Kinderen
alle pijlers
Kind 14 wil geen co ouderschap meer
zondag 29 maart 2020 08:13
Goedemorgen dames en enkele heer,
Ik heb een nieuwe naam aangemaakt om even mijn hart te luchten en tips te vragen.
Mijn oudste zoon van 14 heeft te kennen gegeven dat hij als vaste adres liever bij mij wil wonen. Hij heeft daar verschillende redenen voor gegeven. Ik heb hem daarna verteld dat we ook de regeling anders kunnen inrichten bijvoorbeeld 2 weken bij mij en 2 weken bij zijn vader. Maar hij zegt echt op 1 adres te willen wonen.
Ik heb hem gezegd dat hij er erg goed overna moet denken en dat een andere invulling ook zou kunnen. En ik heb gezegd dat hij het zelf met zijn vader moet gaan bespreken.
Nu vraag ik me af of hij dat durft, hij zegt dat hij het echt gaat doen. Maar ik heb er eigenlijk geen vertrouwen in dat zijn vader akkoord gaat met een andere regeling. Ik snap overigens heel goed waarom mijn zoon daar niet meer zoveel wil zijn, zelf wilde ik dat jaren geleden ook niet meer.
Hebben jullie misschien tips? Advies? Wat als zijn vader hem dwingt en hij echt niet meer wil. Wat zou hij dan het beste kunnen ondernemen? Tot nu toe is hij nog nooit tegen zijn vader tegendraads geweest dus ik weet niet of de situatie zal escaleren.
Ik heb hem iig verteld dat hij misschien eerst met een psycholoog kan gaan praten om een duidelijk verhaal te hebben en iemand die goede vragen stelt zodat hij precies weet wat hij wil. Maar hij zegt eerst zelf het gesprek aan te gaan.
Overigens wil mijn zoon op de dagen van zijn vader graag bij mij aan zijn schoolwerk werken omdat hij daar niet echt een rustige plek heeft om dat te doen en dat heeft zijn vader hem voor komende week verboden.
Ik heb hem verteld dat ik achter al zijn keuzes sta als hij maar gelukkig is. Ook al hij besluit bij zijn vader te wonen dat ik hem nooit zou tegenhouden. Ik wist wel dat zo'n moment ooit zou komen en heb er al vaak overna gedacht naar nu zit ik toch in de stress. Hebben jullie nog goede tips voor nu of de toekomst?
Ik heb een nieuwe naam aangemaakt om even mijn hart te luchten en tips te vragen.
Mijn oudste zoon van 14 heeft te kennen gegeven dat hij als vaste adres liever bij mij wil wonen. Hij heeft daar verschillende redenen voor gegeven. Ik heb hem daarna verteld dat we ook de regeling anders kunnen inrichten bijvoorbeeld 2 weken bij mij en 2 weken bij zijn vader. Maar hij zegt echt op 1 adres te willen wonen.
Ik heb hem gezegd dat hij er erg goed overna moet denken en dat een andere invulling ook zou kunnen. En ik heb gezegd dat hij het zelf met zijn vader moet gaan bespreken.
Nu vraag ik me af of hij dat durft, hij zegt dat hij het echt gaat doen. Maar ik heb er eigenlijk geen vertrouwen in dat zijn vader akkoord gaat met een andere regeling. Ik snap overigens heel goed waarom mijn zoon daar niet meer zoveel wil zijn, zelf wilde ik dat jaren geleden ook niet meer.
Hebben jullie misschien tips? Advies? Wat als zijn vader hem dwingt en hij echt niet meer wil. Wat zou hij dan het beste kunnen ondernemen? Tot nu toe is hij nog nooit tegen zijn vader tegendraads geweest dus ik weet niet of de situatie zal escaleren.
Ik heb hem iig verteld dat hij misschien eerst met een psycholoog kan gaan praten om een duidelijk verhaal te hebben en iemand die goede vragen stelt zodat hij precies weet wat hij wil. Maar hij zegt eerst zelf het gesprek aan te gaan.
Overigens wil mijn zoon op de dagen van zijn vader graag bij mij aan zijn schoolwerk werken omdat hij daar niet echt een rustige plek heeft om dat te doen en dat heeft zijn vader hem voor komende week verboden.
Ik heb hem verteld dat ik achter al zijn keuzes sta als hij maar gelukkig is. Ook al hij besluit bij zijn vader te wonen dat ik hem nooit zou tegenhouden. Ik wist wel dat zo'n moment ooit zou komen en heb er al vaak overna gedacht naar nu zit ik toch in de stress. Hebben jullie nog goede tips voor nu of de toekomst?
zondag 29 maart 2020 11:12
zondag 29 maart 2020 11:35
Het punt is dat je als moeder meteen wordt gezien als manipulatief en wraakzuchtig en dat je probeert om je ex te straffen door zijn kind weg te houden. Eerst door de ex (eventueel aangewakkerd door de nieuwe partner), dan door de hulpverlening (als zij slecht onderzoek doen. Het is de basishouding. De rest moet blijken uit onderzoek en het is maar net met welke bril ze dat onderzoek doen).pejeka schreef: ↑29-03-2020 09:53Nee, je moet niet aanbieden met zijn drieën om de tafel te gaan, dit moet jij met je ex-man oplossen, dus met zijn tweeën. Jouw zoon staat daar buiten, die hoeft niet mee in dat gesprek. Jouw zoon heeft zijn wens kenbaar gemaakt en dat is genoeg. En dan is het aan jullie, ouders, om daar iets mee te doen zonder dat je zoon aanwezig hoeft te zijn bij eventuele gesprekken daarover. Of wil je dat óók nog op zijn dak schuiven?
Hoe nobel het ook is om je kind er buiten te houden: je loopt dan het risico dat de andere ouder zich stevig bewapend en daarna ook niet meer voor reden vatbaar is. Sommige mannen zijn niet bereid om van hun eerder ingenomen standpunt af te wijken, omdat ze nu eenmaal geen gezichtsverlies willen.
zondag 29 maart 2020 12:10
dan doe je het met een derde partij-jolijn- schreef: ↑29-03-2020 11:35Het punt is dat je als moeder meteen wordt gezien als manipulatief en wraakzuchtig en dat je probeert om je ex te straffen door zijn kind weg te houden. Eerst door de ex (eventueel aangewakkerd door de nieuwe partner), dan door de hulpverlening (als zij slecht onderzoek doen. Het is de basishouding. De rest moet blijken uit onderzoek en het is maar net met welke bril ze dat onderzoek doen).
Hoe nobel het ook is om je kind er buiten te houden: je loopt dan het risico dat de andere ouder zich stevig bewapend en daarna ook niet meer voor reden vatbaar is. Sommige mannen zijn niet bereid om van hun eerder ingenomen standpunt af te wijken, omdat ze nu eenmaal geen gezichtsverlies willen.
bijvoorbeeld een Mediator
of stapt naar de rechter
zondag 29 maart 2020 12:16
Jemig zeg, wees eens de volwassene.
Je pakt gewoon de telefoon, belt je ex en zegt" Hai, met mij. Ik bel je even over het volgende: Bruno kwam bij me en vertelde me dat hij geen co-ouderschap meer wil. Hij geeft aan dat hij het na al die jaren heen en weer pendelen zat is en graag 1 vaste plek wil. Kunnen we een afspraak maken om samen te bespreken hoe we dat zo goed mogelijk voor hem kunnen vormgeven?"
En dan geeft je ex antwoord en heb je dus een gesprek.
Het is helemaal niet ingewikkeld, hoor.
Je pakt gewoon de telefoon, belt je ex en zegt" Hai, met mij. Ik bel je even over het volgende: Bruno kwam bij me en vertelde me dat hij geen co-ouderschap meer wil. Hij geeft aan dat hij het na al die jaren heen en weer pendelen zat is en graag 1 vaste plek wil. Kunnen we een afspraak maken om samen te bespreken hoe we dat zo goed mogelijk voor hem kunnen vormgeven?"
En dan geeft je ex antwoord en heb je dus een gesprek.
Het is helemaal niet ingewikkeld, hoor.
Am Yisrael Chai!
zondag 29 maart 2020 12:19
Dit herken ik, maar dat kun je ondervangen door alleen bij vader wonen ook een optie te laten zijn.-jolijn- schreef: ↑29-03-2020 11:35Het punt is dat je als moeder meteen wordt gezien als manipulatief en wraakzuchtig en dat je probeert om je ex te straffen door zijn kind weg te houden. Eerst door de ex (eventueel aangewakkerd door de nieuwe partner), dan door de hulpverlening (als zij slecht onderzoek doen. Het is de basishouding. De rest moet blijken uit onderzoek en het is maar net met welke bril ze dat onderzoek doen).
Hoe nobel het ook is om je kind er buiten te houden: je loopt dan het risico dat de andere ouder zich stevig bewapend en daarna ook niet meer voor reden vatbaar is. Sommige mannen zijn niet bereid om van hun eerder ingenomen standpunt af te wijken, omdat ze nu eenmaal geen gezichtsverlies willen.
Am Yisrael Chai!
zondag 29 maart 2020 13:28
fashionvictim schreef: ↑29-03-2020 12:16Jemig zeg, wees eens de volwassene.
Je pakt gewoon de telefoon, belt je ex en zegt" Hai, met mij. Ik bel je even over het volgende: Bruno kwam bij me en vertelde me dat hij geen co-ouderschap meer wil. Hij geeft aan dat hij het na al die jaren heen en weer pendelen zat is en graag 1 vaste plek wil. Kunnen we een afspraak maken om samen te bespreken hoe we dat zo goed mogelijk voor hem kunnen vormgeven?"
En dan geeft je ex antwoord en heb je dus een gesprek.
Het is helemaal niet ingewikkeld, hoor.
Dit is wel helder en slim ja. Niet beginnen over dat Bruno bij haar wil wonen maar enkel dat hij het pendelen zat is en maar één vaste verblijfplaats wil, dat is in eerste instantie ook waar hij zelf mee kwam.
zondag 29 maart 2020 14:55
Dit dus.Skadí schreef: ↑29-03-2020 09:54Nee, het is niet lastig jij maakt het lastig. Doe eens even normaal zeg. Die jongen moet het maar zelf gaan regelen en jij bent bang voor de reactie van zijn vader? Ik voel echt dat mijn bloed hiervan gaat koken. Neem verdomme je verantwoordelijkheid als ouder zeg! Je hebt deze vent als het goed is zelf uitgekozen om een een kind mee te krijgen.
Als jij al bang bent voor de reactie, wat denk je dat je zoon dan is? Ga het gesprek aan met je ex man en los het op! Ik heb het echt te doen met je zoon... Ik had mij als moeder hiervoor sterk gemaakt en de confrontatie aangegaan. Jij wilde een kind met hem, jullie zijn gescheiden. Hou eens op dit soort ellende bij je zoon neer te leggen en wees volwassen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 29 maart 2020 15:36
Dan zou ik eerst vragen of die zoon daar zin in heeft voordat je dergelijke afspraken met de vader maakt.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 29 maart 2020 17:15
Ik zou zeggen: praat eerst met vader. Je zou ook ter overbrugging kunnen voorstellen dat ie vier dagen bij vader is incl weekend. Zoon mag er wel iets over zeggen maar vader zou wel degelijk een punt kunnen hebben wanneer hij dit niet wil. Als jullie samen waren had hij zijn kind elke dag gezien. Zaak is dus om de dingen die zoon aangeeft te bespreken. Een oplossing vinden voor een eigen plek voor zijn schoolwerk en regels die voor beide goed kunnen.
Mijn oudsten gaan al 16 jaar heen en weer, zelf ga ik ook week om week naar mijn vriend. Niet ideaal maar dat is nu eenmaal zo.
Mijn oudsten gaan al 16 jaar heen en weer, zelf ga ik ook week om week naar mijn vriend. Niet ideaal maar dat is nu eenmaal zo.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 29 maart 2020 17:16
Als mijn 14-jarige dat zou willen zou ik het toch ook aan hem zelf laten om het pa te vertellen.
Anders ben ik de boeman die kind naar mij wil trekken, is het waarschijnlijk oorlog en mag kind helemaal niet bij mij komen wonen.
Of moet ik daar een rechtszaak voor beginnen.
Hij probeert eerst maar zelf bij zijn vader zijn wensen aan te geven en dan kan er nadien eventueel nog altijd een gesprek volgen over de modaliteiten / x keer bij pa eten / ...
Je bent waarschijnlijk niet gescheiden om een stel zweetvoeten en kind is 14. Dan heb ik niet meer het contact met ex zoals het was toen kind 4 was.
Als kind volwassen genoeg denkt te zijn om de regeling te willen aanpassen moet ie ook maar volwassen genoeg zijn om dat tegen ons allebei te vertellen.
Anders ben ik de boeman die kind naar mij wil trekken, is het waarschijnlijk oorlog en mag kind helemaal niet bij mij komen wonen.
Of moet ik daar een rechtszaak voor beginnen.
Hij probeert eerst maar zelf bij zijn vader zijn wensen aan te geven en dan kan er nadien eventueel nog altijd een gesprek volgen over de modaliteiten / x keer bij pa eten / ...
Je bent waarschijnlijk niet gescheiden om een stel zweetvoeten en kind is 14. Dan heb ik niet meer het contact met ex zoals het was toen kind 4 was.
Als kind volwassen genoeg denkt te zijn om de regeling te willen aanpassen moet ie ook maar volwassen genoeg zijn om dat tegen ons allebei te vertellen.
zondag 29 maart 2020 17:21
Dit onderwerp gaat in mijn ogen eigenlijk over het volgende:
Het recht van het kind.
Wie komt er op voor de rechten van het kind, en mag je het kind afdwingen om ergens te verblijven waar het zich niet thuis voelt als er een betere optie is?
Tot welke instantie kun je je wenden in zo'n kwestie?
Ik vind het erg rot voor zoon en kan hem begrijpen. Hij voelt zich duidelijk niet thuis bij zijn vader, waar hij moet vragen om iets wat vanzelfsprekend is )een fokking boterham, kom op nou!), waar hij niet rustig ergens gaan zitten als hij stilte nodig heeft en waar het contact volgens mij wat moeizaam gaat voor de zoon.
Ik zie wel heil in praten met een psycholoog. Al is het maar omdat je dan een getuige hebt in het hele verhaal die voor de jongen op kan komen.
Het recht van het kind.
Wie komt er op voor de rechten van het kind, en mag je het kind afdwingen om ergens te verblijven waar het zich niet thuis voelt als er een betere optie is?
Tot welke instantie kun je je wenden in zo'n kwestie?
Ik vind het erg rot voor zoon en kan hem begrijpen. Hij voelt zich duidelijk niet thuis bij zijn vader, waar hij moet vragen om iets wat vanzelfsprekend is )een fokking boterham, kom op nou!), waar hij niet rustig ergens gaan zitten als hij stilte nodig heeft en waar het contact volgens mij wat moeizaam gaat voor de zoon.
Ik zie wel heil in praten met een psycholoog. Al is het maar omdat je dan een getuige hebt in het hele verhaal die voor de jongen op kan komen.
maandag 30 maart 2020 06:49
Bedankt voor al jullie tips. Hij is zelf van plan om aan te gaan geven dat hij het pendelen tussen onze huizen zat is en dan nog even in het midden te laten wat voor keuze hij wil gaan maken.
We zullen het gaan meemaken allemaal.
Mocht hij echt hier komen wonen zal ik ook mijn rooster aan moeten laten passen op werk naar andere werktijden. Maar ja dat moet op zich geen probleem zijn dan zorg ik dat ik al heel vroeg in de ochtend ga werken en in de middag dus thuis kom en ook elke dag samen met hem kan gaan eten.
Ik ben nu elke dag laat thuis op de dagen dat ze bij hun vader zijn.
Maar hij zou zijn dilemma bij zijn vader neer gaan leggen.
Het is lastig omdat kinderen nog niet echt een eigen keuze mogen maken van wet. Ze zullen op deze leeftijd alleen jou mening meenemen.
Nou ja we gaan het meemaken mocht er een update zijn zal ik weer een berichtje plaatsen hopenlijk met een blij kind
We zullen het gaan meemaken allemaal.
Mocht hij echt hier komen wonen zal ik ook mijn rooster aan moeten laten passen op werk naar andere werktijden. Maar ja dat moet op zich geen probleem zijn dan zorg ik dat ik al heel vroeg in de ochtend ga werken en in de middag dus thuis kom en ook elke dag samen met hem kan gaan eten.
Ik ben nu elke dag laat thuis op de dagen dat ze bij hun vader zijn.
Maar hij zou zijn dilemma bij zijn vader neer gaan leggen.
Het is lastig omdat kinderen nog niet echt een eigen keuze mogen maken van wet. Ze zullen op deze leeftijd alleen jou mening meenemen.
Nou ja we gaan het meemaken mocht er een update zijn zal ik weer een berichtje plaatsen hopenlijk met een blij kind
maandag 30 maart 2020 07:17
Wij hadden dat hier ook.
Zeggen tegen je zoon dat hij zelf maar met zijn vader moet praten vind ik bijzonder hard van jou. Het zijn jullie die hem in deze situatie hebben gezet en nu moet hij zijn plan maar trekken. Heb medelijden met je zoon.
Hier heb ik uiteraard mijn zoon bijgesprongen, ben hem gaan ophalen bij zijn vader en heb hem daarna opgebeld en gezegd dat zoon vanaf dan enkel nog op bezoek kwam maar niet meer bleef overnachten.
Gevolg was wel dat ik zoon jaren alleen heb gefinancierd want er was uiteraard geen alimentatieregeling.
Zeggen tegen je zoon dat hij zelf maar met zijn vader moet praten vind ik bijzonder hard van jou. Het zijn jullie die hem in deze situatie hebben gezet en nu moet hij zijn plan maar trekken. Heb medelijden met je zoon.
Hier heb ik uiteraard mijn zoon bijgesprongen, ben hem gaan ophalen bij zijn vader en heb hem daarna opgebeld en gezegd dat zoon vanaf dan enkel nog op bezoek kwam maar niet meer bleef overnachten.
Gevolg was wel dat ik zoon jaren alleen heb gefinancierd want er was uiteraard geen alimentatieregeling.
maandag 30 maart 2020 19:31
Dus eerst heb je je kind in een situatie gestort waarin hij elke week met een tasje kleding heen en weer moet pendelen van het ene naar het andere huis, en nou is dat kind na vele jaren dat gedoe zat en wil hij gewoon één vast adres (wat me normaal lijkt), en dan vind je dat dat kind dat dan maar zelf moet oplossen? Dus dat kind moet JULLIE probleem, waarvan HIJ het willoze slachtoffer is, dan ZELF maar oplossen?Marnamai schreef: ↑29-03-2020 17:16Als mijn 14-jarige dat zou willen zou ik het toch ook aan hem zelf laten om het pa te vertellen.
Anders ben ik de boeman die kind naar mij wil trekken, is het waarschijnlijk oorlog en mag kind helemaal niet bij mij komen wonen.
Of moet ik daar een rechtszaak voor beginnen.
Hij probeert eerst maar zelf bij zijn vader zijn wensen aan te geven en dan kan er nadien eventueel nog altijd een gesprek volgen over de modaliteiten / x keer bij pa eten / ...
Je bent waarschijnlijk niet gescheiden om een stel zweetvoeten en kind is 14. Dan heb ik niet meer het contact met ex zoals het was toen kind 4 was.
Als kind volwassen genoeg denkt te zijn om de regeling te willen aanpassen moet ie ook maar volwassen genoeg zijn om dat tegen ons allebei te vertellen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
maandag 30 maart 2020 19:49
Alleen maar klagen bij mij, maar tegen pap niets zeggen gaat inderdaad niet werken bij mij.pejeka schreef: ↑30-03-2020 19:31Dus eerst heb je je kind in een situatie gestort waarin hij elke week met een tasje kleding heen en weer moet pendelen van het ene naar het andere huis, en nou is dat kind na vele jaren dat gedoe zat en wil hij gewoon één vast adres (wat me normaal lijkt), en dan vind je dat dat kind dat dan maar zelf moet oplossen? Dus dat kind moet JULLIE probleem, waarvan HIJ het willoze slachtoffer is, dan ZELF maar oplossen?
Als hij pap nooit iets zegt wil hij het duidelijk niet graag genoeg.
En dan wil ik dus best wel nadien mee het gesprek in gaan, maar hij moet toch écht de eerste stap zetten.
Zodat pap weet dat dit geen actie van mij is om zijn kind af te pakken.
Hij is 14, geen 7.
maandag 30 maart 2020 19:53
Met 14 ben je nog een kind. Een kind dat mag vertrouwen op de steun van ouders. Niet op een schop onder zijn kont om de shit waarin hij dankzij zijn ouders is terechtgekomen, zelf maar op te lossen.Marnamai schreef: ↑30-03-2020 19:49Alleen maar klagen bij mij, maar tegen pap niets zeggen gaat inderdaad niet werken bij mij.
Als hij pap nooit iets zegt wil hij het duidelijk niet graag genoeg.
En dan wil ik dus best wel nadien mee het gesprek in gaan, maar hij moet toch écht de eerste stap zetten.
Zodat pap weet dat dit geen actie van mij is om zijn kind af te pakken.
Hij is 14, geen 7.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
maandag 30 maart 2020 19:57
wetgeving is duidelijk, hij is 14 en dus nog een kindMarnamai schreef: ↑30-03-2020 19:49Alleen maar klagen bij mij, maar tegen pap niets zeggen gaat inderdaad niet werken bij mij.
Als hij pap nooit iets zegt wil hij het duidelijk niet graag genoeg.
En dan wil ik dus best wel nadien mee het gesprek in gaan, maar hij moet toch écht de eerste stap zetten.
Zodat pap weet dat dit geen actie van mij is om zijn kind af te pakken.
Hij is 14, geen 7.
vanaf 16 mag hij bepalen waar hij woont
maandag 30 maart 2020 20:03
En dan? Als een jongen van 14 er geen zin meer in heeft om wekelijks te verkassen en het gewoon ook niet doet? Laat je hem dan door de politie ophalen om hem geboeid alsnog naar zijn vader te brengen? Of door jeugdzorg? Gewoon, omdat je vindt dat de signalen van een 14-jarige over wat hij wel of niet wil, niet serieus genomen hoeven te worden? Of omdat je bang bent dat jouw vrije weekend op de tocht staat en het dus meer over jezelf dan over het welzijn van die zoon gaat? Zeg het maar.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
