Kinderen
alle pijlers
een tweede kindje?
dinsdag 31 maart 2009 om 22:05
Hallo allemaal, tja best een dilemma, willen we een 2e kindje?
Ik vroeg me af in hoeverre jullie hier goed over nagedacht hebben of dat het gewoon een "logisch gevolg"was op je eerste kindje?
Mijn man en ik hebben nu een zoon van 15 maanden en ik heb zelf altijd het idee gehad dat ik graag 2 kindjes zou willen.
Wel vond ik dat eerste jaar heel heftig en heb ik al die tijd gedacht "als er al een 2e komt, dan echt pas over een aantal jaar"
Maar nu onze zoon steeds meer baby- af is, (hij loopt ondertussen en word al een echt "kindje") ga ik toch weer verlangen naar een baby.
Als klap op de vuurpijl is mn zus nu zwanger van de 2e en daardoor gaat het ook weer kriebelen.
Maar mn man zn gezondheid is niet top en daardoor hebben we het de afgelopen tijd financieel niet makkelijk gehad. En dat ze mij ook aan het denken, want een 2e baby kost voornamelijk meer in opvang, alle spulletjes zijn tenslotte nog in huis.
Maar tja, geen idee hoe onze toekomst eruit ziet financieel gezien, en ze moeten ook naar school etc, goedkoper zal het er niet op worden.
In hoeverre laten jullie alles meetellen in jullie beslissing? Alleen het gevoel of denken jullie ver vooruit?
Ik vroeg me af in hoeverre jullie hier goed over nagedacht hebben of dat het gewoon een "logisch gevolg"was op je eerste kindje?
Mijn man en ik hebben nu een zoon van 15 maanden en ik heb zelf altijd het idee gehad dat ik graag 2 kindjes zou willen.
Wel vond ik dat eerste jaar heel heftig en heb ik al die tijd gedacht "als er al een 2e komt, dan echt pas over een aantal jaar"
Maar nu onze zoon steeds meer baby- af is, (hij loopt ondertussen en word al een echt "kindje") ga ik toch weer verlangen naar een baby.
Als klap op de vuurpijl is mn zus nu zwanger van de 2e en daardoor gaat het ook weer kriebelen.
Maar mn man zn gezondheid is niet top en daardoor hebben we het de afgelopen tijd financieel niet makkelijk gehad. En dat ze mij ook aan het denken, want een 2e baby kost voornamelijk meer in opvang, alle spulletjes zijn tenslotte nog in huis.
Maar tja, geen idee hoe onze toekomst eruit ziet financieel gezien, en ze moeten ook naar school etc, goedkoper zal het er niet op worden.
In hoeverre laten jullie alles meetellen in jullie beslissing? Alleen het gevoel of denken jullie ver vooruit?
dinsdag 31 maart 2009 om 22:12
het eerste deel van je post had van mij kunnen zijn. van een zoontje van 15 maanden (die nog net niet loopt) tot en met de zwangere zus (ook de 2de) aan toe!
wij zijn er ook nog niet uit. hier wil de papa eigelijk geen 2de, zelf twijfel ik nog. hij haalt ook vooral het geld aan als rede.
ik weet ook niet hoe dat zou moeten met 2, met 1 vind ik het al heel druk allemaal. ook weet ik niet of ik de aandacht goed zou kunnen verdelen.
ik ben 2 jaartjes ouder dan jij, dat telt voor mij ook wel n btje mee. die klok loopt maar door...
maar zolang we er nog niet uit zijn.. iig geen 2de.
wij zijn er ook nog niet uit. hier wil de papa eigelijk geen 2de, zelf twijfel ik nog. hij haalt ook vooral het geld aan als rede.
ik weet ook niet hoe dat zou moeten met 2, met 1 vind ik het al heel druk allemaal. ook weet ik niet of ik de aandacht goed zou kunnen verdelen.
ik ben 2 jaartjes ouder dan jij, dat telt voor mij ook wel n btje mee. die klok loopt maar door...
maar zolang we er nog niet uit zijn.. iig geen 2de.
dinsdag 31 maart 2009 om 22:20
haha grappig hoor, beetje zelfde situatie.
Moet zeggen, qua gevoel wil ik wel erg graag een tweede en dan zo eind dit jaar eens gaan proberen.
Vorige keer was ik met een half jaar zwanger, dus das toch een beetje waar ik vanuit ga, al weet je het nooit natuurlijk.
Papa hier wil wel een 2e al is hij niet echt een baby man en zal hij waarschijnlijk wel even moeten slikken op het moment als ik zwanger zou zijn, dat was bij de eerste ook zo, maar even later vond en vind hij het helemaal top.
Ik vind 1 ook druk maar das denk ik ook wel de leeftijd die ze nu hebben, ik weet niet hoe jou kindje is, maar onze zoon is erg ondernemend, zeker nu hij loopt en gaat alle kanten op, behalve de goeie. En kan zich echt op de grond werpen als ie zn zin niet krijgt.
Maar als ik dan kijk naar de dochter van mn zus, zij is nu 2 en dat scheelt stukken hoor, zoveel zelfstandiger en snappen ook alles (heeft uiteraard ook haar buien)
Ik heb altijd gedacht, ik zou wel een 2e willen als de eerste op school zit, heb je meer tijd voor de kleine zeg maar
Maar ja, eerste jaar vond ik heavy en wat je zegt, ik weet het financieel nog niet
Moet zeggen, qua gevoel wil ik wel erg graag een tweede en dan zo eind dit jaar eens gaan proberen.
Vorige keer was ik met een half jaar zwanger, dus das toch een beetje waar ik vanuit ga, al weet je het nooit natuurlijk.
Papa hier wil wel een 2e al is hij niet echt een baby man en zal hij waarschijnlijk wel even moeten slikken op het moment als ik zwanger zou zijn, dat was bij de eerste ook zo, maar even later vond en vind hij het helemaal top.
Ik vind 1 ook druk maar das denk ik ook wel de leeftijd die ze nu hebben, ik weet niet hoe jou kindje is, maar onze zoon is erg ondernemend, zeker nu hij loopt en gaat alle kanten op, behalve de goeie. En kan zich echt op de grond werpen als ie zn zin niet krijgt.
Maar als ik dan kijk naar de dochter van mn zus, zij is nu 2 en dat scheelt stukken hoor, zoveel zelfstandiger en snappen ook alles (heeft uiteraard ook haar buien)
Ik heb altijd gedacht, ik zou wel een 2e willen als de eerste op school zit, heb je meer tijd voor de kleine zeg maar
Maar ja, eerste jaar vond ik heavy en wat je zegt, ik weet het financieel nog niet
dinsdag 31 maart 2009 om 22:36
quote:fleurtje schreef op 31 maart 2009 @ 22:23:
Ik wilde een kindje als reserve, dus kwam er een tweede.
Sunemom heeft het prachtig verwoord in het topic: hoeveel kinderen en waarom.
Hahahaha Fleur.
Ik wilde graag een speelkameraadje voor mijn oudste. Nu heeft ie een broertje waar hij mee kan spelen.
Even serieus nu; alleen je eigen gevoel kan je vraag beantwoorden.
Ik wilde een kindje als reserve, dus kwam er een tweede.
Sunemom heeft het prachtig verwoord in het topic: hoeveel kinderen en waarom.
Hahahaha Fleur.
Ik wilde graag een speelkameraadje voor mijn oudste. Nu heeft ie een broertje waar hij mee kan spelen.
Even serieus nu; alleen je eigen gevoel kan je vraag beantwoorden.
woensdag 1 april 2009 om 15:10
misschien heel raar, maar ik herinner me het moment dat mijn dochter geboren is (20 maanden), er was toen één moment dat ik dacht "we zijn nog niet compleet, er moet nog eentje komen". Verder niet meer aan gedacht, ik ben superblij met mijn dochter en we hebben het ook fijn samen. En ik merk dat ik het moeilijk vind om aan een tweede te beginnen, ik zou het erg vinden om niet meer zoveel tijd aan mijn dochter te kunnen besteden.
Komt nog bij dat ik sinds kort erachter ben gekomen dat mijn schildklier niet goed werkt, en dat dat invloed kan hebben op een eventuele zwangerschap (en vooral op de baby).
Dus ja, ik weet het niet, ik durf er niet zo goed aan te beginnen.
Komt nog bij dat ik sinds kort erachter ben gekomen dat mijn schildklier niet goed werkt, en dat dat invloed kan hebben op een eventuele zwangerschap (en vooral op de baby).
Dus ja, ik weet het niet, ik durf er niet zo goed aan te beginnen.
woensdag 1 april 2009 om 17:20
Voor mij is het gevoel van doorslaggevende aard geweest. En dan niet de korte romantische gevoelens die je wel eens kunt hebben. Het alleen maar leuke dingen kunnen bedenken gevoel, want als je alles doet op impuls, heb je zo een hok vol.
Nee, voor mij is de lange termijn echt bepalend (geweest) en minder de practische kant. Want in de basis is die niet ideaal , maar wel een waar een mouw aan te passen valt.
Voor mij is mijn eigen ontwikkeling wel echt een reden geweest (toen ik nog twijfelde) om te bedenken wat dan een goede tijd zou zijn. Want ik wilde niet weer het gevoel hebben dat ik qua ontwikkeling stil zou gaan staan (ik moest/moet/wil reintegreren). En wéér een kind zou voor mij iig weer stilstand op dat vlak betekenen omdat ik simpelweg die twee dingen niet zou kunnen combineren.
Maar goed, hier blijft het bij 1, omdat het gevoel voor meer kinderen voor het grootste deel eentje is van te groot voor mijn rug.
Nee, voor mij is de lange termijn echt bepalend (geweest) en minder de practische kant. Want in de basis is die niet ideaal , maar wel een waar een mouw aan te passen valt.
Voor mij is mijn eigen ontwikkeling wel echt een reden geweest (toen ik nog twijfelde) om te bedenken wat dan een goede tijd zou zijn. Want ik wilde niet weer het gevoel hebben dat ik qua ontwikkeling stil zou gaan staan (ik moest/moet/wil reintegreren). En wéér een kind zou voor mij iig weer stilstand op dat vlak betekenen omdat ik simpelweg die twee dingen niet zou kunnen combineren.
Maar goed, hier blijft het bij 1, omdat het gevoel voor meer kinderen voor het grootste deel eentje is van te groot voor mijn rug.
