Ik weet het niet meer

Hey forummers,

Een poosje geleden heb ik een topic geplaatst over bij elkaar blijven voor je kind.
Ex en ik kunnen goed met elkaar door een deur, bijna nooit ruzie, en met een pittige peuter is het prettig dat je op elkaar terug kan vallen. Vooral ik vind de zorg zwaar, vader heeft daar minder last van.

We doen dit nu dus een aantal weken en voorop gesteld, voor mijn zoontje is dit super. Dit is wat ik ook had verwacht. Papa en mama altijd in de buurt, niet het gesleep van het ene naar een ander huis maar een vaste basis. Ik realiseer me maar weer te meer hoe belangrijk een gezinsbasis is en hoe fucked up het voor kinderen is dat ouders uit elkaar gaan.

Maar.... ondanks dat ik mijn zoontje zie opbloeien, de zorg voor mij stukken minder zwaar is voel ik me enorm ongelukkig. Vooral vanaf het moment dat mijn zoontje naar bed is gebracht. Ik voel me niet op mijn gemak, wil graag naar mijn eigen huisje, mijn eigen ruimte en mijn privacy.
Mijn ex is ‘s avonds bijna altijd weg, vanaf 20:00 uur ongeveer, hij is vaak tussen 22:00 en 23:00 uur weer thuis. Ik ga vaak voor 22:00 al naar bed zodat ik hem niet meer hoef te zien ‘s avonds. Hij vindt het altijd gezellig om samen een kopje koffie te doen, van mij hoeft dat echt niet.
Het grote verschil tussen ons is dat hij juist geniet van een beetje aanspraak in huis en ik echt totaal niet. Ik wil het liefst helemaal met rust gelaten worden vanaf het moment dat zoontje op bed ligt maar dat gaat dus niet helemaal.

Dit weekend ben ik weer in mijn eigen huisje geweest en dat was een verademing, wat heerlijk om alleen te zijn... nu zondagavond weer bij ex in huis en ik voel me weer zo niet happy.

Ik weet niet meer wat te doen. Het voelt egoïstisch om voor mijn eigen geluk te kiezen maar ik ben bang dat ik dit niet kan volhouden... anderzijds als ik weer grotendeels alleen voor de zorg van zoontje kom te staan wordt het ook weer enorm zwaar en zoontje heeft nu eindelijk wat rust en stabiliteit... De momenten met zijn drieën geniet ik trouwens wel omdat zoontje zo lekker in zijn vel zit. Het zijn de avonden/nachten die ik die echt niet trek.

Ik weet niet hoe nu verder, het voelt alsof ik geen kant op kan. Wat zouden jullie doen?

redbulletje schreef: ↑

24-09-2019 22:16

Zij kan toch gewoon in haar eigen huis wonen, maar het kind bij haar ex? Waarom zou het kind bij haar moeten wonen? Zij kan langsgaan en tijd met hem doorbrengen zoals ze nu ook al doet, maar dan gewoon naar huis gaan zodra het kind op bed ligt.

Ja (zucht) dat had ik ook het liefst zo gezien, althans voor nu. Maar dat lukt dus niet met een vader die dag en nacht werkt.
Bedankt iedereen voor het meedenken en voor de zinvolle en zinloze reacties. wat mij betreft is dit topic gesloten. Ik kom er zelf wel uit.

redbulletje schreef: ↑

24-09-2019 22:16

Zij kan toch gewoon in haar eigen huis wonen, maar het kind bij haar ex? Waarom zou het kind bij haar moeten wonen? Zij kan langsgaan en tijd met hem doorbrengen zoals ze nu ook al doet, maar dan gewoon naar huis gaan zodra het kind op bed ligt.

Ja (zucht) dat had ik ook het liefst zo gezien, althans voor nu. Maar dat lukt dus niet met een vader die dag en nacht werkt.
Bedankt iedereen voor het meedenken en voor de zinvolle en zinloze reacties. wat mij betreft is dit topic gesloten. Ik kom er zelf wel uit.

Nee ik heb geen natuurlijk overwicht en voel mij onzeker als moeder. Ik kan mezelf helaas niet in 1 dag omtoveren tot een moeder die dat wel heeft.
Het is een proces dat moet groeien. Overigens heb ik mijn zoontje vanavond zelf naar bed gebracht en dat was geen strijd.
Het is echt niet allemaal alleen maar ellende, er gaan ook dingen wel goed.

Ceylon schreef: ↑

25-09-2019 10:52

Misschien iets om rekening mee te houden: Kinderen doen verrassend vaak precies wat jij van ze verwacht.

Jij verwacht gedoe met naar bed gaan, je man verwacht dat gedoe niet.

Hetzelfde zie je vaak bij kindjes die naar een peuterspeelzaal gaan. Mama verwacht dat het kind dat moeilijk gaat vinden, kind zet het op een brullen (vaak totdat mama uit het zicht is). Papa denkt: wat een kul en levert kind zonder problemen af.

Uiteraard moet je datgene wat je wilt ook duidelijk uitspreken en het biedt geen garanties. Maar het kan wel helpen.

Ja dit realiseer ik mij ook en heb ik ook over gelezen. Het bewust zijn hiervan heeft helaas nog geen wonderen verricht haha. maar het is sowieso goed om in mijn achterhoofd te houden.