Kinderen
alle pijlers
Hoe maak je dat je kind in één keer luistert??
zondag 5 juli 2009 om 11:26
Ok, ik geef toe, ik ben zwanger (6 mnd) en de hormonen spelen nogal op. Ben nog altijd misselijk en oververmoeid.
Nu heb ik een zoon van bijna vijf. Hij is heel leuk en lief enz. Maar waar ik -vooral de laatste tijd- erg slecht tegen kan, is dat ik soms (vaak) wel VIER OF VIJF keer iets moet zeggen voor hij het doet. De laatste twee keren kan ik dat echt niet meer aardig doen. Voorbeeld: "Kleed je even aan schatje." En dan gewoon niet luisteren, maar enthousiast nog even springen op de bank. "Liefje, kleed je even aan, NU."
- Ok mama, maar nog even heel erg snel dit (en dan pakt hij een speeltje ofzo)
Enz.
Het kost me heel veel energie dit.
Hoe doen andere moeders (vaders) dat? Luisteren jullie kleuters wel allemaal in één keer, want dat is namelijk mijn streven. Of is dat een Utopie? Eerlijk zeggen...
Nu heb ik een zoon van bijna vijf. Hij is heel leuk en lief enz. Maar waar ik -vooral de laatste tijd- erg slecht tegen kan, is dat ik soms (vaak) wel VIER OF VIJF keer iets moet zeggen voor hij het doet. De laatste twee keren kan ik dat echt niet meer aardig doen. Voorbeeld: "Kleed je even aan schatje." En dan gewoon niet luisteren, maar enthousiast nog even springen op de bank. "Liefje, kleed je even aan, NU."
- Ok mama, maar nog even heel erg snel dit (en dan pakt hij een speeltje ofzo)
Enz.
Het kost me heel veel energie dit.
Hoe doen andere moeders (vaders) dat? Luisteren jullie kleuters wel allemaal in één keer, want dat is namelijk mijn streven. Of is dat een Utopie? Eerlijk zeggen...
zondag 5 juli 2009 om 11:59
houd er ook een beetje rekening mee dat a) jij wellicht wat meer vatbaar bent voor irritaties omdat je je niet lekker voelt/hormonen etc. en b) dat je zoon wellicht ook wel bezig is met een beetje aandacht vragen. Hij voelt heus wel aan dat er dingen gaan veranderen binnenkort. Verder inderdaad van tevoren dingen aankondigen, consequent zijn en zorg dat hij je echt hoort. Dus ga bij hem staan, kijk hem in de ogen, vraag of hij even naar je wil luisteren en dan de mededeling. Kinderen kunnen soms erg gefocust bezig zijn, dat je even de aandacht moet krijgen.. Schreeuwen vind ik zelf uit den boze, als kind zou ik dan alleen heel hard door gaan met wat ik doe.
zondag 5 juli 2009 om 12:10
quote:tilalia2 schreef op 05 juli 2009 @ 11:51:
[...]
Je kan er geen robots van maken, maar je kan er wel in de buurt komen. Mijn beide kinderen zijn behoorlijk gehoorzaam, en ik denk echt dat dat te maken heeft met de aanpak die Lief en ik daarvoor gebruikt hebben. En af en toe voelden we ons wel drillsergeants, maar we zijn nu erg blij met het resultaat. Lieve blije kindjes die goed luisteren Vergeet ook het karakter van het kind niet. Mijn oudste is een braaf kind, luistert meestal na 1x. Dacht ook dat dat door mijn (uiteraard briljante ) aanpak kwam. Jongste daarentegen luistert gewoon niet. Punt. Al vanaf dat ie geboren werd. Is een chronisch nee-zegger en nee-doener. Uiteraard heb ik daar ook wel weer een (wederom briljante ) aanpak voor, maar blijft veel meer enrgie vreten dan bij oudtse.
[...]
Je kan er geen robots van maken, maar je kan er wel in de buurt komen. Mijn beide kinderen zijn behoorlijk gehoorzaam, en ik denk echt dat dat te maken heeft met de aanpak die Lief en ik daarvoor gebruikt hebben. En af en toe voelden we ons wel drillsergeants, maar we zijn nu erg blij met het resultaat. Lieve blije kindjes die goed luisteren Vergeet ook het karakter van het kind niet. Mijn oudste is een braaf kind, luistert meestal na 1x. Dacht ook dat dat door mijn (uiteraard briljante ) aanpak kwam. Jongste daarentegen luistert gewoon niet. Punt. Al vanaf dat ie geboren werd. Is een chronisch nee-zegger en nee-doener. Uiteraard heb ik daar ook wel weer een (wederom briljante ) aanpak voor, maar blijft veel meer enrgie vreten dan bij oudtse.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 5 juli 2009 om 13:09
zondag 5 juli 2009 om 16:30
quote:tilalia2 schreef op 05 juli 2009 @ 11:49:
Als je je kind een 'heads up' geeft, een aankondiging van wat je gaat doen, wil het ook nog wel eens makkelijker gaan. "Over 3 minuten gaan we aankleden/ontbijten/weg/naar school. 1 minuut vantevoren (en minuten zijn heel flexibel in hun tijdsduur ) weer, en dan melden dat er iets gebeurt.
Verder niks vragen als je geen nee wilt horen "Ga je je aankleden?" 'nee!', maar "Het is nu tijd om je aan te kleden".
Hoe deed je het eerder? Hij is niet opeens 5, wat deed jij vroeger en hoe reageerde hij daarop? Bijvoorbeeld toen ie een peuter was? Ik denk dat daar de basis van het leren luisteren ligt, als je het ze dan niet leert wordt het later erg moeilijk, leer je het ze dan wel, dan kan je daar later veel makkelijker op teruggrijpen.Volledig mee eens. Ik wil ook niet ineens uit mijn werk (in hun geval spel) gehaald worden omdat iets NU moet. Drie minuten voorbij, dan zijn ze ook voorbij en dan is het wel NU. Geen discussie verder.
Als je je kind een 'heads up' geeft, een aankondiging van wat je gaat doen, wil het ook nog wel eens makkelijker gaan. "Over 3 minuten gaan we aankleden/ontbijten/weg/naar school. 1 minuut vantevoren (en minuten zijn heel flexibel in hun tijdsduur ) weer, en dan melden dat er iets gebeurt.
Verder niks vragen als je geen nee wilt horen "Ga je je aankleden?" 'nee!', maar "Het is nu tijd om je aan te kleden".
Hoe deed je het eerder? Hij is niet opeens 5, wat deed jij vroeger en hoe reageerde hij daarop? Bijvoorbeeld toen ie een peuter was? Ik denk dat daar de basis van het leren luisteren ligt, als je het ze dan niet leert wordt het later erg moeilijk, leer je het ze dan wel, dan kan je daar later veel makkelijker op teruggrijpen.Volledig mee eens. Ik wil ook niet ineens uit mijn werk (in hun geval spel) gehaald worden omdat iets NU moet. Drie minuten voorbij, dan zijn ze ook voorbij en dan is het wel NU. Geen discussie verder.
zondag 5 juli 2009 om 16:58
quote:Liedjepiedje schreef op 05 juli 2009 @ 13:09:
Als hij nog niet wilt luisteren als je hem persoonlijk hebt aangesproken. Tellen helpt vaak ook. Dit gebruik ik op school regelmatig. Ik tel tot drie dan heeft iedereen zijn rekenboek op tafel. Zo kan je zeggen: Ik tel tot drie dan ben je bij mij en gaan we aankleden o.i.d.
Ook ik tel tot drie (ben ook juf). Dat werkt inderdaad als een trein, terwijl daar dus nooit consequenties aan vast zitten. Maar meestal heb ik 't dan al een paar keer gezegd. Ook de kookwekker zetten werkt heel erg goed (tip van dit forum).
Stand van zaken toen we de deur uitgingen:
Bananenschil opruimen: één keer gezegd
Schoenen aan: twee keer gezegd
Het viel nu dus reuze mee, maar de rest van de dag had-ie een feestje, en ik heb 'em nu pas weer thuis. Ik hoop dat 't vanzelf overgaat, want eigenlijk gebruik ik al jullie tips dus al.
Als hij nog niet wilt luisteren als je hem persoonlijk hebt aangesproken. Tellen helpt vaak ook. Dit gebruik ik op school regelmatig. Ik tel tot drie dan heeft iedereen zijn rekenboek op tafel. Zo kan je zeggen: Ik tel tot drie dan ben je bij mij en gaan we aankleden o.i.d.
Ook ik tel tot drie (ben ook juf). Dat werkt inderdaad als een trein, terwijl daar dus nooit consequenties aan vast zitten. Maar meestal heb ik 't dan al een paar keer gezegd. Ook de kookwekker zetten werkt heel erg goed (tip van dit forum).
Stand van zaken toen we de deur uitgingen:
Bananenschil opruimen: één keer gezegd
Schoenen aan: twee keer gezegd
Het viel nu dus reuze mee, maar de rest van de dag had-ie een feestje, en ik heb 'em nu pas weer thuis. Ik hoop dat 't vanzelf overgaat, want eigenlijk gebruik ik al jullie tips dus al.
zondag 5 juli 2009 om 17:35
Mijn tip: ga gewoon van het ergste uit, dan valt het altijd mee. Dus als je kind zijn schoenen aan moet trekken voor het naar school gaan, trek er dan gewoon 10 minuten voor uit. Dan ben jij sowieso een stuk relaxter omdat je weet dat je niet te laat komt als het wat langzamer gaat. En ja, de ene dag zal hij het in een keer doen, de andere dag in twee drie vier of 10 keer of trek je ze uit wanhoop maar zelf bij hem aan. Maar zorg vooral dat je die tijdsdruk vermijdt door gewoon tijdig te beginnen.
Verder zag ik alles al voorbij komen, tijdig aankondigen: over 10 minuten gaan we naar school en moet je je schoenen aandoen, Nog 5 minuten en dan per minuut aftellen.
Uitleggen waarom lijkt mij vanzelfsprekend eigenlijk. Kost een regel tekst extra en bespaart een hoop gezeur.
Zelf relaxed blijven is volgens mij echt de sleutel want je zal altijd zien dat als je snel moet zijn en onder tijdsdruk staat, je kind zijn kont tegen de krib gooit en alles lijkt te doen om te laat te komen. Niet express ofzo maar zo werkt het gewoon.
Verder zag ik alles al voorbij komen, tijdig aankondigen: over 10 minuten gaan we naar school en moet je je schoenen aandoen, Nog 5 minuten en dan per minuut aftellen.
Uitleggen waarom lijkt mij vanzelfsprekend eigenlijk. Kost een regel tekst extra en bespaart een hoop gezeur.
Zelf relaxed blijven is volgens mij echt de sleutel want je zal altijd zien dat als je snel moet zijn en onder tijdsdruk staat, je kind zijn kont tegen de krib gooit en alles lijkt te doen om te laat te komen. Niet express ofzo maar zo werkt het gewoon.
zondag 5 juli 2009 om 18:36
Zoooo herkenbaar dit. Later vanavond ga ik eens even lezen of er een tip bij zit die misschien bij mijn zoon zou werken. Mijn zoon is overigens ook bijna 5.
Het enige wat hier helpt is tot 3 tellen. Inmiddels is het voor mijn zoon een sport om 'het' al gedaan te hebben voor ik 1 heb gezegd. Leuk want hij doet het in ieder geval, maar het is zooooo vermoeiend altijd te moeten dreigen met tellen. En bij sommige dingen, vooral aankleden, helpt het ook vaak niet. Aankleden is hier echt hét issue. Al trek ik er 3 kwartier voor uit, dan nog hebben we uiteindelijk stress......
Het enige wat hier helpt is tot 3 tellen. Inmiddels is het voor mijn zoon een sport om 'het' al gedaan te hebben voor ik 1 heb gezegd. Leuk want hij doet het in ieder geval, maar het is zooooo vermoeiend altijd te moeten dreigen met tellen. En bij sommige dingen, vooral aankleden, helpt het ook vaak niet. Aankleden is hier echt hét issue. Al trek ik er 3 kwartier voor uit, dan nog hebben we uiteindelijk stress......
zondag 5 juli 2009 om 20:03
Soms werkt het wel, niet altijd. Maar ik heb er eigenlijk een beetje genoeg van dat ik overal wedstrijdjes van moet maken (eerlijk gezegd ben ik weleens bang dat ik te vaak ergens een wedstrijdje van gemaakt heb in het verleden, waardoor hij nu niet meer luistert als er geen wedstrijdelement aan vast zit....). Ik wil gewoon dat hij luistert als ik hem wat zeg. Maar dat is bij mijn Schorrie echt teveel gevraagd.
zondag 5 juli 2009 om 20:06
zondag 5 juli 2009 om 20:42
Wat ik nog mis is niet te vaak herhalen. Soms heb ik iets al 3 keer gevraagd voordat dochter eigenlijk echt kan reageren. Daar word ik vooral gek van en het lijkt alsof dochter slecht luistert. En als ik het 1 keer zeg en dan ga doen wat er gedaan moet worden dochter bijna altijd snel komt. Dus geef je kind ook even de tijd om te reageren.
zondag 5 juli 2009 om 20:52
quote:tilalia2 schreef op 05 juli 2009 @ 11:49:
Als je je kind een 'heads up' geeft, een aankondiging van wat je gaat doen, wil het ook nog wel eens makkelijker gaan. "Over 3 minuten gaan we aankleden/ontbijten/weg/naar school. 1 minuut vantevoren (en minuten zijn heel flexibel in hun tijdsduur ) weer, en dan melden dat er iets gebeurt.
Verder niks vragen als je geen nee wilt horen "Ga je je aankleden?" 'nee!', maar "Het is nu tijd om je aan te kleden".
Hoe deed je het eerder? Hij is niet opeens 5, wat deed jij vroeger en hoe reageerde hij daarop? Bijvoorbeeld toen ie een peuter was? Ik denk dat daar de basis van het leren luisteren ligt, als je het ze dan niet leert wordt het later erg moeilijk, leer je het ze dan wel, dan kan je daar later veel makkelijker op teruggrijpen.Bedankt he? ik heb een peuter die niet luistert en dacht even mee te lezen, voor wat nuttige tips, maar ik begrijp dat het nu een verloren zaak is
Als je je kind een 'heads up' geeft, een aankondiging van wat je gaat doen, wil het ook nog wel eens makkelijker gaan. "Over 3 minuten gaan we aankleden/ontbijten/weg/naar school. 1 minuut vantevoren (en minuten zijn heel flexibel in hun tijdsduur ) weer, en dan melden dat er iets gebeurt.
Verder niks vragen als je geen nee wilt horen "Ga je je aankleden?" 'nee!', maar "Het is nu tijd om je aan te kleden".
Hoe deed je het eerder? Hij is niet opeens 5, wat deed jij vroeger en hoe reageerde hij daarop? Bijvoorbeeld toen ie een peuter was? Ik denk dat daar de basis van het leren luisteren ligt, als je het ze dan niet leert wordt het later erg moeilijk, leer je het ze dan wel, dan kan je daar later veel makkelijker op teruggrijpen.Bedankt he? ik heb een peuter die niet luistert en dacht even mee te lezen, voor wat nuttige tips, maar ik begrijp dat het nu een verloren zaak is
zondag 5 juli 2009 om 21:02
Morrie, hier ook zo toen mijn zoon zo oud was. Ik loste dat op door luchtig te zeggen: Ik ga nog niet tellen hoor, ik vraag het gewoon nog een keer vriendelijk.
Zo wist hij wel wat de volgende stap was, maar hoefde hij de 'vernedering' van het tellen niet te ondergaan. Of wel, als hij niet luisterde.
Zo wist hij wel wat de volgende stap was, maar hoefde hij de 'vernedering' van het tellen niet te ondergaan. Of wel, als hij niet luisterde.
zondag 5 juli 2009 om 21:09
tja, ik heb een kind dat standaard niet luistert, zelfs als ik haar vastpak, op haar hoogte ga zitten en haar me aan laat kijken gaat haar hoofd nog alle kanten op om mij maar niet aan te hoeven kijken. En buiten dat ze niet luistert is het een geboren treuzelaar, ik probeer uiteraard altijd gnoeg tijd te nemen voor het ochtendritueel, maar ze doet zo lang over haar boterham, aankleden, haar kammen etc, dat het uiteindelijk altijd haasten wordt. En dat gaat al helemaal niet met haar, want ze moet altijd nog even dit, nog even dat, en ze heeft zo veel te praten dat je er zelf niet meer tussen komt. Ik geloof dat het een lost case is En het is ook een beetje dat ik mijn geduld met haar verlies hoor. Omdat dit niet incidenteel is, maar dagelijkse praktijk, de hele dag door zo'n beetje. :Maar ik lees toch graag even mee of er nog dingen tussen staan die we nog niet doen.
zondag 5 juli 2009 om 21:11
Fijn MissMara, de herkenning.
Ik ga er op letten wat luchtiger te reageren inderdaad. Volgens mij snauw ik hem af en toe namelijk meer toe dat ik niet zou hoeven tellen als hij gewoon deed wat ik van hem vroeg. De frustratie druipt er op zo'n moment soms vanaf.
Citronella, ik herken veel van wat je schrijft hoor. Al verlies ik meestal mijn geduld niet, zeer frustrerend vind ik het wel. Vooral het feit dat als ik voor Schorrie ga staan om zijn aandacht te trekken, hij dan nog alle kanten op kijkt behalve naar mij(n ogen).
Ik ga er op letten wat luchtiger te reageren inderdaad. Volgens mij snauw ik hem af en toe namelijk meer toe dat ik niet zou hoeven tellen als hij gewoon deed wat ik van hem vroeg. De frustratie druipt er op zo'n moment soms vanaf.
Citronella, ik herken veel van wat je schrijft hoor. Al verlies ik meestal mijn geduld niet, zeer frustrerend vind ik het wel. Vooral het feit dat als ik voor Schorrie ga staan om zijn aandacht te trekken, hij dan nog alle kanten op kijkt behalve naar mij(n ogen).
zondag 5 juli 2009 om 21:27
Morrie, wees maar lief voor hem, voor zulke jongens is het al best een worsteling om de dag goed door te komen (voor anderen: wij hebben eerder geconcludeerd dat onze jongens nogal op elkaar lijken). Of lief is misschien niet het woord, maar geduldig en respectvol misschien wel. Of beter nog: beleefd. Mijn zoon hecht erg aan een heldere, correcte behandeling. Dus idd op vriendelijke toon alles vragen, rustig alles aankondigen, hem niet aan het schrikken maken door (onnodig) uit je slof te schieten etc. Soms ben ik eigenlijk ook niet meer geduldig, maar je kunt geduldig en vriendelijk natuurlijk ook wel acteren. Dat is onze baan als ouders, toch? Het werkt hier wel, hoe rustiger/vriendelijker/correcter we communiceren, hoe beter hij luistert. Alsof hij zich dan pas goed kan concentreren ofzo.
En Morrie, een hart onder de riem: de afgelopen maanden is hij enorm 'gegroeid' in zijn doen en laten. Hij is bijna 6 nu en aankleden gaat zonder problemen, hij droogt zich zelfstandig af na een bad, poetst zijn tanden, smeert zijn brood - heel normaal voor andere 6jarigen misschien, maar voor zo'n dromerig en ongeconcentreerd kind als het onze heel bijzonder. En nee, dat had ik een half jaar geleden niet durven dromen!
En Morrie, een hart onder de riem: de afgelopen maanden is hij enorm 'gegroeid' in zijn doen en laten. Hij is bijna 6 nu en aankleden gaat zonder problemen, hij droogt zich zelfstandig af na een bad, poetst zijn tanden, smeert zijn brood - heel normaal voor andere 6jarigen misschien, maar voor zo'n dromerig en ongeconcentreerd kind als het onze heel bijzonder. En nee, dat had ik een half jaar geleden niet durven dromen!
zondag 5 juli 2009 om 21:34
Ik probeer naar je te luisteren, MissMara, ik vrees dat ik ook zo'n dromerig, ongeconcentreerd exemplaar heb, maar dan in de vorm van een meisje van 3, bijna 4. En ik weet dat je ergens gelijk hebt, maar het valt me zwaar, in de praktijk, de hele dag rekening houden met haar gevoeligheden, haar trage tempo, haar bijzondere aanpak (als ik iets "fout" doe (lees, iets anders dan ze verwacht had), slaat ze op tilt) en vooral dat ze me meestal gewoon negeert, of dwars door me heen praat.
zondag 5 juli 2009 om 21:37
Een ding wat ik wel moeilijk vind: mijn man en ik merkten laatst op dat we onze zoon op heel veel momenten van de dag terechtwijzen of waarschuwen. Let op, je stoot bijna je glas om, raap even dat stuk klei op voordat je erop staat, eerst even naar de wc anders plas je in je broek, eerst je handen wassen voordat je aan je (baby)broertje zit, niet je vieze mond aan je trui afvegen, niet van tafel voor je het gevraagd hebt, licht uit, deur dicht.... jullie kennen het vast wel.
We vonden het eigenlijk vervelend dat hij zoveel 'opdrachten' kreeg - dat geeft hem best veel stress, zoals jullie hierboven lazen is het een dromerig kind wat zich snel 'overvraagd' voelt. Hij heeft al eerder aangegeven dat hij soms somber is omdat er zoveel moet.
Zitten jullie ook zo bovenop het gedrag van je kleuters? Of laten jullie ze meer hun gang gaan? Niet knoeien etc. is toch ook onderdeel van de opvoeding? Of verbetert de sfeer als je daar minder op let? (btw: ook na 100x zeggen vergeet onze zoon dat het niet de bedoeling is om bijvoorbeeld zijn mond aan zijn schouder af te vegen, zodat hij bijna altijd op school komt met een heerlijk naar Duo Penotti en pindakaas ruikende trui )
We vonden het eigenlijk vervelend dat hij zoveel 'opdrachten' kreeg - dat geeft hem best veel stress, zoals jullie hierboven lazen is het een dromerig kind wat zich snel 'overvraagd' voelt. Hij heeft al eerder aangegeven dat hij soms somber is omdat er zoveel moet.
Zitten jullie ook zo bovenop het gedrag van je kleuters? Of laten jullie ze meer hun gang gaan? Niet knoeien etc. is toch ook onderdeel van de opvoeding? Of verbetert de sfeer als je daar minder op let? (btw: ook na 100x zeggen vergeet onze zoon dat het niet de bedoeling is om bijvoorbeeld zijn mond aan zijn schouder af te vegen, zodat hij bijna altijd op school komt met een heerlijk naar Duo Penotti en pindakaas ruikende trui )
zondag 5 juli 2009 om 21:37
Acteren, dat kan ik wel . Als je mij/ons soms bezig ziet tijdens bijvoorbeeld het eten met onze zoon dan merken we gekscherend weleens op dat als we acteur wilden worden, we niet meer naar de toneelschool zouden hoeven .
Wij zijn 2 weken met vakantie geweest en ik moet zeggen dat het eenmaal thuis de afgelopen week wel iets beter ging. Net of hij weer gegroeid is in de vakantie (dat is me wel vaker opgevallen in vakanties). Het aankleden ging iets beter. En ik denk dat daarbij ook meespeelt dat mijn vriend en ik minder gehaast zijn, we meer tijd positieve tijd voor hem hebben. We helpen hem dan ook meer in plaats van constant 'op te voeden cq te corrigeren' en hem te leren alles zelf te doen.
Ik hoop dat ik volgend jaar als hij bijna 6 is ook zo positief kan zijn!
Wij zijn 2 weken met vakantie geweest en ik moet zeggen dat het eenmaal thuis de afgelopen week wel iets beter ging. Net of hij weer gegroeid is in de vakantie (dat is me wel vaker opgevallen in vakanties). Het aankleden ging iets beter. En ik denk dat daarbij ook meespeelt dat mijn vriend en ik minder gehaast zijn, we meer tijd positieve tijd voor hem hebben. We helpen hem dan ook meer in plaats van constant 'op te voeden cq te corrigeren' en hem te leren alles zelf te doen.
Ik hoop dat ik volgend jaar als hij bijna 6 is ook zo positief kan zijn!
zondag 5 juli 2009 om 21:41
quote:citronella schreef op 05 juli 2009 @ 21:34:
Ik probeer naar je te luisteren, MissMara, ik vrees dat ik ook zo'n dromerig, ongeconcentreerd exemplaar heb, maar dan in de vorm van een meisje van bijna 3, bijna 4. En ik weet dat je ergens gelijk hebt, maar het valt me zwaar, in de praktijk, de hele dag rekening houden met haar gevoeligheden, haar trage tempo, haar bijzondere aanpak (als ik iets "fout" doe (lees, iets anders dan ze verwacht had), slaat ze op tilt) en vooral dat ze me meestal gewoon negeert, of dwars door me heen praat.Het is ook heel moeilijk om zo'n kind te hebben! En vooral die laatste dingen - negeren en door je heen praten - die kunnen echt niet. Daar maak ik hier ook wel een groot punt van, als hij dat doet. Maar hij is alweer wat ouder he. Zou het bij jullie helpen als jullie samen gedragsregels opstelt - voor haar en voor jullie? Dan kun je die ergens ophangen en ernaar wijzen. Of is dat nog te moeilijk voor haar?
Ik probeer naar je te luisteren, MissMara, ik vrees dat ik ook zo'n dromerig, ongeconcentreerd exemplaar heb, maar dan in de vorm van een meisje van bijna 3, bijna 4. En ik weet dat je ergens gelijk hebt, maar het valt me zwaar, in de praktijk, de hele dag rekening houden met haar gevoeligheden, haar trage tempo, haar bijzondere aanpak (als ik iets "fout" doe (lees, iets anders dan ze verwacht had), slaat ze op tilt) en vooral dat ze me meestal gewoon negeert, of dwars door me heen praat.Het is ook heel moeilijk om zo'n kind te hebben! En vooral die laatste dingen - negeren en door je heen praten - die kunnen echt niet. Daar maak ik hier ook wel een groot punt van, als hij dat doet. Maar hij is alweer wat ouder he. Zou het bij jullie helpen als jullie samen gedragsregels opstelt - voor haar en voor jullie? Dan kun je die ergens ophangen en ernaar wijzen. Of is dat nog te moeilijk voor haar?
zondag 5 juli 2009 om 21:41
MissMara, wij laten Schorrie meer zijn gang gaan, zitten er niet zo bovenop. Als ik weleens andere ouders hoor denk ik dat wij met sommige dingen best 'laks' zijn. Zoals bijvoorbeeld handen wassen of netjes aan tafel zitten (Schorrie blijft wel zitten, maar zit niet stil of netjes en hoeft ook niet zijn bord leeg te eten). Voor ons werkt dat goed.
Pick your battles is wel mijn motto qua opvoeden. Ik heb bepaalde zaken die ik belangrijk vind, en bijvoorbeeld handen wassen voor het eten of na het plassen hoort daar voor ons (hoe vies sommigen dat ook zullen vinden ) op dit moment nog niet bij.
Pick your battles is wel mijn motto qua opvoeden. Ik heb bepaalde zaken die ik belangrijk vind, en bijvoorbeeld handen wassen voor het eten of na het plassen hoort daar voor ons (hoe vies sommigen dat ook zullen vinden ) op dit moment nog niet bij.
