Kinderen
alle pijlers
help, mijn broertje wordt vader!
zondag 29 juni 2008 om 10:20
Hallo allemaal,
Ik heb lang getwijfeld of ik moest posten, maar ik heb echt advies nodig. Het volgende is het geval: mijn lieftallige "schoonzusje" (17, alleen basisschool afgemaakt, gaat sinds haar veertiende niet meer naar school, nog nooit langer dan 2 weken een baantje gehad, zit de hele dag op de bank tompouchen te eten en belspellen te kijken) was een paar maanden geleden verveeld en besloot enkel en alleen om zwanger te worden. Mijn broertje (20, alleen een MBO2-opleiding en vol plannen om door te studeren) werd hiervan pas laat op de hoogte gebracht, toen er al eigenlijk geen keuze meer gemaakt kon worden.
Ze hebben besloten om het kind te houden en ze is al bijna vier maanden zwanger dus eigenlijk is het misschien ook te laat voor een abortus. Maar het probleem is dat ik niet zie hoe ze samen een kind kunnen opvoeden. Ze hebben geen huis, ze hebben geen geld en ze hebben geen goeie relatie. Als ze boos op elkaar zijn gooien ze met servies en fotolijstjes naar elkaar, ik moet er gewoon niet aan denken dat daar een baby tussendoor kruipt.
Maar goed, ze gaan het houden en ze gaan het opvoeden.
Ik wil natuurlijk een goede tante zijn en betrokken zijn bij het kind, maar ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk. Ten eerste omdat ik alleen maar moeilijkheden zie en gewoonweg niet oprecht "blij" kan zijn. Ten tweede ook omdat ik de vriendin van mijn broertje niet uit kan staan en nog steeds erg kwaad ben over hoe het is gegaan. Eerst zei ze dat ze zwanger was geworden doordat ze een antibiotica-kuur had geslikt en daardoor werkte de pil niet goed. Maar uit de eerste echo bleek dat ze daarvoor al te lang zwanger was. Nu beweert ze dat ze niet weet hoe het is gebeurd, maar zegt meteen erbij dat ze het er ook niet meer over wil hebben.
Het zijn allebei nog zulke kinderen, en lopen ook rond van: "Oh leuk, we nemen een baby!" Maar de gang naar de woningbouw voor een eigen huis lijkt al te veel (ze moeten overal zowat letterlijk door hun ouders naar binnen geduwd worden). En als ze een weekend op de honden van mijn ouders moeten passen zijn die al bijna uitgehongerd en hebben ze chronisch aandachtstekort. Verder maken ze ALTIJD ruzie, echt altijd. Ze hebben nog niet eens samengewoond en dat is in het begin al moeilijk genoeg, laat staan met baby.
Ik voel me machteloos en heb het idee dat ik niks aan de situatie kan doen. Heeft iemand een idee over hoe ik ze kan helpen, van advies kan voorzien en het allemaal een beetje in goede banen kan leiden...? (overigens heb ik mijn zorgen nog nooit aan mijn broertje geuit, dat hebben mijn ouders al gedaan en toen kwam het bijna tot een familie-breuk...)
Ik heb lang getwijfeld of ik moest posten, maar ik heb echt advies nodig. Het volgende is het geval: mijn lieftallige "schoonzusje" (17, alleen basisschool afgemaakt, gaat sinds haar veertiende niet meer naar school, nog nooit langer dan 2 weken een baantje gehad, zit de hele dag op de bank tompouchen te eten en belspellen te kijken) was een paar maanden geleden verveeld en besloot enkel en alleen om zwanger te worden. Mijn broertje (20, alleen een MBO2-opleiding en vol plannen om door te studeren) werd hiervan pas laat op de hoogte gebracht, toen er al eigenlijk geen keuze meer gemaakt kon worden.
Ze hebben besloten om het kind te houden en ze is al bijna vier maanden zwanger dus eigenlijk is het misschien ook te laat voor een abortus. Maar het probleem is dat ik niet zie hoe ze samen een kind kunnen opvoeden. Ze hebben geen huis, ze hebben geen geld en ze hebben geen goeie relatie. Als ze boos op elkaar zijn gooien ze met servies en fotolijstjes naar elkaar, ik moet er gewoon niet aan denken dat daar een baby tussendoor kruipt.
Maar goed, ze gaan het houden en ze gaan het opvoeden.
Ik wil natuurlijk een goede tante zijn en betrokken zijn bij het kind, maar ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk. Ten eerste omdat ik alleen maar moeilijkheden zie en gewoonweg niet oprecht "blij" kan zijn. Ten tweede ook omdat ik de vriendin van mijn broertje niet uit kan staan en nog steeds erg kwaad ben over hoe het is gegaan. Eerst zei ze dat ze zwanger was geworden doordat ze een antibiotica-kuur had geslikt en daardoor werkte de pil niet goed. Maar uit de eerste echo bleek dat ze daarvoor al te lang zwanger was. Nu beweert ze dat ze niet weet hoe het is gebeurd, maar zegt meteen erbij dat ze het er ook niet meer over wil hebben.
Het zijn allebei nog zulke kinderen, en lopen ook rond van: "Oh leuk, we nemen een baby!" Maar de gang naar de woningbouw voor een eigen huis lijkt al te veel (ze moeten overal zowat letterlijk door hun ouders naar binnen geduwd worden). En als ze een weekend op de honden van mijn ouders moeten passen zijn die al bijna uitgehongerd en hebben ze chronisch aandachtstekort. Verder maken ze ALTIJD ruzie, echt altijd. Ze hebben nog niet eens samengewoond en dat is in het begin al moeilijk genoeg, laat staan met baby.
Ik voel me machteloos en heb het idee dat ik niks aan de situatie kan doen. Heeft iemand een idee over hoe ik ze kan helpen, van advies kan voorzien en het allemaal een beetje in goede banen kan leiden...? (overigens heb ik mijn zorgen nog nooit aan mijn broertje geuit, dat hebben mijn ouders al gedaan en toen kwam het bijna tot een familie-breuk...)
anoniem_49508 wijzigde dit bericht op 29-06-2008 10:22
Reden: t was niet helemaal duidelijk
Reden: t was niet helemaal duidelijk
% gewijzigd
zondag 29 juni 2008 om 11:44
quote:koetje1984 schreef op 29 juni 2008 @ 11:42:
@fashionvictim: Het is niet alsof we "neerkijken" op haar familie, het is meer dat we ons zorgen maken. Vriendinlief heeft twee jaar lang praktisch bij mijn ouders ingewoond omdat ze zo'n verschrikkelijk slechte relatie had met haar moeder (enorme scheldpartijen over de telefoon, scheldwoorden waar ik nog nooit van had gehoord). En nu ineens is ze zwanger, is het koek-en-ei tussen moeder en dochter en ineens zien mijn ouders ze nooit meer.
Deels is dit de schuld van mijn ouders omdat ze niet meteen stonden te juichen bij het nieuws van de zwangerschap, maar deels vind ik het ook naar dat haar moeder zo aanstuurt op een breuk met mijn ouders, alleen maar omdat ze wat meer moeite hadden met het accepteren van de situatie.
En ik heb verder haar moeder twee keer gezien geloof ik, dus ik weet niet of zij echt het gevoel hebben dat wij zo slecht over hun denken. Haar moeder is wel een pittig type hoor dat het allemaal goed voor elkaar heeft gebokst... Alleen is haar dochter zo verschrikkelijk verwend en mag ze gewoon alles (ze zit al bijna vier jaar thuis, werkt niet en gaat niet naar school, hoe kun je dat als moeder toestaan...?)
Je komt wel over alsof je vreselijk op zowel het meisje als haar moeder neerkijkt.
En je had net niet verteld dat ze jaren ruzie met haar moeder heeft gehad, dus dat wist ik niet.
@fashionvictim: Het is niet alsof we "neerkijken" op haar familie, het is meer dat we ons zorgen maken. Vriendinlief heeft twee jaar lang praktisch bij mijn ouders ingewoond omdat ze zo'n verschrikkelijk slechte relatie had met haar moeder (enorme scheldpartijen over de telefoon, scheldwoorden waar ik nog nooit van had gehoord). En nu ineens is ze zwanger, is het koek-en-ei tussen moeder en dochter en ineens zien mijn ouders ze nooit meer.
Deels is dit de schuld van mijn ouders omdat ze niet meteen stonden te juichen bij het nieuws van de zwangerschap, maar deels vind ik het ook naar dat haar moeder zo aanstuurt op een breuk met mijn ouders, alleen maar omdat ze wat meer moeite hadden met het accepteren van de situatie.
En ik heb verder haar moeder twee keer gezien geloof ik, dus ik weet niet of zij echt het gevoel hebben dat wij zo slecht over hun denken. Haar moeder is wel een pittig type hoor dat het allemaal goed voor elkaar heeft gebokst... Alleen is haar dochter zo verschrikkelijk verwend en mag ze gewoon alles (ze zit al bijna vier jaar thuis, werkt niet en gaat niet naar school, hoe kun je dat als moeder toestaan...?)
Je komt wel over alsof je vreselijk op zowel het meisje als haar moeder neerkijkt.
En je had net niet verteld dat ze jaren ruzie met haar moeder heeft gehad, dus dat wist ik niet.
Am Yisrael Chai!
zondag 29 juni 2008 om 11:45
zondag 29 juni 2008 om 11:46
@fashionvictim: ik probeer niet neer te kijken op het meisje, maar dat gebeurt soms wel ja ... dat is ook iets waar ik aan moet werken. haar moeder ken ik niet zo goed, ik weet alleen dat ik het hele geld-gebeuren gewoon echt een rotstreek vind, vooral omdat ze niet open is over wat er nodig is en hoe het besteed gaat worden...
zondag 29 juni 2008 om 11:46
Ik heb een vriendinnetje, heel goed vriendinnetje wil ik wel zeggen, die op haar 16-de ongepland in verwachting raakte en op haar 17-de mama werd. Wij zijn samen opgegroeid, onze ouders zijn vrienden, haar vader en die van mij hebben samen een goedlopend bedrijf dus ik heb het allemaal van heel dichtbij meegemaakt. Nu is zij om andere redenen geen schoolvoorbeeld, maar kan wel zeggen dat het nu op dit moment heel goed met haar gaat. Ze heeft een vaste fulltime baan en een eigen huis gekocht een jaartje of wat geleden hier in de buurt. Haar zoon zit bij mijn dochter in de klas. Of althans die gaat nu na de zomervakantie naar de middelbare school, ze zaten tot voor kort samen in een combi groep ( 6,7,8) Hij is een jaartje ouder dus.
Destijds was er ook veel twijfel, maar ze heeft tot de bevalling thuis gewoond, toen een huisje vlak naast haar ouders gehuurd die haar veel hebben geholpen. Maar grotendeels heeft ze het zelf moeten doen. Weer naar school, werken, eigen geld verdienen. Ze wilden haar bijstaan, maar niet de hele opvoeding en de financieen van haar overnemen. Dat lijkt me ook niet gezond.
Als het een van mijn eigen kinderen zou overkomen, zou ik in eerste instantie alles wat mooi en lelijk is in alle talen en toonsoorten vervloeken om vervolgens te gaan vragen wat zij nu wil, en hoe zij denkt dat te bewerstelligen. Ik zou heel duidelijk denk ik nu, zijn in het feit dat ik niet voor oppas of geldschieter zou fungeren. Maar het is en blijft wel je kind.
In dit zelfde gezin is nu haar schoonzusje van begin 20 gepland in verwachting. Haar broertje is ook net 20, als het niet jonger is. En zij hebben deze zwangerschap bewust gepland. Met deze situatie maken de ouders zich veel meer zorgen, gepokt en gemazeld als ze zijn onderhand, dan met de ongeplande zwangerschap destijds van hun oudste kind.
Kijk we kennen allemaal de cijfers. En de statestieken. De mogelijkheden en de beperkingen.
Veelal, lullig of niet, vind je de tienermoedertjes in de sociaal zwakkere klasses terug.
Ik wil niet zeggen dat het dus onmogelijk is allemaal, maar je maakt het jezelf iig niet gemakkelijk door op je 17-de mama te gaan worden.
Want tussen je 15-de en 25-ste gebeurd er zoveel. Je wordt van puber tot een volwassen vrouw. Je studeerd af, vindt je eerste echte baan, vriendje, gaat reizen, samenwonen, feesten tot je erbij neervalt. Allemaal belangrijke ontwikkelingsfases die je in meer of mindere mate nodig hebt voor je je kunt gaan settelen.
Ik zie dat aan mijn vriendin die dus zo jong moeder werd, dat ze die periode later dubbel is gaan inhalen. En nog steeds half-half balanceerd tussen jong adolecent en volwassenheid in.
Moeilijk moeilijk.
Ik wens je hier dan ook veel suc6 mee.
Liefs Zoyla
Destijds was er ook veel twijfel, maar ze heeft tot de bevalling thuis gewoond, toen een huisje vlak naast haar ouders gehuurd die haar veel hebben geholpen. Maar grotendeels heeft ze het zelf moeten doen. Weer naar school, werken, eigen geld verdienen. Ze wilden haar bijstaan, maar niet de hele opvoeding en de financieen van haar overnemen. Dat lijkt me ook niet gezond.
Als het een van mijn eigen kinderen zou overkomen, zou ik in eerste instantie alles wat mooi en lelijk is in alle talen en toonsoorten vervloeken om vervolgens te gaan vragen wat zij nu wil, en hoe zij denkt dat te bewerstelligen. Ik zou heel duidelijk denk ik nu, zijn in het feit dat ik niet voor oppas of geldschieter zou fungeren. Maar het is en blijft wel je kind.
In dit zelfde gezin is nu haar schoonzusje van begin 20 gepland in verwachting. Haar broertje is ook net 20, als het niet jonger is. En zij hebben deze zwangerschap bewust gepland. Met deze situatie maken de ouders zich veel meer zorgen, gepokt en gemazeld als ze zijn onderhand, dan met de ongeplande zwangerschap destijds van hun oudste kind.
Kijk we kennen allemaal de cijfers. En de statestieken. De mogelijkheden en de beperkingen.
Veelal, lullig of niet, vind je de tienermoedertjes in de sociaal zwakkere klasses terug.
Ik wil niet zeggen dat het dus onmogelijk is allemaal, maar je maakt het jezelf iig niet gemakkelijk door op je 17-de mama te gaan worden.
Want tussen je 15-de en 25-ste gebeurd er zoveel. Je wordt van puber tot een volwassen vrouw. Je studeerd af, vindt je eerste echte baan, vriendje, gaat reizen, samenwonen, feesten tot je erbij neervalt. Allemaal belangrijke ontwikkelingsfases die je in meer of mindere mate nodig hebt voor je je kunt gaan settelen.
Ik zie dat aan mijn vriendin die dus zo jong moeder werd, dat ze die periode later dubbel is gaan inhalen. En nog steeds half-half balanceerd tussen jong adolecent en volwassenheid in.
Moeilijk moeilijk.
Ik wens je hier dan ook veel suc6 mee.
Liefs Zoyla
zondag 29 juni 2008 om 11:50
En er is niet altijd veel beleiding nodig. Het beeld wat ons voorgeschoteld wordt geldt niet voor alle jonge ouders gelukkig.
Er zijn ook tienerouders die het wel heel prima rooien met de riemen die ze hebben.
Door te werken, een eigen huisje te regelen, en goed voor hun kindje te zorgen.
Daar is niet altijd een heel team aan experts voor nodig.
Was het maar zo simpel. Want waar is jeugdzorg als je ze echt nodig hebt??
Er zijn ook tienerouders die het wel heel prima rooien met de riemen die ze hebben.
Door te werken, een eigen huisje te regelen, en goed voor hun kindje te zorgen.
Daar is niet altijd een heel team aan experts voor nodig.
Was het maar zo simpel. Want waar is jeugdzorg als je ze echt nodig hebt??
zondag 29 juni 2008 om 11:51
Dat neerkijken proefde ik er ook uit moet ik zeggen. Feitelijk lees ik tussen de regels door "Hoe heeft mijn broer in vredesnaam een relatie kunnen beginnen met zo'n aso?!". Klopt dat een beetje?
Hoe meer jij en je ouders je verzetten en "moeilijk" doen, hoe verder jullie je broer en zijn vriendin in de richting van haar moeder drijven. Want daar is wel begrip en hulp te vinden. Snap je wat ik bedoel?
Hoe meer jij en je ouders je verzetten en "moeilijk" doen, hoe verder jullie je broer en zijn vriendin in de richting van haar moeder drijven. Want daar is wel begrip en hulp te vinden. Snap je wat ik bedoel?
zondag 29 juni 2008 om 11:52
Overigens was ik zelf ook pas 20 toen ik moeder werd van mijn oudste dochter. Ook jong dus. Ik word inmiddels 32 en heb onderhand 3 kinderen om voor te zorgen. Ben getrouwd, en doe alles netjes volgens de boekjes zonder noemenswaardige problemen. Ook ik heb het zonder hulp van buitenaf moeten stellen.
Zelf opvang regelen als ik moest studeren. Zelf oppas zoeken als ik savonds moest werken. Ja het was even aanpoten, maar waar een wil is is een weg. Ik zou het niet over willen doen, en wellicht in een volgend leven even een jaartje of wat wachten, maar spijt? nee, dat komt niet in mijn woordenboek voor!!
Zelf opvang regelen als ik moest studeren. Zelf oppas zoeken als ik savonds moest werken. Ja het was even aanpoten, maar waar een wil is is een weg. Ik zou het niet over willen doen, en wellicht in een volgend leven even een jaartje of wat wachten, maar spijt? nee, dat komt niet in mijn woordenboek voor!!
zondag 29 juni 2008 om 11:53
quote:minny schreef op 29 juni 2008 @ 11:46:
Ik ben het grotendeels eens in deze met FV, de situatie kan er van de andere kant weleens heel anders uitzien dan jij en je ouders denken.
Dan is het toch juist goed om een onafhankelijk oordeel te vragen? Wie weet gaat het prima, dan weten TO en haar ouders dat ook maar. Maar als het straks misloopt met het kind - om wat voor reden dan ook - en ze hebben voor de lieve goede vrede niet hun mond open getrokken is het óók weer niet goed.
Wat je ook doet, het blijft moeilijk en geen enkele zaak/gezin is identiek aan een ander. Dat maakt het ook zo moeilijk!
Ik ben het grotendeels eens in deze met FV, de situatie kan er van de andere kant weleens heel anders uitzien dan jij en je ouders denken.
Dan is het toch juist goed om een onafhankelijk oordeel te vragen? Wie weet gaat het prima, dan weten TO en haar ouders dat ook maar. Maar als het straks misloopt met het kind - om wat voor reden dan ook - en ze hebben voor de lieve goede vrede niet hun mond open getrokken is het óók weer niet goed.
Wat je ook doet, het blijft moeilijk en geen enkele zaak/gezin is identiek aan een ander. Dat maakt het ook zo moeilijk!
zondag 29 juni 2008 om 11:54
Nee Fash, ik was op een paar dagen na 21, geen tienermoeder dus, maar wel een jonge moeder.
En ik heb idd gestudeerd en masters gedaan en gewerkt in de avonduren, terwijl ik dus in feite ook had kunnen feesten en beesten, maar ik had naast het feit dat ik student was een baby om voor te zorgen dag in dag uit. En ja, dat deed ik inderdaad alleen. Een vader was er niet destijds...
En ik heb idd gestudeerd en masters gedaan en gewerkt in de avonduren, terwijl ik dus in feite ook had kunnen feesten en beesten, maar ik had naast het feit dat ik student was een baby om voor te zorgen dag in dag uit. En ja, dat deed ik inderdaad alleen. Een vader was er niet destijds...
zondag 29 juni 2008 om 11:55
Het is trouwens niet zo dat je een ongeboren kind alvast ff op de wachtlijst van de BJZ kan zetten "voor het geval dat". Het is geen kostschool he? Ze komen pas kijken als er daadwerkelijk iets aan de hand is met de dan inmiddels geboren baby. Een minimum inkomen is, godezijgedank, nog steeds geen kindermishandeling voor de wet. En terecht. Oke, het zal een paar jaartjes moeilijk zijn, maar als ze de schouders eronder zetten, en daarin kan zij jou nog gaan verbazen als de baby er eenmaal is, dan kan het best goedkomen.
En zoals ik al zei, ook vrouwen die wel een opleiding hebben blijven veelal thuis met de kinderen. Dus wat is daarin het vershil?
En zoals ik al zei, ook vrouwen die wel een opleiding hebben blijven veelal thuis met de kinderen. Dus wat is daarin het vershil?
zondag 29 juni 2008 om 11:55
Koetje:
Als ik me nogmaals verplaats in de fictieve situatie dat het hier mijn dochter betrof, zou ik ook in de vlekken schieten als de ouders van dat jong die mijn meiske zwanger heeft geschopt (want ik zou daar zelf ook niet blij mee zijn, en wellicht ook boos zijn maar dat voor me houden naar mijn dochter toe, vriendje zou echter niet mijn favoriete persoon zijn) ook nog eens op hoge poten inzage in MIJN financiën zouden eisen.
En ik zou ook eisen dat de ouders van dat rotjoch die mijn kind zwanger heeft gemaakt, financieel bijdragen, zéker als die beter bemiddeld zouden zijn dan ikzelf.
Dus wederom: van de andere kant ziet het er heel anders uit.
Als ik me nogmaals verplaats in de fictieve situatie dat het hier mijn dochter betrof, zou ik ook in de vlekken schieten als de ouders van dat jong die mijn meiske zwanger heeft geschopt (want ik zou daar zelf ook niet blij mee zijn, en wellicht ook boos zijn maar dat voor me houden naar mijn dochter toe, vriendje zou echter niet mijn favoriete persoon zijn) ook nog eens op hoge poten inzage in MIJN financiën zouden eisen.
En ik zou ook eisen dat de ouders van dat rotjoch die mijn kind zwanger heeft gemaakt, financieel bijdragen, zéker als die beter bemiddeld zouden zijn dan ikzelf.
Dus wederom: van de andere kant ziet het er heel anders uit.
Am Yisrael Chai!
zondag 29 juni 2008 om 11:56
@minny: ja dat begrijp ik zeker. daarom praat ik er ook veel over met mijn vriendinnen en vriend (ik woon in een andere stad, dus dan weet je dat het niet bij hun terecht komt). tegen mijn broertje heb ik ook alleen maar gezegd: "Ik moet aan het idee wennen, maar als dit is wat jij echt wilt en dit je gelukkig maakt dan ben ik heel blij voor je." Dus in dat opzicht heb ik met allebei nog wel een redelijk goede verstandhouding.
Maar het blijft moeilijk dat ze gewoon niks zelf regelen en dat er nu drie volwassenen (haar vader houdt zich afzijdig, vooral uit boosheid omdat zijn vrouw het een maand voor hem verzwegen heeft) continu in touw zijn om van alles te regelen en ze zelf nog geen formulier invullen uit luiheid... Als het nu actieve types waren die druk bezig waren het voor elkaar te boksen, maar er gebeurt gewoon niks vanuit hunzelf...
Maar het blijft moeilijk dat ze gewoon niks zelf regelen en dat er nu drie volwassenen (haar vader houdt zich afzijdig, vooral uit boosheid omdat zijn vrouw het een maand voor hem verzwegen heeft) continu in touw zijn om van alles te regelen en ze zelf nog geen formulier invullen uit luiheid... Als het nu actieve types waren die druk bezig waren het voor elkaar te boksen, maar er gebeurt gewoon niks vanuit hunzelf...
zondag 29 juni 2008 om 11:56
quote:fashionvictim schreef op 29 juni 2008 @ 11:55:
Koetje:
Als ik me nogmaals verplaats in de fictieve situatie dat het hier mijn dochter betrof, zou ik ook in de vlekken schieten als de ouders van dat jong die mijn meiske zwanger heeft geschopt (want ik zou daar zelf ook niet blij mee zijn, en wellicht ook boos zijn maar dat voor me houden naar mijn dochter toe, vriendje zou echter niet mijn favoriete persoon zijn) ook nog eens op hoge poten inzage in MIJN financiën zouden eisen.
En ik zou ook eisen dat de ouders van dat rotjoch die mijn kind zwanger heeft gemaakt, financieel bijdragen, zéker als die beter bemiddeld zouden zijn dan ikzelf.
Dus wederom: van de andere kant ziet het er heel anders uit.Volgens mij was het meisje er ook bij toen ze zwanger werd...
Koetje:
Als ik me nogmaals verplaats in de fictieve situatie dat het hier mijn dochter betrof, zou ik ook in de vlekken schieten als de ouders van dat jong die mijn meiske zwanger heeft geschopt (want ik zou daar zelf ook niet blij mee zijn, en wellicht ook boos zijn maar dat voor me houden naar mijn dochter toe, vriendje zou echter niet mijn favoriete persoon zijn) ook nog eens op hoge poten inzage in MIJN financiën zouden eisen.
En ik zou ook eisen dat de ouders van dat rotjoch die mijn kind zwanger heeft gemaakt, financieel bijdragen, zéker als die beter bemiddeld zouden zijn dan ikzelf.
Dus wederom: van de andere kant ziet het er heel anders uit.Volgens mij was het meisje er ook bij toen ze zwanger werd...
zondag 29 juni 2008 om 11:57
Ik deed het ook alleen inderdaad, zelf opvang regelen, zelf geld verdienen, zelf zorgdragen voor de opvoeding. Geen hulp van buitenaf. Zwaar, inderdaad, maar eerlijk gezegd denk ik dat ik bemoeienis ook behoorlijk vervelend had gevonden.
Denk dus nog goed na voordat je een hulpinstantie inschakelt...want als die eenmaal de klauwen in het gezin heeft gezet...
Denk dus nog goed na voordat je een hulpinstantie inschakelt...want als die eenmaal de klauwen in het gezin heeft gezet...
zondag 29 juni 2008 om 11:58
Persoonlijk vind ik het juist prijzenswaardig en positief dat dat meisje het kindje wil houden, ik zou het veel erger vinden als mijn broertje met een 17 jarige aso een relatie had, die zwanger maakt en het kind zonder blikken of blozen en toegejuichd door haar ouders een abortus zou ondergaan. Het feit dat zowel meisje als haar moeder blij zijn met de baby zegt mi juist heel veel over hun normen en waarden.
Am Yisrael Chai!
zondag 29 juni 2008 om 11:59
quote:minny schreef op 29 juni 2008 @ 11:55:
Het is trouwens niet zo dat je een ongeboren kind alvast ff op de wachtlijst van de BJZ kan zetten "voor het geval dat". Het is geen kostschool he? Ze komen pas kijken als er daadwerkelijk iets aan de hand is met de dan inmiddels geboren baby. Een minimum inkomen is, godezijgedank, nog steeds geen kindermishandeling voor de wet. En terecht. Oke, het zal een paar jaartjes moeilijk zijn, maar als ze de schouders eronder zetten, en daarin kan zij jou nog gaan verbazen als de baby er eenmaal is, dan kan het best goedkomen.
En zoals ik al zei, ook vrouwen die wel een opleiding hebben blijven veelal thuis met de kinderen. Dus wat is daarin het vershil?Klopt niet wat jij zegt. De kinderrechter kan een ongeboren kind bijvoorbeeld al onder toezichtstelling stellen. De Raad voor de Kinderbescherming heeft dan onderzoek gedaan (bijvoorbeeld aan de hand van een melding, van familie, verloskundige, huisarts), geconcludeerd dat dit ongeboren kind al 'in zijn ontwikkeling bedreigd wordt'. Dat kan bijvoorbeeld als de moeder zich tijdens de zwangerschap niet laat controleren, niets regelt qua inkomen/huisvesting/zorg. Bureau Jeugdzorg is dan wel degelijk al in beeld vóór de geboorte van het kind.
Het is trouwens niet zo dat je een ongeboren kind alvast ff op de wachtlijst van de BJZ kan zetten "voor het geval dat". Het is geen kostschool he? Ze komen pas kijken als er daadwerkelijk iets aan de hand is met de dan inmiddels geboren baby. Een minimum inkomen is, godezijgedank, nog steeds geen kindermishandeling voor de wet. En terecht. Oke, het zal een paar jaartjes moeilijk zijn, maar als ze de schouders eronder zetten, en daarin kan zij jou nog gaan verbazen als de baby er eenmaal is, dan kan het best goedkomen.
En zoals ik al zei, ook vrouwen die wel een opleiding hebben blijven veelal thuis met de kinderen. Dus wat is daarin het vershil?Klopt niet wat jij zegt. De kinderrechter kan een ongeboren kind bijvoorbeeld al onder toezichtstelling stellen. De Raad voor de Kinderbescherming heeft dan onderzoek gedaan (bijvoorbeeld aan de hand van een melding, van familie, verloskundige, huisarts), geconcludeerd dat dit ongeboren kind al 'in zijn ontwikkeling bedreigd wordt'. Dat kan bijvoorbeeld als de moeder zich tijdens de zwangerschap niet laat controleren, niets regelt qua inkomen/huisvesting/zorg. Bureau Jeugdzorg is dan wel degelijk al in beeld vóór de geboorte van het kind.
Peas on earth!
zondag 29 juni 2008 om 12:00
quote:Zoyla schreef op 29 juni 2008 @ 11:57:
Zeg Fash, doe us niet zo ouderwets, it takes two to tango he
En wat als de Prins een meisje zwanger schopt op zijn 15-de??Dan zou ik net zo reageren als de moeder van dit meisje, dan zou ik wel boos zijn maar dat niet laten merken, en het kind met open armen ontvangen en er desnoods zelf voor zorgen. Helaas heb je als moeder van de vader daarin weinig keus, als het meisje andere plannen heeft dan houdt het op, maar dat zou ik wel heel erg vinden.
Zeg Fash, doe us niet zo ouderwets, it takes two to tango he
En wat als de Prins een meisje zwanger schopt op zijn 15-de??Dan zou ik net zo reageren als de moeder van dit meisje, dan zou ik wel boos zijn maar dat niet laten merken, en het kind met open armen ontvangen en er desnoods zelf voor zorgen. Helaas heb je als moeder van de vader daarin weinig keus, als het meisje andere plannen heeft dan houdt het op, maar dat zou ik wel heel erg vinden.
Am Yisrael Chai!
