Kinderen
alle pijlers
Kind moeite in groep 3
dinsdag 5 november 2019 om 09:17
Zoals de titel al zegt heeft onze dochter (6 jaar) moeite in groep 3. Niet zozeer met de inhoud van de lessen, want wat dat betreft is ze veel van haar klasgenoten (nog) voor. Ze kende bijvoorbeeld alle letters van het alfabet al toen ze naar groep 3 ging en maakt het liefst de hele dag door rekensommen met getallen waar ze op school nog niet mee bezig zijn. Ik verwacht dat dit wel 'bijtrekt' als straks alle letters aan bod zijn geweest. En dat ze dan gewoon goed mee kan komen.
Het probleem zit vooral in het emotionele. Ze kan niet of moeilijk afscheid nemen als ik haar breng. De juf moet haar echt van me lostrekken en dan huilt ze hartverscheurend terwijl ik de klas uitloop. Ook gaat ze om het minste of geringste huilen in de klas. Als zij bedacht heeft dat de vogel die ze aan het kleuren is oranje moet worden en iemand anders is met het oranje kleurpotlood bezig dan is dat al reden om te huilen ('ik wil dan niet huilen, maar de tranen komen vanzelf' zegt ze daar later over). Of als de juf iets uitlegt en het gaat haar te snel (omdat ze denkt dat ze meteen al alle opdrachten op die pagina moet maken, terwijl het alleen nog maar een uitleg betreft) dan gaat ze huilen en is dan moeilijk weer bij d'r positieven te krijgen.
Dit alles speelt sinds een week of 3 voor de herfstvakantie. Daarvoor en ook in de kleuterklassen was er echt nooit iets aan de hand. ze ging altijd vrolijk naar school en kwam ook blij weer naar buiten. Hoe anders is dat nu... Uit school is ze vaak nog wel even aan het mokken, maar thuis gaat ze dan wel weer goed. Ze is vrolijk en enthousiast. Wil graag laten zien wat ze geleerd heeft en vraagt mij de hele dag door sommen voor haar te maken (of ze maakt ze voor mij....
)
Volgens de juf legt ze de lat nogal hoog voor zichzelf. En dat klopt ook wel, dat herken ik. Maar past daar dat moeilijke afscheid nemen en met buikpijn naar school gaan ook bij? Ergens denk ik aan faalangst...
Man en ik vinden het heel moeilijk om te bepalen wat we er mee moeten. Moeten we meeveren of juist zeggen dat het nu wel een keer klaar is (kort door de bocht)? We hebben al wel een paar keer geprobeerd te achterhalen wat er nou speelt, maar krijgen het niet echt duidelijk. Ze wordt niet gepest, heeft veel vriendinnetjes en vriendjes en speelt na regelmatig met anderen.
Is er iemand die dit herkent en heb je dan tips?
Binnenkort hebben we weer een regulier oudergesprek en in de tussentijd hebben we ook wel contact met de juf. Dus dat zit op zich wel goed. toch ben ik op zoek naar (wellicht) andere invalshoeken om hier mee om te gaan.
Het probleem zit vooral in het emotionele. Ze kan niet of moeilijk afscheid nemen als ik haar breng. De juf moet haar echt van me lostrekken en dan huilt ze hartverscheurend terwijl ik de klas uitloop. Ook gaat ze om het minste of geringste huilen in de klas. Als zij bedacht heeft dat de vogel die ze aan het kleuren is oranje moet worden en iemand anders is met het oranje kleurpotlood bezig dan is dat al reden om te huilen ('ik wil dan niet huilen, maar de tranen komen vanzelf' zegt ze daar later over). Of als de juf iets uitlegt en het gaat haar te snel (omdat ze denkt dat ze meteen al alle opdrachten op die pagina moet maken, terwijl het alleen nog maar een uitleg betreft) dan gaat ze huilen en is dan moeilijk weer bij d'r positieven te krijgen.
Dit alles speelt sinds een week of 3 voor de herfstvakantie. Daarvoor en ook in de kleuterklassen was er echt nooit iets aan de hand. ze ging altijd vrolijk naar school en kwam ook blij weer naar buiten. Hoe anders is dat nu... Uit school is ze vaak nog wel even aan het mokken, maar thuis gaat ze dan wel weer goed. Ze is vrolijk en enthousiast. Wil graag laten zien wat ze geleerd heeft en vraagt mij de hele dag door sommen voor haar te maken (of ze maakt ze voor mij....
)Volgens de juf legt ze de lat nogal hoog voor zichzelf. En dat klopt ook wel, dat herken ik. Maar past daar dat moeilijke afscheid nemen en met buikpijn naar school gaan ook bij? Ergens denk ik aan faalangst...
Man en ik vinden het heel moeilijk om te bepalen wat we er mee moeten. Moeten we meeveren of juist zeggen dat het nu wel een keer klaar is (kort door de bocht)? We hebben al wel een paar keer geprobeerd te achterhalen wat er nou speelt, maar krijgen het niet echt duidelijk. Ze wordt niet gepest, heeft veel vriendinnetjes en vriendjes en speelt na regelmatig met anderen.
Is er iemand die dit herkent en heb je dan tips?
Binnenkort hebben we weer een regulier oudergesprek en in de tussentijd hebben we ook wel contact met de juf. Dus dat zit op zich wel goed. toch ben ik op zoek naar (wellicht) andere invalshoeken om hier mee om te gaan.
dinsdag 5 november 2019 om 09:32
dinsdag 5 november 2019 om 09:32
Klinkt redelijk normaal, best veel kinderen hebben moeite met de verandering van spelen naar heel veel leren. Ik zie het bij mijn kind en hoor het van andere ouders en zie het van best veel kindjes in haar klas.
Was bij mijn oudste ook al zo.
Mijn jongste kon al lezen en maakte ook leuke sommen en pluswerk in de kleuterklas maar heeft het nu toch ook zwaar met het vele leren/conctreren.. En minder spelen, wil alles goed hebben enz.
Volgens haar leerkracht is dat ook heel normaal. Groep 3 is gewoon echt een omschakeling en zwaar voor een flink deel van de kinderen.
Ik hou de weekenden zo rustig mogelijk en naast zwemles en soms speeldates is het vooral lekker thuis aanrommelen of eens goed uitwaaien.
Was bij mijn oudste ook al zo.
Mijn jongste kon al lezen en maakte ook leuke sommen en pluswerk in de kleuterklas maar heeft het nu toch ook zwaar met het vele leren/conctreren.. En minder spelen, wil alles goed hebben enz.
Volgens haar leerkracht is dat ook heel normaal. Groep 3 is gewoon echt een omschakeling en zwaar voor een flink deel van de kinderen.
Ik hou de weekenden zo rustig mogelijk en naast zwemles en soms speeldates is het vooral lekker thuis aanrommelen of eens goed uitwaaien.
dinsdag 5 november 2019 om 09:40
Ja het is inderdaad een flinke omschakeling, dat klopt. Toch is ze de enige in de klas die zo heftig is bij het afscheid nemen elke keer. Andere kinderen duwen hun ouders zowat de klas uit en gaan vrolijk verder met hun werkje of boek lezen...
We zijn inderdaad heel erg aan het benadrukken dat fouten maken niet erg is en dat de juf er is om haar dingen te leren. Dat het voor de juf ook niets aan zou zijn als ze alles goed zou doen, want wat moet juf dan nog...? Dat het vooral belangrijk is dat ze het leuk heeft op school.
Die boodschap lijkt helaas niet aan te komen...
We zijn inderdaad heel erg aan het benadrukken dat fouten maken niet erg is en dat de juf er is om haar dingen te leren. Dat het voor de juf ook niets aan zou zijn als ze alles goed zou doen, want wat moet juf dan nog...? Dat het vooral belangrijk is dat ze het leuk heeft op school.
Die boodschap lijkt helaas niet aan te komen...
dinsdag 5 november 2019 om 09:43
Ik zou vragen of een IB'er een rol kan spelen. Bij ons op school werd dit heel goed opgepakt.
Onze dochter kreeg 1x per week extra gym na school (van een vakdocent die ze ook voor de gewone gym had) met een paar kinderen om meer zelfvertrouwen te kweken. Daarnaast had ze regelmatig gesprekjes met de IB'er over dingen die voor haar belangrijk waren. Dat ze er mag zijn en dat zij net zo meetelt als de andere kinderen. Ook werd gepraat over het maken van fouten. Dat je daarvan kunt leren en hoe dan precies. En dat het niet erg is als je iets niet begrijpt. Hulp vragen (vinger opsteken) vond ze erg moeilijk en heeft ze langzaamaan geleerd.
Kijk samen met school naar wat jullie kind nodig heeft om zich weer fijn te voelen. Als een juf of IB'er gesprekjes voert met je kind, komt dat toch vaak anders/beter over, hebben we gemerkt. Van ons neemt ze wel wat aan, maar van school veel meer. En vooral samen op 1 lijn zitten en hetzelfde zeggen.
Onze dochter kreeg 1x per week extra gym na school (van een vakdocent die ze ook voor de gewone gym had) met een paar kinderen om meer zelfvertrouwen te kweken. Daarnaast had ze regelmatig gesprekjes met de IB'er over dingen die voor haar belangrijk waren. Dat ze er mag zijn en dat zij net zo meetelt als de andere kinderen. Ook werd gepraat over het maken van fouten. Dat je daarvan kunt leren en hoe dan precies. En dat het niet erg is als je iets niet begrijpt. Hulp vragen (vinger opsteken) vond ze erg moeilijk en heeft ze langzaamaan geleerd.
Kijk samen met school naar wat jullie kind nodig heeft om zich weer fijn te voelen. Als een juf of IB'er gesprekjes voert met je kind, komt dat toch vaak anders/beter over, hebben we gemerkt. Van ons neemt ze wel wat aan, maar van school veel meer. En vooral samen op 1 lijn zitten en hetzelfde zeggen.
lizzy75 wijzigde dit bericht op 05-11-2019 09:45
16.84% gewijzigd
dinsdag 5 november 2019 om 09:45
ik heb geen kinderen, maar zie bij alle groep 3 gangers in mijn omgeving (en dat zijn er best wat) bijna zonder uitzondering enorme aanpassingsproblemen. of op school zoals jouw dochter, of thuis onuitstaanbaar zijn, boos, verdrietig etcetcetc.
valt echt op.
wat je ermee moet? geen idee, maar ik wilde het toch even melden
succes!!
valt echt op.
wat je ermee moet? geen idee, maar ik wilde het toch even melden
succes!!
En doooooor!
dinsdag 5 november 2019 om 09:54
De tip van de IB'er is een goede inderdaad! Bedankt!
Wel goed om te horen dat het niet als heel bijzonder (problematisch) overkomt meteen. Je weet heus wel als ouder dat groep 3 een pittig jaar is en dan natuurlijk met name de eerste periode. Toch had ik dit gewoon niet verwacht. Zelfs de eerste weken van groep 3 ging ze fluitend naar school en leek ze zich makkelijk aan te passen. Dat is nu echt 180 graden gedraaid. Ze was nooit zo'n huiler, nu doet ze me wel eens denken aan dat luchtalarmpje van Jochem Meijer...
Wel goed om te horen dat het niet als heel bijzonder (problematisch) overkomt meteen. Je weet heus wel als ouder dat groep 3 een pittig jaar is en dan natuurlijk met name de eerste periode. Toch had ik dit gewoon niet verwacht. Zelfs de eerste weken van groep 3 ging ze fluitend naar school en leek ze zich makkelijk aan te passen. Dat is nu echt 180 graden gedraaid. Ze was nooit zo'n huiler, nu doet ze me wel eens denken aan dat luchtalarmpje van Jochem Meijer...
dinsdag 5 november 2019 om 10:01
Inderdaad een ib-er inschakelen en mocht dat geen progressie laten zien, dan misschien toch eens naar de huisarts voor een doorverwijzing naar een orthopedagoog die ervaring heeft met perfectionistisch aangelegde kinderen?
Mijn dochter had in het verleden (groep 1/groep 2) ook heel apart gedrag (niet praten) wat niet normaal was. Ze heeft een diagnose gehad (selectief mutisme), heeft op een hele prettige manier ondersteuning van een gespecialiseerde orthopedagoge gehad en afgesloten en waar ik nog bang was dat de overgang naar groep 3 moeilijk zou zijn, gaat het nu hartstikke goed met haar en doet ze mee net als elk ander kind.
Andere diagnose dan dat ik bij jouw kind verwacht, maar zoeken naar specifieke ondersteuning is misschien daarbij wel handig. Een IB-er is wellicht een goed eerste punt, en anders even bij de huisarts aankloppen voor welke ondersteuning handig is voor je dochter (bijvoorbeeld als de IB-er het ook niet weet).
Mijn dochter had in het verleden (groep 1/groep 2) ook heel apart gedrag (niet praten) wat niet normaal was. Ze heeft een diagnose gehad (selectief mutisme), heeft op een hele prettige manier ondersteuning van een gespecialiseerde orthopedagoge gehad en afgesloten en waar ik nog bang was dat de overgang naar groep 3 moeilijk zou zijn, gaat het nu hartstikke goed met haar en doet ze mee net als elk ander kind.
Andere diagnose dan dat ik bij jouw kind verwacht, maar zoeken naar specifieke ondersteuning is misschien daarbij wel handig. Een IB-er is wellicht een goed eerste punt, en anders even bij de huisarts aankloppen voor welke ondersteuning handig is voor je dochter (bijvoorbeeld als de IB-er het ook niet weet).
dinsdag 5 november 2019 om 10:07
Je hebt er vrij weinig aan, want er is geen oplossing, maar de oorzaak van mijn dochters schoolellende was dat ze vrij slim is. Op de kleuterschool was dat nog geen probleem, daar vond de juf het destijds prima als ze deed waar ze zin in had. Dus haalde ze dingen uit andere klassen en daar prutste ze fijn mee aan.
Vanaf groep 3 ging dat niet meer en moest ze mee in het stramien van de klas. Dat ging helemaal mis. Ze ging aan zichzelf twijfelen: alles wat ze moest leren kende ze al, maar ze moest het desondanks leren, dus wat ze wist was vast niet goed. Daar raakte ze helemaal de weg van kwijt. Ze durfde niets meer op school, ze kreeg psychosomatische klachten, nachtmerries, was niet meer zindelijk. Ik vond het verschrikkelijk om mijn eens zo gelukkige kind zo te zien.
We zijn na een jaar bij een psycholoog terecht gekomen, die heeft haar getest. We weten nu dat het niet door ons komt, of door andere externe zaken. Maar het heeft geen oplossing geboden, want die is er niet. Passend onderwijs voor haar is er niet. Dus we doen ons best om haar er doorheen te slepen, en de lol in andere dingen te zoeken. Het gaat met ups en downs. Nog een jaar te gaan.
Vanaf groep 3 ging dat niet meer en moest ze mee in het stramien van de klas. Dat ging helemaal mis. Ze ging aan zichzelf twijfelen: alles wat ze moest leren kende ze al, maar ze moest het desondanks leren, dus wat ze wist was vast niet goed. Daar raakte ze helemaal de weg van kwijt. Ze durfde niets meer op school, ze kreeg psychosomatische klachten, nachtmerries, was niet meer zindelijk. Ik vond het verschrikkelijk om mijn eens zo gelukkige kind zo te zien.
We zijn na een jaar bij een psycholoog terecht gekomen, die heeft haar getest. We weten nu dat het niet door ons komt, of door andere externe zaken. Maar het heeft geen oplossing geboden, want die is er niet. Passend onderwijs voor haar is er niet. Dus we doen ons best om haar er doorheen te slepen, en de lol in andere dingen te zoeken. Het gaat met ups en downs. Nog een jaar te gaan.
dinsdag 5 november 2019 om 10:07
Voor genoeg kinderen is het juist niet een pittig jaar, maar gaat het tergend langzaam. Die van mij viel het alle drie enorm tegen. Eindelijk zouden ze wat gaan leren en dan moet je op klasgenootjes wachten die nog de letters moeten leren. Of mag je eindelijk gaan rekenen en kom je erachter dat dat nog niet verder gaat dan de vraag om drie appels te omcirkelen.Stokkie schreef: ↑05-11-2019 09:54De tip van de IB'er is een goede inderdaad! Bedankt!
Wel goed om te horen dat het niet als heel bijzonder (problematisch) overkomt meteen. Je weet heus wel als ouder dat groep 3 een pittig jaar is en dan natuurlijk met name de eerste periode. Toch had ik dit gewoon niet verwacht. Zelfs de eerste weken van groep 3 ging ze fluitend naar school en leek ze zich makkelijk aan te passen. Dat is nu echt 180 graden gedraaid. Ze was nooit zo'n huiler, nu doet ze me wel eens denken aan dat luchtalarmpje van Jochem Meijer...
En daar kan je heel onzeker van worden. Of verveeld. Ik zou een gesprek aanvragen met de juf en zeggen wat je ziet. De juf (de meeste dan) zullen je bevindingen serieus nemen en samen naar een oplossing zoeken. Dat kan al met simpele dingen zoals net even iets vaker laten weten dat ze goed bezig is.
dinsdag 5 november 2019 om 10:09
dinsdag 5 november 2019 om 10:09
Mijn dochter was ook erg voorlijk, heeft ook een klas overgeslagen. Die werd dus helemaal depri in groep 3 omdat ze niks leerde.
Mijn advies is echt om meer uitdaging voor haar te vragen. Laat de IB’er hier ook naar kijken. Veel kinderen vinden het fijn om te leren maar dan moet er wel iets te leren vallen. Als ze de huidige lesstof al beheerst moet ze dus meer verbreden, meer uitdaging. Ze staat nu stil.
Mijn advies is echt om meer uitdaging voor haar te vragen. Laat de IB’er hier ook naar kijken. Veel kinderen vinden het fijn om te leren maar dan moet er wel iets te leren vallen. Als ze de huidige lesstof al beheerst moet ze dus meer verbreden, meer uitdaging. Ze staat nu stil.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
dinsdag 5 november 2019 om 10:12
Het klinkt dat jouw dochter school momenteel ervaart als erg stressvol en dat ze denkt dat ze aan heel veel moet voldoen en moet presteren.
Er zit dus weinig vreugde bij en is vooral een serieus gebeuren.
Vandaar misschien ook het feit dat ze jou niet los kan laten, ze moet nl weer naar die plek waar ze moet presteren. En ze eist ook veel van zichzelf.
Ook in dat voorbeeld van die kleurplaat. Het ‘moet’ dan zoals zij in gedachten heeft want dat is veilig en als dat dan niet kan is dat bedreigent.
Ik denk dat het goed is als jullie dochter leren dat school een plek is waarbij je mag leren op een leuke manier en dat je het in je eigen tempo mag doen.
Iedereen leert op zijn eigen manier, de enige rustiger aan, de andere sneller.
En dat is allemaal prima.
Misschien komt er zo wat druk vam de ketel.
Ik zou niet strenger naar haar toe worden momenteel.
Ze voelt zich al onveilig genoeg en heeft die basis van jullie nodig.
Er zit dus weinig vreugde bij en is vooral een serieus gebeuren.
Vandaar misschien ook het feit dat ze jou niet los kan laten, ze moet nl weer naar die plek waar ze moet presteren. En ze eist ook veel van zichzelf.
Ook in dat voorbeeld van die kleurplaat. Het ‘moet’ dan zoals zij in gedachten heeft want dat is veilig en als dat dan niet kan is dat bedreigent.
Ik denk dat het goed is als jullie dochter leren dat school een plek is waarbij je mag leren op een leuke manier en dat je het in je eigen tempo mag doen.
Iedereen leert op zijn eigen manier, de enige rustiger aan, de andere sneller.
En dat is allemaal prima.
Misschien komt er zo wat druk vam de ketel.
Ik zou niet strenger naar haar toe worden momenteel.
Ze voelt zich al onveilig genoeg en heeft die basis van jullie nodig.
dinsdag 5 november 2019 om 10:13
Ik had als kind exact hetzelfde, dit kon mijn verhaal zijn. Wilde na school graag ‘huiswerk’, was overijverig, maar ik bleek óók faalangst te hebben. Ik speelde wel graag, maar vond contact leggen soms eng. Bang om iets verkeerds te doen, of gek over te komen. Rekenen was een ramp bij mij, altijd huilen in de klas en buikpijn hebben. Niet naar school willen. Maar dan wel om reken huiswerk vragen, want ik wilde het onder de knie krijgen.
En inderdaad, als een uitleg te snel ging of ik begreep het niet meteen; complete paniek. Huilen, huilen.
Wiskunde is me helaas ook nooit meer gelukt, kreeg complete black out tijdens de toets. Ondanks bijlessen etc. Er blokkeerde gewoon iets. Gelukkig hoefde er toen nog geen examen wiskunde gedaan te worden
Ouders gesprek met IB’er gehad en juffen/meesters probeerden mij wél te stimuleren, maar gaven juist ook aandacht aan het ‘vandaag maar even niet extra werk, ga maar lekker papier stampen in het papierhok’ (was gewilde klus haha).
Als dit de reden is, kun je denk ik niet veel doen, behalve benoemen dat niet alles op 200% hoeft. Maar als het de aard van het beestje is....
Ik kon in groep 8 niet wachten tot de middelbare school en in 3 havo wilde ik niets liever dan studeren. Op mijn 16e havo afgerond en toen in Spanje een studie Spaans gedaan van bijna een jaar. Ik was niet te houden, dus mijn ouders hebben zoveel mogelijk geprobeerd en te laten gaan, ontdek maar, ontdek je grenzen maar en ze stonden klaar als ik daartegenaan liep.
Daarna studie(s) afgerond, eigen zaak opgezet toen ik 23 was. Ben nog steeds prestatiegericht, maar ken ook nog steeds faalangst. Inmiddels 32 en kan inmiddels de ‘rem’ knop wel vinden.
Bij mij bleek het dus echt de aard van het beestje...en dan is zeker lastig als je nog heel klein bent, maar al doende leert men!
Succes!
En inderdaad, als een uitleg te snel ging of ik begreep het niet meteen; complete paniek. Huilen, huilen.
Wiskunde is me helaas ook nooit meer gelukt, kreeg complete black out tijdens de toets. Ondanks bijlessen etc. Er blokkeerde gewoon iets. Gelukkig hoefde er toen nog geen examen wiskunde gedaan te worden
Ouders gesprek met IB’er gehad en juffen/meesters probeerden mij wél te stimuleren, maar gaven juist ook aandacht aan het ‘vandaag maar even niet extra werk, ga maar lekker papier stampen in het papierhok’ (was gewilde klus haha).
Als dit de reden is, kun je denk ik niet veel doen, behalve benoemen dat niet alles op 200% hoeft. Maar als het de aard van het beestje is....
Ik kon in groep 8 niet wachten tot de middelbare school en in 3 havo wilde ik niets liever dan studeren. Op mijn 16e havo afgerond en toen in Spanje een studie Spaans gedaan van bijna een jaar. Ik was niet te houden, dus mijn ouders hebben zoveel mogelijk geprobeerd en te laten gaan, ontdek maar, ontdek je grenzen maar en ze stonden klaar als ik daartegenaan liep.
Daarna studie(s) afgerond, eigen zaak opgezet toen ik 23 was. Ben nog steeds prestatiegericht, maar ken ook nog steeds faalangst. Inmiddels 32 en kan inmiddels de ‘rem’ knop wel vinden.
Bij mij bleek het dus echt de aard van het beestje...en dan is zeker lastig als je nog heel klein bent, maar al doende leert men!
Succes!
anoniem_346916 wijzigde dit bericht op 05-11-2019 10:16
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
17.17% gewijzigd
dinsdag 5 november 2019 om 10:30
Als je kind buiten het gemiddelde valt is dat lastig in het Nederlandse schoolsysteem.
Maar als ze zo slim is dan valt de juf dat wel op toch? Ik neem aan dat ze al ander werk krijgt dan? Of is het dat misschien toch niet? Het valt me op dat ouders snel denken dat hun eigen kind slimmer is dan de rest. Vooral als het kind problemen heeft of niet goed mee kan komen. Dat komt dan omdat hij/zij zo slim is.
Ik geloof daar eigenlijk niet zo in, uitzonderingen daargelaten.
Voor kleuters, en dan met name hun ouders, is het natuurlijk geweldig dat ze alle letters al kennen voordat ze naar groep 3 gaan. Daar zien ze het als spelletje en zijn ze terecht trots. Denken; ha ik ben er al! En dan is daar ineens Novoscript. Dat valt dan even vies tegen. Daar zou ik ook van gaan huilen
Bij mijn zoon is het eigenlijk precies andersom. Altijd problemen gehad in de kleuterklas. En dat kwam echt niet omdat hij hoogbegaafd is maar gewoon omdat hij sociaal emotioneel achterliep. Altijd aan andere kinderen zitten, geen grenzen hebben of herkennen, nul concentratie, en ga zo maar door. Twee keer groep 1 gedaan want hij was bij lange na nog niet toe aan groep 2of 3.
Toen hij begin dit schooljaar naar groep 3 ging vreesde ik met grote vrezen. Ik dacht oprecht; dit wordt niks. Waar andere kinderen om hem heen inderdaad alle letters al kenden en al jaren hun eigen naam konden schrijven, had hij hier nog nooit enige interesse in getoond. Nog geen streep op papier bij wijze van spreken.
Nu drie maanden later is hij volledig bijgetrokken en is er geen verschil meer tussen hem en de anderen. Hij heeft het erg naar zijn zin en gedijt goed met de structuur van werkjes maken.
Maar als ze zo slim is dan valt de juf dat wel op toch? Ik neem aan dat ze al ander werk krijgt dan? Of is het dat misschien toch niet? Het valt me op dat ouders snel denken dat hun eigen kind slimmer is dan de rest. Vooral als het kind problemen heeft of niet goed mee kan komen. Dat komt dan omdat hij/zij zo slim is.
Ik geloof daar eigenlijk niet zo in, uitzonderingen daargelaten.
Voor kleuters, en dan met name hun ouders, is het natuurlijk geweldig dat ze alle letters al kennen voordat ze naar groep 3 gaan. Daar zien ze het als spelletje en zijn ze terecht trots. Denken; ha ik ben er al! En dan is daar ineens Novoscript. Dat valt dan even vies tegen. Daar zou ik ook van gaan huilen
Bij mijn zoon is het eigenlijk precies andersom. Altijd problemen gehad in de kleuterklas. En dat kwam echt niet omdat hij hoogbegaafd is maar gewoon omdat hij sociaal emotioneel achterliep. Altijd aan andere kinderen zitten, geen grenzen hebben of herkennen, nul concentratie, en ga zo maar door. Twee keer groep 1 gedaan want hij was bij lange na nog niet toe aan groep 2of 3.
Toen hij begin dit schooljaar naar groep 3 ging vreesde ik met grote vrezen. Ik dacht oprecht; dit wordt niks. Waar andere kinderen om hem heen inderdaad alle letters al kenden en al jaren hun eigen naam konden schrijven, had hij hier nog nooit enige interesse in getoond. Nog geen streep op papier bij wijze van spreken.
Nu drie maanden later is hij volledig bijgetrokken en is er geen verschil meer tussen hem en de anderen. Hij heeft het erg naar zijn zin en gedijt goed met de structuur van werkjes maken.
dinsdag 5 november 2019 om 10:36
Bedankt allemaal voor het meedenken! Heel fijn!
Eigenlijk lees ik min of meer twee 'kanten'.
De ene kant is dat ze min of meer stilstaat, ze kent het allemaal al. Dat zou heel goed kunnen, al zegt ze daar nooit iets over. Ze kan heel enthousiast vertellen dat ze morgen de 'oe' gaat leren. Terwijl ze die al lang kent. Ze lijkt er dan wel oprecht zin in te hebben.
Aan de andere kant zou het kunnen zijn dat ze (een vorm van) faalangstig is. De lat heel hoog legt en zelf niet met minder genoegen kan nemen.
Ze meet zich ook heel erg aan andere kinderen. En dan met de kinderen die er momenteel redelijk fluitend doorheen lopen. 'Pietje maakt nooit fouten' of 'Truusje was veel eerder klaar'. Ik kan dan wel zeggen dat het niets uitmaakt dat zij wel eens een foutje heeft (of wat mij betreft alles fout heeft) of dat eerder klaar zijn niet betekent dat je het goed hebt gedaan, maar dat komt niet echt aan lijkt het.
Is faalangst iets wat je gewoon hebt en waarmee je moet leren dealen of kun je daar met de juiste hulp ook weer vanaf komen?
Eigenlijk lees ik min of meer twee 'kanten'.
De ene kant is dat ze min of meer stilstaat, ze kent het allemaal al. Dat zou heel goed kunnen, al zegt ze daar nooit iets over. Ze kan heel enthousiast vertellen dat ze morgen de 'oe' gaat leren. Terwijl ze die al lang kent. Ze lijkt er dan wel oprecht zin in te hebben.
Aan de andere kant zou het kunnen zijn dat ze (een vorm van) faalangstig is. De lat heel hoog legt en zelf niet met minder genoegen kan nemen.
Ze meet zich ook heel erg aan andere kinderen. En dan met de kinderen die er momenteel redelijk fluitend doorheen lopen. 'Pietje maakt nooit fouten' of 'Truusje was veel eerder klaar'. Ik kan dan wel zeggen dat het niets uitmaakt dat zij wel eens een foutje heeft (of wat mij betreft alles fout heeft) of dat eerder klaar zijn niet betekent dat je het goed hebt gedaan, maar dat komt niet echt aan lijkt het.
Is faalangst iets wat je gewoon hebt en waarmee je moet leren dealen of kun je daar met de juiste hulp ook weer vanaf komen?
dinsdag 5 november 2019 om 10:37
Het komt mij heel bekend voor...
Twee van onze drie kinderen vertoonden beide dit gedrag, beide met een andere oorzaak.
Ook onze dochters kenden in groep 2 de letters en leken iets voor te lopen op de rest. De tweede ook omdat ze groter was en een dominant karakter heeft.
In groep 3 gaat de leerstof heel hard, waardoor het gros van de kinderen ineens gewoon een middenmoot lijkt.
Dochter 1 bleek dyslexie en dyscalculie te hebben waardoor alles als sneeuw voor de zon verdween. Haar heerlijke vlinderige karakter: daar was niets meer van over. Ze hing aan mijn benen als ik haar bracht.
Dochter 2 was het gewend om aanzien te hebben en dat verdween ook. Iedereen leek hetzelfde niveau te hebben en ze was gewoon 1 van. Dat probeerde ze te compenseren door heel hard haar best te doen en thuis ook het liefste aan de gang, maar dat houdt natuurlijk geen kind vol. Ze had veel huilbuien etc.
Totdat wij hulp zochten. Dochter 1 is doorgetest en uiteindelijk begeleid.
Dochter 2 is naar de orthopedagoog gegaan. Daar heeft ze geleerd dat ze meer bij zichzelf mag blijven, niet perse hoeft te presteren en dat ze dingen mag loslaten. En alles komt goed: dochter 1 gaat na een MBO studie hierna naar de HBO.
Dochter 2 heeft haar propedeuse gehaald en gaat voor Rechten.
Als ik jou was zou ik met je dochter naar een orthopedagoog gaan.
Twee van onze drie kinderen vertoonden beide dit gedrag, beide met een andere oorzaak.
Ook onze dochters kenden in groep 2 de letters en leken iets voor te lopen op de rest. De tweede ook omdat ze groter was en een dominant karakter heeft.
In groep 3 gaat de leerstof heel hard, waardoor het gros van de kinderen ineens gewoon een middenmoot lijkt.
Dochter 1 bleek dyslexie en dyscalculie te hebben waardoor alles als sneeuw voor de zon verdween. Haar heerlijke vlinderige karakter: daar was niets meer van over. Ze hing aan mijn benen als ik haar bracht.
Dochter 2 was het gewend om aanzien te hebben en dat verdween ook. Iedereen leek hetzelfde niveau te hebben en ze was gewoon 1 van. Dat probeerde ze te compenseren door heel hard haar best te doen en thuis ook het liefste aan de gang, maar dat houdt natuurlijk geen kind vol. Ze had veel huilbuien etc.
Totdat wij hulp zochten. Dochter 1 is doorgetest en uiteindelijk begeleid.
Dochter 2 is naar de orthopedagoog gegaan. Daar heeft ze geleerd dat ze meer bij zichzelf mag blijven, niet perse hoeft te presteren en dat ze dingen mag loslaten. En alles komt goed: dochter 1 gaat na een MBO studie hierna naar de HBO.
Dochter 2 heeft haar propedeuse gehaald en gaat voor Rechten.
Als ik jou was zou ik met je dochter naar een orthopedagoog gaan.
dinsdag 5 november 2019 om 10:39
Ze krijgt inderdaad ook al wel ander werk aangeboden. Dus de juffen zien dat ook wel. Toch denk ik niet dat ze bovengemiddeld slim is. Ze heeft er veel interesse voor, maar lijkt het ook wel van zichzelf te moeten kunnen allemaal. Ik denk dat als straks alle kinderen alle letters hebben geleerd ze daar gewoon in de mainstream mee kan doen.
Ik denk toch dat ik de juf maar ga vragen het oudergesprek iets naar voren te halen en niet nog 3 weken te wachten...
Ik denk toch dat ik de juf maar ga vragen het oudergesprek iets naar voren te halen en niet nog 3 weken te wachten...
dinsdag 5 november 2019 om 10:41
Ik denk ook dat ik dit ga voorstellen aan de juf. We hebben dit met onze oudste ook gedaan, overigens om een andere reden. Hier zagen ze vanuit school niet meteen heil in, maar het heeft wel degelijk geholpen! Dus mocht de juf het er niet mee eens zijn, dan zullen we het wellicht weer op eigen initiatief doen!
dinsdag 5 november 2019 om 11:37
Er staat nog veel meer in de OP, dan dit ene voorbeeld. Ze huilt ook om andere dingen. En kind geeft zelf aan dat ze niet wil huilen op dat moment, maar er niets aan kan doen. Thuis is ze verder vrolijk. Ik vind "verwend" dan een aparte aanname/conclusieTinkerbell1988 schreef: ↑05-11-2019 11:08is ze niet vooral verwend als ik het zo lees? wenen omdat haar kleur op moment dat zij wilt niet beschikbaar is?
dinsdag 5 november 2019 om 11:58
Als ik dit zo lees, gedraagt ze zich inderdaad verwend. Maarrrr.... Dit gedrag komt ergens vandaan, TO wil graag weten waar dit vandaan komt. Ook gezien het er de eerste weken van groep drie niet was.Tinkerbell1988 schreef: ↑05-11-2019 11:08is ze niet vooral verwend als ik het zo lees? wenen omdat haar kleur op moment dat zij wilt niet beschikbaar is?
Bij mijn zoon in de klas zijn twee meisjes blijven zitten in groep drie. Zij vertoonden ook wel dergelijk gedrag, de een wat meer dan de ander.
Mijn zoon was begin groep 1 ( toen hij net op school kwam is hij door getoetst) al klaar voor groep 3. Mede om deze reden, en omdat hij hoogbegaafd is, heeft hij slechts een jaar gekleuterd. Nu, in groep vier, vertoont hij weer afwijkend gedrag ( gelukkig alleen thuis, niet op school) waardoor ik weer even een afspraak met ib heb gepland. Ik zou kijken of je met ib kunt praten hierover.
( Het afwijkend gedrag van zoon heeft aanwijsbare oorzaak, maar vind het wel fijn als ib hiervan weet)
