Kinderen
alle pijlers
Kind 14 wil geen co ouderschap meer
zondag 29 maart 2020 08:13
Goedemorgen dames en enkele heer,
Ik heb een nieuwe naam aangemaakt om even mijn hart te luchten en tips te vragen.
Mijn oudste zoon van 14 heeft te kennen gegeven dat hij als vaste adres liever bij mij wil wonen. Hij heeft daar verschillende redenen voor gegeven. Ik heb hem daarna verteld dat we ook de regeling anders kunnen inrichten bijvoorbeeld 2 weken bij mij en 2 weken bij zijn vader. Maar hij zegt echt op 1 adres te willen wonen.
Ik heb hem gezegd dat hij er erg goed overna moet denken en dat een andere invulling ook zou kunnen. En ik heb gezegd dat hij het zelf met zijn vader moet gaan bespreken.
Nu vraag ik me af of hij dat durft, hij zegt dat hij het echt gaat doen. Maar ik heb er eigenlijk geen vertrouwen in dat zijn vader akkoord gaat met een andere regeling. Ik snap overigens heel goed waarom mijn zoon daar niet meer zoveel wil zijn, zelf wilde ik dat jaren geleden ook niet meer.
Hebben jullie misschien tips? Advies? Wat als zijn vader hem dwingt en hij echt niet meer wil. Wat zou hij dan het beste kunnen ondernemen? Tot nu toe is hij nog nooit tegen zijn vader tegendraads geweest dus ik weet niet of de situatie zal escaleren.
Ik heb hem iig verteld dat hij misschien eerst met een psycholoog kan gaan praten om een duidelijk verhaal te hebben en iemand die goede vragen stelt zodat hij precies weet wat hij wil. Maar hij zegt eerst zelf het gesprek aan te gaan.
Overigens wil mijn zoon op de dagen van zijn vader graag bij mij aan zijn schoolwerk werken omdat hij daar niet echt een rustige plek heeft om dat te doen en dat heeft zijn vader hem voor komende week verboden.
Ik heb hem verteld dat ik achter al zijn keuzes sta als hij maar gelukkig is. Ook al hij besluit bij zijn vader te wonen dat ik hem nooit zou tegenhouden. Ik wist wel dat zo'n moment ooit zou komen en heb er al vaak overna gedacht naar nu zit ik toch in de stress. Hebben jullie nog goede tips voor nu of de toekomst?
Ik heb een nieuwe naam aangemaakt om even mijn hart te luchten en tips te vragen.
Mijn oudste zoon van 14 heeft te kennen gegeven dat hij als vaste adres liever bij mij wil wonen. Hij heeft daar verschillende redenen voor gegeven. Ik heb hem daarna verteld dat we ook de regeling anders kunnen inrichten bijvoorbeeld 2 weken bij mij en 2 weken bij zijn vader. Maar hij zegt echt op 1 adres te willen wonen.
Ik heb hem gezegd dat hij er erg goed overna moet denken en dat een andere invulling ook zou kunnen. En ik heb gezegd dat hij het zelf met zijn vader moet gaan bespreken.
Nu vraag ik me af of hij dat durft, hij zegt dat hij het echt gaat doen. Maar ik heb er eigenlijk geen vertrouwen in dat zijn vader akkoord gaat met een andere regeling. Ik snap overigens heel goed waarom mijn zoon daar niet meer zoveel wil zijn, zelf wilde ik dat jaren geleden ook niet meer.
Hebben jullie misschien tips? Advies? Wat als zijn vader hem dwingt en hij echt niet meer wil. Wat zou hij dan het beste kunnen ondernemen? Tot nu toe is hij nog nooit tegen zijn vader tegendraads geweest dus ik weet niet of de situatie zal escaleren.
Ik heb hem iig verteld dat hij misschien eerst met een psycholoog kan gaan praten om een duidelijk verhaal te hebben en iemand die goede vragen stelt zodat hij precies weet wat hij wil. Maar hij zegt eerst zelf het gesprek aan te gaan.
Overigens wil mijn zoon op de dagen van zijn vader graag bij mij aan zijn schoolwerk werken omdat hij daar niet echt een rustige plek heeft om dat te doen en dat heeft zijn vader hem voor komende week verboden.
Ik heb hem verteld dat ik achter al zijn keuzes sta als hij maar gelukkig is. Ook al hij besluit bij zijn vader te wonen dat ik hem nooit zou tegenhouden. Ik wist wel dat zo'n moment ooit zou komen en heb er al vaak overna gedacht naar nu zit ik toch in de stress. Hebben jullie nog goede tips voor nu of de toekomst?
maandag 30 maart 2020 20:05
Ik gok eerder dat pa dan inderdaad in veel gevallen de politie belt om kind te laten ophalen.pejeka schreef: ↑30-03-2020 20:03En dan? Als een jongen van 14 er geen zin meer in heeft om wekelijks te verkassen en het gewoon ook niet doet? Laat je hem dan door de politie ophalen om hem geboeid alsnog naar zijn vader te brengen? Of door jeugdzorg? Gewoon, omdat je vindt dat de signalen van een 14-jarige over wat hij wel of niet wil, niet serieus genomen hoeven te worden? Of omdat je bang bent dat jouw vrije weekend op de tocht staat en het dus meer over jezelf dan over het welzijn van die zoon gaat? Zeg het maar.
Want het is ook zijn kind en zijn week en kind moet bij hem zijn.
Ik heb vaker gehoord in mijn omgeving over ouders die er niet mee omkunnen dat kinderen op een bepaald moment een keuze maken.
Vooral als zij dus in de "benadeelde partij" zitten en hun kind niet of nauwelijks meer zien / gaan zien.
Ik neem aan dat je ook niet wil dat die 14-jarige ziet hoe zijn vader zijn moeder (zijn ex) neer komt kloppen aan de voordeur omdat kind zo graag bij mam wil blijven.
maandag 30 maart 2020 20:08
nopeMarnamai schreef: ↑30-03-2020 20:05Ik gok eerder dat pa dan inderdaad in veel gevallen de politie belt om kind te laten ophalen.
Want het is ook zijn kind en zijn week en kind moet bij hem zijn.
Ik heb vaker gehoord in mijn omgeving over ouders die er niet mee omkunnen dat kinderen op een bepaald moment een keuze maken.
Vooral als zij dus in de "benadeelde partij" zitten en hun kind niet of nauwelijks meer zien / gaan zien.
dan heeft ma een probleem, niet kind
dan wordt ma verdacht van kind weghouden en ma afgevoerd
de politie snapt namelijk wel, dat het een pa/ma-probleem is en kind pas 14 is
maandag 30 maart 2020 20:10
Wat ken jij toch een rare mensen.Marnamai schreef: ↑30-03-2020 20:05Ik gok eerder dat pa dan inderdaad in veel gevallen de politie belt om kind te laten ophalen.
Want het is ook zijn kind en zijn week en kind moet bij hem zijn.
Ik heb vaker gehoord in mijn omgeving over ouders die er niet mee omkunnen dat kinderen op een bepaald moment een keuze maken.
Vooral als zij dus in de "benadeelde partij" zitten en hun kind niet of nauwelijks meer zien / gaan zien.
Ik neem aan dat je ook niet wil dat die 14-jarige ziet hoe zijn vader zijn moeder (zijn ex) neer komt kloppen aan de voordeur omdat kind zo graag bij mam wil blijven.
dinsdag 31 maart 2020 12:34
Er wordt hoogst zelden ingegrepen in zulke gevallen. Heb ik van het weekend nog in de krant gelezen, want veel ouders, met name vaders, maar ook steeds meer moeders lijden onder 'ouderverstoting". In veel gevallen zet de ex partner dan de kinderen op tegen de ander.
In veel landen is ouderverstoting strafbaar, hier niet. Ze zijn nog bezig met het zoeken naar een oplossing voor dit probleem. Dit staat in de bijlage van de zaterdag editie van het Algemeen Dagblad.
Dit maakt het echter wel gemakkelijk om gewoon bij paps weg te blijven in het vervolg of ten minste gewoon te zeggen wat zoon wil.
Dus gewoon zoon steunen en zeggen "hij komt je dan en dan op zoeken en daarna kom ik hem weer halen" en dan kan pa niet zoveel meer.
dinsdag 31 maart 2020 12:39
dinsdag 31 maart 2020 12:53
Ik snap hem wel. Als de moeder het zegt is het goed mogelijk dat de ex denkt dat het haar idee is, en er dus vol tegenin gaat.Attraverso schreef: ↑30-03-2020 07:17Wij hadden dat hier ook.
Zeggen tegen je zoon dat hij zelf maar met zijn vader moet praten vind ik bijzonder hard van jou. Het zijn jullie die hem in deze situatie hebben gezet en nu moet hij zijn plan maar trekken. Heb medelijden met je zoon.
Als dan later de zoon zegt dat hij het zelf wil, doet de ex dat gewoon af als 'opgestookt'
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
dinsdag 31 maart 2020 12:58
Ik heb niet alle reacties gelezen maar wil graag zeggen dat ik je zoon ontzettend goed snap en dat ik (jouw woorden zo lezende) vind dat hij volwassen overkomt. Hij geeft aan niet meer te willen en geeft ook aan waarom.
Dit is oa de reden dat wij niet voor co-ouderschap hebben gekozen. In mn omgeving komen ook veel mensen erop terug; de onrust is killing. Kinderen hebben behoefte aan rust en willen wortelen. Als je telkens met je wortels uit de aarde wordt getrokken lijkt me dat vreselijk.
Is het misschien een idee dat je zoon om het weekend naar zn vader gaat?
Dit is oa de reden dat wij niet voor co-ouderschap hebben gekozen. In mn omgeving komen ook veel mensen erop terug; de onrust is killing. Kinderen hebben behoefte aan rust en willen wortelen. Als je telkens met je wortels uit de aarde wordt getrokken lijkt me dat vreselijk.
Is het misschien een idee dat je zoon om het weekend naar zn vader gaat?
donderdag 2 april 2020 06:03
donderdag 2 april 2020 07:04
Vader zal ook wel al gemerkt hebben dat zoon zich daar niet thuis voelt. Dit komt niet zomaar uit de lucht vallen.SteunEndeToeverlaet schreef: ↑31-03-2020 12:53Ik snap hem wel. Als de moeder het zegt is het goed mogelijk dat de ex denkt dat het haar idee is, en er dus vol tegenin gaat.
Als dan later de zoon zegt dat hij het zelf wil, doet de ex dat gewoon af als 'opgestookt'
Hier heeft vader geen seconde gedacht dat ik zoon iets had ingefluisterd.
donderdag 2 april 2020 19:17
Als ouders heb je de plicht je onderlinge (menings)verschillen opzij te zetten en te luisteren naar wat het kind wil. Best mogelijk hoor, dat jij en je ex balen van elkaar, maar je bent volwassen mensen en dan stap je maar even over de shit die jullie zelf onderling hebben, heen, en luister je naar die zoon van 14, hoe hij zijn leven ervaart, wat hij er wel of niet fijn aan vindt en hoe hij het liever ziet. Daar ben je ouders voor.SteunEndeToeverlaet schreef: ↑31-03-2020 12:53Ik snap hem wel. Als de moeder het zegt is het goed mogelijk dat de ex denkt dat het haar idee is, en er dus vol tegenin gaat.
Als dan later de zoon zegt dat hij het zelf wil, doet de ex dat gewoon af als 'opgestookt'
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 9 april 2020 02:38
Dat is al vanaf 13 hoor, dat een kind zelf mag kiezen. Ik vind het toch een raar iets dat ouders een kind kunnen dwingen bij de vader of de moeder te slapen terwijl dat kind niet wil.
Slechte ouder is het dan, als je echt van je kind houd zet je je eigen gevoel opzij en neem je in dat geval genoegen met een omgangsregeling waarbij het kind dan maar niet blijft slapen.
Ik sliep vroeger ook nooit bij mijn vader omdat ik niet wilde slapen als mijn moeder er niet was om me naar bed te brengen. Hele drama’s leverde dat op dus ging ik overdag naar mijn vader 3 dagen per week en savonds weer terug naar mijn moeder.
Mijn vader heeft daar nooit moeilijk over gedaan al had hij liever ook dat ik daar een heel weekend was. Later is dat wel goed gekomen, toen ik ouder was. Toen bleef ik wel gewoon slapen in mijn vader zijn huis. Maar wel omdat ik zelf wilde en niet omdat ik gedwongen werd door een regeling
donderdag 9 april 2020 07:15
Vanaf 12 jaar kan een kind gehoord worden, en dat is nog steeds heel iets anders dan kiezen. Echt, waar halen mensen dat toch vandaan?
donderdag 9 april 2020 08:06
16 !
donderdag 9 april 2020 08:13
Ik schrik ervan dat je het normaal vindt dat hij dit zelf aan zijn vader gaat vertellen. Moet hij de hete kastanjes uit het vuur halen? Volgens mij heeft die jongen niet voor deze situatie gekozen hoor. Ga op zijn minst éérst zelf met je ex praten of stuur hem een mail of weet ik wat en dan vraag je aan je kind wat hij verder wil en nodig heeft van je.
donderdag 9 april 2020 08:24
Marnamai schreef: ↑30-03-2020 19:49Alleen maar klagen bij mij, maar tegen pap niets zeggen gaat inderdaad niet werken bij mij.
Als hij pap nooit iets zegt wil hij het duidelijk niet graag genoeg.
En dan wil ik dus best wel nadien mee het gesprek in gaan, maar hij moet toch écht de eerste stap zetten.
Zodat pap weet dat dit geen actie van mij is om zijn kind af te pakken.
Hij is 14, geen 7.
Holy shit.... als je mijn moeder was dan kon je snel gaan klagen op een forum over ouderverstoting, van jezelf wel te verstaan. Of janken op een forum over oma's die hun kleinkinderen niet zien.
Wat erg. En wat erg dat je dat zelf niet ziet. Een kind moet een probleem oplossen dat jij veroorzaakt hebt, waar hij al jaren onder lijdt en wat jij vervolgens weigert voor hem op te lossen als hij eindelijk groot genoeg is om te verwoorden hoe hij zich eigenlijk voelt (waarschijnlijk al die tijd al). Heb je enig idee hoe moeilijk het voor een kind is om alleen al tegen jou te zeggen hoe hij zich voelt onder de regeling? Nee hè?
donderdag 9 april 2020 08:29
En dan nog geen flauw idee hebben wat ze toch verkeerd heeft gedaan waarschijnlijk..
donderdag 9 april 2020 08:29
trek je deze reacties niet aan
ze heeft geen kinderen en vooral geen idee waar ze over praat
donderdag 9 april 2020 11:08
Ik heb hetzelfde meegemaakt maar dan uit het perspectief van het kind. Mijn ouders hadden de klassieke omgangsregeling afgesproken waarbij ik 1x per 2 weken plus de helft van de vakanties/feestdagen naar mijn vader ging.
Vanaf dat ik een jaar of 6 was wilde ik al niet meer maar ook ik durfde dat niet tegen mijn vader te zeggen uit angst voor zijn reactie. Mijn familie met wie ik deze gevoelens deelde vonden dat ik moest blijven gaan “want het is wel je vader”. Ik had graag meer support gehad want zoals gezegd durfde ik het gesprek niet aan te gaan. Geef de voorzet en begeleidt hem dan want het is geen makkelijk onderwerp om aan te spreken en als puber al helemaal niet.
Uiteindelijk ging ik puberen en daar kon mijn vader niet mee omgaan dus een paar dagen voor mijn 14e verjaardag heeft hij het contact verbroken en nu is er dus al bijna 14 jaar geen contact meer.
Vanaf dat ik een jaar of 6 was wilde ik al niet meer maar ook ik durfde dat niet tegen mijn vader te zeggen uit angst voor zijn reactie. Mijn familie met wie ik deze gevoelens deelde vonden dat ik moest blijven gaan “want het is wel je vader”. Ik had graag meer support gehad want zoals gezegd durfde ik het gesprek niet aan te gaan. Geef de voorzet en begeleidt hem dan want het is geen makkelijk onderwerp om aan te spreken en als puber al helemaal niet.
Uiteindelijk ging ik puberen en daar kon mijn vader niet mee omgaan dus een paar dagen voor mijn 14e verjaardag heeft hij het contact verbroken en nu is er dus al bijna 14 jaar geen contact meer.
"Nee" is ook een antwoord.
