Kinderen
alle pijlers
help, mijn broertje wordt vader!
zondag 29 juni 2008 om 10:20
Hallo allemaal,
Ik heb lang getwijfeld of ik moest posten, maar ik heb echt advies nodig. Het volgende is het geval: mijn lieftallige "schoonzusje" (17, alleen basisschool afgemaakt, gaat sinds haar veertiende niet meer naar school, nog nooit langer dan 2 weken een baantje gehad, zit de hele dag op de bank tompouchen te eten en belspellen te kijken) was een paar maanden geleden verveeld en besloot enkel en alleen om zwanger te worden. Mijn broertje (20, alleen een MBO2-opleiding en vol plannen om door te studeren) werd hiervan pas laat op de hoogte gebracht, toen er al eigenlijk geen keuze meer gemaakt kon worden.
Ze hebben besloten om het kind te houden en ze is al bijna vier maanden zwanger dus eigenlijk is het misschien ook te laat voor een abortus. Maar het probleem is dat ik niet zie hoe ze samen een kind kunnen opvoeden. Ze hebben geen huis, ze hebben geen geld en ze hebben geen goeie relatie. Als ze boos op elkaar zijn gooien ze met servies en fotolijstjes naar elkaar, ik moet er gewoon niet aan denken dat daar een baby tussendoor kruipt.
Maar goed, ze gaan het houden en ze gaan het opvoeden.
Ik wil natuurlijk een goede tante zijn en betrokken zijn bij het kind, maar ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk. Ten eerste omdat ik alleen maar moeilijkheden zie en gewoonweg niet oprecht "blij" kan zijn. Ten tweede ook omdat ik de vriendin van mijn broertje niet uit kan staan en nog steeds erg kwaad ben over hoe het is gegaan. Eerst zei ze dat ze zwanger was geworden doordat ze een antibiotica-kuur had geslikt en daardoor werkte de pil niet goed. Maar uit de eerste echo bleek dat ze daarvoor al te lang zwanger was. Nu beweert ze dat ze niet weet hoe het is gebeurd, maar zegt meteen erbij dat ze het er ook niet meer over wil hebben.
Het zijn allebei nog zulke kinderen, en lopen ook rond van: "Oh leuk, we nemen een baby!" Maar de gang naar de woningbouw voor een eigen huis lijkt al te veel (ze moeten overal zowat letterlijk door hun ouders naar binnen geduwd worden). En als ze een weekend op de honden van mijn ouders moeten passen zijn die al bijna uitgehongerd en hebben ze chronisch aandachtstekort. Verder maken ze ALTIJD ruzie, echt altijd. Ze hebben nog niet eens samengewoond en dat is in het begin al moeilijk genoeg, laat staan met baby.
Ik voel me machteloos en heb het idee dat ik niks aan de situatie kan doen. Heeft iemand een idee over hoe ik ze kan helpen, van advies kan voorzien en het allemaal een beetje in goede banen kan leiden...? (overigens heb ik mijn zorgen nog nooit aan mijn broertje geuit, dat hebben mijn ouders al gedaan en toen kwam het bijna tot een familie-breuk...)
Ik heb lang getwijfeld of ik moest posten, maar ik heb echt advies nodig. Het volgende is het geval: mijn lieftallige "schoonzusje" (17, alleen basisschool afgemaakt, gaat sinds haar veertiende niet meer naar school, nog nooit langer dan 2 weken een baantje gehad, zit de hele dag op de bank tompouchen te eten en belspellen te kijken) was een paar maanden geleden verveeld en besloot enkel en alleen om zwanger te worden. Mijn broertje (20, alleen een MBO2-opleiding en vol plannen om door te studeren) werd hiervan pas laat op de hoogte gebracht, toen er al eigenlijk geen keuze meer gemaakt kon worden.
Ze hebben besloten om het kind te houden en ze is al bijna vier maanden zwanger dus eigenlijk is het misschien ook te laat voor een abortus. Maar het probleem is dat ik niet zie hoe ze samen een kind kunnen opvoeden. Ze hebben geen huis, ze hebben geen geld en ze hebben geen goeie relatie. Als ze boos op elkaar zijn gooien ze met servies en fotolijstjes naar elkaar, ik moet er gewoon niet aan denken dat daar een baby tussendoor kruipt.
Maar goed, ze gaan het houden en ze gaan het opvoeden.
Ik wil natuurlijk een goede tante zijn en betrokken zijn bij het kind, maar ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk. Ten eerste omdat ik alleen maar moeilijkheden zie en gewoonweg niet oprecht "blij" kan zijn. Ten tweede ook omdat ik de vriendin van mijn broertje niet uit kan staan en nog steeds erg kwaad ben over hoe het is gegaan. Eerst zei ze dat ze zwanger was geworden doordat ze een antibiotica-kuur had geslikt en daardoor werkte de pil niet goed. Maar uit de eerste echo bleek dat ze daarvoor al te lang zwanger was. Nu beweert ze dat ze niet weet hoe het is gebeurd, maar zegt meteen erbij dat ze het er ook niet meer over wil hebben.
Het zijn allebei nog zulke kinderen, en lopen ook rond van: "Oh leuk, we nemen een baby!" Maar de gang naar de woningbouw voor een eigen huis lijkt al te veel (ze moeten overal zowat letterlijk door hun ouders naar binnen geduwd worden). En als ze een weekend op de honden van mijn ouders moeten passen zijn die al bijna uitgehongerd en hebben ze chronisch aandachtstekort. Verder maken ze ALTIJD ruzie, echt altijd. Ze hebben nog niet eens samengewoond en dat is in het begin al moeilijk genoeg, laat staan met baby.
Ik voel me machteloos en heb het idee dat ik niks aan de situatie kan doen. Heeft iemand een idee over hoe ik ze kan helpen, van advies kan voorzien en het allemaal een beetje in goede banen kan leiden...? (overigens heb ik mijn zorgen nog nooit aan mijn broertje geuit, dat hebben mijn ouders al gedaan en toen kwam het bijna tot een familie-breuk...)
anoniem_49508 wijzigde dit bericht op 29-06-2008 10:22
Reden: t was niet helemaal duidelijk
Reden: t was niet helemaal duidelijk
% gewijzigd
zondag 29 juni 2008 om 12:00
zondag 29 juni 2008 om 12:01
Misschien is het wel goed uit te gaan van deze situatie, zoals TO het beschrijft. Ik zie hier veel voorbeelden voorbijkomen van forummers of andere voorbeelden, waarin men het wél zelf gered heeft. Dat is bewonderenswaardig, maar het verschil is wel dat jullie dus de schouders eronder gezet hebben, je verantwoordelijkheid hebben genomen, zelf gingen regelen, etc. Dat is hier niet het geval.
Peas on earth!
zondag 29 juni 2008 om 12:02
@Koetje; ik vind eerlijk gezegd dat je op een walgelijke neerbuigende manier over je schoonzusje praat.
Je broer is erbij geweest en heeft hem er zelf in gehangen. Op hem zou je dus ook kwaad moeten zijn.
Haar manier van leven is misschien niet de jouwe, maar als zij er gelukkig mee is.
Je broer is erbij geweest en heeft hem er zelf in gehangen. Op hem zou je dus ook kwaad moeten zijn.
Haar manier van leven is misschien niet de jouwe, maar als zij er gelukkig mee is.
Frankly my dear, I don"t give a damn
zondag 29 juni 2008 om 12:04
quote:koetje1984 schreef op 29 juni 2008 @ 11:58:
@FV: niet in haar persoonlijke financien, maar in een soort begroting voor het kind en wat mijn broertje en vriendin tekort komen. sorry, maar dat vind ik toch iets heel anders...
Ik niet, ik zou dat in ieder geval niet anders voelen. Want in de praktijk komt het volgens mij neer op de moeder van het meisje, die zal op de een of andere manier in haar financiën ruimte moeten maken voor een baby die bij haar in huis woont. En die is daarover, vind ik, geen verantwoording aan jouw ouders verschuldigd, omdat het kind onder haar dak woont en zij het leeuwendeel van de verantwoordelijkheid zal moeten dragen.
Al wil zij de bijdrage van jouw ouders gebruiken om de energienota van te kunnen betalen, dat is haar goed recht. Zo werkt het nu eenmaal met alimentatie, die is niet sec bedoeld voor kleren en speelgoed of luiers ofzo, die is bedoeld voor levensonderhoud. En onder levensonderhoud valt ook je rekeningen betalen, de boodschappen betalen, etcetera.
Dus ik vind dat zij alle recht heeft om van jouw broer, en als hij het niet heeft van jouw ouders, een bijdrage te vragen zonder dat ze daar verder verantwoording over hoeft af te leggen.
@FV: niet in haar persoonlijke financien, maar in een soort begroting voor het kind en wat mijn broertje en vriendin tekort komen. sorry, maar dat vind ik toch iets heel anders...
Ik niet, ik zou dat in ieder geval niet anders voelen. Want in de praktijk komt het volgens mij neer op de moeder van het meisje, die zal op de een of andere manier in haar financiën ruimte moeten maken voor een baby die bij haar in huis woont. En die is daarover, vind ik, geen verantwoording aan jouw ouders verschuldigd, omdat het kind onder haar dak woont en zij het leeuwendeel van de verantwoordelijkheid zal moeten dragen.
Al wil zij de bijdrage van jouw ouders gebruiken om de energienota van te kunnen betalen, dat is haar goed recht. Zo werkt het nu eenmaal met alimentatie, die is niet sec bedoeld voor kleren en speelgoed of luiers ofzo, die is bedoeld voor levensonderhoud. En onder levensonderhoud valt ook je rekeningen betalen, de boodschappen betalen, etcetera.
Dus ik vind dat zij alle recht heeft om van jouw broer, en als hij het niet heeft van jouw ouders, een bijdrage te vragen zonder dat ze daar verder verantwoording over hoeft af te leggen.
Am Yisrael Chai!
zondag 29 juni 2008 om 12:10
quote:Zoyla schreef op 29 juni 2008 @ 12:07:
Ik zou er dus echt niet zelf voor gaan zorgen he als mijn kind op haar 17-de zwanger thuis komt, nevernooitniet. Haar verantwoordelijkheid hoor. Niet de mijne. Ik zou haar bijstaan helpen en adviseren, maar niet de opvoeding over gaan nemen, geen haar op mijn hoofd.
Ik denk dat ik dat wel zou doen,zeker om mijn dochter de kans te geven om haar opleiding af te maken zodat ze een goede toekomst op kan bouwen voor haarzelf en haar kind.
Maar dus niet om bij mij languit op de bank te gaan liggen,opleiding afmaken en een baan zoeken is wel een vereiste.
Ik zou er dus echt niet zelf voor gaan zorgen he als mijn kind op haar 17-de zwanger thuis komt, nevernooitniet. Haar verantwoordelijkheid hoor. Niet de mijne. Ik zou haar bijstaan helpen en adviseren, maar niet de opvoeding over gaan nemen, geen haar op mijn hoofd.
Ik denk dat ik dat wel zou doen,zeker om mijn dochter de kans te geven om haar opleiding af te maken zodat ze een goede toekomst op kan bouwen voor haarzelf en haar kind.
Maar dus niet om bij mij languit op de bank te gaan liggen,opleiding afmaken en een baan zoeken is wel een vereiste.
zondag 29 juni 2008 om 12:11
quote:meave schreef op 29 juni 2008 @ 12:08:
Ik zou toch wel willen weten wat voor bijdrage van mij verwacht wordt en wat uberhaupt een redelijk bedrag is...Dat kan je toch bij het Nibud zo uitzoeken? Gewoon, een normaal alimentatie bedrag. En als je een beetje fijne ouders bent dan kijk je gewoon naar wat je kan missen en betaal je naast een geldbedrag ook dingen in natura voor je kleinkind. Zo moeilijk is het allemaal niet hoor.
Ik zou toch wel willen weten wat voor bijdrage van mij verwacht wordt en wat uberhaupt een redelijk bedrag is...Dat kan je toch bij het Nibud zo uitzoeken? Gewoon, een normaal alimentatie bedrag. En als je een beetje fijne ouders bent dan kijk je gewoon naar wat je kan missen en betaal je naast een geldbedrag ook dingen in natura voor je kleinkind. Zo moeilijk is het allemaal niet hoor.
Am Yisrael Chai!
zondag 29 juni 2008 om 12:11
Het ligt er zeker aan wat voor opvoeding je zelf gehad hebt. Ik ben heel zelfstandig opgevoed, en er is van jongs af aan op gehamerd dat je zeker ook als vrouw ervoor moest zorgen dat je financieel onafhankelijk ziet te worden. En de dingen regelen en invullen etc, daar zijn instanties genoeg voor die je daar bij willen en kunnen onderteunen je moet het alleen wel willen!
Tuurlijk heb ik het wel eens lastig gehad, zeker gezien de vooroordelen die er toch gewoon zijn wat jonge ouders betreft. Het is dan aan jou om het tegendeel te bewijzen. Ik was dan wellicht geen tienermoeder en geen schoolvoorbeeld, omdat ik behoorlijk bij de pinken was en zelfstandig genoeg om hand in eigen boezem te steken en verantwoordelijkheid voor eigen kind en toekomst te nemen. Maar die vlieger gaat helaas niet voor elke jonge moeder op. Zelfs vaker niet dan wel. Omdat ze koud uit de pampers de pampers van eigen baby kunnen verschonen. Dat is nogal een overgang. Van hun natje en hun droogje thuis bij eigen haard, de fulltime zorg over een eigen leventje nemen. Niet iedereen kan dat zomaar eventjes behapstukken. Maar gelukkig duurt een gezonde zwangerschap doorgaans 9 maanden, genoeg tijd me dunkt om wellicht een bezoekje aan een fiom of iets dergelijks te brengen.
Tuurlijk heb ik het wel eens lastig gehad, zeker gezien de vooroordelen die er toch gewoon zijn wat jonge ouders betreft. Het is dan aan jou om het tegendeel te bewijzen. Ik was dan wellicht geen tienermoeder en geen schoolvoorbeeld, omdat ik behoorlijk bij de pinken was en zelfstandig genoeg om hand in eigen boezem te steken en verantwoordelijkheid voor eigen kind en toekomst te nemen. Maar die vlieger gaat helaas niet voor elke jonge moeder op. Zelfs vaker niet dan wel. Omdat ze koud uit de pampers de pampers van eigen baby kunnen verschonen. Dat is nogal een overgang. Van hun natje en hun droogje thuis bij eigen haard, de fulltime zorg over een eigen leventje nemen. Niet iedereen kan dat zomaar eventjes behapstukken. Maar gelukkig duurt een gezonde zwangerschap doorgaans 9 maanden, genoeg tijd me dunkt om wellicht een bezoekje aan een fiom of iets dergelijks te brengen.
zondag 29 juni 2008 om 12:12
Wat mij vooral treft is de fatalistische toon van de OP, alsof alles al verloren is.
Wat betreft die bijdrage, zoals ik al eerder schreef kunnen jouw ouders daar ook wel een voorwaarde of wat aan stellen. Maar... ik lees ook dat jouw ouders eigenlijk wel blij zijn dat ze de verantwoordelijkheid op haar moeder kunnen afschuiven, omdat ze er zelf geen zin in hadden. En met zo'n houding kan ik me de stugge houding van haar moeder ook wel voorstellen. Ik zou ook zoiets hebben van "Prima, jullie zijn blij dat jullie er vanaf zijn? Goed, dan hebben jullie ook geen inbreng meer." Want ook al is ze zwanger, de vriendin van jouw broer is nog steeds haar kind he? En als ik het gevoel had dat mijn dochter aangevallen werd...dan zou ik ook mijn tanden laten zien!
Wat betreft die bijdrage, zoals ik al eerder schreef kunnen jouw ouders daar ook wel een voorwaarde of wat aan stellen. Maar... ik lees ook dat jouw ouders eigenlijk wel blij zijn dat ze de verantwoordelijkheid op haar moeder kunnen afschuiven, omdat ze er zelf geen zin in hadden. En met zo'n houding kan ik me de stugge houding van haar moeder ook wel voorstellen. Ik zou ook zoiets hebben van "Prima, jullie zijn blij dat jullie er vanaf zijn? Goed, dan hebben jullie ook geen inbreng meer." Want ook al is ze zwanger, de vriendin van jouw broer is nog steeds haar kind he? En als ik het gevoel had dat mijn dochter aangevallen werd...dan zou ik ook mijn tanden laten zien!
zondag 29 juni 2008 om 12:13
quote:meave schreef op 29 juni 2008 @ 12:09:
MissC, die ouders maken natuurlijk wel meer kosten: energie, extra eten, etc. (Kan die jongen zelf geen kostgeld betalen? Waarom moeten de ouders meebetalen?).Als de zoon het zelf kan betalen dan zou ik van die ouders niet meer dan de normale opa en oma dingen verwachten, af en toe eens 100 euro toestoppen en hier en daar wat grote uitgaven cadeau doen en het kleinkind lekker verwennen. Als zoon het niet zelf kan betalen en wel bij de schoonmoder in komt wonen dan zou ik verwachten dat zijn ouders een normale bijdrage voor een volwassene en een kleinkind geven, iets van 500 euro per maand ofzo?
MissC, die ouders maken natuurlijk wel meer kosten: energie, extra eten, etc. (Kan die jongen zelf geen kostgeld betalen? Waarom moeten de ouders meebetalen?).Als de zoon het zelf kan betalen dan zou ik van die ouders niet meer dan de normale opa en oma dingen verwachten, af en toe eens 100 euro toestoppen en hier en daar wat grote uitgaven cadeau doen en het kleinkind lekker verwennen. Als zoon het niet zelf kan betalen en wel bij de schoonmoder in komt wonen dan zou ik verwachten dat zijn ouders een normale bijdrage voor een volwassene en een kleinkind geven, iets van 500 euro per maand ofzo?
Am Yisrael Chai!
zondag 29 juni 2008 om 12:13
Nou Superstar dat is dan geheel afhankelijk van mijn eigen werkzaamheden op dat moment. En er zijn genoeg heel leuke en goede creches te vinden, dan gaat die kleine daar maar heen als ze wil studeren. Is nog nooit een kind minder van geworden, en is gezien sommige omstandigheden en thuissituaties nog te prefereren ook.
zondag 29 juni 2008 om 12:15
quote:fashionvictim schreef op 29 juni 2008 @ 12:13:
[...]
Als de zoon het zelf kan betalen dan zou ik van die ouders niet meer dan de normale opa en oma dingen verwachten, af en toe eens 100 euro toestoppen en hier en daar wat grote uitgaven cadeau doen en het kleinkind lekker verwennen. Als zoon het niet zelf kan betalen en wel bij de schoonmoder in komt wonen dan zou ik verwachten dat zijn ouders een normale bijdrage voor een volwassene en een kleinkind geven, iets van 500 euro per maand ofzo?Die ¤ 500 kun jij wel normaal vinden maar dat moeten die ouders ook maar kunnen betalen..
[...]
Als de zoon het zelf kan betalen dan zou ik van die ouders niet meer dan de normale opa en oma dingen verwachten, af en toe eens 100 euro toestoppen en hier en daar wat grote uitgaven cadeau doen en het kleinkind lekker verwennen. Als zoon het niet zelf kan betalen en wel bij de schoonmoder in komt wonen dan zou ik verwachten dat zijn ouders een normale bijdrage voor een volwassene en een kleinkind geven, iets van 500 euro per maand ofzo?Die ¤ 500 kun jij wel normaal vinden maar dat moeten die ouders ook maar kunnen betalen..
zondag 29 juni 2008 om 12:16
quote:superstar_2 schreef op 29 juni 2008 @ 12:10:
[...]
Ik denk dat ik dat wel zou doen,zeker om mijn dochter de kans te geven om haar opleiding af te maken zodat ze een goede toekomst op kan bouwen voor haarzelf en haar kind.
Maar dus niet om bij mij languit op de bank te gaan liggen,opleiding afmaken en een baan zoeken is wel een vereiste.Ik ook. Zou zeker bijspringen, maar daar moet wel tegenover staan dat er doorgeleerd en gewerkt wordt.
[...]
Ik denk dat ik dat wel zou doen,zeker om mijn dochter de kans te geven om haar opleiding af te maken zodat ze een goede toekomst op kan bouwen voor haarzelf en haar kind.
Maar dus niet om bij mij languit op de bank te gaan liggen,opleiding afmaken en een baan zoeken is wel een vereiste.Ik ook. Zou zeker bijspringen, maar daar moet wel tegenover staan dat er doorgeleerd en gewerkt wordt.
zondag 29 juni 2008 om 12:17
quote:fashionvictim schreef op 29 juni 2008 @ 12:11:
[...]
Dat kan je toch bij het Nibud zo uitzoeken? Gewoon, een normaal alimentatie bedrag. En als je een beetje fijne ouders bent dan kijk je gewoon naar wat je kan missen en betaal je naast een geldbedrag ook dingen in natura voor je kleinkind. Zo moeilijk is het allemaal niet hoor.Ja, dat snap ik ook wel. Maar ik kreeg uit de teksten van TO de indruk dat de ouders van het meisje een bedrag vragen en dat eigenlijk ook eisen op straffe van geen contact met de baby. Dan zou ik willen weten welk bedrag en ook of dat een redelijk bedrag is. (En dat laatste kun je idd zelf wel uitzoeken ja...)
[...]
Dat kan je toch bij het Nibud zo uitzoeken? Gewoon, een normaal alimentatie bedrag. En als je een beetje fijne ouders bent dan kijk je gewoon naar wat je kan missen en betaal je naast een geldbedrag ook dingen in natura voor je kleinkind. Zo moeilijk is het allemaal niet hoor.Ja, dat snap ik ook wel. Maar ik kreeg uit de teksten van TO de indruk dat de ouders van het meisje een bedrag vragen en dat eigenlijk ook eisen op straffe van geen contact met de baby. Dan zou ik willen weten welk bedrag en ook of dat een redelijk bedrag is. (En dat laatste kun je idd zelf wel uitzoeken ja...)
zondag 29 juni 2008 om 12:17
Persoonlijk, als mijn 20 jarige zoon bij zijn schoonouders in gaat wonen omdat hij daar met zijn vriendin een kind heeft, ga ik daar echt geen 500 euro voor dokken, hij mag mooi zelf zijn eigen geld verdienen. En dat zou ook zo zijn als ze bij mij zouden wonen, dat zou wel mogen (ik spreek nu wel erg in de toekomst), maar wel werken en voor je eigen inkomen zorgen.
zondag 29 juni 2008 om 12:18
zondag 29 juni 2008 om 12:19
Minny, je kunt het lezen als verantwoordelijkheid afschuiven, maar hoe weet je nou of dat zo is. Je kunt ergens niet echt zin in hebben, maar het toch doen als het nodig is. Nu het stel bij haar ouders gaat wonen, mogen de ouders van TO toch wel een beetje opgelucht zijn dat ze geen met servies gooiend scheldend stel in huis hebben???
