De dood; hoe hiermee omgaan?

Je hebt daar hele goede boekjes over die je ondersteuning kan geven bij het uitleggen van wat dood is. Kinderen komen er vaak niet voor niets mee, ze hebben het iemand een keer horen zeggen of iets opgevangen op tv, terwijl jij daar als moeder je helemaal niet bewust van bent. Feit is dat het je dochtertje bezigt en je haar daarin serieus moet nemen, in die zin dat je er met haar over praat desnoods met een boekje.



Het is wel moeilijk dat soort onderwerpen, dat begrijp ik. In mijn werk helaas heb ik vaak genoeg kinderen gezien die zelf niet meer beter zouden worden, probeer dat dan maar eens goed uit te leggen. Maar dat is tegelijkertijd ook wel het bijzondere aan kinderen, zodra je er aandacht aan besteed en met ze praat, zij snel weer tot de orde van de dag gaan. Bijzondere wezentjes.

Mijn moeder is overleden tijdens de zwangerschap van mijn oudste. Er staan foto's van haar in de kamer en mijn dochter weet dat oma dood is. Oma was oud (was helemaal nog niet oud) en haar lijf deed het niet meer. Als je dood bent kom je nooit meer terug. Soms kan een dokter iemand die ziek is niet meer beter maken.

Dit zijn de dingen die wij onze dochter van 3 1/2 vertellen. Ze weet ook dat ik haar oma mis.

Twee weken geleden is een tante van mijn man overleden, zij was oud en ziek. Dat hebben we haar ook verteld. Het was de bedoeling dat ze meeging naar de crematie om afscheid te nemen, maar ze kreeg op de ochtend waterpokken en ze is met mij thuis gebleven. Ze vroeg wel of papa dag wilde zeggen tegen tante voor haar. Ik heb wel het idee dat ze snapt wat dood zijn is. Ze vraagt (nog) niet wat er dan gebeurt. Maar dan zou ik zeggen dat ik dat ook niet weet.

Soms zegt ze oma is dood he, en dan gaat ze weer spelen.

zoon had ook een fase toen hij 4,5 was dat hij erg met de dood bezig was. Op school was een opa van een klagenootje overleden dus had het net iets meer zijn interesse.



Ik heb eerlijk antwoord gegeven. Zoon wist alwel van begraven maar cremeren had hij nog neit van gehoord.

Toen hij het er weer eens over had(had op dat moment net 1 minuut mijn ogen op) hebik hem ook maar de optie cremeren genoemt.



En hem ook verteld dat papa gecremeerd wil worden als hij dood is en ik begraven.

Zoon heel nuchter........a jij gaat naar de wormen??



Hij vroeg nog wel ff door over cremeren. Ik hem uitgelegt dat je dan in een oven gaat.

Zijn reactie, zo logisch maar ook zo grappig, en dan eten we die op



Nou nee dat doen we dan niet dat hoort niet zo en kan ook niet want is alleen nog maar as.



Okeey....

ff stil........



Maar dat past toch nooit in de oven??

of word je dan dubbel gevouwen?? Ik moest zo lachen.

Maar eigenlijk heel logisch.



Toen hij 2,5 was fietste ik een keer langs een begraafplaats.

Hij vroeg toen wat dat was. Ik zei dus begraafplaats daar liggen dode mensen onder een steen.

Reactie van zoon...........lijkt me wel koud s'nachts



tja

O ja, in de voorjaarsvakantie wilde zoon als uitje wel naar een begravenis?!?!



IK heb maar iets gemompeld dat mama wel ff in de krant ging kijken.....



Wist ff niet wat te zeggen.....

Maar niet zeggen dat de dood een soort slaap is, want daardoor heb ik een tijd amper geslapen toen mijn vader overleed (was toen net een week daarvoor 6 geworden). Ik probeerde mijzelf wakker te houden omdat ik bang was dat ik niet meer wakker zou worden als ik eenmaal sliep.