Kinderen
alle pijlers
Meer baren, langer borstvoeding en meer werken!
woensdag 9 juli 2008 om 09:22
Ik sla de krant vanochtend open en jawel, weer zo'n prachtig bericht van de overheid... We moeten meer kinderen baren, langer borstvoeding geven én meer werken.
Ik heb het geprobeerd: (overigens niet om de overheid te pleasen hoor) 4 maanden geleden bevallen van een tweede kindje, volledige BV, en een baan van 32 uur. Met één kindje trok ik dit wel, maar kom nu van de koude kermis thuis. En werken, én de zorg voor twee kleine kindjes, én BV, én stofzuigen, én een beetje leuk zijn voor partner en oja, tussendoor ook nog een sociaal leven proberen te leiden? (En niet te vergeten de hormonen die nog bezit maken van je lichaam zo kort na een bevalling...)
Ik heb de knoop doorgehakt. Ik trek dit niet.
Met heeeeel veel tranen, want Ooh wat is het moeilijk om aan jezelf toe te geven dat de lat te hoog ligt op dit moment en dat er ergens iets moet gebeuren om het niet erger te maken.
24 uur werken en de borstvoeding -gedeeltelijk- afbouwen. Voelt goed. Ik blij, overheid niet. Succes overheid.
Ik heb het geprobeerd: (overigens niet om de overheid te pleasen hoor) 4 maanden geleden bevallen van een tweede kindje, volledige BV, en een baan van 32 uur. Met één kindje trok ik dit wel, maar kom nu van de koude kermis thuis. En werken, én de zorg voor twee kleine kindjes, én BV, én stofzuigen, én een beetje leuk zijn voor partner en oja, tussendoor ook nog een sociaal leven proberen te leiden? (En niet te vergeten de hormonen die nog bezit maken van je lichaam zo kort na een bevalling...)
Ik heb de knoop doorgehakt. Ik trek dit niet.
Met heeeeel veel tranen, want Ooh wat is het moeilijk om aan jezelf toe te geven dat de lat te hoog ligt op dit moment en dat er ergens iets moet gebeuren om het niet erger te maken.
24 uur werken en de borstvoeding -gedeeltelijk- afbouwen. Voelt goed. Ik blij, overheid niet. Succes overheid.
woensdag 9 juli 2008 om 21:01
quote:Dhelia schreef op 09 juli 2008 @ 20:57:
[...]
Huh? Ik denk dat je mij niet goed begrijpt. Niemand zou van mij per se vier dagen moeten willen werken (als ze maar zelf hun financiële broek kunnen ophouden ) Het ging er mij om dat als je minder wilt werken, en baas wil het niet of het is vanwege werktijden lastig of vanwege werkinhoud, dat er nog een andere optie is dan slikken of stikken. Namelijk een andere baan zoeken waarin het wél mogelijk is.Oke, dan heb ik je bericht te vluchtig gelezen of te kort door de bocht conclusies getrokken. Gelukkig maar
[...]
Huh? Ik denk dat je mij niet goed begrijpt. Niemand zou van mij per se vier dagen moeten willen werken (als ze maar zelf hun financiële broek kunnen ophouden ) Het ging er mij om dat als je minder wilt werken, en baas wil het niet of het is vanwege werktijden lastig of vanwege werkinhoud, dat er nog een andere optie is dan slikken of stikken. Namelijk een andere baan zoeken waarin het wél mogelijk is.Oke, dan heb ik je bericht te vluchtig gelezen of te kort door de bocht conclusies getrokken. Gelukkig maar
woensdag 9 juli 2008 om 21:03
quote:zeemeerminnetje schreef op 09 juli 2008 @ 20:59:
Ja en om al die dingen zat ik me druk te maken, stom he?!Ja. Want je hebt er uiteindelijk alleen jezelf mee. Personeelstekort is een verantwoordelijkheid van je werkgever, niet van jou. Verdraagzaamheid van collega's is de verantwoordelijkheid van je collega's (en van wederom je werkgever vanwege het instandhouden van de werksfeer). Goede voeding voor je kind en jouw ontspanning is jouw verantwoordelijkheid.
Ja en om al die dingen zat ik me druk te maken, stom he?!Ja. Want je hebt er uiteindelijk alleen jezelf mee. Personeelstekort is een verantwoordelijkheid van je werkgever, niet van jou. Verdraagzaamheid van collega's is de verantwoordelijkheid van je collega's (en van wederom je werkgever vanwege het instandhouden van de werksfeer). Goede voeding voor je kind en jouw ontspanning is jouw verantwoordelijkheid.
woensdag 9 juli 2008 om 21:07
Tja, ik ben het eens met Dhelia. En het is dus wel degelijk een kwestie van prioriteiten stellen. Als je het als een voorrecht ervaart dat je zou kunnen kolven kan ik me voorstellen dat het meeweegt wat je collega's ervan zeggen. Als je het gewoon als iets normaals ervaart niet. Je gaat toch ook plassen als je moet?
woensdag 9 juli 2008 om 21:07
quote:Mille schreef op 09 juli 2008 @ 20:59:
Ik had hetzelfde Arwen, vond het ook niet zo'n ramp om dat tijdens mijn pauze te doen.
Maar ik vind roepen dat het dus een kwestie van prioriteiten stellen is wel erg makkelijk. Verantwoordelijkheidsgevoel speelt bijvoorbeeld idd. ook mee, en collegialiteit en dat soort zaken.
Prioriteiten stellen houdt al in dat je inziet dat er meer belangen meespelen. Als er slechts één belang is, hoef je geen prioriteiten te stellen. Dus iedereen die zegt 'prioriteiten stellen' weet dat verantwoordelijkheidsgevoel mee speelt, en collegialiteit, en wat dies meer zij. Maar kiest alleen voor iets dat zij op dat moment belangrijker vindt.
Ik moest vrijwel iedere dag vergaderingen verzetten of (laten) schorsen. Nou en? Had de rest even koffiepauze of rookpauze, ook heel collegiaal
Ik had hetzelfde Arwen, vond het ook niet zo'n ramp om dat tijdens mijn pauze te doen.
Maar ik vind roepen dat het dus een kwestie van prioriteiten stellen is wel erg makkelijk. Verantwoordelijkheidsgevoel speelt bijvoorbeeld idd. ook mee, en collegialiteit en dat soort zaken.
Prioriteiten stellen houdt al in dat je inziet dat er meer belangen meespelen. Als er slechts één belang is, hoef je geen prioriteiten te stellen. Dus iedereen die zegt 'prioriteiten stellen' weet dat verantwoordelijkheidsgevoel mee speelt, en collegialiteit, en wat dies meer zij. Maar kiest alleen voor iets dat zij op dat moment belangrijker vindt.
Ik moest vrijwel iedere dag vergaderingen verzetten of (laten) schorsen. Nou en? Had de rest even koffiepauze of rookpauze, ook heel collegiaal
woensdag 9 juli 2008 om 21:09
dhelia, personeels tekort in de zorg is inderdaad de verantwoordelijkheid van de werkgever, maar ook die kan er weinig aan doen, dat tekort wordt er namelijk niet minder op in de toekomst, er zijn simpel weg geen mensen te vinden. Als iedereen op zijn tenen loopt, is een collega die een half uur weg gaat om te kolven niet leuk, ook al ben je heel verdraagzaam. Als je daarna terugkomt en je hebt 4 boze patienten omdat die een half uur hebben moeten wachten op, is dat ook niet echt ontspannend. (ik overdrijf wel een beetje, maar ter illustratie). Bij sommige banen kan je je werk zelf goed indelen en is kolven makkelijker te realiseren dan bij banen waar het werk doorgaat.
woensdag 9 juli 2008 om 21:09
Wat vaak vergeten wordt is dat het momenteel, door de arbeidskrapte, niet zo moeilijk is eisen te stellen. Zo ben ik ook aan mijn baan gekomen: baas wilde 38 uur, ik 24 uur en uiteindelijk ben ik aangenomen puur om het feit dat ze niets (niemand ) beters konden vinden en had ik dus de door mij gewenste parttime baan op HBO niveau. Toen ik 10 jaar geleden begon met werken was er een enorme krapte op de arbeidsmarkt en dan moet je wel erg veel zelfvertrouwen hebben om eisen te gaan stellen. Niet iedereen heeft dat en bij de mensen mét dat zelfvertrouwen pakt dat ook niet altijd goed uit. Als er in mijn geval een man met dezelfde competenties en ervaring had gesolliciteerd dan had hij mijn baan gehad (met een fulltime contract), daar was mijn baas heel eerlijk in.
Mijn baas was net zo eerlijk toen ik een paar maanden later vertelde dat ik weer zwanger was ("Gefeliciteerd! Voor mij is dit een lastige situatie"). Gelukkig hebben we alles goed op kunnen lossen.
Dat is ook de reden dat ik deze overheidscampagne stom vind. Ik ben er voor dat vrouwen werken en carriere maken, maar vind deze bemoeienis irritant. Laat de overheid eerst maar eens haar energie steken in een structuur die meer werken ook mogelijk maakt. Zolang er nog wachttijden van 1-2 jaar bestaan op de diverse BSO's moet men ook niet gaan zeuren over ouders die meer moeten werken. Daarbuiten bepaal ik zelf wel hoe mijn carriere verloopt, hoeveel kinderen ik wil en hoeveel uur ik werk. Die beslissingen kan ik zelf prima maken en ik acht de meeste vrouwen er wel toe in staat.
Mijn baas was net zo eerlijk toen ik een paar maanden later vertelde dat ik weer zwanger was ("Gefeliciteerd! Voor mij is dit een lastige situatie"). Gelukkig hebben we alles goed op kunnen lossen.
Dat is ook de reden dat ik deze overheidscampagne stom vind. Ik ben er voor dat vrouwen werken en carriere maken, maar vind deze bemoeienis irritant. Laat de overheid eerst maar eens haar energie steken in een structuur die meer werken ook mogelijk maakt. Zolang er nog wachttijden van 1-2 jaar bestaan op de diverse BSO's moet men ook niet gaan zeuren over ouders die meer moeten werken. Daarbuiten bepaal ik zelf wel hoe mijn carriere verloopt, hoeveel kinderen ik wil en hoeveel uur ik werk. Die beslissingen kan ik zelf prima maken en ik acht de meeste vrouwen er wel toe in staat.
woensdag 9 juli 2008 om 21:13
quote:lien schreef op 09 juli 2008 @ 17:50:
Geen ouderschapsverlof kunnen krijgen? Ik vind dat zo gek, ik begrijp wel dat er "gedreigd" wordt dat het carriere kansen negatief beinvloed (ben het er niet mee eens trouwens), maar dat het niet wordt gehonoreerd? Dan moet een werkgever wel een heel interessante argumentatie hebben. Gaan die onmisbare mannen dan ook nooit met vakantie ofzo?Dit was geen dreigen dus, maar gewoon weigeren. Er zit een maas in die wet (de Duitse in elk geval, maar dat zal in NL vast niet anders zijn), namelijk dat het geweigerd mag worden als opname van het ouderschapsverlof op dat moment het bedrijf ernstige schade zou berokkenen, oid. Door verkeerd personeelsbeleid (=geen nieuwe krachten aannemen maar de anderen wat harder laten werken) is er nu een ernstig tekort aan mensen, en krijgt Man dus zijn verlof niet. In zijn beroep is van baan wisselen niet zo eenvoudig en brengt veel (financiële) nadelen met zich mee. In duitsland zijn ze trouwens hélemaal moeilijk als het om deeltijd werken gaat. Je werkt fulltime, of niet. De arbeidsparticipatie van vrouwen is daar dan ook veel lager, al werken de vrouwen die wel werken, wel veel meer uur.
Geen ouderschapsverlof kunnen krijgen? Ik vind dat zo gek, ik begrijp wel dat er "gedreigd" wordt dat het carriere kansen negatief beinvloed (ben het er niet mee eens trouwens), maar dat het niet wordt gehonoreerd? Dan moet een werkgever wel een heel interessante argumentatie hebben. Gaan die onmisbare mannen dan ook nooit met vakantie ofzo?Dit was geen dreigen dus, maar gewoon weigeren. Er zit een maas in die wet (de Duitse in elk geval, maar dat zal in NL vast niet anders zijn), namelijk dat het geweigerd mag worden als opname van het ouderschapsverlof op dat moment het bedrijf ernstige schade zou berokkenen, oid. Door verkeerd personeelsbeleid (=geen nieuwe krachten aannemen maar de anderen wat harder laten werken) is er nu een ernstig tekort aan mensen, en krijgt Man dus zijn verlof niet. In zijn beroep is van baan wisselen niet zo eenvoudig en brengt veel (financiële) nadelen met zich mee. In duitsland zijn ze trouwens hélemaal moeilijk als het om deeltijd werken gaat. Je werkt fulltime, of niet. De arbeidsparticipatie van vrouwen is daar dan ook veel lager, al werken de vrouwen die wel werken, wel veel meer uur.
woensdag 9 juli 2008 om 21:13
quote:Dhelia schreef op 09 juli 2008 @ 21:07:
[...]
Prioriteiten stellen houdt al in dat je inziet dat er meer belangen meespelen. Als er slechts één belang is, hoef je geen prioriteiten te stellen. Dus iedereen die zegt 'prioriteiten stellen' weet dat verantwoordelijkheidsgevoel mee speelt, en collegialiteit, en wat dies meer zij. Maar kiest alleen voor iets dat zij op dat moment belangrijker vindt.
Ik moest vrijwel iedere dag vergaderingen verzetten of (laten) schorsen. Nou en? Had de rest even koffiepauze of rookpauze, ook heel collegiaal ik vond mijn eigen pauze dus het minst belangrijk in rijtje voeding voor mijn kind, collegialiteit, verantwoordelijkheid etc.
[...]
Prioriteiten stellen houdt al in dat je inziet dat er meer belangen meespelen. Als er slechts één belang is, hoef je geen prioriteiten te stellen. Dus iedereen die zegt 'prioriteiten stellen' weet dat verantwoordelijkheidsgevoel mee speelt, en collegialiteit, en wat dies meer zij. Maar kiest alleen voor iets dat zij op dat moment belangrijker vindt.
Ik moest vrijwel iedere dag vergaderingen verzetten of (laten) schorsen. Nou en? Had de rest even koffiepauze of rookpauze, ook heel collegiaal ik vond mijn eigen pauze dus het minst belangrijk in rijtje voeding voor mijn kind, collegialiteit, verantwoordelijkheid etc.
woensdag 9 juli 2008 om 21:32
Voor de statistieken dan ook maar: twee kinderen (een schoolgaand) en een derde op komst, werk meer dan 32 uur en beide kids hebben 10 maanden bv gekregen. We hebben niet eens hulp in de huishouding en doen ook gewoon boodschappen. Het geheim: we doen ieder ons deel en het hoeft niet allemaal perfect te zijn.
Ik ben het ermee eens dat bv geven / kolven lastig kan zijn in sommige beroepen, maar tegen de tijd dat vrouwen gaan werken zijn de meesten al gestopt. Een beetje langer zou dus moeten kunnen. Verder is een baan best te combineren met kinderen, net als mannen doen. Alleen maken die zich wat minder druk om het huishouden en om hun sociale leven.
Voor wat betreft de overheid: die kan zich beter drukmaken om schooltijden en opvang. Hier op school kan sinds kort eindelijk overgebleven worden, maar naschoolse opvang is er niet bij, en vakantieopvang ook niet. Dat lijkt me nou een taak voor de overheid: werken faciliteren.
Ik ben het ermee eens dat bv geven / kolven lastig kan zijn in sommige beroepen, maar tegen de tijd dat vrouwen gaan werken zijn de meesten al gestopt. Een beetje langer zou dus moeten kunnen. Verder is een baan best te combineren met kinderen, net als mannen doen. Alleen maken die zich wat minder druk om het huishouden en om hun sociale leven.
Voor wat betreft de overheid: die kan zich beter drukmaken om schooltijden en opvang. Hier op school kan sinds kort eindelijk overgebleven worden, maar naschoolse opvang is er niet bij, en vakantieopvang ook niet. Dat lijkt me nou een taak voor de overheid: werken faciliteren.
woensdag 9 juli 2008 om 22:01
Bij man werd ouderschapsverlof idd geweigerd. Er was net een reorganisatie geweest (waar, o wonder, dus alle parttime mannen ontslagen zijn) en dat was de reden dat het niet mogelijk was.
Natuurlijk kan er geroepen worden dat je op je strepen moet gaan staan. Dat je assertief moet zijn. Dat je maar door moet drukken. Dat als de eerste schaap over de dam is... . Dat je anders maar een andere baan moet zoeken. Dat je prioriteiten moet stellen.
Tja. Wat lijkt het allemaal simpel he, als je eigen situatie daarin goed heeft uitgepakt. Maar wat als bij die reorganisatie gebleken is dat de deeltijders niet doorstroomden, geen leuke klussen meer kregen en vervolgens ontslagen werden? Wat als dit gebruikelijk is in én in het gedeelte van het land waar we wonen (ik ken hier serieus geen énkele man in onze vrienden of kennisenkring die deeltijd werkt én in de branche waar je werkzaam bent?. Wat als werk érg belangrijk voor je is én carriere maken daarbij hoort? En je vrouw er niét op achteruit gaat bij drie dagen werken en wél carrierekansen behoudt? Wat als de balans dan wel erg overslaat als "één dag papadag" ervoor zorgt dat je dús naar alle waarschijnlijkheid géén carriere meer kan maken in je branche, terwijl die branche je hartkloppingen bezorgd en werken niet om te leven is, maar werken je leven is?
Dan zijn de prioriteiten duidelijk. Kind elke dag een paar uur zien, maar geen papadag. Papadag is dan maar op zaterdag danwel zondag. En twee dagen mamadag. (En zo'n ramp vindt deze mama dat nou ook weer niet )
Overigens is dat minder werken maar zelfde werkdruk hier erg bekend. Ging van 36 uur naar 24 uur, maar heb dezelfde caseload gehouden. Hetzelfde met collega van mij. En beleid is, dat ouderschapsverlof opgenomen mag worden, maar er geen vervanging geregeld wordt. Dat mag je dus ook in minder uren voor elkaar boksen. Tja, en dan ben je toch maar mooi goedkoop. Beetje jammer als je er wel op wordt aangesproken dat de dossiers zich wel erg op gaan stapelen en dat als je zegt dat als je je werk van 36 uur in 24 kon doen, je voorheen niet erg efficiënt geweest zou zijn, ze je schaapachtig aan gaan kijken...
Hier trouwens ook 14 maanden bv gegeven en gekolfd. Op de toilet op het werk, ook wel tijdens pauzes. Ik ga daar echt geen halszaak van maken: ik kan kolven, ik wil kolven en ik geef kolven prioriteit. Dat was voor mij het belangrijkste. Mijn beide vrouwelijke collega's hebben ook op de toilet gekolfd. (Okee, was wel het invalidetoilet die nauwelijks tot niet gebruikt werd, dat dan weer wel )
Natuurlijk kan er geroepen worden dat je op je strepen moet gaan staan. Dat je assertief moet zijn. Dat je maar door moet drukken. Dat als de eerste schaap over de dam is... . Dat je anders maar een andere baan moet zoeken. Dat je prioriteiten moet stellen.
Tja. Wat lijkt het allemaal simpel he, als je eigen situatie daarin goed heeft uitgepakt. Maar wat als bij die reorganisatie gebleken is dat de deeltijders niet doorstroomden, geen leuke klussen meer kregen en vervolgens ontslagen werden? Wat als dit gebruikelijk is in én in het gedeelte van het land waar we wonen (ik ken hier serieus geen énkele man in onze vrienden of kennisenkring die deeltijd werkt én in de branche waar je werkzaam bent?. Wat als werk érg belangrijk voor je is én carriere maken daarbij hoort? En je vrouw er niét op achteruit gaat bij drie dagen werken en wél carrierekansen behoudt? Wat als de balans dan wel erg overslaat als "één dag papadag" ervoor zorgt dat je dús naar alle waarschijnlijkheid géén carriere meer kan maken in je branche, terwijl die branche je hartkloppingen bezorgd en werken niet om te leven is, maar werken je leven is?
Dan zijn de prioriteiten duidelijk. Kind elke dag een paar uur zien, maar geen papadag. Papadag is dan maar op zaterdag danwel zondag. En twee dagen mamadag. (En zo'n ramp vindt deze mama dat nou ook weer niet )
Overigens is dat minder werken maar zelfde werkdruk hier erg bekend. Ging van 36 uur naar 24 uur, maar heb dezelfde caseload gehouden. Hetzelfde met collega van mij. En beleid is, dat ouderschapsverlof opgenomen mag worden, maar er geen vervanging geregeld wordt. Dat mag je dus ook in minder uren voor elkaar boksen. Tja, en dan ben je toch maar mooi goedkoop. Beetje jammer als je er wel op wordt aangesproken dat de dossiers zich wel erg op gaan stapelen en dat als je zegt dat als je je werk van 36 uur in 24 kon doen, je voorheen niet erg efficiënt geweest zou zijn, ze je schaapachtig aan gaan kijken...
Hier trouwens ook 14 maanden bv gegeven en gekolfd. Op de toilet op het werk, ook wel tijdens pauzes. Ik ga daar echt geen halszaak van maken: ik kan kolven, ik wil kolven en ik geef kolven prioriteit. Dat was voor mij het belangrijkste. Mijn beide vrouwelijke collega's hebben ook op de toilet gekolfd. (Okee, was wel het invalidetoilet die nauwelijks tot niet gebruikt werd, dat dan weer wel )
woensdag 9 juli 2008 om 22:36
Ik kolf ook op het invalidentoilet en ik vind dat prima (er werken bij ons geen invalide mensen). Bij mijn vorige werkgever kolfde ik in een kamertje, waar om de 5 min weer iemand op de deur stond te rammen omdat ze iets nodig hadden. Dat was niet echt ontspannen zitten daar (naast het veelvuldige koeiengeloei, al kon ik daar ook wel weer om lachen). Ik kolf ook veel in de lunchpauze trouwens, vaak komt dat net wat beter uit.
En in sommige functies kan je nog zo op je strepen staan, maar is kolven gewoon een crime. In mijn huidige functie kan ik makkelijk even weglopen en neemt mijn collega de telefoontjes wel aan. In mijn vorige functie was ik veel op pad met klanten en een makkelijke manier om een stel belangrijke Russen te melden dat je je even moet terugtrekken om te ...... heb ik nooit gevonden.
Parttime werken en ouderschapsverloven kunnen inderdaad geweigerd worden. Dat is als de werkgever kan aantonen dat hij hierdoor schade gaat lijden. Dit is vooral bij wat kleinere bedrijven en bepaalde functies vrij makkelijk aan te tonen. Dit buiten het feit om dat de meeste mensen er al niet eens aan beginnen om het aan te vechten (het bevordert de arbeidsrelatie natuurlijk niet echt).
Neemt niet weg dat ik de situatie in NL steeds positiever vind worden. Er wordt uiteraard weer ouderwets gemopperd, maar om me heen zie ik toch echt enorme verschillen als ik de situatie vergelijik met 10 jaar geleden, toen ik begon met werken. Destijds was een man met ouderschapsverlof een echte uitzondering (ik kende er maar 1). Tegenwoordig zie ik heel erg veel mannen (en vrouwen) met ouderschapsverlof. En nog maar 1 generatie terug was je als werkende moeder toch wel een beetje een uitzondering. Ik vind dus dat de veranderingen enorm snel zijn gegaan. Ook vind ik het juist heel erg positief dat er in NL veel parttime gewerkt wordt (in andere landen is het inderdaad vaak voltijds of niets). Nu nog wat betere faciliteiten op school- en opvanggebied en ik ben helemaal tevreden .
En in sommige functies kan je nog zo op je strepen staan, maar is kolven gewoon een crime. In mijn huidige functie kan ik makkelijk even weglopen en neemt mijn collega de telefoontjes wel aan. In mijn vorige functie was ik veel op pad met klanten en een makkelijke manier om een stel belangrijke Russen te melden dat je je even moet terugtrekken om te ...... heb ik nooit gevonden.
Parttime werken en ouderschapsverloven kunnen inderdaad geweigerd worden. Dat is als de werkgever kan aantonen dat hij hierdoor schade gaat lijden. Dit is vooral bij wat kleinere bedrijven en bepaalde functies vrij makkelijk aan te tonen. Dit buiten het feit om dat de meeste mensen er al niet eens aan beginnen om het aan te vechten (het bevordert de arbeidsrelatie natuurlijk niet echt).
Neemt niet weg dat ik de situatie in NL steeds positiever vind worden. Er wordt uiteraard weer ouderwets gemopperd, maar om me heen zie ik toch echt enorme verschillen als ik de situatie vergelijik met 10 jaar geleden, toen ik begon met werken. Destijds was een man met ouderschapsverlof een echte uitzondering (ik kende er maar 1). Tegenwoordig zie ik heel erg veel mannen (en vrouwen) met ouderschapsverlof. En nog maar 1 generatie terug was je als werkende moeder toch wel een beetje een uitzondering. Ik vind dus dat de veranderingen enorm snel zijn gegaan. Ook vind ik het juist heel erg positief dat er in NL veel parttime gewerkt wordt (in andere landen is het inderdaad vaak voltijds of niets). Nu nog wat betere faciliteiten op school- en opvanggebied en ik ben helemaal tevreden .
woensdag 9 juli 2008 om 22:52
Ben ik helemaal met je eens Anky. Er was één of ander onderzoek (vraag me niet meer waar ik het gelezen heb) waaruit bleek dat Nederlandse vrouwen gemiddeld het minste werken in Europa, maar dat er in Nederland dan wel weer het grootste percentage vrouwen werkt. Inderdaad omdat Nederland één van de weinige landen is waar parttime werk goed mogelijk is. Ik zou dat niet graag verliezen. Als ik écht zou moeten kiezen tussen fulltime of niet, weet ik niet wat ik zou kiezen.....
Aan de andere kant kan er wel weer een hoop verbetert worden aan inderdaad de randvoorwaarden (voorschoolse, tussenschoolse, naschoolse opvang en KO en opvang tijdens vakanties).
Aan de andere kant kan er wel weer een hoop verbetert worden aan inderdaad de randvoorwaarden (voorschoolse, tussenschoolse, naschoolse opvang en KO en opvang tijdens vakanties).
woensdag 9 juli 2008 om 23:36
Ik vind het dus niet te combineren, 4 dagen werken in combinatie met 3 kleine kinderen, waarvan 1 al schoolgaand (en een vierde op komst). Ik heb er net 3 maanden 4 dagen p/w werken op zitten, (+ allerlei avonden, want ik werk in het basisonderwijs) en ben heel blij dat ik na de zomervakantie weer terug ga naar 2 dagen, meer is echt too much (hoewel ik waarschijnlijk nog wel af en toe een derde dag ga werken, maar een van de dan 3 dagen is een woensdag dus dat scheelt).
Niet werken is geen optie, want financieel niet haalbaar met nu 3 en straks 4 kids en een koophuis en ook ben ik niet een fulltime-huismoeder-type, al leek het me de afgelopen tijd toen ik zoveel werkte af en toe een zaligheid. Ik vind werken te leuk om er helemaal mee te stoppen, ik weet uit ervaring dat wanneer ik fulltime thuis zit (heb ik 3 maanden gedaan) me erg ga vervelen.
Wat ik vooral zo ontzettend slopend vond de afgelopen tijd, was het feit dat je na je werkdag (en ik ga nooit voor 17.00uur naar huis, dus dat de school om 15.00uur uit gaat zegt niks) nog eerst overal je kids vandaan moet plukken (gastouders en bso) om vervolgens thuis nog te moeten koken, eten, afwas, kids op bed, voor je een keer kon gaan zitten. Gelukkig sprong mijn man veel in, kookte ook veel want was eerder thuis, anders had ik het echt niet volgehouden. En op die ene vrije werkdag ben je zo gesloopt dat het huis er ook bij in schiet (de zaterdag en zondag zijn voor leuke dingen).
Op mijn werk ging het (gelukkig) wel goed, alleen thuis was ik echt een dweil, het was gewoon op als ik thuis kwam, en als ik niet oplette moesten man en kinderen het ontgelden. Natuurlijk hielp het ook niet mee dat ik juist die afgelopen periode zwanger werd, en misschien heeft dat het beeld ook enigzins vertekend.
Nee, ik vond het echt niet te doen. Ik heb het alleen volgehouden omdat ik wist (van tevoren, voor ik het aannam) dat het maar voor 13 weken was en ik daarna 6 weken zomervakantie zou hebben. Maar ik zou er nooit weer voor tekenen, ook al zou het weer voor een afzienbare periode zijn met weer een vakantie in 't verschiet.
Los daarvan nog vond ik ook dat ik de kids echt té weinig zag en ik niet de leuke moeder en echtgenote kon zijn die ik wel wens te zijn. Sterker nog, ik ben niet mijn leuke zelf als ik zoveel werk want ik word er echt doodmoe en daardoor ongelukkig van.
En ik persoonlijk vind mijn gezin echt veel belangrijker dan een carriere of baan.
Maar hee, meer baren, dat doe ik dan dus weer wel
Niet werken is geen optie, want financieel niet haalbaar met nu 3 en straks 4 kids en een koophuis en ook ben ik niet een fulltime-huismoeder-type, al leek het me de afgelopen tijd toen ik zoveel werkte af en toe een zaligheid. Ik vind werken te leuk om er helemaal mee te stoppen, ik weet uit ervaring dat wanneer ik fulltime thuis zit (heb ik 3 maanden gedaan) me erg ga vervelen.
Wat ik vooral zo ontzettend slopend vond de afgelopen tijd, was het feit dat je na je werkdag (en ik ga nooit voor 17.00uur naar huis, dus dat de school om 15.00uur uit gaat zegt niks) nog eerst overal je kids vandaan moet plukken (gastouders en bso) om vervolgens thuis nog te moeten koken, eten, afwas, kids op bed, voor je een keer kon gaan zitten. Gelukkig sprong mijn man veel in, kookte ook veel want was eerder thuis, anders had ik het echt niet volgehouden. En op die ene vrije werkdag ben je zo gesloopt dat het huis er ook bij in schiet (de zaterdag en zondag zijn voor leuke dingen).
Op mijn werk ging het (gelukkig) wel goed, alleen thuis was ik echt een dweil, het was gewoon op als ik thuis kwam, en als ik niet oplette moesten man en kinderen het ontgelden. Natuurlijk hielp het ook niet mee dat ik juist die afgelopen periode zwanger werd, en misschien heeft dat het beeld ook enigzins vertekend.
Nee, ik vond het echt niet te doen. Ik heb het alleen volgehouden omdat ik wist (van tevoren, voor ik het aannam) dat het maar voor 13 weken was en ik daarna 6 weken zomervakantie zou hebben. Maar ik zou er nooit weer voor tekenen, ook al zou het weer voor een afzienbare periode zijn met weer een vakantie in 't verschiet.
Los daarvan nog vond ik ook dat ik de kids echt té weinig zag en ik niet de leuke moeder en echtgenote kon zijn die ik wel wens te zijn. Sterker nog, ik ben niet mijn leuke zelf als ik zoveel werk want ik word er echt doodmoe en daardoor ongelukkig van.
En ik persoonlijk vind mijn gezin echt veel belangrijker dan een carriere of baan.
Maar hee, meer baren, dat doe ik dan dus weer wel
Whatever, I do what I want
donderdag 10 juli 2008 om 00:25
Crini, ik mis je man in dit verhaal. Hoeveel werkt hij? Het klinkt alsof de hele zorg voor de kinderen en het huishouden op jouw schouders komt, ja dan lijkt het me ook verschrikkelijk zwaar om dat te combineren met 4 dagen werken.
Roque, ik denk dat het een keuze is die je zelf (als stel/gezin) maakt. Komen ze weer, de prioriteiten. Als dit een situatie is waar jullie tevreden mee zijn - prima toch?
Tegelijkertijd vind ik het wel belachelijk ouderwets en bekrompen van de werkgever van je man dat ze parttimers er dus uitwerken en ouderschapsverlof verbieden. Dat mag trouwens niet eens, Postbus 51 zegt:
Kan mijn werkgever ouderschapsverlof weigeren?
Uw werkgever kan u nooit weigeren het ouderschapsverlof op te nemen volgens de standaardregeling. In een periode van zes maanden mag u dus altijd maximaal de helft van het aantal uren dat u in een week werkt opnemen.
Als u het ouderschapsverlof op een andere manier wilt opnemen, kan uw werkgever zich hier wel tegen verzetten. Hij mag u dit alleen weigeren als uw verlof het bedrijf in ernstige problemen zou brengen.
Maar goed, het blijft een keuze of je meegaat in de dreigementen (want zo zie ik dat eerlijk gezegd wel) van de werkgever of niet. En dat is een afweging die ieder voor zich moet maken. Als je het naar tevredenheid op een andere manier kunt oplossen is dat ook prima.
Maar jammer vind ik het wel, dat het kennelijk in veel organisaties nog steeds zo gaat. Ik hoop dat de kentering van de afgelopen jaren nog flink gaat doorzetten. En dat verwacht ik eigenlijk wel.
(Voor de statistieken: 0 kinderen, student, ondernemer en bijbaantje. Dus vanuit eigen ervaring geen recht van spreken. Maar ik heb lekker toch een mening)
Roque, ik denk dat het een keuze is die je zelf (als stel/gezin) maakt. Komen ze weer, de prioriteiten. Als dit een situatie is waar jullie tevreden mee zijn - prima toch?
Tegelijkertijd vind ik het wel belachelijk ouderwets en bekrompen van de werkgever van je man dat ze parttimers er dus uitwerken en ouderschapsverlof verbieden. Dat mag trouwens niet eens, Postbus 51 zegt:
Kan mijn werkgever ouderschapsverlof weigeren?
Uw werkgever kan u nooit weigeren het ouderschapsverlof op te nemen volgens de standaardregeling. In een periode van zes maanden mag u dus altijd maximaal de helft van het aantal uren dat u in een week werkt opnemen.
Als u het ouderschapsverlof op een andere manier wilt opnemen, kan uw werkgever zich hier wel tegen verzetten. Hij mag u dit alleen weigeren als uw verlof het bedrijf in ernstige problemen zou brengen.
Maar goed, het blijft een keuze of je meegaat in de dreigementen (want zo zie ik dat eerlijk gezegd wel) van de werkgever of niet. En dat is een afweging die ieder voor zich moet maken. Als je het naar tevredenheid op een andere manier kunt oplossen is dat ook prima.
Maar jammer vind ik het wel, dat het kennelijk in veel organisaties nog steeds zo gaat. Ik hoop dat de kentering van de afgelopen jaren nog flink gaat doorzetten. En dat verwacht ik eigenlijk wel.
(Voor de statistieken: 0 kinderen, student, ondernemer en bijbaantje. Dus vanuit eigen ervaring geen recht van spreken. Maar ik heb lekker toch een mening)
-
donderdag 10 juli 2008 om 00:30
quote:crini schreef op 09 juli 2008 @ 23:36:
Ik vind het dus niet te combineren, 4 dagen werken in combinatie met 3 kleine kinderen, waarvan 1 al schoolgaand (en een vierde op komst). Ik heb er net 3 maanden 4 dagen p/w werken op zitten, (+ allerlei avonden, want ik werk in het basisonderwijs) en ben heel blij dat ik na de zomervakantie weer terug ga naar 2 dagen, meer is echt too much (hoewel ik waarschijnlijk nog wel af en toe een derde dag ga werken, maar een van de dan 3 dagen is een woensdag dus dat scheelt).
Niet werken is geen optie, want financieel niet haalbaar met nu 3 en straks 4 kids en een koophuis en ook ben ik niet een fulltime-huismoeder-type, al leek het me de afgelopen tijd toen ik zoveel werkte af en toe een zaligheid. Ik vind werken te leuk om er helemaal mee te stoppen, ik weet uit ervaring dat wanneer ik fulltime thuis zit (heb ik 3 maanden gedaan) me erg ga vervelen.
Wat ik vooral zo ontzettend slopend vond de afgelopen tijd, was het feit dat je na je werkdag (en ik ga nooit voor 17.00uur naar huis, dus dat de school om 15.00uur uit gaat zegt niks) nog eerst overal je kids vandaan moet plukken (gastouders en bso) om vervolgens thuis nog te moeten koken, eten, afwas, kids op bed, voor je een keer kon gaan zitten. Gelukkig sprong mijn man veel in, kookte ook veel want was eerder thuis, anders had ik het echt niet volgehouden. En op die ene vrije werkdag ben je zo gesloopt dat het huis er ook bij in schiet (de zaterdag en zondag zijn voor leuke dingen).
Op mijn werk ging het (gelukkig) wel goed, alleen thuis was ik echt een dweil, het was gewoon op als ik thuis kwam, en als ik niet oplette moesten man en kinderen het ontgelden. Natuurlijk hielp het ook niet mee dat ik juist die afgelopen periode zwanger werd, en misschien heeft dat het beeld ook enigzins vertekend.
Nee, ik vond het echt niet te doen. Ik heb het alleen volgehouden omdat ik wist (van tevoren, voor ik het aannam) dat het maar voor 13 weken was en ik daarna 6 weken zomervakantie zou hebben. Maar ik zou er nooit weer voor tekenen, ook al zou het weer voor een afzienbare periode zijn met weer een vakantie in 't verschiet.
Los daarvan nog vond ik ook dat ik de kids echt té weinig zag en ik niet de leuke moeder en echtgenote kon zijn die ik wel wens te zijn. Sterker nog, ik ben niet mijn leuke zelf als ik zoveel werk want ik word er echt doodmoe en daardoor ongelukkig van.
En ik persoonlijk vind mijn gezin echt veel belangrijker dan een carriere of baan.
Maar hee, meer baren, dat doe ik dan dus weer wel
Ja, hij komt er een beetje karig af in mijn stukje, je hebt gelijk . Ik vergeet even te vertellen dat hij juist heel veel in het huishouden deed/doet. Hij was de afgelopen periode meestal eerder thuis en kookte dan, verder deed hij de boodschappen, hield de was bij (draaien en vouwen) en als ik het vroeg poetste hij ook (als ik het vroeg omdat hij zelf gewoon niet altijd ziet wat er moet gebeuren).
Maar dan nog, hij werkt fulltime, ik werkte dus 4 dagen, dan blijft er zo gruwelijk weinig tijd over voor je kids, het huishouden en je sociale leven. Ik ben ook nogal een pietje precies in mijn huishouden (al heb ik dat wel af moeten leren de afgelopen periode), dat werkt ook niet echt mee. Bovendien vind ik kinderen grootbrengen meer dan ze alleen 's avonds en in het weekend zien, de kinderen vonden het ook erg vermoeiend die afgelopen periode. Ik merk aan alles dat ze het nu leuker vinden (ik ben nu dan ook fulltime thuis samen met man en kids, want allemaal 6 weken vakantie, het andere uiterste).
Ik blijf erbij, ik vind het niet te doen. Ik vind 4 dagen werken ook gewoon niet leuk, werken is wel leuk, maar teveel (en dat zijn die 4 dagen voor mij dus) echt niet. Let wel, toen ik nog geen kids had vond ik 5 dagen ook al vermoeiend en teveel, toen was 4 dagen werken voor mij het meest ideaal (ik werkte toen wel 5 dagen).
Ik vind het dus niet te combineren, 4 dagen werken in combinatie met 3 kleine kinderen, waarvan 1 al schoolgaand (en een vierde op komst). Ik heb er net 3 maanden 4 dagen p/w werken op zitten, (+ allerlei avonden, want ik werk in het basisonderwijs) en ben heel blij dat ik na de zomervakantie weer terug ga naar 2 dagen, meer is echt too much (hoewel ik waarschijnlijk nog wel af en toe een derde dag ga werken, maar een van de dan 3 dagen is een woensdag dus dat scheelt).
Niet werken is geen optie, want financieel niet haalbaar met nu 3 en straks 4 kids en een koophuis en ook ben ik niet een fulltime-huismoeder-type, al leek het me de afgelopen tijd toen ik zoveel werkte af en toe een zaligheid. Ik vind werken te leuk om er helemaal mee te stoppen, ik weet uit ervaring dat wanneer ik fulltime thuis zit (heb ik 3 maanden gedaan) me erg ga vervelen.
Wat ik vooral zo ontzettend slopend vond de afgelopen tijd, was het feit dat je na je werkdag (en ik ga nooit voor 17.00uur naar huis, dus dat de school om 15.00uur uit gaat zegt niks) nog eerst overal je kids vandaan moet plukken (gastouders en bso) om vervolgens thuis nog te moeten koken, eten, afwas, kids op bed, voor je een keer kon gaan zitten. Gelukkig sprong mijn man veel in, kookte ook veel want was eerder thuis, anders had ik het echt niet volgehouden. En op die ene vrije werkdag ben je zo gesloopt dat het huis er ook bij in schiet (de zaterdag en zondag zijn voor leuke dingen).
Op mijn werk ging het (gelukkig) wel goed, alleen thuis was ik echt een dweil, het was gewoon op als ik thuis kwam, en als ik niet oplette moesten man en kinderen het ontgelden. Natuurlijk hielp het ook niet mee dat ik juist die afgelopen periode zwanger werd, en misschien heeft dat het beeld ook enigzins vertekend.
Nee, ik vond het echt niet te doen. Ik heb het alleen volgehouden omdat ik wist (van tevoren, voor ik het aannam) dat het maar voor 13 weken was en ik daarna 6 weken zomervakantie zou hebben. Maar ik zou er nooit weer voor tekenen, ook al zou het weer voor een afzienbare periode zijn met weer een vakantie in 't verschiet.
Los daarvan nog vond ik ook dat ik de kids echt té weinig zag en ik niet de leuke moeder en echtgenote kon zijn die ik wel wens te zijn. Sterker nog, ik ben niet mijn leuke zelf als ik zoveel werk want ik word er echt doodmoe en daardoor ongelukkig van.
En ik persoonlijk vind mijn gezin echt veel belangrijker dan een carriere of baan.
Maar hee, meer baren, dat doe ik dan dus weer wel
Ja, hij komt er een beetje karig af in mijn stukje, je hebt gelijk . Ik vergeet even te vertellen dat hij juist heel veel in het huishouden deed/doet. Hij was de afgelopen periode meestal eerder thuis en kookte dan, verder deed hij de boodschappen, hield de was bij (draaien en vouwen) en als ik het vroeg poetste hij ook (als ik het vroeg omdat hij zelf gewoon niet altijd ziet wat er moet gebeuren).
Maar dan nog, hij werkt fulltime, ik werkte dus 4 dagen, dan blijft er zo gruwelijk weinig tijd over voor je kids, het huishouden en je sociale leven. Ik ben ook nogal een pietje precies in mijn huishouden (al heb ik dat wel af moeten leren de afgelopen periode), dat werkt ook niet echt mee. Bovendien vind ik kinderen grootbrengen meer dan ze alleen 's avonds en in het weekend zien, de kinderen vonden het ook erg vermoeiend die afgelopen periode. Ik merk aan alles dat ze het nu leuker vinden (ik ben nu dan ook fulltime thuis samen met man en kids, want allemaal 6 weken vakantie, het andere uiterste).
Ik blijf erbij, ik vind het niet te doen. Ik vind 4 dagen werken ook gewoon niet leuk, werken is wel leuk, maar teveel (en dat zijn die 4 dagen voor mij dus) echt niet. Let wel, toen ik nog geen kids had vond ik 5 dagen ook al vermoeiend en teveel, toen was 4 dagen werken voor mij het meest ideaal (ik werkte toen wel 5 dagen).
Whatever, I do what I want
donderdag 10 juli 2008 om 00:46
Sorry, daar had ik overheen gelezen.
Het is en blijft ook gewoon een persoonlijke keuze. Van mij hoeft niemand 4 dagen te werken (als dat financieel niet nodig is), dus als jij je prettiger voelt bij drie of twee dagen, dan moet je dat zeker doen.
Wat ik wel belangrijk vind, is dat het een eerlijke keuze is. En daarmee bedoel ik dat dat niet parttime kunnen werken voor mannen heel snel afgelopen moet zijn. Maar dat zal alleen maar gebeuren als die mannen meer op hun strepen gaan staan. Zolang iedereen vrolijk meegaat in dat cultuurtje, verandert er niks. Maar in mijn, misschien naïeve, optimisme denk ik wel dat het gaat veranderen. In veel branches is het inderdaad al breed geaccepteerd dat ook mannen minder gaan werken na de geboorte van een kind en dat was een aantal jaar geleden ook nog niet zo. Het kan dus wel degelijk veranderen. Dat dat in de typische mannenbranches niet zo snel gaat is niet raar, maar ook daar zal het op een gegeven moment wel gebeuren denk ik. Hoop ik.
Het is en blijft ook gewoon een persoonlijke keuze. Van mij hoeft niemand 4 dagen te werken (als dat financieel niet nodig is), dus als jij je prettiger voelt bij drie of twee dagen, dan moet je dat zeker doen.
Wat ik wel belangrijk vind, is dat het een eerlijke keuze is. En daarmee bedoel ik dat dat niet parttime kunnen werken voor mannen heel snel afgelopen moet zijn. Maar dat zal alleen maar gebeuren als die mannen meer op hun strepen gaan staan. Zolang iedereen vrolijk meegaat in dat cultuurtje, verandert er niks. Maar in mijn, misschien naïeve, optimisme denk ik wel dat het gaat veranderen. In veel branches is het inderdaad al breed geaccepteerd dat ook mannen minder gaan werken na de geboorte van een kind en dat was een aantal jaar geleden ook nog niet zo. Het kan dus wel degelijk veranderen. Dat dat in de typische mannenbranches niet zo snel gaat is niet raar, maar ook daar zal het op een gegeven moment wel gebeuren denk ik. Hoop ik.
-
donderdag 10 juli 2008 om 01:06
Há, ik doe het geweldig:
baren: 4x;
borstvoeding; zit nu in mijn 45e maand (wel verspreid over 4 kinderen dus)
en ik heb een baan van 20 uur én een bijbaan van 8 uur en nog wat losse flodders. (In totaal ongeveer 30 uur dus)
Huishouden doe ik niet of nauwelijks, lief doet iets meer dan nauwelijks. (Hij werkt 4x9) Hulp in de huishouding hebben we ook niet, tis hier gewoon een lekkere chaos.
Ik vergeet alleen af en toe dat slaap ook best belangrijk is.
baren: 4x;
borstvoeding; zit nu in mijn 45e maand (wel verspreid over 4 kinderen dus)
en ik heb een baan van 20 uur én een bijbaan van 8 uur en nog wat losse flodders. (In totaal ongeveer 30 uur dus)
Huishouden doe ik niet of nauwelijks, lief doet iets meer dan nauwelijks. (Hij werkt 4x9) Hulp in de huishouding hebben we ook niet, tis hier gewoon een lekkere chaos.
Ik vergeet alleen af en toe dat slaap ook best belangrijk is.
donderdag 10 juli 2008 om 01:16
ha pimpel, dat vergeet ik nu ook even, maar ik heb dan ook vakantie Alleen jammer dat niet alle kids hier een 'vakantieontwaakrooster' hebben.
@anemoon, wij hebben het ook wel eens anders gedaan. Toen we nog geen kids hadden was ik kostwinner en studeerde man fulltime. Toen we nog maar 1 kind hadden werkte ik 3 dagen en toen kind 1 nog heel klein was werkte ik 3 dagen, nam manlief ouderschapsverlof op en werkte toen daardoor maar 2 dagen (was ook niet fulltime job) en studeerde hier nog naast. Ik heb ook nog een hele tijd de ene week 3 en de andere week 2 dagen gewerkt, een constructie die in het onderwijs werkt wanneer je duo hetzelfde doet, dus die week dat jij 3 dagen werkt 2 dagen werkt en andersom.
Maar nu met zoveel kids, nogmaals, vind ik het heerlijk dat ik straks maar 2 dagen hoef. En die 2 dagen zijn dan wel net genoeg om toch ff wat anders te hebben/zijn dan het alleen maar thuis moederen. Eén dag vind ik daar dan weer te weinig voor, ook omdat 1 dag een klas draaien meer invallen is, je weinig binding met die klas krijgt.
@anemoon, wij hebben het ook wel eens anders gedaan. Toen we nog geen kids hadden was ik kostwinner en studeerde man fulltime. Toen we nog maar 1 kind hadden werkte ik 3 dagen en toen kind 1 nog heel klein was werkte ik 3 dagen, nam manlief ouderschapsverlof op en werkte toen daardoor maar 2 dagen (was ook niet fulltime job) en studeerde hier nog naast. Ik heb ook nog een hele tijd de ene week 3 en de andere week 2 dagen gewerkt, een constructie die in het onderwijs werkt wanneer je duo hetzelfde doet, dus die week dat jij 3 dagen werkt 2 dagen werkt en andersom.
Maar nu met zoveel kids, nogmaals, vind ik het heerlijk dat ik straks maar 2 dagen hoef. En die 2 dagen zijn dan wel net genoeg om toch ff wat anders te hebben/zijn dan het alleen maar thuis moederen. Eén dag vind ik daar dan weer te weinig voor, ook omdat 1 dag een klas draaien meer invallen is, je weinig binding met die klas krijgt.
Whatever, I do what I want
donderdag 10 juli 2008 om 07:56
quote:arwen173 schreef op 09 juli 2008 @ 21:11:
dhelia, vergaderingen kan je verzetten, afspraken kan je plannen, een doodzieke patient is 24 uur per dag doodziek. Collegaas kunnen prima even rookpauze inlassen of op jou wachten, dat doet een patient die instabiel is niet.Maar als jij morgen onder de tram loopt, zullen ze op je werk ook een oplossing moeten vinden. Dus onmogelijk is het echt niet. Lastig, wellicht, maar niet onmogelijk.
dhelia, vergaderingen kan je verzetten, afspraken kan je plannen, een doodzieke patient is 24 uur per dag doodziek. Collegaas kunnen prima even rookpauze inlassen of op jou wachten, dat doet een patient die instabiel is niet.Maar als jij morgen onder de tram loopt, zullen ze op je werk ook een oplossing moeten vinden. Dus onmogelijk is het echt niet. Lastig, wellicht, maar niet onmogelijk.
donderdag 10 juli 2008 om 08:00
quote:arwen173 schreef op 09 juli 2008 @ 21:13:
[...]
ik vond mijn eigen pauze dus het minst belangrijk in rijtje voeding voor mijn kind, collegialiteit, verantwoordelijkheid etc.Ik heb het dan ook niet over eigen pauze gehad... Alleen over eigen ontspanning, maar dat kan sneller bereikt worden door het daar laten van de verantwoordelijkheden waar ze horen en dus niet zwaar gestresst gaan kolven omdat je je verantwoordelijk voelt voor de hele wereld. Kolftijd wás mijn pauze. Kwartiertje tijdschriften lezen terwijl het apparaat zijn werk deed.
[...]
ik vond mijn eigen pauze dus het minst belangrijk in rijtje voeding voor mijn kind, collegialiteit, verantwoordelijkheid etc.Ik heb het dan ook niet over eigen pauze gehad... Alleen over eigen ontspanning, maar dat kan sneller bereikt worden door het daar laten van de verantwoordelijkheden waar ze horen en dus niet zwaar gestresst gaan kolven omdat je je verantwoordelijk voelt voor de hele wereld. Kolftijd wás mijn pauze. Kwartiertje tijdschriften lezen terwijl het apparaat zijn werk deed.
donderdag 10 juli 2008 om 09:06
Tja, ik kolfde gewoon tijdens het werk. Ik maak vaak werkdagen van 10 uur en als ik dan stop met werken blijft het werk voor mij liggen. Daarnaast zijn veel dingen niet overdraagbaar naar de volgende dag. Na 2 keer duf voor me uitstaren tijdens het kolven vond ik dit zo zonde van mijn tijd dat ik uiteindelijk dus al kolvend door het kantoor liep. Collega's vonden het geen probleem, ik vond het geen probleem en ik kolf gelukkig makkelijk. Nou kan ik me zo voorstellen dat dit niet voor iedereen een optie is
Dan nog even voor de statistieken. Ik heb 2 kinderen, heb de eerste 5 maanden en de tweede 8 maanden borstvoeding gegeven en werk 24 uur. Meer kinderen zou ik best willen (ben zo broeds als maar kan), maar ik heb mijn handen vol zat aan de 2 die ik al heb. Lang voeden ben ik erg voor, maar aan meer dan 24 uur werken moet ik persoonlijk niet denken. Jammer dat toch steeds vaker de teneur is dat je als vrouw carriere moet willen maken. Als ik dan lees dat iemand het maar raar vind dat meiden al tijdens hun HBO opleiding weten dat ze minder willen werken als ze kinderen krijgen krijg ik daar de kriebels van. Wat is daar mis mee? Tot welk opleidingsniveau is het dan wel ok om minder dan 32 uur te willen werken. Ik heb een HBO opleiding gevolgd. Niet omdat ik graag carriere wilde maken, maar omdat ik een leuke baan wilde en de verwachting had die met deze opleiding op zak te vinden. Lang niet iedere vrouw is ambitieus op werkgebied en ik zie persoonlijk niet in wat daar mis mee is. Zolang je je als gezin zelf kunt bedruipen is er niets aan de hand lijkt me. Ik heb nu een HBO functie, maar begin binnenkort aan een baan op MBO nievau. Niet omdat ik mijn huidige baan te veeleisend vind, maar gewoonweg omdat die nieuwe baan me leuker lijkt. Werkplezier is voor mij vele malen belangrijker dan carriere maken.
Ik vind mijn werk erg belangrijk en zie mezelf absoluut niet als thuisblijfmoeder, maar de tijd die ik doorbreng met de kinderen staat voor mij absoluut op 1. Dus al zou mijn man ervoor kiezen om minder te gaan werken, dan nog zou ik niet meer dan 24 uur willen werken zolang de financien dit toelaten.
Dan nog even voor de statistieken. Ik heb 2 kinderen, heb de eerste 5 maanden en de tweede 8 maanden borstvoeding gegeven en werk 24 uur. Meer kinderen zou ik best willen (ben zo broeds als maar kan), maar ik heb mijn handen vol zat aan de 2 die ik al heb. Lang voeden ben ik erg voor, maar aan meer dan 24 uur werken moet ik persoonlijk niet denken. Jammer dat toch steeds vaker de teneur is dat je als vrouw carriere moet willen maken. Als ik dan lees dat iemand het maar raar vind dat meiden al tijdens hun HBO opleiding weten dat ze minder willen werken als ze kinderen krijgen krijg ik daar de kriebels van. Wat is daar mis mee? Tot welk opleidingsniveau is het dan wel ok om minder dan 32 uur te willen werken. Ik heb een HBO opleiding gevolgd. Niet omdat ik graag carriere wilde maken, maar omdat ik een leuke baan wilde en de verwachting had die met deze opleiding op zak te vinden. Lang niet iedere vrouw is ambitieus op werkgebied en ik zie persoonlijk niet in wat daar mis mee is. Zolang je je als gezin zelf kunt bedruipen is er niets aan de hand lijkt me. Ik heb nu een HBO functie, maar begin binnenkort aan een baan op MBO nievau. Niet omdat ik mijn huidige baan te veeleisend vind, maar gewoonweg omdat die nieuwe baan me leuker lijkt. Werkplezier is voor mij vele malen belangrijker dan carriere maken.
Ik vind mijn werk erg belangrijk en zie mezelf absoluut niet als thuisblijfmoeder, maar de tijd die ik doorbreng met de kinderen staat voor mij absoluut op 1. Dus al zou mijn man ervoor kiezen om minder te gaan werken, dan nog zou ik niet meer dan 24 uur willen werken zolang de financien dit toelaten.
donderdag 10 juli 2008 om 11:21
Ik moet zeggen dat ik daar verbaasd om ben, dat ouderschapsverlof niet geweigerd mag worden. Dacht dat dit wel mocht, als het bedrijf er schade door op kan lopen (oid) en dat was ook de reden die aangedragen werd (schriftelijk!) om het ouderschapsverlof te weigeren. En vanwege redenen als eerder beschreven is dat voor ons een reden geweest om het er maar bij te laten.
En ja, na alle zaken belicht te hebben, hebben wij samen gemeend dat dit de beste oplosing is. Wat het ook is gebleken te zijn, gezien mijn gezondheid (ik houd drie dagen momenteel niet eens vol, puur lichamelijk) en zijn regelmatige trips naar het buitenland (want dat had ik dan wel regelmatig op moeten gaan vangen).
Madootje, er is volgens mij al eerder zo'n discussie geweest met een of andere feministe die vond dat borstvoeding afgeschaft moest worden (want het stelde de vrouw achter op de man) en iedereen moest 40 uur blijven werken. Zij had (uiteraard) natuurlijk geen kinderen en werkte 70 uur per week .
Ik heb niet de behoefte om mij op te werken tot een hooggeplaatste leidinggevende oid. Wel wil ik op een gegeven moment doorgroeien, doodgewoon omdat ik wat uitdaging wil houden in mijn werk. Maar echt waar maak ik dat ook weer niet: oefen nu al zeven jaar hetzelfde beroep uit .
En ja, na alle zaken belicht te hebben, hebben wij samen gemeend dat dit de beste oplosing is. Wat het ook is gebleken te zijn, gezien mijn gezondheid (ik houd drie dagen momenteel niet eens vol, puur lichamelijk) en zijn regelmatige trips naar het buitenland (want dat had ik dan wel regelmatig op moeten gaan vangen).
Madootje, er is volgens mij al eerder zo'n discussie geweest met een of andere feministe die vond dat borstvoeding afgeschaft moest worden (want het stelde de vrouw achter op de man) en iedereen moest 40 uur blijven werken. Zij had (uiteraard) natuurlijk geen kinderen en werkte 70 uur per week .
Ik heb niet de behoefte om mij op te werken tot een hooggeplaatste leidinggevende oid. Wel wil ik op een gegeven moment doorgroeien, doodgewoon omdat ik wat uitdaging wil houden in mijn werk. Maar echt waar maak ik dat ook weer niet: oefen nu al zeven jaar hetzelfde beroep uit .
