Kinderen
alle pijlers
Kleuter met autisme/asperger
zaterdag 29 juni 2019 om 22:30
Onze zoon van 4 wordt al een jaar geobserveerd door een zorgcoördinator op school. Er zijn nog geen specifieke testen afgenomen omdat hij nog klein was toen de eerste kenmerken van autisme zichtbaar werden. Ook onze huisarts volgt hem op en denk aan syndroom van asperger. Een test zou eventueel pas volgend schooljaar afgenomen worden indien de situatie hetzelfde blijft.
Het is zo dat hij zich vooral focust op zijn interesses, welke elektronische speelgoedjes zijn van het merk Vtech. Zo kreeg hij pas de kidicom cadeau maar ik weet op voorhand al dat hij erg zwak is aan zulke dingen omdat hij zich er zodanig in verdiept dat hij in zijn eigen bubbel zit. Als het dan tijd is om dit op te ruimen krijgt hij een enorme woede uitbarsting waarbij het heel moeilijk is om hem kalm te krijgen (roepen, wenen, rennen).
Zijn er mensen met kinderen met autisme/asperger die dit herkennen? Want ik denk nu momenteel dat het beter zou zijn dat ik het vtech spelletje beter nog een jaar opberg omdat dit zijn uitbarstingen dus uitlokt wanneer het tijd is om het op te ruimen.
Verder kan hij niet tegen drukte en lawaai, heeft het best moeilijk wanneer er veel mensen zijn en wanneer er een overgang is van bvb speeltijd naar terug naar de klas.
Thuis vallen zulke dingen mee omdat hij hier een vaste routine heeft, behalve nu met het nieuwe speelgoed de uitbarsting dan.
Iemand die hier ervaring mee heeft omtrent speelgoed waar ze zich zo in verdiepen dat er een uitbarsting volgt na het opruimen?
Dank
Het is zo dat hij zich vooral focust op zijn interesses, welke elektronische speelgoedjes zijn van het merk Vtech. Zo kreeg hij pas de kidicom cadeau maar ik weet op voorhand al dat hij erg zwak is aan zulke dingen omdat hij zich er zodanig in verdiept dat hij in zijn eigen bubbel zit. Als het dan tijd is om dit op te ruimen krijgt hij een enorme woede uitbarsting waarbij het heel moeilijk is om hem kalm te krijgen (roepen, wenen, rennen).
Zijn er mensen met kinderen met autisme/asperger die dit herkennen? Want ik denk nu momenteel dat het beter zou zijn dat ik het vtech spelletje beter nog een jaar opberg omdat dit zijn uitbarstingen dus uitlokt wanneer het tijd is om het op te ruimen.
Verder kan hij niet tegen drukte en lawaai, heeft het best moeilijk wanneer er veel mensen zijn en wanneer er een overgang is van bvb speeltijd naar terug naar de klas.
Thuis vallen zulke dingen mee omdat hij hier een vaste routine heeft, behalve nu met het nieuwe speelgoed de uitbarsting dan.
Iemand die hier ervaring mee heeft omtrent speelgoed waar ze zich zo in verdiepen dat er een uitbarsting volgt na het opruimen?
Dank
Life is short, don’t waste it with negative people.
zondag 30 juni 2019 om 11:29
Valdemar_II schreef: ↑30-06-2019 03:31Eens.
Vooraf aankondigen en herhalen voorkomt veel drama.
De onze heeft een tablet en daarbij hielp de kookwekker niet omdat hij dan steeds te midden van iets werd onderbroken; dus tegenwoordig gaan we op een bepaald moment kijken naar wat hij doet en zeggen we hem dan dat de tablet uitgaat na dit level of wanneer het filmpje gedaan is.
Bij een te lange film idem dito: vooraf zeggen dat hij hem niet volledig kan zien en dan bij het begin van een scène aankondigen dat het daarna bedtijd is.
Om het tijdsbesef te bevorderen hebben wij twee goedkope klokken aan de muur hangen, waarvan eentje zonder batterij waarop we dan de tijd kunnen zetten wanneer we zullen vertrekken, het bedtijd is etc.
@Cateautje:
Goed dat dit voor de jouwe gewerkt heeft, maar vrees je ergens niet dat je hem hebt aangeleerd om op zijn tippen te lopen en zijn gedrag te camoufleren?
Het tweede deel van jouw bericht om 23:56 leest als een van de mogelijke oorzaken waardoor ass bij vrouwen laattijdig gediagnosticeerd wordt.
Nee, integendeel. Hij is altijd vrij geweest om autist te zijn, dat is niet waar ik aan gewerkt heb. Waar ik aan gewerkt heb is het opbouwen van de flexibiliteit om met de wereld om te gaan, door hem niet de strakke orde en structuur te bieden die de kinderpsychiater zowat af probeerde te dwingen. Om een voorbeeldje te geven, in plaats van dagelijks om 6 uur aan tafel te zitten omdat dat rust en regelmaat zou geven, vroeg ik hem elke dag of hij al honger had, bij nee wachtte ik nog een kwartiertje of half uurtje en bij ja ging ik gelijk koken. Wij aten tussen 5 en 7.
Het ging overigens niet alleen maar om hem, ik had ook weleens honger en dan ging ik koken omdat ik het wilde, want hij moest ook leren niet alleen maar aan zichzelf te denken.
Op een gegeven moment kwam hij zelf vertellen dat hij wel wilde eten.
Dit noemde ik een gecontroleerde chaos met als doel mijn zoon juist niet op de tippen te laten lopen, maar hem relaxed in het leven te laten staan.
anoniem_64c64bf305ae7 wijzigde dit bericht op 30-06-2019 11:41
1.72% gewijzigd
zondag 30 juni 2019 om 11:32
zondag 30 juni 2019 om 12:15
Wat bijv etenstijd betreft heb ik hetzelfde gedaan als Cateautje, en bij mijn kinderen werkte dat prima.the_Wicked_Witch schreef: ↑30-06-2019 11:32Wat voor de 1 werkt, kan voor de ander juist averechts werken. Ik denk dat Cateau's aanpak bij mij niet gewerkt had, alleen al om het feit dat er hier nog een kind rondliep.
TO, vraag of je ondersteuning kunt krijgen, iemand die samen met jou kijkt wat zou kunnen werken voor dit specifieke kind.
Maar ik ken genoeg autisten die die flexibiliteit gewoon niet aankunnen, heeft niks met aanleren te maken.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 30 juni 2019 om 12:25
Ik kan alleen maar voor mezelf spreken. Erop los fantaseren hoe het eventueel met andere autisten in z'n werk gaat vind ik niet realistisch, juist omdat er zoveel verschillen zijn.
De TO heeft een zoon met asperger, daar weet ik van af, was het een andere vorm van autisme geweest, dan had ik me niet in dit topic geuit, want van andere vormen heb ik geen verstand.
De TO heeft een zoon met asperger, daar weet ik van af, was het een andere vorm van autisme geweest, dan had ik me niet in dit topic geuit, want van andere vormen heb ik geen verstand.
zondag 30 juni 2019 om 12:52
De mijne heeft ook asperger en ik denk dat als je hem nu zou testen, hij te weinig kenmerken voor de diagnose zou scoren. Maar lachen en kriebelen bij frustratie zou absoluut een mega meltdown hebben getriggerd bv.
De kunst is om de handvatten voor jouw specifieke kind te vinden, als dan niet met ondersteuning van een autisme deskundige.
De kunst is om de handvatten voor jouw specifieke kind te vinden, als dan niet met ondersteuning van een autisme deskundige.
zondag 30 juni 2019 om 12:56
Tja, bij mijn zoon werkte het perfect, het gaf hem echt het gevoel dat er van hem gehouden werd en er geen aanleiding was om in een ernstig drama te blijven hangen.the_Wicked_Witch schreef: ↑30-06-2019 12:52De mijne heeft ook asperger en ik denk dat als je hem nu zou testen, hij te weinig kenmerken voor de diagnose zou scoren. Maar lachen en kriebelen bij frustratie zou absoluut een mega meltdown hebben getriggerd bv.
De kunst is om de handvatten voor jouw specifieke kind te vinden, als dan niet met ondersteuning van een autisme deskundige.
Ik had het ook over kriebelen, niet over kietelen, dat is iets heel anders.
zondag 30 juni 2019 om 13:01
Mijn ex heeft Asperger en mijn dochter PDD-NOS maar ik zie niet waar de verschillen dan precies zitten. Daarom is dat onderscheid natuurlijk ook verdwenen. Aan zowel mijn ex als dochter merk je waarschijnlijk weinig op het eerste gezicht. De een is wat extraverter en dominant aanwezig, de ander heel verlegen. Heel verschillende manier van uiten van onbegrip, angst, overprikkeling, etc.
Het is een vak, zo’n diagnose stellen. Dat die huisarts direct asperger roept zegt mij dat hij er niet heel veel verstand van heeft.
Het is een vak, zo’n diagnose stellen. Dat die huisarts direct asperger roept zegt mij dat hij er niet heel veel verstand van heeft.
zondag 30 juni 2019 om 13:08
Mijn punt is, mensen met autisme zijn net zo divers als mensen zonder.
De kunst is om uit te vinden wat voor TO's kind werkt. Mijn kind werd rustig van lego en schermpjes, dat mocht van mij dus gewoon, school kostte hem al zoveel kruim dat ik het prima vond dat hij daarnaast zijn ontspanning zocht in lego en schermpjes.
Dat is een keuze, en in ons geval heeft dat goed uitgepakt.
Voor het kind van TO misschien niet, vandaar dat ik haar aanraad om daar evt ondersteuning bij te zoeken.
zondag 30 juni 2019 om 13:12
Dat is nou exact de reden dat al die vormen nu één naam hebben: het is allemaal autisme. Die verschillen vormen blijken helemaal niet te verschillen.Cateautje schreef: ↑30-06-2019 12:25Ik kan alleen maar voor mezelf spreken. Erop los fantaseren hoe het eventueel met andere autisten in z'n werk gaat vind ik niet realistisch, juist omdat er zoveel verschillen zijn.
De TO heeft een zoon met asperger, daar weet ik van af, was het een andere vorm van autisme geweest, dan had ik me niet in dit topic geuit, want van andere vormen heb ik geen verstand.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 30 juni 2019 om 13:13
Mijn kind werd daar ook rustig van, maar ik prefereerde lego boven een scherm. In die tijd huurde ik 1 keer in de maand een spelcomputer en dan mocht hij een dag spelen, maar vaker heb ik altijd geweigerd en toen die spelcomputers op de markt kwamen heb ik die ook links laten liggen.the_Wicked_Witch schreef: ↑30-06-2019 13:08Mijn punt is, mensen met autisme zijn net zo divers als mensen zonder.
De kunst is om uit te vinden wat voor TO's kind werkt. Mijn kind werd rustig van lego en schermpjes, dat mocht van mij dus gewoon, school kostte hem al zoveel kruim dat ik het prima vond dat hij daarnaast zijn ontspanning zocht in lego en schermpjes.
Dat is een keuze, en in ons geval heeft dat goed uitgepakt.
Voor het kind van TO misschien niet, vandaar dat ik haar aanraad om daar evt ondersteuning bij te zoeken.
Ik heb altijd een voorkeur gehad voor creatief speelgoed, waar hij zijn ei in kwijt kon. Daarnaast had hij veel boeken, waar hij ook graag in zat te lezen. Het was pas vanaf zijn 18de dat hij met enige regelmaat gebruik mocht maken van de computer.
Zo doet iedereen dat anders.
zondag 30 juni 2019 om 13:15
Tis niet alleen een vak, het is ook nog eens behoorlijk subjectief, hoewel ze dat met die DSM proberen te voorkomen.MinkeDeWit schreef: ↑30-06-2019 13:01Mijn ex heeft Asperger en mijn dochter PDD-NOS maar ik zie niet waar de verschillen dan precies zitten. Daarom is dat onderscheid natuurlijk ook verdwenen. Aan zowel mijn ex als dochter merk je waarschijnlijk weinig op het eerste gezicht. De een is wat extraverter en dominant aanwezig, de ander heel verlegen. Heel verschillende manier van uiten van onbegrip, angst, overprikkeling, etc.
Het is een vak, zo’n diagnose stellen. Dat die huisarts direct asperger roept zegt mij dat hij er niet heel veel verstand van heeft.
Zoals onze psychiater ooit zei: de diagnose is mede afhankelijk van de hobby van de onderzoeker en van het onderwerp van de laatste bijscholing van de onderzoeker.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 30 juni 2019 om 13:46
Misschien. Ik vond het vreemd dat ze bij dochter al na alleen de intake wisten welke kant op te zoeken. Er is toen gelijk een ADOS test afgenomen. Bij de jongste, die het fladderen zo’n beetje heeft uitgevonden, en sociaal regelmatig de plank misslaat, vonden ze dat ze milde trekjes had maar zeker niet voldoende voor een diagnose. Heel raar.Solomio schreef: ↑30-06-2019 13:15Tis niet alleen een vak, het is ook nog eens behoorlijk subjectief, hoewel ze dat met die DSM proberen te voorkomen.
Zoals onze psychiater ooit zei: de diagnose is mede afhankelijk van de hobby van de onderzoeker en van het onderwerp van de laatste bijscholing van de onderzoeker.
zondag 30 juni 2019 om 15:01
Mijn jongste heeft 3 verschillende diagnoses gehad, wat nu allemaal ASS is.MinkeDeWit schreef: ↑30-06-2019 13:46Misschien. Ik vond het vreemd dat ze bij dochter al na alleen de intake wisten welke kant op te zoeken. Er is toen gelijk een ADOS test afgenomen. Bij de jongste, die het fladderen zo’n beetje heeft uitgevonden, en sociaal regelmatig de plank misslaat, vonden ze dat ze milde trekjes had maar zeker niet voldoende voor een diagnose. Heel raar.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 30 juni 2019 om 15:41
Er is nog geen specifieke test afgenomen omdat hij bij de allereerste observatie op school pas 3 was en toen dus al kenmerken vertoonde. De test komt komend schooljaar, dan is hij bijna 5.
De kenmerken die bij hem opgenoemd worden zijn ‘crisissen krijgen bij overgangen op school’. Met crisissen wordt bedoeld dat hij weent en roept en vervolgens naar een rustige plek loopt.
Dit gebeurt vooral wanneer er een overgang is, bvb van les naar speeltijd, van les naar middageten.
Ook wanneer een ander kindje weent, dan weent hij ook en nog harder als het kindje dat zich bvb bezeerd heeft door een val oid.
Volledige schooldagen kan hij niet aan omdat het voor hem dus vermoeiend is en ging dus enkele dagen maar een halve dag naar school.
Thuis zit hij in zijn gekende en veilige omgeving waar hij dus amper zo een crisis krijgt, omdat ik meestal weet hoe hij op iets gaat reageren en ik dus rekening kan houden met hoe ik iets aanbreng of aanpak.
De zorgcoordinator die hem al een jaar observeert wou zelf ook niet ‘de stempel’ plakken, omdat het belangrijker is dat hij begeleid wordt op school dan dat hij de stempel kreeg én omdat hij ook nog klein is.
Vandaar vindt de test dus pas vanaf september oktober plaats.
En als moeder voelde ik zelf al vanaf dat hij nog veel kleiner was, dat hij wat anders is dan andere kindjes en dat ik 3/4 van de tijd met alles volledig anders dien om te gaan dan dat ik bij zijn broer (7jaar die geen autisme heeft) deed.
Ik wil alleszins iedereen al bedanken voor al hun tips!
De kenmerken die bij hem opgenoemd worden zijn ‘crisissen krijgen bij overgangen op school’. Met crisissen wordt bedoeld dat hij weent en roept en vervolgens naar een rustige plek loopt.
Dit gebeurt vooral wanneer er een overgang is, bvb van les naar speeltijd, van les naar middageten.
Ook wanneer een ander kindje weent, dan weent hij ook en nog harder als het kindje dat zich bvb bezeerd heeft door een val oid.
Volledige schooldagen kan hij niet aan omdat het voor hem dus vermoeiend is en ging dus enkele dagen maar een halve dag naar school.
Thuis zit hij in zijn gekende en veilige omgeving waar hij dus amper zo een crisis krijgt, omdat ik meestal weet hoe hij op iets gaat reageren en ik dus rekening kan houden met hoe ik iets aanbreng of aanpak.
De zorgcoordinator die hem al een jaar observeert wou zelf ook niet ‘de stempel’ plakken, omdat het belangrijker is dat hij begeleid wordt op school dan dat hij de stempel kreeg én omdat hij ook nog klein is.
Vandaar vindt de test dus pas vanaf september oktober plaats.
En als moeder voelde ik zelf al vanaf dat hij nog veel kleiner was, dat hij wat anders is dan andere kindjes en dat ik 3/4 van de tijd met alles volledig anders dien om te gaan dan dat ik bij zijn broer (7jaar die geen autisme heeft) deed.
Ik wil alleszins iedereen al bedanken voor al hun tips!
Life is short, don’t waste it with negative people.
zondag 30 juni 2019 om 15:57
Nog een heel belangrijk kenmerk bij mijn zoontje is het knippen van zijn haartjes. Wie heeft hier tips voor om dit voor hem aangenamer te laten verlopen?
Hij kan niet tegen het geluid en de aanraking van een tondeuse. Ik stel een knip/scheerbeurt dus altijd zo lang mogelijk uit en laat bovenaan zijn haartjes altijd wat langer zodat ik dus enkel de zijkanten bijhou.
Ik neem hem meestal bij mij op schoot zodat hij zn wang tegen mij aan kan houden en ik zo de kanten met de tondeuse korter doe.
Maar het liefst wil hij hier zo snel mogelijk vanaf, weent hij en houdt hij zn vingers in zn oortjes.
Bij mij voelt hij zich wel rustiger dus ik laat het nooit in een kapsalon doen.
Is dit herkenbaar?
Hij kan niet tegen het geluid en de aanraking van een tondeuse. Ik stel een knip/scheerbeurt dus altijd zo lang mogelijk uit en laat bovenaan zijn haartjes altijd wat langer zodat ik dus enkel de zijkanten bijhou.
Ik neem hem meestal bij mij op schoot zodat hij zn wang tegen mij aan kan houden en ik zo de kanten met de tondeuse korter doe.
Maar het liefst wil hij hier zo snel mogelijk vanaf, weent hij en houdt hij zn vingers in zn oortjes.
Bij mij voelt hij zich wel rustiger dus ik laat het nooit in een kapsalon doen.
Is dit herkenbaar?
Life is short, don’t waste it with negative people.
zondag 30 juni 2019 om 16:09
.
zondag 30 juni 2019 om 16:10
Geen tondeuse gebruiken? Ik zou daar ook niet tegen kunnen, dat rotgeluid zo dicht bij mijn oor.Bubblex3 schreef: ↑30-06-2019 15:57Nog een heel belangrijk kenmerk bij mijn zoontje is het knippen van zijn haartjes. Wie heeft hier tips voor om dit voor hem aangenamer te laten verlopen?
Hij kan niet tegen het geluid en de aanraking van een tondeuse. Ik stel een knip/scheerbeurt dus altijd zo lang mogelijk uit en laat bovenaan zijn haartjes altijd wat langer zodat ik dus enkel de zijkanten bijhou.
Ik neem hem meestal bij mij op schoot zodat hij zn wang tegen mij aan kan houden en ik zo de kanten met de tondeuse korter doe.
Maar het liefst wil hij hier zo snel mogelijk vanaf, weent hij en houdt hij zn vingers in zn oortjes.
Bij mij voelt hij zich wel rustiger dus ik laat het nooit in een kapsalon doen.
Is dit herkenbaar?
Of oordopjes, maar denk dat het geluid daar gewoon doorheen resoneert.
.
zondag 30 juni 2019 om 16:15
Ik knipte mijn zoon zelf. Van de tondeuse moest hij ook niets hebben.
Met het knippen van zijn nagels kon hij nooit stilzitten en werd steeds een hachelijke onderneming.
Ik zei een keer tegen hem, zit nou stil, anders knip ik straks in je vingers. Zijn gezicht verbleekte, want hij dacht dat ik hem bedreigde.
Met het knippen van zijn nagels kon hij nooit stilzitten en werd steeds een hachelijke onderneming.
Ik zei een keer tegen hem, zit nou stil, anders knip ik straks in je vingers. Zijn gezicht verbleekte, want hij dacht dat ik hem bedreigde.
zondag 30 juni 2019 om 20:37
maandag 1 juli 2019 om 09:58
Hier ook een zoon (8) met autistische trekken. Ik herken erg veel van wat er hier geschreven wordt.
De kapper heeft hij ook een grote hekel aan, maar dan vanwege de kriebelhaartjes in zijn nek/ kleding erna. Die maken hem gek. Flink blazen en een schoon hemd/shirt zijn noodzaak erna.
Wel interessant om te lezen hoe jullie met dingen omgaan/gingen bij jullie kinderen of bij jullie zelf. Heb vooral wel wat aan de inzichten die Impala geeft, dus dank daarvoor!
Wij worstelen momenteel ook wat met de impact van een bepaald computerspel. Dat is momenteel het onderwerp van zijn obsessie. We beperken het spelen wel, dit levert veel (!) drama/stress op en in zijn hoofd is hij er sowieso de hele dag mee bezig. Als hij het niet speelt denkt en praat hij er constant over. Of hij gaat zelfs slapen tot hij weer ‘mag’ spelen. Eigenlijk het enige positieve er aan is dat hij er ‘rustig’ van lijkt te worden na een drukke schooldag, lekker even in zijn eigen wereld.
De kapper heeft hij ook een grote hekel aan, maar dan vanwege de kriebelhaartjes in zijn nek/ kleding erna. Die maken hem gek. Flink blazen en een schoon hemd/shirt zijn noodzaak erna.
Wel interessant om te lezen hoe jullie met dingen omgaan/gingen bij jullie kinderen of bij jullie zelf. Heb vooral wel wat aan de inzichten die Impala geeft, dus dank daarvoor!
Wij worstelen momenteel ook wat met de impact van een bepaald computerspel. Dat is momenteel het onderwerp van zijn obsessie. We beperken het spelen wel, dit levert veel (!) drama/stress op en in zijn hoofd is hij er sowieso de hele dag mee bezig. Als hij het niet speelt denkt en praat hij er constant over. Of hij gaat zelfs slapen tot hij weer ‘mag’ spelen. Eigenlijk het enige positieve er aan is dat hij er ‘rustig’ van lijkt te worden na een drukke schooldag, lekker even in zijn eigen wereld.
maandag 1 juli 2019 om 10:13
Mijn stiefzoon heeft autisme en ik heb de hele weg van vermoedens naar diagnose en hulp meegemaakt. Hij is nu bijna 11 en al een hele tijd geobsedeerd door 1 thema en vertelt ons er eindeloos over, elke keer weer hetzelfde verhaal, met dezelfde feiten, dezelfde dingen die hij zich afvraagt en hij stelt ons tig keer per dag exact dezelfde vragen erover. Wij laten het lekker gaan. Wij doen niets om dat te veranderen. Ik zie het soms ook als een 'thermometer' van zijn gemoedstoestand. Er is een verband tussen spanning en de mate waarmee hij in het onderwerp zit. Nu het einde van het schooljaar nadert en alles op school anders gaat dan normaal, merken we dat hij het zwaarder heeft en zich rot voelt en daarom vlucht.
Het gebruik van ipads en dat soort dingen hebben we aan banden gelegd door een schermtijdslot erop te zetten. Elke dag kan hij (en zijn broer) 1,5 uur op de ipad tussen 8 uur 's morgens en 7 uur 's avonds. Als de tijd op is, is ie op. Als het 7 uur is, gaat ie uit. Dat accepteerde hij (tot onze grote verbazing) direct. Die 'kille' duidelijkheid werkt bij ons beter dan de menselijke - ik leg het nog een keertje uit waarom - aanpak.
Wij hebben als (stief)ouders een reeks bijeenkomsten/trainingen gevolgd met andere ouders van kinderen met autisme. En als ik 1 ding heb geleerd is dat je zelf moet uitvogelen wat werkt. Er is geen beproefde methode.
Wat ik er ook uit heb gehaald en goed werkt bij ons, is een boodschap altijd op exact dezelfde manier formuleren. Voor veel autisten klinkt een boodschap die anders wordt geformuleerd elke keer als nieuwe informatie. "Ga naar boven om je tanden te poetsen en je haar te kammen." is voor hen iets totaal anders als "Ga naar de badkamer om je klaar te maken voor school."
Het gebruik van ipads en dat soort dingen hebben we aan banden gelegd door een schermtijdslot erop te zetten. Elke dag kan hij (en zijn broer) 1,5 uur op de ipad tussen 8 uur 's morgens en 7 uur 's avonds. Als de tijd op is, is ie op. Als het 7 uur is, gaat ie uit. Dat accepteerde hij (tot onze grote verbazing) direct. Die 'kille' duidelijkheid werkt bij ons beter dan de menselijke - ik leg het nog een keertje uit waarom - aanpak.
Wij hebben als (stief)ouders een reeks bijeenkomsten/trainingen gevolgd met andere ouders van kinderen met autisme. En als ik 1 ding heb geleerd is dat je zelf moet uitvogelen wat werkt. Er is geen beproefde methode.
Wat ik er ook uit heb gehaald en goed werkt bij ons, is een boodschap altijd op exact dezelfde manier formuleren. Voor veel autisten klinkt een boodschap die anders wordt geformuleerd elke keer als nieuwe informatie. "Ga naar boven om je tanden te poetsen en je haar te kammen." is voor hen iets totaal anders als "Ga naar de badkamer om je klaar te maken voor school."
anoniem_65537e7f5e90c wijzigde dit bericht op 01-07-2019 10:27
25.96% gewijzigd
maandag 1 juli 2019 om 10:20
Hier precies hetzelfde!kindrebel schreef: ↑01-07-2019 10:13Mijn stiefzoon heeft autisme en ik heb de hele weg van vermoedens naar diagnose en hulp meegemaakt. Hij is nu bijna 11 en al een hele tijd geobsedeerd door 1 thema en vertelt ons er eindeloos over, elke keer weer hetzelfde verhaal, met dezelfde feiten, dezelfde dingen die hij zich afvraagt en hij stelt ons tig keer per dag exact dezelfde vragen erover. Wij laten het lekker gaan. Wij doen niets om dat te veranderen. Ik zie het soms ook als een 'thermometer' van zijn gemoedstoestand. Er is een verband tussen spanning en de mate waarmee hij in het onderwerp zit. Nu het einde van het schooljaar nadert en alles op school anders gaat dan normaal, merken we dat hij het zwaarder heeft en zich rot voelt en daarom vlucht.
maandag 1 juli 2019 om 11:56
@Kindrebel:
Dat tijdslot gebruikte mijn vrouw in het begin ook, maar hij veegde de waarschuwingen daarvan altijd weg waardoor het afsluiten toch nog een verrassing werd.
Kan ook aan de leeftijd liggen, hij was vijf toen.
De impact van de schooldagen merken wij ook heel erg. Na de paasvakantie is hij teruggeplaatst naar de derde kleuterklas en sindsdien zijn de crisissen afgenomen en praat hij meer 's avonds. Vrijdagochtend blijft een lastige en dan merk je dat de week lang genoeg geduurd heeft.
Die 'kille' duidelijkheid werkt bij ons beter dan de menselijke - ik leg het nog een keertje uit waarom - aanpak.
Hierbij zitten mijn vrouw en ik op een andere golflengte. Zij blijft trachten om een boodschap op een speelse en vrolijke manier te brengen, terwijl naar mijn gevoel bondigheid beter werkt. Het komt natuurlijk veel gevoellozer over.
Eigenlijk mag ik hier nog niet meeschrijven daar wij wachten op de officiële diagnose zodat de vader ermee akkoord kan gaan om hem te laten doorstromen naar het buitengewoon onderwijs.
Dat tijdslot gebruikte mijn vrouw in het begin ook, maar hij veegde de waarschuwingen daarvan altijd weg waardoor het afsluiten toch nog een verrassing werd.
Kan ook aan de leeftijd liggen, hij was vijf toen.
De impact van de schooldagen merken wij ook heel erg. Na de paasvakantie is hij teruggeplaatst naar de derde kleuterklas en sindsdien zijn de crisissen afgenomen en praat hij meer 's avonds. Vrijdagochtend blijft een lastige en dan merk je dat de week lang genoeg geduurd heeft.
Die 'kille' duidelijkheid werkt bij ons beter dan de menselijke - ik leg het nog een keertje uit waarom - aanpak.
Hierbij zitten mijn vrouw en ik op een andere golflengte. Zij blijft trachten om een boodschap op een speelse en vrolijke manier te brengen, terwijl naar mijn gevoel bondigheid beter werkt. Het komt natuurlijk veel gevoellozer over.
Eigenlijk mag ik hier nog niet meeschrijven daar wij wachten op de officiële diagnose zodat de vader ermee akkoord kan gaan om hem te laten doorstromen naar het buitengewoon onderwijs.
maandag 1 juli 2019 om 12:10
Wij beperken het ook, al is dit soms lastig omdat ik me goed herinner hoe rustgevend dit was/is.hannasofie schreef: ↑01-07-2019 09:58...
Wij worstelen momenteel ook wat met de impact van een bepaald computerspel. Dat is momenteel het onderwerp van zijn obsessie. We beperken het spelen wel, dit levert veel (!) drama/stress op en in zijn hoofd is hij er sowieso de hele dag mee bezig. Als hij het niet speelt denkt en praat hij er constant over. Of hij gaat zelfs slapen tot hij weer ‘mag’ spelen. Eigenlijk het enige positieve er aan is dat hij er ‘rustig’ van lijkt te worden na een drukke schooldag, lekker even in zijn eigen wereld.
Kun je een bredere context vinden in het spel, zodat je dit kunt uitbreiden naar andere gebieden?
Enige tijd terug Skyrim gespeeld met stiefzoon en daarna praatte hij enkel daar nog over, maar zijn interesse is dan niet het spel op zich maar wel fantasy. Dus hebben wij dit opengetrokken met oa bordspellen, wandelen was een drama, dus nu gaan we op avontuur etc. Niet perfect maar op die manier kunnen we hem toch motiveren om andere zaken te doen.
maandag 1 juli 2019 om 12:24
Mijn kind is 7 en geen ASS, maar hij kan ook woest worden als zijn tablet leeg is of als zijn tijd om is (ingesteld via de app familylink, android). En ik moet dus ook tijdig aangeven, nog zoveel tijd dan moet hij uit. Leg hem op een rustig moment uit dat het ding af en toe moet opladen (en je hem dus niet kunt gebruiken). Ik vraag hem ook wel eens zit er nog genoeg stroom in je tablet?Bubblex3 schreef: ↑29-06-2019 22:49Ik doe dit normaalgesproken ook altijd, maar deze reactie is gekomen omdat de batterij leeg was en dus moest opladen, waardoor zijn reactie zo hevig was weet ik niet wat het beste is. Hij kan moeilijk aannemen en begrijpen dat sommig speelgoed moet opladen, wat het dus iets moeilijker maakt.
Hier in België weet ik niet of de term nog onder die naam wordt vastgesteld omdat er pas volgend schooljaar wordt getest, maar de term is wel ter sprake gekomen deze week, en vooral ‘kenmerken van autisme’ zoals de zorgcoördinator zei.
