Kinderen
alle pijlers
Herinnering aan overleden opa
woensdag 3 december 2008 om 09:34
Hoi,
Drie maanden geleden is de opa van mijn dochter na kort heel ziek te zijn geweest overleden. Mijn dochter was toen 2,5. Op dit moment ben ik 7 maanden zwanger van een jongetje.
Ik vind het zo jammer dat mijn dochter haar opa niet zal kunnen herinneren en dat mijn zoontje zijn opa niet gekend heeft. Daarom wil ik graag een soort herinnering voor ze kopen of maken. Ik weet alleen niet zo goed wat. Voor mijn dochter misschien een armbandje of een ringetje oid, maar dan weet ik niet wat ik voor mijn zoontje (wat dus nog niet geboren is) zou kunnen doen. Er zijn wel foto's, maar ik wil eigenlijk iets wat speciaal voor hen is. Opa was zo vreselijk trots op zijn kleinkinderen.
Heeft iemand misschien een idee?
Drie maanden geleden is de opa van mijn dochter na kort heel ziek te zijn geweest overleden. Mijn dochter was toen 2,5. Op dit moment ben ik 7 maanden zwanger van een jongetje.
Ik vind het zo jammer dat mijn dochter haar opa niet zal kunnen herinneren en dat mijn zoontje zijn opa niet gekend heeft. Daarom wil ik graag een soort herinnering voor ze kopen of maken. Ik weet alleen niet zo goed wat. Voor mijn dochter misschien een armbandje of een ringetje oid, maar dan weet ik niet wat ik voor mijn zoontje (wat dus nog niet geboren is) zou kunnen doen. Er zijn wel foto's, maar ik wil eigenlijk iets wat speciaal voor hen is. Opa was zo vreselijk trots op zijn kleinkinderen.
Heeft iemand misschien een idee?
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
woensdag 3 december 2008 om 09:58
Hoe kun je nou een armbandje kopen en dat een "herinnering aan opa" noemen, dat heeft toch niks met opa te maken?
Een letterlijke herinnering aan hun opa zullen ze sowieso niet hebben, want ze zijn te jong om hem te herinneren. Als je ze iets van opa wil geven, geef ze dan een foto van hem, of een voorwerp/gereedschapje/doosje oid dat van hem geweest is.
Een letterlijke herinnering aan hun opa zullen ze sowieso niet hebben, want ze zijn te jong om hem te herinneren. Als je ze iets van opa wil geven, geef ze dan een foto van hem, of een voorwerp/gereedschapje/doosje oid dat van hem geweest is.
woensdag 3 december 2008 om 10:03
Mijn stiefvader is eind Juli overleden toen mijn jongste dochter pas een paar weekjes oud was en mn oudste 1,5
Wat wij voor hun gedaan hebben is voor allebei een boekje gemaakt vol met fotos en tekstjes/gedichtjes waarvan we wisten dat ze veel voor mijn stiefvader betekenden.
En speciaal voor de oudste beschrijvingen in het boekje over een aantal belangrijke bezoekjes bij opa en dingetjes tussen haar en opa die we graag willen dat ze dat later kan lezen.
Verder hebben we een zilveren sleutelhanger met zijn initialen en heeft mijn moeder een hanger laten maken van zijn trouwring en als zij zou overlijden komt daar een 2de hanger bij en die krijgen ze dan.
Maar al met al terugkijkend op mijn eigen ervaring ( was ook erg jong toen mijn opa stierf) hebben ze meer aan fotos en specifieke dingetjes die opa deed of zei dan aan voorwerpen.
Als ze ouder zijn is toch het eerste wat ze vragen hoe was mijn opa en dat kunnen ze uit voorwerpen niet opmaken.
Wat wij voor hun gedaan hebben is voor allebei een boekje gemaakt vol met fotos en tekstjes/gedichtjes waarvan we wisten dat ze veel voor mijn stiefvader betekenden.
En speciaal voor de oudste beschrijvingen in het boekje over een aantal belangrijke bezoekjes bij opa en dingetjes tussen haar en opa die we graag willen dat ze dat later kan lezen.
Verder hebben we een zilveren sleutelhanger met zijn initialen en heeft mijn moeder een hanger laten maken van zijn trouwring en als zij zou overlijden komt daar een 2de hanger bij en die krijgen ze dan.
Maar al met al terugkijkend op mijn eigen ervaring ( was ook erg jong toen mijn opa stierf) hebben ze meer aan fotos en specifieke dingetjes die opa deed of zei dan aan voorwerpen.
Als ze ouder zijn is toch het eerste wat ze vragen hoe was mijn opa en dat kunnen ze uit voorwerpen niet opmaken.
woensdag 3 december 2008 om 10:07
Inderdaad een boekje met foto's maken. Als het digitale foto's zijn kun je ook een boekje laten drukken met teksten erbij. Verder kun je je kinderen natuurlijk over opa vertellen. Zij herinneren hem niet, maar je kunt wel jouw herinneringen met ze delen. Op die manier kunnen ze hem toch een beetje leren kennen.
The time is now
woensdag 3 december 2008 om 10:09
Het is mooi om iets te hebben van oma of opa, maar het zal niet leven voor je kinderen als het voor jou doet. Mijn zoon was 3 toen oma overleed, opa was al dood. Mijn andere kinderen zullen ze nooit kennen. Dat is voor mij bitter, ik had het liever anders gezien, maar voor de kinderen.. die weten niet beter. En ik begrijp dat. Ik heb mijn opa's ook nooit gekend hoewel ze heel belangrijk waren voor mijn ouders.
Voor hun zal het niet meer zijn waarschijnlijk dan een interesse in familie en familie banden. Maar er zal weinig gevoel bij zitten.
Voor hun zal het niet meer zijn waarschijnlijk dan een interesse in familie en familie banden. Maar er zal weinig gevoel bij zitten.
woensdag 3 december 2008 om 10:23
Mijn schoonvader overleed een paar jaar voordat mijn kinderen werden geboren. Wij hebben sinds kort een foto van hem op de schouw staan (samen met een sepia jeugdfoto van hem, een foto van mijn zoon en eentje van mijn dochter, eentje van mijn overleden kat en een boedabeeld) en tig keer per dag willen mijn kinderen elke foto een kusje geven (en boeda).
Ik zeg altijd dat is opa Eindhoven maar volgens mij denken ze dat het mijn vader is
Op deze manier leren ze hem toch min of meer kennen. Zo'n herinneringsboekje is ook een goed idee maar daar zijn mijn kinderen nog te jong voor (bijna drie en bijna anderhalf)
Ik zeg altijd dat is opa Eindhoven maar volgens mij denken ze dat het mijn vader is
Op deze manier leren ze hem toch min of meer kennen. Zo'n herinneringsboekje is ook een goed idee maar daar zijn mijn kinderen nog te jong voor (bijna drie en bijna anderhalf)
Poep, wie heeft jou gescheten?
woensdag 3 december 2008 om 10:54
ik heb mijn dochter vernoemd naar haar veel te vroeg overleden opa (mijn vader). Ze is nu bijna 1 maar ik zal haar later veel vertellen over haar opa, wat voor bijzondere man het was, en hoeveel hij van haar gehouden zou hebben als hij er nog was. Ik hoop dat ze trots zal zijn om zijn naam (wel in aangepaste vrouwen-vorm )te mogen dragen.
Ik ben zelf trouwens vernoemd naar mijn oma die ik nooit heb gekend en voel me daardoor heel erg met haar verbonden (meer dan bijvoorbeeld mijn zusjes of neven en nichten). Mijn opa vertelt me ook regelmatig dat ik zo op haar lijk en wat voor bijzondere vrouw het was. Vroeger vond ik mijn naam vreselijk (want ouderwets), nu ben ik er trots op dat ik zo heet. En als mensen vragen hoe ik aan mijn naam kom vertel ik over mijn oma. Dat wil ik ook voor mijn dochter.
Ik ben zelf trouwens vernoemd naar mijn oma die ik nooit heb gekend en voel me daardoor heel erg met haar verbonden (meer dan bijvoorbeeld mijn zusjes of neven en nichten). Mijn opa vertelt me ook regelmatig dat ik zo op haar lijk en wat voor bijzondere vrouw het was. Vroeger vond ik mijn naam vreselijk (want ouderwets), nu ben ik er trots op dat ik zo heet. En als mensen vragen hoe ik aan mijn naam kom vertel ik over mijn oma. Dat wil ik ook voor mijn dochter.
woensdag 3 december 2008 om 11:08
o ja, het idee van een fotoboekje vind ik ook erg mooi. Ik heb zelf zo'n boek van mijn vader, dat wil ik later ook graag met mijn meisje gaan bekijken en er dan verhalen bij vertellen. Want ik denk echt dat het bij jou, je partner, evt. (schoon)moeder etc. ligt om de herinnering levend te houden. Herinneringen 'koop' of 'maak' je niet. Ik heb zoveel mooie verhalen van mijn oma gehoord toen ik opgroeide dat ik het gevole heb haar echt te kennen. Daar hebben je kinderen het meest aan. Sterkte!
woensdag 3 december 2008 om 11:15
Ik heb mijn kinderen in hun 2de naam vernoemd naar mijn vader (die overleed toen ik 17 was) Ik merk dat dat echt werkt in de zin van dat ze nieuwsgierig naar hem zijn. Ze komen er ineens achter dat ze meerdere namen hebben en de reden maakt dat ze naar hem vragen. Ook heb ik een trouwfoto van mijn ouders staan en praat ik sowieso wel veel over hem. De oudste (9) wil nu graag een oude video zien waarop Opa staat. Ik vind de gedachte van een armbandje met daarop haar naam en achter op " in herinnering aan opa datum" Wel heel lief.
woensdag 3 december 2008 om 11:52
Hoi,
Bedankt voor de reacties. Ik vind het inderdaad zo bitter dat mijn kinderen hun opa niet zullen kennen. Mijn dochter heeft hem wel meegemaakt en ze weet ook nog wel wie hij was, maar dat zal natuurlijk vervagen. Terwijl hij zo vreselijk blij was met mijn dochter en nieuwe zwangerschap. Een armbandje is natuurlijk inderdaad niet echt iets van hem, maar ik bedoelde meer dat ze dan iets heeft waarbij ze als ze er naar kijkt, aan opa denkt. Maar ja, het is ook zo, mijn kinderen zullen niet beter weten als dat hij er niet is. Hoe zuur dat ook is.
Een fotoboekje vind ik toch een mooi idee, bedankt. Dan zoek ik inderdaad een paar foto's uit en schrijf ik er herinneringen bij. Misschien dat ik dan ook het bidprentje met gedicht erop erbij doe. Ze hebben ook wel wat spullen van opa gekregen (hij had een groothandel in sleetjes en in speelgoed voor kdv), misschien dat ik dan wat speelgoed bewaar wat Milena van hem gekregen heeft.
Bedankt voor het meedenken!
Bedankt voor de reacties. Ik vind het inderdaad zo bitter dat mijn kinderen hun opa niet zullen kennen. Mijn dochter heeft hem wel meegemaakt en ze weet ook nog wel wie hij was, maar dat zal natuurlijk vervagen. Terwijl hij zo vreselijk blij was met mijn dochter en nieuwe zwangerschap. Een armbandje is natuurlijk inderdaad niet echt iets van hem, maar ik bedoelde meer dat ze dan iets heeft waarbij ze als ze er naar kijkt, aan opa denkt. Maar ja, het is ook zo, mijn kinderen zullen niet beter weten als dat hij er niet is. Hoe zuur dat ook is.
Een fotoboekje vind ik toch een mooi idee, bedankt. Dan zoek ik inderdaad een paar foto's uit en schrijf ik er herinneringen bij. Misschien dat ik dan ook het bidprentje met gedicht erop erbij doe. Ze hebben ook wel wat spullen van opa gekregen (hij had een groothandel in sleetjes en in speelgoed voor kdv), misschien dat ik dan wat speelgoed bewaar wat Milena van hem gekregen heeft.
Bedankt voor het meedenken!
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
woensdag 3 december 2008 om 12:11
Een boekje lijkt mij mooi. Maar een armbandje of kettinkje vind ik iets te opdringerig voor je kind(eren). Dat praat je ze aan dat ze opa moeten missen en hem moeten herinneren terwijl ze dat beiden niet vanuti hunzelf hebben. En dan doen ze het wel en zeggen ze wel wat jij wilt horen om jouw te pleasen.
Sorry, klinkt hard maar zo gaat het wel vaak. Vernoemen en ene fotoboekje vooral voor later is mooi.
Sterkte!
Sorry, klinkt hard maar zo gaat het wel vaak. Vernoemen en ene fotoboekje vooral voor later is mooi.
Sterkte!
woensdag 3 december 2008 om 12:16
Noerie, ze hoeven opa niet te missen hoor. Mijn dochter mist opa ook niet echt nu. dat is hard, maar voor haar is het gewoon zo. Ze vond het niet raar dat hij ziek was, ze vindt het niet raar dat hij er nu niet meer is. Ik heb haar zo goed mogelijk geprobeerd uit te leggen wat 'dood zijn' is en daar is ze nu heel tevreden mee.
Mijn zoontje gaat opa zeker niet missen, die heeft hem nooit gekend.
Dus het is niet opdringerig bedoelt, als ze het niet wil dragen vind ik het prima. Maar meer als soort van aandenken.
Maar goed, ik ben er zelf dus ook niet uit of ik het wil.
Mijn zoontje gaat opa zeker niet missen, die heeft hem nooit gekend.
Dus het is niet opdringerig bedoelt, als ze het niet wil dragen vind ik het prima. Maar meer als soort van aandenken.
Maar goed, ik ben er zelf dus ook niet uit of ik het wil.
frans3 wijzigde dit bericht op 03-12-2008 12:17
Reden: aiai verleden tijd met dt
Reden: aiai verleden tijd met dt
% gewijzigd
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
woensdag 3 december 2008 om 12:17
Mijn vader heeft mijn zoontje ook nooit gezien. Hij is in 2006 overleden net een half jaar voor mijn bruiloft. In 2007 is mijn zoontje geboren en ik heb hem vernoemd naar mijn vader, maar ook naar mijn schoonvader. Vond ik toch erg speciaal en sommige vinden het ouderwets, maar voor mij heeft het echt een geweldige betekenis. Ik heb samen met mijn moeder en familie foto's verzameld en de mooiste staat hier in een lijstje op een kast. Mijn zoontje is nu 14 maanden, maar telkens als hij de foto bekijkt vertel ik hem nu al dat dat opa is. Ook neem ik hem mee naar het graf. Hij snapt het nu nog niet, maar ik wil hem graag vertellen wat voor lieve opa hij anders had gehad. Ik vind het verschrikkelijk dat mijn vader hem niet meer heeft gezien. Hij zou zo'n trotse opa zijn geweest!
woensdag 3 december 2008 om 12:24
Hoi Frans,
Mijn oudste dochter is heel trots op de foto waar zij als baby met mijn, inmiddels overleden, moeder op staat. Dat geeft haar de bevestiging dat oma haar echt gekend heeft en zij oma dus ook "gekend" heeft. Recent is mijn vader overleden en ik heb mijn beide kinderen zelf in het huis van mijn vader een aandenken laten uitkiezen. Nu drinken ze bijvoorbeeld iedere dag limonade uit de glaasjes van mijn vader en dat vinden ze zelf heel belangrijk.
Het zit hem vaak in hele simpele dingen.
Mijn oudste dochter is heel trots op de foto waar zij als baby met mijn, inmiddels overleden, moeder op staat. Dat geeft haar de bevestiging dat oma haar echt gekend heeft en zij oma dus ook "gekend" heeft. Recent is mijn vader overleden en ik heb mijn beide kinderen zelf in het huis van mijn vader een aandenken laten uitkiezen. Nu drinken ze bijvoorbeeld iedere dag limonade uit de glaasjes van mijn vader en dat vinden ze zelf heel belangrijk.
Het zit hem vaak in hele simpele dingen.
woensdag 3 december 2008 om 14:20
woensdag 3 december 2008 om 15:27
Frans gecondoleert met je verlies, helaas weet ik hoe je je voelt,.. mijn vader is overleden toen mijn zoontjes 1.5 jaar en 3 waren.... ik heb 2 teddy beren gemaakt uit 2 favoriete flannellen winter shirts (je kan ook truien gebruiken maar dat is moeilijk omdat je er sneller ladders in krijgt) van mijn vader....... ook al komt er een tijd dat ze niet meer met beesten knuffelen.. zo hebben ze hem toch nog een beetje bij hem..... verder praten we heel veel over hem mijn grootste angst is dat ze hem vergeten...de jongste kent hem nog maar van foto's maar de herrrinderingen die mijn oudste heeft probeer ik vers te houden door er zo veel mogelijk over te praten, eendjes voeren het in elkaar zetten van zijn stapel bed.... dat zijn de 2 grootste....
donderdag 4 december 2008 om 08:54
Hoi,
Bedankt voor jullie reacties. Ik denk dat ik inderdaad een mooi fotoboekje ga maken voor mijn kinderen. Als ik er vanuit ga dat mijn dochter op mij lijkt (tot nu toe wel ), dan vindt ze dat geweldig. Als ik er vanuit gab dat mijn zoontje op mijn man gaat lijkt, interesseert het hem niet zoveel . Maar dan hebben ze in ieder geval iets ter herinnering.
Er is trouwens een prachtige foto van mijn 1 dag oude dochter bij haar opa. Opa staat er zo vreselijk gelukkig op, die foto geeft bijna licht. Die gaat er dus zeker in.
Verder praten we wel gewoon over hem. Tegen elkaar, maar ook tegen mijn dochter. Niet dat we de hele dag over een overleden opa kletsen, maar wel wordt hij een aantal keer per dag genoemd. Als ze naar zijn foto kijkt bv, zo van dat is opa W.
Bedankt voor jullie reacties. Ik denk dat ik inderdaad een mooi fotoboekje ga maken voor mijn kinderen. Als ik er vanuit ga dat mijn dochter op mij lijkt (tot nu toe wel ), dan vindt ze dat geweldig. Als ik er vanuit gab dat mijn zoontje op mijn man gaat lijkt, interesseert het hem niet zoveel . Maar dan hebben ze in ieder geval iets ter herinnering.
Er is trouwens een prachtige foto van mijn 1 dag oude dochter bij haar opa. Opa staat er zo vreselijk gelukkig op, die foto geeft bijna licht. Die gaat er dus zeker in.
Verder praten we wel gewoon over hem. Tegen elkaar, maar ook tegen mijn dochter. Niet dat we de hele dag over een overleden opa kletsen, maar wel wordt hij een aantal keer per dag genoemd. Als ze naar zijn foto kijkt bv, zo van dat is opa W.
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
donderdag 4 december 2008 om 09:55
Frans, gecondoleerd...
Mijn moeder is overleden toen mijn oudste kind een half jaar was. Ik heb dus gelukkig wel foto's, maar hij herinnert haar zich natuurlijk niet. Nu heb ik verteld dat Oma op de maan woont en we zwaaien als we de maan zien altijd even naar haar. Hij is ook altijd heel enthousiast als hij de maan ziet: kijk mam, Oma! Hij vraagt nu ook veel over waarom ze dood is en of ze mijn vriendin was. Hij kan haar ook herkennen van foto's die we soms samen kijken. Sinds kort als hij iets nieuws kan en ik vraag: van wie heb je dat geleerd?, dan zegt hij: van Oma! Lief he?
Mijn tip zou dus zijn om er gewoon veel over te praten, foto's te laten zien, naar het graf te gaan. Zo blijft je vader nog een beetje leven voor je kinderen. Iets geven om hem te gedenken dat heb ik zelf niet gedaan. Misschien als ze ouder zijn? Ik vind het idee van Dutchie wel erg leuk, knuffels van zijn kleren maken.
Veel sterkte!
Mijn moeder is overleden toen mijn oudste kind een half jaar was. Ik heb dus gelukkig wel foto's, maar hij herinnert haar zich natuurlijk niet. Nu heb ik verteld dat Oma op de maan woont en we zwaaien als we de maan zien altijd even naar haar. Hij is ook altijd heel enthousiast als hij de maan ziet: kijk mam, Oma! Hij vraagt nu ook veel over waarom ze dood is en of ze mijn vriendin was. Hij kan haar ook herkennen van foto's die we soms samen kijken. Sinds kort als hij iets nieuws kan en ik vraag: van wie heb je dat geleerd?, dan zegt hij: van Oma! Lief he?
Mijn tip zou dus zijn om er gewoon veel over te praten, foto's te laten zien, naar het graf te gaan. Zo blijft je vader nog een beetje leven voor je kinderen. Iets geven om hem te gedenken dat heb ik zelf niet gedaan. Misschien als ze ouder zijn? Ik vind het idee van Dutchie wel erg leuk, knuffels van zijn kleren maken.
Veel sterkte!
