Kinderen
alle pijlers
ik zie het even niet meer zitten
maandag 13 juli 2009 om 13:25
Het is op het moment echt storm hier 
Mijn zoontje van 3 haalt streken uit waar je U tegen zegt.
Luisterd ook echt gewoon niet.
En is echt abnormaal druk.
Als ik mijn dochter echt duidelijk op haar donder gaf op die leeftijd luisterde ze wel maar mijn zoontje gaat gewoon door.
Hij gaat echt over grenzen heen dat het gewoon echt veelste ver gaat.
Loopt ook de hele dag te huilen, zo veel dat het echt gaat irriteren en dat ik hem wel wat kan doen (doe ik natuurlijk niet want als het echt te veel word leg ik hem op bed)
Zal eens een voorbeeld noemen, hij is vervelend en ik ben het zat en ga hem dus op bed leggen.
Hij wil absoluut niet en zet het op een krijsen.
Ik zeg dat hij moet plassen en dat doet hij dan ook.(grote plas en blaas leeg).
Onder luid protest leg ik hem in bed maar schenk er dus verder geen aandacht aan.
Deur gaat dicht.
Als hij na 2 minuten nog geen aandacht heeft gekregen word het gillen harder en gaat hij roepen dat hij moet plassen.
Ik laat hem nog 1 keer plassen zodat ik zeker weet dat hij niet meer hoeft.
Daarna begint het gedonder weer opnieuw.
Ik zeg dat hij net heeft geplast dus dat dat niet kan en hij moet gaan slapen.
Als hij dan na een paar minuten nog geen aandacht heeft gekregen plast hij gewoon heel z'n bed onder.
En heeft ie dus weer aandacht
Hij haalt ook echt letterlijk alles overhoop, kan echt nergens afblijven.
Moet hem 100 keer waarschuwen en zelfs als hij echt op z'n donder heeft gehad doet hij het de 101e keer nog een keer.
Loopt zijn zus ook echt te klieren arm kind.
........zucht ik weet echt niet meer wat ik met die jongen aan moet.
Hij is alleen maar aan het dreinen en huilen.
Heeft overal pijn om aandacht te krijgen.
Of hij doet zichzelf gewoon pijn.
Kan alleen maar zeuren en alles op een huiltoon vragen.
Loop de hele dag te hangen.
Is ook enorm druk.
Ik word echt moedeloos van die jongen.
En dit heeft hij dus echt al een paar maanden.
Heeft er iemand misschien tips over wat ik hiermee aan moet of kan ondernemen?
Alvast bedankt
Groetjes van miriam
Mijn zoontje van 3 haalt streken uit waar je U tegen zegt.
Luisterd ook echt gewoon niet.
En is echt abnormaal druk.
Als ik mijn dochter echt duidelijk op haar donder gaf op die leeftijd luisterde ze wel maar mijn zoontje gaat gewoon door.
Hij gaat echt over grenzen heen dat het gewoon echt veelste ver gaat.
Loopt ook de hele dag te huilen, zo veel dat het echt gaat irriteren en dat ik hem wel wat kan doen (doe ik natuurlijk niet want als het echt te veel word leg ik hem op bed)
Zal eens een voorbeeld noemen, hij is vervelend en ik ben het zat en ga hem dus op bed leggen.
Hij wil absoluut niet en zet het op een krijsen.
Ik zeg dat hij moet plassen en dat doet hij dan ook.(grote plas en blaas leeg).
Onder luid protest leg ik hem in bed maar schenk er dus verder geen aandacht aan.
Deur gaat dicht.
Als hij na 2 minuten nog geen aandacht heeft gekregen word het gillen harder en gaat hij roepen dat hij moet plassen.
Ik laat hem nog 1 keer plassen zodat ik zeker weet dat hij niet meer hoeft.
Daarna begint het gedonder weer opnieuw.
Ik zeg dat hij net heeft geplast dus dat dat niet kan en hij moet gaan slapen.
Als hij dan na een paar minuten nog geen aandacht heeft gekregen plast hij gewoon heel z'n bed onder.
En heeft ie dus weer aandacht
Hij haalt ook echt letterlijk alles overhoop, kan echt nergens afblijven.
Moet hem 100 keer waarschuwen en zelfs als hij echt op z'n donder heeft gehad doet hij het de 101e keer nog een keer.
Loopt zijn zus ook echt te klieren arm kind.
........zucht ik weet echt niet meer wat ik met die jongen aan moet.
Hij is alleen maar aan het dreinen en huilen.
Heeft overal pijn om aandacht te krijgen.
Of hij doet zichzelf gewoon pijn.
Kan alleen maar zeuren en alles op een huiltoon vragen.
Loop de hele dag te hangen.
Is ook enorm druk.
Ik word echt moedeloos van die jongen.
En dit heeft hij dus echt al een paar maanden.
Heeft er iemand misschien tips over wat ik hiermee aan moet of kan ondernemen?
Alvast bedankt
Groetjes van miriam
maandag 13 juli 2009 om 13:32
Lastig he? Ik denk dat je niet teveel de schuld bij hem moet leggen. Je doet hem nou wel heel erg af als een lastig kind, terwijl je eigen aanpak er ook weleens een rol in kan spelen.
Ik heb ook een 3-jarige en ik herken er wel veel van hoor. Dat plassen heb ik het afgelopen weekend ook bij de hand gehad. Plassen, 15 minuten later naar bed moeten, weer plassen, 10 minuten later weer roepen dat ze moet plassen, wéér laten plassen en 5 minuten later roepen 'mama, ik heb in bed geplast'. Niet leuk en erg frustererend.
Maar je zegt het zelf al, hij wil aandacht. Dus geef hem pósitieve aandacht. Op het moment dat hij níet huilt zeggen dat hij zo'n grote vent is omdat hij zo lief doet. Als je hem erop betrapt dat hij 2 minuten met z'n blokken of auto's zit te spelen meteen bespringen en roepen dat hij zó lief is omdat hij zó goed zelf speelt en dat je dat zó knap van hem vindt.
En verder véél geduld, veel tijd investeren door hem op gang te helpen met spelen, duidelijke grenzen stellen en ook gewoon zorgen dat je niet 24/7 bij hem bent. Want het is een spiraal waar je in zit.
Bel anders het CB voor wat tips, die kunnen je hier vast heel goed mee helpen. En wat minder negatief praten over je kind kan geen kwaad. Hij is 3, hij is niet volwassen, jij bent volwasssen.
Ik heb ook een 3-jarige en ik herken er wel veel van hoor. Dat plassen heb ik het afgelopen weekend ook bij de hand gehad. Plassen, 15 minuten later naar bed moeten, weer plassen, 10 minuten later weer roepen dat ze moet plassen, wéér laten plassen en 5 minuten later roepen 'mama, ik heb in bed geplast'. Niet leuk en erg frustererend.
Maar je zegt het zelf al, hij wil aandacht. Dus geef hem pósitieve aandacht. Op het moment dat hij níet huilt zeggen dat hij zo'n grote vent is omdat hij zo lief doet. Als je hem erop betrapt dat hij 2 minuten met z'n blokken of auto's zit te spelen meteen bespringen en roepen dat hij zó lief is omdat hij zó goed zelf speelt en dat je dat zó knap van hem vindt.
En verder véél geduld, veel tijd investeren door hem op gang te helpen met spelen, duidelijke grenzen stellen en ook gewoon zorgen dat je niet 24/7 bij hem bent. Want het is een spiraal waar je in zit.
Bel anders het CB voor wat tips, die kunnen je hier vast heel goed mee helpen. En wat minder negatief praten over je kind kan geen kwaad. Hij is 3, hij is niet volwassen, jij bent volwasssen.
maandag 13 juli 2009 om 13:38
Allereerst stoppen met het straffen in bed. Een bed moet een veilige plaats zijn waar je kind lekker kan slapen zonder associaties met straf. Misschien moet je even een strafplekje dichterbij verzinnen zoals de gang.
Het lijkt me dat jullie in een negatieve spiraal zitten. Je kind vraagt negatieve aandacht en krijgt die ook. Hoe gebruik jij belonen van positief gedrag gedurende de dag? Geef je ook complimentjes? Reageer jij op zeurderige en jengelige vragen? Of vraag jij of hij het ook op een normale toon kan vragen? (zonder zelf je geduld te verliezen ivm voorbeeldgedrag). Hoe ziet de dagindeling eruit? Kan hij zijn 'ei' kwijt? Veel naar buiten en energie daar kwijt kunnen door ravotten in de tuin, met andere kinderen etc?
Je zoon met zijn zus vergelijken zou ik gewoon niet doen, er zitten werelden van verschil tussen kinderen. En ook tussen jongens en meisjes. Niet doen.
Ik heb zelf een leuke cursus via mijn cb gedaan over de peuterpuberteit, 4 avonden, 10 euro. Zou in mijn ogen iedereen moeten doen. Leuke handvatten waar iedereen wat aan heeft en met humor en positiviteit gedrag kan sturen.
Het lijkt me dat jullie in een negatieve spiraal zitten. Je kind vraagt negatieve aandacht en krijgt die ook. Hoe gebruik jij belonen van positief gedrag gedurende de dag? Geef je ook complimentjes? Reageer jij op zeurderige en jengelige vragen? Of vraag jij of hij het ook op een normale toon kan vragen? (zonder zelf je geduld te verliezen ivm voorbeeldgedrag). Hoe ziet de dagindeling eruit? Kan hij zijn 'ei' kwijt? Veel naar buiten en energie daar kwijt kunnen door ravotten in de tuin, met andere kinderen etc?
Je zoon met zijn zus vergelijken zou ik gewoon niet doen, er zitten werelden van verschil tussen kinderen. En ook tussen jongens en meisjes. Niet doen.
Ik heb zelf een leuke cursus via mijn cb gedaan over de peuterpuberteit, 4 avonden, 10 euro. Zou in mijn ogen iedereen moeten doen. Leuke handvatten waar iedereen wat aan heeft en met humor en positiviteit gedrag kan sturen.
maandag 13 juli 2009 om 13:39
Bedankt voor je reactie.
Het punt is gewoon dat hij echt met alles loopt te klieren.
Hij eet niet, kan alleen maar spelen met z'n eten of loopt te roepen dat hij buikpijn heeft.
Hij drinkt slecht en gooit het regelmatig over de grond.
Op de wc maakt hij er een puinzooi van.
Ik kan hem ook geen seconde alleen laten of er ligt alweer iets om.
Daar word je gewoon echt moedeloos van.
Groetjes van miriam
Het punt is gewoon dat hij echt met alles loopt te klieren.
Hij eet niet, kan alleen maar spelen met z'n eten of loopt te roepen dat hij buikpijn heeft.
Hij drinkt slecht en gooit het regelmatig over de grond.
Op de wc maakt hij er een puinzooi van.
Ik kan hem ook geen seconde alleen laten of er ligt alweer iets om.
Daar word je gewoon echt moedeloos van.
Groetjes van miriam
maandag 13 juli 2009 om 13:41
Ik ken het hoor, hier op een slechte dag precies hetzelfde, maar ik vind dat dat grotendeels aan míj ligt. Als ik mijn dag niet heb, ongeduldig ben of gewoon nergens zin in heb kan ik er donder op zeggen dat ze nérgens aan meewerkt.
En al die dingen zijn volkomen gezond voor een 3-jarige.
Rotzooi maken op het toilet (van de bril af glijden met vieze billen, wcpapier onder de kraan doen om de vloer 'schoon te maken' heel erg knoeien met wcpapier en veel teveel gebruiken)
Spelen met eten, overal aanzitten, grenzen opzoeken, 'buikpijn hebben' is allemaal ontzettend herkenbaar.
Dus dat is in ieder geval goed nieuws, jouw kind is volkomen normaal. Alleen misschien dat jouw aanpak wel wat anders kan, om jullie uit die spiraal te halen.
En al die dingen zijn volkomen gezond voor een 3-jarige.
Rotzooi maken op het toilet (van de bril af glijden met vieze billen, wcpapier onder de kraan doen om de vloer 'schoon te maken' heel erg knoeien met wcpapier en veel teveel gebruiken)
Spelen met eten, overal aanzitten, grenzen opzoeken, 'buikpijn hebben' is allemaal ontzettend herkenbaar.
Dus dat is in ieder geval goed nieuws, jouw kind is volkomen normaal. Alleen misschien dat jouw aanpak wel wat anders kan, om jullie uit die spiraal te halen.
maandag 13 juli 2009 om 13:42
maandag 13 juli 2009 om 13:49
Hoi Miriam,
Ik heb je openingspost gelezen en ook je reactie op de andere reacties.
Is het zo dat je met dochter wel gezellige dingen doet, en op hem veel moppert?
Als je je post van 13.39 terugleest, lees ik daar niet in of je hem ook complimentjes geeft, of de kans geeft complimentjes te krijgen.
Ik lees alleen wat hij doet om jou aandacht te krijgen. En dat krijgt hij dus op een negatieve manier.
Doorbreek die cirkel, en ga vanmiddag eens op de andere tour. Ga lekker in de tuin picknicken (zonder je te laten verleiden door gemopper) daarna een spelletje te doen samen. Gewoon met z'n 2en. En veel complimentjes geven, en zeggen dat je het zo gezellig vindt met hem.
Ik heb je openingspost gelezen en ook je reactie op de andere reacties.
Is het zo dat je met dochter wel gezellige dingen doet, en op hem veel moppert?
Als je je post van 13.39 terugleest, lees ik daar niet in of je hem ook complimentjes geeft, of de kans geeft complimentjes te krijgen.
Ik lees alleen wat hij doet om jou aandacht te krijgen. En dat krijgt hij dus op een negatieve manier.
Doorbreek die cirkel, en ga vanmiddag eens op de andere tour. Ga lekker in de tuin picknicken (zonder je te laten verleiden door gemopper) daarna een spelletje te doen samen. Gewoon met z'n 2en. En veel complimentjes geven, en zeggen dat je het zo gezellig vindt met hem.
anoniem_5439 wijzigde dit bericht op 13-07-2009 13:50
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
maandag 13 juli 2009 om 14:04
heel veel positieve aandacht, ombuigen van negatief gedrag en negeren van negatieve aandachtvraging.
KLinkt makkelijker dan gezegd, maar zijn wel de belangrijkste dingen.
Wanneer hij lief is, prijs hem de hemel in, en niet alleen maar, wat ben je lief, maar noem concreet wat hij goed doet (vb. Wat goed dat jij zo zachtjes praat tijdens het spelen of zo) Dan weet hij wat hij goed doet.
Probeer dan ook even met hem te spelen als hij het goed doet, beloning voor het goede gedrag
Heel veel succes!
KLinkt makkelijker dan gezegd, maar zijn wel de belangrijkste dingen.
Wanneer hij lief is, prijs hem de hemel in, en niet alleen maar, wat ben je lief, maar noem concreet wat hij goed doet (vb. Wat goed dat jij zo zachtjes praat tijdens het spelen of zo) Dan weet hij wat hij goed doet.
Probeer dan ook even met hem te spelen als hij het goed doet, beloning voor het goede gedrag
Heel veel succes!
maandag 13 juli 2009 om 14:04
maandag 13 juli 2009 om 14:05
quote:pleunie74 schreef op 13 juli 2009 @ 14:04:
wauw wat een reacties dat doet me goed.
Ik geef uiteraard complimentjes maar op dit moment valt er weinig te complimenteren.
Hij komt huilerig uit zijn bed maar wil ook niet verder slapen en dat gaat zo de hele dag door.
Groetjes van miriamWeleens met hem bij de huisarts geweest?
wauw wat een reacties dat doet me goed.
Ik geef uiteraard complimentjes maar op dit moment valt er weinig te complimenteren.
Hij komt huilerig uit zijn bed maar wil ook niet verder slapen en dat gaat zo de hele dag door.
Groetjes van miriamWeleens met hem bij de huisarts geweest?
Als je loslaat, heb je twee handen vrij.
maandag 13 juli 2009 om 14:10
Je moet gewoon dingen zóeken om te complimenteren. Echt, al speelt hij maar 1 seconde lief zelf, en zie je al dat hij met iets wil gaan gooien, er direct bovenop springen.
En hier hetzeldfe als bij Q, jengelen en zeuren en huilen, dat hoor ik domweg niet. Ik reageer er niet op. Zeg 1x dat ze het netjes moet vragen en dat doet ze dan ook eigenlijk.
Of, dat doe ik ook nog weleens, ik spoor haar aan om nog véél harder te jengelen Kom op, je kunt het wel! Ga eens jengelen? Kan dat niet harder? Echt niet? En dan zelf héél hard meedoen. Staat garant voor een lachbui
En hier hetzeldfe als bij Q, jengelen en zeuren en huilen, dat hoor ik domweg niet. Ik reageer er niet op. Zeg 1x dat ze het netjes moet vragen en dat doet ze dan ook eigenlijk.
Of, dat doe ik ook nog weleens, ik spoor haar aan om nog véél harder te jengelen Kom op, je kunt het wel! Ga eens jengelen? Kan dat niet harder? Echt niet? En dan zelf héél hard meedoen. Staat garant voor een lachbui
maandag 13 juli 2009 om 14:12
maandag 13 juli 2009 om 14:20
Quertu wat mooi verwoord. Ik denk dat jij en vorige posters overigens ook helemaal gelijk hebben.
Van mijn kant ook herkenning met zoontje van bijna 3 die er ook moeilijke dagen tussen heeft zitten. Wat bij mij helpt is dat ik gillen en schreeuwen prima vind, maar dan wel op de gang. En als ik er zelf eens echt te moe van word dan ga ik meestal maar een stukje met ze fietsen of even in de auto naar het bos. Dat vinden ze leuk, je bent lekker buiten (in het bos kan er zonder gevaar gerend e.d. worden) en zowel op de fiets als in de auto zitten ze 'vast' en kunnen ze even geen kant op (dat laatste is voor mij dan even lekker).
Sterkte!
Van mijn kant ook herkenning met zoontje van bijna 3 die er ook moeilijke dagen tussen heeft zitten. Wat bij mij helpt is dat ik gillen en schreeuwen prima vind, maar dan wel op de gang. En als ik er zelf eens echt te moe van word dan ga ik meestal maar een stukje met ze fietsen of even in de auto naar het bos. Dat vinden ze leuk, je bent lekker buiten (in het bos kan er zonder gevaar gerend e.d. worden) en zowel op de fiets als in de auto zitten ze 'vast' en kunnen ze even geen kant op (dat laatste is voor mij dan even lekker).
Sterkte!
maandag 13 juli 2009 om 14:52
quote:qwertu schreef op 13 juli 2009 @ 13:57:Ook merk ik dat ze op dit soort momenten behoefte heeft aan controle. Ik geef haar waar mogelijk beperkte keuze, zodat ze die controle heeft. Keuzes in dingen die mij niet uitmaken, bijvoorbeeld of ze jam of stroop op brood wil. Dat boeit mij niet, maar voor háár is het belangrijk.Dit is ook wat mij heel erg is bijgebleven van die cursus, en het werkt! Als ik maar genoeg keuzes op een dag geef, dan heeft hij met de momenten dat ik geen keus geef minder moeite. Hij heeft dan genoeg ruimte om zijn eigen wil te laten gelden gedurende de dag. Ik moet wel zeggen dat mijn zoontje wel iets jonger is dan kindje van TO (21 maanden), dus ik juich wellicht nog te vroeg.
maandag 13 juli 2009 om 15:14
Ik vind dat Qwertu erg goede tips heeft gegeven, het belangrijkste is om dit negatieve gedrag om te zetten in iets positiefs. Dat is superlastig maar Qwertu geeft m.i. goede handvaten.
Af en toe moet je je wel beseffen dat je niet altijd een supermoeder kan uithangen en dat het menselijk is om dingen niet zo handig aan te pakken. Bij mijn zoon (hij is 2.5 jaar) helpt het heel erg als ik duidelijk uitleg dat ik niet zo goed in mijn vel zit en dat ik zijn vervelende gedrag niet leuk vind.
Ik probeer me zo kort mogelijk op te stellen in naar gedrag en leuk gedrag beloon ik. Maar soms is het heel lastig...
Af en toe moet je je wel beseffen dat je niet altijd een supermoeder kan uithangen en dat het menselijk is om dingen niet zo handig aan te pakken. Bij mijn zoon (hij is 2.5 jaar) helpt het heel erg als ik duidelijk uitleg dat ik niet zo goed in mijn vel zit en dat ik zijn vervelende gedrag niet leuk vind.
Ik probeer me zo kort mogelijk op te stellen in naar gedrag en leuk gedrag beloon ik. Maar soms is het heel lastig...
maandag 13 juli 2009 om 15:42
maandag 13 juli 2009 om 17:36
Er worden zeer veel goede tips gegeven hier zeg! Echt veel kennis, ervaring, tips en goede inzichten!
Volgens mij zijn de meeste dingen al wel genoemd, tenminste de belangrijkste principes waar je je eigenlijk aan moet houden om de relatie te verbeteren (het is vaak de relatie waardoor het gedrag verstoord raakt).
Ik was benieuwd of er ook cursussen zijn voor dit soort 'vraagstukken' of dat er een pedagogisch begeleider dan een dag mee komt draaien bij je thuis (soort nanny van dat programma dus) en zo helpt om de structuren te verbeteren en veranderen. Weet iemand dit? En waar (welke regio) ze zitten?
Volgens mij zijn de meeste dingen al wel genoemd, tenminste de belangrijkste principes waar je je eigenlijk aan moet houden om de relatie te verbeteren (het is vaak de relatie waardoor het gedrag verstoord raakt).
Ik was benieuwd of er ook cursussen zijn voor dit soort 'vraagstukken' of dat er een pedagogisch begeleider dan een dag mee komt draaien bij je thuis (soort nanny van dat programma dus) en zo helpt om de structuren te verbeteren en veranderen. Weet iemand dit? En waar (welke regio) ze zitten?
