Kinderen
alle pijlers
Kleuter met autisme/asperger
zaterdag 29 juni 2019 om 22:30
Onze zoon van 4 wordt al een jaar geobserveerd door een zorgcoördinator op school. Er zijn nog geen specifieke testen afgenomen omdat hij nog klein was toen de eerste kenmerken van autisme zichtbaar werden. Ook onze huisarts volgt hem op en denk aan syndroom van asperger. Een test zou eventueel pas volgend schooljaar afgenomen worden indien de situatie hetzelfde blijft.
Het is zo dat hij zich vooral focust op zijn interesses, welke elektronische speelgoedjes zijn van het merk Vtech. Zo kreeg hij pas de kidicom cadeau maar ik weet op voorhand al dat hij erg zwak is aan zulke dingen omdat hij zich er zodanig in verdiept dat hij in zijn eigen bubbel zit. Als het dan tijd is om dit op te ruimen krijgt hij een enorme woede uitbarsting waarbij het heel moeilijk is om hem kalm te krijgen (roepen, wenen, rennen).
Zijn er mensen met kinderen met autisme/asperger die dit herkennen? Want ik denk nu momenteel dat het beter zou zijn dat ik het vtech spelletje beter nog een jaar opberg omdat dit zijn uitbarstingen dus uitlokt wanneer het tijd is om het op te ruimen.
Verder kan hij niet tegen drukte en lawaai, heeft het best moeilijk wanneer er veel mensen zijn en wanneer er een overgang is van bvb speeltijd naar terug naar de klas.
Thuis vallen zulke dingen mee omdat hij hier een vaste routine heeft, behalve nu met het nieuwe speelgoed de uitbarsting dan.
Iemand die hier ervaring mee heeft omtrent speelgoed waar ze zich zo in verdiepen dat er een uitbarsting volgt na het opruimen?
Dank
Het is zo dat hij zich vooral focust op zijn interesses, welke elektronische speelgoedjes zijn van het merk Vtech. Zo kreeg hij pas de kidicom cadeau maar ik weet op voorhand al dat hij erg zwak is aan zulke dingen omdat hij zich er zodanig in verdiept dat hij in zijn eigen bubbel zit. Als het dan tijd is om dit op te ruimen krijgt hij een enorme woede uitbarsting waarbij het heel moeilijk is om hem kalm te krijgen (roepen, wenen, rennen).
Zijn er mensen met kinderen met autisme/asperger die dit herkennen? Want ik denk nu momenteel dat het beter zou zijn dat ik het vtech spelletje beter nog een jaar opberg omdat dit zijn uitbarstingen dus uitlokt wanneer het tijd is om het op te ruimen.
Verder kan hij niet tegen drukte en lawaai, heeft het best moeilijk wanneer er veel mensen zijn en wanneer er een overgang is van bvb speeltijd naar terug naar de klas.
Thuis vallen zulke dingen mee omdat hij hier een vaste routine heeft, behalve nu met het nieuwe speelgoed de uitbarsting dan.
Iemand die hier ervaring mee heeft omtrent speelgoed waar ze zich zo in verdiepen dat er een uitbarsting volgt na het opruimen?
Dank
Life is short, don’t waste it with negative people.
zondag 30 juni 2019 om 00:10
Wat is de beste manier om te reageren op overschrijdend gedrag bij een uitbarsting?Wollk schreef: ↑29-06-2019 22:485 à 10 minuten van te voren geef je hem een kookwekker of time timer (goedkoop als kookwekker te koop via ali).
Duidelijk aangeven dat als de wekker gaat, het tijd is om het speelgoed weg te leggen.
Doet hij dit niet uit zichzelf dan pak je het zelf. Krijgt hij een uitbarsting dan geef je aan dat je dit gedrag niet accepteert en het gaat negeren. Het gedrag zal waarschijnlijk eerst heel erg toenemen.
Als hij grensoverschrijdend gedrag laat zien, negeer je dit uiteraard niet.
Al het positieve complimenteren.
Dit is in een notendop wat wij hebben geleerd tijdens een oudercursus voor ass/adhd.
Het kost ontzettend veel energie. Maar op de lange baan heb je er profijt van.
Life is short, don’t waste it with negative people.
zondag 30 juni 2019 om 00:18
Niet. Hier was het een kwestie van uitzitten. Er tegenin gaan, of proberen te begrenzen, of er überhaupt aandacht aan schenken zorgde alleen maar dat het langer duurde. De kunst is om te proberen het voor te zijn, bij voorkeur heb je dat voor de puberteit onder de knie anders wordt het een stuk lastiger. Er is altijd een trigger. Vind die en neem hem weg. Zorg dat je kind het eens wordt met eventuele ‘regels’, anders blijft het een strijd.
zondag 30 juni 2019 om 00:27
Cateautje schreef: ↑29-06-2019 23:56Voor nu werkt dat misschien goed, maar heb je al gedacht over hoe het moet over tien jaar? Over vijftien jaar? Moet hij dan nog steeds in beweging worden gebracht met een timer? Moet je dat willen?
Het is de bedoeling dat hij zich straks weet te handhaven in de volwassen wereld, daar waar niemand rekening houdt met zijn gevoeligheden.
Ik zal vast wel fouten hebben gemaakt, ik ben verre van perfect, maar de beste beslissing die ik ooit heb genomen was dat mijn zoon zich moest aanpassen aan de wereld, omdat de wereld niet van plan is zich aan te passen aan hem. Ik heb dit allemaal gedaan onder beschermde omstandigheden, maar desalniettemin wel gedaan en volgehouden, met een nuchtere kijk op zijn toekomst en het is me gelukt, hij leeft een volwaardig sociaal maatschappelijk leven.
De mijne ook.
zondag 30 juni 2019 om 03:31
Eens.Solomio schreef: ↑29-06-2019 22:42Wel ervaring ja, maar de vraag is of je het voorkomt door dat speelgoed bij hem weg te houden. Waarschijnlijk zoekt hij dan wel weer een ander speeltje om zich op te storten.
Wat hier wel belangrijk was, was om aan te kondigen dat er over 10 minuten moest worden gestopt en dan 5 minuten later nog een keer benoemen dat er over 5 minuten gestopt moest worden.
Overigens wordt de term asperger niet meer gebruikt.
Vooraf aankondigen en herhalen voorkomt veel drama.
De onze heeft een tablet en daarbij hielp de kookwekker niet omdat hij dan steeds te midden van iets werd onderbroken; dus tegenwoordig gaan we op een bepaald moment kijken naar wat hij doet en zeggen we hem dan dat de tablet uitgaat na dit level of wanneer het filmpje gedaan is.
Bij een te lange film idem dito: vooraf zeggen dat hij hem niet volledig kan zien en dan bij het begin van een scène aankondigen dat het daarna bedtijd is.
Om het tijdsbesef te bevorderen hebben wij twee goedkope klokken aan de muur hangen, waarvan eentje zonder batterij waarop we dan de tijd kunnen zetten wanneer we zullen vertrekken, het bedtijd is etc.
@Cateautje:
Goed dat dit voor de jouwe gewerkt heeft, maar vrees je ergens niet dat je hem hebt aangeleerd om op zijn tippen te lopen en zijn gedrag te camoufleren?
Het tweede deel van jouw bericht om 23:56 leest als een van de mogelijke oorzaken waardoor ass bij vrouwen laattijdig gediagnosticeerd wordt.
zondag 30 juni 2019 om 05:56
Ik heb niet alles gelezen en ik weet ook niet wat vtech is. Maar ik heb ook een vorm van ass/asperger en er zijn spelletjes die ik gewoon beter niet kan spelen omdat ze te verslavend zijn. Zoals sommige cmputergames. Ik ben er nu weer vanaf, maar weet zeker dat als ik nu 1x weer een van mijn favo spellen ga spelen, ik direct weer hooked ben en er niet meer mee op kan houden. Ik vermaak me er prima mee, maar in feite is het dwangmatig gedrag waar ik eigenlijk helemaal niet gelukkig van word.
Ik lees dat dit spel voor hem kennelijk verslavender is dan andere spellen en ik zou zeggen: gooi het weg. Hij zal je verwensen, maar eigenlijk doe je hem een plezier. Ik denk dat hij het spel binnen no time vergeten zal zijn als hij er geen toegang meer toe heeft. Zo werkt het bij mij wel.
Timers enzo geloof ik niet in, in zo'n geval . Dat maakt het alleen maar moeilijker. Het is alsof je een alcoholist een fles drank geeft en zegt: je mag er maar drie glaasjes uit drinken.
Helemaal stoppen is een stuk makkelijker en minder frustrerend.
Ik lees dat dit spel voor hem kennelijk verslavender is dan andere spellen en ik zou zeggen: gooi het weg. Hij zal je verwensen, maar eigenlijk doe je hem een plezier. Ik denk dat hij het spel binnen no time vergeten zal zijn als hij er geen toegang meer toe heeft. Zo werkt het bij mij wel.
Timers enzo geloof ik niet in, in zo'n geval . Dat maakt het alleen maar moeilijker. Het is alsof je een alcoholist een fles drank geeft en zegt: je mag er maar drie glaasjes uit drinken.
Helemaal stoppen is een stuk makkelijker en minder frustrerend.
impala wijzigde dit bericht op 30-06-2019 06:21
20.60% gewijzigd
.
zondag 30 juni 2019 om 05:59
Eens, zo doe ik het ook met zoon, hij is nu bijna 10, maar zal de maatschappij in moeten en daar wordt hij nu in " getraind " thuis en op school ( sbo )Cateautje schreef: ↑29-06-2019 23:56Voor nu werkt dat misschien goed, maar heb je al gedacht over hoe het moet over tien jaar? Over vijftien jaar? Moet hij dan nog steeds in beweging worden gebracht met een timer? Moet je dat willen?
Het is de bedoeling dat hij zich straks weet te handhaven in de volwassen wereld, daar waar niemand rekening houdt met zijn gevoeligheden.
Ik zal vast wel fouten hebben gemaakt, ik ben verre van perfect, maar de beste beslissing die ik ooit heb genomen was dat mijn zoon zich moest aanpassen aan de wereld, omdat de wereld niet van plan is zich aan te passen aan hem. Ik heb dit allemaal gedaan onder beschermde omstandigheden, maar desalniettemin wel gedaan en volgehouden, met een nuchtere kijk op zijn toekomst en het is me gelukt, hij leeft een volwaardig sociaal maatschappelijk leven.
Toen hij een stuk jonger was ook geen wekker/timer gebruikt wel om de 5 minuten aangegeven wat er ging gebeuren, of ik gaf aan als de klok op 17:30 staat stoppen we, uiteraard toen hij eenmaal de cijfers kende, dit pas ik nog steeds toe, ook als hij nog een film oid wil kijken, maar als het bijna tijd is om te eten of iets anders.
Als de filmtijd op X staat sluiten we af.
Ging/gaat echt niet altijd zonder slag of stoot maar ben er scherp op, als hij gaat werken is het ook niet nog even 5 minuten dit of 10 minuten dat en dat geldt op school ook.
itt tot toen hij 4/6 jaar was gaat het nu veel beter leeftijd is echt wel een ding, maar dat geldt ook voor kinderen zonder diagnose, het is het onbekende het niet tastbare ( tijd bijv ) wat tot frustraties leidt.
En laten we eerlijk zijn wat doen we zelf toch ook vaak nog even die film/serie oid afkijken of toch ergens te lang blijven hangen, maar desalniettemin zullen onze kinderen eerst moeten leren/de gewoonte aannemen dat iets simpelweg stopt.
zondag 30 juni 2019 om 06:08
Wat ik eens gelezen heb en ook toegepast bij dochter van mijn vriend, was haar meenemen naar een prikkelloze plek (de badkamer in mijn geval, zonder raam dus donker), daar gaan zitten en haar gewoon rustig vasthouden. En niks zeggen. Tot ze gekalmeerd was.
Maar sommige kinderen met autisme houden er niet van om aangeraakt te worden, dus dan kun je er misschien beter gewoon naast gaan zitten zonder vasthouden.
Ik denk dat knuffelen en kriebelen een asskind vaak alleen maar verder over de zeik zal helpen. Ik vond en vind het zelf wel prettig om vastgehouden te worden als ik 'doordraai' . Maar als er dan ook gestreeld, gezoend, gelachen en gekriebeld gaat worden, dan word ik alleen maar gekker en geïrriteerder en zal ik van me af gaan slaan.
impala wijzigde dit bericht op 30-06-2019 06:47
8.02% gewijzigd
.
zondag 30 juni 2019 om 06:40
DankjewelMinkeDeWit schreef: ↑30-06-2019 00:18Niet. Hier was het een kwestie van uitzitten. Er tegenin gaan, of proberen te begrenzen, of er überhaupt aandacht aan schenken zorgde alleen maar dat het langer duurde. De kunst is om te proberen het voor te zijn, bij voorkeur heb je dat voor de puberteit onder de knie anders wordt het een stuk lastiger. Er is altijd een trigger. Vind die en neem hem weg. Zorg dat je kind het eens wordt met eventuele ‘regels’, anders blijft het een strijd.
Life is short, don’t waste it with negative people.
zondag 30 juni 2019 om 07:36
Dus al die mensen met ervaring met (kinderen met) autisme kletsen uit hun nek?Cateautje schreef: ↑29-06-2019 23:17Je gaat toch geen apparaatje gebruiken om hem de tijd aan te geven.
Geef hem een reden om te stoppen, eentje die door menselijk contact wordt doorgegeven, zoals lieverd we gaan over een kwartiertje eten, dus dan is het tijd om te stoppen met spelen. Maak contact, echt contact, geen kookwekker, kom zeg.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 30 juni 2019 om 07:39
Zo heb ik het ook gedaan.MinkeDeWit schreef: ↑29-06-2019 23:48Zo’n time timer heb ik nooit gebruikt. Ook geen picto’s die erg populair zijn bij autisme begeleiders. Dochter heeft wel eens haar eigen picto’s gemaakt zodat ze ‘s morgens geen handelingen zou vergeten. Erg schattig, dan stonden al die vinkjes achter tanden poetsen en haren kammen.
Qua schermgebruik heb ik nooit met een tijdslimiet gewerkt. Ze heeft dus ook echt wel eens lang achter zo’n ding gezeten. Dat ging altijd met vlagen, en daarna was ze dan ineens fan van strijkkralen of schilderen.
Woede-uitbarstingen waren hier vooral door het ervaren van gebrek aan autonomie, zich onterecht behandeld voelen, of ongemerkt over haar grenzen gaan. Negen van de tien keer kon ik die dus mezelf net zo goed aanrekenen, al zou ik wel eens willen dat mijn kuikentjes hun ongenoegen wat rustiger uiten.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 30 juni 2019 om 07:43
Maar waarom moet jouw zoon zo nodig in jouw mensenwereld blijven?Cateautje schreef: ↑29-06-2019 23:40Dat maak je duidelijk door na een kwartiertje hem te komen halen.
Om antwoord te geven op de moeder over hoe lang en hoe vaak ze haar zoon moet laten spelen met die techspelletjes. Ik zou zeggen, twee a drie keer in de week een half uurtje en verder laten spelen met echt speelgoed, waar hij zijn fantasie voor nodig heeft.
Echt, ik heb een aspergerzoon en als je hem niet in de mensenwereld houdt door veel contact te maken en veel van zijn fantasie te vragen en hem laat gaan in die virtuele spelletjes dreigt er een kans dat hij zijn dagelijkse contact met die wereld op een heel laag pitje zet en met de loop der jaren wordt het dan steeds moeilijker om hem uit die virtuele wereld te krijgen.
Ik zie dat mijn zoons (met autisme) zich helemaal niet thuis voelen in die mensenwereld. Wie ben ik dan om te bepalen dat die mensenwereld beter is dan die virtuele wereld?
Buiten wat ze in die mensenwereld nu eenmaal moeten, en dat is voor een kind van 4 al heel veel, gunde ik ze hun rust in hun zelfverkozen wereld als ze vrij waren.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 30 juni 2019 om 07:46
Tja, de diagnose autisme krijg je niet zomaar en voor de meeste autisten is het gewoon niet mogelijk om zich aan te passen aan de maatschappij.Cateautje schreef: ↑29-06-2019 23:56Voor nu werkt dat misschien goed, maar heb je al gedacht over hoe het moet over tien jaar? Over vijftien jaar? Moet hij dan nog steeds in beweging worden gebracht met een timer? Moet je dat willen?
Het is de bedoeling dat hij zich straks weet te handhaven in de volwassen wereld, daar waar niemand rekening houdt met zijn gevoeligheden.
Ik zal vast wel fouten hebben gemaakt, ik ben verre van perfect, maar de beste beslissing die ik ooit heb genomen was dat mijn zoon zich moest aanpassen aan de wereld, omdat de wereld niet van plan is zich aan te passen aan hem. Ik heb dit allemaal gedaan onder beschermde omstandigheden, maar desalniettemin wel gedaan en volgehouden, met een nuchtere kijk op zijn toekomst en het is me gelukt, hij leeft een volwaardig sociaal maatschappelijk leven.
Dat je dat probeert, prima, maar de diagnose geeft nu eenmaal aan dat er grenzen zitten aan dat aanpassingsvermogen.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 30 juni 2019 om 07:51
Dit vind ik een belangrijke aanvulling.Valdemar_II schreef: ↑30-06-2019 03:31Eens.
Vooraf aankondigen en herhalen voorkomt veel drama.
De onze heeft een tablet en daarbij hielp de kookwekker niet omdat hij dan steeds te midden van iets werd onderbroken; dus tegenwoordig gaan we op een bepaald moment kijken naar wat hij doet en zeggen we hem dan dat de tablet uitgaat na dit level of wanneer het filmpje gedaan is.
Bij een te lange film idem dito: vooraf zeggen dat hij hem niet volledig kan zien en dan bij het begin van een scène aankondigen dat het daarna bedtijd is.
Ik game zelf ook graag, en ik denk dat mijn kinderen daar geluk mee hebben, want ik snapte wel dat ze niet konden stoppen op een bepaald moment, omdat hun level nog niet klaar was, of omdat ze hun voortgang nog niet konden opslaan.
Daar hield ik rekening mee.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 30 juni 2019 om 07:51
Is dit opgaan in een speeltje echt typerend voor ass, dan? Of hebben 'gewone' peuters/kleuters dat altijd wel? Ik zie die focus bij mijn kind ook wel, en toevallig willen ze hem binnenkort observeren bij het kdv. Wat zijn dan nog meer typische kenmerken die jullie zien/zagen bij jullie kleine kind? Mijne is nu bijna 3.
Ben wel eens benieuwd, als ouder zie ik eigenlijk helemaal geen 'gekke' dingen, maar het is m'n eerste, haha.
Ben wel eens benieuwd, als ouder zie ik eigenlijk helemaal geen 'gekke' dingen, maar het is m'n eerste, haha.
zondag 30 juni 2019 om 07:56
Beperkte en/of obsessieve interesses is wel één van de kenmerken waar naar gekeken wordt bij autisme.deijscoboer schreef: ↑30-06-2019 07:51Is dit opgaan in een speeltje echt typerend voor ass, dan? Of hebben 'gewone' peuters/kleuters dat altijd wel? Ik zie die focus bij mijn kind ook wel, en toevallig willen ze hem binnenkort observeren bij het kdv. Wat zijn dan nog meer typische kenmerken die jullie zien/zagen bij jullie kleine kind? Mijne is nu bijna 3.
Ben wel eens benieuwd, als ouder zie ik eigenlijk helemaal geen 'gekke' dingen, maar het is m'n eerste, haha.
Wat is de reden dat ze je kind willen observeren?
Ik wist destijds nauwelijks iets van autisme en vond mijn zoon helemaal niet autistisch, wel anders dan andere kinderen.
Nu ik veel meer van autisme weet is het echt onmiskenbaar dat hij ernstig autistisch is en daardoor ook behoorlijk beperkt in onze maatschappij.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 30 juni 2019 om 08:10
Stellen dat óf de autist zich moet aanpassen, óf de maatschappij is te zwart wit.
Ik verwacht niet dat de maatschappij zich aanpast. Dat gebeurt ook niet. Maar ik pas me ook maar beperkt aan aan de maatschappij.
Het is meer een kwestie van leren hoe je met jezelf en je omgeving kan leren dealen zónder je veel aan te passen. Door rust op te zoeken als je dat nodig hebt bijvoorbeeld. Of oordopjes in te doen. Of bepaalde compterspellen te vermijden, als je weet dat je je daarin kan verliezen.
Maar solo spreekt vanuit een heel ander referentiekader dan ik. Haar kinderen zijn zwaar autistisch en wonen ook niet zelfstandig.
Ik ken zelf meer autisten zoals ikzelf, die wel anders zijn dan de meeste mensen maar zich - met wat meer of minder moeite - wél kunnen handhaven in de maatschappij. En gewoon een opleiding afmaken, studie doen en normaal werk hebben.
Dat is iets dat je moet beseffen in discussies over autisme. Dat je het niet altijd over hetzelfde hebt.
.
zondag 30 juni 2019 om 08:16
Ze vinden wat dingen opvallend, zoals dat hij vasthoudend kan zijn aan bepaalde structuren/dingen (het móet die rode beker zijn), is erg op zichzelf, speelt het liefst alleen, ze vinden hem erg slim, hyperfocus op draaiende dingen. Het valt ze op dat bovenstaande dingen hem uit het spel kunnen houden/zichzelf niet in het spel kan overgeven.Solomio schreef: ↑30-06-2019 07:56Beperkte en/of obsessieve interesses is wel één van de kenmerken waar naar gekeken wordt bij autisme.
Wat is de reden dat ze je kind willen observeren?
Ik wist destijds nauwelijks iets van autisme en vond mijn zoon helemaal niet autistisch, wel anders dan andere kinderen.
Nu ik veel meer van autisme weet is het echt onmiskenbaar dat hij ernstig autistisch is en daardoor ook behoorlijk beperkt in onze maatschappij.
zondag 30 juni 2019 om 08:17
Ik pas mijn gedrag trouwens wél aan. En hoe ouder ik word en hoe meer inzicht ik heb in mezelf, hoe beter dat gaat. Dat houdt vooral in dat ik geleerd heb om irritaties niet te uiten en niet uit te vallen naar mensen, of mezelf nog meer op te fokken, maar om zelf een oplossing te zoeken als ik ergens door overprikkeld raak.
Dus niet geïrriteerd te gaan roepen dat de muzek zachter moet, bijboorbeeld. Maar oordopjes in te doen.
Dus ik kan mezelf idd niet aanpassen in de zin dat ik mezelf kan leren alles te verdragen wat anderen wel kunnen. Maar ik kan de manier waarop ik daarmee omga wél aanpassen.
In hoeverre een ass-er dat kan, verschilt enorm per persoon.
.
zondag 30 juni 2019 om 08:23
Ik gok dat dit voor de meeste mensen geldt, los van autisme.impala schreef: ↑30-06-2019 08:17Ik pas mijn gedrag trouwens wél aan. En hoe ouder ik word en hoe meer inzicht ik heb in mezelf, hoe beter dat gaat. Dat houdt vooral in dat ik geleerd heb om irritaties niet te uiten en niet uit te vallen naar mensen, maar om zelf een oplossing te zoeken als ik ergens door overprikkeld raak.
Dus niet geïrriteerd te gaan roepen dat de muzek zachter moet, bijboorbeeld. Maar oordopjes in te doen.
Dus ik kan mezelf idd niet aanpassen in de zin dat ik mezelf kan leren alles te verdragen wat anderen wel kunnen. Maar ik kan de manier waarop ik daarmee omga wél aanpassen.
In hoeverre een ass-er dat kan, verschilt enorm per persoon.
De diagnose autisme geeft wel aan dat er op bepaalde gebieden 'beperkingen' zijn en vaak is juist vanuit die beperkingen het aanpassen een probleem.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 30 juni 2019 om 08:26
Dat is wel opvallend gedrag ja, waardoor ik ook zit gaan denken dat er mogelijk iets ass-erigs aan de hand is.deijscoboer schreef: ↑30-06-2019 08:16Ze vinden wat dingen opvallend, zoals dat hij vasthoudend kan zijn aan bepaalde structuren/dingen (het móet die rode beker zijn), is erg op zichzelf, speelt het liefst alleen, ze vinden hem erg slim, hyperfocus op draaiende dingen. Het valt ze op dat bovenstaande dingen hem uit het spel kunnen houden/zichzelf niet in het spel kan overgeven.
.
zondag 30 juni 2019 om 08:30
Nee dat geldt niet zo sterk voor normale mensen. Die hebben niet zo snel last van hun omgeving en passen zich ook meer 'vanzelf' aan. Bij mij is dat echt een bewust proces geweest dat ik heb moeten leren. En bij mijn vader ook. Hij heeft hier pas op zijn 60e inzicht in gekregen, dat zijn manier van reageren op prikkels/de omgeving niet 'normaal' is. En is toen pas begonnen met het veranderen van zijn eigen gedrag. Hij zegt zelf dat hij hierdoor een gelukkiger mens is geworden. En ook veel fijner voor zijn omgeving.
Even een voorbeeld mbt de op:
In het geval van flippen omdat je moet stoppen met een bepaald spel, kun je er bv voor gaan kiezen dat spel niet meer te gaan spelen.
Dat kun je je kind ook leren. Dat een spel waar hij teveel op focust en ervoor zorgt dat hij zijn gedrag niet meer onder controle heeft, niet goed voor hem is. En hij het dus beter niet meer kan spelen. En dat jij als ouder het spel daarom wegneemt.
Natuurlijk moet je kind wat ouder om dat te snappen en daar inzicht in te krijgen. Maar als hij 3 is kun je wel vast beginnen met dat spel weg te halen.
impala wijzigde dit bericht op 30-06-2019 08:44
26.80% gewijzigd
.
zondag 30 juni 2019 om 08:35
Lees je graag? Dan heb ik een boekentip: “geef me de vijf”. Het geeft inzicht in autisme en tips hoe je ermee omgaat.
Zo was ik altijd bezig met uitleggen “waarom”, veel effectiever is uitleggen: wie, wat, wannneer, waar en hoe. Is één van deze puzzelstukjes niet aanwezig, dan merk je dat meteen. Ik hoef nu alleen nog maar na te gaan wélk stukje van de puzzel het is.
Ik merk ook dat mijn kinderen (2, inmiddels pubers) van sommige obsessies ‘naar’ gedrag gaan vertonen als ze ongelimiteerd daarmee bezig zijn en ik perk de tijd dan ook sterk in. De andere kant is wel dat ze er wel heel rustig van worden. Bij zo’n jong kind zou ik inderdaad het betreffende speelgoed weghalen.
Wat mij ook tegenvalt, is het gebrek aan intrinsieke motivatie. Ik ben nog vaak bezig met motiveren.
Ook houden ze weinig rekening met anderen. Zo vindt zij het helemaal niet vervelend om na het paardrijden met paardenpoeplaarzen en stinkende outfit door het huis te lopen. Nee hoor, ze hoeft niet te douchen, ze heeft nergens last van. Ik wel, van haar lucht, maar daar heeft ze geen boodschap aan. Het argument dat anderen last van haar hebben, telt niet. Uitleggen (waarom) werkte niet. Wel werkte om er een regel van te maken: jij (wie) doet meteen als je thuiskomt (wanneer) je laarzen in de gang (waar), je kleding in de wasmand (waar) en gaat douchen/omkleden (wat).
Het “hoe” van de meeste dingen weten ze inmiddels wel, maar we hebben jarenlang allerlei instructies op papier gehad met een “hoe”- uitleg.
Meestal blijkt het antwoord op de hoe-vraag het obstakel als ze iets niet uitvoeren. Ook vergeet ik vaak het “wanneer” puzzelstukje en/of ze heeft hulp nodig bij het plannen (moeite met tijdsinzicht).
Zo was ik altijd bezig met uitleggen “waarom”, veel effectiever is uitleggen: wie, wat, wannneer, waar en hoe. Is één van deze puzzelstukjes niet aanwezig, dan merk je dat meteen. Ik hoef nu alleen nog maar na te gaan wélk stukje van de puzzel het is.
Ik merk ook dat mijn kinderen (2, inmiddels pubers) van sommige obsessies ‘naar’ gedrag gaan vertonen als ze ongelimiteerd daarmee bezig zijn en ik perk de tijd dan ook sterk in. De andere kant is wel dat ze er wel heel rustig van worden. Bij zo’n jong kind zou ik inderdaad het betreffende speelgoed weghalen.
Wat mij ook tegenvalt, is het gebrek aan intrinsieke motivatie. Ik ben nog vaak bezig met motiveren.
Ook houden ze weinig rekening met anderen. Zo vindt zij het helemaal niet vervelend om na het paardrijden met paardenpoeplaarzen en stinkende outfit door het huis te lopen. Nee hoor, ze hoeft niet te douchen, ze heeft nergens last van. Ik wel, van haar lucht, maar daar heeft ze geen boodschap aan. Het argument dat anderen last van haar hebben, telt niet. Uitleggen (waarom) werkte niet. Wel werkte om er een regel van te maken: jij (wie) doet meteen als je thuiskomt (wanneer) je laarzen in de gang (waar), je kleding in de wasmand (waar) en gaat douchen/omkleden (wat).
Het “hoe” van de meeste dingen weten ze inmiddels wel, maar we hebben jarenlang allerlei instructies op papier gehad met een “hoe”- uitleg.
Meestal blijkt het antwoord op de hoe-vraag het obstakel als ze iets niet uitvoeren. Ook vergeet ik vaak het “wanneer” puzzelstukje en/of ze heeft hulp nodig bij het plannen (moeite met tijdsinzicht).
zondag 30 juni 2019 om 08:45
Herkenbaar ook wat Mermedina schrijft, alleen heb ik juist altijd heel veel aandacht besteed aan het 'waarom'.
Soms (vaak?) interesseert ze dat niks, maar juist in het kader van het leren begrijpen van de wereld vind ik dat wel heel belangrijk.
Soms (vaak?) interesseert ze dat niks, maar juist in het kader van het leren begrijpen van de wereld vind ik dat wel heel belangrijk.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
