Kinderen
alle pijlers
Een 2e, Ja of Nee
vrijdag 25 juli 2008 om 10:41
Hoi dames,
Ik zit met het volgende. Ik heb nu een zoon van 15 maanden en de bevalling was echt een ware hel. Na de bevalling had ik dan ook min of meer besloten dat ik geen 2e kindje wil. Ik durf 't gewoon niet eigenlijk. Daarnaast vind ik ons gezin eigenlijk wel best zo.
Mijn man daarentegen zou juist heel graag een broertje of zusje voor onze zoon willen.
Nu hebben we er geregeld discussies over van ja, maar ze kunnen dan leuk met elkaar spelen, het is goed om met een broertje of zusje op te groeien, ze leren dan goed delen en op vakanties hebben ze altijd iemand om mee te spelen. Dit zijn dan de argumenten van mijn man. Onze zoon zit op het kdv en leert daar prima spelen met andere kinderen, vriendjes maakt ie heus wel in de buurt en op school als hij wat ouder is en op vakantie zal hij ook vast wel vriendjes maken. En daarbij komt dat ik ook geen enkele behoefte aan nog zo'n bevalling heb.
Dit zijn dus mijn tegenwerpingen.
Ik ben erg benieuwd of er meer mensen zijn die dit ok zo hebben thuis. En hoe jullie daar mee omgaan.
Wat zou voor jullie een echte reden zijn om aan een 2e kindje te beginnen?
Thanks, Eef
Ik zit met het volgende. Ik heb nu een zoon van 15 maanden en de bevalling was echt een ware hel. Na de bevalling had ik dan ook min of meer besloten dat ik geen 2e kindje wil. Ik durf 't gewoon niet eigenlijk. Daarnaast vind ik ons gezin eigenlijk wel best zo.
Mijn man daarentegen zou juist heel graag een broertje of zusje voor onze zoon willen.
Nu hebben we er geregeld discussies over van ja, maar ze kunnen dan leuk met elkaar spelen, het is goed om met een broertje of zusje op te groeien, ze leren dan goed delen en op vakanties hebben ze altijd iemand om mee te spelen. Dit zijn dan de argumenten van mijn man. Onze zoon zit op het kdv en leert daar prima spelen met andere kinderen, vriendjes maakt ie heus wel in de buurt en op school als hij wat ouder is en op vakantie zal hij ook vast wel vriendjes maken. En daarbij komt dat ik ook geen enkele behoefte aan nog zo'n bevalling heb.
Dit zijn dus mijn tegenwerpingen.
Ik ben erg benieuwd of er meer mensen zijn die dit ok zo hebben thuis. En hoe jullie daar mee omgaan.
Wat zou voor jullie een echte reden zijn om aan een 2e kindje te beginnen?
Thanks, Eef
vrijdag 25 juli 2008 om 10:44
* Leuk voor de eerste
* Hebben ze iig elkaar nog als ouders er niet meer zijn
* Klinkt heel cru, maar kan het niet anders uitleggen: als er met een kind iets gebeurt, is er nog een ander kind ( en nee, ik zie die niet als vervanging)
* Belangrijkste: kinderen zijn gewoon leuk.
Heb ook een helse bevalling gehad, maar riep na een week dat ik wel een tweede wilde. Vriend moest er nog even niet aan denken
* Hebben ze iig elkaar nog als ouders er niet meer zijn
* Klinkt heel cru, maar kan het niet anders uitleggen: als er met een kind iets gebeurt, is er nog een ander kind ( en nee, ik zie die niet als vervanging)
* Belangrijkste: kinderen zijn gewoon leuk.
Heb ook een helse bevalling gehad, maar riep na een week dat ik wel een tweede wilde. Vriend moest er nog even niet aan denken
vrijdag 25 juli 2008 om 10:57
Ik heb ook een horror bevalling gehad. En mede daardoor komt er hier geen tweede.
Ik kan wellicht een keizersnee op verzoek krijgen, die toezegging heeft mijn huisarts bij een bevriende gynaecoloog weten te krijgen. Maar dan nog ben ik te bang dat ze op het moment supreme zeggen: ehm nee.
En ik ben al zo blij met dit kindje, het is zo ontzettend gewenst. Ik tel gewoon mijn zegeningen en ben blij met wat ik heb.
En zielig...tja vast... er is zoveel zielig.
Ik kan wellicht een keizersnee op verzoek krijgen, die toezegging heeft mijn huisarts bij een bevriende gynaecoloog weten te krijgen. Maar dan nog ben ik te bang dat ze op het moment supreme zeggen: ehm nee.
En ik ben al zo blij met dit kindje, het is zo ontzettend gewenst. Ik tel gewoon mijn zegeningen en ben blij met wat ik heb.
En zielig...tja vast... er is zoveel zielig.
vrijdag 25 juli 2008 om 10:57
Nou ze zijn inderdaad niet zo happig op een keizersnee. Tijdens mn bevalling hadden ze ook gewoon moeten ingrijpen, maar omdat ze hier in nl zo dol zijn op natuurlijk bevallen hebben ze dat niet gedaan. Achteraf gezien hadden ze ook, cru gezegd, het mes erin moeten zetten.
Maar als ik 100% zeker een keizersnee zou kunnen krijgen zou ik er wellicht minder tegenop zien. Mn zwangerschap verliep geheel zonder problemen namelijk.
Maar als ik 100% zeker een keizersnee zou kunnen krijgen zou ik er wellicht minder tegenop zien. Mn zwangerschap verliep geheel zonder problemen namelijk.
vrijdag 25 juli 2008 om 10:59
Kun je aan je man, aan je kind en aan jezelf uitleggen/verantwoorden dat je zo'n beslissing af laat hangen van twaalf uurtjes in je leven? Tweede bevallingen zijn vrijwel altijd veel makkelijker dan eerste bevallingen.
Ik werk zelf in het onderwijs en ik pik er altijd vrij snel uit wie enig kind is. Het zijn vaak kinderen die minder aansluiting bij hun leeftijdsgenoten hebben, ze minder goed begrijpen, zeg maar. Ze zijn anders...
Verder vind ik het een zielig idee: een kind van 13 jaar wat alleen met zijn ouders meegaat op vakantie. Daar is toch niets aan?
Maak anders eens een afspraak met de vk om de bevalling nog eens door te spreken, en wat de prognose is voor een eventuele tweede. Wie weet kun je afspraken maken over pijnstilling, of kan ze je angst wegnemen!
Succes!
Ik werk zelf in het onderwijs en ik pik er altijd vrij snel uit wie enig kind is. Het zijn vaak kinderen die minder aansluiting bij hun leeftijdsgenoten hebben, ze minder goed begrijpen, zeg maar. Ze zijn anders...
Verder vind ik het een zielig idee: een kind van 13 jaar wat alleen met zijn ouders meegaat op vakantie. Daar is toch niets aan?
Maak anders eens een afspraak met de vk om de bevalling nog eens door te spreken, en wat de prognose is voor een eventuele tweede. Wie weet kun je afspraken maken over pijnstilling, of kan ze je angst wegnemen!
Succes!
vrijdag 25 juli 2008 om 11:04
12 uurtjes in je leven?
Maak er maar 96 van, plus een reanimatie wegens hart/ademstilstand door pure uitputting. Een verlamd been wegens in paniek mislukte ruggenprik.
En ja, dat kan ik absoluut aan mijn kind verantwoorden ja.
Een invalide moeder, of in het ergste geval helemaal geen moeder meer of een broertje/zusje... ik denk dat ik wel weet wat mijn dochter zou kiezen...
Maak er maar 96 van, plus een reanimatie wegens hart/ademstilstand door pure uitputting. Een verlamd been wegens in paniek mislukte ruggenprik.
En ja, dat kan ik absoluut aan mijn kind verantwoorden ja.
Een invalide moeder, of in het ergste geval helemaal geen moeder meer of een broertje/zusje... ik denk dat ik wel weet wat mijn dochter zou kiezen...
vrijdag 25 juli 2008 om 11:05
quote:sosofie schreef op 25 juli 2008 @ 10:59:
Kun je aan je man, aan je kind en aan jezelf uitleggen/verantwoorden dat je zo'n beslissing af laat hangen van twaalf uurtjes in je leven? Tweede bevallingen zijn vrijwel altijd veel makkelijker dan eerste bevallingen. was het maar 12 uur... helaas ben ik ruim het dubbele aan tijd bezig geweest. Vriendinnetje van me heeft zojuist een 2e gehad en die bevalling was nog veel erger dan haar eerste. Hoeft dus niet altijd zo te zijn. Mijn man voert dat ook aan als "reden"
Maak anders eens een afspraak met de vk om de bevalling nog eens door te spreken, en wat de prognose is voor een eventuele tweede. Wie weet kun je afspraken maken over pijnstilling, of kan ze je angst wegnemen! Ik heb uiteindelijk een ruggeprik gekregen, na lang zeuren, en dat was echt een ware verademing. Maar al met al heb ik het idee gewoon te zijn getraumatiseerd door mn eerdere ervaring.
Succes!
Kun je aan je man, aan je kind en aan jezelf uitleggen/verantwoorden dat je zo'n beslissing af laat hangen van twaalf uurtjes in je leven? Tweede bevallingen zijn vrijwel altijd veel makkelijker dan eerste bevallingen. was het maar 12 uur... helaas ben ik ruim het dubbele aan tijd bezig geweest. Vriendinnetje van me heeft zojuist een 2e gehad en die bevalling was nog veel erger dan haar eerste. Hoeft dus niet altijd zo te zijn. Mijn man voert dat ook aan als "reden"
Maak anders eens een afspraak met de vk om de bevalling nog eens door te spreken, en wat de prognose is voor een eventuele tweede. Wie weet kun je afspraken maken over pijnstilling, of kan ze je angst wegnemen! Ik heb uiteindelijk een ruggeprik gekregen, na lang zeuren, en dat was echt een ware verademing. Maar al met al heb ik het idee gewoon te zijn getraumatiseerd door mn eerdere ervaring.
Succes!
vrijdag 25 juli 2008 om 11:09
Als enig kind wil ik hier wel even op reageren. Ik heb het nooit vervelend gevonden dat er geen broertje/zusje was. Maakte wel altijd heel makkelijk vriendjes/vriendinnetjes. Een ouder broertje/zusje had me eventueel nog wel leuk geleken, maar aan jongere kinderen vond ik nooit wat aan, hoe klein ik ook was. Als je alleen bent leer je jezelf te vermaken ipv dat je continu geëntertaind moet worden. Op vakantie kom je meer dan genoeg andere kinderen tegen die in 't zelfde hotel zitten waarmee je ook in de hoteltuin/zwembad kunt spelen. Je hebt de kans een betere band met je ouders op te bouwen omdat je niet een van de velen bent.
Niet iedereen heeft 'n goede band met z'n broer/zus, ik ken verschillende mensen die niet of nauwelijks met hun sibblings omgaan.
Niet iedereen heeft 'n goede band met z'n broer/zus, ik ken verschillende mensen die niet of nauwelijks met hun sibblings omgaan.
vrijdag 25 juli 2008 om 11:09
Nee het was niet zo'n bevalling als Mars heeft gehad, gelukkig niet.
Maar al met al heb ik het wel als een drama ervaren. En natuurlijk hoeft het bij een 2e allemaal niet zo te lopen, maar het kan wel! En daar zit ik niet op te wachten. Ik begrijp dat binnen 3 uur en pijnloos er niet in gaat zitten en dat verwacht ik ook helemaal niet, maar niet zo heftig als de vorige keer zeg maar...
Maar al met al heb ik het wel als een drama ervaren. En natuurlijk hoeft het bij een 2e allemaal niet zo te lopen, maar het kan wel! En daar zit ik niet op te wachten. Ik begrijp dat binnen 3 uur en pijnloos er niet in gaat zitten en dat verwacht ik ook helemaal niet, maar niet zo heftig als de vorige keer zeg maar...
vrijdag 25 juli 2008 om 11:10
quote:Eefje1979 schreef op 25 juli 2008 @ 11:09:
Nee het was niet zo'n bevalling als Mars heeft gehad, gelukkig niet.
Maar al met al heb ik het wel als een drama ervaren. En natuurlijk hoeft het bij een 2e allemaal niet zo te lopen, maar het kan wel! En daar zit ik niet op te wachten. Ik begrijp dat binnen 3 uur en pijnloos er niet in gaat zitten en dat verwacht ik ook helemaal niet, maar niet zo heftig als de vorige keer zeg maar...Maar goed, ik denk dan: wat is nou 24 uur.....
Nee het was niet zo'n bevalling als Mars heeft gehad, gelukkig niet.
Maar al met al heb ik het wel als een drama ervaren. En natuurlijk hoeft het bij een 2e allemaal niet zo te lopen, maar het kan wel! En daar zit ik niet op te wachten. Ik begrijp dat binnen 3 uur en pijnloos er niet in gaat zitten en dat verwacht ik ook helemaal niet, maar niet zo heftig als de vorige keer zeg maar...Maar goed, ik denk dan: wat is nou 24 uur.....
vrijdag 25 juli 2008 om 11:12
vrijdag 25 juli 2008 om 11:12
Is de bevalling uiteindelijk zo erg geweest dat je niet nog een wondertje van jullie samen wil? Als ik naar mijn kinderen kijk, heb er sinds 6 weken een dochtertje bij, zoon is ruim 2,5 jaar. Dan zou ik zo weer gaan, nou moet ik erbij bekennen dat mijn bevallingen een peulenschilletje waren vergeleken met die van jullie zo te horen/lezen.
Ben je tevreden zoals het nu is, dan zou ik zeker het zo laten. Als je er tegenop ziet zal het alleen maar spannender worden en zal je niet volledig kunnen ontspannen en dat scheelt een hoop bij een bevalling, dat je ontspannen bent(voor zover mogelijk uiteraard)
Succes met jullie beslissing. Ik ben wel heel blij met mijn 2 kinderen. En inderdaad ze hebben wat aan elkaar, ook als wij later(hoop dat dat nog heel lang duurt) overleden zijn, kunnen ze het over hun vader en moeder hebben en hun opvoeding. Zelfs al kunnen ze niet goed met elkaar opschieten, ze hebben wel als enige samen die herinneringen om te koesteren.
Ben je tevreden zoals het nu is, dan zou ik zeker het zo laten. Als je er tegenop ziet zal het alleen maar spannender worden en zal je niet volledig kunnen ontspannen en dat scheelt een hoop bij een bevalling, dat je ontspannen bent(voor zover mogelijk uiteraard)
Succes met jullie beslissing. Ik ben wel heel blij met mijn 2 kinderen. En inderdaad ze hebben wat aan elkaar, ook als wij later(hoop dat dat nog heel lang duurt) overleden zijn, kunnen ze het over hun vader en moeder hebben en hun opvoeding. Zelfs al kunnen ze niet goed met elkaar opschieten, ze hebben wel als enige samen die herinneringen om te koesteren.
vrijdag 25 juli 2008 om 11:12
Hier ook een horrorbevalling, en ook ik heb een week lang geroepen dat er geen tweede zou komen. Maar ik vind moeder zijn zo ontzettend leuk en ben zo gek op kinderen dat ik er echt nog wel eentje wil. Niet nu, maar over een tijdje. Ik krijg zowiezo wat meer begeleiding bij een tweede omdat ik met een keizersnede van mijn dochter ben bevallen en het echt een vreselijke ervaring vond.
Ik heb 2 broertjes, één van 22 en eentje van 4. Mijn broertje van 22 is echt mijn beste maatje, zou hem voor geen goud willen missen. Gisteren nog met zijn vieren naar de dierentuin geweest, dochtertje, broertjes en ik. De vakanties met zijn allen, stappen in Amsterdam, we delen alles. Met mijn broertje van 4 is het leeftijdsverschil wat groter, maar het is ontzettend leuk, zo'n eigenwijs figuur, het opassen, zijn visie op het leven.
De belangrijkste reden om aan een tweede te beginnen is omdat het leuk is om een broer of zus te hebben. (niet in alle gevallen natuurlijk, maar over het algemeen.)
Overigens heb ik niets gemerkt van de anti-pijn-bestrijdings-mentalitieit in NL tijdens bevallingen, ik kreeg een ruggeprik toen ik het niet trok. (dat was wel na 17 uur weeën) En de keuze tussen een keizersnede of tangbevalling. (die keuze was makkelijk) Ik was er wel heel bang dat ik die keuze niet zou hebben, maar tijdens mijn bevalling bleek er wel heel veel bespreekbaar. Verloskundige stuurde mij ook zonder morren naar het ziekenhuis en heeft mij zelfs even gebracht omdat haar auto een hogere instap had.
Ik heb 2 broertjes, één van 22 en eentje van 4. Mijn broertje van 22 is echt mijn beste maatje, zou hem voor geen goud willen missen. Gisteren nog met zijn vieren naar de dierentuin geweest, dochtertje, broertjes en ik. De vakanties met zijn allen, stappen in Amsterdam, we delen alles. Met mijn broertje van 4 is het leeftijdsverschil wat groter, maar het is ontzettend leuk, zo'n eigenwijs figuur, het opassen, zijn visie op het leven.
De belangrijkste reden om aan een tweede te beginnen is omdat het leuk is om een broer of zus te hebben. (niet in alle gevallen natuurlijk, maar over het algemeen.)
Overigens heb ik niets gemerkt van de anti-pijn-bestrijdings-mentalitieit in NL tijdens bevallingen, ik kreeg een ruggeprik toen ik het niet trok. (dat was wel na 17 uur weeën) En de keuze tussen een keizersnede of tangbevalling. (die keuze was makkelijk) Ik was er wel heel bang dat ik die keuze niet zou hebben, maar tijdens mijn bevalling bleek er wel heel veel bespreekbaar. Verloskundige stuurde mij ook zonder morren naar het ziekenhuis en heeft mij zelfs even gebracht omdat haar auto een hogere instap had.
vrijdag 25 juli 2008 om 11:14
quote:fleurtje schreef op 25 juli 2008 @ 11:10:
[...]
Maar goed, ik denk dan: wat is nou 24 uur.....
OK, maar je kunt natuurlijk nooit bepalen wat iemand als traumatisch ervaart.
Dat verschilt heel erg per persoon.
Ik ken ook vrouwen met een vergelijkbare bevalling als ik die denken: ach pech, en er gewoon weer voor gaan.
Het ligt heel erg aan je persoon hoe je iets ervaart, ik denk niet dat je dat kunt afdoen met "het kan altijd erger"
[...]
Maar goed, ik denk dan: wat is nou 24 uur.....
OK, maar je kunt natuurlijk nooit bepalen wat iemand als traumatisch ervaart.
Dat verschilt heel erg per persoon.
Ik ken ook vrouwen met een vergelijkbare bevalling als ik die denken: ach pech, en er gewoon weer voor gaan.
Het ligt heel erg aan je persoon hoe je iets ervaart, ik denk niet dat je dat kunt afdoen met "het kan altijd erger"
vrijdag 25 juli 2008 om 11:14
Ik ben welliswaar geen enig kind, maar mijn zus was zowat het huis uit toen ik erbij kwam.
Heb ik haar gemist? Nee. Ik had altijd wel vriendjes, neefjes en nichtjes om mee te spelen. Het leuke daarvan was dat ze na een tijdje weer ophoepelden en dan had ik het rijk voor mezelf! Ik ben dan ook heerlijk verwend geweest
Aan de andere kant geven broers en zusjes de familie wel een extra dimensie. Ondanks dat ik niet met mijn zus ben opgegroeid is er toch een warme band, ik sta er zeg maar niet alleen voor. Zou ik ongelukkig zijn als dat niet zo was? Denk het niet.
Al met al mixed feelings dus. Ik krijg wel een beetje een ongemakkelijk gevoel als ik jouw posting lees, laat je man zelf eens effe zwanger worden denk ik dan!
Heb ik haar gemist? Nee. Ik had altijd wel vriendjes, neefjes en nichtjes om mee te spelen. Het leuke daarvan was dat ze na een tijdje weer ophoepelden en dan had ik het rijk voor mezelf! Ik ben dan ook heerlijk verwend geweest
Aan de andere kant geven broers en zusjes de familie wel een extra dimensie. Ondanks dat ik niet met mijn zus ben opgegroeid is er toch een warme band, ik sta er zeg maar niet alleen voor. Zou ik ongelukkig zijn als dat niet zo was? Denk het niet.
Al met al mixed feelings dus. Ik krijg wel een beetje een ongemakkelijk gevoel als ik jouw posting lees, laat je man zelf eens effe zwanger worden denk ik dan!
vrijdag 25 juli 2008 om 11:16
vrijdag 25 juli 2008 om 11:16
Overigens heb ik als kind nooit iets aan mijn oudere zus gehad, behalve ruzie en ellende en rivaliteit. We schelen 18 maanden.
Mijn man hetzelfde, die heeft altijd gewenst dat zijn 3 jaar jongere zusje niet was geboren. Alleen ellende, ruzie etc.
Nu als volwassenen kunnen we onze zussen wel waarderen, maar als kind had het echt niet gehoeven.
Dus dat speelt bij oons ook mee.
Mijn man hetzelfde, die heeft altijd gewenst dat zijn 3 jaar jongere zusje niet was geboren. Alleen ellende, ruzie etc.
Nu als volwassenen kunnen we onze zussen wel waarderen, maar als kind had het echt niet gehoeven.
Dus dat speelt bij oons ook mee.
vrijdag 25 juli 2008 om 11:22
Ik ken twee dames die op verzoek een keizersnede hebben gekregen. Het ging bij hen beiden om het eerste kind. En beiden, geloof het of niet, waren bang dat het nooit meer goed zou komen met hun onderkantje. Ze hebben het allebei gegooid op extreme baringsfobie o.i.d. En ook beiden hebben dit geregeld voordat ze zwanger werden. Hadden ze deze toezegging niet gekregen, dan hadden ze ook allebei uberhaupt van hun zwangerschap afgezien.
Mag hopen dat je bij een traumatische eerste bevalling dan helemaal wel een keizersnede toegezegd kan krijgen, al zijn ze er niet happig op.
Overigens, hier iemand met broer en zus waar ik heeeeel blij mee ben. Mijn vriend is enig kind en vindt dat op zijn beurt ook weer een perfecte situatie.
Succes met knopen doorhakken!
Mag hopen dat je bij een traumatische eerste bevalling dan helemaal wel een keizersnede toegezegd kan krijgen, al zijn ze er niet happig op.
Overigens, hier iemand met broer en zus waar ik heeeeel blij mee ben. Mijn vriend is enig kind en vindt dat op zijn beurt ook weer een perfecte situatie.
Succes met knopen doorhakken!
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
vrijdag 25 juli 2008 om 11:23
quote:JohnnyCake schreef op 25 juli 2008 @ 11:14:
Heb ik haar gemist? Nee. Ik had altijd wel vriendjes, neefjes en nichtjes om mee te spelen. Het leuke daarvan was dat ze na een tijdje weer ophoepelden en dan had ik het rijk voor mezelf!
Vond ik ook altijd heerlijk. Hoe leuk een speel/logeerpartijtje ook was, ik vond het heerlijk om daarna weer even gewoon met rust gelaten te worden.
quote:De belangrijkste reden om aan een tweede te beginnen is omdat het leuk is om een broer of zus te hebben.
Het ene kind is 't andere niet. Sommigen hebben behoefte aan de hele tijd mensen/leeftijdgenoten om zich heen, anderen hebben meer behoefte aan ruimte voor zichzelf.
Van de vriendjes/vriendinnetjes die zusjes/broertjes hadden, vond ik nu niet dat die zo leuk met elkaar speelden. Zelfs een jaar verschil leidde al tot andere vriendenkringen en andere interesses. En dan ook nog regelmatig ruzies omdat ze iets van elkaar kapot gemaakt hadden ofzo. Ben blij dat mij dat bespaard is gebleven.
Ja, als je eenmaal volwassen bent kán het leuk zijn, maar ach, dan heb je ook je eigen leven en vriendenkring opgebouwd, dus je mist er niets aan als je het niet hebt.
Heb ik haar gemist? Nee. Ik had altijd wel vriendjes, neefjes en nichtjes om mee te spelen. Het leuke daarvan was dat ze na een tijdje weer ophoepelden en dan had ik het rijk voor mezelf!
Vond ik ook altijd heerlijk. Hoe leuk een speel/logeerpartijtje ook was, ik vond het heerlijk om daarna weer even gewoon met rust gelaten te worden.
quote:De belangrijkste reden om aan een tweede te beginnen is omdat het leuk is om een broer of zus te hebben.
Het ene kind is 't andere niet. Sommigen hebben behoefte aan de hele tijd mensen/leeftijdgenoten om zich heen, anderen hebben meer behoefte aan ruimte voor zichzelf.
Van de vriendjes/vriendinnetjes die zusjes/broertjes hadden, vond ik nu niet dat die zo leuk met elkaar speelden. Zelfs een jaar verschil leidde al tot andere vriendenkringen en andere interesses. En dan ook nog regelmatig ruzies omdat ze iets van elkaar kapot gemaakt hadden ofzo. Ben blij dat mij dat bespaard is gebleven.
Ja, als je eenmaal volwassen bent kán het leuk zijn, maar ach, dan heb je ook je eigen leven en vriendenkring opgebouwd, dus je mist er niets aan als je het niet hebt.
