Man weigert te 'liegen' over het bestaan van sinterklaas.

05-12-2008 13:06 148 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een zoontje van 9 maanden. Dit jaar gaat sinterklaas nog 'stilletjes aan ons huisje voorbij', maar met het oog op de toekomst vroeg ik van de week aan mijn man hoe we dat later zullen gaan vieren. Tot mijn verbazing antwoorde hij resoluut dat "wij daar niet aan meedoen". Sinterklaas is volgens hem grote onzin waarmee je kinderen van jongs af aan leert dat liegen ok is. Bovendiens schaadt je er volgens hem het vertrouwen van kinderen in ouders mee, aangezien ze zich bedonderd voelen op het moment dat ze ontdekken hoe het zit.

"Nee, wij vertellen gewoon vanaf het begin hoe de vork in de steel zit en maken ons kind niks wijs" .Eerst dacht ik nog dat het een beetje opstandig gedrag van hem was, maar hij is hier echt heel stellig in.



Nu vind ik dit een ontzettend nare gedachte en wil mijn kind niet de pret en spanning ontnemen die ik als kind altijd fantastisch heb gevonden. Uit navraag bij schoonmoeder blijkt dat man zo ongeveer getraumatiseerd (bij wijze van spreken) is door het ontdekken van het niet-bestaan van sinterklaas. Hij was totaal overstuur en heeft weken geweigerd het aan te nemen. Ik vermoed dat dit te maken heeft met zijn huidige antipatie.



Hoe dan ook, wij staan hierin dus lijnrecht tegenover elkaar. Hoewel het nu nog niet echt aan de orde is, maak ik me wel zorgen over hoe we dat in de toekomst gaan invullen.



Graag hoor ik jullie ideeën over dit 'probleem'.
The time is now
Alle reacties Link kopieren
quote:cherrytomaatje schreef op 05 december 2008 @ 13:18:

Lastig dat jullie zo lijnrecht tegenoverelkaar staan hierin. Misschien is het goed om met wat mensen te praten waarvan de ouders ook vanaf het begin 'de waarheid' hebben verteld omtrent Sinterklaas of met oudes die hun kinderen zo opvoeden?



Ik ken namelijk een gezin waar de ouders ook vertellen hoe de vork echt in de steel zit met betrekking tot Sinterklaas, maar als de Sint in het land is vinden ze het toch wel heel spannend hoor! For the time being geloven ze dan toch wel even. Tot een bepaalde leeftijd kunnen fantasie en werkelijkheid heel gemakkelijk naast elkaar bestaan.Ik moest hierbij meteen denken aan wat mijn moeder mij vertelde. Zij is juf op een basisschool, nu groep 8, maar vroeger de kleuters. Een meisje dat stage nij haar liep heeft zich eens in de klas omgekleed tot Sinterklaas. Dus tijdens het vertellen van een verhaaltje zette ze een mijter op, deed een baard om etc. Toen ze helemaal verkleed was, waren de kinderen helemaal enthousiast, want daar was Sinterklaas ineens! Ze gingen er helemaal in op, terwijl ze toch echt gezien hadden dat het de stage-juf was die zich verkleed had. Erg grappig vond ik dat, kinderen geloven gewoon wat ze willen.
Alle reacties Link kopieren
Nee hoor...vinden het wel "grappig" om het geheim al te weten. Alhoewel het voor hun niet echt een geheim is, maar iets wat gewoon logisch is.



Oudste komt nu wel af en toe thuis (hij is 7 en zit in groep 4) met: "ik het het idee dat die en die ook weten dat Sint niet echt is".
Ach een beetje kind gelooft toch voor de vorm en de cadeautjes, niet omdat het echt in Sinterklaas geloofd. Volgens mij heb ik er als kind nooit echt in geloofd, maar vond ik het een ontzettend spannend verhaal. Ik wilde graag geloven.

Toen ze gingen zeuren dat de Sint niet bestond vond ik dat een desilusie omdat ik het jammer vond van de doorgeprikte fantasie, niet omdat ik ooit echt gedacht had dat de Sint bestond.

Wat iemand anders hier al zei, fantasie en realiteit kunnen bij kinderen volkomen paralel naast elkaar bestaan.

Kortom, je kan gewoon vertellen dat Sinterklaas een fantasiefiguur is en toch de droom in stand houden. Maakt niets uit. Jij en je man allebei blij.
Alle reacties Link kopieren
Oh, dus dat was sarcasme, dat van dat trauma?! Tja, omdat je ook schrijft dat hij er wekenlang om getreurd heeft......



Maar goed, ieder kind heeft dat wel enigzins, van mezelf kan ik nog herinneren dat ik dacht: Hoe heb ik daar ooit in kunnen trappen! En daarna geloofde ik natuurlijk nooit meer iets



Wat was de reactie van je man toen ie ontdekte dat mensen met elkaar neuken om babies te maken......? Mij was altijd verteld dat God een zaadje in je plantte.....en dat vond ik toch veel logischer!



Ik weet niet of ik zelf daar al over heen ben!
Alle reacties Link kopieren
@Nellebelletje, ik vind de manier waarop jullier er mee omgaan wel heel mooi. Het is niet zo keihard; hij bestaat niet en het is allemaal grote onzin, maar een beetje genuanceerder.



@Zwieber, hahaha, hilarisch dat zoontje van jou!
The time is now
Alle reacties Link kopieren
quote:toetyfroety schreef op 05 december 2008 @ 13:18:

Man getraumatiseerd toen hij ontdekt dat Sinterklaas niet bestond!!



Neem me effe niet kwalijk.....



Mijn idee...echt sommige dingen in het hier en nu



Daarmee zeg ik niet dat ik e.e.a. niet serieus neem maar getraumatiseerd zijn is tegenwoordig ook maar iets wat te pas en te onpas wordt aangeroepen als dingen "tegenzitten" of "als minder prettig worden ervaren".
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
Alle reacties Link kopieren
Banba...dank je!
Alle reacties Link kopieren
quote:luna1 schreef op 05 december 2008 @ 13:29:

Bij mijn zoon in de klas zit een kindje dat vanwege zijn geloof geen Sinterklaas viert. Zijn moeder heeft wel gezegd dat hij niet mag vertellen dat Sinterklaas niet bestaat, maar hij kan zijn mond toch niet houden(logisch, het zijn kleuters, je kunt niet van ze verwachten dat ze niets verklappen) en dat zorgt voor veel ruzie en onrust in de klas. Want de juf, papa's en mama's en alle andere kinderen zeggen dat Sinterklaas wel bestaat en hij zegt van niet. Hij is momenteel niet het populairste jongetje in de klas:-).Zielig hoor. Heeft die moeder ook door dat hij de aanleiding voor het geruzie is?
Alle reacties Link kopieren
@toetyfroety, misschien een beetje krom omschreven door mij inderdaad. Het is iig niet zo dat hij iedere decembermaand in de mineurstemming is door zijn jeugdtrauma .
The time is now
Alle reacties Link kopieren
Banba, wat vindt je man eigenlijk het belangrijkste, dat hij niet liegt, of wil hij persé voorkomen dat jullie kind in Sinterklaas gaat geloven?



Ik lieg ook niet tegen mijn kinderen, maar ze geloven toch



Wij vertellen onze kinderen niet dat Sinterklaas bestaat, maar ook niet dat hij niet bestaat. Als ze ernaar vragen, zeg ik tot een bepaalde leeftijd dat ik er in elk geval niks van geloof. Dat verandert helemaal niks in hun eigen overtuiging. Ze weten ook gewoon dat wij altijd heel veel 'geheime dingen' moeten doen voor het Sinterklaasfeest en dat het ons geld kost.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het verhaaltje van Nellebelletje wel goed in dit geval. Ik vind het behoorlijk opgeblazen als je in Sinterklaas geloven voorliegen noemt. Er zijn toch wel meer dingen die je kinderen anders verteld als ze heel klein zijn. Noemt je man dat ook liegen dan. Wat moet je kindje dan straks tegen andere kindjes zeggen. Moet ie dan net doen alsof hij gelooft net als de andere kindjes om het voor hen niet te verraden en is dat dan geen voorliegen. Ik ben blij dat ik in Sinterklaas heb gelooft. Ik heb er fijne herinneringen aan en toen ik hoorde dat hij niet bestond voelde ik me inderdaad wel even rot maar meer om het feit dat de tijd van cadeautjes krijgen en op zat hi hi hi hi. Aan de andere kant vond ik het ook heel bijzonder dat ik die cadeautjes dus van mijn ouders had gekregen en dat terwijl ze echt zuinig moesten zijn met hun geld. Kortom ik vind het heel raar van je man.Kan het niet anders verwoorden!
Alle reacties Link kopieren
Yette, Dat bedoel ik dus precies. Het ventje moet dus zijn mond houden. Dat kun je toch niet vragen van een kind van zijn leeftijd. Laat kinderen toch lekker kind zijn ze kunnen nog lang genoeg volwassen zijn. Sinterklaas vieren hoort bij het kind zijn vind ik.
Mij is vanaf het begin ook duidelijk gemaakt hoe de vork in de steel zat. Hiero geen trauma's (hihi) of andere rare bijwerkingen. Ik vond het als kind wel prima als ik al die stessende kids om mij heen zag rond hupsen en als de Sint dan toch voor mijn neus stond was het allemaal reuze echt.

Je man kan het naar mijn mening rustig vertellen.



Trouwens....vanmorgen bij kids op school...kinderen van 8(!!!) = groep 5 die nog steeds geloven. Vind ik dus lichtelijk debiel hè...
Ik denk dat het wel mee zal vallen met het doorvertellen van het grote geheim. Vooral bij kleuters is de fantasie heel erg groot. Mijn ervaring is dat zelfs als ze het weten, nog steeds in geloven in Sinterklaas.



Er is eens een experiment geweest met een kleuterjuf die zich in de kring omkleedde als Sinterklaas. De kinderen zagen dus dat het eerst juf was, maar zodra ze klaar was met omkleden was ze Sinterklaas.



Je kunt het inderdaad ook net zoals Nellebel doen. Vertellen dat Sinterklaas ooit heeft bestaan en dat we hem nu nog "gedenken"



Of gewoon nooit liegen. Als ze vragen hoe het zit, zeg je: Wat denk je zelf?

Laat de fantasie van het kind maar spreken.



Maar wel jammer dat jullie hier een meningsverschil over hebben! Wij zijn ook nog in conclaaf over hoe we het aan gaan makken. Ik ben ook niet zo van het voorliegen.



Is misschien therapie ook iets voor je man? XD
Alle reacties Link kopieren
@Yette, volgens mij niet, ik weet niet eens of ze weet dat er af en toe ruzie ontstaat vanwege het wel/niet bestaan van de Sint.



Banba, mijn oudste zoon van 8 gelooft inmiddels ook niet meer in Sinterklaas(en nee, geen trauma opgelopen..;-)), maar als het puntje bij paaltje komt dan toch nog wel even hoor. Ook op deze leeftijd kunnen fantasie en werkelijkheid blijkbaar nog wel even parallel lopen.
Alle reacties Link kopieren
quote:Linda77 schreef op 05 december 2008 @ 14:02:

Yette, Dat bedoel ik dus precies. Het ventje moet dus zijn mond houden. Dat kun je toch niet vragen van een kind van zijn leeftijd. Laat kinderen toch lekker kind zijn ze kunnen nog lang genoeg volwassen zijn. Sinterklaas vieren hoort bij het kind zijn vind ik.Ik bedenk net dat het in dit geval misschien ook wel een soort wraak is van die ouders. Wie weet is hun zoontje wel eens met verhalen thuisgekomen over kinderen die hem zeggen dat zijn God niet bestaat.
Alle reacties Link kopieren
Ik zal mijn dochtertje ook niet vertellen dat Sinterklaas "echt" is. Dat hebben we onze zoon ook niet gedaan (hij heeft zich gelukkig nooit verluld op school). Ik lieg niet tegen mijn kinderen dus ook niet hierover.



Aan de andere kant; het blijft iets magisch voor die kleintjes. Ze hebben volgens mij wel eens ergens een proef gedaan waarbij een man zich in het bijzijn van een groep kleuters omkleedde in Sinterklaas. Ze zagen wat hij deed en toch was hij aan het eind van de metamorfose "echt" Sinterklaas.
quote:yette schreef op 05 december 2008 @ 14:09:

[...]





Ik bedenk net dat het in dit geval misschien ook wel een soort wraak is van die ouders. Wie weet is hun zoontje wel eens met verhalen thuisgekomen over kinderen die hem zeggen dat zijn God niet bestaat.Moge de duvel ze allemaal roosteren boven een vuurtje, roaaaaaahhhh
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het wel heel 'zwaar'' klinken als mensen het hebben over opzettelijk liegen tegen kinderen en daarmee leren dat liegen mag. De kinden zijn 4, 5 of 6 jaar ongeveer... Waar hebben we het over . Denk dat er wel andere dingen in de opvoeding zijn waar je je dan beter druk over kan maken. Daarbij, zijn alle ouders die zeggen dat ze niet willen liegen altijd zo eerlijk tegen de kinderen en elkaar? Ik heb zelf nooit echt in sinterklaas geloofd en heb helaas geen herinneringen aan een spannende tijd.
Alle reacties Link kopieren
Mij is op mn (net) 6e al verteld dat Sinterklaas niet bestond.

Ik ben daar nu nog kwaad om.
Alle reacties Link kopieren
Goh, toch wel veel mensen die er hetlzelfde over denken dan mijn man. Dat verbaasd mij wel, maar wel fijn om jullie visie te horen. Ik merk dat ik er daardoor toch al wat minder negatief tegenover sta. Ik voel wel iets voor een 'tussenweg' zoals nellebelletje dat doet. Niet vertellen dat de sinterklaas die we inhalen echt is, maar wel de achtergrond vertellen en het feest vieren door hem te 'gedenken'.



@Sandra1960: meen je dat echt dat je daar nu nog boos over bent? En zo ja, op wie dan en waarom?
The time is now
quote:sandra1960 schreef op 05 december 2008 @ 14:17:

Mij is op mn (net) 6e al verteld dat Sinterklaas niet bestond.

Ik ben daar nu nog kwaad om.Nu....is dat op je, nou zeg, 40ste???
Mijn broer doet het net als yette, niet vertellen dat hij wel bestaat, maar het ook niet beladen maken door te zeggen dat hij niet bestaat. Dus kinderen vragen zelf om het zetten van de schoen, vieren ook wel sinterklaas, maar mijn broer en zijn vrouw moedigen het zeker niet aan.



Ik denk trouwens eerder dat je het kind schaadt door er hard tegen in te gaan en te roepen dat hij niet bestaat. De hele wereld zegt dat hij wel bestaat, hij komt zelfs op tv en op school, en alleen jij zegt van niet. Dan is of het kind loyaal en wantrouwt de hele wereld, of hij volgt de hele wereld en wantrouwt jou.



Mijn optie zou zijn om het idd van de vragen van het kind af te laten hangen, en als die vragen komen (zal vast op wat oudere leeftijd zijn) idd net zoals nellebelletje de gedachte erachter uitleggen. En de vraag waar de cadeautjes dan vandaan komen kwam bij mijn neefjes pas nadat het op school was verteld dat hij niet bestond!
Het kan ook helemaal andersom. Zus en ik geloofden echt in Sinterklaas en Zwarte Piet, maar zus was als de dood voor ze. Geen idee waarom.



Vanavond vieren we Sinterklaas bij haar thuis, met haar kindjes, en ze heeft twee Zwarte Pieten geregeld die op bezoek komen en cadeautjes uitdelen.



Je kunt dus best over dit soort "traumatische" dingen heengroeien
Alle reacties Link kopieren
Zonder me te willen mengen in de discussie, wel even mijn ervaring. Mijn ouders wilden ook niet liegen, precies om dezelfde reden als jouw man: je wil als ouder het goede voorbeeld geven en waarom zou je dat principe in het geval van Sinterklaas overboord zetten?

Zij hebben het als volgt opgelost: zij hebben ons verteld dat Sinterklaas vroeger heel erg belangrijk was voor de mensen en dat ze dat nu nog ieder jaar herdachten, door een groot toneelstuk op te voeren. ("Kijk, zelfs de burgemeester speelt het mee, zo belangrijk was Sinterklaas!") Iedereen hield dat geheim en zo deed iedereen mee aan dat toneelstuk.

Mijn ouders logen niet, maar we deden dus wel "mee" met Sinterklaas. Grappig genoeg werkt een kinderbrein zo, dat je met halve waarheden en halve fantasieën toch je eigen Sinterklaas-fabel fabriceert, dus ook voor ons was het spannend om de schoen te zetten, ook wij stonden voor het raam om te kijken of er zwarte Pieten over het dak liepen, etc. Maar bij vragen over Sinterklaas, gaven mijn ouders wel eerlijk antwoord, dat dat allemaal bij dat toneelstuk hoorde dus.



Hier in huis speelt dezelfde kwestie. Qlief wil laten geloven, ik niet. Ik denk dat er op deze manier (wel eerlijk antwoord geven op vragen en het verder behandelen als sprookje of toneelstuk) wel een aardige middenweg in te vinden is.

Voor mij telt het liegen wel echt zwaar. Ik heb eerlijkheid hoog in het vaandel staan en hoewel ik vind dat je kinderen heus wel moet beschermen tegen te harde waarheid, vind ik niet dat je moedwillig moet gaan liegen. Zelfs niet om iets schijnbaar onbenulligs als Sinterklaas. Liegen is liegen, waar je over liegt lijkt me daarin niet van belang.



Maar goed, uit eigen ervaring kan ik getuigen dat je ook zonder te liegen gewoon een leuke Sinterklaastraditie op kunt bouwen. Het één sluit het ander niet uit.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven