Kinderen
alle pijlers
Door school verdacht van kindermishandeling
donderdag 22 mei 2025 om 23:35
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, maar ik moet dit kwijt. Misschien herkennen sommigen van jullie zich hierin, misschien kan iemand me helpen of gewoon even luisteren. Want ik voel me verscheurd.
Wij zijn ouders van drie jonge kinderen. Onze oudste twee (4 en 5 jaar) zitten op de basisschool en BSO van een Integraal Kindcentrum (IKC), waar ook onze jongste van 1 op de crèche zit. Alles onder één dak, één organisatie.We komen daar al jaren. Altijd betrokken, bereikbaar, vriendelijk. Ik dacht echt dat we gezien werden als een warm gezin. We hadden goed contact met de medewerkers. Onze kinderen gaan er met plezier heen. Tenminste, dat dachten we.
Tot die ene dag.
Ik werd gebeld of ik meteen naar school kon komen. Toen ik binnenkwam, zaten daar de directrice en de zorgcoördinator. Geen warm welkom. Geen geruststelling. Alleen spanning. Ze zeiden dat onze dochter van 4 op de BSO iets had gezegd wat hen zorgen baarde. Dat ze niet mocht huilen thuis. Dat papa en mama boos werden. Dat ze op haar kamer werd gezet.
Ik zat daar volledig in shock. Huilend. Niet begrijpend waar dit vandaan kwam. Want dit is gewoon níet waar. En het bleef niet bij die uitspraken. Ze zeiden dat onze oudste dochter – 5 jaar – die dingen bevestigd had. Dat er ook gesproken was over slaan, knijpen, schoppen, geen eten of drinken geven. Dingen die we nooit zouden doen.
Ik kon alleen maar zeggen: “Wat? Dit klopt niet. Dit is niet wie wij zijn. Dit is niet wat er thuis gebeurt.”
Maar het leek alsof dat er niet meer toe deed.
Wat ik later pas hoorde van Veilig Thuis, is dat er in twee aparte gesprekken met onze dochters dingen zijn gezegd. Op 9 mei werd gezegd dat ze niet mochten huilen, dat we boos zouden worden. Op 15 mei kwam ineens dat verhaal over slaan, schoppen, knijpen. Allebei de keren was alleen een BSO-medewerker met onze kinderen in gesprek — geen deskundige, geen getrainde professional, gewoon een medewerker. En beide keren zijn die uitspraken zonder enige context of achtergrond geïnterpreteerd als feit.
Niemand heeft ons eerst gebeld. Niemand heeft ons gevraagd: “Wat speelt er thuis? Kunnen we even praten?” Nee. Er werd meteen een intern crisisteam opgeroepen. Veilig Thuis werd gebeld. En wat het meest pijn doet: op het moment dat ik op school kwam, was al besloten dat er een melding zou komen. Ze wilden zelfs kijken of onze kinderen mee naar huis mochten. Ze twijfelden of onze kinderen veilig bij ons waren.
Wij zijn meteen open geweest. Hebben direct meegewerkt met Veilig Thuis. Diezelfde middag nog zijn we gehoord, en diezelfde dag nog is de melding gesloten. Niet vanwege een vormfout of tijdsdruk, maar omdat er simpelweg geen reden was om ons te verdenken van kindermishandeling. De medewerker van Veilig Thuis zei letterlijk: “Er is geen enkele zorg over het welzijn van jullie kinderen.” Maar het kwaad was al geschied.
Wat mij nu zo verscheurt: ik moet mijn kinderen elke dag brengen naar een plek waar mensen, die ik dacht dat mij kenden, het ergste over ons dachten. Die één gesprek met een jong kind zwaarder wogen dan jaren van liefde, betrokkenheid, openheid en goed contact. Die niet eerst naar óns kwamen, maar direct kozen voor het zwaarste middel: een melding.
Er is ons nooit verteld wat er precies gezegd is in die gesprekken. Wie wat zei. Wat de medewerker vroeg. Of zij misschien gestuurd hebben. Of iets invulden. Wat als mijn kinderen antwoorden gaven op leidende vragen? Wat als het allemaal toch niet zo letterlijk was bedoeld, zoals kinderen wel vaker doen?
En nu? Nu is het stil.
Geen bericht van school. Geen check-in. Geen sorry. Geen empathie. De zorgcoördinator heeft me zelfs in de gang gezien, keek me niet aan, zei niks. Alsof ik lucht ben. Alsof wij die mensen niet meer zijn die jaren met liefde onze kinderen aan hen toevertrouwden.
Het vertrouwen is kapot. Het gevoel van veiligheid weg. En ik weet niet hoe we hier nog op een normale manier moeten blijven komen. Hoe we onze kinderen moeten brengen naar mensen die dachten dat wij gevaarlijk voor ze waren.
Wat wij willen?
Erkenning. Excuses. Een manier om onze eer en naam te herstellen. En een gesprek over hoe we verder moeten. Want dit laat diepe littekens achter. Niet alleen in ons vertrouwen in de school, maar ook in hoe we kijken naar instanties, naar wat er gebeurt als iemand denkt iets gehoord te hebben.
Wij zijn ouders van drie jonge kinderen. Onze oudste twee (4 en 5 jaar) zitten op de basisschool en BSO van een Integraal Kindcentrum (IKC), waar ook onze jongste van 1 op de crèche zit. Alles onder één dak, één organisatie.We komen daar al jaren. Altijd betrokken, bereikbaar, vriendelijk. Ik dacht echt dat we gezien werden als een warm gezin. We hadden goed contact met de medewerkers. Onze kinderen gaan er met plezier heen. Tenminste, dat dachten we.
Tot die ene dag.
Ik werd gebeld of ik meteen naar school kon komen. Toen ik binnenkwam, zaten daar de directrice en de zorgcoördinator. Geen warm welkom. Geen geruststelling. Alleen spanning. Ze zeiden dat onze dochter van 4 op de BSO iets had gezegd wat hen zorgen baarde. Dat ze niet mocht huilen thuis. Dat papa en mama boos werden. Dat ze op haar kamer werd gezet.
Ik zat daar volledig in shock. Huilend. Niet begrijpend waar dit vandaan kwam. Want dit is gewoon níet waar. En het bleef niet bij die uitspraken. Ze zeiden dat onze oudste dochter – 5 jaar – die dingen bevestigd had. Dat er ook gesproken was over slaan, knijpen, schoppen, geen eten of drinken geven. Dingen die we nooit zouden doen.
Ik kon alleen maar zeggen: “Wat? Dit klopt niet. Dit is niet wie wij zijn. Dit is niet wat er thuis gebeurt.”
Maar het leek alsof dat er niet meer toe deed.
Wat ik later pas hoorde van Veilig Thuis, is dat er in twee aparte gesprekken met onze dochters dingen zijn gezegd. Op 9 mei werd gezegd dat ze niet mochten huilen, dat we boos zouden worden. Op 15 mei kwam ineens dat verhaal over slaan, schoppen, knijpen. Allebei de keren was alleen een BSO-medewerker met onze kinderen in gesprek — geen deskundige, geen getrainde professional, gewoon een medewerker. En beide keren zijn die uitspraken zonder enige context of achtergrond geïnterpreteerd als feit.
Niemand heeft ons eerst gebeld. Niemand heeft ons gevraagd: “Wat speelt er thuis? Kunnen we even praten?” Nee. Er werd meteen een intern crisisteam opgeroepen. Veilig Thuis werd gebeld. En wat het meest pijn doet: op het moment dat ik op school kwam, was al besloten dat er een melding zou komen. Ze wilden zelfs kijken of onze kinderen mee naar huis mochten. Ze twijfelden of onze kinderen veilig bij ons waren.
Wij zijn meteen open geweest. Hebben direct meegewerkt met Veilig Thuis. Diezelfde middag nog zijn we gehoord, en diezelfde dag nog is de melding gesloten. Niet vanwege een vormfout of tijdsdruk, maar omdat er simpelweg geen reden was om ons te verdenken van kindermishandeling. De medewerker van Veilig Thuis zei letterlijk: “Er is geen enkele zorg over het welzijn van jullie kinderen.” Maar het kwaad was al geschied.
Wat mij nu zo verscheurt: ik moet mijn kinderen elke dag brengen naar een plek waar mensen, die ik dacht dat mij kenden, het ergste over ons dachten. Die één gesprek met een jong kind zwaarder wogen dan jaren van liefde, betrokkenheid, openheid en goed contact. Die niet eerst naar óns kwamen, maar direct kozen voor het zwaarste middel: een melding.
Er is ons nooit verteld wat er precies gezegd is in die gesprekken. Wie wat zei. Wat de medewerker vroeg. Of zij misschien gestuurd hebben. Of iets invulden. Wat als mijn kinderen antwoorden gaven op leidende vragen? Wat als het allemaal toch niet zo letterlijk was bedoeld, zoals kinderen wel vaker doen?
En nu? Nu is het stil.
Geen bericht van school. Geen check-in. Geen sorry. Geen empathie. De zorgcoördinator heeft me zelfs in de gang gezien, keek me niet aan, zei niks. Alsof ik lucht ben. Alsof wij die mensen niet meer zijn die jaren met liefde onze kinderen aan hen toevertrouwden.
Het vertrouwen is kapot. Het gevoel van veiligheid weg. En ik weet niet hoe we hier nog op een normale manier moeten blijven komen. Hoe we onze kinderen moeten brengen naar mensen die dachten dat wij gevaarlijk voor ze waren.
Wat wij willen?
Erkenning. Excuses. Een manier om onze eer en naam te herstellen. En een gesprek over hoe we verder moeten. Want dit laat diepe littekens achter. Niet alleen in ons vertrouwen in de school, maar ook in hoe we kijken naar instanties, naar wat er gebeurt als iemand denkt iets gehoord te hebben.
zaterdag 24 mei 2025 om 17:54
Er worden geen kinderen uit huis geplaatst vanwege een verdenking door een BSO medewerker. Er komt heel veel kijken voor een uithuisplaatsing. Daar zijn verschillende deskundigen bij betrokken.blijfgewoonbianca schreef: ↑24-05-2025 16:52Uit de openingstekst :
Een bso medewerker heeft een mbo 3 opleiding. Waarmee ik zeker niet zeg dat zo iemand achterlijk is, maar je moet er ook weer niet heel veel gewicht aan hangen, hoor.
Sommige moeders hebben meer ervaring dan bijvoorbeeld een beginnend bso medewerker van nog geen 20.
Er worden kinderen onterecht uit huis geplaatst en er blijven onterecht kinderen bij hun (pleeg) ouders wonen ; laten we ons geen illusies maken dat iemand met een pedagogische opleiding het altijd juist ziet.
zaterdag 24 mei 2025 om 17:58
De bso medewerker is stap 1.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 24 mei 2025 om 18:20
Weet jij veel wat ze wel of niet gedaan hebben. De school heeft conform protocol, professionals ingeschakeld die de melding verder hebben onderzocht.blijfgewoonbianca schreef: ↑24-05-2025 15:25Ze zijn na het eerste verhaal zelf bij het andere kind gaan vissen. En ik vraag me af waarom “ gewoon iemand “ van de bso dat heeft gedaan en of dat wel had gemogen.
Een verkeerde manier van vraagstelling maakt namelijk meer kapot dan je lief is.
https://www.augeomagazine.nl/hoe_praat_ ... eve-vragen
zaterdag 24 mei 2025 om 18:22
zaterdag 24 mei 2025 om 18:27
zaterdag 24 mei 2025 om 18:48
Natuurlijk is haar wel iets aangedaan. Als zij onterecht wordt beschuldigd van iets ernstigs en er worden officiële instanties bij betrokken, raakt dat haar diep in haar hart en in haar moederschap. Hoe afschuwelijk moet het wel niet zijn om je te moeten verweren tegen zo’n beschuldiging? En dat noem jij ‘haar is niets aangedaan’?
zaterdag 24 mei 2025 om 19:06
Weet de school dat het onderzoek gesloten is en dat er niets is?
Voor hetzelfde geldt houden ze zich afzijdig tot ze een seintje krijgen van VT.
TS verwacht een excuses en erkenning dat zij ten onrechte is beschuldigd van kindermishandeling. Dat gaat ze waarschijnlijk niet krijgen.
Het is heel vervelend dat TS dit is overkomen en ik zou het echt never nooit willen meemaken. Echter, veiligheid van de kids gaat voor.
zaterdag 24 mei 2025 om 19:07
Zij is door haar eigen kinderen daarvan beschuldigd. Niet door de school zelf.Claire45 schreef: ↑24-05-2025 18:48Natuurlijk is haar wel iets aangedaan. Als zij onterecht wordt beschuldigd van iets ernstigs en er worden officiële instanties bij betrokken, raakt dat haar diep in haar hart en in haar moederschap. Hoe afschuwelijk moet het wel niet zijn om je te moeten verweren tegen zo’n beschuldiging? En dat noem jij ‘haar is niets aangedaan’?
zaterdag 24 mei 2025 om 19:43
Dit klinkt mij iets teveel in de oren als: “Regels zijn regels, mevrouwtje, over de rest ga ik niet en moet u bij de daarvoor bestemde instanties zijn.”
Dit gaat om mensen. Wat is er mis met een normaal gesprek? De school kent de ouders en de kinderen, dan kijk je elkaar toch recht in de ogen en bespreek je wat er is gebeurd?
zaterdag 24 mei 2025 om 20:04
Nogmaals: de mbo-3 medewerker is niet de enige die hierbij betrokken is vanuit het IKC.blijfgewoonbianca schreef: ↑24-05-2025 16:52Uit de openingstekst :
Een bso medewerker heeft een mbo 3 opleiding. Waarmee ik zeker niet zeg dat zo iemand achterlijk is, maar je moet er ook weer niet heel veel gewicht aan hangen, hoor.
Sommige moeders hebben meer ervaring dan bijvoorbeeld een beginnend bso medewerker van nog geen 20.
Er worden kinderen onterecht uit huis geplaatst en er blijven onterecht kinderen bij hun (pleeg) ouders wonen ; laten we ons geen illusies maken dat iemand met een pedagogische opleiding het altijd juist ziet.
zaterdag 24 mei 2025 om 20:34
Voor kinderen kan een onjuiste melding van kindermishandeling ook onveilig zijn.Dante schreef: ↑24-05-2025 19:06Weet de school dat het onderzoek gesloten is en dat er niets is?
Voor hetzelfde geldt houden ze zich afzijdig tot ze een seintje krijgen van VT.
TS verwacht een excuses en erkenning dat zij ten onrechte is beschuldigd van kindermishandeling. Dat gaat ze waarschijnlijk niet krijgen.
Het is heel vervelend dat TS dit is overkomen en ik zou het echt never nooit willen meemaken. Echter, veiligheid van de kids gaat voor.
En het maakt niet uit of de school weet hoe het afgelopen is. Ook als ze dat niet weten kunnen ze nog steeds de communicatie opstarten. Dat is ook in het belang van het kind.
zaterdag 24 mei 2025 om 23:56
Veilig thuis mag niet tegen school zeggen hoe het verder verloopt in verband met onze privacy. School weet alleen dat onze kinderen bij ons mogen blijven en dat is het.
Veilig thuis adviseerde ons om
Dit pas te melden zodra wij de brief officieel hebben ontvangen waarin staat dat de melding is gesloten. We volgen netjes het advies op van veilig thuis.
En wij vinden zeker wel dat wij excuses en erkenning van de school verdienen. En daar kan men het mee oneens zijn dat is prima.
Maar als je als school niet eerlijk en transparant kan zijn over wat de bso medewerker precies tegen mijn dochter heeft gezegd en wat mijn dochter precies heeft gezegd. Bij een 4 jarig kind maakt dat heel veel uit. Als je als school ook niet eerlijk bent over dat er twee gesprekken plaats hebben gevonden in plaats van 1, en mijn oudste dochter niet alles heeft bevestigd, wat wel werd beweerd, ook nadat ik nog eens om duidelijkheid vroeg. Ben je naar onze mening niet eerlijk bezig en dat vind ik wel raar.
Prima dat ze protocollen volgen en dat ze dingen melden. Maar wees dan wel eerlijk, open en transparant. Zeker als je al jarenlang een vertrouwensrelatie hebt. Ze hadden na het eerste al ons apart kunnen nemen. Dat ging alleen over boos zijn en niet mogen huilen. Nou dat kan je wel met ouders bespreken.
Nogmaals prima dat je dingen meldt. Maar ga geen dingen achterhouden of verdraaien en wees dan transparant. Dat hoor je naar mijn mening ook gewoon te doen.
Veilig thuis adviseerde ons om
Dit pas te melden zodra wij de brief officieel hebben ontvangen waarin staat dat de melding is gesloten. We volgen netjes het advies op van veilig thuis.
En wij vinden zeker wel dat wij excuses en erkenning van de school verdienen. En daar kan men het mee oneens zijn dat is prima.
Maar als je als school niet eerlijk en transparant kan zijn over wat de bso medewerker precies tegen mijn dochter heeft gezegd en wat mijn dochter precies heeft gezegd. Bij een 4 jarig kind maakt dat heel veel uit. Als je als school ook niet eerlijk bent over dat er twee gesprekken plaats hebben gevonden in plaats van 1, en mijn oudste dochter niet alles heeft bevestigd, wat wel werd beweerd, ook nadat ik nog eens om duidelijkheid vroeg. Ben je naar onze mening niet eerlijk bezig en dat vind ik wel raar.
Prima dat ze protocollen volgen en dat ze dingen melden. Maar wees dan wel eerlijk, open en transparant. Zeker als je al jarenlang een vertrouwensrelatie hebt. Ze hadden na het eerste al ons apart kunnen nemen. Dat ging alleen over boos zijn en niet mogen huilen. Nou dat kan je wel met ouders bespreken.
Nogmaals prima dat je dingen meldt. Maar ga geen dingen achterhouden of verdraaien en wees dan transparant. Dat hoor je naar mijn mening ook gewoon te doen.
zondag 25 mei 2025 om 06:19
Gezien de reactie van TS denk ik dat er wel degelijk gesprekken zijn geweest met school. Zij is niet tevreden daarmee en eist excuses en erkenning nu de zaak is gesloten. Tja, dat gaat ze niet krijgen. School heeft gehandeld volgens protocol. In de beleving van de moeder is de school niet transparant, verdraait en liegt de boel bij elkaar.Claire45 schreef: ↑24-05-2025 19:43Dit klinkt mij iets teveel in de oren als: “Regels zijn regels, mevrouwtje, over de rest ga ik niet en moet u bij de daarvoor bestemde instanties zijn.”
Dit gaat om mensen. Wat is er mis met een normaal gesprek? De school kent de ouders en de kinderen, dan kijk je elkaar toch recht in de ogen en bespreek je wat er is gebeurd?
Ze kan zelf een klacht indienen. Dan zal dat ook worden onderzocht.
zondag 25 mei 2025 om 06:55
Ik denk dat school of bso in het geval van vermoeden van kindermishandeling of kinderverwaarlozing niet echt kijken naar de vertrouwensband met de ouders maar naar de signalen waar ze iets mee moeten. Kun jij wel blijven hameren op dat je dacht dat jullie overkwamen als een warm gezin etc maar de school weet niet wat er achter jullie voordeur plaatvind dus ik vind het eerlijk gezegd goed dat ze signalen serieus nemen. Dat het jou rauw op je dak valt begrijp ik wel maar je zit nu zo enorm op dit is er niet gezegd en mijn kinderen zien er verzorgd uit, geen transparantie etc. Daar kijkt de school toch helemaal niet naar bij signalen en maar goed ook. Ik denk dat zij in de beste intentie richting jullie kinderen hebben gehandeld en dat als je erbij blijft dat Jullie onheus behandeld zijn je beter op zoek kan naar een andere school ipv juridische bijstand zoeken
zondag 25 mei 2025 om 07:46
Momofgirls1990 schreef: ↑24-05-2025 23:56Veilig thuis mag niet tegen school zeggen hoe het verder verloopt in verband met onze privacy. School weet alleen dat onze kinderen bij ons mogen blijven en dat is het.
Veilig thuis adviseerde ons om
Dit pas te melden zodra wij de brief officieel hebben ontvangen waarin staat dat de melding is gesloten. We volgen netjes het advies op van veilig thuis.
En wij vinden zeker wel dat wij excuses en erkenning van de school verdienen. En daar kan men het mee oneens zijn dat is prima.
Maar als je als school niet eerlijk en transparant kan zijn over wat de bso medewerker precies tegen mijn dochter heeft gezegd en wat mijn dochter precies heeft gezegd. Bij een 4 jarig kind maakt dat heel veel uit. Als je als school ook niet eerlijk bent over dat er twee gesprekken plaats hebben gevonden in plaats van 1, en mijn oudste dochter niet alles heeft bevestigd, wat wel werd beweerd, ook nadat ik nog eens om duidelijkheid vroeg. Ben je naar onze mening niet eerlijk bezig en dat vind ik wel raar.
Prima dat ze protocollen volgen en dat ze dingen melden. Maar wees dan wel eerlijk, open en transparant. Zeker als je al jarenlang een vertrouwensrelatie hebt. Ze hadden na het eerste al ons apart kunnen nemen. Dat ging alleen over boos zijn en niet mogen huilen. Nou dat kan je wel met ouders bespreken.
Nogmaals prima dat je dingen meldt. Maar ga geen dingen achterhouden of verdraaien en wees dan transparant. Dat hoor je naar mijn mening ook gewoon te doen.
Er zijn niet maar twee uitkomsten als Veilig Thuis bij een gezin betrokken is natuurlijk. Als de kinderen niet uit huis geplaatst zijn dan betekent dat niet automatisch dat de melding ongegrond was. Het kan ook dat Veilig Thuis opvoedondersteuning laat opstarten en toezicht blijft houden etc.
Als jullie school niks melden en wel nog steeds de kinderen hebben weet school niet dat de melding ongegrond was. Dan zullen de excuses niet automatisch komen natuurlijk.
zondag 25 mei 2025 om 08:19
En toch is de houding van de medewerkers van school raar. Hoezo niet in gesprek blijven met de ouders? Op zo goed mogelijke voet met de ouders zijn (en blijven) is toch juist in het belang van de kinderen.Speculaastaart schreef: ↑25-05-2025 07:46Er zijn niet maar twee uitkomsten als Veilig Thuis bij een gezin betrokken is natuurlijk. Als de kinderen niet uit huis geplaatst zijn dan betekent dat niet automatisch dat de melding ongegrond was. Het kan ook dat Veilig Thuis opvoedondersteuning laat opstarten en toezicht blijft houden etc.
Als jullie school niks melden en wel nog steeds de kinderen hebben weet school niet dat de melding ongegrond was. Dan zullen de excuses niet automatisch komen natuurlijk.
zondag 25 mei 2025 om 08:39
Op zo'n goed mogelijke voet blijven is inderdaad wel van belang denk ik. Ik schreef dit stukje alleen als verklaring voor het ontbreken van de excuses. Als er wel iets aan de hand is, hoeft school geen excuses aan te bieden natuurlijk. En als Veilig Thuis betrokken is kan of moet school zich weer meer richten op de primaire taak, het onderwijs.
zondag 25 mei 2025 om 08:51
Dat lijkt mij ook.
Er is ooit een klacht tegen mij ingediend, omdat ik een cliënt een onveilig gevoel zou hebben gegegeven.
Die klacht lag meteen bij de directie, en ik werd compleet overvallen dat ik 'meteen' op gesprek moest komen.
Zat ik daar met 5 man tegenover me. Er werd toen zoveel op me afgevuurd, dat ik me de helft niet eens meer kan herinneren. Ik zat daar als verdoofd en weet nog hoe alle aantijgingen vooral insinuaties waren.
Ik was na dat gesprek amper in staat om auto te rijden. Zo van slag was ik.
Dagen niet kunnen eten of slapen, en ik heb toen wel een gesprek aangevraagd. Met dezelfde delegatie tegenover me. Want zoiets is écht verwoestend.
Inmiddels gekalmeerd en alles goed overdacht, heb ik toen heel goed mijn kant van het verhaal kunnen vertellen. En dat is erg belangrijk voor me geweest.
Ik hoop dat TO dit ook gaat doen.
zondag 25 mei 2025 om 09:16
Zo'n melding moeten maken is nooit gemakkelijk en kan veel losmaken bij zowel ouders als kinderen. Mogelijk hanteert de school het beleid om pas in gesprek te gaan met ouders zodra zij daar zelf om vragen. Ik weet niet hoe de eerdere gesprekken met TS zijn verlopen, maar het zou kunnen dat deze zo intens waren dat de school er nu bewust voor kiest om eerst wat rust en afstand in te bouwen, voordat het contact weer wordt opgepakt.
Daarnaast, TS zoekt excuses en erkenning dat zij onheus is behandeld en dat gaat zij niet krijgen en zou juist raar zijn als school excuses moet aanbieden hiervoor. Het gesprek waar Ts op hoopt, is m.i. totaal niet realistisch.
zondag 25 mei 2025 om 09:21
Ik zou het overigens dus wél navragen bij mijn kinderen. Je gaat natuurlijk niet in op de nasleep, maar ik zou dus wel vragen of de kinderen dit soort dingen gezegd hebben of als dat zo is proberen er achter te komen waarom ze het gezegd hebben.
Is het gewoon kleuterfantasie, dan weet je dat weer en kun je uitsluiten dat je kinderen een situatie anders ervaren dan jullie als ouders.
Qua school, ik zou afwachten totdat jullie de brief van Veilig thuis hebben en de melding dus officieel gesloten is. Dat meld je aan school en dan vraag je ook meteen een gesprek aan, waarin jullie ook jullie verhaal kunnen doen en kunnen vertellen wat voor een impact alles heeft gehad.
Het juridische verhaal zou ik persoonlijk nog even laten, daar win je op dit moment niet zoveel mee.
Is het gewoon kleuterfantasie, dan weet je dat weer en kun je uitsluiten dat je kinderen een situatie anders ervaren dan jullie als ouders.
Qua school, ik zou afwachten totdat jullie de brief van Veilig thuis hebben en de melding dus officieel gesloten is. Dat meld je aan school en dan vraag je ook meteen een gesprek aan, waarin jullie ook jullie verhaal kunnen doen en kunnen vertellen wat voor een impact alles heeft gehad.
Het juridische verhaal zou ik persoonlijk nog even laten, daar win je op dit moment niet zoveel mee.
zondag 25 mei 2025 om 09:29
Vanuit school bekeken, wij hebben meermaals meldingen moeten doen helaas. Vanuit veilig thuis kregen we als school het advies zeker als klassendocent/mentor te blijven communiceren over schoolse zaken maar niet over de melding. Melding wordt bij ons altijd gedaan door het MT, en ook zij krijgt advies om tot de zaak gesloten is en dus de brief ook binnen is niet over de melding te communiceren, dus ook nog geen excuses. Uiteraard als alles achter de rug heeft wel nazorg, gesprekken en indien nodig excuses. Ook dan de uitleg waarom de melding gedaan is. Dit alles pas naderhand om het onderzoek van veilig thuis niet te verstoren of vertroebelen.
"After all this time?" "Always."
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
