Kinderen
alle pijlers
Dochter kwaad als het niet lukt
maandag 24 februari 2020 om 21:54
Ik heb een dochter van net 4 jaar.
Ze wil alles graag zelf doen en dat stimuleer ik ook. Maar nu loopt ze tegen dezelfde karaktertrek aan als dat ik heb, namelijk kwaad worden als iets niet lukt. Ze gaat dan schreeuwen en gooien. Ik herken het zo ontzettend maar toen ik gaandeweg volwassen werd leerde ik me te beheersen. Het is dan ook geen na doen van mij.
Schoenen aantrekken bijvoorbeeld levert altijd geschreeuw en gooien op. Ze is ontzettend snel gefrustreerd en geeft ook snel op.
Ik ben eigenlijk op zoek naar een paar zinnetjes die ik kan zeggen tegen haar zodat zij zich begrepen voelt maar ook inziet dat dit niet de oplossing is. Wat kan ik haar leren zodat ze wat meer geduld met zichzelf heeft?
Ze wil alles graag zelf doen en dat stimuleer ik ook. Maar nu loopt ze tegen dezelfde karaktertrek aan als dat ik heb, namelijk kwaad worden als iets niet lukt. Ze gaat dan schreeuwen en gooien. Ik herken het zo ontzettend maar toen ik gaandeweg volwassen werd leerde ik me te beheersen. Het is dan ook geen na doen van mij.
Schoenen aantrekken bijvoorbeeld levert altijd geschreeuw en gooien op. Ze is ontzettend snel gefrustreerd en geeft ook snel op.
Ik ben eigenlijk op zoek naar een paar zinnetjes die ik kan zeggen tegen haar zodat zij zich begrepen voelt maar ook inziet dat dit niet de oplossing is. Wat kan ik haar leren zodat ze wat meer geduld met zichzelf heeft?
maandag 24 februari 2020 om 22:58
Wat kun je doen als iets niet lukt?
- nog een keer proberen
- hulp vragen
- andere manier proberen
- 1 schoen samen en zelf de andere
(En blijven herhalen)
En dan ook benoemen wat absoluut niet eindelijk is (bijv met schoenen gooien)
En wat zegt juf M altijd?
Foutjes maken mag
(Juf M heeft meer impact dan ouders)
Deze juf gaf les aan een plusgroepje waar met name aandacht was voor dit soort dingen: samenwerken, luisteren, proberen, andere manier proberen.
Gelukt? Toppie
Eigen ervaringen benoemen van foutjes en dingen die geleerd zijn door oefenen. Totdat kind terugkomt op jouw foutjes: weet je nog mama, op vakantie, dat jij die volle kop koffie in het restaurant omstootte hahaha
en die schaaf op de auto was ook een foutje van mama.
- nog een keer proberen
- hulp vragen
- andere manier proberen
- 1 schoen samen en zelf de andere
(En blijven herhalen)
En dan ook benoemen wat absoluut niet eindelijk is (bijv met schoenen gooien)
En wat zegt juf M altijd?
Foutjes maken mag
(Juf M heeft meer impact dan ouders)
Deze juf gaf les aan een plusgroepje waar met name aandacht was voor dit soort dingen: samenwerken, luisteren, proberen, andere manier proberen.
Gelukt? Toppie
Eigen ervaringen benoemen van foutjes en dingen die geleerd zijn door oefenen. Totdat kind terugkomt op jouw foutjes: weet je nog mama, op vakantie, dat jij die volle kop koffie in het restaurant omstootte hahaha
en die schaaf op de auto was ook een foutje van mama.
maandag 24 februari 2020 om 22:59
Mijn jongste had dat in de overtreffende trap, erg vervelend. Ik moest ook altijd alert zijn op gezucht of gepruttel, want ze ging dan van 0 tot 100 in twee seconden. Daar heb ik heel wat goede gesprekken aan gewijd, met vooral de strekking dat ze tijdig hulp moet inroepen en dat dat helemaal niet erg is. Je hoeft niet alles in één keer te kunnen, van proberen ga je leren.
Vanaf een jaar of 10 is ze er gelukkig overheen gegroeid. We hebben nu nog maar een keer per jaar een ontploffing.
Vanaf een jaar of 10 is ze er gelukkig overheen gegroeid. We hebben nu nog maar een keer per jaar een ontploffing.
maandag 24 februari 2020 om 23:59
Ik weet niet meer wat het was, maar ik kon onze dochter wijzen op iets dat ze eerst niet kon, en daarna geleerd heeft.
Dat gaf mij een handvat om de reflex 'ik kan het niet -> ik hoef het niet te proberen' te benoemen.
Het kan iets simpels zijn als veters strikken, zwemmen, je naam schrijven, appel schillen, whatever - iets dat je kind niet kon, waarvan zij zich kan herinneren dat ze het niet kon.
Dat kun je dan als voorbeeld noemen. Bij ons kalmeerde het. Een beetje.
Dat gaf mij een handvat om de reflex 'ik kan het niet -> ik hoef het niet te proberen' te benoemen.
Het kan iets simpels zijn als veters strikken, zwemmen, je naam schrijven, appel schillen, whatever - iets dat je kind niet kon, waarvan zij zich kan herinneren dat ze het niet kon.
Dat kun je dan als voorbeeld noemen. Bij ons kalmeerde het. Een beetje.
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
dinsdag 25 februari 2020 om 07:08
dinsdag 25 februari 2020 om 07:18
Mijn ervaring is dat jouw methode helemaal niet meer energie en tijd kost, maar behoorlijk veel tijd en energie scheelt.blablamana schreef: ↑24-02-2020 22:20Je hebt het niet tegen mij maar toch;
Nou, even een voorbeeld. Ik geef aan: Ik zie dat je boos bent. Ik snap dat je het niet leuk vindt dat het zo moet. Maar mama vind met schoenen gooien ook niet zo leuk.
En dan laat ik ze dat even verwerken. En even hun emoties verwerken en reguleren. En als ze willen knuffelen. Even kroelen. En dan verder uitleggen waarom spullen gooien niks oplost.
Kost wat meer energie dan jouw methode, maar ze leren er een hoop meer van dan: "als ik boos word en niet weet wat ik met mezelf aan moet wordt mama boos en ben ik op deze manier niet gewenst".
dinsdag 25 februari 2020 om 07:54
Een peuter/kleuter met nóg meer onmacht opzadelen lijkt me het meest contraproductieve dat je kunt doen. Dus nee, schreeuwen is niet de oplossing en zelf boos doen ook niet.
Benoemen dat je ziet dat het kind gefrustreerd is helpt wel. Kinderen gaan hun emoties beter snappen én beheersen als je hen helpt te begrijpen wanneer ze boos, verdrietig, gefrustreerd etc. zijn.
En uitleggen dat dingen niet in een keer lukken in het begin helpt ook. Een kind leert dan dat het doodnormaal is dat het nog even prutsen is, maar dat het ook beter wordt.
Benoemen dat je ziet dat het kind gefrustreerd is helpt wel. Kinderen gaan hun emoties beter snappen én beheersen als je hen helpt te begrijpen wanneer ze boos, verdrietig, gefrustreerd etc. zijn.
En uitleggen dat dingen niet in een keer lukken in het begin helpt ook. Een kind leert dan dat het doodnormaal is dat het nog even prutsen is, maar dat het ook beter wordt.
dinsdag 25 februari 2020 om 08:13
Ik bedoel dit echt niet onaardig... maar ik raak haast ongemakkelijk van de meeste reacties hier.
Hebben jullie allen eerst een studie pedagogiek afgerond voor jullie kinderen kregen?
Ik heb er echt nooit zo bij stil gestaan of ik mijn kinderen hun emoties wel goed liet verwerken en reguleren als ze kwaad werden om een schoen die ze niet aankregen.
Ik hielp dan gewoon en troostte ze, "geeft niks, mamma helpt je, en een volgende keer lukt het je heus wel!"
Aan gooien, gillen en schreeuwen heb ik nooit boodschap gehad. Ga daar in mee en je krijgt zulke scenes ook in een supermarkt als ze 'nee' te horen krijgen bij de snoep of speelgoedafdeling.
Hebben jullie allen eerst een studie pedagogiek afgerond voor jullie kinderen kregen?
Ik heb er echt nooit zo bij stil gestaan of ik mijn kinderen hun emoties wel goed liet verwerken en reguleren als ze kwaad werden om een schoen die ze niet aankregen.
Ik hielp dan gewoon en troostte ze, "geeft niks, mamma helpt je, en een volgende keer lukt het je heus wel!"
Aan gooien, gillen en schreeuwen heb ik nooit boodschap gehad. Ga daar in mee en je krijgt zulke scenes ook in een supermarkt als ze 'nee' te horen krijgen bij de snoep of speelgoedafdeling.
dinsdag 25 februari 2020 om 08:22
Dat is toch hetzelfde als de meesten hier aangeven? Kalmeren, steunen, troosten. En dan gebruik je de tekst die bij je past.Pindakaasjes schreef: ↑25-02-2020 08:13Ik bedoel dit echt niet onaardig... maar ik raak haast ongemakkelijk van de meeste reacties hier.
Hebben jullie allen eerst een studie pedagogiek afgerond voor jullie kinderen kregen?
Ik heb er echt nooit zo bij stil gestaan of ik mijn kinderen hun emoties wel goed liet verwerken en reguleren als ze kwaad werden om een schoen die ze niet aankregen.
Ik hielp dan gewoon en troostte ze, "geeft niks, mamma helpt je, en een volgende keer lukt het je heus wel!"
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
dinsdag 25 februari 2020 om 08:33
lolapaloeza schreef: ↑25-02-2020 08:22Dat is toch hetzelfde als de meesten hier aangeven? Kalmeren, steunen, troosten. En dan gebruik je de tekst die bij je past.
Je hebt een gedeelte tekst weggelaten. Boosheid kan een begrijpelijke en gezonde emotie zijn, maar de uiting daarvan is niet altijd gezond of acceptabel (zie supermarkt drama's). Natuurlijk wil je je kind stimuleren, troosten en helpen.. maar duidelijke grenzen stellen lijkt mij ook belangrijk. En dat heeft niks met drillen te maken.
dinsdag 25 februari 2020 om 12:58
Klopt, het scheelt namelijk meestal een hele escalatie van een tantrum haha.
Alleen ja, het gesprek is wat langer dan gewoon een bevel geven natuurlijk
dinsdag 25 februari 2020 om 13:17
Pindakaasjes schreef: ↑25-02-2020 08:13Ik bedoel dit echt niet onaardig... maar ik raak haast ongemakkelijk van de meeste reacties hier.
Hebben jullie allen eerst een studie pedagogiek afgerond voor jullie kinderen kregen?
Ik heb er echt nooit zo bij stil gestaan of ik mijn kinderen hun emoties wel goed liet verwerken en reguleren als ze kwaad werden om een schoen die ze niet aankregen.
Ik hielp dan gewoon en troostte ze, "geeft niks, mamma helpt je, en een volgende keer lukt het je heus wel!"
Aan gooien, gillen en schreeuwen heb ik nooit boodschap gehad. Ga daar in mee en je krijgt zulke scenes ook in een supermarkt als ze 'nee' te horen krijgen bij de snoep of speelgoedafdeling.
De meeste ouders vinden de kinderen tegenwoordig allemaal prinsjes en prinsessen.. en daar hoort gezever bij.
Hier thuis zeiden we , kom ik zal eventjes helpen. en gooien doen we niet dat weet je best.
ik buk vast....zal iedereen wel over mijn reactie vallen
dinsdag 25 februari 2020 om 15:05
Niet teveel over nadenken. Een paar keer diep ademhalen en rustig afwachten tot deze periode over gaat (het is bij jezelf ook over gegaan toch?).
En is de tussentijd geef je vooral zelf het goede voorbeeld. Ik zorg dat ik nieuwe dingen oppak en verberg mijn mislukkingenen de weg naar het eindresultaat niet.
Die boze buien horen wel een beetje bij de leeftijd en bij de meeste kinderen wordt het vanzelf beter naarmate ze ouder worden.
Toevoeging ter verduidelijking: je schrijft zelf af, het is een kwestie van je emoties beheersen. En juist op dit gebied kun je nog geen wonderen verwachten van een 4-jarige.
En is de tussentijd geef je vooral zelf het goede voorbeeld. Ik zorg dat ik nieuwe dingen oppak en verberg mijn mislukkingenen de weg naar het eindresultaat niet.
Die boze buien horen wel een beetje bij de leeftijd en bij de meeste kinderen wordt het vanzelf beter naarmate ze ouder worden.
Toevoeging ter verduidelijking: je schrijft zelf af, het is een kwestie van je emoties beheersen. En juist op dit gebied kun je nog geen wonderen verwachten van een 4-jarige.
dinsdag 25 februari 2020 om 15:39
Wat maakt nou dat jij denkt dat emoties en moeilijkheden erkennen maakt dat kinderen een scène trappen in een winkel?Pindakaasjes schreef: ↑25-02-2020 08:13
Aan gooien, gillen en schreeuwen heb ik nooit boodschap gehad. Ga daar in mee en je krijgt zulke scenes ook in een supermarkt als ze 'nee' te horen krijgen bij de snoep of speelgoedafdeling.
Integendeel zou ik willen stellen. Een kind dat zich begrepen voelt gedraagt zich doorgaans stukken relaxter dan een kind dat kort gehouden wordt.
•
dinsdag 25 februari 2020 om 17:30
Hoe is de reactie van anderen meer prinsjes dan jouw gedrag?
dinsdag 25 februari 2020 om 18:24
Mevrouw75 Even wat gekopieerd...
Moeilijk hè lieverd. Goed dat je blijft proberen, dan wordt het gemakkelijk. *zoentje erover*
hè wat een stomme schoenen zeg, wil jij ze aandoen, werken ze niet mee! Misschien kun je het zus of zo proberen. En als het gelukt is high five, want goed van jou, dat het je toch gelukt is, terwijl je eerst zo boos was.
Ik zie dat je boos bent. Ik snap dat je het niet leuk vindt dat het zo moet. Maar mama vind met schoenen gooien ook niet zo leuk.
En dan laat ik ze dat even verwerken. En even hun emoties verwerken en reguleren. En als ze willen knuffelen. Even kroelen.
kijk hele verhalen ik was met 1 zin klaar.
Moeilijk hè lieverd. Goed dat je blijft proberen, dan wordt het gemakkelijk. *zoentje erover*
hè wat een stomme schoenen zeg, wil jij ze aandoen, werken ze niet mee! Misschien kun je het zus of zo proberen. En als het gelukt is high five, want goed van jou, dat het je toch gelukt is, terwijl je eerst zo boos was.
Ik zie dat je boos bent. Ik snap dat je het niet leuk vindt dat het zo moet. Maar mama vind met schoenen gooien ook niet zo leuk.
En dan laat ik ze dat even verwerken. En even hun emoties verwerken en reguleren. En als ze willen knuffelen. Even kroelen.
kijk hele verhalen ik was met 1 zin klaar.
dinsdag 25 februari 2020 om 21:19
Maar waar schreef ik dat je een kind kort moet houden en je vooral geen boodschap hoeft te hebben aan emoties en moeilijkheden bij het kind???
dinsdag 25 februari 2020 om 21:23
Ik ben totaal geen standaard-Nederlandse-niet doen Fleurtje, dat vindt die meneer niet zo leuk-moeder die ik wel eens tegenkom in supermarkten, restaurants en vliegtuigen, geheel volgens alle clichéés. Mijn kinderen zijn geen prinsessen en ik ben duidelijk. Maar ik heb mijn kind wel altijd serieus genomen. En zij ervoer echt frustratie, woede en verdriet omdat ze iets niet kon en ze dat heel erg vond, want ze moest alles kunnen. Dus sprak ik daar met haar over. Ik denk echt dat dat uiteindelijk beter werkte dan "stel je niet zo aan man." of "mama doet het wel."
anoniem_378854 wijzigde dit bericht op 25-02-2020 21:56
3.99% gewijzigd
dinsdag 25 februari 2020 om 21:52
Tsja, ik praat ook niet zoveel, anderen zeggen het met meer woorden. Daar creëer je nou niet echt direct prinsjes mee.1960to4 schreef: ↑25-02-2020 18:24Mevrouw75 Even wat gekopieerd...
Moeilijk hè lieverd. Goed dat je blijft proberen, dan wordt het gemakkelijk. *zoentje erover*
hè wat een stomme schoenen zeg, wil jij ze aandoen, werken ze niet mee! Misschien kun je het zus of zo proberen. En als het gelukt is high five, want goed van jou, dat het je toch gelukt is, terwijl je eerst zo boos was.
Ik zie dat je boos bent. Ik snap dat je het niet leuk vindt dat het zo moet. Maar mama vind met schoenen gooien ook niet zo leuk.
En dan laat ik ze dat even verwerken. En even hun emoties verwerken en reguleren. En als ze willen knuffelen. Even kroelen.
kijk hele verhalen ik was met 1 zin klaar.
dinsdag 25 februari 2020 om 22:30
Ik had in eerste instantie een heel pedagogisch verantwoorde reactie gegeven over hoe om te gaan met frustratie. Mooie zinnen en duidelijke uitleg over hoe je iets leert enzo. Maar nu ik er verder over nadenk is dat vooral iets wat ik inzet op momenten dat mijn kinderen rustig zijn. Dus op een later moment ofzo, niet in ‘the heat of the moment’.
Hoe er op het moment zelf mee om te gaan vind ik als ik eerlijk ben nog best wel eens lastig, want een kind dat aan het smijten en schreeuwen is van frustratie, daar komen die mooie zinnen helemaal niet bij aan. Mijn kinderen hebben als ze heel boos of gefrustreerd zijn (en dat kan heel snel ontstaan) de neiging om keihard te gillen, soms met iets te gooien of te slaan (als zoon op zijn zusje of op ons als ouders boos is).
Je hebt dan dus twee dingen door elkaar lopen: het onderwerp van de boosheid (de oorzaak) én het agressieve gedrag (de reactie) dat je wilt stoppen. Op zo’n moment wil ik dat gedrag zo snel mogelijk stoppen en het kind tot bedaren brengen (of in een voor iedereen veilig situatie op z’n minst), voor er dingen kapot gaan, de buren compleet gek van ons worden of er zusjes in elkaar gebeukt worden (om het maar even heel zwart-wit te stellen). Maar mijn kinderen zijn moeilijk ‘af te koelen’ en rustig te krijgen als de oorzaak niet wordt aangepakt. Maar voor het aanpakken van die oorzaak is praten vaak nodig en dat komt (op dat moment) niet aan.
Hoe doen de anderen dat hier die van het praten en uitleggen zijn, hoe krijg je je kind veilig (voor zichzelf en de omgeving inclusief spullen en buren) uit zo’n bui, zodat je kúnt praten? Bij mijn tweede werkt het soms wel om haar stevig vast te pakken, maar bij mijn oudste werkt dat juist nog meer boosheid op. Ik probeer ook alternatieven aan te dragen: ‘beuk maar even op dit kussen’ ofzo, maar dat werkt ook niet zo.
En hoe gaan jullie daarna ermee om met dat er twee dingen spelen: én het gedrag wat je niet acceptabel vindt én de oorzaak van de woede? Ga je vooral in op het gedrag, vooral op de oorzaak of op beide, na elkaar of tegelijk?
Hoe er op het moment zelf mee om te gaan vind ik als ik eerlijk ben nog best wel eens lastig, want een kind dat aan het smijten en schreeuwen is van frustratie, daar komen die mooie zinnen helemaal niet bij aan. Mijn kinderen hebben als ze heel boos of gefrustreerd zijn (en dat kan heel snel ontstaan) de neiging om keihard te gillen, soms met iets te gooien of te slaan (als zoon op zijn zusje of op ons als ouders boos is).
Je hebt dan dus twee dingen door elkaar lopen: het onderwerp van de boosheid (de oorzaak) én het agressieve gedrag (de reactie) dat je wilt stoppen. Op zo’n moment wil ik dat gedrag zo snel mogelijk stoppen en het kind tot bedaren brengen (of in een voor iedereen veilig situatie op z’n minst), voor er dingen kapot gaan, de buren compleet gek van ons worden of er zusjes in elkaar gebeukt worden (om het maar even heel zwart-wit te stellen). Maar mijn kinderen zijn moeilijk ‘af te koelen’ en rustig te krijgen als de oorzaak niet wordt aangepakt. Maar voor het aanpakken van die oorzaak is praten vaak nodig en dat komt (op dat moment) niet aan.
Hoe doen de anderen dat hier die van het praten en uitleggen zijn, hoe krijg je je kind veilig (voor zichzelf en de omgeving inclusief spullen en buren) uit zo’n bui, zodat je kúnt praten? Bij mijn tweede werkt het soms wel om haar stevig vast te pakken, maar bij mijn oudste werkt dat juist nog meer boosheid op. Ik probeer ook alternatieven aan te dragen: ‘beuk maar even op dit kussen’ ofzo, maar dat werkt ook niet zo.
En hoe gaan jullie daarna ermee om met dat er twee dingen spelen: én het gedrag wat je niet acceptabel vindt én de oorzaak van de woede? Ga je vooral in op het gedrag, vooral op de oorzaak of op beide, na elkaar of tegelijk?
