Kinderen
alle pijlers
Eigenwijs, waar ligt de grens?
donderdag 30 april 2009 om 09:35
Beste,
Even een vraag aan jullie als (ervaren) moeders want ik weet even niet waar ik het zoeken moet met zoon van drie jaar oud. Hij is zo ontzettend eigenwijs, zo ontzettend dwars! En dit dagen, weken aan een stuk. Hierdoor is mijn lontje korter en korter aan het worden en wordt ik soms (misschien) te snel boos. Ik wil uit deze cirkel raken!
Hij was bijvoorbeeld van de week aan de haal met de bovenkant van de zandbak, zo'n schelp. Die was hij door de tuin aan het gooien en over de tegels aan het slepen. Ik zei hem eerst vriendelijk die te laten liggen. Meneer gaat door, ik leg de schelp dan terug op zijn plaats en meneer begint er tegen te schoppen zodat het weer over de tegels schuift. Ik tel één, twéé en hij weet dat ik bij drie al tot actie over ga dus hij snelt richting mij, duwt nog één keer zachtjes terwijl hij mij recht in de ogen kijkt en zegt dan 'sorry, ik zal het niet meer doen'.
Net dat ene zachtje duwtje wat hij dan doet... Dat is gewoon puur om mij uit te dagen en ik weet dat kindjes behoefte hebben aan grenzen en deze keer op keer opzoeken. Maar echt, dit gaat héél ver bij hem.
Wat vinden jullie nog acceptabel bij eigenwijs gedrag? Hoe corrigeren jullie je kinderen als ze over de lijn gaan? Merk je effect van de correctie, doen ze dat ene dan ook echt niet meer, of minder in ieder geval?
Ik hoef echt geen mak lammetje als kind, en een beetje karakter kan hem nog goed van pas komen in de toekomst. Maar ik vraag mij wel eens af of ik de enige ben die hier zo mee worstelt...
Shoot!
Even een vraag aan jullie als (ervaren) moeders want ik weet even niet waar ik het zoeken moet met zoon van drie jaar oud. Hij is zo ontzettend eigenwijs, zo ontzettend dwars! En dit dagen, weken aan een stuk. Hierdoor is mijn lontje korter en korter aan het worden en wordt ik soms (misschien) te snel boos. Ik wil uit deze cirkel raken!
Hij was bijvoorbeeld van de week aan de haal met de bovenkant van de zandbak, zo'n schelp. Die was hij door de tuin aan het gooien en over de tegels aan het slepen. Ik zei hem eerst vriendelijk die te laten liggen. Meneer gaat door, ik leg de schelp dan terug op zijn plaats en meneer begint er tegen te schoppen zodat het weer over de tegels schuift. Ik tel één, twéé en hij weet dat ik bij drie al tot actie over ga dus hij snelt richting mij, duwt nog één keer zachtjes terwijl hij mij recht in de ogen kijkt en zegt dan 'sorry, ik zal het niet meer doen'.
Net dat ene zachtje duwtje wat hij dan doet... Dat is gewoon puur om mij uit te dagen en ik weet dat kindjes behoefte hebben aan grenzen en deze keer op keer opzoeken. Maar echt, dit gaat héél ver bij hem.
Wat vinden jullie nog acceptabel bij eigenwijs gedrag? Hoe corrigeren jullie je kinderen als ze over de lijn gaan? Merk je effect van de correctie, doen ze dat ene dan ook echt niet meer, of minder in ieder geval?
Ik hoef echt geen mak lammetje als kind, en een beetje karakter kan hem nog goed van pas komen in de toekomst. Maar ik vraag mij wel eens af of ik de enige ben die hier zo mee worstelt...
Shoot!
vrijdag 1 mei 2009 om 20:39
Tis dat mijn zoon 4 is, dat ik weet dat het niet over hem gaat 
Hoe herkenbaar....
Ik moet bekennen dat ik ook regelmatig met m'n handen in het haar zit, met toevallig vandaag een hoogtepunt. Ik weet dat ik niet duidelijk genoeg ben en daar heeft mijn meneertje net zo'n behoefte aan. Het slaapritueel gaat echt perfect hier thuis, juist omdat dat zo duidelijk is. Maar het interesseert mij niet zo of we nou eerst spelen, dan boodschappen gaan doen en dan bij iemand koffie gaan drinken maar meneertje juist wel. Dus moet ik, tegen mijn natuur in, routines aan gaan brengen. Vandaag ingezien, er is hoop! Pfff, moeilijk hoor. Binnenkort komt een dame van het consultatiebureau (met wie ik een leuke band heb) eens langs thuis om erover te babbelen.
Wat ik dus eigenlijk wil zeggen: wees duidelijk! Wij hebben sinds kort een trampoline en hadden er geen regels over opgesteld. Knikkers, lepels, schoenen, er werd om van alles heengesprongen op dat ding en pap en ik zeiden er allebei iets anders over. Compleet onduidelijk voor mini-me dus hij wist helemaal niet meer wat ie moest doen. Dat was wel een eye-opener. Maakt volgens mij niet eens uit wat je beslist, als je er maar bij blijft en ook de volgende keer.
Ik lees graag mee!
Hoe herkenbaar.... Ik moet bekennen dat ik ook regelmatig met m'n handen in het haar zit, met toevallig vandaag een hoogtepunt. Ik weet dat ik niet duidelijk genoeg ben en daar heeft mijn meneertje net zo'n behoefte aan. Het slaapritueel gaat echt perfect hier thuis, juist omdat dat zo duidelijk is. Maar het interesseert mij niet zo of we nou eerst spelen, dan boodschappen gaan doen en dan bij iemand koffie gaan drinken maar meneertje juist wel. Dus moet ik, tegen mijn natuur in, routines aan gaan brengen. Vandaag ingezien, er is hoop! Pfff, moeilijk hoor. Binnenkort komt een dame van het consultatiebureau (met wie ik een leuke band heb) eens langs thuis om erover te babbelen.
Wat ik dus eigenlijk wil zeggen: wees duidelijk! Wij hebben sinds kort een trampoline en hadden er geen regels over opgesteld. Knikkers, lepels, schoenen, er werd om van alles heengesprongen op dat ding en pap en ik zeiden er allebei iets anders over. Compleet onduidelijk voor mini-me dus hij wist helemaal niet meer wat ie moest doen. Dat was wel een eye-opener. Maakt volgens mij niet eens uit wat je beslist, als je er maar bij blijft en ook de volgende keer.
Ik lees graag mee!
vrijdag 1 mei 2009 om 23:50
Als ik er over nadenk voel ik wel veel voor wat Bowie beschrijft, verstandelijk denk ik, dat klopt, zo zou het moeten.
Alleen de uitvoering dan. Wat Morrie ook zegt, wat doe je dan? Heb er moeite mee haar negatieve gedrag onbestraft/onopgemerkt te laten.
Wij negeren nu bijv haar niet eten en stoorgedrag aan tafel.. maar..dan vind ze wel iets nieuws waar ze toch aandacht mee krijgt, namelijk, het omgooien van bekers drinken. Ook negeren? dan maar?
Apenregen, mijn dochter is 3(en een half). En ik denk dat ze inmiddels wel ruim een jaar dit soort gedrag vertoont. En ik vraag me inderdaad ook af, of dit nog normaal gedrag is of niet, heb het inmiddles ook aangekaart bij het CB en huisbezoek gehad.
Afspraak is om te doen ongeveer zoals Bowie beschrijft, negeren van negatief gedrag, alleen een paar echt belangrijke dingen corrigeren of bestraffen (na 1x waarschuwen).
Maar de uitvoering valt niet mee, dochter heeft de neiging nogal hysterisch te reageren op van alles, en dat gekrijs vind ik echt heel moeilijk te negeren.
Alleen de uitvoering dan. Wat Morrie ook zegt, wat doe je dan? Heb er moeite mee haar negatieve gedrag onbestraft/onopgemerkt te laten.
Wij negeren nu bijv haar niet eten en stoorgedrag aan tafel.. maar..dan vind ze wel iets nieuws waar ze toch aandacht mee krijgt, namelijk, het omgooien van bekers drinken. Ook negeren? dan maar?
Apenregen, mijn dochter is 3(en een half). En ik denk dat ze inmiddels wel ruim een jaar dit soort gedrag vertoont. En ik vraag me inderdaad ook af, of dit nog normaal gedrag is of niet, heb het inmiddles ook aangekaart bij het CB en huisbezoek gehad.
Afspraak is om te doen ongeveer zoals Bowie beschrijft, negeren van negatief gedrag, alleen een paar echt belangrijke dingen corrigeren of bestraffen (na 1x waarschuwen).
Maar de uitvoering valt niet mee, dochter heeft de neiging nogal hysterisch te reageren op van alles, en dat gekrijs vind ik echt heel moeilijk te negeren.
