. Nee is nee betekent ook niet dat het in een keer duidelijk moet zijn, maar wel dat iets wat de eerste keer nee is, het de tweede keer weer is, en daarna weer, en weer ...
En dus niet eerst een paar keer een soort van halfslachtig nee, en pas echt nee bij een tik.
(En dan is het ook nog zo dat je van hele kleintjes niet kunt verwachten dat nee nog steeds nee is als jij uit het zicht bent om iets in de vaatwasser te zetten: dat snappen ze echt nog niet.)
Overigens: ik garandeer echt niet dat ik nooit uit onmacht een tik zal geven, maar dat is dan wel iets wat ik zou zien als een fout van mij, niet als een onderdeel van de opvoeding.
Blijkbaar bij het zoontje van TO niet. En bij die van mij ook niet altijd. En als je heel eerlijk bent bij die van jou ook niet...
Want geen één kind van rond de leeftijd van 2-3 luistert na één waarschuwing..no way.
Nee, natuurlijk niet, daar zijn het peuters/dreumessen voor. Nee is nee betekent ook niet dat het in een keer duidelijk moet zijn, maar wel dat iets wat de eerste keer nee is, het de tweede keer weer is, en daarna weer, en weer ...
En dus niet eerst een paar keer een soort van halfslachtig nee, en pas echt nee bij een tik.
(En dan is het ook nog zo dat je van hele kleintjes niet kunt verwachten dat nee nog steeds nee is als jij uit het zicht bent om iets in de vaatwasser te zetten: dat snappen ze echt nog niet.)
Overigens: ik garandeer echt niet dat ik nooit uit onmacht een tik zal geven, maar dat is dan wel iets wat ik zou zien als een fout van mij, niet als een onderdeel van de opvoeding.
zaterdag 7 maart 2009 om 11:42
Ik ben het helemaal eens met Meds. Het slaan van een kind helpt niet, je kind onthoudt dit, je verliest het respect van je kind, je geeft het verkeerde voorbeeld en het belangrijkste: je maakt je kind bang.
Een kind heeft niemand anders dan jij, jij bepaalt wat er gebeurt en hoe zij/haar leventje er uit gaat zien, je kind kan geen keuzes maken om uit de situatie te gaan enzo, je kind heeft een afhankelijkheidspositie én je kind kan situaties nog niet overzien.
Je kweekt hiermee dat je kind weinig vertrouwen heeft in degene van wie hij het meest afhankelijk is. Dat vind ik in- en inzielig. Natuurlijk kom je nu met 'nou mijn kind houdt heel veel van me, vertrouwt me blind' etc. maar ik durf er iets om te verwedden dat dit meer uit angst dan uit vertrouwen is.
Bovendien is er niemand op de wereld loyaler naar jou toe dan je eigen kind. Wees zuinig op dat vertrouwen. Elke tik vreet als een ratje aan dit vertrouwen en jullie band.
Waar ik het meest van schrik is dat er geen eens schaamte is bij Intiem of Mamzelle. Je kind knijpen, ik vind het walgelijk krengerig. Je kind slaan, wat een aanfluiting.
Het is maar goed dat ik jullie niet ken, want ik zou stappen ondernemen, daar had je zeker van kunnen zijn.
Wat jullie doen heet in de jeugdzorg en de kinderbescherming namelijk mishandeling. Denk daar maar eens over na.
Een kind heeft niemand anders dan jij, jij bepaalt wat er gebeurt en hoe zij/haar leventje er uit gaat zien, je kind kan geen keuzes maken om uit de situatie te gaan enzo, je kind heeft een afhankelijkheidspositie én je kind kan situaties nog niet overzien.
Je kweekt hiermee dat je kind weinig vertrouwen heeft in degene van wie hij het meest afhankelijk is. Dat vind ik in- en inzielig. Natuurlijk kom je nu met 'nou mijn kind houdt heel veel van me, vertrouwt me blind' etc. maar ik durf er iets om te verwedden dat dit meer uit angst dan uit vertrouwen is.
Bovendien is er niemand op de wereld loyaler naar jou toe dan je eigen kind. Wees zuinig op dat vertrouwen. Elke tik vreet als een ratje aan dit vertrouwen en jullie band.
Waar ik het meest van schrik is dat er geen eens schaamte is bij Intiem of Mamzelle. Je kind knijpen, ik vind het walgelijk krengerig. Je kind slaan, wat een aanfluiting.
Het is maar goed dat ik jullie niet ken, want ik zou stappen ondernemen, daar had je zeker van kunnen zijn.
Wat jullie doen heet in de jeugdzorg en de kinderbescherming namelijk mishandeling. Denk daar maar eens over na.
zaterdag 7 maart 2009 om 11:45
Wie legt er deze tijd nou ooit nog eens een kind uitgebreid over de knie voor een flink pak slaag? Niemand toch. Ik in ieder geval niet.
Nee, het gaat bij mij inderdaad een beetje zoals Yamuna het zegt. Alleen dan zo;
1. Nee, niet doen. Dat mag niet, want..
2. Niet doehoen zei ik toch! Nog één keer en je gaat op de gang.
3. Ok, niet luisteren? Kom maar, op de gang. En dan pak ik hem stevig bij zijn arm en breng ik hem daar naar toe. Daar zit hij dan vervolgens een halve minuut te huilen.
Dit helpt zo goed bij mijn zoontje. Dan weet hij dat het menis is. Daarna moet hij sorry zeggen en is alles weer goed. Maar no way dat ik oeverloos op een coulante manier ga lopen waarschuwen hoor.
Nee, het gaat bij mij inderdaad een beetje zoals Yamuna het zegt. Alleen dan zo;
1. Nee, niet doen. Dat mag niet, want..
2. Niet doehoen zei ik toch! Nog één keer en je gaat op de gang.
3. Ok, niet luisteren? Kom maar, op de gang. En dan pak ik hem stevig bij zijn arm en breng ik hem daar naar toe. Daar zit hij dan vervolgens een halve minuut te huilen.
Dit helpt zo goed bij mijn zoontje. Dan weet hij dat het menis is. Daarna moet hij sorry zeggen en is alles weer goed. Maar no way dat ik oeverloos op een coulante manier ga lopen waarschuwen hoor.
I`ve learned so much from my mistakes.. I`m thinking of making a few more.
zaterdag 7 maart 2009 om 12:12
Ik vind zowel een corrigerende tik, als een tik uit onmacht beide niet goed.
In het eerste geval (en dan heb ik het niet over even stevig bij de arm pakken of een zacht tikje om te laten schrikken, maar meer over het ouderwetse over de knie) vind ik het een ware vernedering en dat mag je niemand, en zeker je kind niet, aandoen.
In het tweede geval is het dus onmacht en iets doen uit onmacht, omdat je dus niks beters weet te verzinnen is sowieso een teken dat je de opvoeding, op dat moment, even niet meer aankunt. Het kind kan hier inderdaad erg bang van worden (en alle dingen die hierboven al genoemd zijn, mn door Meds). Het is een zwaktebod, waar het kind helemaal niks van zal leren.
In het eerste geval (en dan heb ik het niet over even stevig bij de arm pakken of een zacht tikje om te laten schrikken, maar meer over het ouderwetse over de knie) vind ik het een ware vernedering en dat mag je niemand, en zeker je kind niet, aandoen.
In het tweede geval is het dus onmacht en iets doen uit onmacht, omdat je dus niks beters weet te verzinnen is sowieso een teken dat je de opvoeding, op dat moment, even niet meer aankunt. Het kind kan hier inderdaad erg bang van worden (en alle dingen die hierboven al genoemd zijn, mn door Meds). Het is een zwaktebod, waar het kind helemaal niks van zal leren.
zaterdag 7 maart 2009 om 13:50
Ten eerste inderdaad: arm beest! De combinatie hond en kind vind ik sowieso moeilijk. Voor je het weet hapt de hond een keer flink...
Wat mij betreft mag een kind incidenteel wel een tikje krijgen of even stevig bij de arm gepakt worden. Dit deden mijn ouders vroeger ook wel eens na een aantal waarschuwingen en dat hielp. Mijn ouders zijn super lief, ik heb nog steeds respect voor ze en ben zeker niet bang geweest. Op dat moment wist ik gewoon dat nee ook echt nee was, en dat ik moest ophouden omdat de grens bereikt was. Dat valt echt niet onder mishandeling hoor... Dat wordt het pas als het kind wekelijks of dagelijks echt geslagen wordt. Dat vind ik heel wat anders!
Wat mij betreft mag een kind incidenteel wel een tikje krijgen of even stevig bij de arm gepakt worden. Dit deden mijn ouders vroeger ook wel eens na een aantal waarschuwingen en dat hielp. Mijn ouders zijn super lief, ik heb nog steeds respect voor ze en ben zeker niet bang geweest. Op dat moment wist ik gewoon dat nee ook echt nee was, en dat ik moest ophouden omdat de grens bereikt was. Dat valt echt niet onder mishandeling hoor... Dat wordt het pas als het kind wekelijks of dagelijks echt geslagen wordt. Dat vind ik heel wat anders!
Hoe erg het ook is, chocola helpt!
zaterdag 7 maart 2009 om 14:11
quote:intiem schreef op 06 maart 2009 @ 22:18:
Eh ja Miffy. Niet dat ik er nu al een boel woorden aan vuil maak. Maar in principe woont dit kind onder mijn dak en heb ik er dagelijks mee te maken en kent mijn kind soms ook typsich grenzeloos experimenteer gedrag waar dus dit als antwoord op komt. Ik zit niet met andere volwassenen op hetzelfde niveau onder 1 dak. Waarschijnlijk laat je die dan met zulks gedrag uit huis zetten haha.
Hoe gaat het met jouw depressies?
serieuze vraag.
Eh ja Miffy. Niet dat ik er nu al een boel woorden aan vuil maak. Maar in principe woont dit kind onder mijn dak en heb ik er dagelijks mee te maken en kent mijn kind soms ook typsich grenzeloos experimenteer gedrag waar dus dit als antwoord op komt. Ik zit niet met andere volwassenen op hetzelfde niveau onder 1 dak. Waarschijnlijk laat je die dan met zulks gedrag uit huis zetten haha.
Hoe gaat het met jouw depressies?
serieuze vraag.
zaterdag 7 maart 2009 om 14:15
quote:Yamuna schreef op 07 maart 2009 @ 10:10:
ik zou erg oppassen met kinderen die ruw omgaan met honden !
mijn moeders hond was echt verpest door het oppaskindje, t kleine wijffie ging willens en wetens keer op keer op de pootjes van de golden retriever staan.
heel gniepig als je even niet keek deed ze het weer. straf op de gang , streng toespreken , t hielp allemaal niet, het wijffie bleef steeds op de pootjes van de hond staan als hij lekker lag.
resultaat... hond voor t leven verpest. niet te vertrouwen met kleine kinderen! kon je dus ook niet eventjes bij de supermarkt alleen laten want golden retrievers zijn zulke lieve gezinshonden volgens de reputatie.
Kleine kinderen op visite moest de hond op de gang, waardoor zij zich buitengesloten voelde en nog meer een aversie tegen jonge kinderen kreeg.Als men de combi hond/kind niet aankan, moet men er niet aan beginnen. Bij sommige hier denk ik echt: was er maar niet aan begonnen.
ik zou erg oppassen met kinderen die ruw omgaan met honden !
mijn moeders hond was echt verpest door het oppaskindje, t kleine wijffie ging willens en wetens keer op keer op de pootjes van de golden retriever staan.
heel gniepig als je even niet keek deed ze het weer. straf op de gang , streng toespreken , t hielp allemaal niet, het wijffie bleef steeds op de pootjes van de hond staan als hij lekker lag.
resultaat... hond voor t leven verpest. niet te vertrouwen met kleine kinderen! kon je dus ook niet eventjes bij de supermarkt alleen laten want golden retrievers zijn zulke lieve gezinshonden volgens de reputatie.
Kleine kinderen op visite moest de hond op de gang, waardoor zij zich buitengesloten voelde en nog meer een aversie tegen jonge kinderen kreeg.Als men de combi hond/kind niet aankan, moet men er niet aan beginnen. Bij sommige hier denk ik echt: was er maar niet aan begonnen.
