Drama; kleding kopen met dochter, ze vindt niets mooi!

Drama in de stad! Ik was met een paar van mijn kinderen even naar de film en daarna shoppen. Hebben ze een hekel aan. Aan shoppen. Zeker nu. En ik kan ze geen ongelijk geven. Ik had even het gevoel de enige zwetende ouder in de stad te zijn, met veel te veel zware tassen om de armen. Zeurende en ontevreden kinderen in mijn kielzog. Ik was er even he-le-maal klaar mee. Ruzie in de stad. Op straat. Om kleding. Dochter lief vind mijn gekozen kleren voor haar lelijk. Ze vliegt altijd meteen op de fluor met glitter kleding af. Of de mini uitvoeringen van volwassen outfits. Alles wat zij in haar handen neemt, vind ik schreeuwend lelijk. Ze heeft een uitgesproken, nonsmaak, als je het mij vraagt. Ze valt voor echte aso-kleding, ordi-kleding. En ik wil best schipperen en haar een beetje meer haar gang laten gaan. Maar als ik haar zelf een outfit uit laat kiezen, dan is het echt zonder uitzondering altijd afschuwelijk. En daar wil ik mijn geld niet aan uitgeven. En zo wil ik mijn kinderen ook niet af leveren. Ze valt voor over de schouder truitjes met schreeuwerige opdrukken. Ze valt voor franjes, voor dingen als het huis anubis op een jurk, en kanten hemdjes. De C en A en de Bristol zijn favoriet, want iedereen uit haar school loopt daar in. Ik vind die 2 by far de meest afzichtelijke winkels die er maar zijn. Ik heb een hekel aan stripfiguren op een trui. Ik walg van kleding van de markt gemaakt van Lycra. Ik vind een meisje van 8 in een zwart nep leren legging met een zwart kanten opengewerkt jurkje en een hes van Anubis, met cowboy laarsjes en lakschoentjes met een hakje niet schattig. Die vind ik aso. Ik probeer haar uit te leggen dat kleding meer met je doet dan je alleen maar warm houden. Dat je jezelf er op een bepaalde manier mee profileert. Ik zeg niet dat het duur moet of van een of ander bekend merk. Ik hou niet van opdrukken, van vale kleurtjes, of pastels, ik hou niet van de kwaliteit van de C en A en de Skooter. Ik vind die kleding aso. Dat vind ík. Ik zeg niet dat de mensen die deze kleding dragen aso zíjn, maar ik hou er gewoon echt op geen enkele manier van. Als ik dan voor mezelf een zwart kanten jurkje voor de kerst pas is het van: jij mag wel en ik mag niet. Ik wil ook zulke kleding als jou. Ik draag altijd of iig vaak jurken en rokjes. Met hoge laarzen met hakken. Maar ik ben 35 en zij is 8. Ik ben die strijd zo zat. Nu heb ik accuut de helft van de gekochte kleding ter plekke geruild. Als madam het toch niet zou dragen, dan zou ik het wel eens eventjes terug brengen. Verwende snotneus. Drama natuurlijk. Bij de Didi uiteindelijk een compromis gesloten. Maar ik ben het ondertussen zo zat. De helft van de kleding die ik gekocht heb, kunnen linea recta marktplaats op. Of in de zak van Max. Ze is zo eigenzinnig. Ergens vind ik dat natuurlijk wel leuk, ik was en ben precies zo. Maar kom op: wij zijn echt geen types voor het soort kleding wat mijn dochter het liefste in haar kast zou zien. Ik ga voor kwaliteit en voor bepaalde kleuren. Ik koop vrijwel alles in de uitverkoop, dus heel veel geld ben ik er niet aan kwijt. Maar als ik kan kiezen tussen een Takko, Wibra of de Shooby bijvoorbeeld. Dan kies ik per direct voor die laatste. Misschien wel ietsjes duurder, maar dat kan ik missen en dat heb ik er graag voor over.

Wat overblijft is online shoppen. Maar ja, lang niet zo leuk. En bovendien evenzogoed drama's. Madam wil alleen online shoppen bij de H en M. Niets mis mee, op zich, je kan er zeker leuke dingen vinden. Denk aan de jongensspijkerbroeken. Maar zij kiest weer dat ene shirtje met die schreeuwerige opdruk. Met hello kitty bijvoorbeeld. En als ik ergens een hekel aan heb....juist!



Help wat moet ik doen??

Nee nee nee, ik ga natuurlijk niet in discussie laat zoveel duidelijk zijn. Ik ben midden in de stad flink uit mijn plaat gegaan. Was echt bloed link. Zij janken, ik over de kook. Omgedraaid en terug de winkel in en de helft geruild, of nee; geld terug en een jurkje voor mezelf van gekocht. Ik koop 9 van de 10 keer haar kleding, maar net 1 keer te vaak zie ik dat er een stapeltje kleding heel sneaky weg wordt gemoffeld in een hoekje van de kast. Het is gewoon ook niet leuk als ze zegt dat; iedereen in haar klas zelf hun kleding uit mag kiezen en zij niet. Als ik haar haar gang laat gaan, dat was vroeger al zo, dan gaat ze in de meest achterlijke creaties de deur uit. Ze ziet en snapt het gewoon echt niet. Dat men haar daar op aanrekent. Als ze half naakt de deur uitgaat, dan krijg je rare blikken. En ik doe daar als moeder niet aan mee. Klaar. Het is een schitterend mooi meisje. Die wil ik het liefste van top tot teen bedekken. Helaas denkt zij daar nu al heel anders over. Zelfs een simpel shirtje weet zij zo te dragen ( blote schouder) dat het er ordi uitziet in mijn optiek. Ik heb haar jaren in jottum en oilily weten te proppen, maar daar trapt madam echt niet meer in. Ze wil grote mensen kleding. En als ik het koop, en ze het niet draagt, en het elke dag strijd op levert, dan moeten we elkaar toch tegemoet komen. En dat wil ik best. Tot op zekere hoogte. Dat zij zeg maar toch het idee krijgt dat ze een stem in heeft. Maar telkens als ik zeg dat ze schoenen mag uitzoeken en ze komt met de meest afschuwelijke exemplaren van allemaal terug, dan móet ik haar gewoon wel een beetje sturen. Want dit is zo echt niet leuk meer. En geloof mij maar; ik sta bekend als erg streng. Met mij valt niet te sollen. En toch heb ik een stel eigenwijze drollen op de wereld gekwakt. Heb ik weer

Ik ga trouwens echt niet vrijwillig een coolcat in

Maar ik stond vanmiddag wel ineens in de C en A.

Kan gebeuren. Maar het stond niet in de planning zou ik maar zeggen. Ik ga liever naar Noa Noa of Didi bijvoorbeeld. Zowel voor mijzelf als voor mijn dochters. Of ik ga naar de kleinere boetieks.

Mijn puber dochter gaat shoppen in de kleinere tweede hands zaakjes en de punkrock winkeltjes. Puberzoon gaat naar de skate-shops. Vind ik allemaal prima. Zolang het maar verzorgd is. En bovendien zijn zij al een stuk ouder.

Ik probeer ze te sturen als ze jong zijn, eenmaal de 14 gepasseerd moeten ze het hier toch grotendeels zelf doen.

Maar als ik zie wat mijn 8 jarige overal weet te vinden. Zelfs in de Mexx winkel in de stad weet ze de meest aso versies op de kop te tikken. Wat is dat toch??