Kinderen
alle pijlers
Logeren of niet?
maandag 22 december 2008 om 10:55
Hallo dames,
Ik lees hier wel eens mee, maar heb nu zelf een vraag.
Ik weet namelijk niet wat ik moet doen.
Mijn moeder zou het heel leuk zou vinden als onze dochter eens bij haar en mijn vader zou logeren.
Onze dochter is al 4 jr. en heeft nog nooit daar gelogeerd. Bij haar andere opa en oma heeft ze al regelmatig gelogeerd.
Het punt is alleen: Ik ben vroeger door mijn vader misbruikt. Niet heel heftig, maar genoeg om mij een flinke vertrouwensdeuk te geven.
Dit is ooit uitgekomen en heeft een heel heftige periode opgeleverd. We hebben hierna flink gepraat, en toen.... ging er een bloemetjesgordijn over de hele kwestie, en is er nooit meer over gepraat.... (Lang leve het 'net-doen-alsof-er-niks-gebeurd-is' :-S)
Maar natuurlijk leeft dit bij mij voort.
En nu dus de vraag of dochterlief daar eens mag logeren....
Ik weet zeker dat mijn vader nooit meer zoiets zal doen, maar toch... Ik moet er niet aan denken dat dochterlief daar logeert en 's morgens gezellig bij opa en oma in bed kruipt. Ook al weet ik dat er niets zal gebeuren, het komt bij mij allemaal weer boven.
Mijn moeder wist hier destijds niets van. (even voor de duidelijkheid).
Mijn man wil niet dat ze daar logeert. En ik... ja jeetje, voor mijn moeder en voor mijn dochter vind ik het hartstikke leuk.
En ik ga nu ook al jaren goed met mijn ouders overweg.
Als ik er nu over begin trek ik een beerput open...
Pffffff, ik weet niet wat te doen...
Wat zouden jullie doen?
(En bedankt dat ik hier mijn verhaal kwijt kon...)
Ik lees hier wel eens mee, maar heb nu zelf een vraag.
Ik weet namelijk niet wat ik moet doen.
Mijn moeder zou het heel leuk zou vinden als onze dochter eens bij haar en mijn vader zou logeren.
Onze dochter is al 4 jr. en heeft nog nooit daar gelogeerd. Bij haar andere opa en oma heeft ze al regelmatig gelogeerd.
Het punt is alleen: Ik ben vroeger door mijn vader misbruikt. Niet heel heftig, maar genoeg om mij een flinke vertrouwensdeuk te geven.
Dit is ooit uitgekomen en heeft een heel heftige periode opgeleverd. We hebben hierna flink gepraat, en toen.... ging er een bloemetjesgordijn over de hele kwestie, en is er nooit meer over gepraat.... (Lang leve het 'net-doen-alsof-er-niks-gebeurd-is' :-S)
Maar natuurlijk leeft dit bij mij voort.
En nu dus de vraag of dochterlief daar eens mag logeren....
Ik weet zeker dat mijn vader nooit meer zoiets zal doen, maar toch... Ik moet er niet aan denken dat dochterlief daar logeert en 's morgens gezellig bij opa en oma in bed kruipt. Ook al weet ik dat er niets zal gebeuren, het komt bij mij allemaal weer boven.
Mijn moeder wist hier destijds niets van. (even voor de duidelijkheid).
Mijn man wil niet dat ze daar logeert. En ik... ja jeetje, voor mijn moeder en voor mijn dochter vind ik het hartstikke leuk.
En ik ga nu ook al jaren goed met mijn ouders overweg.
Als ik er nu over begin trek ik een beerput open...
Pffffff, ik weet niet wat te doen...
Wat zouden jullie doen?
(En bedankt dat ik hier mijn verhaal kwijt kon...)
maandag 22 december 2008 om 14:41
maandag 29 december 2008 om 15:27
Nou.... de hel is losgebroken hier....
Ik dacht slim te zijn en het probleem bij mijn vader neer te leggen, door hém een email te sturen met het bericht dat ik mijn moeder niet nogmaals verdriet wilde doen, en hém daarom verzocht het duidelijk te maken aan mijn moeder.
.... u raadt het al .... Mijn moeder heeft de mail als eerste gezien...
Wat volgde was eerst een telefoontje van een ziedende vader,
en jawel, daarna een telefoontje van een ziedende moeder.
Ik kreeg allemaal verwijten naar mijn hoofd.
Hoe haalde ik het in mijn hoofd dat hij aan mijn dochter zou willen zitten?!
Hoe durfde ik dit te denken? Ik maakte alles kapot. Het sneed door hun ziel. Enz. enz. Dit werd ook nog duidelijk gemaakt in een mail van mijn moeder.
Geen enkel moment een gedachte aan MIJN gevoelens. Ze zijn alleen met zichzelf bezig.
Ik heb ze dit ook in een email gestuurd, dat ik de hele situatie heel erg vind, maar wat me het meeste verdriet doet, is dat ze alleen aan zichzelf denken.
Het komt niet bij ze op dat hun dochter na 20 jaar nog steeds moeite heeft met de kwestie, en dat jemig hee, misschien wel heel vervelend is voor mij?????
Ben nu niet alleen heel verdrietig, maar ook heel boos
Ik dacht slim te zijn en het probleem bij mijn vader neer te leggen, door hém een email te sturen met het bericht dat ik mijn moeder niet nogmaals verdriet wilde doen, en hém daarom verzocht het duidelijk te maken aan mijn moeder.
.... u raadt het al .... Mijn moeder heeft de mail als eerste gezien...
Wat volgde was eerst een telefoontje van een ziedende vader,
en jawel, daarna een telefoontje van een ziedende moeder.
Ik kreeg allemaal verwijten naar mijn hoofd.
Hoe haalde ik het in mijn hoofd dat hij aan mijn dochter zou willen zitten?!
Hoe durfde ik dit te denken? Ik maakte alles kapot. Het sneed door hun ziel. Enz. enz. Dit werd ook nog duidelijk gemaakt in een mail van mijn moeder.
Geen enkel moment een gedachte aan MIJN gevoelens. Ze zijn alleen met zichzelf bezig.
Ik heb ze dit ook in een email gestuurd, dat ik de hele situatie heel erg vind, maar wat me het meeste verdriet doet, is dat ze alleen aan zichzelf denken.
Het komt niet bij ze op dat hun dochter na 20 jaar nog steeds moeite heeft met de kwestie, en dat jemig hee, misschien wel heel vervelend is voor mij?????
Ben nu niet alleen heel verdrietig, maar ook heel boos
maandag 29 december 2008 om 15:32
tja, heel kut maar jou valt niks te verwijten.
je hebt het goede gedaan.
een vriendin van mij had precies hetzelfde en liet haar 4jarige daar wel slapen, met als argument dat er bij haar ook niks aan de hand was tot haar 13e ofzo. En ze wilde geen ruzie.
nougoed, opa was dus naakt bij kind in bed gekropen. lekker dan.
zelfverwijt, alsnog ruzie, kind over de zeik (meer vanwege de ruzie dan omdat opa daar gelegen had, hij had verder niks gedaan)
deze reactie bewijst alleen maar dat je 200% gelijk hebt, die mensen zijn helaas in dit opzicht nie tin staat zich verantwoordelijk en wenselijk te gedragen.
je hebt het goede gedaan.
een vriendin van mij had precies hetzelfde en liet haar 4jarige daar wel slapen, met als argument dat er bij haar ook niks aan de hand was tot haar 13e ofzo. En ze wilde geen ruzie.
nougoed, opa was dus naakt bij kind in bed gekropen. lekker dan.
zelfverwijt, alsnog ruzie, kind over de zeik (meer vanwege de ruzie dan omdat opa daar gelegen had, hij had verder niks gedaan)
deze reactie bewijst alleen maar dat je 200% gelijk hebt, die mensen zijn helaas in dit opzicht nie tin staat zich verantwoordelijk en wenselijk te gedragen.
maandag 29 december 2008 om 15:36
Jezus, (sorry), dat is dus ook precies wat ik eerst nog dacht he, dat er bij mij ook niets gebeurd is voor mijn lijf rondingen kreeg.
Nu ik dit lees ben ik blij dat ik toch doorgezet heb.
Maar ooooh wat voel ik me kut. Ik kan al zo slecht tegen ruzie, en nu ook nog eens met mijn eigen ouders.
Ik heb ze al gezegd dat oppassen of een dagje uit helemaal geen probleem is. Alleen het logeren is voor mij een grens die ik niet over wil gaan.
Nu ik dit lees ben ik blij dat ik toch doorgezet heb.
Maar ooooh wat voel ik me kut. Ik kan al zo slecht tegen ruzie, en nu ook nog eens met mijn eigen ouders.
Ik heb ze al gezegd dat oppassen of een dagje uit helemaal geen probleem is. Alleen het logeren is voor mij een grens die ik niet over wil gaan.
maandag 29 december 2008 om 15:43
je hoeft ook geen gesprek te hebben nu...
en al helemaal niet met je vader en je moeder tegelijkertijd!
Als je er met hun over wilt praten, zou ik het dan dan een voor een doen (en met je vader met je man/vriend/vriendin) want dat wordt echt onwijs heftig!
Veel sterkte!
en al helemaal niet met je vader en je moeder tegelijkertijd!
Als je er met hun over wilt praten, zou ik het dan dan een voor een doen (en met je vader met je man/vriend/vriendin) want dat wordt echt onwijs heftig!
Veel sterkte!
anoniem_76927 wijzigde dit bericht op 29-12-2008 15:46
Reden: duidelijker
Reden: duidelijker
% gewijzigd
maandag 29 december 2008 om 15:47
quote:floorianne schreef op 29 december 2008 @ 15:43:
je hoeft ook geen gesprek te hebben nu...en al helemaal niet met je vader en je moeder tegelijkertijd! Als je er met hun over wilt praten, doe dan een voor een (en met je vader met je man/vriend/vriendin) want dat wordt echt onwijs heftig!
eensch, en denk aan JEZELF want..zij doen het niet voor je! het is duidelijk dat jouw belang, laat staan dat van je dochter, prioriteit nul is voor ze. Dus moet jij jouw belang bewaken, jammer dat het zo moet maar het is NIET JOUW SCHULD!
en inderdaad, die vriendin zat er mooi mee in de knoop, het deed me meteen aan haar dneken toen ik dit las dus wees blij met je eigen handelen in dezen!
je hoeft ook geen gesprek te hebben nu...en al helemaal niet met je vader en je moeder tegelijkertijd! Als je er met hun over wilt praten, doe dan een voor een (en met je vader met je man/vriend/vriendin) want dat wordt echt onwijs heftig!
eensch, en denk aan JEZELF want..zij doen het niet voor je! het is duidelijk dat jouw belang, laat staan dat van je dochter, prioriteit nul is voor ze. Dus moet jij jouw belang bewaken, jammer dat het zo moet maar het is NIET JOUW SCHULD!
en inderdaad, die vriendin zat er mooi mee in de knoop, het deed me meteen aan haar dneken toen ik dit las dus wees blij met je eigen handelen in dezen!
maandag 29 december 2008 om 15:50
Ach jee S, dat je zo'n ^$^$@reactie krijgt! Laat ze eerst maar wat afkoelen over dit onderwerp. tuurlijk het is ontzettend gevoelig en hopelijk waren de ziedende telefoontjes en mails hun eerste reactie. Hopelijk zijn ze wijs genoeg om wat te bedaren en logisch over jouw keuze na te denken.
Sterkte! Je hebt de juiste keuze gemaakt, nu moeten zij zich er nog bij neerleggen. Ik wou dat iedereen zo opkwam voor zijn/haar dochter!!
Sterkte! Je hebt de juiste keuze gemaakt, nu moeten zij zich er nog bij neerleggen. Ik wou dat iedereen zo opkwam voor zijn/haar dochter!!
maandag 29 december 2008 om 16:00
@s again, geen ervaring hier, maar ik vind het heel goed dat je het belang van je dochter voorop stelt. Dan maar ruzie met je ouders, gekwetstheid en mogelijk weer flink gesprekken, maar je hebt je grens aangegeven en dat is heel goed. Misschien is hij wel veranderd, maar ik zou het risico niet lopen met je dochter. En als ze dat niet begrijpen is dat heel vervelend, maar dan moeten ze zichzelf toch eens afvragen, of het niet je vaders eigen schuld is, dat het zo loopt.
En nee, na 20 jaar hoeft dat niet opeens vergeten te zijn, of er niet meer toe te doen. Het doet er juist heel erg toe, nu je een dochter hebt. Sterkte, ik benijd je niet in deze positie. Laat je goed steunen door je man en de meiden hier, dan kom je er wel uit!
En nee, na 20 jaar hoeft dat niet opeens vergeten te zijn, of er niet meer toe te doen. Het doet er juist heel erg toe, nu je een dochter hebt. Sterkte, ik benijd je niet in deze positie. Laat je goed steunen door je man en de meiden hier, dan kom je er wel uit!
maandag 29 december 2008 om 16:02
Niet doen, dat schuldig voelen!
Zij zijn degenen die vroegen om logeren. En zij konden ook prima weten dat dit een gevoelig punt zou kunnen zijn voor jou en als ze toch alles dood willen zwijgen, het van jou af laten hangen of jij het ooit voor ging stellen ofzo.
En nu is het heel naar deze situatie, maar denk na wat het je oplevert: geen slapeloze nachten voor jou als ze daar logeert, geen andere uitvluchten bedenken waarom logeren niet zo goed uitkomt dan en dan...
Je bent gewoon eerlijk geweest over de reden waarom je het liever niet hebt. Je vaders fout en niet de jouwe!
Zij zijn degenen die vroegen om logeren. En zij konden ook prima weten dat dit een gevoelig punt zou kunnen zijn voor jou en als ze toch alles dood willen zwijgen, het van jou af laten hangen of jij het ooit voor ging stellen ofzo.
En nu is het heel naar deze situatie, maar denk na wat het je oplevert: geen slapeloze nachten voor jou als ze daar logeert, geen andere uitvluchten bedenken waarom logeren niet zo goed uitkomt dan en dan...
Je bent gewoon eerlijk geweest over de reden waarom je het liever niet hebt. Je vaders fout en niet de jouwe!
maandag 29 december 2008 om 16:03
Vaak komen dingen anders binnen bij mensen dan jij ze bedoelt hebt.
Blijf bij jezelf. Ga je ouders niet uit de weg. Jouw punt is niet raar.
Als zij dit blijven vinden kan je bijvoorbeeld voorstellen er eens met een onafhankelijk iemand over te gaan praten.
Als zij zo gelijk hebben in hun woede moeten ze het ook niet eng vinden om met bijvoorbeeld hun of jouw huisarts dit eens te bespreken.
En dan zullen ze horen (van wie dan ook) dat jouw angst heel normaal en helemaal gegrond is.
Dus als ze langskomen stel dat dan eens voor.
Ik wens je sterkte!
Blijf bij jezelf. Ga je ouders niet uit de weg. Jouw punt is niet raar.
Als zij dit blijven vinden kan je bijvoorbeeld voorstellen er eens met een onafhankelijk iemand over te gaan praten.
Als zij zo gelijk hebben in hun woede moeten ze het ook niet eng vinden om met bijvoorbeeld hun of jouw huisarts dit eens te bespreken.
En dan zullen ze horen (van wie dan ook) dat jouw angst heel normaal en helemaal gegrond is.
Dus als ze langskomen stel dat dan eens voor.
Ik wens je sterkte!
maandag 29 december 2008 om 16:04
quote:_S_Again schreef op 29 december 2008 @ 15:27:
Nou.... de hel is losgebroken hier....
Ik dacht slim te zijn en het probleem bij mijn vader neer te leggen, door hém een email te sturen met het bericht dat ik mijn moeder niet nogmaals verdriet wilde doen, en hém daarom verzocht het duidelijk te maken aan mijn moeder.
.... u raadt het al .... Mijn moeder heeft de mail als eerste gezien...
Wat volgde was eerst een telefoontje van een ziedende vader,
en jawel, daarna een telefoontje van een ziedende moeder.
Ik kreeg allemaal verwijten naar mijn hoofd.
Hoe haalde ik het in mijn hoofd dat hij aan mijn dochter zou willen zitten?!
Hoe durfde ik dit te denken? Ik maakte alles kapot. Het sneed door hun ziel. Enz. enz. Dit werd ook nog duidelijk gemaakt in een mail van mijn moeder.
Geen enkel moment een gedachte aan MIJN gevoelens. Ze zijn alleen met zichzelf bezig.
Ik heb ze dit ook in een email gestuurd, dat ik de hele situatie heel erg vind, maar wat me het meeste verdriet doet, is dat ze alleen aan zichzelf denken.
Het komt niet bij ze op dat hun dochter na 20 jaar nog steeds moeite heeft met de kwestie, en dat jemig hee, misschien wel heel vervelend is voor mij?????
Ben nu niet alleen heel verdrietig, maar ook heel boos
Jee meis.... wat een rotsituatie.
Besef je wel dat ze niet voor niets zo reageren, als het nu echt wel goed zat, waren ze niet zo uit hun slof geschoten. Ik denk dat je hiermee wel duidelijk hebt dat je keuze om je dochter er niet te laten logeren goed is geweest.
Het is nu tijd voor jouw gevoel, jouw geluk en dat van je dochter.
Jij bent al eens gekwetst, dat moet nu niet nog een keer gebeuren, jammer dat zij zich nu gekwetst voelen, maar denk alsjeblieft aan jezelf en aan je dochter!
Ik vind dat je het hartstikke goed hebt aangepakt en van mij dan ook een dikke en bedenkt dat het ECHT niet aan jou ligt, ook deze nieuwe 'hel' niet!
Nou.... de hel is losgebroken hier....
Ik dacht slim te zijn en het probleem bij mijn vader neer te leggen, door hém een email te sturen met het bericht dat ik mijn moeder niet nogmaals verdriet wilde doen, en hém daarom verzocht het duidelijk te maken aan mijn moeder.
.... u raadt het al .... Mijn moeder heeft de mail als eerste gezien...
Wat volgde was eerst een telefoontje van een ziedende vader,
en jawel, daarna een telefoontje van een ziedende moeder.
Ik kreeg allemaal verwijten naar mijn hoofd.
Hoe haalde ik het in mijn hoofd dat hij aan mijn dochter zou willen zitten?!
Hoe durfde ik dit te denken? Ik maakte alles kapot. Het sneed door hun ziel. Enz. enz. Dit werd ook nog duidelijk gemaakt in een mail van mijn moeder.
Geen enkel moment een gedachte aan MIJN gevoelens. Ze zijn alleen met zichzelf bezig.
Ik heb ze dit ook in een email gestuurd, dat ik de hele situatie heel erg vind, maar wat me het meeste verdriet doet, is dat ze alleen aan zichzelf denken.
Het komt niet bij ze op dat hun dochter na 20 jaar nog steeds moeite heeft met de kwestie, en dat jemig hee, misschien wel heel vervelend is voor mij?????
Ben nu niet alleen heel verdrietig, maar ook heel boos
Jee meis.... wat een rotsituatie.
Besef je wel dat ze niet voor niets zo reageren, als het nu echt wel goed zat, waren ze niet zo uit hun slof geschoten. Ik denk dat je hiermee wel duidelijk hebt dat je keuze om je dochter er niet te laten logeren goed is geweest.
Het is nu tijd voor jouw gevoel, jouw geluk en dat van je dochter.
Jij bent al eens gekwetst, dat moet nu niet nog een keer gebeuren, jammer dat zij zich nu gekwetst voelen, maar denk alsjeblieft aan jezelf en aan je dochter!
Ik vind dat je het hartstikke goed hebt aangepakt en van mij dan ook een dikke en bedenkt dat het ECHT niet aan jou ligt, ook deze nieuwe 'hel' niet!
maandag 29 december 2008 om 16:04
maandag 29 december 2008 om 16:11
Bedankt meiden. Ik ben blij dat ik hier mijn ei kwijt kan, en ook met jullie reacties.
Ik ben niet gek. ZIJ zijn het.
Bij een eventueel gesprek vind ik het prima om met mijn vader alleen te praten. Het rare is dat hij nog wel voor rede vatbaar is.
(tenminste, dat was hij bij het vorige gesprek, 10 jaar geleden, ook)
Mijn moeder echter, die heeft een enorme plaat voor haar kop.
Het is duidelijk dat ze kiest voor haar man, en niet voor haar kind.
Snap je dat nou????
En juist haar had ik willen beschermen in deze kwestie :?
Man oh man... dit wordt een happy new year zeg :?
Ik ben niet gek. ZIJ zijn het.
Bij een eventueel gesprek vind ik het prima om met mijn vader alleen te praten. Het rare is dat hij nog wel voor rede vatbaar is.
(tenminste, dat was hij bij het vorige gesprek, 10 jaar geleden, ook)
Mijn moeder echter, die heeft een enorme plaat voor haar kop.
Het is duidelijk dat ze kiest voor haar man, en niet voor haar kind.
Snap je dat nou????
En juist haar had ik willen beschermen in deze kwestie :?
Man oh man... dit wordt een happy new year zeg :?
maandag 29 december 2008 om 16:15
Ik denk dat het voor je moeder echt heel moeilijk is om aan zichzelf toe te geven welke keuze ze maakt en daarom zo spastisch doet.
Ga maar eens op een feestje vertellen:"Ik houd zo veel van mijn man dat ik gewoon bij hem ben gebleven nadat hij aan mijn dochter had gezeten".
Ik denk niet echt dat er veel mensen zijn die deze vorm van liefde zullen aanmoedigen.
Voor haar is het dus het beste als het nooit gebeurd zou zijn en daar leeft ze ook naar.
Jammer voor haar, het is wel gebeurd en daar moet ze mee leven.
Ga maar eens op een feestje vertellen:"Ik houd zo veel van mijn man dat ik gewoon bij hem ben gebleven nadat hij aan mijn dochter had gezeten".
Ik denk niet echt dat er veel mensen zijn die deze vorm van liefde zullen aanmoedigen.
Voor haar is het dus het beste als het nooit gebeurd zou zijn en daar leeft ze ook naar.
Jammer voor haar, het is wel gebeurd en daar moet ze mee leven.
maandag 29 december 2008 om 16:16
ik denk dat je moeder zich heel schuldig voelt, zij is immers tekort geschoten om jou te beschermen en ze is voor haar gevoel ook tekort geschoten als echtgenote, haar man zocht het immers elders en nog wel bij jou!
en zij had niets door.
misschien denkt ze wel dat jij hem het hoofd op hol hebt gebracht.
bovenstaande is een heel vaak voorkomende reactie van moeders wier kind misbruikt is door de partner. het uit zich vaak in irrationele boosheid en ontkenning.
jij bent sterker dan zij destijds want jij beschermt je kidn wel. dat steekt.
nogmaals, ik verzin dit niet zelf maar het is een bekend gedragspatroon binnen dit soort perikelen.
en zij had niets door.
misschien denkt ze wel dat jij hem het hoofd op hol hebt gebracht.
bovenstaande is een heel vaak voorkomende reactie van moeders wier kind misbruikt is door de partner. het uit zich vaak in irrationele boosheid en ontkenning.
jij bent sterker dan zij destijds want jij beschermt je kidn wel. dat steekt.
nogmaals, ik verzin dit niet zelf maar het is een bekend gedragspatroon binnen dit soort perikelen.
maandag 29 december 2008 om 16:30
Ik kan dat op zich wel begrijpen, dat het voor mijn moeder enorm moeilijk is, maar dat ik daarvan de lul ben vind ik onbegrijpelijk.
Mijn vader heeft mijn vertrouwen al beschaamd, maar mijn moeder doet nu hetzelfde
Stelletje....
Ik ga nu eerst maar eens proberen mijn gedachten ergens anders op te zetten. Pffff. Ik hoop dat ik komende nacht beter slaap.
Mochten zich er nieuwe ontwikkelingen voordoen dan zal ik het melden.
Mijn vader heeft mijn vertrouwen al beschaamd, maar mijn moeder doet nu hetzelfde
Stelletje....
Ik ga nu eerst maar eens proberen mijn gedachten ergens anders op te zetten. Pffff. Ik hoop dat ik komende nacht beter slaap.
Mochten zich er nieuwe ontwikkelingen voordoen dan zal ik het melden.
maandag 29 december 2008 om 16:39
hoe haal je het in je hoofd dat hij aan je dochter zou willen zitten?!? sorry??? jij bent zijn dochter en dat weerhield hem er ook niet van om aan jou te zitten.
wat een ontzettende rotsituatie. alsof het niet al moeilijk genoeg voor je is. maar blijf jezelf alsjeblieft voor ogen houden dat je echt de juiste beslissing hebt genomen. loyaal zijn aan je ouders tot een bepaalde hoogte is belangrijk, maar je kind beschermen tegen iets wat haar de rest van haar leven kan traumatiseren is nog veel belangrijker.
heel veel sterkte!
wat een ontzettende rotsituatie. alsof het niet al moeilijk genoeg voor je is. maar blijf jezelf alsjeblieft voor ogen houden dat je echt de juiste beslissing hebt genomen. loyaal zijn aan je ouders tot een bepaalde hoogte is belangrijk, maar je kind beschermen tegen iets wat haar de rest van haar leven kan traumatiseren is nog veel belangrijker.
heel veel sterkte!
maandag 29 december 2008 om 16:48
Wat een rotsituatie S-Again, maar ik vind dat je jezelf niks moet verwijten. Ik zou ook niet NU een gesprek aangaan, laat eerst de gemoederen maar eens zakken. Ik vind die tip van de huisarts een hele goede, maar best kans dat ze daar niet voor open staan want in hun optiek is het niet gebeurd.
maar kom op zeg, er zijn grenzen. Jij bent volgens mij al ver over je grenzen heen gegaan in je liefde voor hun. Er zijn genoeg mensen die helemaal geen contact meer willen met hun misbruiker, ze moeten blij zijn dat jij er aan wil werken en dat zij hun kleinkind mogen zien. En dan ook nog eisen stellen, wat een waanzin.
maar kom op zeg, er zijn grenzen. Jij bent volgens mij al ver over je grenzen heen gegaan in je liefde voor hun. Er zijn genoeg mensen die helemaal geen contact meer willen met hun misbruiker, ze moeten blij zijn dat jij er aan wil werken en dat zij hun kleinkind mogen zien. En dan ook nog eisen stellen, wat een waanzin.
Stressed is just desserts spelled backwards
