Kinderen
alle pijlers
Gescheiden en kind gaat op vakantie met andere ouder
vrijdag 25 juli 2025 om 08:42
Hoi,
De vader van onze zoon en ik zijn al ruim 4 jaar gescheiden. Ik blijf elk jaar weer tegen de vakanties aanhikken.
Onze zoon van 6,5 jaar gaat over 1,5 week met zijn vader naar Griekenland. Voor de eerste keer vliegen ze met z’n tweetjes, om samen op vakantie te gaan. Vorig jaar waren ze met zijn vader, tante en zoon in Griekenland.
Ik vind het verdrietig dat ik hem 2 weken niet zie, wat logisch is, maar vind het vooral “eng” dat ze met z’n tweetjes in het buitenland zijn. Wat als er iets met zijn vader gebeurd? Dan is hij daar helemaal alleen in een vreemd land. Ik had liever dat er twee volwassenen bij hem zijn ipv 1 op 1.
Wat als er iets met mijn zoontje gebeurd? Wat als er iets met z’n tweeen gebeurd?
Allemaal wat als… vragen. Ik zie er tegenop, ondanks dat ik het super leuk vind dat ze samen op vakantie gaan en ik hun een super fijne vakantie gun.
Hoe gaan andere mama’s hiermee om? Hebben jullie tips?
De vader van onze zoon en ik zijn al ruim 4 jaar gescheiden. Ik blijf elk jaar weer tegen de vakanties aanhikken.
Onze zoon van 6,5 jaar gaat over 1,5 week met zijn vader naar Griekenland. Voor de eerste keer vliegen ze met z’n tweetjes, om samen op vakantie te gaan. Vorig jaar waren ze met zijn vader, tante en zoon in Griekenland.
Ik vind het verdrietig dat ik hem 2 weken niet zie, wat logisch is, maar vind het vooral “eng” dat ze met z’n tweetjes in het buitenland zijn. Wat als er iets met zijn vader gebeurd? Dan is hij daar helemaal alleen in een vreemd land. Ik had liever dat er twee volwassenen bij hem zijn ipv 1 op 1.
Wat als er iets met mijn zoontje gebeurd? Wat als er iets met z’n tweeen gebeurd?
Allemaal wat als… vragen. Ik zie er tegenop, ondanks dat ik het super leuk vind dat ze samen op vakantie gaan en ik hun een super fijne vakantie gun.
Hoe gaan andere mama’s hiermee om? Hebben jullie tips?
vrijdag 25 juli 2025 om 14:26
Dat vind ik altijd zo'n onzin. Dat je blij moet zij, omdat het allemaal nog veel erger kan. Ja duhSolsol schreef: ↑25-07-2025 13:38Als ik dit lees denk ik vooral: wees blij dat hij zo fijn alleen met papa op vakantie kan, of zoals eerder met familie die veel om hem geven en waar hij het middelpunt is.
Genoeg gezinnen die alleen samengesteld op vakantie gaan in allerlei samenstellingen en nieuwe partners met kinderen ect. Daar is niks mis mee, zo’n gezin hebben wij ook, maar wij doen daarom ook af en toe een 1 op 1 weekendje zodat het ook eens om het kind draait.
En wat al gezegd is: werk aan je angsten en straal ze niet af op kind, die zich alleen maar bezorgd en schuldig zal voelen.
Dat andere (samengestelde) gezinnen er een zooitje van maken, heeft geen impact op het gezin van TO he?
vrijdag 25 juli 2025 om 14:36
Je gaat een jochie van die leeftijd toch niet belasten met een belletje naar huis iedere dag, terwijl hij lekker met zijn vader op pad is? De moeder van mijn stiefzoon stelde dit ook voor toen wij voor het eerst weg gingen, uiteindelijk kregen we het voor elkaar dat stiefzoon alleen hoefde te bellen als hij daar zelf behoefte aan had. Dat bleek de hele vakantie niet het geval, dus toen hebben we hem toch maar een keertje aangespoord.Kia•Ora schreef: ↑25-07-2025 09:07Ik vind het niet gek dat je ertegenop ziet dat je zoon twee weken lang moet missen en dat hij ook nog eens een eind weg is.
Maar de gedachtengang dat je liever nog een volwassene erbij hebt vind ik een beetje gek door de redenen die jij opgeeft, in Nederland is hij óók alleen als er iets gebeurt of als jij met hem in Griekenland zou zijn.
Ik zou vooral mezelf bezig houden, vragen of jullie dagelijks kunnen videobellen om zijn toffe avonturen aan te horen en hem up te hypen als dat niet sowieso de afspraak al is.
vrijdag 25 juli 2025 om 14:53
Voor de meeste jonge kinderen is dat juist geen belasting, maar een hele prettige link naar thuisapppie schreef: ↑25-07-2025 14:36Je gaat een jochie van die leeftijd toch niet belasten met een belletje naar huis iedere dag, terwijl hij lekker met zijn vader op pad is? De moeder van mijn stiefzoon stelde dit ook voor toen wij voor het eerst weg gingen, uiteindelijk kregen we het voor elkaar dat stiefzoon alleen hoefde te bellen als hij daar zelf behoefte aan had. Dat bleek de hele vakantie niet het geval, dus toen hebben we hem toch maar een keertje aangespoord.
En kinderen voelen ook feilloos aan, als de andere ouder het maar niks vindt. Rottig
lila-linda wijzigde dit bericht op 25-07-2025 15:41
0.36% gewijzigd
vrijdag 25 juli 2025 om 15:31
Lila-Linda schreef: ↑25-07-2025 14:53Voor de meeste jonge kinderen is dat juist belasting, maar een hele prettige link naar thuis
En kinderen voelen ook feilloos aan, als de andere ouder het maar niks vindt. Rottig
Zijn vader is net zoveel “thuis” als zijn moeder.
Dagelijks bellen is idioot. Gun vader en zoon die tijd samen en deal zelf met je eigen onzekerheid TO.
vrijdag 25 juli 2025 om 15:34
thuis is in dit geval, het normaal. Dus: niet-vakantie
En voor veel jonge kinderen, zeker van gescheiden ouders, is af en toe inchecken in het normaal extra belangrijk
vrijdag 25 juli 2025 om 15:37
Lijkt me dat vader prima zou moeten kunnen inschatten of en wanneer kind even belt met zijn moeder? De reden van het bellen zou m.i. inderdaad wel vanuit kind moeten komen, en niet vanuit de zorg van moeder.Lila-Linda schreef: ↑25-07-2025 15:34thuis is in dit geval, het normaal. Dus: niet-vakantie
En voor veel jonge kinderen, zeker van gescheiden ouders, is af en toe inchecken in het normaal extra belangrijk
vrijdag 25 juli 2025 om 15:43
maar natuurlijk, ik stel ook nergens, dat er dagelijks naar huis gebeld Moet worden.
Ik reageer op iemand die zegt, dat naar huis bellen 'belastend' is voor kinderen. En dat komt ook voort uit de behoefte van de ouders, in dit geval de ouders die het kind mee hebben, en moeder thuis maar lastig vinden
Juist in dit soort situaties blijven kijken naar wat goed is voor het kind en niet voortkomt uit wens van de ouders is van belang.
vrijdag 25 juli 2025 om 15:46
Ja precies. (Ik reageerde eigenlijk meer op het discussiepunt in het algemeen dan op jouw specifieke post, ik had beter niet kunnen quoten)Lila-Linda schreef: ↑25-07-2025 15:43maar natuurlijk, ik stel ook nergens, dat er dagelijks naar huis gebeld Moet worden.
Ik reageer op iemand die zegt, dat naar huis bellen 'belastend' is voor kinderen. En dat komt ook voort uit de behoefte van de ouders, in dit geval de ouders die het kind mee hebben, en moeder thuis maar lastig vinden
Juist in dit soort situaties blijven kijken naar wat goed is voor het kind en niet voortkomt uit wens van de ouders is van belang.
vrijdag 25 juli 2025 om 16:01
Ik denk dat je het kind leidend moeten laten zijn en niet de angsten vd ouders. Als een 7 jarige graag wil bellen, dan doen. Als een 7 jarige niks in die richting uitstraalt, waarom dat laten doen, als het alleen maar voor de ouder is?Lila-Linda schreef: ↑25-07-2025 15:34thuis is in dit geval, het normaal. Dus: niet-vakantie
En voor veel jonge kinderen, zeker van gescheiden ouders, is af en toe inchecken in het normaal extra belangrijk
Mijn ene 7 jarige wilde wél graag bellen, maar mijn andere 7 jarige taande er niet naar. Niet elke 7 jarige heeft dezelfde behoefte.
vrijdag 25 juli 2025 om 16:03
Als je irreële angsten hebt, waar ik de angst van TO wel onder schaar (zie op: Wat als er iets met zijn vader gebeurd? Dan is hij daar helemaal alleen in een vreemd land. Ik had liever dat er twee volwassenen bij hem zijn ipv 1 op 1.Lila-Linda schreef: ↑25-07-2025 14:26Dat vind ik altijd zo'n onzin. Dat je blij moet zij, omdat het allemaal nog veel erger kan. Ja duh
Dat andere (samengestelde) gezinnen er een zooitje van maken, heeft geen impact op het gezin van TO he?
Wat als er iets met mijn zoontje gebeurd? Wat als er iets met z’n tweeen gebeurd?
Allemaal wat als… vragen.), dan kan het best helpen om te relativeren. Dat jij het anders ziet of anders zou doen betekent niet dat mijn opmerking direct onzin is natuurlijk.
vrijdag 25 juli 2025 om 16:44
Ik snap je heel goed TO. Ik heb dat soort irreële angsten al als mijn vrouw met onze 22-jarige zoon een weekje naar Londen gaat.
Weten dat het onzin is helpt niet hè
Dst gevoel hoort, denk ik, gewoon een klein beetje bij kinderen hebben. Je doet niks verkeerd, je gunt ze een leuke vakantie en je hebt normale ouder-angsten.
Troost je, dat hoort er bij en goede kans dat het altijd wel een klein beetje blijft. Zolang je er jezelf, je kind en de vader niet al te gek mee maakt is er niets aan de hand
Weten dat het onzin is helpt niet hè
Dst gevoel hoort, denk ik, gewoon een klein beetje bij kinderen hebben. Je doet niks verkeerd, je gunt ze een leuke vakantie en je hebt normale ouder-angsten.Troost je, dat hoort er bij en goede kans dat het altijd wel een klein beetje blijft. Zolang je er jezelf, je kind en de vader niet al te gek mee maakt is er niets aan de hand
En zie: ik zag een vaal paard en diens ruiter heette Dood. En achter hem kwam het dodenrijk
vrijdag 25 juli 2025 om 17:48
Vragen of hij dat doet en hem dus het gevoel geven dat hij dat "moet" doen, is zeker wel belastend. Laat het gewoon aan het kind of hij wil bellen en hoe vaak.Lila-Linda schreef: ↑25-07-2025 14:53Voor de meeste jonge kinderen is dat juist geen belasting, maar een hele prettige link naar thuis
En kinderen voelen ook feilloos aan, als de andere ouder het maar niks vindt. Rottig
vrijdag 25 juli 2025 om 17:52
Er kan van alles gebeuren maar dat kan in Nederland net zo goed. Ik snap de ongerustheid nooit zo goed. Je kind gaat met een ouder mee die echt hardstikke verantwoordelijk met de situatie om zal gaan.
Zou je ook de angst hebben als je zelf weg gaat of als jullie nog samen waren geweest en naar het buitenland gaat?
Natuurlijk mis je een kind als je het ineens 2 weken niet ziet. Probeer te omdenken even tijd voor jezelf, opladen, leuke dingen doen terwijl je weet dat hij het ook naar zijn zin heeft.
Nadeel van co ouderschap is dat je eerder moet leren loslaten. Normaal doe je dat als ze puber worden en de wereld zelf gaan ontdekken. Het fijn mijne in deze situatie is wel dat ze de wereld ontdekken met de andere ouder en je er dus vanuit mag gaan dat er goed voor ze gezorgd wordt.
Leven in angst gaat je nergens brengen.
Zou je ook de angst hebben als je zelf weg gaat of als jullie nog samen waren geweest en naar het buitenland gaat?
Natuurlijk mis je een kind als je het ineens 2 weken niet ziet. Probeer te omdenken even tijd voor jezelf, opladen, leuke dingen doen terwijl je weet dat hij het ook naar zijn zin heeft.
Nadeel van co ouderschap is dat je eerder moet leren loslaten. Normaal doe je dat als ze puber worden en de wereld zelf gaan ontdekken. Het fijn mijne in deze situatie is wel dat ze de wereld ontdekken met de andere ouder en je er dus vanuit mag gaan dat er goed voor ze gezorgd wordt.
Leven in angst gaat je nergens brengen.
vrijdag 25 juli 2025 om 18:15
Oprecht? Mijn jongste is net 1 jaartje ouder en ik zie mijn kinderen soms 3 a 4 weken niet, gingen naar feesten waar ik weet god weet niet wat voorbij komt. Ik denk juist dat ik mijn kind in de meest veilige handen zou zien onder toeziend oog van mijn partnerMyLittlePony schreef: ↑25-07-2025 16:44Ik snap je heel goed TO. Ik heb dat soort irreële angsten al als mijn vrouw met onze 22-jarige zoon een weekje naar Londen gaat.
Weten dat het onzin is helpt niet hè
Troost je, dat hoort er bij en goede kans dat het altijd wel een klein beetje blijft. Zolang je er jezelf, je kind en de vader niet al te gek mee maakt is er niets aan de hand
vrijdag 25 juli 2025 om 19:07
Natuurlijk, maar het is echt niet raar dat sommige ouders een lichte kriebel in de onderbuik hebben als hun kinderen iets ondernemenNomenNesci0 schreef: ↑25-07-2025 18:15Oprecht? Mijn jongste is net 1 jaartje ouder en ik zie mijn kinderen soms 3 a 4 weken niet, gingen naar feesten waar ik weet god weet niet wat voorbij komt. Ik denk juist dat ik mijn kind in de meest veilige handen zou zien onder toeziend oog van mijn partner
En zie: ik zag een vaal paard en diens ruiter heette Dood. En achter hem kwam het dodenrijk
vrijdag 25 juli 2025 om 19:16
Ik neem het van je aan, want herken het niet. Dat is bij mij verdwenen toen ze op zichzelf gingen wonen en ik niet meer meekreeg wat ze uitvroten. Toen pas ontstond er rust.
Het enige moment dat ik het weer terugkrijg is als ik weet dat kind (de oudste) een flinke autorit voor de boeg heeft naar het buitenland. Maar misschien dat dit ook nog went.
Het enige moment dat ik het weer terugkrijg is als ik weet dat kind (de oudste) een flinke autorit voor de boeg heeft naar het buitenland. Maar misschien dat dit ook nog went.
vrijdag 25 juli 2025 om 19:23
Snap je echt niet dat iemand daar een zorg (niet eens een angst) zou kunnen hebben? Er zit nog een hoop tussen ‘oei, als er maar niks gebeuren gaat’ en gillend en kwijlend op de stoep liggen huilen dat je niet wil dat je kind gaat.Nanouk schreef: ↑25-07-2025 17:52Er kan van alles gebeuren maar dat kan in Nederland net zo goed. Ik snap de ongerustheid nooit zo goed. Je kind gaat met een ouder mee die echt hardstikke verantwoordelijk met de situatie om zal gaan.
Zou je ook de angst hebben als je zelf weg gaat of als jullie nog samen waren geweest en naar het buitenland gaat?
Natuurlijk mis je een kind als je het ineens 2 weken niet ziet. Probeer te omdenken even tijd voor jezelf, opladen, leuke dingen doen terwijl je weet dat hij het ook naar zijn zin heeft.
Nadeel van co ouderschap is dat je eerder moet leren loslaten. Normaal doe je dat als ze puber worden en de wereld zelf gaan ontdekken. Het fijn mijne in deze situatie is wel dat ze de wereld ontdekken met de andere ouder en je er dus vanuit mag gaan dat er goed voor ze gezorgd wordt.
Leven in angst gaat je nergens brengen.
In Nederland is de kans dat kind iemand kan opzoeken die hij kent (buren, bijvoorbeeld) groter dan in Griekenland, helemaal niet gek dat zoiets even in je opkomt, zeker omdat het een nieuwe situatie is.
vrijdag 25 juli 2025 om 19:30
Zeker, onze hersenen zijn super-kampioen in het denken in potentiële rampscenario's, en daar nog meerdere varianten op. Dat wil niet zeggen dat je daar naar moet gaan luisteren en handelen.
vrijdag 25 juli 2025 om 19:35
NomenNesci0 schreef: ↑25-07-2025 19:16Dat is bij mij verdwenen toen ze op zichzelf gingen wonen en ik niet meer meekreeg wat ze uitvroten. Toen pas ontstond er rust.
je herkent het dus feilloos
En zie: ik zag een vaal paard en diens ruiter heette Dood. En achter hem kwam het dodenrijk
vrijdag 25 juli 2025 om 19:45
Klopt idd. Wel als deelnemer aan het verkeer in het buitenland. Verder -gelukkig- niet.
vrijdag 25 juli 2025 om 19:49
Verstandelijk begrijpen en invoelen zijn twee verschillende dingen. Jij kan ook vast verstandelijk begrijpen dat er mensen zijn die die zorgen niet hebben. Maar voel je dat? Of wéét/begrijp je dat?shala91 schreef: ↑25-07-2025 19:23Snap je echt niet dat iemand daar een zorg (niet eens een angst) zou kunnen hebben? Er zit nog een hoop tussen ‘oei, als er maar niks gebeuren gaat’ en gillend en kwijlend op de stoep liggen huilen dat je niet wil dat je kind gaat.
In Nederland is de kans dat kind iemand kan opzoeken die hij kent (buren, bijvoorbeeld) groter dan in Griekenland, helemaal niet gek dat zoiets even in je opkomt, zeker omdat het een nieuwe situatie is.
vrijdag 25 juli 2025 om 20:16
Nee eigenlijk niet. Waarom zou je je zorgen maken als kind met vader weg is? Of kind nu bij vader thuis is, een weekendje Texel of op een camping in Frankrijk. Ik heb het volste vertrouwen dat mijn ex-man op alle plekken goed voor mijn kinderen zal zorgen. Los van wat er tussen ons gebeurd is in het verleden is hij een goede vader en heb ik er alle berouwen in dat het goed komt. In het hoogseizoen zijn er echt overal wel Nederlanders te vinden en staat in geval van nood echt iedereen wel voor elkaar klaar.shala91 schreef: ↑25-07-2025 19:23Snap je echt niet dat iemand daar een zorg (niet eens een angst) zou kunnen hebben? Er zit nog een hoop tussen ‘oei, als er maar niks gebeuren gaat’ en gillend en kwijlend op de stoep liggen huilen dat je niet wil dat je kind gaat.
In Nederland is de kans dat kind iemand kan opzoeken die hij kent (buren, bijvoorbeeld) groter dan in Griekenland, helemaal niet gek dat zoiets even in je opkomt, zeker omdat het een nieuwe situatie is.
Ik vind het echt oprecht vervelend voor de moeders die hier zo’n last van hebben. Maar heb het idee dat het gevoel ergens anders vandaan komt.
Als ik zelf zou gaan doemdenken zal ik ook vast zenuwachtig worden, vandaar dat ik altijd probeer te relativeren.
vrijdag 25 juli 2025 om 21:25
Ach TO, ik snap je zo goed.
Voor mij is het al weer een tijd geleden dat dit speelde. Een goed lopend co-ouderschap maar de zomervakantie bleef spannend. En verdrietig door het lange gemis.
Het is iets waar je je overheen moet zetten. Kind gaat niet met een vreemde weg, maar met zijn eigen vader, die net zo gek en zuinig op hem is als jij bent.
Met het ouderschap krijg gratis angsten erbij, ook over vakanties. Of je kind nu in NL is, of in het buitenland.
Wat helpt is vertrouwen hebben in dat vader net zo goed niet wil dat kind iets overkomt, als dat jij dat hebt.
De vakanties zijn niet makkelijk, maar als je kan leren je angsten wat te beteugelen maak je het voor je kind en voor jezelf dragelijker.
Voor mij is het al weer een tijd geleden dat dit speelde. Een goed lopend co-ouderschap maar de zomervakantie bleef spannend. En verdrietig door het lange gemis.
Het is iets waar je je overheen moet zetten. Kind gaat niet met een vreemde weg, maar met zijn eigen vader, die net zo gek en zuinig op hem is als jij bent.
Met het ouderschap krijg gratis angsten erbij, ook over vakanties. Of je kind nu in NL is, of in het buitenland.
Wat helpt is vertrouwen hebben in dat vader net zo goed niet wil dat kind iets overkomt, als dat jij dat hebt.
De vakanties zijn niet makkelijk, maar als je kan leren je angsten wat te beteugelen maak je het voor je kind en voor jezelf dragelijker.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
