Kinderen
alle pijlers
help, mijn broertje wordt vader!
zondag 29 juni 2008 om 10:20
Hallo allemaal,
Ik heb lang getwijfeld of ik moest posten, maar ik heb echt advies nodig. Het volgende is het geval: mijn lieftallige "schoonzusje" (17, alleen basisschool afgemaakt, gaat sinds haar veertiende niet meer naar school, nog nooit langer dan 2 weken een baantje gehad, zit de hele dag op de bank tompouchen te eten en belspellen te kijken) was een paar maanden geleden verveeld en besloot enkel en alleen om zwanger te worden. Mijn broertje (20, alleen een MBO2-opleiding en vol plannen om door te studeren) werd hiervan pas laat op de hoogte gebracht, toen er al eigenlijk geen keuze meer gemaakt kon worden.
Ze hebben besloten om het kind te houden en ze is al bijna vier maanden zwanger dus eigenlijk is het misschien ook te laat voor een abortus. Maar het probleem is dat ik niet zie hoe ze samen een kind kunnen opvoeden. Ze hebben geen huis, ze hebben geen geld en ze hebben geen goeie relatie. Als ze boos op elkaar zijn gooien ze met servies en fotolijstjes naar elkaar, ik moet er gewoon niet aan denken dat daar een baby tussendoor kruipt.
Maar goed, ze gaan het houden en ze gaan het opvoeden.
Ik wil natuurlijk een goede tante zijn en betrokken zijn bij het kind, maar ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk. Ten eerste omdat ik alleen maar moeilijkheden zie en gewoonweg niet oprecht "blij" kan zijn. Ten tweede ook omdat ik de vriendin van mijn broertje niet uit kan staan en nog steeds erg kwaad ben over hoe het is gegaan. Eerst zei ze dat ze zwanger was geworden doordat ze een antibiotica-kuur had geslikt en daardoor werkte de pil niet goed. Maar uit de eerste echo bleek dat ze daarvoor al te lang zwanger was. Nu beweert ze dat ze niet weet hoe het is gebeurd, maar zegt meteen erbij dat ze het er ook niet meer over wil hebben.
Het zijn allebei nog zulke kinderen, en lopen ook rond van: "Oh leuk, we nemen een baby!" Maar de gang naar de woningbouw voor een eigen huis lijkt al te veel (ze moeten overal zowat letterlijk door hun ouders naar binnen geduwd worden). En als ze een weekend op de honden van mijn ouders moeten passen zijn die al bijna uitgehongerd en hebben ze chronisch aandachtstekort. Verder maken ze ALTIJD ruzie, echt altijd. Ze hebben nog niet eens samengewoond en dat is in het begin al moeilijk genoeg, laat staan met baby.
Ik voel me machteloos en heb het idee dat ik niks aan de situatie kan doen. Heeft iemand een idee over hoe ik ze kan helpen, van advies kan voorzien en het allemaal een beetje in goede banen kan leiden...? (overigens heb ik mijn zorgen nog nooit aan mijn broertje geuit, dat hebben mijn ouders al gedaan en toen kwam het bijna tot een familie-breuk...)
Ik heb lang getwijfeld of ik moest posten, maar ik heb echt advies nodig. Het volgende is het geval: mijn lieftallige "schoonzusje" (17, alleen basisschool afgemaakt, gaat sinds haar veertiende niet meer naar school, nog nooit langer dan 2 weken een baantje gehad, zit de hele dag op de bank tompouchen te eten en belspellen te kijken) was een paar maanden geleden verveeld en besloot enkel en alleen om zwanger te worden. Mijn broertje (20, alleen een MBO2-opleiding en vol plannen om door te studeren) werd hiervan pas laat op de hoogte gebracht, toen er al eigenlijk geen keuze meer gemaakt kon worden.
Ze hebben besloten om het kind te houden en ze is al bijna vier maanden zwanger dus eigenlijk is het misschien ook te laat voor een abortus. Maar het probleem is dat ik niet zie hoe ze samen een kind kunnen opvoeden. Ze hebben geen huis, ze hebben geen geld en ze hebben geen goeie relatie. Als ze boos op elkaar zijn gooien ze met servies en fotolijstjes naar elkaar, ik moet er gewoon niet aan denken dat daar een baby tussendoor kruipt.
Maar goed, ze gaan het houden en ze gaan het opvoeden.
Ik wil natuurlijk een goede tante zijn en betrokken zijn bij het kind, maar ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk. Ten eerste omdat ik alleen maar moeilijkheden zie en gewoonweg niet oprecht "blij" kan zijn. Ten tweede ook omdat ik de vriendin van mijn broertje niet uit kan staan en nog steeds erg kwaad ben over hoe het is gegaan. Eerst zei ze dat ze zwanger was geworden doordat ze een antibiotica-kuur had geslikt en daardoor werkte de pil niet goed. Maar uit de eerste echo bleek dat ze daarvoor al te lang zwanger was. Nu beweert ze dat ze niet weet hoe het is gebeurd, maar zegt meteen erbij dat ze het er ook niet meer over wil hebben.
Het zijn allebei nog zulke kinderen, en lopen ook rond van: "Oh leuk, we nemen een baby!" Maar de gang naar de woningbouw voor een eigen huis lijkt al te veel (ze moeten overal zowat letterlijk door hun ouders naar binnen geduwd worden). En als ze een weekend op de honden van mijn ouders moeten passen zijn die al bijna uitgehongerd en hebben ze chronisch aandachtstekort. Verder maken ze ALTIJD ruzie, echt altijd. Ze hebben nog niet eens samengewoond en dat is in het begin al moeilijk genoeg, laat staan met baby.
Ik voel me machteloos en heb het idee dat ik niks aan de situatie kan doen. Heeft iemand een idee over hoe ik ze kan helpen, van advies kan voorzien en het allemaal een beetje in goede banen kan leiden...? (overigens heb ik mijn zorgen nog nooit aan mijn broertje geuit, dat hebben mijn ouders al gedaan en toen kwam het bijna tot een familie-breuk...)
anoniem_49508 wijzigde dit bericht op 29-06-2008 10:22
Reden: t was niet helemaal duidelijk
Reden: t was niet helemaal duidelijk
% gewijzigd
zondag 29 juni 2008 om 12:22
@Minny: wat naar dat ik kennelijk zo overkom want dat is niet mijn bedoeling. het is niet zo dat alles verloren is, daarom probeer ik ook positieve dingen te zeggen (bijv. dat ze gek op kinderen is). En wat betreft mijn ouders: die hebben er altijd op gehamerd dat ze nooit de opvoeding van een kleinkind op zich zouden nemen, mocht een van de kinderen zwanger (of met zwangere vriendin) thuiswonen. Ze hebben altijd gezegd: "Jullie willen volwassen dingen doen? Dan neem je die consequenties ook maar." (en ondertussen werden dochters en vriendinnen naar de huisarts gestuurd voor de pil en stond er een enorme pot vol condooms in de wc, wat we natuurlijk op ons elfde allemaal ontzettend genant vonden )
Dus in dat opzicht vind ik wel dat ze hun positie altijd duidelijk hebben gemaakt. En zij heeft er zelf voor gekozen bij haar moeder te gaan wonen, nog voordat ze het mijn ouders had verteld. Dus zelfs al zouden mijn ouders de verantwoording op zich willen nemen, dan zouden ze nooit de kans daartoe krijgen...
Aan de andere kant helpt mijn moeder nu wel met de aanschaf van bepaalde dingen en het regelen van bijv. woornuimte, mijn broertje en vriendin worden financieel gesteund alleen mijn ouders willen inzicht in de uitgaven die ze maken. Zo gek is dat toch niet...?
Dus in dat opzicht vind ik wel dat ze hun positie altijd duidelijk hebben gemaakt. En zij heeft er zelf voor gekozen bij haar moeder te gaan wonen, nog voordat ze het mijn ouders had verteld. Dus zelfs al zouden mijn ouders de verantwoording op zich willen nemen, dan zouden ze nooit de kans daartoe krijgen...
Aan de andere kant helpt mijn moeder nu wel met de aanschaf van bepaalde dingen en het regelen van bijv. woornuimte, mijn broertje en vriendin worden financieel gesteund alleen mijn ouders willen inzicht in de uitgaven die ze maken. Zo gek is dat toch niet...?
zondag 29 juni 2008 om 12:22
Wat ik uit de postings van Koetje begrijp is dat er zelfstandige woonruimte voor ze aankomt. Dat betekend dan dat er ook eigen kosten komen. Als broer doorleert dan kan hij ruim ¤ 500,- extra krijgen van de IB-groep, dat is nu beter geregeld dan in "mijn tijd", bovenop de gewone studiefinanciering. Dan is er nog huurtoeslag, kindertoeslag, zorgtoeslag en allerlei heffingskortingen die aangevraagd kunnen worden. Op zich zijn er genoeg studenten met een bijbaan dus dat is ook een optie. Zij kan ook gaan werken natuurlijk, met de kinderopvangtoeslag van tegenwoordig moet dat allemaal best lukken. Alleen ja...het moet wel allemaal geregeld worden, en als dat teveel voor ze is dan zal iemand ze moeten helpen. En de mensen die vanaf de zijlijn met hun hoofd schudden en lopen te veroordelen...daar gaan ze niet zo snel hulp aan vragen. Dus....
zondag 29 juni 2008 om 12:29
Precies!
En inzage in de uitgaven vind ik helemaal niet zo gek eigenlijk.
Zo hou je tijdelijk vinger aan de pols en kun je ze eventueel bijsturen en tips geven.
Ik vind het niet meer dan fair, zeker niet als ze hen financieel ondersteunen. Ik zou ook graag willen weten wat er met mijn geld gebeurde als ik mijn dochter financieel zou ondersteunen.
En inzage in de uitgaven vind ik helemaal niet zo gek eigenlijk.
Zo hou je tijdelijk vinger aan de pols en kun je ze eventueel bijsturen en tips geven.
Ik vind het niet meer dan fair, zeker niet als ze hen financieel ondersteunen. Ik zou ook graag willen weten wat er met mijn geld gebeurde als ik mijn dochter financieel zou ondersteunen.
zondag 29 juni 2008 om 12:30
Ik kan me de zorgen wel voorstellen, het klinkt idd als een recept voor problemen. Van alle tienermoeders heeft de ruime meerderheid een problematische achtergrond en meerdere vormen van hulpverlening nodig, en dat klinkt bij dit meisje niet anders.
Ik denk dat het verstandig is als er écht gegronde zorgen zijn over de baby om melding te maken bij het AMK. Zijn die zorgen er niet, dan proberen ze zoveel mogelijk te steunen en niet teveel kritiek te leveren, want dan bereik je weinig en het is al helemaal niet in het belang van de baby.
Ik vind het onzin dat de ouders van die jongen zouden moeten betalen. Hij maakt een kind, hij is verantwoordelijk. Als die ouders van dat meisje wél willen betalen en hun in huis nemen is dat hun zaak, daar hebben de andere ouders niets mee te maken. Een geldelijke bijdrage zou ik dan ook absoluut niet geven, je weet niet waar het terecht komt. Het zou het eerste gezin niet zijn met ernstige financiele problemen en schuldeisers (ik weet dat ik vreselijk generaliseer, maar vooruit) waar het geld niet aan nuttige dingen wordt besteed zoals de energierekening of eten.
Ik zou praktische ondersteuning geven in de zin van kleertjes, voeding, een wandelwagen, nieuwe kleren voor zoonlief als dat nodig is of een keer een winterjas, meubels enzovoorts. Dan weet je zeker waar het terecht komt.
Meisjes van 17 kunnen best een kind opvoeden, maar ik snap de zorgen van TO heel goed, want dit klinkt als een niet zo beste situatie.
Ik denk dat het verstandig is als er écht gegronde zorgen zijn over de baby om melding te maken bij het AMK. Zijn die zorgen er niet, dan proberen ze zoveel mogelijk te steunen en niet teveel kritiek te leveren, want dan bereik je weinig en het is al helemaal niet in het belang van de baby.
Ik vind het onzin dat de ouders van die jongen zouden moeten betalen. Hij maakt een kind, hij is verantwoordelijk. Als die ouders van dat meisje wél willen betalen en hun in huis nemen is dat hun zaak, daar hebben de andere ouders niets mee te maken. Een geldelijke bijdrage zou ik dan ook absoluut niet geven, je weet niet waar het terecht komt. Het zou het eerste gezin niet zijn met ernstige financiele problemen en schuldeisers (ik weet dat ik vreselijk generaliseer, maar vooruit) waar het geld niet aan nuttige dingen wordt besteed zoals de energierekening of eten.
Ik zou praktische ondersteuning geven in de zin van kleertjes, voeding, een wandelwagen, nieuwe kleren voor zoonlief als dat nodig is of een keer een winterjas, meubels enzovoorts. Dan weet je zeker waar het terecht komt.
Meisjes van 17 kunnen best een kind opvoeden, maar ik snap de zorgen van TO heel goed, want dit klinkt als een niet zo beste situatie.
zondag 29 juni 2008 om 12:35
Ik snap dat je je zorgen maakt en ik vind het goed dat je zo betrokken bent.
Als wilt helpen; doe dan lekker praktsich. Ga samen met ze naar instanties (en laat hen het woord doen, bellen en de brieven schrijven, maar help ze wel) Wist jij op je 17e hoe dat allemaal moest? Ik niet. (Ook al was ik oud genoeg om te neuken, dat zegt niet dat je dan maar meteen op alle gebieden volwassen bent)
Verder;
Hóe zij zwanger is geworden is niet zo netjes, maar dat gaat jou eigenlijk niks aan.
Dat jij haar niet mag is vervelend, maar jij hebt geen relatie met haar.
Het is hún leven, hún relatie en hún kind. Dat je als tante en als zus bezorgd bent, prima. Dat je wilt helpen, hartstikke goed. Dat je de vinger aan de pols houdt, begrijpelijk. Maar het is hun leven, dus laat dat deel los.
Als wilt helpen; doe dan lekker praktsich. Ga samen met ze naar instanties (en laat hen het woord doen, bellen en de brieven schrijven, maar help ze wel) Wist jij op je 17e hoe dat allemaal moest? Ik niet. (Ook al was ik oud genoeg om te neuken, dat zegt niet dat je dan maar meteen op alle gebieden volwassen bent)
Verder;
Hóe zij zwanger is geworden is niet zo netjes, maar dat gaat jou eigenlijk niks aan.
Dat jij haar niet mag is vervelend, maar jij hebt geen relatie met haar.
Het is hún leven, hún relatie en hún kind. Dat je als tante en als zus bezorgd bent, prima. Dat je wilt helpen, hartstikke goed. Dat je de vinger aan de pols houdt, begrijpelijk. Maar het is hun leven, dus laat dat deel los.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 29 juni 2008 om 12:37
Probleem is ook dat ze in het verleden niet bewezen hebben heel goed met geld om te kunnen gaan. Zo had mijn broertje op een gegeven moment geen geld meer voor benzine om naar zijn werk te gaan (hij heeft de auto van mijn moeder in bruikleen, hoeft alleen de benzine te betalen), omdat hij voor haar en hemzelf een iPod had gekocht (2x 150 euro). Of hebben beider ouders hun telefoonrekening een keer moeten betalen omdat die bij allebei tot 700 euro was opgelopen (mijn broer was op vakantie).
Dus om ze te behoeden voor financiele problemen, willen mijn ouders wel weten waar het geld naartoe gaat en eigenlijk liever betalen in de vorm van kleren, luiers, etc. Maar nu is er gewoon een betalen-of-stikken situatie ontstaan waarin ze maar gewoon geld af moeten dragen, anders zien ze hun kind en toekomstige kleinkind niet meer.
(Mijn broertje is helaas zo vreselijk naief en trouw dat hij daar helemaal in mee wordt gesleurd en zo verschrikkelijk verliefd dat hij alles gelooft wat zijn vriendin (en haar moeder) zeggen. Als hij mijn ouders of mij opbelt hoor ik ook alleen maar hun in zijn stem terugkomen en heb ik het idee dat hij mensen napraat...)
Dus om ze te behoeden voor financiele problemen, willen mijn ouders wel weten waar het geld naartoe gaat en eigenlijk liever betalen in de vorm van kleren, luiers, etc. Maar nu is er gewoon een betalen-of-stikken situatie ontstaan waarin ze maar gewoon geld af moeten dragen, anders zien ze hun kind en toekomstige kleinkind niet meer.
(Mijn broertje is helaas zo vreselijk naief en trouw dat hij daar helemaal in mee wordt gesleurd en zo verschrikkelijk verliefd dat hij alles gelooft wat zijn vriendin (en haar moeder) zeggen. Als hij mijn ouders of mij opbelt hoor ik ook alleen maar hun in zijn stem terugkomen en heb ik het idee dat hij mensen napraat...)
zondag 29 juni 2008 om 12:38
Af en toe boodschappen gaan doen samen is misschien ook een optie. In die tijd deed mijn stiefvader dat weleens met mij, en het was af en toe best fijn om niet alleen de nodige maar ook weleens wat lekkere dingetjes in huis te hebben. Hij nam me dan mee naar de AH en riep "Gooi de kar maar vol!". Verder was ik helemaal zelf verantwoordelijk voor alle nodige dingen, maar hij gunde me ook weleens wat meer dan alleen de basisbenodigdheden. Net ff dat beetje luxe
zondag 29 juni 2008 om 12:38
quote:fashionvictim schreef op 29 juni 2008 @ 12:09:
En mijn moeder zou het trouwens ook gedaan hebben, als mijn broer of ik het onzalige plan hadden opgevat om op ons 17e een kind te gaan maken.
Hele fijne wetenschap heb ik dat altijd gevonden.
Juist. En dat lijkt me heel normaal ook.
Mijn moeder weet zelf maar al te goed hoe het is om door je ouders en familie uitgekotst te worden vanwege een zwangerschap, dat zou ze ons nooit aan hebben gedaan.
'Zorg dat je niet zwanger wordt' of 'Zorg dat je je meisje niet zwanger maakt' werd ons altijd gezegd. 'Maar áls het gebeurd dan staan wij voor je klaar'.
Heel raar als ouders van te voren al gaan roepen dat je het dan maar zelf uitzoekt.
En mijn moeder zou het trouwens ook gedaan hebben, als mijn broer of ik het onzalige plan hadden opgevat om op ons 17e een kind te gaan maken.
Hele fijne wetenschap heb ik dat altijd gevonden.
Juist. En dat lijkt me heel normaal ook.
Mijn moeder weet zelf maar al te goed hoe het is om door je ouders en familie uitgekotst te worden vanwege een zwangerschap, dat zou ze ons nooit aan hebben gedaan.
'Zorg dat je niet zwanger wordt' of 'Zorg dat je je meisje niet zwanger maakt' werd ons altijd gezegd. 'Maar áls het gebeurd dan staan wij voor je klaar'.
Heel raar als ouders van te voren al gaan roepen dat je het dan maar zelf uitzoekt.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 29 juni 2008 om 12:40
zondag 29 juni 2008 om 12:44
zondag 29 juni 2008 om 12:48
Eowynn, sommige mensen zijn op hun 40e nog niet volwassen genoeg om dingen te regelen of voor zichzelf te zorgen
En als ik lees dat zij vanaf haar 14e niet meer op school is geweest en liever lui dan moe en hij alleen MBO heeft en behoorlijk naief is, dan denk ik dat ze het heel moeilijk gaan krijgen en alle praktische hulp welkom (en broodnodig is)
En als ik lees dat zij vanaf haar 14e niet meer op school is geweest en liever lui dan moe en hij alleen MBO heeft en behoorlijk naief is, dan denk ik dat ze het heel moeilijk gaan krijgen en alle praktische hulp welkom (en broodnodig is)
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 29 juni 2008 om 12:48
quote:fashionvictim schreef op 29 juni 2008 @ 11:58:
Persoonlijk vind ik het juist prijzenswaardig en positief dat dat meisje het kindje wil houden, ik zou het veel erger vinden als mijn broertje met een 17 jarige aso een relatie had, die zwanger maakt en het kind zonder blikken of blozen en toegejuichd door haar ouders een abortus zou ondergaan. Het feit dat zowel meisje als haar moeder blij zijn met de baby zegt mi juist heel veel over hun normen en waarden.
nou wat een normen en waarden zeg. Stiekem achter iemands rug om zogenaamd ongepland zwanger worden (ja ik was de pil vergetuh) en dan geld eisen omdat je denkt dat er wel even wat te halen valt. Ik vind daar niks prijzenswaardig aan. Je wordt niet zwanger achter iemands rug om, om vervolgens diegene en zijn ouders erbij nota bene met de rug tegen de muur te zetten. Ik zou het van meer normen en waarden getuigen, als je je dochter opvoedt tot een zelfstandige jonge vrouwen, zodat ze niet op deze manier haar kinderwens hoeft af te dwingen, maar het helemaal zelf kan doen.
Je hebt helemaal gelijk, dat er niets mis mee is als de enige ambitie van een vrouw moeder worden is. Maar dan overleg je dit toch eerst met je vriend. Hoe je dat samen wilt gaan aanpakken. En als je toch perse met 17 jaar een kind wilt terwijl je niet op eigen benen kan staan, dan overleg je eerst met zijn ouders, aangezien die het geld zouden hebben.
Het is onderhand wel duidelijk dat jij enorm anti-abortus bent, maar om nou dit soort gedrag de hemel in te prijzen, want ja ze zijn geweldig want ze houden het kind tenminste. Dat vind ik wel erg ver gaan, dan ben je alleen maar bezig met bejubelen dat er niet is gekozen voor abortus. All het andere wangedrag wuif je weg, en de adviezen hier over jeugdzorg zijn ook misplaatst volgens jou. Want jippiejee, ze kiezen godzijdank niet voor abortus.
En het lijkt me (voor de zoveelste keer) schromelijk overdreven dat tienermeisjes zonder blikken of blozen door ouders worden aangemoedigd tot een abortus. Dat zijn weloverwogen keuzes die worden gemaakt. In dit geval worden er geen weloverwogen keuzes gemaakt. Zo makkelijk kun je toch niet over het krijgen van kinderen denken?
Persoonlijk vind ik het juist prijzenswaardig en positief dat dat meisje het kindje wil houden, ik zou het veel erger vinden als mijn broertje met een 17 jarige aso een relatie had, die zwanger maakt en het kind zonder blikken of blozen en toegejuichd door haar ouders een abortus zou ondergaan. Het feit dat zowel meisje als haar moeder blij zijn met de baby zegt mi juist heel veel over hun normen en waarden.
nou wat een normen en waarden zeg. Stiekem achter iemands rug om zogenaamd ongepland zwanger worden (ja ik was de pil vergetuh) en dan geld eisen omdat je denkt dat er wel even wat te halen valt. Ik vind daar niks prijzenswaardig aan. Je wordt niet zwanger achter iemands rug om, om vervolgens diegene en zijn ouders erbij nota bene met de rug tegen de muur te zetten. Ik zou het van meer normen en waarden getuigen, als je je dochter opvoedt tot een zelfstandige jonge vrouwen, zodat ze niet op deze manier haar kinderwens hoeft af te dwingen, maar het helemaal zelf kan doen.
Je hebt helemaal gelijk, dat er niets mis mee is als de enige ambitie van een vrouw moeder worden is. Maar dan overleg je dit toch eerst met je vriend. Hoe je dat samen wilt gaan aanpakken. En als je toch perse met 17 jaar een kind wilt terwijl je niet op eigen benen kan staan, dan overleg je eerst met zijn ouders, aangezien die het geld zouden hebben.
Het is onderhand wel duidelijk dat jij enorm anti-abortus bent, maar om nou dit soort gedrag de hemel in te prijzen, want ja ze zijn geweldig want ze houden het kind tenminste. Dat vind ik wel erg ver gaan, dan ben je alleen maar bezig met bejubelen dat er niet is gekozen voor abortus. All het andere wangedrag wuif je weg, en de adviezen hier over jeugdzorg zijn ook misplaatst volgens jou. Want jippiejee, ze kiezen godzijdank niet voor abortus.
En het lijkt me (voor de zoveelste keer) schromelijk overdreven dat tienermeisjes zonder blikken of blozen door ouders worden aangemoedigd tot een abortus. Dat zijn weloverwogen keuzes die worden gemaakt. In dit geval worden er geen weloverwogen keuzes gemaakt. Zo makkelijk kun je toch niet over het krijgen van kinderen denken?
zondag 29 juni 2008 om 12:48
er is nogal een verschil tussen uitkotsen en in huis nemen en financieel voor ze zorgen. Natuurlijk zou ik mijn kinderen niet uitkotsen bij een eventuele zwangerschap, maar ze mogen dan wel zelf hun zaakjes gaan regelen, wel met mijn hulp en ondersteuning, maar ik ga dan toch echt geen honderden euroos per maand betalen terwijl mijn zoon 20 is en gewoon kan werken.
zondag 29 juni 2008 om 12:49
zondag 29 juni 2008 om 12:50
Zwanger raken op je 17-de schaar ik niet onder het kopje ' domme fouten maken' neem me niet kwalijk.
En niemand zegt dat ze het zelf maar uit moeten zoeken. Wel dat het hun kindje is en hun keuze om het te houden en ze daarmee niet de verantwoordelijkheid zomaar op hun ouders kunnen/mogen afschuiven. Ze zijn zelf nog niet eens volwassen.
Laten ze dat eerst in sneltempo maar eens gaan leren. Of dan iig de basisvaardigheden. En daar kan een instantie als het fiom heel goed in bemiddelen.
En niemand zegt dat ze het zelf maar uit moeten zoeken. Wel dat het hun kindje is en hun keuze om het te houden en ze daarmee niet de verantwoordelijkheid zomaar op hun ouders kunnen/mogen afschuiven. Ze zijn zelf nog niet eens volwassen.
Laten ze dat eerst in sneltempo maar eens gaan leren. Of dan iig de basisvaardigheden. En daar kan een instantie als het fiom heel goed in bemiddelen.
zondag 29 juni 2008 om 12:51
zondag 29 juni 2008 om 12:54
En een beetje half half perongeluk in verwachting raken ( je zou ze de kost geven die tienerkutjes die zo denken hun vent aan ze te binden) en vervolgens denken leuk samen vadertje en moedertje te kunnen spelen. Maar zelf een poot uitsteken vergeet het maar!
Nou nou wat een goede normen en waardes zeg.
In sommige gevallen, let wel: sommige, kan ik de keuze voor een abortus heel goed begrijpen. En in sommige gevallen is dat wellicht nog beter voor het ongeboren kindje alswel voor de veels te jonge ouders in spe.
Maar dit maakt mij niet direct pro abortus overigens.
Alhoewel ik er ook niet per definitie tegen ben.
Nou nou wat een goede normen en waardes zeg.
In sommige gevallen, let wel: sommige, kan ik de keuze voor een abortus heel goed begrijpen. En in sommige gevallen is dat wellicht nog beter voor het ongeboren kindje alswel voor de veels te jonge ouders in spe.
Maar dit maakt mij niet direct pro abortus overigens.
Alhoewel ik er ook niet per definitie tegen ben.
zondag 29 juni 2008 om 12:54
Ehm...ik heb een beetje moeite met "maar MBO" eigenlijk. Er is helemaal niks mis met "maar MBO". Ik wil graag doorleren dus doe ik dat ook, maar met "maar MBO" redde ik het financieel ook prima hoor! Kom zeg...er zijn zat mensen die het ook redden als ze alleen middelbare school hebben gedaan, dus met "maar MBO" beland je niet bepaald automatisch in de goot hoor. Zullen we nou krijgen zeg...grrrmmmbbll...mopperdemopper....
zondag 29 juni 2008 om 12:56
quote:arwen173 schreef op 29 juni 2008 @ 12:48:
er is nogal een verschil tussen uitkotsen en in huis nemen en financieel voor ze zorgen. Natuurlijk zou ik mijn kinderen niet uitkotsen bij een eventuele zwangerschap, maar ze mogen dan wel zelf hun zaakjes gaan regelen, wel met mijn hulp en ondersteuning, maar ik ga dan toch echt geen honderden euroos per maand betalen terwijl mijn zoon 20 is en gewoon kan werken.Inderdaad, probeer het eerst maar zelf, lukt het niet, dan helpen we wel. Dat lijkt me een veel gezondere houding dan zonder pardon geld gaan geven. Wat leren ze daar nou van? Steunen waar nodig is heel goed en zou ik ook doen, maar steunen terwijl iemand zelf niets doet, dat zou mij ook te ver gaan.
er is nogal een verschil tussen uitkotsen en in huis nemen en financieel voor ze zorgen. Natuurlijk zou ik mijn kinderen niet uitkotsen bij een eventuele zwangerschap, maar ze mogen dan wel zelf hun zaakjes gaan regelen, wel met mijn hulp en ondersteuning, maar ik ga dan toch echt geen honderden euroos per maand betalen terwijl mijn zoon 20 is en gewoon kan werken.Inderdaad, probeer het eerst maar zelf, lukt het niet, dan helpen we wel. Dat lijkt me een veel gezondere houding dan zonder pardon geld gaan geven. Wat leren ze daar nou van? Steunen waar nodig is heel goed en zou ik ook doen, maar steunen terwijl iemand zelf niets doet, dat zou mij ook te ver gaan.
zondag 29 juni 2008 om 12:56
Wat ontzettend raar vind ikhet eigenlijk dat zoveel mensen vinden dat er alleen maar in natura dingen gegeven mogen worden. Hallo, dat is toch sowieso normaal? Hell, ik ben 34, en het is dat mijn moeder dood is, want anders had ze nog steeds kleren en speelgoed en dergelijke voor mijn zoon gekocht, dat doen alle oma's toch? Dat vind ik niet bijstaan in deze situatie, maar gewoon normaal opa en oma gedrag. Ik krijg nog steeds af en toe geld van mijn vader of mijn opa en oma, net zoals mijn zoon geld en spullen van zijn opa en overgrootouders en zijn oom en tante krijgt. Dat zou hij ook krijgen als we stinkend rijk waren, en hier op het forum lees ik niet anders dan dat kinderwagens en babykamers krijgen normaal is.
Dan gaat het over gezinnen die bewust en ouder dan 17 jaar een kind krijgen, dus ik vind het heel raar dat het nu in deze discussie gepresenteerd wordt als "heel wat" als de grootouders af en toe een pak luiers en kleertjes kopen. Dat hoor je sowieso te doen als opa en oma, vind ik. Daarnaast betreft het hier een heel erg jong gezinnetje die nog niet eens een eigen huishouden hebben, dus dat je in die situatie bovenop die normale opa en oma dingen extrahulp geeft in de vorm van een financiële bijdrage zodat ouders fatsoenlijk op eigen benen kunnen staan zou ik echt niet meer dan normaal vinden.
Lekker makkelijk, schoonma waarop neergekeken wordt mag wel haar hele leven omgooien om voor het gezamenlijke kleinkind te zorgen, maar moet op haar knieën van dankbaarheid voor een pak luiers? Kom op zeg, wees blij dat die vrouw JULLIE kleinkind niet op straat schopt en dat je er zelf niet straks 10 keer per nacht uitmoet voor de baby. Het MINSTE wat je als grootouders en ouders van een zoon die het behoorlijk verkloot heeft kunt doen is zorgen dat er nu een huis komt, met meubeltjes, en voldoende geld om een baby te kunnen verzorgen. Bovendien: tot je kind 21 is ben je ook wettelijk gezien nog financieel verantwoordelijk dus je hebt als ouder ook geen keus.
Dan gaat het over gezinnen die bewust en ouder dan 17 jaar een kind krijgen, dus ik vind het heel raar dat het nu in deze discussie gepresenteerd wordt als "heel wat" als de grootouders af en toe een pak luiers en kleertjes kopen. Dat hoor je sowieso te doen als opa en oma, vind ik. Daarnaast betreft het hier een heel erg jong gezinnetje die nog niet eens een eigen huishouden hebben, dus dat je in die situatie bovenop die normale opa en oma dingen extrahulp geeft in de vorm van een financiële bijdrage zodat ouders fatsoenlijk op eigen benen kunnen staan zou ik echt niet meer dan normaal vinden.
Lekker makkelijk, schoonma waarop neergekeken wordt mag wel haar hele leven omgooien om voor het gezamenlijke kleinkind te zorgen, maar moet op haar knieën van dankbaarheid voor een pak luiers? Kom op zeg, wees blij dat die vrouw JULLIE kleinkind niet op straat schopt en dat je er zelf niet straks 10 keer per nacht uitmoet voor de baby. Het MINSTE wat je als grootouders en ouders van een zoon die het behoorlijk verkloot heeft kunt doen is zorgen dat er nu een huis komt, met meubeltjes, en voldoende geld om een baby te kunnen verzorgen. Bovendien: tot je kind 21 is ben je ook wettelijk gezien nog financieel verantwoordelijk dus je hebt als ouder ook geen keus.
Am Yisrael Chai!
