Kinderen
alle pijlers
Ik wil geen logeerpartijtjes meer
maandag 10 augustus 2009 om 16:54
Mijn zoon (9) heeft een neef van dezelfde leeftijd. Hij woont op een dik uur afstand rijden. Ze zien elkaar wel regelmatig met verjaardagen maar moeder van neefje vraagt mijn zoon ook regelmatig te logeren. Nu ben ik op zich niet zo'n fan van neefje. Het kind is hoogbegaafd en moeilijk in de omgang. Zijn moeder vraagt heel vaak kinderen om te komen spelen, eten, logeren ed om neefje zoet te houden. Hij is enig kind en kan zichzelf totaal niet vermaken. Mijn zoon vind die logeerpartijtjes geweldig, hij is zelf ook enig kind dus daarom ook wel, denk ik. Nu vroeg mijn schoonzusje mijn zoon weer te logeren. Zoon wil wel maar ik eigenlijk niet. Dat neefje wil zelf niet uit logeren maar stel dat dat binnenkort over is dan moet ik hem met goed fatsoen ook terugvragen en dat zie ik absoluut niet zitten. Ik kan slecht met hem omgaan. Samen spelen op de computer gaat prima maar zodra ze bijv. gaan voetballen heeft neefje de bal op het dak getrapt, de buurkinderen huilend naar huis doen rennen en mijn halve tuin geruineerd. De laatste keer dat zoon ging logeren hadden ze na 1 dag ruzie gemaakt en toen zei ik meteen al dan wordt er voorlopig niet meer gelogeerd. Maar nu wil zoon wel weer heen. Hoe kom ik hier toch vanaf zonder mensen boos te maken of te beledigen?
dinsdag 11 augustus 2009 om 09:22
quote:tubbs schreef op 10 augustus 2009 @ 23:33:
[...]
Beter lezen hé, die belediging was voor mij bedoeld en niet voor zoon.
Ik las goed. Je schrijft zelf dat je neefje doet alsof je zoon minder weet. En jij weet toch heel zeker dat je kind bijna de beste van de klas is. Misschien zelf beter lé-zen!?
En vertel eens dan, wat houdt hoogbegaafd zijn in?
Ik was van plan hier serieus antwoord op te geven tot ik de rest van je postings las. Ik ga mijn tijd niet verspillen met uitleggen wat iemand toch niet wil horen. Iets met parels en zwijnen enzo.
[...]
Beter lezen hé, die belediging was voor mij bedoeld en niet voor zoon.
Ik las goed. Je schrijft zelf dat je neefje doet alsof je zoon minder weet. En jij weet toch heel zeker dat je kind bijna de beste van de klas is. Misschien zelf beter lé-zen!?
En vertel eens dan, wat houdt hoogbegaafd zijn in?
Ik was van plan hier serieus antwoord op te geven tot ik de rest van je postings las. Ik ga mijn tijd niet verspillen met uitleggen wat iemand toch niet wil horen. Iets met parels en zwijnen enzo.
dinsdag 11 augustus 2009 om 09:22
Tubbs:
De karaktertrekjes die jij beschrijft van je neefje is helaas wel iets waar veel hoogbegaafde kinderen mee kampen.
(mijn zoontje is ook hoogbegaafd en kon altijd heel moeilijk met andere kinderen spelen,zeer dominant, ook zijn eigendommen werden zeer 'egocentrisch' verdedigd, woedeaanvallen waar je u tegen zegt, kon zich niet alleen vermaken en hij had altijd een neiging om aan andere kinderen te laten weten hoe slim hij wel niet is...Als ouders hebben wij alle tijd en energie erin gestoken om hem vooral sociaal te begeleiden. Begrijp wel dat een kind dit vaak niet bewust doet. Hun eigen inteligentie zit hen vaak flink in de weg. (een volwassen kennis verpakt in een kinderlichaam, terwijl het kind niets liever wil dan kind zijn, dat wordt nog wel eens vergeten)
Eerlijkheid gebied te zeggen dat mijn zoontje enorm vooruit is gegaan in zijn gedrag. Nu in de zomervakantie speelt hij ook alleen, deelt zijn dingen echt super! Het feit dat jouw neefje met 9 jaar nog dit gedrag vertoont vind ik geen goed teken.
Ik kan mij goed voorstellen dat je schoonzus vaak kinderen uitnodigt om wellicht de sociale vaardigheden van haar zoon te verbeteren.
Ik vind het pijnlijk dat volwassen mensen zulke kinderen benaderen als halve volwassenen. Persoonlijk vindt ik het best erg dat jij, als volwassen vrouw, een KIND wil uitsluiten, en niet in je zoontjes leven vind passen... Nogmaals het is een kind....
Daarnaast vind ik wel dat je schoonzus hem meer moet begeleiden in bepaalde gedragingen, voor zijn eigen bestwil.
Mijn zoontje had veel aan het boek " hoogbegaafd, nou en' van Wendy Lammers. Met dit boek kon ik hem uitleggen waarom het contact met andere kinderen soms zo moeilijk verloopt, heeft er echt veel aan gehad, en zo nu en dan wordt hij er weer bij gepakt...
De karaktertrekjes die jij beschrijft van je neefje is helaas wel iets waar veel hoogbegaafde kinderen mee kampen.
(mijn zoontje is ook hoogbegaafd en kon altijd heel moeilijk met andere kinderen spelen,zeer dominant, ook zijn eigendommen werden zeer 'egocentrisch' verdedigd, woedeaanvallen waar je u tegen zegt, kon zich niet alleen vermaken en hij had altijd een neiging om aan andere kinderen te laten weten hoe slim hij wel niet is...Als ouders hebben wij alle tijd en energie erin gestoken om hem vooral sociaal te begeleiden. Begrijp wel dat een kind dit vaak niet bewust doet. Hun eigen inteligentie zit hen vaak flink in de weg. (een volwassen kennis verpakt in een kinderlichaam, terwijl het kind niets liever wil dan kind zijn, dat wordt nog wel eens vergeten)
Eerlijkheid gebied te zeggen dat mijn zoontje enorm vooruit is gegaan in zijn gedrag. Nu in de zomervakantie speelt hij ook alleen, deelt zijn dingen echt super! Het feit dat jouw neefje met 9 jaar nog dit gedrag vertoont vind ik geen goed teken.
Ik kan mij goed voorstellen dat je schoonzus vaak kinderen uitnodigt om wellicht de sociale vaardigheden van haar zoon te verbeteren.
Ik vind het pijnlijk dat volwassen mensen zulke kinderen benaderen als halve volwassenen. Persoonlijk vindt ik het best erg dat jij, als volwassen vrouw, een KIND wil uitsluiten, en niet in je zoontjes leven vind passen... Nogmaals het is een kind....
Daarnaast vind ik wel dat je schoonzus hem meer moet begeleiden in bepaalde gedragingen, voor zijn eigen bestwil.
Mijn zoontje had veel aan het boek " hoogbegaafd, nou en' van Wendy Lammers. Met dit boek kon ik hem uitleggen waarom het contact met andere kinderen soms zo moeilijk verloopt, heeft er echt veel aan gehad, en zo nu en dan wordt hij er weer bij gepakt...
dinsdag 11 augustus 2009 om 09:25
quote:mamalelie schreef op 11 augustus 2009 @ 00:00:
Minny, je hebt anders en anders. Ik weet natuurlijk niet in hoeverre jouw Mini anders is, maar ik heb een kennis met een zwaar gehandicapt zoontje. We zijn wel eens samen naar een dierentuin geweest. En sommige mensen reageren... nouja, ik voelde me alsof we in de dierentuin rondliepen, maar dan als apen. Dus ik kan jouw reactie wel een beetje begrijpen (behalve dan dat ik aan het einde van de dag met mijn gezonde dochter naar huis kon gaan).Sorry, maar van dit soort postings krijg ik echt een beetje een jeuk gevoel.... Dat is bijna niet in te voelen als je moeder bent van een 'anders' kindje. Want dat is niet alleen in de dierentuin, dat is overal waar je bent. Thuis, op verjaardagen, als je boodschappen doet. En waarschijnlijk geneer jij je meer dan die moeder, die geniet dat haar kindje het naar zijn zin heeft.
Minny, je hebt anders en anders. Ik weet natuurlijk niet in hoeverre jouw Mini anders is, maar ik heb een kennis met een zwaar gehandicapt zoontje. We zijn wel eens samen naar een dierentuin geweest. En sommige mensen reageren... nouja, ik voelde me alsof we in de dierentuin rondliepen, maar dan als apen. Dus ik kan jouw reactie wel een beetje begrijpen (behalve dan dat ik aan het einde van de dag met mijn gezonde dochter naar huis kon gaan).Sorry, maar van dit soort postings krijg ik echt een beetje een jeuk gevoel.... Dat is bijna niet in te voelen als je moeder bent van een 'anders' kindje. Want dat is niet alleen in de dierentuin, dat is overal waar je bent. Thuis, op verjaardagen, als je boodschappen doet. En waarschijnlijk geneer jij je meer dan die moeder, die geniet dat haar kindje het naar zijn zin heeft.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 11 augustus 2009 om 09:34
Maleficient en Minny .
Heel soms zou ik willen dat je aan de buitenkant kon zien dat kind anders is. Tenminste, voor mij is hij niet anders, anders ten opzichte van de huidige geldende norm in de maatschappij. Dan zou je zien dat er iets was. Dan zou je zien dat hij ondanks dat hoge niveau, toch heel veel moeite met de gewone dingen heeft. Dan zou je zien dat hij al zo ver gekomen is ondertussen. En nog vaker zou ik willen dat men (familie omgeving etc) zou kunnen zien wi hij echt is. Dat ze ook zijn lieve goede kanten zouden zien. In plaats van zeiken over de rest. In plaats van de meest wazige opvoedadviezen uit te delen en dan denken het probleem voor je opgelost te hebben. Soms zou ik willen...
Heel soms zou ik willen dat je aan de buitenkant kon zien dat kind anders is. Tenminste, voor mij is hij niet anders, anders ten opzichte van de huidige geldende norm in de maatschappij. Dan zou je zien dat er iets was. Dan zou je zien dat hij ondanks dat hoge niveau, toch heel veel moeite met de gewone dingen heeft. Dan zou je zien dat hij al zo ver gekomen is ondertussen. En nog vaker zou ik willen dat men (familie omgeving etc) zou kunnen zien wi hij echt is. Dat ze ook zijn lieve goede kanten zouden zien. In plaats van zeiken over de rest. In plaats van de meest wazige opvoedadviezen uit te delen en dan denken het probleem voor je opgelost te hebben. Soms zou ik willen...
dinsdag 11 augustus 2009 om 09:37
quote:tubbs schreef op 10 augustus 2009 @ 16:54:
Hoe kom ik hier toch vanaf zonder mensen boos te maken of te beledigen?
TO is trouwens geen seconde onduidelijk geweest hoor, haar doel en hulpvraag had ze heel duidelijk geformuleerd.
dus wat ze wil van ons is dat we gaan meedenken hoe ze vd logeerpartijtjes afkomt zonder mensen boos te maken of te beledigen.
nou, ik stel voor dat je een gesprek aan gaat met de moeder van het neefje. praat daarin vooral uit de ik-vorm en wat je moeilijk vind. dus: ik vind het moeilijk om om te gaan met neefje. daarom wil ik liever niet dat mijn zoontje nog komt logeren. ik hoop dat je daar begrip voor hebt.
waarschijnlijk wordt ze boos en is ze beledigd want hoe je het ook aanpakt, je beledigt iemand daarmee. als je aan iemands kind komt, kom je aan die persoon zelf.
maar jij hebt het dan in ieder geval wel op de juiste manier aangepakt en je zoontje hoeft tenminste niet meer eens in de zoveel weken een keer (heerlijk?) een weekendje de deur uit waarin hij allerlei leuke dingen gaat doen.
Hoe kom ik hier toch vanaf zonder mensen boos te maken of te beledigen?
TO is trouwens geen seconde onduidelijk geweest hoor, haar doel en hulpvraag had ze heel duidelijk geformuleerd.
dus wat ze wil van ons is dat we gaan meedenken hoe ze vd logeerpartijtjes afkomt zonder mensen boos te maken of te beledigen.
nou, ik stel voor dat je een gesprek aan gaat met de moeder van het neefje. praat daarin vooral uit de ik-vorm en wat je moeilijk vind. dus: ik vind het moeilijk om om te gaan met neefje. daarom wil ik liever niet dat mijn zoontje nog komt logeren. ik hoop dat je daar begrip voor hebt.
waarschijnlijk wordt ze boos en is ze beledigd want hoe je het ook aanpakt, je beledigt iemand daarmee. als je aan iemands kind komt, kom je aan die persoon zelf.
maar jij hebt het dan in ieder geval wel op de juiste manier aangepakt en je zoontje hoeft tenminste niet meer eens in de zoveel weken een keer (heerlijk?) een weekendje de deur uit waarin hij allerlei leuke dingen gaat doen.
dinsdag 11 augustus 2009 om 09:38
Ik heb laatst (ja echt serieus) moeten uitleggen aan iemand die heel dicht bij ons staat hoe het toch komt dat het kind met een contactstoornis zo slecht is in het onderhouden van sociale contacten. Heb wel gevraagd of ik nog even uit moest leggen waarom iemand zonder benen niet zo lekker loopt en waarom iemand die doof is niet echt goed reageert als je roept. Het is toch te gek voor woorden.
dinsdag 11 augustus 2009 om 09:47
quote:tubbs schreef op 10 augustus 2009 @ 23:51:
[...]
Jij hebt het over wat anders als waar ik het over heb.
Wat is iedereen hier toch aanvallend zeg, niet normaal.
Uiteraard twijfel ik geen moment aan het hoogbegaafd zijn van neefje maar niet aan het feit dat hij zich bijzonder vervelend gedraagt en het hoeft helemaal niet zo te zijn dat hij vervelend is omdat hij hoogbegaafd is.
Wat vinden jullie dan van zijn gedrag, bijv. het speelgoed van een ander zo snel mogelijk kapot willen maken en dat nog leuk vinden ook. Of keihard een bal tegen iemand's auto aantrappen. De juf op school uitschelden. Dieren moedwillig doodtrappen (spinnen, ed), tegen alle kleine kinderen roepen dat Sinterklaas niet bestaat.
Zal ik nog even doorgaan?
Hij is heel manisch in het beschermen van zijn eigen spullen. Niemand mag op zijn fiets, met zijn trein spelen etc.We hebben het hier over een kind, Tubbs. Ik vind jou op een weinig volwassen toon en manier posten over een kind wat het niet makkelijk heeft. Jij hebt de mond vol over inleving, maar ik denk dat je daar eerst zelf maar eens mee moet beginnen. naar je neefje toe en naar zijn moeder.
Je schrijft heel negatief over een moeder, die haar best doet om aan de behoeftes (en niet de wensen of grillen) van haar kind tegemoet te komen. petje af voor die moeder. Denk je dat zij het gedrag van haar zoontje toejuicht? Denk je dat zij dat niet ziet? Denk je dat zij daar geen verdriet van heeft? Een beetje meer compassie zou je niet misstaan.
Blijkbaar beschikt jou zoon over een scherpere blik dan jij en ziet hij wel degelijk ook de goede kanten van dit jochie. Want geen kind wil spelen met een kind wat alleen maar speelgoed stuk maakt en zijn eigen speelgoed niet wil delen.
[...]
Jij hebt het over wat anders als waar ik het over heb.
Wat is iedereen hier toch aanvallend zeg, niet normaal.
Uiteraard twijfel ik geen moment aan het hoogbegaafd zijn van neefje maar niet aan het feit dat hij zich bijzonder vervelend gedraagt en het hoeft helemaal niet zo te zijn dat hij vervelend is omdat hij hoogbegaafd is.
Wat vinden jullie dan van zijn gedrag, bijv. het speelgoed van een ander zo snel mogelijk kapot willen maken en dat nog leuk vinden ook. Of keihard een bal tegen iemand's auto aantrappen. De juf op school uitschelden. Dieren moedwillig doodtrappen (spinnen, ed), tegen alle kleine kinderen roepen dat Sinterklaas niet bestaat.
Zal ik nog even doorgaan?
Hij is heel manisch in het beschermen van zijn eigen spullen. Niemand mag op zijn fiets, met zijn trein spelen etc.We hebben het hier over een kind, Tubbs. Ik vind jou op een weinig volwassen toon en manier posten over een kind wat het niet makkelijk heeft. Jij hebt de mond vol over inleving, maar ik denk dat je daar eerst zelf maar eens mee moet beginnen. naar je neefje toe en naar zijn moeder.
Je schrijft heel negatief over een moeder, die haar best doet om aan de behoeftes (en niet de wensen of grillen) van haar kind tegemoet te komen. petje af voor die moeder. Denk je dat zij het gedrag van haar zoontje toejuicht? Denk je dat zij dat niet ziet? Denk je dat zij daar geen verdriet van heeft? Een beetje meer compassie zou je niet misstaan.
Blijkbaar beschikt jou zoon over een scherpere blik dan jij en ziet hij wel degelijk ook de goede kanten van dit jochie. Want geen kind wil spelen met een kind wat alleen maar speelgoed stuk maakt en zijn eigen speelgoed niet wil delen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 11 augustus 2009 om 09:53
TO, ben je niet geschrokken van jezelf toen je erachter kwam dat je neefje niet leuk vindt? Ik heb dat ook wel eens, dat ik een kind niet leuk vind maar daarna bedenk ik vrijwel meteen dat het om een kínd gaat.
En dat is voor mij dan een extra reden om te zorgen dat ik er juist alles aan doe om dat kind positief te benaderen en te zorgen dat de omgang zo goed mogelijk verloopt. Daar ben je volwassene voor.
Over de logeerpartijtjes, ik zou het gewoon door laten gaan, als de jongen dan teruggevraagd dient te worden kun je bedenken dat dit ook een uitdaging is en fijn voor de moeder van je neefje.
Als je het niet aankunt om neefje een paar dagen in huis te hebben kun je altijd nog eerlijk zeggen dat je er niet mee om kan gaan.
Want zò zou ik het zien: niet het kind is het probleem maar ik zou mezelf het probleem vinden als ik een jongen niet zou kunnen handelen. En ik begrijp dat het slopend kan zijn om dagen zo'n kind in huis te hebben, maar bedenk dan dat het voor de moeder echt fijn is als anderen haar eens bijstaan.
En dat is voor mij dan een extra reden om te zorgen dat ik er juist alles aan doe om dat kind positief te benaderen en te zorgen dat de omgang zo goed mogelijk verloopt. Daar ben je volwassene voor.
Over de logeerpartijtjes, ik zou het gewoon door laten gaan, als de jongen dan teruggevraagd dient te worden kun je bedenken dat dit ook een uitdaging is en fijn voor de moeder van je neefje.
Als je het niet aankunt om neefje een paar dagen in huis te hebben kun je altijd nog eerlijk zeggen dat je er niet mee om kan gaan.
Want zò zou ik het zien: niet het kind is het probleem maar ik zou mezelf het probleem vinden als ik een jongen niet zou kunnen handelen. En ik begrijp dat het slopend kan zijn om dagen zo'n kind in huis te hebben, maar bedenk dan dat het voor de moeder echt fijn is als anderen haar eens bijstaan.
anoniem_41133 wijzigde dit bericht op 11-08-2009 09:57
Reden: taalfout
Reden: taalfout
% gewijzigd
dinsdag 11 augustus 2009 om 09:54
quote:Maleficent schreef op 11 augustus 2009 @ 09:25:
[...]
Sorry, maar van dit soort postings krijg ik echt een beetje een jeuk gevoel.... Dat is bijna niet in te voelen als je moeder bent van een 'anders' kindje. Want dat is niet alleen in de dierentuin, dat is overal waar je bent. Thuis, op verjaardagen, als je boodschappen doet. En waarschijnlijk geneer jij je meer dan die moeder, die geniet dat haar kindje het naar zijn zin heeft.
Jij leest dingen die niet geschreven zijn. Ik geneerde me niet, was ook nergens voor nodig. Het kind is lichamelijk gehandicapt, en dat is duidelijk zichtbaar, dus je hebt dan niet te maken met de afkeurende blikken die iemand krijgt als een kind er normaal uitziet maar zich niet zo gedraagt.
De eerste keer dat ik er was (ik ken ze via de zwangerschapsgym) heb ik op weg naar huis mijn auto langs de kant geparkeerd en een potje zitten janken. Maar het lijkt wel alsof jij denkt dat het anderen geen bal interesseert, en dat is niet zo. Het is wel zo dat niet iedereen ermee kan (of wil) omgaan.
Persoonlijk ben ik iemand die best begrip kan opbrengen voor `abnormaal gedrag` (fout woord, maar ik weet even geen beter) als ik weet waar het aan ligt. Maar laten we even eerlijk zijn, er zijn hordes kinderen die gewoon heel normaal zijn en zich toch niet kunnen gedragen. Dat heeft te maken met opvoeding.
Na uitleg van ... over haar hoogbegaafde kind en de herkenning, wil ik mijn mening over het betreffende kind graag herzien.
Dus TO, nu je dit weet, kun je misschien over je hart strijken?
[...]
Sorry, maar van dit soort postings krijg ik echt een beetje een jeuk gevoel.... Dat is bijna niet in te voelen als je moeder bent van een 'anders' kindje. Want dat is niet alleen in de dierentuin, dat is overal waar je bent. Thuis, op verjaardagen, als je boodschappen doet. En waarschijnlijk geneer jij je meer dan die moeder, die geniet dat haar kindje het naar zijn zin heeft.
Jij leest dingen die niet geschreven zijn. Ik geneerde me niet, was ook nergens voor nodig. Het kind is lichamelijk gehandicapt, en dat is duidelijk zichtbaar, dus je hebt dan niet te maken met de afkeurende blikken die iemand krijgt als een kind er normaal uitziet maar zich niet zo gedraagt.
De eerste keer dat ik er was (ik ken ze via de zwangerschapsgym) heb ik op weg naar huis mijn auto langs de kant geparkeerd en een potje zitten janken. Maar het lijkt wel alsof jij denkt dat het anderen geen bal interesseert, en dat is niet zo. Het is wel zo dat niet iedereen ermee kan (of wil) omgaan.
Persoonlijk ben ik iemand die best begrip kan opbrengen voor `abnormaal gedrag` (fout woord, maar ik weet even geen beter) als ik weet waar het aan ligt. Maar laten we even eerlijk zijn, er zijn hordes kinderen die gewoon heel normaal zijn en zich toch niet kunnen gedragen. Dat heeft te maken met opvoeding.
Na uitleg van ... over haar hoogbegaafde kind en de herkenning, wil ik mijn mening over het betreffende kind graag herzien.
Dus TO, nu je dit weet, kun je misschien over je hart strijken?
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:04
lonbonton haalde het al aan; denk je niet dat het voor je (schoon) zus een keer fijn zou zijn als jij haar kind zou uitnodigen? Vraag het eens.
Misschien wil ze dat wel niet of voelt ze zich bezwaard omdat ze weet dat haar kind veel aandacht vraagt en misschien wel iets stuk maakt maar juist omdat jij familie bent kun je dat beter van elkaar hebben. Beetje raar omschreven maar hopelijk snap je wat ik bedoel.
Waar staat jouw man in dit verhaal?
Misschien wil ze dat wel niet of voelt ze zich bezwaard omdat ze weet dat haar kind veel aandacht vraagt en misschien wel iets stuk maakt maar juist omdat jij familie bent kun je dat beter van elkaar hebben. Beetje raar omschreven maar hopelijk snap je wat ik bedoel.
Waar staat jouw man in dit verhaal?
Poep, wie heeft jou gescheten?
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:07
Een omschrijving als jezelf een aap voelen die bekeken wordt, voelt voor mij aan alsof je je geneert. Hoe zou ik dat anders moeten interpreteren?
Ik val gewoon over; je hebt anders en anders.
Alsof een kind 'geaccepteerder' is als duidelijk is wat er aan mankeert, dat is niet leuk om te lezen hoor. Ook al bedoel je het niet zo. Net alsof een kind niet kan voelen dat het sociaal gezien niet handig is, en daarom niet geaccepteerd wordt door volwassenen. Is geen fijn gevoel hoor.
Ik val gewoon over; je hebt anders en anders.
Alsof een kind 'geaccepteerder' is als duidelijk is wat er aan mankeert, dat is niet leuk om te lezen hoor. Ook al bedoel je het niet zo. Net alsof een kind niet kan voelen dat het sociaal gezien niet handig is, en daarom niet geaccepteerd wordt door volwassenen. Is geen fijn gevoel hoor.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:13
Met anders en anders bedoelde ik niet meer of minder dan:
Anders omdat moeder natuur dat zo heeft geregeld, of anders omdat ze eigenlijk normaal zijn maar door gebrek aan opvoeding zich toch niet kunnen gedragen.
En dát vind ik twee heel verschillende dingen.
En goed dan, mensen reageerden alsof we tijgers waren
(Hm, ze renden ook niet weg... baby-olifanten dan...)
Anders omdat moeder natuur dat zo heeft geregeld, of anders omdat ze eigenlijk normaal zijn maar door gebrek aan opvoeding zich toch niet kunnen gedragen.
En dát vind ik twee heel verschillende dingen.
En goed dan, mensen reageerden alsof we tijgers waren
(Hm, ze renden ook niet weg... baby-olifanten dan...)
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:20
oke, dan snap ik het. Maar dan nog zijn er veel kindjes die last hebben van dit soort aannames. Ik hoor heel vaak (ook hier op het forum oa) dat mensen een beetje een jaja-gevoel hebben bij een stempel. Als er dan kinderen zijn die écht een stempel hebben, hebben die daar heel veel nadeel van, omdat mensen dat niet serieus nemen.
Je kan niet aan de buitenkant zien of het verkeerde opvoeding is of daadwerkelijk gedragssproblematiek.
Je kan niet aan de buitenkant zien of het verkeerde opvoeding is of daadwerkelijk gedragssproblematiek.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:32
beste tubbs,
Snap je probleem heel goed.
Ben ook verbijsterd over de heftige reacties op jouw vraag.
Moet je alle woorden wegen voordat je ze neerzet.
kijk naar de strekking van het verhaal.
Zelf hebben we ook veel kinderen in onze kennissenkring en familie. iedereen voedt zijn kinderen anders op en alle kinderen hebben andere karaktertrekjes. De een is makkelijker te corrigeren dan de ander.
Je kind zal in zijn leven nog veel verschillende kinderen met verschillende opvoedingen tegenkomen en hier mee om moeten leren gaan.
Je neefje staat in dit geval dan natuurlijk dichterbij dan al die andere kinderen. Maar ook je schoonzusje staat dichterbij dan die moeder van drie straten verderop.
Ik heb gemerkt dat het helemaal niet zo lastig hoeft te zijn om dit soort dingen bespreekbaar te maken.
Zoals iemand anders ook al zei , denk ik dat je schoonzusje het gedrag van jullie neefje ook wel duidelijk in beeld heeft, en daar op deze manier (veel vriendjes uitnodigen) mee om probeert te gaan.
Wie weet kun je door het open te gooien heel veel bereiken...
Hou het in ieder geval zoveel mogelijk bij jezelf en zeg inderdaad dat jij een aantal dingen niet zo fijn vind ed (toch een beetje ala Gordon)..
Succes
Snap je probleem heel goed.
Ben ook verbijsterd over de heftige reacties op jouw vraag.
Moet je alle woorden wegen voordat je ze neerzet.
kijk naar de strekking van het verhaal.
Zelf hebben we ook veel kinderen in onze kennissenkring en familie. iedereen voedt zijn kinderen anders op en alle kinderen hebben andere karaktertrekjes. De een is makkelijker te corrigeren dan de ander.
Je kind zal in zijn leven nog veel verschillende kinderen met verschillende opvoedingen tegenkomen en hier mee om moeten leren gaan.
Je neefje staat in dit geval dan natuurlijk dichterbij dan al die andere kinderen. Maar ook je schoonzusje staat dichterbij dan die moeder van drie straten verderop.
Ik heb gemerkt dat het helemaal niet zo lastig hoeft te zijn om dit soort dingen bespreekbaar te maken.
Zoals iemand anders ook al zei , denk ik dat je schoonzusje het gedrag van jullie neefje ook wel duidelijk in beeld heeft, en daar op deze manier (veel vriendjes uitnodigen) mee om probeert te gaan.
Wie weet kun je door het open te gooien heel veel bereiken...
Hou het in ieder geval zoveel mogelijk bij jezelf en zeg inderdaad dat jij een aantal dingen niet zo fijn vind ed (toch een beetje ala Gordon)..
Succes
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:34
Zie topic: wat is normaal voor de twijfels van een volwassen 'niet gemiddelde' die zich maar af vraagt waar het toch in 's hemelsnaam aan ligt.
Als 'niet gemiddelde' heb je meer aan een echte afwijzing dan aan schijnheilig gedraai.
TO laat je zoontje gewoon logeren en zeg als gevraagd word of neefje bij jou kan logeren dat je bang bent dat je hem niet aan kunt. Bespreek het iig want ik gok dat moeder het er ook niet makkelijk mee heeft. Doe d'r voor mijn part dat boek van wendy kado (of geef haar de link naar haar site, schijnt dat er cursussen/bijeenkomsten zijn speciaal voor kinderen zoals je neefje, waarschijnlijk hyebben jullie daar allemaal wat aan)
Als 'niet gemiddelde' heb je meer aan een echte afwijzing dan aan schijnheilig gedraai.
TO laat je zoontje gewoon logeren en zeg als gevraagd word of neefje bij jou kan logeren dat je bang bent dat je hem niet aan kunt. Bespreek het iig want ik gok dat moeder het er ook niet makkelijk mee heeft. Doe d'r voor mijn part dat boek van wendy kado (of geef haar de link naar haar site, schijnt dat er cursussen/bijeenkomsten zijn speciaal voor kinderen zoals je neefje, waarschijnlijk hyebben jullie daar allemaal wat aan)
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:51
quote:Maleficent schreef op 11 augustus 2009 @ 10:20:
. Ik hoor heel vaak (ook hier op het forum oa) dat mensen een beetje een jaja-gevoel hebben bij een stempel. Als er dan kinderen zijn die écht een stempel hebben, hebben die daar heel veel nadeel van, omdat mensen dat niet serieus nemen. Of mensen die alsnog vinden dat je maar gewoon wat strenger moet zijn. Of dat je kind maar gewoon normaal moet doen. Of vinden dat het labeltje een leuk excuus is voor slecht gedrag. Of denken dat je medicijnen geeft zodat je geen last heb van je kind. Etc etc etc.
. Ik hoor heel vaak (ook hier op het forum oa) dat mensen een beetje een jaja-gevoel hebben bij een stempel. Als er dan kinderen zijn die écht een stempel hebben, hebben die daar heel veel nadeel van, omdat mensen dat niet serieus nemen. Of mensen die alsnog vinden dat je maar gewoon wat strenger moet zijn. Of dat je kind maar gewoon normaal moet doen. Of vinden dat het labeltje een leuk excuus is voor slecht gedrag. Of denken dat je medicijnen geeft zodat je geen last heb van je kind. Etc etc etc.
dinsdag 11 augustus 2009 om 11:12
quote:Maleficent schreef op 11 augustus 2009 @ 10:20:
oke, dan snap ik het. Maar dan nog zijn er veel kindjes die last hebben van dit soort aannames. Ik hoor heel vaak (ook hier op het forum oa) dat mensen een beetje een jaja-gevoel hebben bij een stempel. Als er dan kinderen zijn die écht een stempel hebben, hebben die daar heel veel nadeel van, omdat mensen dat niet serieus nemen.
Je kan niet aan de buitenkant zien of het verkeerde opvoeding is of daadwerkelijk gedragssproblematiek.
Misschien allemaal een stempel op het voorhoofd?
We krijgen onze kinderen maar de gebruiksaanwijzing wordt niet meegeleverd. En als een ander kind zich misdraagt dan ben ik meestal gewoon blij dat het mijn kind niet is. En dat is dan gewoon een eerlijke mening, maar geen tactvolle, dat besef ik ook wel.
oke, dan snap ik het. Maar dan nog zijn er veel kindjes die last hebben van dit soort aannames. Ik hoor heel vaak (ook hier op het forum oa) dat mensen een beetje een jaja-gevoel hebben bij een stempel. Als er dan kinderen zijn die écht een stempel hebben, hebben die daar heel veel nadeel van, omdat mensen dat niet serieus nemen.
Je kan niet aan de buitenkant zien of het verkeerde opvoeding is of daadwerkelijk gedragssproblematiek.
Misschien allemaal een stempel op het voorhoofd?
We krijgen onze kinderen maar de gebruiksaanwijzing wordt niet meegeleverd. En als een ander kind zich misdraagt dan ben ik meestal gewoon blij dat het mijn kind niet is. En dat is dan gewoon een eerlijke mening, maar geen tactvolle, dat besef ik ook wel.
