Kinderen
alle pijlers
Een 2e, Ja of Nee
vrijdag 25 juli 2008 om 10:41
Hoi dames,
Ik zit met het volgende. Ik heb nu een zoon van 15 maanden en de bevalling was echt een ware hel. Na de bevalling had ik dan ook min of meer besloten dat ik geen 2e kindje wil. Ik durf 't gewoon niet eigenlijk. Daarnaast vind ik ons gezin eigenlijk wel best zo.
Mijn man daarentegen zou juist heel graag een broertje of zusje voor onze zoon willen.
Nu hebben we er geregeld discussies over van ja, maar ze kunnen dan leuk met elkaar spelen, het is goed om met een broertje of zusje op te groeien, ze leren dan goed delen en op vakanties hebben ze altijd iemand om mee te spelen. Dit zijn dan de argumenten van mijn man. Onze zoon zit op het kdv en leert daar prima spelen met andere kinderen, vriendjes maakt ie heus wel in de buurt en op school als hij wat ouder is en op vakantie zal hij ook vast wel vriendjes maken. En daarbij komt dat ik ook geen enkele behoefte aan nog zo'n bevalling heb.
Dit zijn dus mijn tegenwerpingen.
Ik ben erg benieuwd of er meer mensen zijn die dit ok zo hebben thuis. En hoe jullie daar mee omgaan.
Wat zou voor jullie een echte reden zijn om aan een 2e kindje te beginnen?
Thanks, Eef
Ik zit met het volgende. Ik heb nu een zoon van 15 maanden en de bevalling was echt een ware hel. Na de bevalling had ik dan ook min of meer besloten dat ik geen 2e kindje wil. Ik durf 't gewoon niet eigenlijk. Daarnaast vind ik ons gezin eigenlijk wel best zo.
Mijn man daarentegen zou juist heel graag een broertje of zusje voor onze zoon willen.
Nu hebben we er geregeld discussies over van ja, maar ze kunnen dan leuk met elkaar spelen, het is goed om met een broertje of zusje op te groeien, ze leren dan goed delen en op vakanties hebben ze altijd iemand om mee te spelen. Dit zijn dan de argumenten van mijn man. Onze zoon zit op het kdv en leert daar prima spelen met andere kinderen, vriendjes maakt ie heus wel in de buurt en op school als hij wat ouder is en op vakantie zal hij ook vast wel vriendjes maken. En daarbij komt dat ik ook geen enkele behoefte aan nog zo'n bevalling heb.
Dit zijn dus mijn tegenwerpingen.
Ik ben erg benieuwd of er meer mensen zijn die dit ok zo hebben thuis. En hoe jullie daar mee omgaan.
Wat zou voor jullie een echte reden zijn om aan een 2e kindje te beginnen?
Thanks, Eef
vrijdag 25 juli 2008 om 13:09
En ik had daar in het ziekenhuis ook nog een supermooie kraamsuite, die helemaal leuk was ingericht en je zelf heleboel dingen mee mocht nemen om het nog leuker te maken (had ik zelf geen behoefte aan).
Heb tijdens mijn bevalling dus gezellig beetje Tv liggen kijken enzo en gebeld met vriendinnetjes en zelfs hier op het forum geweest (tuurlijk heb je wel een infuus en draden en een monitor en een katheter en ik had ook weeenopwekkers en..en...en nog veel meer, het was geen picknick in het park, maar toch een zeer geslaagde bevalling in mijn ogen)
Heb tijdens mijn bevalling dus gezellig beetje Tv liggen kijken enzo en gebeld met vriendinnetjes en zelfs hier op het forum geweest (tuurlijk heb je wel een infuus en draden en een monitor en een katheter en ik had ook weeenopwekkers en..en...en nog veel meer, het was geen picknick in het park, maar toch een zeer geslaagde bevalling in mijn ogen)
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
vrijdag 25 juli 2008 om 13:10
quote:Chica34 schreef op 25 juli 2008 @ 12:50:
Tilalia ik ben het vaak met je eens maar nu even niet
Ja de complicaties met een ruggeprik worden verhoogt maar dat doet een thuisbevalling nog vele malen erger. Tevens is daar het risico voor het kind hoger dan in het ziekenhuis. Liever ik wat meer risico's dan mijn kind.
50% van de thuisbevalling eindigen in het ziekenhuis. Dat vind ik heel veel. (ik wil geen discussie over thuis- of in het ziekenhuis bevallen beginnen hoor, want dat is wel heel erg offtopic en ook een erg uitgekouwde discussie)
Chica, waar haal jij de cijfers vandaan dat een thuisbevalling hogere risico's heeft dan een ruggenprik?
Risico's ruggenprik
Tilalia ik ben het vaak met je eens maar nu even niet
Ja de complicaties met een ruggeprik worden verhoogt maar dat doet een thuisbevalling nog vele malen erger. Tevens is daar het risico voor het kind hoger dan in het ziekenhuis. Liever ik wat meer risico's dan mijn kind.
50% van de thuisbevalling eindigen in het ziekenhuis. Dat vind ik heel veel. (ik wil geen discussie over thuis- of in het ziekenhuis bevallen beginnen hoor, want dat is wel heel erg offtopic en ook een erg uitgekouwde discussie)
Chica, waar haal jij de cijfers vandaan dat een thuisbevalling hogere risico's heeft dan een ruggenprik?
Risico's ruggenprik
vrijdag 25 juli 2008 om 13:11
quote:fleurtje schreef op 25 juli 2008 @ 13:07:
Een verloskundige mag volgens mij geen ruggeprik zetten, weet bijna wel zeker van niet.
Was laatst een arts op tv die zei dat bevallingspijn te vergelijken is met een blinde darmontsteking.was zeker een man?
Een verloskundige mag volgens mij geen ruggeprik zetten, weet bijna wel zeker van niet.
Was laatst een arts op tv die zei dat bevallingspijn te vergelijken is met een blinde darmontsteking.was zeker een man?
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
vrijdag 25 juli 2008 om 13:12
quote:Star schreef op 25 juli 2008 @ 13:00:
Eefje, wat was er precies zo erg aan je bevalling? Haal het er niet echt uit namelijk. tja, wat was er zo erg, ik kan het niet heel erg goed omschrijven. Ten eerste had ik me er behoorlijk zenuwachtig over gemaakt. Dit bleek niet geheel onterecht want het heeft dus behoorlijk lang geduurd allemaal. Bij mij in de familie hebben eigenlijk alle vrouwen een knikje in het geboortekanaal waardoor het eigenlijk altijd op een keizersnede uitdraait. Daar wilden ze in het ziekenhuis niet aan en ik moest en zou op de normale manier bevallen. Bleek tijdens de bevalling dat de ontsluiting niet goed vorderde, van 6 uur 's ochtends tot 12.00 had ik er maar 2 cm bij gekregen. Ik heb toen ook aangegeven dat dit echt te maken heeft met die "afwijking" en dat de kans zeer groot is dat ik dat ook heb. Ik had iedere 2 minuten weeen, en echt heel lang, ik was gewoon uitgeput. Temeer omdat ik al weken van te voren oefen weeen heb gehad en iedere nacht onder de douche stond om die krengen op te vangen. Uiteindelijk kreeg ik die ruggeprik en heb ik van 12.30 tot 23.30 in het ziekenhuis bed gelegen. Vervolgens bleek onze zoon Stijn zich lekker te hebben gedraaid tijdens de bevalling,dus die moest zicht terug draaien, uiteindelijk hebben de artsen in het ziekenhuis het nog voor elkaar gekregen. Toen ik moest gaan persen hebben ze de verdoving uitgedraaid en de weeenopwekkers nog een tandje hoger gezet. Ik dacht echt serieus dat ik er in zou blijven hangen. Werd echt hondsberoerd en het deed allejezus pijn. Ik had me er enigszins op ingesteld dat het veel pijn zou doen maar dat je ze niet serieus nemen als je zegt dat ie afwijking er in de familie is.....
Daarnaast had ik ook een verloskundige lopen op de niet-medische afdeling waar ik dus eerst was die, als ik zei dat ik zo'n pijn heb, tja, dat hebben ze allemaal. Ga maar ff onder de douche staan.
Eefje, wat was er precies zo erg aan je bevalling? Haal het er niet echt uit namelijk. tja, wat was er zo erg, ik kan het niet heel erg goed omschrijven. Ten eerste had ik me er behoorlijk zenuwachtig over gemaakt. Dit bleek niet geheel onterecht want het heeft dus behoorlijk lang geduurd allemaal. Bij mij in de familie hebben eigenlijk alle vrouwen een knikje in het geboortekanaal waardoor het eigenlijk altijd op een keizersnede uitdraait. Daar wilden ze in het ziekenhuis niet aan en ik moest en zou op de normale manier bevallen. Bleek tijdens de bevalling dat de ontsluiting niet goed vorderde, van 6 uur 's ochtends tot 12.00 had ik er maar 2 cm bij gekregen. Ik heb toen ook aangegeven dat dit echt te maken heeft met die "afwijking" en dat de kans zeer groot is dat ik dat ook heb. Ik had iedere 2 minuten weeen, en echt heel lang, ik was gewoon uitgeput. Temeer omdat ik al weken van te voren oefen weeen heb gehad en iedere nacht onder de douche stond om die krengen op te vangen. Uiteindelijk kreeg ik die ruggeprik en heb ik van 12.30 tot 23.30 in het ziekenhuis bed gelegen. Vervolgens bleek onze zoon Stijn zich lekker te hebben gedraaid tijdens de bevalling,dus die moest zicht terug draaien, uiteindelijk hebben de artsen in het ziekenhuis het nog voor elkaar gekregen. Toen ik moest gaan persen hebben ze de verdoving uitgedraaid en de weeenopwekkers nog een tandje hoger gezet. Ik dacht echt serieus dat ik er in zou blijven hangen. Werd echt hondsberoerd en het deed allejezus pijn. Ik had me er enigszins op ingesteld dat het veel pijn zou doen maar dat je ze niet serieus nemen als je zegt dat ie afwijking er in de familie is.....
Daarnaast had ik ook een verloskundige lopen op de niet-medische afdeling waar ik dus eerst was die, als ik zei dat ik zo'n pijn heb, tja, dat hebben ze allemaal. Ga maar ff onder de douche staan.
vrijdag 25 juli 2008 om 13:16
quote:tilalia2 schreef op 25 juli 2008 @ 13:10:
[...]
Chica, waar haal jij de cijfers vandaan dat een thuisbevalling hogere risico's heeft dan een ruggenprik?
Risico's ruggenprik
Sjeeetje daar vraag je me wat Tilalia ik heb dat niet uit één onderzoek wat ik hier nu even kan neerzetten. Ik heb er zoveel over gelezen dat het me een dag zou kosten om dat te filteren uit al die onderzoeken en dan hier neer te zetten. Heb je niet ergens ook een link van risico's thuisbevalling?
Even vanuit het boerenverstand kan iedereen natuurlijk wel bedenken dat er risico's zitten aan beide keuzes. De risico's van een thuisbevalling hoef ik volgens mij niet allemaal te gaan noemen toch? Dit zijn natuurlijk niet precies dezelfde als bij een ruggeprik, maar risico's zijn risico's. Ik heb toen een afweging gemaakt van deze verschillende risico's en heb degene gekozen die mij het beste paste en waar ik me het fijnste bij voelde. Dat was dus IN het ziekenhuis MET ruggeprik. Ik vond thuis bevallen sowieso geen optie ivm die hogere risico's dan in het ziekenhuis.
[...]
Chica, waar haal jij de cijfers vandaan dat een thuisbevalling hogere risico's heeft dan een ruggenprik?
Risico's ruggenprik
Sjeeetje daar vraag je me wat Tilalia ik heb dat niet uit één onderzoek wat ik hier nu even kan neerzetten. Ik heb er zoveel over gelezen dat het me een dag zou kosten om dat te filteren uit al die onderzoeken en dan hier neer te zetten. Heb je niet ergens ook een link van risico's thuisbevalling?
Even vanuit het boerenverstand kan iedereen natuurlijk wel bedenken dat er risico's zitten aan beide keuzes. De risico's van een thuisbevalling hoef ik volgens mij niet allemaal te gaan noemen toch? Dit zijn natuurlijk niet precies dezelfde als bij een ruggeprik, maar risico's zijn risico's. Ik heb toen een afweging gemaakt van deze verschillende risico's en heb degene gekozen die mij het beste paste en waar ik me het fijnste bij voelde. Dat was dus IN het ziekenhuis MET ruggeprik. Ik vond thuis bevallen sowieso geen optie ivm die hogere risico's dan in het ziekenhuis.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
vrijdag 25 juli 2008 om 13:19
nee ze kunnen het pas zien tijdens je bevalling. Dat is nou juist het vervelende van de zaak. Maar je word er gewoon niet serieus mee genomen. Nu als ik achteraf alles bekijk hebben ze me gewoon laten stikken daar. het was spitsuur op de afdeling en er liep maar 1 verloskundige. Dunne wandjes, je hoorde de persoon naast je gillen. Vk komt bij jou binnen en vertelt doorleuk dat het een lekker slachtveld is geweest hiernaast. e.d..
vrijdag 25 juli 2008 om 13:19
quote:Eefje1979 schreef op 25 juli 2008 @ 13:12:
[...]
tja, wat was er zo erg, ik kan het niet heel erg goed omschrijven. Ten eerste had ik me er behoorlijk zenuwachtig over gemaakt. Dit bleek niet geheel onterecht want het heeft dus behoorlijk lang geduurd allemaal. Bij mij in de familie hebben eigenlijk alle vrouwen een knikje in het geboortekanaal waardoor het eigenlijk altijd op een keizersnede uitdraait. Daar wilden ze in het ziekenhuis niet aan en ik moest en zou op de normale manier bevallen. Bleek tijdens de bevalling dat de ontsluiting niet goed vorderde, van 6 uur 's ochtends tot 12.00 had ik er maar 2 cm bij gekregen. Ik heb toen ook aangegeven dat dit echt te maken heeft met die "afwijking" en dat de kans zeer groot is dat ik dat ook heb. Ik had iedere 2 minuten weeen, en echt heel lang, ik was gewoon uitgeput. Temeer omdat ik al weken van te voren oefen weeen heb gehad en iedere nacht onder de douche stond om die krengen op te vangen. Uiteindelijk kreeg ik die ruggeprik en heb ik van 12.30 tot 23.30 in het ziekenhuis bed gelegen. Vervolgens bleek onze zoon Stijn zich lekker te hebben gedraaid tijdens de bevalling,dus die moest zicht terug draaien, uiteindelijk hebben de artsen in het ziekenhuis het nog voor elkaar gekregen. Toen ik moest gaan persen hebben ze de verdoving uitgedraaid en de weeenopwekkers nog een tandje hoger gezet. Ik dacht echt serieus dat ik er in zou blijven hangen. Werd echt hondsberoerd en het deed allejezus pijn. Ik had me er enigszins op ingesteld dat het veel pijn zou doen maar dat je ze niet serieus nemen als je zegt dat ie afwijking er in de familie is.....
Daarnaast had ik ook een verloskundige lopen op de niet-medische afdeling waar ik dus eerst was die, als ik zei dat ik zo'n pijn heb, tja, dat hebben ze allemaal. Ga maar ff onder de douche staan.Bah zeg wat een rot verhaal. Daar kan ik me zo boos om maken dat die gasten dan niet luisteren (jahaa, ik weet dat er ook goede zijn). Snap wel dat je er dan tegenop ziet hoor. Hoe is het nu afgelopen dan? Want heb je dan nu niet meteen een medische indicatie waardoor je meteen serieus genomen wordt en ook naar de gyn moet ipv de VK?
[...]
tja, wat was er zo erg, ik kan het niet heel erg goed omschrijven. Ten eerste had ik me er behoorlijk zenuwachtig over gemaakt. Dit bleek niet geheel onterecht want het heeft dus behoorlijk lang geduurd allemaal. Bij mij in de familie hebben eigenlijk alle vrouwen een knikje in het geboortekanaal waardoor het eigenlijk altijd op een keizersnede uitdraait. Daar wilden ze in het ziekenhuis niet aan en ik moest en zou op de normale manier bevallen. Bleek tijdens de bevalling dat de ontsluiting niet goed vorderde, van 6 uur 's ochtends tot 12.00 had ik er maar 2 cm bij gekregen. Ik heb toen ook aangegeven dat dit echt te maken heeft met die "afwijking" en dat de kans zeer groot is dat ik dat ook heb. Ik had iedere 2 minuten weeen, en echt heel lang, ik was gewoon uitgeput. Temeer omdat ik al weken van te voren oefen weeen heb gehad en iedere nacht onder de douche stond om die krengen op te vangen. Uiteindelijk kreeg ik die ruggeprik en heb ik van 12.30 tot 23.30 in het ziekenhuis bed gelegen. Vervolgens bleek onze zoon Stijn zich lekker te hebben gedraaid tijdens de bevalling,dus die moest zicht terug draaien, uiteindelijk hebben de artsen in het ziekenhuis het nog voor elkaar gekregen. Toen ik moest gaan persen hebben ze de verdoving uitgedraaid en de weeenopwekkers nog een tandje hoger gezet. Ik dacht echt serieus dat ik er in zou blijven hangen. Werd echt hondsberoerd en het deed allejezus pijn. Ik had me er enigszins op ingesteld dat het veel pijn zou doen maar dat je ze niet serieus nemen als je zegt dat ie afwijking er in de familie is.....
Daarnaast had ik ook een verloskundige lopen op de niet-medische afdeling waar ik dus eerst was die, als ik zei dat ik zo'n pijn heb, tja, dat hebben ze allemaal. Ga maar ff onder de douche staan.Bah zeg wat een rot verhaal. Daar kan ik me zo boos om maken dat die gasten dan niet luisteren (jahaa, ik weet dat er ook goede zijn). Snap wel dat je er dan tegenop ziet hoor. Hoe is het nu afgelopen dan? Want heb je dan nu niet meteen een medische indicatie waardoor je meteen serieus genomen wordt en ook naar de gyn moet ipv de VK?
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
vrijdag 25 juli 2008 om 13:20
quote:mars 74 schreef op 25 juli 2008 @ 13:09:
Ik denk dat het ook enorm uitmaakt hoe je wordt behandeld tijdens je bevalling.
Ik vond het vooral zo traumatisch dat er al die tijd amper iemand tijd voor me had. Ik mocht niets vragen. Er was niemand bij ons. Ik werd afgesnauwd als er wel iemand toevallig even een minuutje was.
Mars, dat ben ik helemaal met je eens. Mijn bevalling was prima, echt waar, maar de manier waarop mensen in het ziekenhuis met je omgaan is af en toe echt schandalig.
Nogmaals: mijn bevalling was echt prima. Maar toen ik het zieknhuis binnenkwam met 7 cm ontsluiting en heftige weeen, werd ik niet eens in een rolstoel gezet om naar het verloskweartier te gaan. Een verpleegkundige liep voor me uit en keek geergerd naar me als ik stilstond om een wee op te vangen.
In het zieknhuis namen ze de moeite niet om de gegevens die mijn vk had doorgebeld op te zoeken, ik diende het allemaal zelf op te dreunen. (midden in een wee: wat was uw bloeddruk bij de laatste controle? Waar is uw moederboekje? (VK-kaart), dat soort dingen.)
Eenmaal in mijn verloskamer kreeg ik een sneer van een anesthsist (waar ik niet om had gevraagd) omdat ie dus voor niks kwam, ik werd op een gegeven moment getoucheerd door iemand die zich niet eens had voorgesteld, toen ik persdrang kreeg en het laatste randje na 2 (of was het 3?) weeen niet wegging zeiden ze doodleuk "Ach, mevrouw, dat duurt nog wel een uur!" waarna ik in paniek raakte. Toen vroeg ik idd om een ruggenprik, en die anesthesist was er sneller dan het bekertje water waar ik bij binnekomst om gevraagd had. Ze hebben me toen een uur laten liggen, ik viel in slaap, en toen ze weer binnenkwamen riepen ze doodleuk: "U krijgt een knip, want uw kind heeft het moeilijk" (Waarom laat je me dan een uur liggen? waarom kom je dan niet eerder die kamer binnen om me te laten persen?)
Mijn verloskundige was heel boos op het ziekenhuis toen ze dit hoorde. En dan had ik echt nog een hele leuke bevalling, ik vond het echt een avontuur. En het hele geintje duurde maar 10 uur. Als je een rotbevalling hebt, die ook nog eens heel lang duurt, dan snap ik helemaal niet waarom zieknhuispersoneel zo ontzettend slecht is in de bedside manners.
En hoe jij behandeld bent, dat is echt schandalig. Als ze het zo waanzinnig druk hebben, dan regelen ze toch andere mensen van een andere afdeling? Die kunnen ook reanimeren...
Ik denk dat het ook enorm uitmaakt hoe je wordt behandeld tijdens je bevalling.
Ik vond het vooral zo traumatisch dat er al die tijd amper iemand tijd voor me had. Ik mocht niets vragen. Er was niemand bij ons. Ik werd afgesnauwd als er wel iemand toevallig even een minuutje was.
Mars, dat ben ik helemaal met je eens. Mijn bevalling was prima, echt waar, maar de manier waarop mensen in het ziekenhuis met je omgaan is af en toe echt schandalig.
Nogmaals: mijn bevalling was echt prima. Maar toen ik het zieknhuis binnenkwam met 7 cm ontsluiting en heftige weeen, werd ik niet eens in een rolstoel gezet om naar het verloskweartier te gaan. Een verpleegkundige liep voor me uit en keek geergerd naar me als ik stilstond om een wee op te vangen.
In het zieknhuis namen ze de moeite niet om de gegevens die mijn vk had doorgebeld op te zoeken, ik diende het allemaal zelf op te dreunen. (midden in een wee: wat was uw bloeddruk bij de laatste controle? Waar is uw moederboekje? (VK-kaart), dat soort dingen.)
Eenmaal in mijn verloskamer kreeg ik een sneer van een anesthsist (waar ik niet om had gevraagd) omdat ie dus voor niks kwam, ik werd op een gegeven moment getoucheerd door iemand die zich niet eens had voorgesteld, toen ik persdrang kreeg en het laatste randje na 2 (of was het 3?) weeen niet wegging zeiden ze doodleuk "Ach, mevrouw, dat duurt nog wel een uur!" waarna ik in paniek raakte. Toen vroeg ik idd om een ruggenprik, en die anesthesist was er sneller dan het bekertje water waar ik bij binnekomst om gevraagd had. Ze hebben me toen een uur laten liggen, ik viel in slaap, en toen ze weer binnenkwamen riepen ze doodleuk: "U krijgt een knip, want uw kind heeft het moeilijk" (Waarom laat je me dan een uur liggen? waarom kom je dan niet eerder die kamer binnen om me te laten persen?)
Mijn verloskundige was heel boos op het ziekenhuis toen ze dit hoorde. En dan had ik echt nog een hele leuke bevalling, ik vond het echt een avontuur. En het hele geintje duurde maar 10 uur. Als je een rotbevalling hebt, die ook nog eens heel lang duurt, dan snap ik helemaal niet waarom zieknhuispersoneel zo ontzettend slecht is in de bedside manners.
En hoe jij behandeld bent, dat is echt schandalig. Als ze het zo waanzinnig druk hebben, dan regelen ze toch andere mensen van een andere afdeling? Die kunnen ook reanimeren...
vrijdag 25 juli 2008 om 13:23
quote:Star schreef op 25 juli 2008 @ 13:17:
Kan je je niet als nog laten onderzoeken oid op die afwijking?
Zou ik ook doen, en het van te voren bespreken met een gynaecoloog.
Er zijn best gynaecologen die laagdrempeliger zijn met keizersnedes in dit soort gevallen.
Misschien weet je huisarts er een (mijn huisarts wist wel wie er eventueel toe bereid is en wie niet)
Tenzij de bevalling niet je enige reden is, je gaf ook meerdere redenen aan namelijk.
Ook hoef je toch nu nog niet te beslissen? Je zoontje is 15 maanden. Tenzij je zelf al wat ouder bent heb je toch nog tijd genoeg om te beslissen wat je wilt?
Misschien kun je ook hulp zoeken om traumatische ervaringen te verwerken? Ik heb EMDR gedaan, en dat hielp erg goed.
Kan je je niet als nog laten onderzoeken oid op die afwijking?
Zou ik ook doen, en het van te voren bespreken met een gynaecoloog.
Er zijn best gynaecologen die laagdrempeliger zijn met keizersnedes in dit soort gevallen.
Misschien weet je huisarts er een (mijn huisarts wist wel wie er eventueel toe bereid is en wie niet)
Tenzij de bevalling niet je enige reden is, je gaf ook meerdere redenen aan namelijk.
Ook hoef je toch nu nog niet te beslissen? Je zoontje is 15 maanden. Tenzij je zelf al wat ouder bent heb je toch nog tijd genoeg om te beslissen wat je wilt?
Misschien kun je ook hulp zoeken om traumatische ervaringen te verwerken? Ik heb EMDR gedaan, en dat hielp erg goed.
vrijdag 25 juli 2008 om 13:25
quote:Chica34 schreef op 25 juli 2008 @ 13:16:
[...]
Sjeeetje daar vraag je me wat Tilalia ik heb dat niet uit één onderzoek wat ik hier nu even kan neerzetten. Ik heb er zoveel over gelezen dat het me een dag zou kosten om dat te filteren uit al die onderzoeken en dan hier neer te zetten. Heb je niet ergens ook een link van risico's thuisbevalling?
Ik kan nu niet rustig googelen, er zijn hier twee andachtvragende kindjes. Die eerste link had ik zo gevonden, heb de tweede wel geprobeerd maar vond zo snel niks. Vandaar mijn (oprechte!) vraag of jij het wel weet.
Even vanuit het boerenverstand kan iedereen natuurlijk wel bedenken dat er risico's zitten aan beide keuzes. De risico's van een thuisbevalling hoef ik volgens mij niet allemaal te gaan noemen toch?
Tja, mijn boerenverstand zegt dat je met een laagrisicobevalling het beste in je eigen omgeving kunt bevallen met proffesionele begeleiding. En je mag in NL alleen maar thuisbevallen als je een laagrisivcozwangerschap hebt, als je dicht genoeg bij een ziekenhuis woont en er voldoende verloskundigen 'paraat' staan.
it zijn natuurlijk niet precies dezelfde als bij een ruggeprik, maar risico's zijn risico's. Ik heb toen een afweging gemaakt van deze verschillende risico's en heb degene gekozen die mij het beste paste en waar ik me het fijnste bij voelde. Dat was dus IN het ziekenhuis MET ruggeprik. Ik vond thuis bevallen sowieso geen optie ivm die hogere risico's dan in het ziekenhuis.
Tja, nou word ik toch wel heel nieuwsgierig naar die risico's.
[...]
Sjeeetje daar vraag je me wat Tilalia ik heb dat niet uit één onderzoek wat ik hier nu even kan neerzetten. Ik heb er zoveel over gelezen dat het me een dag zou kosten om dat te filteren uit al die onderzoeken en dan hier neer te zetten. Heb je niet ergens ook een link van risico's thuisbevalling?
Ik kan nu niet rustig googelen, er zijn hier twee andachtvragende kindjes. Die eerste link had ik zo gevonden, heb de tweede wel geprobeerd maar vond zo snel niks. Vandaar mijn (oprechte!) vraag of jij het wel weet.
Even vanuit het boerenverstand kan iedereen natuurlijk wel bedenken dat er risico's zitten aan beide keuzes. De risico's van een thuisbevalling hoef ik volgens mij niet allemaal te gaan noemen toch?
Tja, mijn boerenverstand zegt dat je met een laagrisicobevalling het beste in je eigen omgeving kunt bevallen met proffesionele begeleiding. En je mag in NL alleen maar thuisbevallen als je een laagrisivcozwangerschap hebt, als je dicht genoeg bij een ziekenhuis woont en er voldoende verloskundigen 'paraat' staan.
it zijn natuurlijk niet precies dezelfde als bij een ruggeprik, maar risico's zijn risico's. Ik heb toen een afweging gemaakt van deze verschillende risico's en heb degene gekozen die mij het beste paste en waar ik me het fijnste bij voelde. Dat was dus IN het ziekenhuis MET ruggeprik. Ik vond thuis bevallen sowieso geen optie ivm die hogere risico's dan in het ziekenhuis.
Tja, nou word ik toch wel heel nieuwsgierig naar die risico's.
vrijdag 25 juli 2008 om 13:26
quote:Eefje1979 schreef op 25 juli 2008 @ 13:19:
nee ze kunnen het pas zien tijdens je bevalling. Dat is nou juist het vervelende van de zaak. Maar je word er gewoon niet serieus mee genomen. Nu als ik achteraf alles bekijk hebben ze me gewoon laten stikken daar. het was spitsuur op de afdeling en er liep maar 1 verloskundige. Dunne wandjes, je hoorde de persoon naast je gillen. Vk komt bij jou binnen en vertelt doorleuk dat het een lekker slachtveld is geweest hiernaast. e.d..Jeetje, lijkt wel het slachthuis ziekenhuis waar ik ben bevallen
Wat een rare lui werken er toch in ziekenhuizen...
Kan me voorstellen dat je je zo voelt hoor.
nee ze kunnen het pas zien tijdens je bevalling. Dat is nou juist het vervelende van de zaak. Maar je word er gewoon niet serieus mee genomen. Nu als ik achteraf alles bekijk hebben ze me gewoon laten stikken daar. het was spitsuur op de afdeling en er liep maar 1 verloskundige. Dunne wandjes, je hoorde de persoon naast je gillen. Vk komt bij jou binnen en vertelt doorleuk dat het een lekker slachtveld is geweest hiernaast. e.d..Jeetje, lijkt wel het slachthuis ziekenhuis waar ik ben bevallen
Wat een rare lui werken er toch in ziekenhuizen...
Kan me voorstellen dat je je zo voelt hoor.
vrijdag 25 juli 2008 om 13:26
quote:Eefje1979 schreef op 25 juli 2008 @ 13:23:
Ik woon vlakbij Utrecht. Eerst woonde ik in Utrecht, ben in het WKZ bevallen. onderdeel van UMC. Staat zeer goed aangeschreven. Misschien wel qua medici maar niet qua betrokkenheid e.d.
Woon ook in Utrecht maar ben bevallen in Nieuwegein. Misschien een optie om in je achterhoofd te houden of eens daar op onderzoek uit te gaan?
En ja, dat ziekenhuis staat inderdaad best goed aangeschreven en daarom is het natuurlijk nog enger omdat je zon ontzettende kut ervaring had en je dus waarschijnlijk ook niet meer vertrouwd op "goed" aangeschreven ziekenhuizen.
Ik woon vlakbij Utrecht. Eerst woonde ik in Utrecht, ben in het WKZ bevallen. onderdeel van UMC. Staat zeer goed aangeschreven. Misschien wel qua medici maar niet qua betrokkenheid e.d.
Woon ook in Utrecht maar ben bevallen in Nieuwegein. Misschien een optie om in je achterhoofd te houden of eens daar op onderzoek uit te gaan?
En ja, dat ziekenhuis staat inderdaad best goed aangeschreven en daarom is het natuurlijk nog enger omdat je zon ontzettende kut ervaring had en je dus waarschijnlijk ook niet meer vertrouwd op "goed" aangeschreven ziekenhuizen.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
vrijdag 25 juli 2008 om 13:29
quote:tilalia2 schreef op 25 juli 2008 @ 13:25:
[...]
Ik beloof je dat als ik tijd heb het echt voor je zal uitzoeken en dat meen ik. Misschien heb ik het nog ergens hier op de computer staan. Maar moet echt even zoeken. Dus geef me ff een paar dagen (hier maar 1 kind die aandacht vraagt en ben ook eigenlijk aan het werk nu, ahum )
Maar nog eentje uit de oude doos dan. Waarom denk je dat in andere west europese landen zo weinig thuisbevalling zijn? (nu stop ik anders verzanden we toch weer in de discussie tussen thuis- en ziekenhuis bevallen)
[...]
Ik beloof je dat als ik tijd heb het echt voor je zal uitzoeken en dat meen ik. Misschien heb ik het nog ergens hier op de computer staan. Maar moet echt even zoeken. Dus geef me ff een paar dagen (hier maar 1 kind die aandacht vraagt en ben ook eigenlijk aan het werk nu, ahum )
Maar nog eentje uit de oude doos dan. Waarom denk je dat in andere west europese landen zo weinig thuisbevalling zijn? (nu stop ik anders verzanden we toch weer in de discussie tussen thuis- en ziekenhuis bevallen)
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
vrijdag 25 juli 2008 om 13:29
quote:Joyce48 schreef op 25 juli 2008 @ 11:54:
[...]
Enig kinderen hoeven nooit te wachten tot hun zus/broer klaar is met eten ....
Enig kinderen hoeven nooit te wachten tot papa/mama de veters van broertje/zusje heeft gestrikt ....
Enig kinderen maken nooit mee dat klein broertje/zusje de toren die zij gebouwd hebben omgooien ....
Ook onder volwassenen haal ik de 'enig kinderen' er zó uit. Ze houden weinig rekening met anderen, zijn ongeduldig, kunnen zich moeilijk inleven in andermans problemen.
En als de ouders overlijden staan enig kinderen er moederziel alleen voor. Ik was onlangs op een crematie van een 80-jarige moeder. Dochter heeft die crematie in haar eentje moeten regelen en stond helemaal in haar eentje de condoleances in ontvangst te nemen; zij heeft nu niemand meer om jeugdherinneringen mee op te halen.
Ik heb nog niet verder gelezen, dus misschien ben ik nu mosterd, maar ik vind dit echt raar.
Dus omdat mijn kind over 60 jaar misschien in haar eentje mijn crematie moet regelen zou ik een tweede moeten krijgen? Ik mag toch hopen dat mijn dochter tegen die tijd goede vrienden heeft, een lieve partner, eigen kind(eren) die haar daarin bij kunnen staan.
Mijn kind (hoewel ze nu pas 8 maanden is, dus er is nog niet veel van te zeggen) zal ook moeten wachten tot ik klaar ben met eten. Dus nee, niet op een broertje of zusje, maar op mij. Of op haar vader. En er vallen inderdaad weinig veters te strikken, maar ik heb genoeg andere dingen te doen dan me de hele dag met mijn kind bezig te houden. Voor het omgooien van torens e.d. hebben wij een hond
Ik snap werkelijk niet wat hier allemaal zo erg aan is. Mijn dochter blijft enig kind. Niet omdat mijn bevalling zo traumatisch was ofzo, maar omdat wij dat zo willen. Heel egoistisch, omdat we tijd, geld en energie in andere zaken willen kunnen steken. En we hebben allebei niet het idee dat onze dochter hier enorm zielig van gaat worden. We wonen zeer bewust in een kindrijke omgeving, ik heb een grote familie met veel kinderen en ik weet vrij zeker dat wij er een aardig, sociaal kind van gaan maken.
Vriend, vader van mijn dochter dus, is ook enig kind en heeft daar geen enkele last van ondervonden. Hij is een sociaal, meevoelend en volkomen normaal mens. Denkt eerder aan een ander dan aan zichzelf en kan uitstekend delen, zowel zijn gevoelens als materiele spullen.
Ik heb een jongere broer (2 jaar jonger) waar ik zowel in onze jeugd als in mijn volwassen leven geen enkele band mee heb. Als mijn ouders komen te overlijden vraag ik me serieus af hoe vaak wij elkaar nog zouden zien. Van het ophalen van jeugdherinneringen nog maar te zwijgen. We hebben namelijk een totaal verschillende jeugd gehad, of eigenlijk zien we onze jeugd heel anders. Dus lekker herinneringen ophalen zit er niet in, want we snappen totaal niets van elkaars herinneringen.
[...]
Enig kinderen hoeven nooit te wachten tot hun zus/broer klaar is met eten ....
Enig kinderen hoeven nooit te wachten tot papa/mama de veters van broertje/zusje heeft gestrikt ....
Enig kinderen maken nooit mee dat klein broertje/zusje de toren die zij gebouwd hebben omgooien ....
Ook onder volwassenen haal ik de 'enig kinderen' er zó uit. Ze houden weinig rekening met anderen, zijn ongeduldig, kunnen zich moeilijk inleven in andermans problemen.
En als de ouders overlijden staan enig kinderen er moederziel alleen voor. Ik was onlangs op een crematie van een 80-jarige moeder. Dochter heeft die crematie in haar eentje moeten regelen en stond helemaal in haar eentje de condoleances in ontvangst te nemen; zij heeft nu niemand meer om jeugdherinneringen mee op te halen.
Ik heb nog niet verder gelezen, dus misschien ben ik nu mosterd, maar ik vind dit echt raar.
Dus omdat mijn kind over 60 jaar misschien in haar eentje mijn crematie moet regelen zou ik een tweede moeten krijgen? Ik mag toch hopen dat mijn dochter tegen die tijd goede vrienden heeft, een lieve partner, eigen kind(eren) die haar daarin bij kunnen staan.
Mijn kind (hoewel ze nu pas 8 maanden is, dus er is nog niet veel van te zeggen) zal ook moeten wachten tot ik klaar ben met eten. Dus nee, niet op een broertje of zusje, maar op mij. Of op haar vader. En er vallen inderdaad weinig veters te strikken, maar ik heb genoeg andere dingen te doen dan me de hele dag met mijn kind bezig te houden. Voor het omgooien van torens e.d. hebben wij een hond
Ik snap werkelijk niet wat hier allemaal zo erg aan is. Mijn dochter blijft enig kind. Niet omdat mijn bevalling zo traumatisch was ofzo, maar omdat wij dat zo willen. Heel egoistisch, omdat we tijd, geld en energie in andere zaken willen kunnen steken. En we hebben allebei niet het idee dat onze dochter hier enorm zielig van gaat worden. We wonen zeer bewust in een kindrijke omgeving, ik heb een grote familie met veel kinderen en ik weet vrij zeker dat wij er een aardig, sociaal kind van gaan maken.
Vriend, vader van mijn dochter dus, is ook enig kind en heeft daar geen enkele last van ondervonden. Hij is een sociaal, meevoelend en volkomen normaal mens. Denkt eerder aan een ander dan aan zichzelf en kan uitstekend delen, zowel zijn gevoelens als materiele spullen.
Ik heb een jongere broer (2 jaar jonger) waar ik zowel in onze jeugd als in mijn volwassen leven geen enkele band mee heb. Als mijn ouders komen te overlijden vraag ik me serieus af hoe vaak wij elkaar nog zouden zien. Van het ophalen van jeugdherinneringen nog maar te zwijgen. We hebben namelijk een totaal verschillende jeugd gehad, of eigenlijk zien we onze jeugd heel anders. Dus lekker herinneringen ophalen zit er niet in, want we snappen totaal niets van elkaars herinneringen.
vrijdag 25 juli 2008 om 13:31
quote:Eefje1979 schreef op 25 juli 2008 @ 13:19:
nee ze kunnen het pas zien tijdens je bevalling. Dat is nou juist het vervelende van de zaak. Maar je word er gewoon niet serieus mee genomen. Nu als ik achteraf alles bekijk hebben ze me gewoon laten stikken daar. het was spitsuur op de afdeling en er liep maar 1 verloskundige. Dunne wandjes, je hoorde de persoon naast je gillen. Vk komt bij jou binnen en vertelt doorleuk dat het een lekker slachtveld is geweest hiernaast. e.d..Ik had ook een verloskundige die zulke opmerkingen maakte, maar moest er eerlijk gezegd wel om lachen. Je bent aan het bevallen, niet aan het hemelen. Vond het eerlijk gezegd alleen maar leuk dat ze zo nuchter/droog/normaal was.
nee ze kunnen het pas zien tijdens je bevalling. Dat is nou juist het vervelende van de zaak. Maar je word er gewoon niet serieus mee genomen. Nu als ik achteraf alles bekijk hebben ze me gewoon laten stikken daar. het was spitsuur op de afdeling en er liep maar 1 verloskundige. Dunne wandjes, je hoorde de persoon naast je gillen. Vk komt bij jou binnen en vertelt doorleuk dat het een lekker slachtveld is geweest hiernaast. e.d..Ik had ook een verloskundige die zulke opmerkingen maakte, maar moest er eerlijk gezegd wel om lachen. Je bent aan het bevallen, niet aan het hemelen. Vond het eerlijk gezegd alleen maar leuk dat ze zo nuchter/droog/normaal was.
vrijdag 25 juli 2008 om 13:35
quote:Star schreef op 25 juli 2008 @ 13:31:
[...]
Ik had ook een verloskundige die zulke opmerkingen maakte, maar moest er eerlijk gezegd wel om lachen. Je bent aan het bevallen, niet aan het hemelen. Vond het eerlijk gezegd alleen maar leuk dat ze zo nuchter/droog/normaal was.
Aan het hemelen
Sorry TO jouw onderwerp is niet om te lachen maar moest toch even lachen bij Star haar opmerking.
Nee je bent niet aan het hemelen, maar dat iemand droog of nuchter is, of de boel zo benaderd, is natuurlijk wel even wat anders dan niet serieus genomen worden.
[...]
Ik had ook een verloskundige die zulke opmerkingen maakte, maar moest er eerlijk gezegd wel om lachen. Je bent aan het bevallen, niet aan het hemelen. Vond het eerlijk gezegd alleen maar leuk dat ze zo nuchter/droog/normaal was.
Aan het hemelen
Sorry TO jouw onderwerp is niet om te lachen maar moest toch even lachen bij Star haar opmerking.
Nee je bent niet aan het hemelen, maar dat iemand droog of nuchter is, of de boel zo benaderd, is natuurlijk wel even wat anders dan niet serieus genomen worden.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
vrijdag 25 juli 2008 om 13:37
En Binti: vind dat je helemaal gelijk hebt. Kun je van te voren niets over zeggen en is dus geen goede reden om voor een tweede te gaan. Het is misschien een leuke bijkomstigheid als ze goed met elkaar kunnen opschieten (en dan heb je best mazzel) maar het moet niet dé reden worden om een tweede te nemen.
Het feit dat als je enig kind bent je daardoor geen leuk mens wordt, of anders, of minder sociaal vind ik echt grote onzin. Ieder mens is anders dus ieder mens zal er anders op reageren.
Het feit dat als je enig kind bent je daardoor geen leuk mens wordt, of anders, of minder sociaal vind ik echt grote onzin. Ieder mens is anders dus ieder mens zal er anders op reageren.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
vrijdag 25 juli 2008 om 13:41
quote:Chica34 schreef op 25 juli 2008 @ 13:35:
[...]
Aan het hemelen
Sorry TO jouw onderwerp is niet om te lachen maar moest toch even lachen bij Star haar opmerking.
Nee je bent niet aan het hemelen, maar dat iemand droog of nuchter is, of de boel zo benaderd, is natuurlijk wel even wat anders dan niet serieus genomen worden.De Vk heb ik het TO eigenlijk niet over zien hebben, dus weet niet of die haar niet serieus genomen heeft?
[...]
Aan het hemelen
Sorry TO jouw onderwerp is niet om te lachen maar moest toch even lachen bij Star haar opmerking.
Nee je bent niet aan het hemelen, maar dat iemand droog of nuchter is, of de boel zo benaderd, is natuurlijk wel even wat anders dan niet serieus genomen worden.De Vk heb ik het TO eigenlijk niet over zien hebben, dus weet niet of die haar niet serieus genomen heeft?
vrijdag 25 juli 2008 om 13:42
quote:Eefje1979 schreef op 25 juli 2008 @ 13:33:
nou op dat moment kon ik het niet waarderen. En achteraf ook niet. Ik vond het echt een trut van de bovenste plak. En als ik dan van andere hoor hoe fijn ze hun bevalling hebben ervaren wou ik dat ik dat ook kon zeggen, maar helaas...
Nou ja, fijn, fijn, fijn het blijft natuurlijk een bevalling.
Het is me in ieder geval niet tegengevallen (had me ook op het ergste voorbereid hoor) en ik wou ook dat je dat kon zeggen. Vind het nl altijd zo vervelend om dit soort verhalen te lezen. Kan die mensen dan ook echt wel wat doen. Heb zo de neiging om even naar dat ziekenhuis te rijden en het even recht in hun gezicht te zeggen. Bah stom gezeik van die ziekenhuis gasten.
Maar ja ik vond mijn hele zwangerschap daarentegen weer een drama. En na de bevalling ging het ook niet helemaal soepeltjes. Shit eigenlijk is de bevalling het enige wat wel meeviel
nou op dat moment kon ik het niet waarderen. En achteraf ook niet. Ik vond het echt een trut van de bovenste plak. En als ik dan van andere hoor hoe fijn ze hun bevalling hebben ervaren wou ik dat ik dat ook kon zeggen, maar helaas...
Nou ja, fijn, fijn, fijn het blijft natuurlijk een bevalling.
Het is me in ieder geval niet tegengevallen (had me ook op het ergste voorbereid hoor) en ik wou ook dat je dat kon zeggen. Vind het nl altijd zo vervelend om dit soort verhalen te lezen. Kan die mensen dan ook echt wel wat doen. Heb zo de neiging om even naar dat ziekenhuis te rijden en het even recht in hun gezicht te zeggen. Bah stom gezeik van die ziekenhuis gasten.
Maar ja ik vond mijn hele zwangerschap daarentegen weer een drama. En na de bevalling ging het ook niet helemaal soepeltjes. Shit eigenlijk is de bevalling het enige wat wel meeviel
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
vrijdag 25 juli 2008 om 13:52
Mijn eerste bevalling vond ik ook een drama(langdurig, 36 uur weeën), maar de behandeling die ik in het ziekenhuis kreeg, was goed. Men was meelevend. Ik heb nergens om gevraagd, maar ik kreeg een pethidinespuit en een paar uur later een ruggeprik, omdat de gynaecologe mij te uitgeput vond en zag dat ik de kracht niet meer had om door te gaan. Die ruggeprik was voor mij een verademing, ik kreeg even weer de tijd om me te ontspannen, daardoor kwam de ontsluiting goed op gang. Van het hele gebeuren heb ik verder niets aan overgehouden, ook ik dacht lange tijd, ik wil er geen tweede bij, maar na een paar jaar wilde ik er toch weer een. De tweede bevalling was echt binnen 4 uur gepiept. Wel een weeënstorm gehad, maar het ging allemaal zo snel. Ook toen heb ik wel even liggen razen en tieren, maar daardoor wist de vk ook dat de ontsluiting bijna helemaal was.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
