Kinderen
alle pijlers
Gefrustreerde peuter, observatie KDV
woensdag 4 oktober 2017 om 12:40
Gisteren vroeg een leidster op het KDV of ze een ortho pedagoog een keer mee mogen laten kijken naar het gedrag van onze peuter. Ik merk dat ik dit emotioneel toch moeilijk vind, omdat ik bang ben dat ze mijn meisje als afwijkend beschouwen. Verstandelijk gezien ben ik helemaal voor, omdat we haar dan misschien beter kunnen ondersteunen. Lastig!
Mijn meisje wordt over een paar maanden drie en is vrolijk en extravert. Ze vindt het heerlijk om naar 'de kindjes' te gaan. Ze praat in langere zinnen, kent kleuren, vormen en tegenstellingen, motorisch is ze dan weer langzaam. Oa door haar slechtere ogen ging ze laat lopen en is nu pas echt stabiel op haar voeten. Met klimmen, van de glijbaan gaan etc was ze ook langzaam. Vooral de oudere jongetjes in de groep vindt ze erg leuk en ze zoekt veel contact met andere kinderen.
Het punt van aandacht is dat ze heel gefrustreerd kan raken. Ze denkt dat ze iets niet kan en gaat hard huilen. Op het KDV vooral bij kleding aan/uit doen. Toch kán ze het wel, ze wil alleen eigenlijk niet oefenen als ze denkt dat ze het niet kan. Dit gaat nu beter omdat we het haar thuis ook consequent laten doen. Op het KDV en thuis merken we ook dat ze in een soort mini paniek raakt als er (voor haar gevoel) teveel van haar verwacht wordt. Ze reageert ook heel sterk als ze al dénkt dat een kindje iets af wil pakken of haar bouwwerk stuk wil maken. Ze is heel gestructureerd en wil dingen graag exact zo hebben staan als dat ze in haar hoofd heeft. Ook bijvoorbeeld in bed, haar knuffels op dezelfde plek, lekker stevig instoppen etc.
Ik zie een theatrale dame, heel blij, of heel dramatisch, maar op het KDV benoemen ze deze dingen als zorgwekkend. Wat say you? Natuurlijk zou ik het fijn vinden om handvaten te krijgen om haar te helpen met haar frustratie. Haar vader is een vrij zorgelijk type en ik wil haar graag leren dat je mag proberen en fouten mag maken. Tegelijkertijd denk ik: dit is toch vrij normaal gedrag voor haar leeftijd?
Mijn meisje wordt over een paar maanden drie en is vrolijk en extravert. Ze vindt het heerlijk om naar 'de kindjes' te gaan. Ze praat in langere zinnen, kent kleuren, vormen en tegenstellingen, motorisch is ze dan weer langzaam. Oa door haar slechtere ogen ging ze laat lopen en is nu pas echt stabiel op haar voeten. Met klimmen, van de glijbaan gaan etc was ze ook langzaam. Vooral de oudere jongetjes in de groep vindt ze erg leuk en ze zoekt veel contact met andere kinderen.
Het punt van aandacht is dat ze heel gefrustreerd kan raken. Ze denkt dat ze iets niet kan en gaat hard huilen. Op het KDV vooral bij kleding aan/uit doen. Toch kán ze het wel, ze wil alleen eigenlijk niet oefenen als ze denkt dat ze het niet kan. Dit gaat nu beter omdat we het haar thuis ook consequent laten doen. Op het KDV en thuis merken we ook dat ze in een soort mini paniek raakt als er (voor haar gevoel) teveel van haar verwacht wordt. Ze reageert ook heel sterk als ze al dénkt dat een kindje iets af wil pakken of haar bouwwerk stuk wil maken. Ze is heel gestructureerd en wil dingen graag exact zo hebben staan als dat ze in haar hoofd heeft. Ook bijvoorbeeld in bed, haar knuffels op dezelfde plek, lekker stevig instoppen etc.
Ik zie een theatrale dame, heel blij, of heel dramatisch, maar op het KDV benoemen ze deze dingen als zorgwekkend. Wat say you? Natuurlijk zou ik het fijn vinden om handvaten te krijgen om haar te helpen met haar frustratie. Haar vader is een vrij zorgelijk type en ik wil haar graag leren dat je mag proberen en fouten mag maken. Tegelijkertijd denk ik: dit is toch vrij normaal gedrag voor haar leeftijd?
donderdag 5 oktober 2017 om 18:43
Ik doelde overigens niet op jou TO. Je lijkt me er wel voor open staan. Als ouder is het ook lastig om te bepalen waar je goed aan doet. Ik doe de helft van de tijd ook maar wat 
In ieder geval heeft jouw dochter een hee betrokken moeder die duidelijk het beste voor haar wil. Met of zonder hulp, komt echt wel goed hoor!
In ieder geval heeft jouw dochter een hee betrokken moeder die duidelijk het beste voor haar wil. Met of zonder hulp, komt echt wel goed hoor!
donderdag 5 oktober 2017 om 19:51
Hai z-u-s, ja we hebben zeker het idee dat ze slecht diepte ziet. Ze durfde voor haar bril nooit van een glijbaan, had moeite met drempels en zag strepen op de stoep soms aan voor drempels. Dat heeft dus absoluut impact! Nu ze een bril heeft gaat het veel beter, al is de diepte natuurlijk nog een issue. Maar je zult haar niet zien klimmen of klauteren. Ze zit gewoon minder 'in haar lijf'. Haar zusje is bijna 1.5 en laat zichzelf soepel van de bank glijden, dat kon de oudste echt niet.
Ze is wel erg bewegelijk en gek op dansen, ik denk er dus over om over een tijdje iets als peutergym of dansen met haar te gaan doen. Omdat het leuk is en omdat ik het haar gun om haar lijf beter te leren aanvoelen.
Ze is wel erg bewegelijk en gek op dansen, ik denk er dus over om over een tijdje iets als peutergym of dansen met haar te gaan doen. Omdat het leuk is en omdat ik het haar gun om haar lijf beter te leren aanvoelen.
playingtheangel wijzigde dit bericht op 05-10-2017 19:53
Reden: Nog niet klaar
Reden: Nog niet klaar
21.90% gewijzigd
donderdag 5 oktober 2017 om 20:18
TO, wat je zegt over dat je dochter zich niet zo bewust lijkt van haar lijf, dat heeft mijn oudste ook wel een beetje. We gaan sinds (heel) kort naar de kinderfysio en die doet ontzettend leuke oefeningen met haar om ervoor te zorgen dat ze wat bewuster gaat bewegen. Ze vindt het heel erg leuk. Misschien ook iets om te overwegen?
donderdag 5 oktober 2017 om 21:02
Dat is misschien ook een goede ja Sally. Ik vind het heel interessant om te zien. Ze kijkt bijvoorbeeld ook niet waar ze een arm of been laat als ze iets aan of uit wil trekken en is dan toch heel boos als het niet lukt :-p
Als je haar wil laten zien hoe ze iets kan doen 'als je je onderbroek hier pakt dan gaat het nog beter!' dan is ze al gefrustreerd. Ze is ook net zo ongeduldig als haar moeder
Tegelijkertijd doet ze heel erg haar best om bij kleurplaten een afgebakend stuk een egale kleur te geven. Natuurlijk niet binnen de lijntjes, maar je ziet dan echt geen wit meer.
Fascinerend toch, de ontwikkeling die kindjes doormaken.
Als je haar wil laten zien hoe ze iets kan doen 'als je je onderbroek hier pakt dan gaat het nog beter!' dan is ze al gefrustreerd. Ze is ook net zo ongeduldig als haar moeder
Tegelijkertijd doet ze heel erg haar best om bij kleurplaten een afgebakend stuk een egale kleur te geven. Natuurlijk niet binnen de lijntjes, maar je ziet dan echt geen wit meer.
Fascinerend toch, de ontwikkeling die kindjes doormaken.
vrijdag 6 oktober 2017 om 15:47
Volgens mij kan dit niet, als de ortho aan het kdv gelieerd is. Als je het op die manier wilt, moet je een externe ortho inschakelen.fluffybunny schreef: ↑05-10-2017 21:46Als je een orthopedagoog mee laat kijken zou ik het zelf regelen en hem/haar enkel aan jou laten rapporteren. Kan je altijd nog beslissen wat je wel en niet wil delen met het kdv.
Je eigen gevoel volgen!
Maar waarom zou je dat doen, terwijl je denkt dat er niks aan de hand is met je kind? Het was juist het kdv dat hiermee kwam.
vrijdag 6 oktober 2017 om 15:56
Waarom? Omdat die informatie in een dossier terechtkomt. Tegenwoordig geeft in mijn gemeente het kdv informatie over je kind aan de basisschool. Waar het dus ook weer in een dossier terechtkomt. Je kunt als ouders je toestemming onthouden voor het doorgeven van die informatie, maar toch. Het is wel handig om voorzichtig te zijn met waar informatie over je kind terechtkomt, omdat het je (kind) anders jarenlang kan achtervolgen.
maandag 9 oktober 2017 om 11:03
Update! Toen ik mijn meiden vanochtend brachten waren we de eerste en konden we dus even praten. De hulpvraag is een positieve, ze zien dat ze gefrustreerd is en een soort stress uitstraalt en willen haar graag helpen. Ze hebben als leidsters al besloten om vooral geen druk meer te leggen op de praktische zaken, zodat ze hopelijk meer kan ontspannen.
Ook gaf ze aan dat mijn oudste onrustig wordt van haar zusje. Dat snap ik wel. Mijn jongste van 1 was lang erg eenkennig en trekt vast naar haar toe, terwijl zij lekker wil spelen. Ook weet ik dat de oudste de jongste lastig vindt, maar ook wil troosten als ze verdrietig is. Misschien legt dit toch teveel druk op haar en is het beter af om ze in afzonderlijke groepen te plaatsen.
Ook gaf ze aan dat mijn oudste onrustig wordt van haar zusje. Dat snap ik wel. Mijn jongste van 1 was lang erg eenkennig en trekt vast naar haar toe, terwijl zij lekker wil spelen. Ook weet ik dat de oudste de jongste lastig vindt, maar ook wil troosten als ze verdrietig is. Misschien legt dit toch teveel druk op haar en is het beter af om ze in afzonderlijke groepen te plaatsen.
maandag 9 oktober 2017 om 14:36
Ik ben het eens met jou.SallySpectra schreef: ↑06-10-2017 15:56Waarom? Omdat die informatie in een dossier terechtkomt. Tegenwoordig geeft in mijn gemeente het kdv informatie over je kind aan de basisschool. Waar het dus ook weer in een dossier terechtkomt. Je kunt als ouders je toestemming onthouden voor het doorgeven van die informatie, maar toch. Het is wel handig om voorzichtig te zijn met waar informatie over je kind terechtkomt, omdat het je (kind) anders jarenlang kan achtervolgen.
Ik bedoelde het als een soort retorische vraag. Waarom zou je überhaupt een orthopedagoog inschakelen als je zelf niet vindt dat er een probleem is. Ik zou dus geen ortho inschakelen, ook geen externe.
maandag 9 oktober 2017 om 15:54
Deze benadering snap ik echt niet. Dat jij thuis geen problemen ziet, hoeft toch niet te betekenen dat er geen problemen zijn elders. Mijn jongste dochter heeft ook een sociale leertraining gedaan. Thuis was er niets aan de hand, maar haar gedrag op school was totaal anders. Dat lag deels aan school, maar ook deels aan dochter.
maandag 9 oktober 2017 om 20:58
Ik heb niet alles gelezen, maar het langzame fysieke en de onzekerheid herken ik. Bij ons hielp (en helpt het nogsteeds) om kind veel successen met fysieke dingen te laten ondervinden. Een klimrek zoeken waar ze wel (net) op kan, maar niet durft. Een uur uittrekken om haar spelenderwijs steeds een stapje hoger te krijgen. En uitgebreid bejubelen als het is gelukt, thuis aan papa laten vertellen dat ze helemaal daar op geklommen is etc. Kind straalt dan en durft de volgende keer sneller te klimmen.
Dit als tegenwicht tegen omgeving met andere kinderen, waar kind altijd een van de laatsten is, die niet kan of niet durft.
Edit: wij hebben ook observatie gehad en dit was een van de adviezen (die we al uitvoerden toen). Was toch fijn om te weten dat we er goed mee om gingen.
Dit als tegenwicht tegen omgeving met andere kinderen, waar kind altijd een van de laatsten is, die niet kan of niet durft.
Edit: wij hebben ook observatie gehad en dit was een van de adviezen (die we al uitvoerden toen). Was toch fijn om te weten dat we er goed mee om gingen.
maandag 9 oktober 2017 om 21:01
Dat ook. We hebben bij ortho toen doorgegeven dat ze de uitkomsten alleen met ons mocht delen. Wij delen wel weer met school wat nutig is voor school.SallySpectra schreef: ↑06-10-2017 15:56Waarom? Omdat die informatie in een dossier terechtkomt. Tegenwoordig geeft in mijn gemeente het kdv informatie over je kind aan de basisschool. Waar het dus ook weer in een dossier terechtkomt. Je kunt als ouders je toestemming onthouden voor het doorgeven van die informatie, maar toch. Het is wel handig om voorzichtig te zijn met waar informatie over je kind terechtkomt, omdat het je (kind) anders jarenlang kan achtervolgen.
maandag 9 oktober 2017 om 21:17
Ik snap degene die bedenkingen hebben, maar ik bekijk het als volgt. Mijn meisje ervaart stress en frustratie. Gelukkig willen de leidsters haar helpen, net als mijn man en ik. Ik vermoed en combinatie van karakter (perfectionisme en temperament), haar motorische achterstand door haar slechte zicht en de aanwezigheid van haar zusje. Zij leunt op haar en dat is een extra belasting.
Morgen komt de orthopedagoog al langs, en geeft ons hopelijk tips om haar te onlasten. Dat kan alleen maar goed voor haar en ons zijn.
Morgen komt de orthopedagoog al langs, en geeft ons hopelijk tips om haar te onlasten. Dat kan alleen maar goed voor haar en ons zijn.
maandag 9 oktober 2017 om 21:28
Ik hoop dat er wat nuttigs voor jullie uitkomt (best kans trouwens dat jullie haar al goed benaderen, aangezien jullie weinig problemen zien thuis, maar ook dat is fijn te weten). Maar wellicht komen er ook goede tips voor het KDV uit.
Wat ik trouwens gemist heb, maar hebben jullie weleens nagedacht over kinderfysio vanwege de onzekere motoriek. Bij kinderen met slecht zicht is dit een bekend probleem en ik heb in mijn nabije omgeving een kind enorm zien opbloeien door de kinderfysio.
Wat ik trouwens gemist heb, maar hebben jullie weleens nagedacht over kinderfysio vanwege de onzekere motoriek. Bij kinderen met slecht zicht is dit een bekend probleem en ik heb in mijn nabije omgeving een kind enorm zien opbloeien door de kinderfysio.
maandag 9 oktober 2017 om 22:30
maandag 30 oktober 2017 om 22:50
Beste dames, even een update. Zoals ik al schreef heeft dochter n bril. Die bleef moeilijk op zn plek door haar smalle neusje. Na een tijdje zoeken kreeg ik van een opticien een soort rubberen steuntjes. Die haken achter het oor en voorkomen afzakken. Daardoor kijkt ze veel beter door de bril.
Ik schrijf dit, omdat haar gedrag sindsdien ontzettend verbeterd is. Het verband kunnen we niet aantonen, maar het is wel opvallend. Al wordt ze natuurlijk ook gewoon ouder. Bij het KDV merken ze het ook en maakten er al grapjes over, zul je zien dat zoiets altijd gebeurt als je een pedagoog mee laat kijken..
De pedagoge was een fijne nuchtere vrouw die gelooft ik de persoonlijke groei van elk kind en niet in standaarden. Ze zag zeker geen afwijkend gedrag. Wel had ze een paar tips, waarvan we een deel al deden. Niet teveel focus leggen op wat ze 'moet' doen. Gewoon zelf laten proberen en helpen als ze gefrustreerd is. Dan bijvoorbeeld deels helpen, zodat ze toch de succeservaringen heeft.
Leren en proberen niet al teveel benoemen, zodat ze niet het gevoel heeft dat we van alles verwachten.
Wat trouwens ook helpt, zusje kan nu lopen en is zelfstandiger. Dat is voor beide fijn.
Ze doet nu zelf broek en onderbroek aan uit zonder veel moeite. Sokken vindt ze heel moeilijk, dus daar help ik mee. Shirts uittrekken vindt ze ook lastig, althans de mouwen. De pedagoog ziet geen enkele reden tot opvolging, prima ervaring dus.
Ik schrijf dit, omdat haar gedrag sindsdien ontzettend verbeterd is. Het verband kunnen we niet aantonen, maar het is wel opvallend. Al wordt ze natuurlijk ook gewoon ouder. Bij het KDV merken ze het ook en maakten er al grapjes over, zul je zien dat zoiets altijd gebeurt als je een pedagoog mee laat kijken..
De pedagoge was een fijne nuchtere vrouw die gelooft ik de persoonlijke groei van elk kind en niet in standaarden. Ze zag zeker geen afwijkend gedrag. Wel had ze een paar tips, waarvan we een deel al deden. Niet teveel focus leggen op wat ze 'moet' doen. Gewoon zelf laten proberen en helpen als ze gefrustreerd is. Dan bijvoorbeeld deels helpen, zodat ze toch de succeservaringen heeft.
Leren en proberen niet al teveel benoemen, zodat ze niet het gevoel heeft dat we van alles verwachten.
Wat trouwens ook helpt, zusje kan nu lopen en is zelfstandiger. Dat is voor beide fijn.
Ze doet nu zelf broek en onderbroek aan uit zonder veel moeite. Sokken vindt ze heel moeilijk, dus daar help ik mee. Shirts uittrekken vindt ze ook lastig, althans de mouwen. De pedagoog ziet geen enkele reden tot opvolging, prima ervaring dus.
