eetstoornis 13 jarige

Feefeline schreef: ↑

24-10-2020 03:09

Ik weet ook dat meiden soms gekke dingen kunnen doen. Je reageert erg. Het zal tegen het verkeerde been zijn op viva maar negeer dat eten. Een eetprobleem ga je echt niet mee voorkomen en een maand is natuurlijk niets. Ga tijd met haar doorbrengen en toon interesse. Probeer te achterhalen wat er speelt. Spelen met eten is vaak een controle ding. Daarover is ze in control. Kijk eerlijk naar haar leven. Kijk eerlijk naar jouw rol. Denken dat je dit fixt met een therapeut is ook controle denken. Zie dit niet als probleem wat jij moet oplossen maar zie wat er speelt. Het is nog kort aan de hand en niet nijpend. Praat met haar over onzekerheden en gevoelens. Geef zelf het goede voorbeeld en luister.

Niet nijpend?

Lezen sommige hier wel wat er wordt geschreven?
Ze heeft nu al ondergewicht , vindt zichzelf dik en eet ontzettend weinig.
Het is ontzettend zorgwekkend!

Baloma schreef: ↑

23-10-2020 13:43

Ik zou dit ook zeer serieus nemen. Hoe eerder hulp, hoe beter de prognose. En idd bij hulpverleners die er echt verstand van hebben. Zoek desnoods zelf mee naar een passende organisatie en vraag een verwijzing. Speelt er iets van ass problematiek? Kan soms hier ook een uiting van zijn. Hoeft ook niet te zijn dat er iets ergs gebeurd is, kan ook zijn dat de dagelijkse bezigheden (school, Corona) voor (te) veel druk zorgen. Belangrijk, naast ASAP gespecialiseerde hulp inschakelen, is om haar niet haar gang te laten gaan en als ouder de regie te behouden. En dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
In de tussentijd kan je haar vast laten doorverwijzen naar een gespecialiseerde diëtiste voor een eetlijst, zodat duidelijk is wat ze moet eten. Belangrijk is om haar gewicht niet teveel te laten dalen, omdat logisch nadenken dan veel moeilijker gaat. Vaak start een echte behandeling ook pas als er eerst weer een bepaald gewicht is bereikt. Ik zou als moeder dus WEL bovenop dat eten gaan zitten. De regie overnemen. Dat moet sowieso ook van een kliniek. Daarnaast ook een luisterend oor, warmte en niet te veel druk bieden.

De regie proberen over te nemen heeft totaal geen zin. Je krijgt het er áltijd uit of af, als je wil. In een kliniek doen ze dat natuurlijk, maar die mensen zijn niet je veilige haven. Je ouders wel, die relatie moet veilig genoeg zijn en blijven om om hulp te durven vragen als je eraan toe bent.

Feefeline schreef: ↑

24-10-2020 03:09

Ik weet ook dat meiden soms gekke dingen kunnen doen. Je reageert erg. Het zal tegen het verkeerde been zijn op viva maar negeer dat eten. Een eetprobleem ga je echt niet mee voorkomen en een maand is natuurlijk niets. Ga tijd met haar doorbrengen en toon interesse. Probeer te achterhalen wat er speelt. Spelen met eten is vaak een controle ding. Daarover is ze in control. Kijk eerlijk naar haar leven. Kijk eerlijk naar jouw rol. Denken dat je dit fixt met een therapeut is ook controle denken. Zie dit niet als probleem wat jij moet oplossen maar zie wat er speelt. Het is nog kort aan de hand en niet nijpend. Praat met haar over onzekerheden en gevoelens. Geef zelf het goede voorbeeld en luister.

Als je ergens geen verstand van hebt dan is het niet slim om zo’n advies te geven. M’n bek valt er van open. Dit meisje heeft zelfs een aceton lucht om zich heen hangen en jij zegt dat “het niet nijpend is”.

Bij eetstoornissen doet een goed voorbeeld helemaal geen reet.

Ciska78 schreef: ↑

23-10-2020 11:17

Lijkt meer op aceton dan ammoniak, we hebben niet het idee dat ze overgeeft, maar helemaal zeker weten doe ik dat niet.

Let op dingen zoals douchen op gekke tijden, muziek tijdens het douchen of op de wc, wondjes op haar knokkels, rode of dikke ogen.

Ciska78 schreef: ↑

24-10-2020 08:39

Iemand vroeg of er ASS problematiek speelt, ze heeft inderdaad ASS en ADHD.
Gisteren eindelijk contact gehad met de hulpverlener op school en daar een heel gesprek mee gehad over welke stappen te zetten.

We hebben duidelijk aangegeven echt hulp te willen van iemand gespecialiseerd in eetstoornissen, volgende week gaan we gesprek met haar krijgen, want zij moet een goede hulpvraag op papier zetten voor de juiste hulp.

Voor diegene die zeggen er niet teveel bovenop te zetten, het los te laten, dat is wel heel makkelijk gezegd. We hebben echt het gevoel hecht te zijn met elkaar, maar op dit moment is het gewoon heel moeilijk om door haar pantser heen te komen.
De afgelopen week is ze helaas al 3 kilo afgevallen, echt wel reden voor onze zorgen.

Dat zijn zeker redenen tot zorgen! Echt, sommige mensen reageren hier en hebben zelf geen ervaringen met eetstoornissen. “Loslaten” en “het zal wel mee vallen” verhalen werken niet. Zoek juist die professionele hulp nu je het gesignaleerd hebt. En daar zijn jullie goed mee bezig. Ik hoop dat er snel passende hulpverlening komt!

Georgia19zoveel schreef: ↑

24-10-2020 03:25

Niet nijpend?

Lezen sommige hier wel wat er wordt geschreven?
Ze heeft nu al ondergewicht , vindt zichzelf dik en eet ontzettend weinig.
Het is ontzettend zorgwekkend!

Als ik 2 dagen weinig eet ruik ik al zo en bijna alle tienermeisjes vinden zichzelf te dik. Ik heb jaren met tieners gewerkt en heb zelf 2 tieners (en ben zelf tiener geweest). Dat er iets niet lekker gaat is duidelijk, eerproblemen zijn vaak een symptoom van iets anders.

PietjeBello schreef: ↑

24-10-2020 08:14

Als je ergens geen verstand van hebt dan is het niet slim om zo’n advies te geven. M’n bek valt er van open. Dit meisje heeft zelfs een aceton lucht om zich heen hangen en jij zegt dat “het niet nijpend is”.

Bij eetstoornissen doet een goed voorbeeld helemaal geen reet.

Ben jij een professional dan? To vraagt advies op een forum. Dan mag iedereen zijn mening geven. Nergens zeg ik dat ze geen hulp moet zoeken ofzo. Die aceton lucht hebben sommige mensen al na 2 dagen. Dus zelfs is een beetje overdreven. Het kind zit overduidelijk niet lekker in haar vel. Maar alleen focussen op het eten vind ik geen goed advies. Mijn mening. Jij mag de jouwe hebben.

Feefeline schreef: ↑

24-10-2020 09:57

Als ik 2 dagen weinig eet ruik ik al zo en bijna alle tienermeisjes vinden zichzelf te dik. Ik heb jaren met tieners gewerkt en heb zelf 2 tieners (en ben zelf tiener geweest). Dat er iets niet lekker gaat is duidelijk, eerproblemen zijn vaak een symptoom van iets anders.

Dat ontkent ook niemand hier. Maar feit is wel dat er altijd bij eetstoornissen eerst een gezond gewicht bereikt moet worden om die onderliggende problemen vervolgens aan te kunnen pakken. Jij kan niet uitsluiten via een forum dat er geen sprake is van een eetstoornis. Andersom ook niet, maar de symptomen zijn er niet voor niks.

Met tieners werken is nogal een breed begrip. Eetstoornissen zijn een complex iets. Daar moet je echt gespecialiseerd in zijn om het überhaupt te kunnen begrijpen en te kunnen behandelen.

Feefeline schreef: ↑

24-10-2020 10:00

Ben jij een professional dan? To vraagt advies op een forum. Dan mag iedereen zijn mening geven. Nergens zeg ik dat ze geen hulp moet zoeken ofzo. Die aceton lucht hebben sommige mensen al na 2 dagen. Dus zelfs is een beetje overdreven. Het kind zit overduidelijk niet lekker in haar vel. Maar alleen focussen op het eten vind ik geen goed advies. Mijn mening. Jij mag de jouwe hebben.

Jij vindt 3 kilo in 1 week afvallen niet zorgwekkend? En 1 crackertje eten? En een zeer verstoord zelfbeeld? Op je vraag; orthopedagoog, maar dat wil ik hier op het forum niet gebruiken als argument. Plus dat geloof je waarschijnlijk toch niet.

Feefeline schreef: ↑

24-10-2020 09:57

Als ik 2 dagen weinig eet ruik ik al zo en bijna alle tienermeisjes vinden zichzelf te dik. Ik heb jaren met tieners gewerkt en heb zelf 2 tieners (en ben zelf tiener geweest). Dat er iets niet lekker gaat is duidelijk, eerproblemen zijn vaak een symptoom van iets anders.

Er gaat iets niet lekker inderdaad.

Ze heeft namelijk een joekel van een eettoornis.

Hoi! Hier de dochter van Lientje, ik schrijf op haar verzoek ook een stukje mee.
Wat een nare situatie waar u zich in bevind... ik kan me niet voorstellen hoe het is om dit vanuit een moeders oogpunt mee te moeten maken.

Vraag aan uw dochter: Als je beste vriendin jouw lichaam zou hebben, of jou zou zijn, zou je haar dan zeggen dat ze niet genoeg is? Zou je haar vertellen dat ze moet afvallen of veranderen? Zou je haar zeggen dat ze anders niet genoeg is? Zou je haar doelbewust pijn doen?
Nee he, dat is echt onzin. Dat zou je nooit doen. Dus waarom doe je het nu wel bij jezelf?
Dit was echt een eye opener voor mij.

Ik denk dat het voor uw dochter belangrijk is om te weten hoe mooi het leven kan zijn zonder eetstoornis, en hoe slecht met. Des te langer je doorgaat in een eetstoornis, des te meer je verliest in je verdere leven. Door het tekort aan voedingsstoffen worden organen permanent beschadigt. Zo kan het ervoor zorgen dat je later geen kinderen meer kan krijgen en je hersenfuncties ook voorgoed worden aangetast.
Het hebben van een eetstoornis kan alles wegnemen, en het valt niet te romanticeren. Het hebben van een eetstoornis betekend het verliezen van vriendschappen en familliebanden door een gebrek aan begrip, het uitvallen van je mooie haar, elke maand de angst of je nooit meer de kans krijgt op kinderen, falen op school, van je opleiding af moeten, alle leuke evenementen in het schooljaar missen omdat jij in de kliniek moet zijn, (bijna) niet op werkweek mogen, het vertrouwen van iedereen die je lief is beschadigen en het huilen naast de kist van een van je liefste vriendinnen. Dit klinkt ontzettend hard maar al had ik geweten dat ik voorad dit alles op de hand had gehaald, had ik nog veel harder gevochten.
Anorexia is een ziekte, net zo echt als elke fysieke ziekte. Bij een fysieke ziekte kan je ertegen vechten, bij een ziekte als kanker zou je de chemotherapie toch ook niet afwijzen? Hetzelfde geldt bij anorexia, al is dit ziektebeeld geen keuze, is of je er tegen vecht wel een keuze. Dit is iets super lastigs om in te zien want hoe eng is het om er tegen te vechten..? Daarentegen is dit de enige manier om het mooie uit het leven te kunnen halen. Hapje voor hapje, vechten. Wanneer je eetstoornis zegt dat je iets niet mag eten, moet je hier eigenlijk 200 x zo hard tegen in gaan en juist ditgene eten. Nu kan dit zo bizar lastig zijn en daarom kan gekozen worden in zo'n lastig moment om een 'safe food' te eten, iets waar je iets minder spanning bij ervaart. Dan eet je toch iets en daag je jezelf uit, op deze manier vecht je je eetstoornis en bouw je een muur op tussen jou en dit persoon die de macht probeert te grijpen. Dit persoon, zal je denken? Een eetstoornis moet gezien worden als bijvoorbeeld een ander persoon, of net wat werkt voor diegene. Je moet voor jezelf beseffen dat je eetstoornis geen deel van jou is, maar dus bijna een ander persoon waar je boos op kan worden en tegen kan vechten. Geef het desnoods een naam, maak er een duidelijk slachtoffer van die jij even gaat laten zien dat je hier niet van gedient bent. Bewijs maar even hoeveel sterker en mooier je bent dan dat walgelijke ding. Alleen wanneer je tegen anorexia vecht kan je het mooie van het leven terugwinnen. Dit mag met setbacks en up en downs, dat is helemaal niet erg. Elke dag is een nieuwe kans, hapje voor hapje totdat je...

Hele mooie reizen kan maken met je vriendinnen, onbezorgd mag en kan sporten, in grote optredens of wedstrijden mag meespelen, je elke dag kan genieten van je middelbare schooltijd, je naar gala kan, je op werkweek mag, je geen concert of festival mist, je met je familie en vrienden mooie herrineringen kan maken, je complimenten krijgt over hoe gezond, uitgerust en gelukkig je eruitziet, je de opleiding van je dromen kan volgen, je huilend van het lachen in een restaurant kan zitten met je beste vriendin, je met volle teugen liefde kan ervaren en geven, je anderen kan helpen, iedereen je vertrouwt, je kan feesten tot de zon op komst zonder je een keer duizelig te voelen, totdat.. je niks meer hoeft te missen, totdat.. je gelukkig kan zijn.

Alleen door te vechten en na elke val weer op te staan krijg je je leven terug, net zoals ik dat kreeg. Bovenstaande is namelijk mijn prachtige, rauwe, mooie leven.

Ik had gewild dat iemand mij dit had verteld in mijn anorexia tijd, dat iemand mij had laten inzien hoeveel ik miste. Want ik zou nu absoluut teruggaan en alles anders doen als ik dat kon. Probeer open en eerlijk te blijven naar de mensen die je lief hebt, sluit ze niet buiten. Je hoeft niet alles alleen te kunnen doen. Vergelijk je vooral niet met anderen, want je bent perfect als je bent. Het is lastig om in te zien, maar later in je leven gaat het je echt duidelijk worden dat uiterlijk er nooit iets toe gaat doen in je leven.

Ik ben Fem, 18 jaar oud, verpleegkundige en nu 2 jaar klinisch genezen van anorexia. Tuurlijk zijn er dagen waarop het nog eens lastig is, maar wat ik dan doe? Nog een extra mcchilichicken bestellen, want wat is het leven somber zonder!

Voel vrij om te PB'en. Ik hoop dat u misschien via dit bericht wat inzichten wat meer inzicht kan brengen bij uw mooie dochter. Ze is het waard ♡. Nogmaals, stuur gerust een PB bij verdere vragen, ik sta ook open om zelf met uw dochter te praten wanneer gewild. U klinkt als een geweldige moeder. Benader uw dochter met rust en respecht en probeer geen te hoge eisen of verwijten te maken. Wees een veilige plek waar ze tot rust kan komen van haar gedachten. Ze heeft die veilige plek nu meer dan ooit nodig. Blijf proberen hulp in te schakelen, geef niet op, uiteindelijk gaat er een plekje die haar kan helpen komen. Dwing haar te kijken naar lichtpuntjes. Een mooie zonsondergang, een vriendin die aan haar denkt of een pasgeboren lammetje. Laat hasr de waarde van het leven zien. En laat haar maar weten hoe een mooi en dapper mens ze is, want zo klinkt ze zeker. Het wordt makkelijker, echt waar.

Ik vond het fijn om dingen te eten die ik lekker vond, om die benodigde calorieen dan tenminste te benutten aan iets waar ik van genoot.
Ik vond het fijn om met anderen te eten, het liefst anderen die me begrepen. En hoe we dan konden lachen over dat we zaten te discussiëren over een pepermuntje in een druk restaurant.
Ik vond het fijn als niemand me wees op lichamelijke veranderingen, zowel negatief als positief. Maar me gewoon lief complimenteerde op mijn innerlijk of iets wat ik bereikt had. Of even liet weten dat diegene trots op me was.
Ik vond het fijn om iemand te hebben om mee te kunnen praten. Om me begrepen en niet alleen te voelen. En ik vond het fijn als iemand vroeg hoe het met me ging.
Ik vond het fijn om bij alles betrokken te worden, dat ondanks dat mensen ervan uit gingen dat het niet ging lukken door mijn eetstoornis mij toch meevroegen.
Ik vond het fijn dat mijn moeder mijn avondeten opschepte.
Ik vond het fijn om een duidelijk dagritme te hebben die het volgende bevatte:
-ontbijt
-tussendoortje
-lunch
-tussendoortje
-avondeten
-tussendoortje
Ik vond het fijn als er een lijst werd gemaakt uit tussendoortjes of ontbijten waar ik uit mocht kiezen.
Ik vond het fijn om met vla te ontbijten.
Ik vond het fijn als iedereen deed alsof eten de normaalste zaak van de wereld is, wat het natuurlijk ook is.
Ik vond het fijn als mensen eerlijk tegen me waren.
Het hielp bij mij averrechts om video's of films van andere meiden met een eetstoornis te kijken. Ik werd hier erg door getriggered.

Ik hoop dat u hier wat aan heeft.
Liefs,
Fem.

PietjeBello schreef: ↑

24-10-2020 10:00

Dat ontkent ook niemand hier. Maar feit is wel dat er altijd bij eetstoornissen eerst een gezond gewicht bereikt moet worden om die onderliggende problemen vervolgens aan te kunnen pakken. Jij kan niet uitsluiten via een forum dat er geen sprake is van een eetstoornis. Andersom ook niet, maar de symptomen zijn er niet voor niks.

Met tieners werken is nogal een breed begrip. Eetstoornissen zijn een complex iets. Daar moet je echt gespecialiseerd in zijn om het überhaupt te kunnen begrijpen en te kunnen behandelen.

Ik sloot het dan ook niet uit.

Feefeline schreef: ↑

24-10-2020 13:06

Ik sloot het dan ook niet uit.

Je probeert het anders wel allemaal te bagitalliseren met uitspraken zoals “bijna alle tienermeisjes vinden zichzelf te dik” en “dus zelfs is een beetje overdreven” en “Het is nog kort aan de hand en niet nijpend”

Alsof dat werkt. Zeg je toch ook niet over een tiener met een mogelijke depressie? “Ach bijna alle tieners hebben wel eens een dipje.”

Stap 1 is de problemen serieus nemen. Godzijdank doet TO dat.

PietjeBello schreef: ↑

24-10-2020 10:04

Jij vindt 3 kilo in 1 week afvallen niet zorgwekkend? En 1 crackertje eten? En een zeer verstoord zelfbeeld? Op je vraag; orthopedagoog, maar dat wil ik hier op het forum niet gebruiken als argument. Plus dat geloof je waarschijnlijk toch niet.

Zoals de waard is... Je wilt het niet gebruiken? Omdat je jezelf niet goed genoeg vind? Ik heb pedagogiek (HBO) gedaan. Dus heb net als jij enige kennis. Daarbij is het natuurlijk gewoon een openbaar forum, dus krijg je meningen van allerlei pluimage. 3 kilo afvallen als je niet eet is niet heel gek. Zeer verstoord? Ken jij tienermeisjes die helemaal happy met zichzelf zijn?

Feefeline schreef: ↑

24-10-2020 13:13

Zoals de waard is... Je wilt het niet gebruiken? Omdat je jezelf niet goed genoeg vind? Ik heb pedagogiek (HBO) gedaan. Dus heb net als jij enige kennis. Daarbij is het natuurlijk gewoon een openbaar forum, dus krijg je meningen van allerlei pluimage. 3 kilo afvallen als je niet eet is niet heel gek. Zeer verstoord? Ken jij tienermeisjes die helemaal happy met zichzelf zijn?

NVO beroepscode. Lijkt me nogal logisch. Zou je ook moeten weten. Wel frappant voor iemand met een sociale opleiding om zo te reageren. Heeft TO ook echt veel aan.

En wat een dooddoener “ken jij tienermeisjes die helemaal happy met zichzelf zijn”. Zo kan je elke psychische aandoening wel bagitalliseren. Depressief? Ach iedereen heeft wel eens een dipje. PTSS? Ach iedereen maakt weleens wat mee. Persoonlijkheidsstoornis? Ach iedereen heeft wel eens impulsieve acties. Suicide gedachten? Ach, iedereen heeft wel eens donkere gedachten. ASS? Ach ken jij mensen die geen autistische trekjes vertonen?

@dochter van lijntje super goed geschreven en ik herken je verhaal helemaal zelf helemaal.

Ongeveer 9 jaar klinisch beter met een terug val in mijn 1ste zwangerschap. Ik ben toen niet terug gevallen met eten maar wel met mij denk beelden en toen ook weer terug gegaan naar de basis en toen weer elke week een lijst gemaakt op welke dag en op welk tijdstip moet ik wat eten. Dit geeft heel veel rust in je hoofd omdat je dan niet meer met de vraag bezig hoeft te zijn wat ga en moet ik eten

En ik val daar nu nog steeds op terug als ik voel dat ik mij minder voel een dag en wat jij hebt met je mc chicken ik heb dat dan met een broodje gyros die staat dan standaart op de lijst voor het avondeten

En iedereen die nu aan het steggelen is over het feit of ze nu een eetstoornis heeft ja of nee.

Dat kan niemand van uit de tekst halen alleen het verhaal van moeder geeft wel een teken aan de wand dat er een grote kans is dat ze er 1 aan het ontwikkelen is. En ja hoe eerder er hulp is hoe minder ( zoals de dochter van lientje ook beschrijfd) de 2 persoon in je lichaam is verweven met je echte persoon. En dat maakt alles 100 × makkelijker dan dat je al die 2 persoon bent geworden.

Feefeline schreef: ↑

24-10-2020 13:13

Zoals de waard is... Je wilt het niet gebruiken? Omdat je jezelf niet goed genoeg vind? Ik heb pedagogiek (HBO) gedaan. Dus heb net als jij enige kennis. Daarbij is het natuurlijk gewoon een openbaar forum, dus krijg je meningen van allerlei pluimage. 3 kilo afvallen als je niet eet is niet heel gek. Zeer verstoord? Ken jij tienermeisjes die helemaal happy met zichzelf zijn?

Dan zou jij toch moeten weten dat dit alarmerend gedrag is!

Feefeline schreef: ↑

24-10-2020 13:13

Zoals de waard is... Je wilt het niet gebruiken? Omdat je jezelf niet goed genoeg vind? Ik heb pedagogiek (HBO) gedaan. Dus heb net als jij enige kennis. Daarbij is het natuurlijk gewoon een openbaar forum, dus krijg je meningen van allerlei pluimage. 3 kilo afvallen als je niet eet is niet heel gek. Zeer verstoord? Ken jij tienermeisjes die helemaal happy met zichzelf zijn?

Ik hoop (en denk) dat TO jouw reacties overslaat.

apppie schreef: ↑

24-10-2020 14:37

Ik hoop (en denk) dat TO jouw reacties overslaat.

+1. Gelukkig heeft TO inmiddels enig uitzicht op (de opstart van) hulpverlening.

apppie schreef: ↑

24-10-2020 14:37

Ik hoop (en denk) dat TO jouw reacties overslaat.

Dit hoop ik ook.

@ Fem, wat een prachtig, hartverwarmend, persoonlijk, krachtig en tegelijk ook verdrietige post. Verdrietig omdat ik het ellendig vind dat je dit hebt moeten doormaken. En dat ik vanuit mijn werk weet dat er vele anderen zijn die ook hier nog midden in zitten. Dat gevecht, die dagelijkse strijd in je hoofd en tegen de eetstoornis.
Maar ook prachtig, omdat jij de woorden weet te vinden die ik soms zoek. Omdat wat je schrijft zo ontzettend waar is. En omdat ik lees wat een ontzettend krachtige vrouw het jou heeft gemaakt. Of eigenlijk was je dat natuurlijk al. Echt respect voor de manier waarop je je verhaal en je adviezen opschrijft en verwoord.

Ciska, hulpverlening voor kinderen onder de 18 kan ook op verwijzing van de huisarts! Ik vind het eigenlijk best vreemd dat je nu via maatschappelijk werk verder het traject in moet.
Dus als het allemaal te lang duurt via de maatschappelijk werkster en het wijkteam (of CJG, weet niet hoe het bij jullie heet), ga dan opnieuw terug naar je huisarts en vraag of hij haar rechtstreeks naar een psycholoog kan doorverwijzen. Hij kan ook om spoed vragen namelijk. Als hij vindt dat dat nodig is.
Ik weet dat wijkteams het heel druk hebben en dan kan het soms gewoon te lang duren allemaal.

Als je merkt dat je dochter naar aceton gaat ruiken, is dat ook een reden om naar de huisarts terug te gaan. Als er bloed geprikt wordt, kan er ook gekeken worden naar tekorten en of bepaalde waarden gevaarlijk zijn.
Wacht niet af.

Trots op je Fem. Bedankt dat je het hier wilde delen.