Kinderen
alle pijlers
Kinderwens, maar nog niet gestopt met de pil
zaterdag 10 januari 2009 om 23:40
Hai!
Naast mama's, zwangeren en vrouwen die inmiddels zijn gestopt met de pil en er 100% voor gaan, is er nog een groep vrouwen:
"Nog-niet-met-pil-gestopte-vrouwen-met-kinderwens"
Die dus net als ik in hetzelfde schuitje zitten. De redenen om nog niet met de pil te stoppen zullen verschillen, dus hier ruimte om je verhaal te doen!
Naast mama's, zwangeren en vrouwen die inmiddels zijn gestopt met de pil en er 100% voor gaan, is er nog een groep vrouwen:
"Nog-niet-met-pil-gestopte-vrouwen-met-kinderwens"
Die dus net als ik in hetzelfde schuitje zitten. De redenen om nog niet met de pil te stoppen zullen verschillen, dus hier ruimte om je verhaal te doen!
zondag 11 januari 2009 om 00:42
Jeetje wat naar eo. Wel goed dat je weer gaat beginnen en altijd in 'je' richting hebt gewerkt. Een meisje op mijn opleiding werd ook zwanger, perfecte tijd bevallen, vlak voor de zomervakantie, maar is nooit meer doorgegaan. Inmiddels ook de tweede gekregen, 3 jaar vertraging, en ook het hele lesprogramma is omgegooid, dus dat wordt nog wat.
zondag 11 januari 2009 om 00:44
quote:Jo88 schreef op 11 januari 2009 @ 00:21:
[...]
@ Mamaroullette, Hoezo naar de doorverwijzing? Kan je iets specifieker zijn?
Ik breng het waarschijnlijk een beetje warrig maar bedoel eigenlijk dat het misschien wel handig is om even goed te gaan zitten met je vriend om te kijken of hij er echt achter staat. Ik vond het in je verhaal een beetje overkomen alsof hij snel overstag ging. Maar lees het nu terug en zie dat ik weer eens te snel ben geweest
En ik snap je gevoel wel hoor, heb precies hetzelfde gehad als jij. Wilde het ook graag eerder en heb uiteindelijk ook nog wel even gewacht wat echt eeuwen leek te duren. Uiteindelijk kwam deze zwangerschap toch nog eerder dan aanvankelijk geplanned en ik vind het ergens wel prima. Ondanks alles wat ik er voor inlever. Alleen dat gezeur met mijn scriptie dat zit me wel eens dwars op een slechte dag
Overigens bij mij hadden de hormonen ook nog als bijwerking dat ik een concentratie van bijna nul heb... Wist ik ook niet van tevoren.
En ben het helemaal mee eens met die burgerlijkheid van wachten tot 35. Daarnaast heeft een jongere leeftijd vaak ook voordelen voor de gezondheid van jou en je kindje. Een vriendin van mij vertelde mij laatst nog hoe de gynaecoloog haar vertelde dat hij iedereen adviseerde om voor je 30e kinderen te krijgen alleen vanuit gezondheids perspectief.
P.s. Het is Mararoulette ... ik vind Mamaroulette een beetje eng klinken haha
[...]
@ Mamaroullette, Hoezo naar de doorverwijzing? Kan je iets specifieker zijn?
Ik breng het waarschijnlijk een beetje warrig maar bedoel eigenlijk dat het misschien wel handig is om even goed te gaan zitten met je vriend om te kijken of hij er echt achter staat. Ik vond het in je verhaal een beetje overkomen alsof hij snel overstag ging. Maar lees het nu terug en zie dat ik weer eens te snel ben geweest
En ik snap je gevoel wel hoor, heb precies hetzelfde gehad als jij. Wilde het ook graag eerder en heb uiteindelijk ook nog wel even gewacht wat echt eeuwen leek te duren. Uiteindelijk kwam deze zwangerschap toch nog eerder dan aanvankelijk geplanned en ik vind het ergens wel prima. Ondanks alles wat ik er voor inlever. Alleen dat gezeur met mijn scriptie dat zit me wel eens dwars op een slechte dag
Overigens bij mij hadden de hormonen ook nog als bijwerking dat ik een concentratie van bijna nul heb... Wist ik ook niet van tevoren.
En ben het helemaal mee eens met die burgerlijkheid van wachten tot 35. Daarnaast heeft een jongere leeftijd vaak ook voordelen voor de gezondheid van jou en je kindje. Een vriendin van mij vertelde mij laatst nog hoe de gynaecoloog haar vertelde dat hij iedereen adviseerde om voor je 30e kinderen te krijgen alleen vanuit gezondheids perspectief.
P.s. Het is Mararoulette ... ik vind Mamaroulette een beetje eng klinken haha
zondag 11 januari 2009 om 00:47
@ Pucker
Wat grappig dat veel meiden dus blijkbaar 'in het zelfde schuitje zitten'! Maar, als je vriend pas net gestart is met zn opleiding (Ik typte serieus 'pas net gestopt is met de pil'.. Obsessief
) dan duurt het toch nog 3,5 jaar voordat jullie ad bak gaan? Wat laaang! knap hoor..
@ Eowynn
Oeehh gewetensvraag. Heftig hoor, ik denk dat ik inderdaad (denkend aan jouw verhaal) moet toegeven dat ik, na mijn afstuderen álles er voor over zou hebben. Ook omdat je, naast studievertraging ook extra studiekosten krijgt. Dus wat dat betreft heb je helemaal gelijk. Maar tis zo moeilijk
haha, lees liever babyboeken dan studieboeken..
Wel trouwens petje af dat je met 2 kinderen je studie af gaat maken! Powervrouw!
Toch wel fijn om een forum te hebben waar ik mijn rozewolkachterlijkheden in de rondte kan spuien (alle andere wannabemummy's: doe met me meeee!)
- Ik heb van de week mijn studeerkamer opgeruimd met de smoes dat dat een goede voorbereiding was op mijn afstuderen.
Stiekem was ik natuurlijk in gedachten al bezig met een baby kamer.
- Ik ga soms voor de spiegel staan en blaas mijn buik op. Hopppaa, ik lijk wel zwanger, heerlijk.
- De Hema is fantastisch, en vooral de kinderkledingafdeling
- Ik heb net al teksten voor het geboortekaartje bedacht.
Aargh.. Ben ik dan zo raarrr?
Wat grappig dat veel meiden dus blijkbaar 'in het zelfde schuitje zitten'! Maar, als je vriend pas net gestart is met zn opleiding (Ik typte serieus 'pas net gestopt is met de pil'.. Obsessief
) dan duurt het toch nog 3,5 jaar voordat jullie ad bak gaan? Wat laaang! knap hoor..@ Eowynn
Oeehh gewetensvraag. Heftig hoor, ik denk dat ik inderdaad (denkend aan jouw verhaal) moet toegeven dat ik, na mijn afstuderen álles er voor over zou hebben. Ook omdat je, naast studievertraging ook extra studiekosten krijgt. Dus wat dat betreft heb je helemaal gelijk. Maar tis zo moeilijk
haha, lees liever babyboeken dan studieboeken..Wel trouwens petje af dat je met 2 kinderen je studie af gaat maken! Powervrouw!
Toch wel fijn om een forum te hebben waar ik mijn rozewolkachterlijkheden in de rondte kan spuien (alle andere wannabemummy's: doe met me meeee!)
- Ik heb van de week mijn studeerkamer opgeruimd met de smoes dat dat een goede voorbereiding was op mijn afstuderen.
Stiekem was ik natuurlijk in gedachten al bezig met een baby kamer.
- Ik ga soms voor de spiegel staan en blaas mijn buik op. Hopppaa, ik lijk wel zwanger, heerlijk.
- De Hema is fantastisch, en vooral de kinderkledingafdeling
- Ik heb net al teksten voor het geboortekaartje bedacht.
Aargh.. Ben ik dan zo raarrr?
zondag 11 januari 2009 om 00:49
@Eowynn ik ken je verhaal idd Stoer dat je weer naar school gaat en echt balen dat je dingen weer over moet doen!! Kun je geen vrijstellingen krijgen oid? Toch heel cool dat je doorzet!
@Jo: dat van heel graag iets willen en dat het gewoon niet kan, dat ken ik idd Uiteindelijk heb je het natuurlijk zelf voor het zeggen (in samenspraak met je vriend), dus alles kan en mag. Maar besef dat het heel veel impact heeft. Een vriendin is bijna uitgerekend....ze is afgestudeerd psychologe en wilde verder studeren....ze is super ambitieus en super gedisciplineerd, maar toen ze zwanger werd (vrijwel ongecompliceerd en voorbeeldige zwangerschap) is er van verder studeren voor nu niets van gekomen. Gaat ze ongetwijfeld weer oppakken, maar zij heeft de impact ook echt onderschat wat dat betreft. De keus is aan jou en je vriend en als je eventuele vertraging geen probleem vind, no worries, maar besef dat die kans gewooon heel groot is....
Hier helaas nog geen zwangerschap en nog geen diploma....maar nieuw jaar, nieuwe kansen....zoiets?
@Jo: dat van heel graag iets willen en dat het gewoon niet kan, dat ken ik idd Uiteindelijk heb je het natuurlijk zelf voor het zeggen (in samenspraak met je vriend), dus alles kan en mag. Maar besef dat het heel veel impact heeft. Een vriendin is bijna uitgerekend....ze is afgestudeerd psychologe en wilde verder studeren....ze is super ambitieus en super gedisciplineerd, maar toen ze zwanger werd (vrijwel ongecompliceerd en voorbeeldige zwangerschap) is er van verder studeren voor nu niets van gekomen. Gaat ze ongetwijfeld weer oppakken, maar zij heeft de impact ook echt onderschat wat dat betreft. De keus is aan jou en je vriend en als je eventuele vertraging geen probleem vind, no worries, maar besef dat die kans gewooon heel groot is....
Hier helaas nog geen zwangerschap en nog geen diploma....maar nieuw jaar, nieuwe kansen....zoiets?
zondag 11 januari 2009 om 00:52
quote:Sophy schreef op 11 januari 2009 @ 00:49:
Een vriendin is bijna uitgerekend....ze is afgestudeerd psychologe en wilde verder studeren....ze is super ambitieus en super gedisciplineerd, maar toen ze zwanger werd (vrijwel ongecompliceerd en voorbeeldige zwangerschap) is er van verder studeren voor nu niets van gekomen. Gaat ze ongetwijfeld weer oppakken, maar zij heeft de impact ook echt onderschat wat dat betreft. Same here. Ik dacht het mooi met discipline echt wel even te redden mooi niet dus. En natuurlijk ga ik straks weer verder maar je levert er zeker wel iets voor in.
Een vriendin is bijna uitgerekend....ze is afgestudeerd psychologe en wilde verder studeren....ze is super ambitieus en super gedisciplineerd, maar toen ze zwanger werd (vrijwel ongecompliceerd en voorbeeldige zwangerschap) is er van verder studeren voor nu niets van gekomen. Gaat ze ongetwijfeld weer oppakken, maar zij heeft de impact ook echt onderschat wat dat betreft. Same here. Ik dacht het mooi met discipline echt wel even te redden mooi niet dus. En natuurlijk ga ik straks weer verder maar je levert er zeker wel iets voor in.
zondag 11 januari 2009 om 00:53
hahaha
zijn opleiding duurt 3 jaar en een beetje, omdat het deeltijd is is er geen stage. Dus ik had zelf bedacht dat tijdens zijn afstuderen, wanneer hij dus niet meer in de avonden naar school moet, ik best zwanger kan zijn, of zelfs bevallen. Dus dat scheelt alweer. Even rekenen dan kan ik al halverwege 2010 zwanger worden. Dus nog zo'n 1,5 jaar. Misschien heb ik dan zelf ook een vast contract wat helemaal ideaal zou zijn.
zijn opleiding duurt 3 jaar en een beetje, omdat het deeltijd is is er geen stage. Dus ik had zelf bedacht dat tijdens zijn afstuderen, wanneer hij dus niet meer in de avonden naar school moet, ik best zwanger kan zijn, of zelfs bevallen. Dus dat scheelt alweer. Even rekenen dan kan ik al halverwege 2010 zwanger worden. Dus nog zo'n 1,5 jaar. Misschien heb ik dan zelf ook een vast contract wat helemaal ideaal zou zijn.
zondag 11 januari 2009 om 00:54
quote:mararoulette schreef op 11 januari 2009 @ 00:44:
[...]
P.s. Het is Mararoulette ... ik vind Mamaroulette een beetje eng klinken haha
Whaha, nieuw woord:
Mama roulette: gewoon stoppen met de pil en maar op de gok nemen of je mama wordt of niet!
On Topic:
Inderdaad lijkt het alsof hij heel snel overstag is gegaan, maar hij gaf zelf aan dat hij er eigenlijk nooit over na had gedacht, serieus dan. En nadat hij voor zichzelf wat dingetjes op een rij had gezet wat nou écht belangrijk voor hem is, kwam hij erachter dat hij toch wel graag een kleintje wil. Toch blijft: mijn vriend is een lekkere nuchtere Noord-Hollander en is dus niet heerlijk komen meezweven op mijn roze wolk. Hij vindt erover praten wel erg leuk, maar samen wegzwijmelen zit er helaas niet in. Als ik geen kinderen had gehad, was dit voor hem (nu althans) ook prima geweest.
[...]
P.s. Het is Mararoulette ... ik vind Mamaroulette een beetje eng klinken haha
Whaha, nieuw woord:
Mama roulette: gewoon stoppen met de pil en maar op de gok nemen of je mama wordt of niet!
On Topic:
Inderdaad lijkt het alsof hij heel snel overstag is gegaan, maar hij gaf zelf aan dat hij er eigenlijk nooit over na had gedacht, serieus dan. En nadat hij voor zichzelf wat dingetjes op een rij had gezet wat nou écht belangrijk voor hem is, kwam hij erachter dat hij toch wel graag een kleintje wil. Toch blijft: mijn vriend is een lekkere nuchtere Noord-Hollander en is dus niet heerlijk komen meezweven op mijn roze wolk. Hij vindt erover praten wel erg leuk, maar samen wegzwijmelen zit er helaas niet in. Als ik geen kinderen had gehad, was dit voor hem (nu althans) ook prima geweest.
zondag 11 januari 2009 om 01:12
@ Jo!
Ja, ik weet precies wat je bedoelt, je komt vooral veel tienermoeders en moeders van ‘ongelukjes’ tegen op internet, of hele naïeve meisjes die kinderen ‘wel leuk’ vinden. Daar is natuurlijk niets mis mee, maar je ziet weinig meiden die er serieus mee bezig zijn.
Het is natuurlijk per persoon verschillend of je op je 20e of 21e al bewust voor kinderen kan kiezen. De één leeft op een roze wolk en ziet alleen maar lieve lachende baby’tjes, maar zo zit het helaas niet in elkaar. Natuurlijk is het een gigantische, heftige wending van je leven. Je word dan moeder en je kan je kindje niet even een dagje ‘uitzetten’. Voor mijzelf denk ik dat ik genoeg heb meegemaakt en volwassen genoeg ben om te zeggen dat ik dolgraag moeder wil worden, dat ik daar klaar voor ben.
Wat m’n opleiding betreft, ik doe de lerarenopleiding tot docent tekenen en handvaardigheid. Mijn afstudeerstage houdt in dat ik fulltime ga lesgeven op een middelbare school. Iets dat ik ontzettend leuk vind om te doen, maar het is zwaar werk en de combinatie met een dikke buik en rondrazende hormonen is niet al te verstandig. Daarnaast moet ik nog een groot beeldend werk (kunstwerk o.i.d.) maken en een scriptie schrijven á 20 studiepunten. Wat voor opleiding doe jij, en wat moet je allemaal nog doen?
Het is allemaal ontzettend frustrerend, vrienden van ons (zelfde leeftijd) kregen onlangs ongepland een kindje. Zij hebben het ontzettend moeilijk gehad, het meisje heeft haar opleiding gestaakt (ze had het er zowiezo niet zo naar haar zin), samen hebben ze een flatje, even groot als de onze en ze hebben het niet breed. Maar OH, wat was ik jaloers toen ik hoorde dat zij zwanger was! (en stiekempjes ben ik nog steeds een beetje jaloers, ondanks alle slapeloze nachten die zij hebben moeten doorstaan).
Dus ja, het kan altijd, maar wanneer je er bewust voor kiest blijven er altijd redenen om het niet te doen. Daar ben ik dan ook wel weer bang voor, je weet nooit wat de toekomst gaat brengen. Ik denk ook weleens, wat wil ik nu het alleliefst? Dan kom ik altijd weer op moeder worden uit, nooit op het afronden van mijn studie, niet dat grote dure huis, niet die mooie auto, niet die superbaan. Maar waarom doe ik dat dan toch allemaal braaf? Soms heb ik zo’n zin om te zeggen: ‘jullie zoeken het allemaal maar uit!, wij krijgen een kindje en we zien wel hoe we het redden!’ Maarja, je kent de tegenargumenten wel...
Wanneer je me morgen zou vertellen dat ik zwanger ben spring ik een gat in de lucht! Maar helaas, vriendlief is wat nuchterder en blijft me keer op keer vertellen dat het niet verstandig is, dat het wel kan, maar dat we beter nog even kunnen wachten... en dan pak ik maar weer braaf m’n nuvaring (= minder hormonen in je lijf, weet niet of het scheelt met afkicken van de pil, maar je kan het eens uitzoeken) en zeg tegen mezelf dat ik nog even geduld moet hebben. Dat ik moet genieten van de vrijheid en het uitslapen dat we nu nog kunnen.
Fijn dat je ouders er zo goed mee omgaan, je moeder heeft wel een punt, met de kinderwagen de trap af is niet al te praktisch...Maar gelukkig is er meneer Maxi Cosi met zijn geweldige uitvinding, zet je kindje in de maxicosi, koppel het onderstel los en til dan eerst het onderstel naar beneden de trap af, en vervolgens neem je je kindje mee en puzzel je het geheel weer in elkaar. Het vergt wat oefening, maar die reden om het niet te doen kan je schrappen! En het scheelt dat je een kamertje extra hebt!
Mijn moeder vind het ook helemaal leuk dat ik er zo mee bezig ben, ik mag kleertjes van mijn zusje uitzoeken (alvast). En m’n vader vind het allemaal wel best, een beetje hetzelfde als bij jou denk ik, zolang ik maar gelukkig ben.
Ben jij wel eens bang dat het opeens niet gaat lukken, dat één van jullie twee onvruchtbaar blijkt te zijn?
Ja, ik weet precies wat je bedoelt, je komt vooral veel tienermoeders en moeders van ‘ongelukjes’ tegen op internet, of hele naïeve meisjes die kinderen ‘wel leuk’ vinden. Daar is natuurlijk niets mis mee, maar je ziet weinig meiden die er serieus mee bezig zijn.
Het is natuurlijk per persoon verschillend of je op je 20e of 21e al bewust voor kinderen kan kiezen. De één leeft op een roze wolk en ziet alleen maar lieve lachende baby’tjes, maar zo zit het helaas niet in elkaar. Natuurlijk is het een gigantische, heftige wending van je leven. Je word dan moeder en je kan je kindje niet even een dagje ‘uitzetten’. Voor mijzelf denk ik dat ik genoeg heb meegemaakt en volwassen genoeg ben om te zeggen dat ik dolgraag moeder wil worden, dat ik daar klaar voor ben.
Wat m’n opleiding betreft, ik doe de lerarenopleiding tot docent tekenen en handvaardigheid. Mijn afstudeerstage houdt in dat ik fulltime ga lesgeven op een middelbare school. Iets dat ik ontzettend leuk vind om te doen, maar het is zwaar werk en de combinatie met een dikke buik en rondrazende hormonen is niet al te verstandig. Daarnaast moet ik nog een groot beeldend werk (kunstwerk o.i.d.) maken en een scriptie schrijven á 20 studiepunten. Wat voor opleiding doe jij, en wat moet je allemaal nog doen?
Het is allemaal ontzettend frustrerend, vrienden van ons (zelfde leeftijd) kregen onlangs ongepland een kindje. Zij hebben het ontzettend moeilijk gehad, het meisje heeft haar opleiding gestaakt (ze had het er zowiezo niet zo naar haar zin), samen hebben ze een flatje, even groot als de onze en ze hebben het niet breed. Maar OH, wat was ik jaloers toen ik hoorde dat zij zwanger was! (en stiekempjes ben ik nog steeds een beetje jaloers, ondanks alle slapeloze nachten die zij hebben moeten doorstaan).
Dus ja, het kan altijd, maar wanneer je er bewust voor kiest blijven er altijd redenen om het niet te doen. Daar ben ik dan ook wel weer bang voor, je weet nooit wat de toekomst gaat brengen. Ik denk ook weleens, wat wil ik nu het alleliefst? Dan kom ik altijd weer op moeder worden uit, nooit op het afronden van mijn studie, niet dat grote dure huis, niet die mooie auto, niet die superbaan. Maar waarom doe ik dat dan toch allemaal braaf? Soms heb ik zo’n zin om te zeggen: ‘jullie zoeken het allemaal maar uit!, wij krijgen een kindje en we zien wel hoe we het redden!’ Maarja, je kent de tegenargumenten wel...
Wanneer je me morgen zou vertellen dat ik zwanger ben spring ik een gat in de lucht! Maar helaas, vriendlief is wat nuchterder en blijft me keer op keer vertellen dat het niet verstandig is, dat het wel kan, maar dat we beter nog even kunnen wachten... en dan pak ik maar weer braaf m’n nuvaring (= minder hormonen in je lijf, weet niet of het scheelt met afkicken van de pil, maar je kan het eens uitzoeken) en zeg tegen mezelf dat ik nog even geduld moet hebben. Dat ik moet genieten van de vrijheid en het uitslapen dat we nu nog kunnen.
Fijn dat je ouders er zo goed mee omgaan, je moeder heeft wel een punt, met de kinderwagen de trap af is niet al te praktisch...Maar gelukkig is er meneer Maxi Cosi met zijn geweldige uitvinding, zet je kindje in de maxicosi, koppel het onderstel los en til dan eerst het onderstel naar beneden de trap af, en vervolgens neem je je kindje mee en puzzel je het geheel weer in elkaar. Het vergt wat oefening, maar die reden om het niet te doen kan je schrappen! En het scheelt dat je een kamertje extra hebt!
Mijn moeder vind het ook helemaal leuk dat ik er zo mee bezig ben, ik mag kleertjes van mijn zusje uitzoeken (alvast
). En m’n vader vind het allemaal wel best, een beetje hetzelfde als bij jou denk ik, zolang ik maar gelukkig ben.Ben jij wel eens bang dat het opeens niet gaat lukken, dat één van jullie twee onvruchtbaar blijkt te zijn?
zondag 11 januari 2009 om 01:21
Oh ja, en buik opblazen voor de spiegel, blij zijn als je borsten opeens groter lijken (wat helemaal niet zo is, maar heel heel misschien wel een teken van een stiekeme zwangerschap kan zijn), elke keer in de Hema de kinderafdeling bewonderen (oh ze hebben zo'n mooi rood met witte stippen dekentje dat ik nu toch maar ga kopen), en dergelijke is zeer herkenbaar hoor! :p
zondag 11 januari 2009 om 01:39
Aahh Rapunzel, het is net alsof ik in jouw antwoorden gewoon mezelf zie. Dit wordt wel een beetje eng hoor
Quote:
"Ik denk ook weleens, wat wil ik nu het alleliefst? Dan kom ik altijd weer op moeder worden uit, nooit op het afronden van mijn studie, niet dat grote dure huis, niet die mooie auto, niet die superbaan. Maar waarom doe ik dat dan toch allemaal braaf? Soms heb ik zo’n zin om te zeggen: ‘jullie zoeken het allemaal maar uit!, wij krijgen een kindje en we zien wel hoe we het redden!’ Maarja, je kent de tegenargumenten wel..."
Zeker ken ik die gedachten, en inderdaad: als ik bij de kern kijk wat mij gelukkig zou maken. Dan had ik vannacht nog die pil uit het raam gebonjourd en vriendlief besprongen! Maar ja, naast een kindje is een afgemaakte studie ook wel heeel erg fijn, en dan denk ik bij mezelf ook wel: nog een half jaartje, dat hou je wel vol.. Maar t kost me toch beheurrlijk wat moeite hoor ;(
Super grappig dat jouw vriend ook zo'n vreselijk vervelende, verstandige, rustige jongen is!!
Ik studeer trouwens hbo communicatie, begin over een week met afstuderen en ga gedeeld werken/afstuderen. Eerst nog vier dagen werken (2 maanden) en daarna tot het einde 2 dagen werken, 3 dagen afstuderen. Moet een onderzoek doen en communicatieplan schrijven, maar is erg leuk en goed te doen mi.
Haha, ik ben mezelf nu aan het overhalen dat het echt niet zo raar is om zwangerschapsboeken te kopen, ik moet me tenslotte inlezen Ben alleen bang dat ik dan vervolgens daaar een hele studie van gaan maken ipv mn echte studie!
En dat bang zijn dat 1 van 2 onvruchtbaar blijkt te zijn?
Praat me er niet van! Mijn vriend heeft in zijn puberteit zware epilepsie gehad en slikt(e) daar zware medicijnen voor, nu nog steeds (maar met minder regelmaat- lekker nuttig dus). Een van de bijwerkingen is 'kans op minder vruchtbaarheid'. Pff, ik moet er niet aan denken. Ook hoor je zo vaak dat meiden 'door de pil heen' zwanger zijn geworden (al denk ik dat je dat soms met een korreltje zout moet nemen) en ook ik heb niet altijd heeeel strikt mijn pil geslikt en loop toch echt niet achter een kinderwagen: dan denk ik toch echt: Oei.. Zal ik dan niet.. Het zal toch niet? Waarom zij wel, ik niet??
Hoe zit dit bij jou??
haha, heerlijk.. De gedachtenkronkels van kinderwensers..
Quote:
"Ik denk ook weleens, wat wil ik nu het alleliefst? Dan kom ik altijd weer op moeder worden uit, nooit op het afronden van mijn studie, niet dat grote dure huis, niet die mooie auto, niet die superbaan. Maar waarom doe ik dat dan toch allemaal braaf? Soms heb ik zo’n zin om te zeggen: ‘jullie zoeken het allemaal maar uit!, wij krijgen een kindje en we zien wel hoe we het redden!’ Maarja, je kent de tegenargumenten wel..."
Zeker ken ik die gedachten, en inderdaad: als ik bij de kern kijk wat mij gelukkig zou maken. Dan had ik vannacht nog die pil uit het raam gebonjourd en vriendlief besprongen! Maar ja, naast een kindje is een afgemaakte studie ook wel heeel erg fijn, en dan denk ik bij mezelf ook wel: nog een half jaartje, dat hou je wel vol.. Maar t kost me toch beheurrlijk wat moeite hoor ;(
Super grappig dat jouw vriend ook zo'n vreselijk vervelende, verstandige, rustige jongen is!!
Ik studeer trouwens hbo communicatie, begin over een week met afstuderen en ga gedeeld werken/afstuderen. Eerst nog vier dagen werken (2 maanden) en daarna tot het einde 2 dagen werken, 3 dagen afstuderen. Moet een onderzoek doen en communicatieplan schrijven, maar is erg leuk en goed te doen mi.
Haha, ik ben mezelf nu aan het overhalen dat het echt niet zo raar is om zwangerschapsboeken te kopen, ik moet me tenslotte inlezen Ben alleen bang dat ik dan vervolgens daaar een hele studie van gaan maken ipv mn echte studie!
En dat bang zijn dat 1 van 2 onvruchtbaar blijkt te zijn?
Praat me er niet van! Mijn vriend heeft in zijn puberteit zware epilepsie gehad en slikt(e) daar zware medicijnen voor, nu nog steeds (maar met minder regelmaat- lekker nuttig dus). Een van de bijwerkingen is 'kans op minder vruchtbaarheid'. Pff, ik moet er niet aan denken. Ook hoor je zo vaak dat meiden 'door de pil heen' zwanger zijn geworden (al denk ik dat je dat soms met een korreltje zout moet nemen) en ook ik heb niet altijd heeeel strikt mijn pil geslikt en loop toch echt niet achter een kinderwagen: dan denk ik toch echt: Oei.. Zal ik dan niet.. Het zal toch niet? Waarom zij wel, ik niet??
Hoe zit dit bij jou??
haha, heerlijk.. De gedachtenkronkels van kinderwensers..
zondag 11 januari 2009 om 01:52
Jo, ik stond ook op het punt om af te studeren toen ik zwanger werd (moest nog één paper en een scriptie). Nu waren mijn omstandigheden een beetje anders en mijn zwangerschap is ook niet echt vergelijkbaar met die van anderen, maar ik reageer toch maar even. Want soms zit het probleem in heel futiele dingen. Stel dat je direct zwanger raakt en dat je zwangerschap tegenvalt, bijvoorbeeld omdat je heel moe en misselijk bent. Tijdens je zwangerschap komt er niet zo veel van je scriptie, maar hé, je kunt daarna altijd nog afstuderen, nietwaar?
In mijn geval was mijn dochter 10 maanden (!) voor ik een plek op de opvang kreeg. Sinds ze op de opvang zit, is ze aan de lopende band ziek. Dat betekent dus ook: niet op de opvang.
Als je allebei een baan hebt, dan schakel je hulptroepen in, schuif je beiden met vrije dagen, vind je kortom een oplossing. Maar als één van tweeën student is, dan mag je drie keer raden waar die oplossing ligt. Inderdaad. Ik ben dus degene die thuis zit met ons zieke kind, ik ben degene die haar studie nog niet opgepakt heeft. Mijn dochter is in oktober 2007 geboren. Ik ben in februari 2008 weer een vak gaan volgen (met dank aan oppasoma's, broers, zussen en vriendinnen die mijn kind opvingen) om in het studieritme te komen. Wat jammerlijk mislukte dus. Nu mijn kind drie dagen naar de opvang gaat en nu de ergste ziekteperioden voorbij lijken, ga ik volgende maand weer een vak volgen. Ik ben er intussen totaal uit, mijn mogelijke scriptieonderwerpen van voor de zwangerschap zijn inmiddels achterhaald of niet meer relevant (mijn vakgebied is nogal dynamisch ) en ik moet me er echt toe zetten om weer aan de slag te gaan. Bovendien: even een paar weken doorstomen, zoals ik hiervoor wel eens deed, zit er nu niet meer in. Ik heb 2 dagen in de week de zorg voor mijn kind en bovendien ook nog een echtgenoot die me graag eens wil zien en spreken. Als ik niet bezig ben met ons kind, is hij het wel en als ze slaapt, dan doen we snel even de klusjes waar we niet aan toe komen als zij ons bezig houdt. Ik heb kortom een gezin om me druk om te maken en kan het me niet meer permitteren om even een paar weken mijn relatie "on hold" te zetten ten gunste van mijn studie zoals ik dat eerder wel deed. (In de zin van: even niet zo gezellig maar aan het werk.) Dat is met een kind gewoon geen optie.
Van mijn vader, die ook is afgestudeerd terwijl hij al kinderen had, heb ik dezelfde verhalen gehoord. Die heeft uiteindelijk zijn scriptie geschreven terwijl mijn moeder met ons op vakantie was, zodat hij even door kon stomen.
Tuurlijk, het kán allemaal wel, maar ideaal is het niet. En als je het afweegt tegen een paar maanden uitstel, dan kan ik je nu al zeggen: het is het niet waard om dat op te geven ten gunste van je ongeduld. En ja, ik weet hoezeer dat aan je kan vreten. Ik heb zelf tien jáár een nijpende kinderwens gehad waar ik door allemaal omstandigheden (waar ik verder geen invloed op had) niet aan toe kon geven. Ik weet hoe elke maand, elke week, soms zelfs elke dág aan je kan vreten. Maar toch zou ik zeggen: wacht er nog even mee tot je je diploma in handen hebt. Die paar maanden maken namelijk achteraf het verschil niet.
Oh en Eow.... ik turf wel, okay? Dan rekenen we dat later wel een keertje af.
In mijn geval was mijn dochter 10 maanden (!) voor ik een plek op de opvang kreeg. Sinds ze op de opvang zit, is ze aan de lopende band ziek. Dat betekent dus ook: niet op de opvang.
Als je allebei een baan hebt, dan schakel je hulptroepen in, schuif je beiden met vrije dagen, vind je kortom een oplossing. Maar als één van tweeën student is, dan mag je drie keer raden waar die oplossing ligt. Inderdaad. Ik ben dus degene die thuis zit met ons zieke kind, ik ben degene die haar studie nog niet opgepakt heeft. Mijn dochter is in oktober 2007 geboren. Ik ben in februari 2008 weer een vak gaan volgen (met dank aan oppasoma's, broers, zussen en vriendinnen die mijn kind opvingen) om in het studieritme te komen. Wat jammerlijk mislukte dus. Nu mijn kind drie dagen naar de opvang gaat en nu de ergste ziekteperioden voorbij lijken, ga ik volgende maand weer een vak volgen. Ik ben er intussen totaal uit, mijn mogelijke scriptieonderwerpen van voor de zwangerschap zijn inmiddels achterhaald of niet meer relevant (mijn vakgebied is nogal dynamisch ) en ik moet me er echt toe zetten om weer aan de slag te gaan. Bovendien: even een paar weken doorstomen, zoals ik hiervoor wel eens deed, zit er nu niet meer in. Ik heb 2 dagen in de week de zorg voor mijn kind en bovendien ook nog een echtgenoot die me graag eens wil zien en spreken. Als ik niet bezig ben met ons kind, is hij het wel en als ze slaapt, dan doen we snel even de klusjes waar we niet aan toe komen als zij ons bezig houdt. Ik heb kortom een gezin om me druk om te maken en kan het me niet meer permitteren om even een paar weken mijn relatie "on hold" te zetten ten gunste van mijn studie zoals ik dat eerder wel deed. (In de zin van: even niet zo gezellig maar aan het werk.) Dat is met een kind gewoon geen optie.
Van mijn vader, die ook is afgestudeerd terwijl hij al kinderen had, heb ik dezelfde verhalen gehoord. Die heeft uiteindelijk zijn scriptie geschreven terwijl mijn moeder met ons op vakantie was, zodat hij even door kon stomen.
Tuurlijk, het kán allemaal wel, maar ideaal is het niet. En als je het afweegt tegen een paar maanden uitstel, dan kan ik je nu al zeggen: het is het niet waard om dat op te geven ten gunste van je ongeduld. En ja, ik weet hoezeer dat aan je kan vreten. Ik heb zelf tien jáár een nijpende kinderwens gehad waar ik door allemaal omstandigheden (waar ik verder geen invloed op had) niet aan toe kon geven. Ik weet hoe elke maand, elke week, soms zelfs elke dág aan je kan vreten. Maar toch zou ik zeggen: wacht er nog even mee tot je je diploma in handen hebt. Die paar maanden maken namelijk achteraf het verschil niet.
Oh en Eow.... ik turf wel, okay? Dan rekenen we dat later wel een keertje af.
zondag 11 januari 2009 om 01:57
Nu lijkt afstuderen misschien minder levensvervullend dan het krijgen van een kind. Maar als je kind straks naar school of uit huis gaat, als het financiëel niet voor de wind gaat, als je man onverhoeds bij je weg wil, of erger nog: komt te overlijden? Dan ben je blij hoor, dat je tenminste nog een diploma hebt. Zodat je je lege dagen (want: kind naar school) of je lege portemonee kunt vullen dankzij een baan anders dan vakken vullen of productiewerk.
Even over je neus héén kijken naar de lange-termijn gevolgen van dit soort beslissingen kan helemaal geen kwaad. Zéker niet als je blik toch al verblind wordt door hormonen en/of rammelende eierstokken.
Even over je neus héén kijken naar de lange-termijn gevolgen van dit soort beslissingen kan helemaal geen kwaad. Zéker niet als je blik toch al verblind wordt door hormonen en/of rammelende eierstokken.
zondag 11 januari 2009 om 09:07
Ik ben het heel erg eens met Qwertu's laatste opmerking.
Een goede moeder (ouder) denkt strategisch na over de toekomst van haar gezin. Zorgen voor je kind is ook financieel zorgen voor je kind. Studeren, een baan vinden kun je misschien beter zien als acties die je onderneemt uit liefde voor je (ongeboren) kinderen dan als concurrenten van je kinderen. Heel jammer vind ik het altijd dat rond zwangerschappen het vooral mannen zijn die zich opeens afvragen hoe de financien van het gezin er voor staan, of het huis/auto etc. wel groot genoeg zijn. Het lijken vanuit hormonaal perspectief futiliteiten, maar ze zijn ook verantwoordelijkheid van de moeder!
Ik voel me trots dat ik (ook door een jaar of 5 uitstel, ik wilde oook op mijn 21e zwanger worden) een goede positie op de arbeidsmarkt heb verworven en nu een goed inkomen heb, waarmee ik, mocht ik er alleen voor te komen staan, ook voor mijn 2 kinderen kan zorgen.
Nog een vraag: ik wilde op mijn 21e een kind omdat ik niet zo goed voor me zag hoe het verder moest met mij. Een vriendin wilde een kind vlak voor haar afstuderen omdat ze tegen haar afstuderen opzag. Beiden hebben we dit pas kunnen inzien/toegeven achteraf. Onderzoek ook eens in hoeverre dit een vlucht is uit een superspannende tijd in het leven van jou en je leeftijdsgenoten: de transitie van studie naar werk.
sterkte!
Een goede moeder (ouder) denkt strategisch na over de toekomst van haar gezin. Zorgen voor je kind is ook financieel zorgen voor je kind. Studeren, een baan vinden kun je misschien beter zien als acties die je onderneemt uit liefde voor je (ongeboren) kinderen dan als concurrenten van je kinderen. Heel jammer vind ik het altijd dat rond zwangerschappen het vooral mannen zijn die zich opeens afvragen hoe de financien van het gezin er voor staan, of het huis/auto etc. wel groot genoeg zijn. Het lijken vanuit hormonaal perspectief futiliteiten, maar ze zijn ook verantwoordelijkheid van de moeder!
Ik voel me trots dat ik (ook door een jaar of 5 uitstel, ik wilde oook op mijn 21e zwanger worden) een goede positie op de arbeidsmarkt heb verworven en nu een goed inkomen heb, waarmee ik, mocht ik er alleen voor te komen staan, ook voor mijn 2 kinderen kan zorgen.
Nog een vraag: ik wilde op mijn 21e een kind omdat ik niet zo goed voor me zag hoe het verder moest met mij. Een vriendin wilde een kind vlak voor haar afstuderen omdat ze tegen haar afstuderen opzag. Beiden hebben we dit pas kunnen inzien/toegeven achteraf. Onderzoek ook eens in hoeverre dit een vlucht is uit een superspannende tijd in het leven van jou en je leeftijdsgenoten: de transitie van studie naar werk.
sterkte!
zondag 11 januari 2009 om 09:30
Hoi Jo,
ook ik herken je kinderwens terwijl je nog bezig bent met je opleiding. Sterker nog, ik kreeg een kinderwens en ik was nog maar pas begonnen met m'n opleiding. Toch besloten ervoor te gaan en ik was zwanger in het eerste jaar van m'n opleiding. Inmiddels ben ik ruim 3 jaar en 2 kinderen verder en ik heb pas iets meer dan de helft van m'n opleiding afgerond. Ik weet dat ik m'n opleiding ga afronden maar het duurt alleen een stuk langer.
Nu zit jij natuurlijk tegen je afstuderen aan, en als ik jou was zou ik echt nog even wachten met zwanger proberen te worden. Als het snel mocht gaan en je voelt je ziek tijdens je zwangerschap of er gaat iets anders niet zoals je gedacht had dan krijg je misschien spijt dat je niet gewacht hebt met proberen zwanger te worden. Het is 'maar' een half jaartje en dat lijkt nog ver weg maar de tijd vliegt om! Succes met je afstuderen en sterkte (voor nu) met de kriebel .
ook ik herken je kinderwens terwijl je nog bezig bent met je opleiding. Sterker nog, ik kreeg een kinderwens en ik was nog maar pas begonnen met m'n opleiding. Toch besloten ervoor te gaan en ik was zwanger in het eerste jaar van m'n opleiding. Inmiddels ben ik ruim 3 jaar en 2 kinderen verder en ik heb pas iets meer dan de helft van m'n opleiding afgerond. Ik weet dat ik m'n opleiding ga afronden maar het duurt alleen een stuk langer.
Nu zit jij natuurlijk tegen je afstuderen aan, en als ik jou was zou ik echt nog even wachten met zwanger proberen te worden. Als het snel mocht gaan en je voelt je ziek tijdens je zwangerschap of er gaat iets anders niet zoals je gedacht had dan krijg je misschien spijt dat je niet gewacht hebt met proberen zwanger te worden. Het is 'maar' een half jaartje en dat lijkt nog ver weg maar de tijd vliegt om! Succes met je afstuderen en sterkte (voor nu) met de kriebel .
zondag 11 januari 2009 om 10:02
zondag 11 januari 2009 om 10:19
zondag 11 januari 2009 om 11:52
Met name qwertu bedankt voor de goede reacties. Ik werd vanochtend ook wakker met een goede deal voor mezelf: Ik stop gewoon met mn pil op de dag dat mn scriptie af is!
Ik maak het mezelf waarschijnlijk alleen maar moeilijker dan het zou moeten door al op korte termijn te stoppen met de pil. Want ook ik vind dat afstuderen een tijd is van je volledig richten op school, en dat zwanger zijn een tijd is van volledig richten op je aanstaande kindje. En je kunt 2 dingen 'volledig' nu eenmaal niet combineren.. Dus blijf ik voorlopig maar braaf aan de pil en ga ik als de brandweer aan mijn scriptie om die misschien wel in mei af te hebben.. De tijd zal het leren
Toch lijkt het me heerlijk om in de aanloop van 'stoppen met de pil' hier met meiden die in het zelfde schuitje zitten te kunnen babbelen. Hopelijk kunnen we elkaar door het studeren heenslepen en zo lang mogelijk helpen om pas op het juiste moment te stoppen met de pil..
Ik maak het mezelf waarschijnlijk alleen maar moeilijker dan het zou moeten door al op korte termijn te stoppen met de pil. Want ook ik vind dat afstuderen een tijd is van je volledig richten op school, en dat zwanger zijn een tijd is van volledig richten op je aanstaande kindje. En je kunt 2 dingen 'volledig' nu eenmaal niet combineren.. Dus blijf ik voorlopig maar braaf aan de pil en ga ik als de brandweer aan mijn scriptie om die misschien wel in mei af te hebben.. De tijd zal het leren
Toch lijkt het me heerlijk om in de aanloop van 'stoppen met de pil' hier met meiden die in het zelfde schuitje zitten te kunnen babbelen. Hopelijk kunnen we elkaar door het studeren heenslepen en zo lang mogelijk helpen om pas op het juiste moment te stoppen met de pil..
zondag 11 januari 2009 om 20:25
@ iedereen hier!
Wat fijn dat er zoveel reacties komen op dit topic, het klinkt misschien gek, maar het is toch een soort van steun. Een soort van extra motivatie om gewoon nog even geduld te hebben. Dames, dank jullie wel voor de goede raad!
@ Jo:
Haha, het is wel een beetje eng aan het worden ja! Scheelt dat we een andere opleiding volgen en ik nog een jaartje langer moet wachten. (helaas....)
Ik weet ook dondersgoed dat mijn opleiding gewoon afgemaakt moet worden, ik heb een halfjaar lang zonder diploma allerlei baantjes gehad waar ik echt niet gelukkig van werd. Daar wil ik later dan ook echt niet mee zitten. Samen met mijn vriend heb ik het er ook vaak over gehad, we zijn het er over eens dat het gewoon veel beter is om toch wat dingen afgerond te hebben en klaar te zijn voordat we voor een kindje gaan. Bovendien wil ik dan met volle teugen er van gaan genieten, wat niet zo goed lukt met een studie in je achterhoofd.
Ik heb dan eigenlijk ook besloten om nog even geduld te hebben (wat erg lastig is als je zo ongeduldig bent als ik) en gewoon nu hard te werken voor m’n opleiding. Daarna mag de nuva-ring dan ook meteen de deur uit!
Het is ook wel weer een goede motivatie, ik ben één van de weinigen van mijn klasgenoten die de opleiding waarschijnlijk in vier jaar gaat afronden (zoals het er nu naar uitziet), omdat ik er gewoon zo graag mee klaar wil zijn!
Maar ja, die kriebels blijven, en zoals Eowynn zegt, het is alleen maar frustrerender om telkens weer boeken te gaan lezen, kleertjes te kijken enzovoorts. Ik denk dat je voor jezelf moet bepalen hoe je daar mee omgaat. Ik vind het zelf gewoon ontzettend leuk, en ben er ook vrij realistisch over. Ik lees dan over baby’s, ik kijk af en toe babykleertjes (meestal cadeautjes), en koop wel eens wat leuks. Ik ben er bewust niet de hele dag mee bezig, omdat ik mezelf anders wel heel ongelukkig zou maken. Ik weet voor mijzelf dat het nog maar 1,5 jaar duurt... een jaar geleden zat ik ook al met dezelfde gevoelens, dus dat hou ik nog wel vol. Tot die tijd genieten we gewoon lekker met z’n tweetjes, gaan we rustig op zoek naar een mooi huisje, zorgen we er voor dat alles voor elkaar is.
Ik loop trouwens nu ook veel stages en doe m’n best om een goed CV op te bouwen voor later (dat scheelt dan weer bij sollicitaties).
Fijn dat de opdrachten die je moet doen om af te studeren wel leuk zijn, dat scheelt weer, heb je in ieder geval een prettige afleiding! Ikzelf zit ook al te dromen over wat ik nu precies wil gaan doen, ben aan het netwerken om nu alvast een goede stageplek te regelen bij een goede werkgever waar ik dan misschien kan blijven hangen, ondanks een eventuele zwangerschap. Vooruitdenken kan nooit kwaad, toch?
Wat onvruchtbaarheid betreft, komen we ook weer op ongeveer hetzelfde terecht.... (het is echt te bizar voor woorden!) Mijn vriend rookt, en dat is ook niet al te goed voor zijn vruchtbaarheid. En inderdaad, ik ben regelmatig veels te slordig met de pil omgegaan, maar nog nooit zwanger geraakt. Een aantal goede vriendinnen van mij zijn er ook veel mee bezig, (nee we zijn niet alleen hoor!) en ééntje daarvan is helemaal panisch. In de zin van dat zij haar mobieltje niet in de buurt van haar baarmoeder houdt in verband met mogelijke onvruchtbaarheid. Zover ben ik gelukkig nog niet (of toch, soms....)
O wat een ramp zijn we!
Maar ik denk dat het juist heel goed en leuk is om het hier lekker van ons af te schrijven, om elkaar juist even aan te moedigen om nog even geduld te hebben en alvast even lekker weg te dromen... heerlijk
Wat fijn dat er zoveel reacties komen op dit topic, het klinkt misschien gek, maar het is toch een soort van steun. Een soort van extra motivatie om gewoon nog even geduld te hebben. Dames, dank jullie wel voor de goede raad!
@ Jo:
Haha, het is wel een beetje eng aan het worden ja! Scheelt dat we een andere opleiding volgen en ik nog een jaartje langer moet wachten. (helaas....)
Ik weet ook dondersgoed dat mijn opleiding gewoon afgemaakt moet worden, ik heb een halfjaar lang zonder diploma allerlei baantjes gehad waar ik echt niet gelukkig van werd. Daar wil ik later dan ook echt niet mee zitten. Samen met mijn vriend heb ik het er ook vaak over gehad, we zijn het er over eens dat het gewoon veel beter is om toch wat dingen afgerond te hebben en klaar te zijn voordat we voor een kindje gaan. Bovendien wil ik dan met volle teugen er van gaan genieten, wat niet zo goed lukt met een studie in je achterhoofd.
Ik heb dan eigenlijk ook besloten om nog even geduld te hebben (wat erg lastig is als je zo ongeduldig bent als ik) en gewoon nu hard te werken voor m’n opleiding. Daarna mag de nuva-ring dan ook meteen de deur uit!
Het is ook wel weer een goede motivatie, ik ben één van de weinigen van mijn klasgenoten die de opleiding waarschijnlijk in vier jaar gaat afronden (zoals het er nu naar uitziet), omdat ik er gewoon zo graag mee klaar wil zijn!
Maar ja, die kriebels blijven, en zoals Eowynn zegt, het is alleen maar frustrerender om telkens weer boeken te gaan lezen, kleertjes te kijken enzovoorts. Ik denk dat je voor jezelf moet bepalen hoe je daar mee omgaat. Ik vind het zelf gewoon ontzettend leuk, en ben er ook vrij realistisch over. Ik lees dan over baby’s, ik kijk af en toe babykleertjes (meestal cadeautjes), en koop wel eens wat leuks. Ik ben er bewust niet de hele dag mee bezig, omdat ik mezelf anders wel heel ongelukkig zou maken. Ik weet voor mijzelf dat het nog maar 1,5 jaar duurt... een jaar geleden zat ik ook al met dezelfde gevoelens, dus dat hou ik nog wel vol. Tot die tijd genieten we gewoon lekker met z’n tweetjes, gaan we rustig op zoek naar een mooi huisje, zorgen we er voor dat alles voor elkaar is.
Ik loop trouwens nu ook veel stages en doe m’n best om een goed CV op te bouwen voor later (dat scheelt dan weer bij sollicitaties).
Fijn dat de opdrachten die je moet doen om af te studeren wel leuk zijn, dat scheelt weer, heb je in ieder geval een prettige afleiding! Ikzelf zit ook al te dromen over wat ik nu precies wil gaan doen, ben aan het netwerken om nu alvast een goede stageplek te regelen bij een goede werkgever waar ik dan misschien kan blijven hangen, ondanks een eventuele zwangerschap. Vooruitdenken kan nooit kwaad, toch?
Wat onvruchtbaarheid betreft, komen we ook weer op ongeveer hetzelfde terecht.... (het is echt te bizar voor woorden!) Mijn vriend rookt, en dat is ook niet al te goed voor zijn vruchtbaarheid. En inderdaad, ik ben regelmatig veels te slordig met de pil omgegaan, maar nog nooit zwanger geraakt. Een aantal goede vriendinnen van mij zijn er ook veel mee bezig, (nee we zijn niet alleen hoor!) en ééntje daarvan is helemaal panisch. In de zin van dat zij haar mobieltje niet in de buurt van haar baarmoeder houdt in verband met mogelijke onvruchtbaarheid. Zover ben ik gelukkig nog niet (of toch, soms....)
O wat een ramp zijn we!
Maar ik denk dat het juist heel goed en leuk is om het hier lekker van ons af te schrijven, om elkaar juist even aan te moedigen om nog even geduld te hebben en alvast even lekker weg te dromen... heerlijk
maandag 12 januari 2009 om 20:25
Haha, mooi verhaal. Oh, mijn vriend rookt ook inderdaad, (zaad)dooddoener.. Bah. Toch vriendje maar eens zn peuken afpakken;)
Wel beetje erg heftig dat een vriendin van jou niet eens dr mobiel in de buurt van dr baarmoeder houdt hoor! Mozeskriebel, dan val ik toch wel heel erg mee! (haha, zie je wel!)
Verder wat betreft de kriebels;
Ja, ik heb het er wel veel over, en het zit veel in mn hoofd. Maar niet op een negatieve, maar positieve manier: ik kijk er gewoon naar uit, en baal er niet van dat het nu nog niet zo ver is! Voor mij is het natuurlijk al wat makkelijker praten dan voor jou: ik ben tenslotte over een half jaartje al klaar!
Ik merk ook dat ik nu echt een goede motivatie heb om mn scriptie zo vroeg mogelijk in te kunnen leveren, in tegenstelling tot veel van mijn klasgenoten, die nog niet eens een afstudeerplek hebben. En eigenlijk moeten we al volgende week beginnen.
Echt heel fijn inderdaad de reacties van de meiden hier, geeft inderdaad mij ook een voorbeeld van waarom ik tóch nog ff dat laatste half jaartje door moet zetten!
liefs
Wel beetje erg heftig dat een vriendin van jou niet eens dr mobiel in de buurt van dr baarmoeder houdt hoor! Mozeskriebel, dan val ik toch wel heel erg mee! (haha, zie je wel!)
Verder wat betreft de kriebels;
Ja, ik heb het er wel veel over, en het zit veel in mn hoofd. Maar niet op een negatieve, maar positieve manier: ik kijk er gewoon naar uit, en baal er niet van dat het nu nog niet zo ver is! Voor mij is het natuurlijk al wat makkelijker praten dan voor jou: ik ben tenslotte over een half jaartje al klaar!
Ik merk ook dat ik nu echt een goede motivatie heb om mn scriptie zo vroeg mogelijk in te kunnen leveren, in tegenstelling tot veel van mijn klasgenoten, die nog niet eens een afstudeerplek hebben. En eigenlijk moeten we al volgende week beginnen.
Echt heel fijn inderdaad de reacties van de meiden hier, geeft inderdaad mij ook een voorbeeld van waarom ik tóch nog ff dat laatste half jaartje door moet zetten!
liefs
dinsdag 13 januari 2009 om 21:37
quote:MissMara schreef op 11 januari 2009 @ 09:07:
Nog een vraag: ik wilde op mijn 21e een kind omdat ik niet zo goed voor me zag hoe het verder moest met mij. Een vriendin wilde een kind vlak voor haar afstuderen omdat ze tegen haar afstuderen opzag. Beiden hebben we dit pas kunnen inzien/toegeven achteraf. Onderzoek ook eens in hoeverre dit een vlucht is uit een superspannende tijd in het leven van jou en je leeftijdsgenoten: de transitie van studie naar werk.
Grappig om te lezen.
Ook ik heb een grote actieve kinderwens. Ongeveer twee jaar terug, had ik ook een periode tijdens mijn studie, dat ik me niet voor kon stellen dat ik ooit zo lang kon wachten totdat ik moeder mocht worden. Een jaar later kwam ik erachter dat ik in die periode t niet zo naar mijn zin had bij mn studie, met vakken bezig was die me niet interesseerden en daardoor de toekomst niet zo positief inzag.
Nu ben ik net afgestudeerd, net aan een baan begonnen en is mijn kinderwens nog net zo groot. Maar omdat ik het naar mijn zin heb bij mijn nieuwe baan, ik daar nog heel veel moet leren, mijn draai nog moet vinden enz. Kan ik nu heel bewust de keuze maken om toch echt nog een tijdje te wachten.
Dat had ik twee jaar geleden echt niet kunnen bedenken.
Wat mij wel geholpen heeft is, heel bewust de keuze te maken om die paar maanden (in mijn geval paar jaar) tot je afgestudeerd bent nog te wachten. En dan je zelf ook verbieden om op internet te gaan zoeken naar leuke geboortekaart teksten, inrichting van kamertjes, bij de hema in het rek met kleine rompertjes te snuffelen, niet te veel op allerlei kinder topics te kijken op het viva forum enz.
Bij mij heeft dat wel geholpen om mijn kinderwens even in de ijskast te zetten. Moet zeggen dat het aan het begin echt niet makkelijk was hoor.
Wens jullie in ieder geval heel veel suc6!
Liefs
Nog een vraag: ik wilde op mijn 21e een kind omdat ik niet zo goed voor me zag hoe het verder moest met mij. Een vriendin wilde een kind vlak voor haar afstuderen omdat ze tegen haar afstuderen opzag. Beiden hebben we dit pas kunnen inzien/toegeven achteraf. Onderzoek ook eens in hoeverre dit een vlucht is uit een superspannende tijd in het leven van jou en je leeftijdsgenoten: de transitie van studie naar werk.
Grappig om te lezen.
Ook ik heb een grote actieve kinderwens. Ongeveer twee jaar terug, had ik ook een periode tijdens mijn studie, dat ik me niet voor kon stellen dat ik ooit zo lang kon wachten totdat ik moeder mocht worden. Een jaar later kwam ik erachter dat ik in die periode t niet zo naar mijn zin had bij mn studie, met vakken bezig was die me niet interesseerden en daardoor de toekomst niet zo positief inzag.
Nu ben ik net afgestudeerd, net aan een baan begonnen en is mijn kinderwens nog net zo groot. Maar omdat ik het naar mijn zin heb bij mijn nieuwe baan, ik daar nog heel veel moet leren, mijn draai nog moet vinden enz. Kan ik nu heel bewust de keuze maken om toch echt nog een tijdje te wachten.
Dat had ik twee jaar geleden echt niet kunnen bedenken.
Wat mij wel geholpen heeft is, heel bewust de keuze te maken om die paar maanden (in mijn geval paar jaar) tot je afgestudeerd bent nog te wachten. En dan je zelf ook verbieden om op internet te gaan zoeken naar leuke geboortekaart teksten, inrichting van kamertjes, bij de hema in het rek met kleine rompertjes te snuffelen, niet te veel op allerlei kinder topics te kijken op het viva forum enz.
Bij mij heeft dat wel geholpen om mijn kinderwens even in de ijskast te zetten. Moet zeggen dat het aan het begin echt niet makkelijk was hoor.
Wens jullie in ieder geval heel veel suc6!
Liefs
