Kinderen
alle pijlers
kinderen en chronisch moe
donderdag 30 juli 2009 om 09:51
beetje ingewikkelde topic titel
maar goed ik ben 27 en door een auto-ongeluk onder andere chronisch moe. kinderen wilde ik niet tot een jaar geleden ik toch een beetje begon te twijfelen. inmiddels weet ik dat ik eerder bang ben dat ik het niet kan ipv niet willen. (niet dat ik al rammelende eierstokken heb)
maar ik wil graag weten of hier mensen zijn die chronisch moe zijn en kinderen hebben en hoe dat gaat..
wil er wel even bij zeggen om misverstanden te voorkomen dat ik niet chronisch moe ben in de zin van dat ik na afwassen al kapot ben, maar wel eerder dan 'normaal' zeg maar. ik kan bijvoorbeeld maar halve dagen werken.
hoop dak beetje duidelijk ben
maar goed ik ben 27 en door een auto-ongeluk onder andere chronisch moe. kinderen wilde ik niet tot een jaar geleden ik toch een beetje begon te twijfelen. inmiddels weet ik dat ik eerder bang ben dat ik het niet kan ipv niet willen. (niet dat ik al rammelende eierstokken heb)
maar ik wil graag weten of hier mensen zijn die chronisch moe zijn en kinderen hebben en hoe dat gaat..
wil er wel even bij zeggen om misverstanden te voorkomen dat ik niet chronisch moe ben in de zin van dat ik na afwassen al kapot ben, maar wel eerder dan 'normaal' zeg maar. ik kan bijvoorbeeld maar halve dagen werken.
hoop dak beetje duidelijk ben
donderdag 30 juli 2009 om 18:37
Helaas geen antwoorden van deze kant. Wel herken ik jouw probleem. Ik ben chronisch moe, werk ook niet volledig. En ik heb een kinderwens. Vriend ook. Wij hebben nu toch besloten voor een kindje te gaan.
In het topic 'Cognitieve Gedragstherapie voor CVS ja of nee?' staat er wel iets over. Even nagezocht, op pagina 11 schrijft iemand over zwanger zijn/kinderen hebben en chronisch moe zijn.
Ook heb ik in dat topic er zelf ook een vraag over gesteld, maar nog geen antwoord. Blijf dit topic dus volgen.
In het topic 'Cognitieve Gedragstherapie voor CVS ja of nee?' staat er wel iets over. Even nagezocht, op pagina 11 schrijft iemand over zwanger zijn/kinderen hebben en chronisch moe zijn.
Ook heb ik in dat topic er zelf ook een vraag over gesteld, maar nog geen antwoord. Blijf dit topic dus volgen.
donderdag 30 juli 2009 om 18:46
Eerste wat ik dacht toen ik de topictitel las: Ach meid. Vanuit het solidariteitsgevoel.
Maar het is anders dus. Kan je er niet mee helpen.
Wel vraag ik me net als Suze af, of je wel een goed netwerk hebt om je (jullie) te helpen als de eventuele baby er straks is. want dat ga je echt wel nodig hebben! Dit is geen dreigement, maar gewoon een tip.
Succes!
Maar het is anders dus. Kan je er niet mee helpen.
Wel vraag ik me net als Suze af, of je wel een goed netwerk hebt om je (jullie) te helpen als de eventuele baby er straks is. want dat ga je echt wel nodig hebben! Dit is geen dreigement, maar gewoon een tip.
Succes!
donderdag 30 juli 2009 om 20:59
quote:Suze2 schreef op 30 juli 2009 @ 16:25:
Ik ben pas sinds ik een kind heb chronisch moe, maar dat is niet wat je bedoeld denk ik?
haha nee dat bedoel ik niet. maar jullie hebben het over lichamelijke problemen e.d, lichamelijk is er vrij weinig tot niks aan de hand met mij... hoe moet ik het uitleggen..... dingen kosten mij gewoon wat meer energie en mijn tempo is wat lager. je ziet of merkt verder niks aan me, en ik kan alles ook in principe.... ik ben geen ME-er die bijv. na het douchen al uit moet rusten..... en dat het zwaar is weet ik wel......
als ik jullie reacties lees word ik wel een beetje moedeloos
niet dat ik heel graag een kind wil... maar dat kan nog komen. wil alleen weten hoe en wat...
Ik ben pas sinds ik een kind heb chronisch moe, maar dat is niet wat je bedoeld denk ik?
haha nee dat bedoel ik niet. maar jullie hebben het over lichamelijke problemen e.d, lichamelijk is er vrij weinig tot niks aan de hand met mij... hoe moet ik het uitleggen..... dingen kosten mij gewoon wat meer energie en mijn tempo is wat lager. je ziet of merkt verder niks aan me, en ik kan alles ook in principe.... ik ben geen ME-er die bijv. na het douchen al uit moet rusten..... en dat het zwaar is weet ik wel......
als ik jullie reacties lees word ik wel een beetje moedeloos
niet dat ik heel graag een kind wil... maar dat kan nog komen. wil alleen weten hoe en wat...
zondag 2 augustus 2009 om 10:26
quote:Labyrint schreef op 30 juli 2009 @ 21:45:
Phoebe, hier een ME-er die bijv. na het douchen absoluut uit moet rusten. Ik kan niet in jouw keukentje kijken, om het zo maar te zeggen en ik kan je ook niet voorspellen hoe het voor een ander is om voor een kind te zorgen.
Maar mij lukt het.
ik denk ook dat het een kwestie is van weten wat je te wachten staat en het er voor over moet hebben dat je leven veranderd als je kinderen krijgt.
maar thanks Labyrint, dat moest ik gewoon ff horen......
Phoebe, hier een ME-er die bijv. na het douchen absoluut uit moet rusten. Ik kan niet in jouw keukentje kijken, om het zo maar te zeggen en ik kan je ook niet voorspellen hoe het voor een ander is om voor een kind te zorgen.
Maar mij lukt het.
ik denk ook dat het een kwestie is van weten wat je te wachten staat en het er voor over moet hebben dat je leven veranderd als je kinderen krijgt.
maar thanks Labyrint, dat moest ik gewoon ff horen......
zondag 2 augustus 2009 om 16:19
Zelf heb ik dit niet, maar herken het wel bij mijn man(34). Hij heeft RA (reuma) en daardoor ook veel moe. Meer moe dan een gemiddeld iemand zeg maar. Dit uit zich er dan ook in dat hij na het werk thuis komt, soms gaat koken (op de dagen dat ik werk) en daarna op de bank gaat liggen om bij te tanken. Ik ruim dan vaak de tafel/aanrecht e.d. af. Daarna breng ik onze kinderen (5 jr en 18 mnd) naar boven om te douchen of direct naar bed. Mijn avond begint vaak pas tegen 20.15 uur.
Daarbij werkt mijn man wel fulltime en dat gaat toch redelijk goed. Afhankelijk van de actieve periodes zeg maar. Ook qua sociaal leven heeft hij/hebben wij toch een stapje terug gedaan. Niet alles kan zomaar, de energie moet er ook zijn. Rust en activiteit moet op een goede manier plaats vinden. Zelf ben ik nogal een bezige bij en heel soms vind ik het wel moeilijk om daar een balans in te vinden. Daarom doe ik soms ook dingen alleen. In de huishouding doe ik ook het meeste, komt ook door zn gezondheid maar ook omdat ik parttime werk. En gezien de omstandigheden thuis ben ik daar ook blij om.
Ik denk dat het belangrijkste is dat je van jezelf niet zoveel 'moet'. Wat vandaag niet komt, komt morgen wel. Ik ga er bijna zeker wel vanuit dat je partner ook weet dat er toch meer op hem terecht komt. Dit voorkom je bijna niet als een van de twee wat heeft.
Daarbij werkt mijn man wel fulltime en dat gaat toch redelijk goed. Afhankelijk van de actieve periodes zeg maar. Ook qua sociaal leven heeft hij/hebben wij toch een stapje terug gedaan. Niet alles kan zomaar, de energie moet er ook zijn. Rust en activiteit moet op een goede manier plaats vinden. Zelf ben ik nogal een bezige bij en heel soms vind ik het wel moeilijk om daar een balans in te vinden. Daarom doe ik soms ook dingen alleen. In de huishouding doe ik ook het meeste, komt ook door zn gezondheid maar ook omdat ik parttime werk. En gezien de omstandigheden thuis ben ik daar ook blij om.
Ik denk dat het belangrijkste is dat je van jezelf niet zoveel 'moet'. Wat vandaag niet komt, komt morgen wel. Ik ga er bijna zeker wel vanuit dat je partner ook weet dat er toch meer op hem terecht komt. Dit voorkom je bijna niet als een van de twee wat heeft.
zondag 2 augustus 2009 om 20:39
Herkenbaar: hier (huis)man met arbeidshandicap: energie en concentratieproblemen. Kon toen hij werkte max 20 uur p/w werken maar dan was hij thuis ook op. Is hij nu helaas vaak nog steeds. Ik ben kostwinner en moet soms op hem leunen om het op mijn werk vol te houden: keuze was om geen kinderen te nemen om het niet te zwaar te maken. Nu toch zwanger...
Zijn gezondheid is voor mij een serieus punt: ben nu al een netwerk aan het aanleggen van zorgverleners voor geval hij het niet trekt, en we b.v. hulp in het huishouden moeten vragen. Zal niet makkelijk worden; we voldoen niet aan standaard regels. Huisarts was totaal niet behulpzaam, maar verloskundige is hele lieve meedenkende dame. Zij bood ons gesprekken aan met medisch maatschappelijk werkers als we dat willen: die hebben specialistische kennis die huisartsen ontberen. Fijn om achter de hand te hebben. Heb ook vast aangemeld voor kinderdagverblijven hoewel hij het liefst alle zorg zelf zou doen. Hoop te verhuizen naar een buurt met andere jonge ouders van zelfde opleidingsniveau om voor hem meer kennissen in de buurt te vinden om elkaar bij te springen: kan je ook eens de babyfoon ergens kwijt en lekker ouwehoeren in een speeltuintje als anderen een pappa/mamma dag hebben... Is lastig met een salaris maar we kijken wat er kan.
Meer kan ik niet doen en zo moet het maar goed zijn. Hij wordt wel de allerleukste en liefste vader van de hele wereld: over die kwaliteiten maak ik me helemaal geen zorgen.We hebben onszelf altijd uit verstandige overwegingen iets bijzonders ontzegd, en ik vind het wel heel bijzonder dat het ongepland toch op ons pad komt.
Zijn gezondheid is voor mij een serieus punt: ben nu al een netwerk aan het aanleggen van zorgverleners voor geval hij het niet trekt, en we b.v. hulp in het huishouden moeten vragen. Zal niet makkelijk worden; we voldoen niet aan standaard regels. Huisarts was totaal niet behulpzaam, maar verloskundige is hele lieve meedenkende dame. Zij bood ons gesprekken aan met medisch maatschappelijk werkers als we dat willen: die hebben specialistische kennis die huisartsen ontberen. Fijn om achter de hand te hebben. Heb ook vast aangemeld voor kinderdagverblijven hoewel hij het liefst alle zorg zelf zou doen. Hoop te verhuizen naar een buurt met andere jonge ouders van zelfde opleidingsniveau om voor hem meer kennissen in de buurt te vinden om elkaar bij te springen: kan je ook eens de babyfoon ergens kwijt en lekker ouwehoeren in een speeltuintje als anderen een pappa/mamma dag hebben... Is lastig met een salaris maar we kijken wat er kan.
Meer kan ik niet doen en zo moet het maar goed zijn. Hij wordt wel de allerleukste en liefste vader van de hele wereld: over die kwaliteiten maak ik me helemaal geen zorgen.We hebben onszelf altijd uit verstandige overwegingen iets bijzonders ontzegd, en ik vind het wel heel bijzonder dat het ongepland toch op ons pad komt.
