Gestopt met de pil in februari,spannend! Deel 2!

Trouwens, ff benieuwd. Gaat een van jullie toevallig komende zaterdag naar een bepaald dag-festival in t westen van t land?

hai, hai,



Jee wat veel geschreven alweer!

Alleerst Aruba! Wat een goed nieuws dat het in ieder geval geen kanker is. Ik hoop echt dat ze snel ook achter de oorzaak van je pijn komen. Je verdient het echt nu eens een keertje hoor na al die ellende om zwanger te worden. Maar ze gaan toch wel net zolang verder zoeken totdat ze weten wat de oorzaak is? Ook van je miskramen? Vleesbomen, verklevingen etc. kunnen daar toch ook de oorzaak van zijn/geweest?



Drew. Ik las alweer een aantal pagina's terug dat alles goed los gekomen lijkt te zijn. Gelukkig maar. Ik hoop dat alles snel weer stabiel is en dat jullie er weer voor kunnen gaan. Geniet straks van jullie vakantie. All-inclusive hebben wij 1 keertje gedaan maar doen we nooit meer. Is wel ff lekker maar het eten kan tegenvallen en we vinden het wel leuk om elke avond een ander terrasje uit te zoeken. Maar met kids kan het wel weer handig zijn... En het hangt er denk ik ook vanaf of het eten goed is of niet....



Fennah en Lipa. Wat leuk dat jullie gaan trouwen. Is wat handiger misschien voor als je een kindje krijgt.

Fennah jij hebt al een datum in gedachten. Ik zal als eerste checken of deze datum nog vrij is. Maar het is een maandag dus dat zal misschien wel. Wij zijn een jaar van te voren begonnen met voorbereidingen omdat we een groot feest wilden.

Maar als je het klein houdt hoeft het niet zoveel tijd te kosten. Op de website van je gemeente staan de stappen vaak wel beschreven.



Ik ben nu 12 weken! Voelt toch wel bijzonder ondanks dat ik al een goede echo had. Ik merk echt een omslag en daar ben ik zo blij mee. De misselijkheid en vermoeidheid is echt stukken beter.



Mijn relatie/huwelijk blijft onzeker. Hij blijft zeggen dat hij er nog niet uit is. Ik moet minder op zijn nek zitten vindt hij en hem meer ruimte geven om uit te vinden wat hij nu nog wel voelt e.d....

Eergisteren weer een heftige discussie over gehad. Toen was ik het ook zo zat! Ik zei het is 'of we stoppen er mee' , of we gaan ervoor! Er tussen in zit volgens mij nl. niets. Ik zei hem dat ik niet tegen die onzekerheid kan en zeker niet in mijn huidige positie. Dat dit erg slecht is voor ons kindje dat ik niet wil dat het hierdoor te vroeg komt en misgaat e.d...

Maar zelfs dat lijkt hem weinig te raken. Ik vind hem dan zo egoistisch! Ik was weer behoorlijk emotioneel en zei dus echt tegen hem dat hij dan maar moet gaan als hij zo zeker weet dat hij met mij en zijn gezinnetje niet gelukkig wordt. En dat ik ook niet begrijp waarom zijn zoontje (waar hij zo gek mee is) en het ongeboren kindje het niet waard zijn om voor te gaan. Waarom hij ons zoveel ellende aan wil doen en zijn kinderen geen stabiel gezin gunt.Omdat ik dus vind dat het veel te vroeg is om uit elkaar te gaan zonder dat je de oorzaak van dat het minder ging hebt aangepakt. Want ik weet gewoon zeker dat hij hier een groot aandeel in heeft en dat het met een andere vrouw ook weer mis zou gaan als hij ook niet kritisch naar zijn eigen rol wil kijken in een relatie en niet wil accepteren dat er in elke relatie strubbelingen zijn dat je niet hetzelfde hoeft te zijn, dat de passie altijd minder wordt, dat het gras bij een andere vrouw maar even groener lijkt etc.... Maar vooral dus ook dat een relatie geven én nemen is en niet alleen geven van één kant (de mijne dus)... Hij heeft nl. meer zoiets van ik kan pas geven als dit goed voelt....

Maar hij blijft nu zeggen dat hij de komende tijd wil gaan ervaren wat hij gaat voelen... En tot die tijd weet hij het dus niet...

Tja en ik heb hem dus heel duidelijk gezecht dat dat niet kan. Het is dus of we kappen of we gaan ervoor! Dat betekent voor mij dat hij van zijn kant ook initiatief moet nemen, ook zijn eigen houding moet veranderen etc... En als hij dit dus niet kan of doet dat ik dan in onzekerheid blijf zitten van gaat hij nu weg of niet... Dat ik een man verdien die 100% voor me gaat en niet half...

Dat hij twijfel heeft accepteer ik maar hij kan die volgens mij alleen wegnemen door er dus voor te gaan en te kijken wat dit oplevert. Maar niet de komende maanden maar afwachten, zo afstandelijk tegen mij blijven, niet dingen willen oppakken (zoals huis verbouwen, babykamer inrichten! (dat wil hij nu zelfs ook nog niet omdat het gevoel voor hem nu niet goed is...)...



Of hij moet er van overtuigd zijn dat de twijfel gegrond is, het gevoel voor mij te weinig, dat hij zeker weet dat hij niet als 1 gezinnetje verder wil gaan, dat hij gelukkiger wordt zonder mij en dus met een andere vrouw straks (ooit)... Dat hij daar de gevolgen van accepteert inclusief al het verdriet en de pijn die hij ons aandoet en dan vooral de kids die toch het liefste willen dat papa en mama samen zijn... Dat er dan geen weg meer terug is...



Ik zei dit heel stellig en heb hem dus echt voor het blok gezet maar was hierbij ook erg emotioneel. Mijn buik deed ontzettend veel pijn ook... En ik melde hem ook dat ik dan ook open kaart zou gaan spelen tegen de verloskundige, dat mijn man twijfelt of hij bij ons wil blijven etc. zodat ze kunnen ingrijpen wanneer nodig etc... Dat ik nu voor mijn zoon en het ongeboren kindje kies en dat ik niet meer verder wil met de onzekerheid...

Toen wilde hij me weer ineens tot rust manen en zei hij weer dat ik het ook niet moest overdrijven, dat hij er nog niet uit is en nog niet bij me weggaat e.d... Van kom nu even bij me liggen etc... Toen wilde hij weer ineens knuffelen etc... Zoooo vermoeiend is dit...

Ik heb de knop omgezet in ieder geval. Ik laat hem even met rust. Doe normaal en zo lief mogelijk tegen hem. Zorg ervoor dat het huishouden loopt etc... Geef hem een kus als ik wegga etc... doe alles wat ik normaal vindt in een relatie en blijf hem mijn liefde tonen en negeer even het onderwerp uit elkaar gaan... maar dwing hem wel af en toe om te praten over wat hij voelt... Blijft hij dan zeggen dat hij het niet weet dan moeten we denk ik over een paar weken wel de knoop doorhakken... Want dit trek ik anders niet meer.

Het is toch ja of nee??? Wat vinden jullie? Hij wil bijvoorbeeld misschien zelfs een tijdje uit elkaar, ergens anders wonen dus..

maar dat wil ik dus niet. Zeker niet nu ik al 3 maanden zwanger ben en dat er nog zoveel moet gebeuren in huis wat ik echt niet zonder hem kan... Daarbij geloof ik er niet in dat dat zou helpen. Wel hem meer rust en ruimte geven in de huidige situatie...



Ik heb wel even op internet opgezocht hoe het zit met alimitatie... En dit stemt me wel gerust. Je kunt een voorlopige berekening maken en hieruit komt naar voren dat hij o.a. al fors kinderallimitatie zou moeten betalen... En ook aan mij moet hij allimitatie betalen omdat ik de meeste zorg voor de kids ga dragen en daardoor minder kan werken en verdien... Hij houdt dan veel minder over dan nu en kan niet eens in ons huis blijven wonen.

En voor mij hoeft het dan niet eens een flatje 3 hoog te worden maar behoort misschien zelfs een eengezinswoning tot de mogelijkheid. Dat heeft me wel wat gerustgesteld. Ik heb hem de bedragen alleen nog niet verteld. Volgens mij schikt hij zich rot als hij dit hoort. Hij beseft echt niet volgens mij wat de gevolgen zijn als we echt uit elkaar gaan. Het lijkt wel alsof hij ons huwelijk als een soort van verkering ziet waar je zo even een punt achter zet als het even minder gaat...



Sorry weer voor dit ego verhaal zeg...

Maar ik word zo heen en weer geslingerd tussen het ene en andere gevoel. Ik voel me langzaam wel sterker. Dat ik er vertrouwen in heb dat ik het wel zou redden als hij echt niet meer verder wil. Maar dat is nu makkelijk gezegd hoor want ik blijf het niet nodig vinden en wil gewoon graag een leuk en stabiel gezinnetje voor mijn kids. Maar ook voor mezelf en voor hem... We kunnen zo'n mooie toekomst hebben als hij erin wil geloven en niet blijft twijfelen of een andere vrouw toch beter bij hem zou passen etc... Volgens mij zit hij in een midlifecrisis of zoiets....



De tijd zal het leren...



Liefs,

Nikiet

Nikiet, wat een heftig verhaal zeg. Ik vind het heel goed van je, dat je duidelijk hebt aangegeven dat je kinderen op nummer 1 staan en dat je geen genoegen neemt met een man die er niet helemaal voor gaat. Uit jouw verhaal proef ik ook een beetje zijn laksheid dat hij denkt dat ie ff ergens anders tot rust kan komen of het zelfs wel tijdelijk met die andere vrouw probeert en mocht dit niet zo zijn zoals hij had gehoopt, dat hij het met jou weer op kan pakken. Ik zou er ook geen behoefte aan hebben om tijdelijk uit mekaar te gaan. Dat lijkt wel een vrijbrief om de bloemetjes buiten te zetten. Hij moet inderdaad echt beseffen wat hij op een spel zet, niet alleen financieel, maar zeker ook wat hij jou en zijn kinderen aandoet. En inderdaad wat je ook zegt... als hij zijn eigen fouten niet erkend, gaat het ook geheid fout bij een volgende relatie. Hij moet aan zijn fouten werken, alleen dan heeft het kans van slagen. Daarom vind ik het zo jammer dat hij er niks voor voelt om te gaan praten met een psycholoog. Die kan hele andere inzichten geven, want van jou zal hij het misschien minder snel aannemen. Wel prettig idee, dat mocht hij ervoor kiezen om uit mekaar te gaan, dat jij wel gaat redden en zelfs een 1 gezinswoning kan betrekken. Toen mijn moeder ging scheiden hoefde ze ook niet met haar 3 kinderen naar een flatje 3 hoog. We gingen zelfs in een mooiere eengezinswoning wonen. Sta je wel al op wachtlijsten voor de o.a. de woningsbouwvereniging? Maar ik loop op de zaken vooruit, ik hoop dat hij opeens het licht ziet en gaat beseffen waar hij nou mee bezig is. Doodzonde om een relatie te beeindigen, zonder dat er echt hard aan gewerkt is! Ik wens je heel veel sterkte!

Moet eigenlijk zo boodschappen doen, maar voel me echt niet lekker. Voel me wat gejaagd, versnelde hartslag en als ik sta ben ik weeig in mijn buik en slap in mijn benen. Ga misschien toch liever vanavond samen met mijn vriend boodschappen doen. De afgelopen weken heb ik me iedere keer zo beroerd gevoelt in de supermarkt en dan is het wel zo fijn als er iemand bij je is, zodat je ff snel naar buiten kan als het dreigt mis te gaan.



Ga zo wel ff wat regeldingen doen. Inderdaad het gemeentehuis bellen of 1 december nog vrij is.

Lipa, daar hebben wij ook nog aan gedacht, om een keer op een maandagochtend gratis te gaan trouwen. Maar ik vind het zo leuk als mijn moeder en wat naaste familie aanwezig is. En daarna met z'n allen gaan wokken ofzo. Heel simpel, ga ook echt niet in een witte jurk. Maar wij hebben ook de knoop doorgehakt om vroeger te gaan trouwen. Las in een boek wat voor gedoe het geeft als je nog niet getrouwd bent, inderdaad het erkennen van het kind etc. En ik vind het ook wel mooi om een familienaam te hebben, lijkt me niet leuk als ik een andere achternaam heb dan mijn kinderen. Als jullie op een maandagochtend gaan trouwen, gaan jullie dan ook echt met z'n tweeen? Leuk om te horen dat ik niet de enige ben die trouwen niet veel aan vind

Nikiet, wat vind ik dat erg. Dat je tijdens zo'n mooi moment in je leven met zulke relatiemoeilijkheden zit. Ik zou willen raad geven maar dat kan ik niet. Ben ook bang dat je door te veel raad van ons beslissingen zou gaan nemen waar je achteraf spijt van hebt. Natuurlijk kunnen we ook een steun voor je zijn ondertussen en je eventueel een duwke geven daar waar nodig. Persoonlijk zou ik me niet meer afhankelijk opstellen naar hem, hoe moeilijk dit ook is. Of toon maar eens dat je 't zonder hem ook kunt. Een vrouw die aan een man zijn lippen hangt dat heeft bij de meeste mannen een omgekeerde werking. Je duwt ze als het ware nog verder weg. Maar ik heb niet de indruk dat je je echt iedere keer voor zijn voeten smijt. Tenslotte hebben jullie twee kinderen samen en dat is niet niets. Weet je, je kan hem graag zien maar op een dag moet je gewoon jezelf liever zien. Hoeveel geduld je nog moet oefenen kan niemand je vertellen, en hangt af van hoe je zelf bent en hoe lang je er nog voor wil vechten. Zou het nog niet te veel hebben over alimentatie want je financieel verslechteren mag niet de reden zijn om uiteindelijk toch samen te blijven. Als jullie echt uit elkaar gaan probeer het zo vredig mogelijk te houden, een vechtscheiding maakt man, vrouw en kinderen kapot. Ondertussen vind ik het een heel goed idee om het hier van je af te schrijven en geef ik je een dikke, warme knuffel. En dat wou ik ook nog kwijt, ik vind je echt moedig dat je dit met ons deelt.

Deze morgen heb ik voor de eerste keer opnieuw gevreeën. Maar wat is mijn baarmoeder gevoelig zeg. Ik sprong haast tegen het plafond van de pijn toen hij mijn baarmoedermond raakte. Toen ik achteraf naar het toilet ging kon ik gewoonweg niet meer plassen, zeker een kwartier. Heb dit enkele weken terug ook gehad, dat ik bijna niet kon plassen en dat zelfs scheetjes laten heel erg pijn deed. Ik begin zo een vermoeden te krijgen dat het met mijn bekkenbodemspieren te maken zal hebben. Ik weet er natuurlijk zo weinig over (op internet wat gelezen en mijn klachten komen wel een beetje overeen met te weinig getrainde bekkenbodemspieren) en de dokters nemen mijn pijnklachten niet echt ernstig vind ik. Ik weet niet goed wat te doen.

Wat de miskraam betreft ben ik stilletjesaan op het einde het lopen denk ik. Bloedverlies is bijna opgehouden.

Arme Nikiet. Ik ben het wel met Drew eens, wij kunnen je helaas te weinig goed advies geven. Ik ben van mening dat alleen een professional dat in zo'n geval kan, want die is onpartijdig. T is fijn voor jezelf om te weten dat je de praktische zaken ook alleen red, mocht je alleen verder moeten. (alimentatie, huis..) Ik noem het expres "praktische zaken" omdat ik dat zelf nooit ter sprake zou brengen als ik in jou situatie zou zitten. Ik zou het zien als een geruststelling voor mijzelf (ik red het alleen ook wel), maar wil niet dat dat een argument voor hem is om wél of niet bij mij te blijven...

Ik weet niet of je het vervelend vindt als ik het zeg. Maar ik kan me eigenlijk best voorstellen dat t ook positief uit kan pakken als jullie wél fysiek afstand van elkaar nemen. Dat kan hem juist ook doen realiseren dat hij helemaal niet allen verder wil maar juist wél met jullie samen wil wonen. En zijn reactie, dat hij pas genegenheid kan tonen als hij voelt dat het weer goed is, snap ik eerlijk gezegd ook wel. Mijn partner heeft dat ook een periode gehad. Achteraf beschouw ik die periode als een periode waarin hij worstelde met zichzelf (en ook "is het gras groener bij een ander") waardoor hij die genegenheid gewoon niet kón tonen. Eerst ging ik aan hem hangen, ik kon hem niet loslaten. Dat verergerde het alleen maar. Daarna heb ik heb hem de ruimte gegeven, ik had geen zin meer, wordt ook nog wel gelukkig zonder hem, dacht ik. Dat heeft geholpen, hij kreeg adem ruimte en realiseerde zich dat hij mij ook kwijt kon raken en dat dat niet was wat hij wilde. Ik heb nu het gevoel dat hij nooit meer van mij af wil, meer dan dat ik ooit eerder van hem gekregen heb!

Moeilijk moeilijk. Dikke kus voor jou, Nikiet!



Fijn, Drew, dat er eindelijk een eind aan het bloeden is gekomen! Je klinkt als een sterke vrouw!

dag dames,



Bedankt weer voor al jullie lieve woorden!

Ik heb hier veel aan ook aan jullie adviezen...

Rationeel en emotioneel zijn alleen twee verschillende dingen..

Het enige wat ik nu nog kan doen is hem ruimte geven en idd minder op z'n nek zoals Woesel ook al schrijft... Mijn angst is alleen een beetje dat hij dit te letterlijk neemt met bijvoorbeeld ook het risico dat hij toch die andere vrouw weer opzoekt. En dan zou het sowieso einde verhaal zijn voor mij als hij met haar iets begint ook al zou het bij wijze van voor 1 keer zijn om te moeten ontdekken of ze nu echt zo geweldig is bijvoorbeeld...

Maar ja. Daar ga ik dan maar niet van uit... Probeer in gesprek met hem te blijven zonder op te dringen...

Psycholoog durf ik hem nu even niet voor te stellen. Ik weet zeker dat hij er afwijzend op reageert omdat hij 1!! keer is meegeweest en nu al zeker weet dat dit niet helpt... Hij is nl. ontzettend eigenwijs en denkt dat hij er zelf wel uitkomt.

Misschien dat ik het op een later tijdstip nog eens aanhaal...



Hij is vandaag thuis met ons zoontje. Om de week heeft hij adv en dus papadag... De laatste weken was het er alleen steeds niet van gekomen. Of vakantie, of iets anders.... Mijn zoontje kijkt altijd erg naar deze dag uit. Ik 'moet' dan 's morgens zelfs weg van hem, zo van 'neee,,, als ik de kamer binnen kom, mama werken...''...



Ik kijk even hoe het de komende dagen gaat als ik hem wat rust geef. En anders ga ik het er wel met mijn verloskundige overhebben. Hoe graag ik ook wil nl., rustig blijven, positief blijven, van je eigen kracht uitgaan. Ik heb mijn emoties niet altijd in de hand en ik ben zo bang dat dit kwaad kan voor de kleine... Dat ik dan kans heb op een miskraam of voortijdige weeën met risico vroeggeboorte? Als ik dus teveel stress heb of met te druk maak... Misschien hebben ze er dan iets voor als het echt niet meer gaat? Maar ja als je zwanger bent mag je natuurlijk niet alles slikken.



lfs nikiet

Drew...

Wat knap dat je geprobeerd hebt om weer te vrijen. Maar ik zal er toch wel wat voorzichtig zijn misschien nu je nog met een miskraam bezig bent??? En misschien kan je ook wel niet (meteen) plassen omdat je onbewust bang bent voor de pijn en dan je lichaam aanspant?? Daarbij is je baarmoedermond vast erg gevoelig nu door al hetgeen je doormaakt...



Tis niet helemaal vergelijkbaar maar misschien wel een beetje.

Ik had een zware bevalling en daarna durfde ik sowieso een tijd niet te vrijen i.v.m. de pijn en laat staan naar de wc gaan... Zelfs plassen was pijnlijk laat staan de rest..... Maar de kraamhulp hielp me er goed bij en het had gewoon even tijd nodig om te herstellen... Gelukkig begrijp mijn man dat toen wel... Ja hij had natuurlijk ook letterlijk alles gezien qua bevalling en hechtingen en zo meer... haha....



Maar gelukkig kwam het weer goed hoor.... Heel langzaam weer opgepakt...

lfs, Nikiet

Woesel... hoe heb jij jouw partner toen ruimte gegeven? Is hij echt even bij je weggegaan?



lfs, Nikiet

Nikiet: jemig wat heftig allemaal. Ik kan me voorstellen dat jij voor jezelf nu even een knop om hebt gezet. Wat Woesel ook al zegt zou even afstand nemen misschien best goed kunnen zijn. Leuk is anders natuurlijk, maar misschien beseft hij pas wat hij mist als hij jullie even niet om zich heen heeft.

Praten over alimentatie enz. zou ik nu ook zeker niet doen. Straks blijft hij alleen maar bij je omdat hij er anders financieel op achteruit gaat, en dat lijkt me een hele verkeerde reden.

Veel stress lijkt me niet zo goed voor het kindje inderdaad. Laatst was op editie nl een item over stress tijdens zwangerschap, dat zou een grotere kans geven op een huilbaby. Maar echte afwijkingen niet volgens mij hoor, en vroeggebooorte denk ik ook niet. Misschien als je in de laatste periode van je zwangerschap veel stress hebt.

Het lijkt me een erg moeilijke situatie, maar ik vind dat je er knap mee omgaat.



Fennah: Gratis trouwen mag ook met familie erbij hoor! Mijn zus is op maandagochtend getrouwd, mijn ouders, haar schoonouders, ik en vriend en haar zwager en vriendin waren er allemaal bij. Ze houden zelfs een praatje net als op een gewone bruiloft als je wilt!

Wij gaan waarschijnlijk 25 juli in ondertrouw, na onze vakantie dus. Een datum voor de trouwerij hebben we nog niet geprikt. We willen dit misschien combineren met het vertellen dat we zwanger zijn aan de familie. Dat we als bruidstaart een taart bestellen met de foto van de echo erop ofzo. Maar dan moeten we dus wel snel trouwen, want als we in ondertrouw gaan ben ik 10 weken. Misschien nodigen we dan tijdens de ondertrouw wel wat mensen uit...moet het nog even bedenken dus.



Drew wat vervelend dat vrijen zo pijnlijk was!

Wel weer fijn dat het bloeden al wat minder is, voel je je ook alweer wat beter?



Ik ben vandaag gelukkig minder misselijk dan gisteren. Misschien ook wel doordat ik gister heb toegegeven aan mijn vermoeidheid en om 21 uur al sliep. Vanavond weer vroeg naar bed want ik heb morgenavond een etentje met het werk. Zou wel fijn zijn als ik me dan een beetje normaal voel.



Vandaag dus aan mijn verteld dat ik nu 6 weken zwanger ben. Hij was niet eens zo verbaasd, hij had het wel een beetje aan zien komen. (huh hoe dan?) Maar hij vond het erg leuk, en hij hoopte dat ik het volgende week nog wel even vol zou houden. Ik moest het maar aangeven als het niet ging, dan kon hij zijn dochter nog ene middagje vragen. Wel lief dus dat hij daaraan denkt.

Ik heb wel gezegd dat ik heel graag hier wil blijven werken, maar dat ik dan waarschijnlijk wel minder wil werken. Hij zei wel dat hij het heel erg zou vinden asl ik weg zou gaan, dus dat we er dan maar iets op moesten verzinnen.

Na de vakantie gaan we het er eens goed over hebben.

Positief dus....nu maar hopen dat het goed blijft gaan. Ik las trouwens op internet dat als je erg veek kwaaltjes hebt dat de kans op een miskraam dan wat kleiner is. Dus dan moet ik het maar zo bekijken, lijkt weer iets positiever he.

he Woesel, wie het laatst lacht, lacht het best dus we'll see......... haha.. nee hoor, gooi nu al de handdoek in de ring, heb een bloedhekel aan ruzie dus ik ga niets bij jou in de kiem smoren. En voel je al iets, misselijk, buikpijn, een overweldigende behoefte aan big Macs, augurken of slagroom???

Kom

Maar

op



En doel je op een festival in Zeeland??



He Fennah, het is leuk hoor trouwen. ik had er ook nooit over gedroomd en zou het misschien niet hebben gedaan als het niet handiger was ivm familie-omstandigheden maar het was absoluut een mooie dag met al onze familie en vrienden. En er zijn zeker bruiloften waar absoluut geen sfeer is en waar niets aan is, maar ik heb bij mijn eigen bruiloft maar ook die van sommige vrienden echt hele mooie betekenisvolle dagen meegemaakt. het gebeurt tenslotte maar weinig dat je elkaar als familie en vrienden zo toespreekt en dat ze elkaar allemaal zo ontmoeten. maar goed, ben een sucker voor leuk feessies



He Nikiet, het is echt een moeilijke situatie waar je inzit. en ik zou ook niet willen dat je misschien op basis van wat ik hier achter de computer denk en opschrijf besluiten neemt waar je je achteraf niet goed over voelt. Maar het is wel belangrijk dat je de praktische dingen inderdaad even goed uitzoeken - alimentatie, huis etcetc. Zonder dat je dat tegen hem zegt, want dat maakt de situatie alleen maar beladener. Maar ga ervan uit dat je je zelf een beetje beschermen moet en dat je geen grote nare verrassingen wilt. ik heb er over nagedacht, en mijn eerste gevoel was wat een egoistische eikel dat ie jou zo op dit moment in de steek laat. En dat is zeker zo. Maar het kan ook goed zijn dat ie inderdaad doodsbenauwd is voor de toekomst en dat ie even ruimte wil om te zien of dit is wat hij echt wil.

Jij verdient iemand die er helemaal voor gaat, voor jou en je kinderen. En misschien met een beetje ademruimte komt ie daar ook toe zoals Woesel ook beschrijft.

En als ik lees hoe je je nu voorlopig opstelt, krijg ik het idee dat je eerlijk gezegd nog te veel niet vanuit je eigen behoeftes uitgaat maar hem centraal stelt. Je doet het huishouden, bent zo lief mogelijk voor hem etcetc. Prima natuurlijk, je hoeft hem niet af te wijzen maar ga misschien wat meer zelf doen. Met vriendinnen of familie, ga kijken hoe jij je leven wilt invullen als hij op dit moment er minder deel van uit wil maken. Begrijp je wat ik bedoel. Wees zelf egoistisch en stel je zelf op nummer 1. Dan heb je en meer ruimte voor je zelf en je creert automatisch meer ruimte voor hem. Als je hier niets mee kunt, dan begrijp ik het trouwens. Ik ben er ook niet bij. Maar ik weet van mijn eigen relatie dat je al snel in patronen vervalt. Zo merkte ik ook eens dat ik mijn geluk wel erg afhankelijk maakte van mijn partner als ik me ongelukkig voelde. Dat leidde er alleen maar toe dat ik me ongelukkiger voelde en hij zich benauwder voelde. Hoe meer ik mijn eigen geluk zelf creeer en niet mijn verdriet bij hem alleen neerlegde, hoe beter het ging tussen ons. Niemand wil voortdurend een reddingsboei voor de ander zijn. Op de relatiepijler staan trouwens veel goede topics over dit soort problemen, waar je misschien iets aan hebt.

Nou toch weer uitvoerig advies, ben een beetje een bemoeial, maar bedoel het goed.



He Lipa, fijn dat je baas zo goed reageerde. Lijkt me een opsteker, dat ie niet zonder jou verder kan (snik)... En goed te horen dat veel kwaaltjes ook positief kunnen uitpakken..

Drew, vervelend dat het vrijen nog pijnlijk is. Misschien ook normaal als je op het einde van je mk loopt. Ik zou het nog niet durven, bang dat het pijn gaat doen. Maar ja, je hebt het in ieder geval geprobeerd he.



Lipa, wat fijn hoe je baas reageerde. Wel goed dat het al hebt gezegd, zeker omdat jij je klachten na een tijdje toch niet kan verbloemen. Maar voel je je alweer wat beter? Jammer om te lezen dat je met heel veel klachten een kleinere kans hebt op een miskraam. Ik ben namelijk al een hele tijd niet misselijk meer. Nog wel wat weeig in mijn buik en had vanmorgen ook een versnelde hartslag, waardoor ik me wat gejaagd voelde. En de moeheid he, zoals jij dat al schreef, vaak vroeg naar bed dus.

Leuk dat jij ook dit jaar gaat trouwen. Ik heb vandaag al wat dingen geregeld, de datum heb ik al vast laten zetten bij het gemeentehuis. Het wordt 1 december om 15.00 uur. We gaan met een besloten groep en daarna lekker uiteten. Heb ook al bij de gemeente een uittreksel van de geboorteakte aangevraagd, ook voor mijn vriend. En als we die hebben kunnen we een datum prikken om in ondertrouw te gaan. Wel een gek idee hoor.

Heb vandaag ook al met de verloskundige gebeld voor de kraamzorg, heb zulk soort dingen graag al geregeld zodat ik er niet meer aan hoef te denken. Krijg van mijn verzekering een overzichtje waar ik mijn kraamzorg vergoed krijg. Weet niet hoe jij verzekerd bent, maar ik moet mijn verzekering waarschijnlijk omzetten, omdat ik een behoorlijk eigen risico moet betalen voor de kraamzorg en als je eenmaal je kind op je naam schrijft voor de verzekering dan heb ik nu ook niet echt een interessante polis. Waar je allemaal niet aan moet denken he...



Zina, wordt serieus uitgedaagd door Woesel Ojee haha.

Ik heb ook een hekel aan ruzie hoor, ontloop het liever.

Ik ga dus ook trouwen uit praktische overwegingen, want we hadden eerst een datum geprikt die een betekenis heeft voor ons, maar tis zoveel makkelijker om te trouwen voordat je een kind hebt gekregen. Hoe ist verder met jou?

He Fennah, klachten of niet zijn relatief denk ik voor je nu erge zorgen gaat maken dat je te weinig klachten hebt . iedere vrouw beleeft het toch weer anders heb ik bij mijn vriendinnen gezien. de een is 9 maanden misselijk geweest de ander had de tijd van d'r leven...



En dank je voor je vraag, gebruik de gelegenheid om even een egostukkie te schrijven. Het gaat wel goed met mij, druk op het werk, relatie gaat goed, maar ik word wel langzamerhand beetje zenuwachtig. Weet dat het lang kan duren en we hebben de eerste maanden te weinig gevreeen om veel resultaat te hebben. Maar ben echt bang dat het niet gaat lukken of heel lang gaat duren. Ik weet dat piekeren geen zin heeft, maar als ik naar die lijstjes namen en leeftijden kijk bij andere topics zie ik vooral jonge meiden onder de 30. Nu kan het zijn dat ik eigenlijk Esta moet lezen en dus niet juiste doelgroep ben maar lijtk er wel op dat er maar weinig vrouwen na 35 eraan beginnen. Of is dat gezichtsbedrog? In mijn omgeving veel vriendinnen die of geen kinderen hebben en ouder zijn of eerder begonnen zijn en ondertussen paar koters hebben. Dus heb daar ook weinig aanspraak. En natuurlijk zegt iedereen dat je geduld moet hebben, maar dat is juist niet mijn sterkte eigenschap Nou ja, genoeg gezeurd, uiteindelijk is het gewoon kismet, geluk en het lot, en veel, veel sex, en anders niets. Dus we'll see..



Geniet ervan Fennah in ieder geval want het is je enorm gegund!



grtjes Zina

Fennah: mijn zus helemaal nergens last van gehad, dus ook geen weeig gevoel. Dus het zegt niets hoor !

Lipa, gelukkig maar dan Hoewel ik wel doodmoe ben hoor, dat heb ik nog altijd liever dan misselijkheid. Maar voel me net een oud wijf haha. 2 dagen per week werken en de resterende dagen breng ik vooral puffend op de bank door. En heb nu al het gevoel alsof het 10 uur 's avonds is. Ga denk ik vanavond eens lekker vroeg naar bed om een boek te lezen.



Zina, ik vind het juist leuk als je verteld hoe het met jou gaat. Je bent altijd zo attent, dus ego posting kan ik het echt niet noemen. Er zitten trouwens genoeg dertigers op dit forum, maar ik denk eerder bij bepaalde vaste pijlers. Heb eigenlijk het idee dat ik heel vroeg ben met mijn zwangerschap. Maar dat heb ik juist altijd gewild. Enne ik begrijp je ongeduld hoor. Je had mij hier eens moeten horen, omdat mijn menstruatie 5 weken op zich liet wachten haha.

He meiden,



Daar ben ik dan weer! Gigantisch verbrand (na alle wateractiviteiten), enorm moe (oef, heb flink aan de rose gezeten tot laat in de avond en dat doe ik dus echt nooit!!!!! Daarnaast liep mijn luchtbed leeg.... stopje was gesprongen), maar wat een geweldig teamuitje was dit!!! Jahoe!!! Zo enorm super gezellig!! Ik moet zo een klein hapje eten en dan ga ik even lekker in bad liggen. Maar ik maak nu vast een beginnetje met bijlezen.



Ik moet iemand (oh het is Lieselotje )feliciteren met haar verjaardag. Dus bij deze: GEFELICITEERD!!! en nog vele jaartjes erbij!



Cuore, je zult begrijpen dat ik me even niet met slakkensporen bezig heb gehouden



Aruba, wat een gedonder toch allemaal! Ik gun je zoveel positieve dingen in plaats van deze ellende! En dan toch nog zo klaar staan voor anderen! Je bent echt een toppertje!

Wat fijn om te lezen dat het geen kanker is (wat een rotwoord om te typen)



Drew, hoe gaat ie? en met het wespennest? Lijkt me niet heel fijn om zo dicht bij je huis te hebben

Kamperen doe ik prive nooit, eigenlijk. Maar nu met het werk toevallig twee keer (een keer met de kids, en een keer met collega's)



Lente, balen dat je lampen niet zijn aangekomen, ik hoop dat het inmiddels opgelost is!



Lipa, ik hoop dat je je toch snel nog een beetje beter gaat voelen



Heerlijk al die vakantieverhalen. Wij hebben nog geen plannen, maar laat ik jullie dan maar de ogen uitsteken met het feit dat ik gewoon zeven weken vakantie heb!!!! Jahoe!!! He, maar eerlijk is eerlijk: daar wordt dan ook keihard voor gewerkt en ik mag nooit zelf bepalen wanneer ik ze op wil nemen.... Maar ik klaag niet hoor!



Estherz, een campingbaby! Dat zou wat zijn! Hoop het echt voor jullie hoor! In ons geval gaat dit zeker niet gebeuren (krijg mijn man echt niet naar een camping!).



Ik plaats nu eerst deze even, want ik moet eten. Later meer!

Schrijvertje, gezellig dat je er weer bent! Klinkt heel gezellig dat teamuitje. Het spannendste wat ik met mijn collega's doe, is uiteten gaan haha. Maar ook gezellig.



Boepie, zie dat de zwangeren tabel ook een kolom bijzonderheden heeft, zou je daar bij mij trouwen 1 december willen zetten? Verder alles goed met je?

Jullie stellen mij allemaal vragen en dat vind ik zo lief maar nou heb ik het alleen maar over mezelf en reageer ik niet op jullie dat vind ik ook niet zo leuk. Maar om weer niet op jullie te reageren vind ik ook weer niet zo netjes. Snappen jullie het nog?



Woesel, Verklevingen en endometriose kunnen ze alleen constateren met een kijkoperatie. Die ga ik daarom dus ook eisen. Als mijn eigen gynaecoloog het niet nodig vind ga ik naar een ander ziekenhuis.



Zina, festival in Zeeland? Zeeland is gooooeeeeed! Ik snap wel dat je over dat soort dingen nadenkt. Gaat het wel lukken>? Denkt iedereen hier wel eens toch? Waarom koop je anders niet eens een setje ovulatietesten?



Schrijvertje, ja vervelend woord om te zeggen en te schrijven he. Maar gelukkig mag het uit mijn woordenboek worden geschrapt. 7 weken?! Wow...! Wedden dan je in die 7 weken zwanger raakt?



Drew, wat fijn dat het bloeden gestopt lijkt te zijn. Super! Je lichaam zal nu leeg zijn en gaat weer een nieuwe cyclus beginnen. Nieuwe kansen!



Alle zwangere meiden, heel veel sterkte met jullie kwaaltjes, echo's etc!



Nikiet, hier ook nog maar een



Alle nog niet zwangere meiden ik houd jullie slakkensporen in de gaten hoor! (dat klinkt een beetje vies)

Ben ik weer en we gaan vrolijk verder! Straks lekker in bad! Heeeeeerlijk



Fennah, Jeetje, gefeliciteerd! Wat leuk zeg, trouwen! Super! Ik weet niet of er al meer mensen zijn die tips geplaatst hebben, maar de volgende dingen moet je echt snel regelen (wij waren een jaar van te voren en dat was soms al te laat. Belachelijk)

- stadhuis en evt. kerk

- trouwlocatie/feestlocatie

- jurk (minimaal vier maanden van te voren ivm bestellen en leveren.)



Dat zijn denk ik wel de belangrijkste dingen. Handig is een ceremoniemeester, die jullie wat zorgen uit handen kan nemen. Goed, ik loop dus te hard van stapel en heb niet goed gelezen. Tja dan het onderstaande:

En het aller belangrijkste is: genieten!!!!! (oja, vergeet je ondertrouw niet aan te vragen!)



Lipa, wat lief dat je collega zo reageerde! Ik hoop dat je baas ook positief reageerde! (ja dus! Fijn!)

Leuk dat ook jullie gaan trouwen! Gefeliciteerd!



Woesel, ik ga niet naar het festival!



Nikiet, fijn dat je de twaalf weken bereikt hebt. Is toch weer een mijlpaaltje! So far so good (als het om de baby gaat)

Wederom: niet sorry'en voor je verhaal! Je moet het kwijt en je kunt het kwijt: bij ons!

Moeilijk hoor! Ik ga misschien iets hards zeggen, maar het is goed bedoeld: Ik ga je geen advies geven! Het jouw situatie en jij bent de enige die weet wat goed voelt en wat niet. Jij moet doen waar jij je goed bij voelt en wat voor jou gaat werken.... Hoe moeilijk en vervelend dit ook is. Dus blijf posten en wij zijn er voor je en ook ik zal je steunen. Maar adviseren doe ik in dit geval liever niet....



Drew, wat rot dat het zo'n pijn deed. Ik hoop niet dat dit jullie gaat beletten om later weer een poging te ondernemen. Je moet het natuurlijk wel even goed in de gaten houden en eventueel laten onderzoeken! Sterkte!



En om nog even aan te haken op ons teamuitje. Heb de halve dag in een kano gezeten (aargh!!!) En maar hopen dat niemand dit groentje om zou duwen (traditie om toch de groentjes/nieuwelingen even aan te pakken. ) Maar goed, dit groentje heeft een flinke mond en hier en daar wat afspraken gemaakt, dus ik hoefde niet te zwemmen. Oef!!!!! heb echt een top uitje gehad! Super!!!



Nu snel mijn bad in! doeg!

Lipa, ik had ook veel zwangerschapskwaaltjes en zie je, toch een miskraam. Iedere zwangerschap is zo verschillend. Heb geleerd dat je toch gewoon moet afwachten wat je lichaam doet. Internet maakt je gek op zo'n momenten. Heb daar eens een dagje gehad dat ik dacht dat ik gek werd, ik was er zo obsessief mee bezig. Hoop dat ik het de volgende keer anders kan aanpakken en beleven.



Woesel, de man die me niet trouw was ben ik ondertussen al 3 jaar bij weg. We hebben een relatie gehad van 7 jaar. We zien elkaar nog hoor, en we komen goed overeen maar in een relatie is hij een dikke egoïst en als hij alleen uitging ging hij toch maar jagen. Ik was niet echt gelukkig in die relatie en ik snap niet waarom ik zo lang ben doorgegaan. Na die bewuste keer in Griekenland dat hij met iemand anders seks heeft gehad heb ik hem zelfs vergeven eenmaal we terug in België waren. In de periode dat we uiteen waren in Griekenland nadat ik hem had betrapt heb ik dan wel een heel leuke, knappe vakantieliefde gehad (eerst was het wraak maar het werd uiteindelijk nog bijzonder leuk ). Maar ik had toen moeten stoppen want het vertrouwen was weg en ik vond het maar niet terug achteraf. In theorie vind ik dat een slippertje zeker eens door de vingers mag worden gezien, in de praktijk is dit verdomd moeilijk, dat heb ik aan den lijve ondervonden.



Nikiet, jij had een zwangerschap achter de rug, dan is het heel normaal om pijn te voelen niet, want wat voor impact moet dat niet hebben op een lichaam? Ik ben maar even zwanger geweest en ben al helemaal ontregeld. Daarnet ging ik zitten en sprong ik weer recht van de pijn. Ik moet toch eens serieus mezelf laten nakijken. Zou het liefst zo snel mogelijk weer proberen om zwanger te worden maar dat buikje moet echt eerst zijn genezen.



Schrijvertje, 20 wespen heb ik vandaag doodgeklopt. In het begin zette ik ze opnieuw buiten in een glas (ben nogal een dierenvriend) maar ik kon het niet meer bijhouden. Sinds hun nest is vergiftigd zoeken ze andere plaatsjes. Vreemd dat een wesp in huis tegen de avond zelf sterft. Er lagen er hier daarnet 3 rond mijn toetsenbord.



Ben vandaag naar de kapper geweest. Er is wel 10 cm af en ik moest deze middag bijna huilen. Heb namelijk krullen en vind het zoooo kort. Mijn vriend vindt het wel leuk dus daar ben ik uiteindelijk dan toch blij om. Hij zegt dat ik er nu minder vreemd uitzie. Heb nogal een zuiders uiterlijk en iedereen denkt dat ik van ergens anders dan België kom. Net weer in de spiegel gekeken en jeezus, is dat wennen die nieuwe haarsnit. Maar ik had iets nieuws nodig na de miskraam. Ga ook eens wat zonnebankjes doen, doe ik eigenlijk al jaren niet meer om veroudering van mijn huid tegen te gaan. Moet mezelf namelijk jong houden he, met mijn 11 jaar jongere vriend. Maar ik wil er 's opnieuw goed uitzien. Het is zo lang geleden dat ik me nog eens echt mooi heb gevoeld. Die zwangerschap al allereerst die me eigenlijk geen goed heeft gedaan maar heb net daarvoor een half jaar een schildklieronsteking gehad en toen zat ik ook weer in mijn eigen wereldje waar ik helemaal niet straalde. En mijn weegschaal is kapot, heb pas een week later een nieuwe gekocht met als gevolg dat ik helemaal mijn gewicht kwijt ben. Die nieuwe weegschaal weegt een pak meer en weet niet meer wat ik moet geloven. Jeans kan ik voorlopig niet meer in maar dat ik zo erg ben bijgekomen zoals die nieuwe weegschaal me doet geloven daar word ik niet goed van.



Zo, 'kga mijn bedje in. Lieve forumvriendinnetjes, een fijne nacht toegewenst.

Boepie, geen probleem hoor. Had het tenslotte zelf gevraagd de tabel aan te passen. Had eens een moment dat ik het lastig had en die verdrietige smiley hielp me toen niet. Het is nu alweer wat beter.

huh??

Wat rustig hier vandaag!!



Niemand met slakkesporen bezig nog. Moest haast wel nu met al die eieren die onderweg zijn.



Merk dat mijn slijm dikker wordt nu. En wittig. Dus ik denk dat de mijne in aankomst is. Ik hoop dat ie nog ff rustig aan doet. Want ja... ik kan pas maandag weer euh...... Maar ik ben bang dat hij morgen of overmorgen gaat springen. Jammer......



En de rest??? Ook al enige waarnemingen in de slip??

@Drew, hartstikke leuk zo'n mediterraan uiterlijk. Ben zelf ook donker met krullen, en ach in de rest van de wereld zie je er wel uit alsof je er thuis hoort en in Belgie ben je een exotisch hapje Hoop in ieder geval dat je je snel lekkerder voelt, met zonnebankje. Lekker toch. En je man klinkt als de heilige maagd Maria in mannelijke vorm, dus die vind jou sowieso de mooiste vrouw ter wereld.



@Lieselotje, ben al aan het turen en gisteren wel wat slijm. Maar hoe lang moet je dan slijm hebben voor je ovulatie? Is toch pas bij helder slijm enzo.



@Schrijvertje, leuk dat je terug bent en klinkt geweldig jouw personeelsuitje. Bij ons gaat het altijd hetzelfde, gaan ergens zitten, eten en drinken. Wel gezellig maar nou niet echt spannend. Toevallig zag ik vorig weekend mensen op de Waddenzee kanoen, lijkt me kicken.



Aargh, man komt binnen en die hoort mij tikken en plots stoppen dus wilde hij perse weten wat ik aan het tikken was. Ja schat, heb een geheime minnaar waarmee ik over slakkesporen praat Lekker erotisch. Houd hem maar ver weg van eisprongen en zo, want hij denkt sowieso dat ik dag en nacht bezig ben met mogelijke zwangerschappen. Wat natuurlijk helemaal niet zo is...



Nou fijne dag nog meiden