Kinderen
alle pijlers
(mictie-)Cystogram bij kind, iemand ervaring?
zondag 15 februari 2009 om 09:44
Morgen krijgt mijn dochter van 3 een (mictie-)cystogram en een nier-en blaasecho vanwege recidiverende urinweginfecties.
Nu stelt die echo natuurlijk niets voor maar bij die (mictie-)cystogram krijgt ze geen roesje oid tijdens het inbregen van de catheter en ik ben toch wel bang dat ze erg in paniek raakt. Ik weet dat ik het best pijnlijk vond toen ik gecatheriseerd werd na mijn bevalling dus voor zo'n klein meisje lijkt het me een heel nare ervaring. De kinderarts had uitgelegd aan haar wat ze gaan doen en nu zegt ze steeds 'dat ze geen slangetje in haar plasser wil'. Logisch maar het moet natuurlijk wel.
Nu ben ik benieuwd of iemand ervaring heeft hiermee en hoe het ging.
Nu stelt die echo natuurlijk niets voor maar bij die (mictie-)cystogram krijgt ze geen roesje oid tijdens het inbregen van de catheter en ik ben toch wel bang dat ze erg in paniek raakt. Ik weet dat ik het best pijnlijk vond toen ik gecatheriseerd werd na mijn bevalling dus voor zo'n klein meisje lijkt het me een heel nare ervaring. De kinderarts had uitgelegd aan haar wat ze gaan doen en nu zegt ze steeds 'dat ze geen slangetje in haar plasser wil'. Logisch maar het moet natuurlijk wel.
Nu ben ik benieuwd of iemand ervaring heeft hiermee en hoe het ging.
zondag 15 februari 2009 om 09:53
hier alleen ervaring uit de 'hulpverlenerskant', het is echt prima te doen. Maar alles valt en staat er wel een beetje bij hoe je dochter is (en heel eerlijk, vaak hangt dat van de moeder/ouders af.).
Maar omdat het om kinderen gaat word er extra veel tijd ingepland, en het 'vervelendste' is denk ik idd de katheter die word ingebracht. Daarna vullen ze langzaam de blaas met kontrastmiddel, ondertussen word er een aantal keer een rontgen opname gemaakt. Daarna moet je kind proberen te plassen en zullen ze weer een opname maken (dit plassen op commando is wel vaak lastig).
Maar ik denk dat het vooral heel belangrijk is dat jij rustig bent en dat ook uitstraalt naar je kind!
(enne katheteriseren na je bevalling is natuurlijk wel een ander verhaal, alles is dan toch een beetje gekneusd daar van onder, dus ja, dat doet meer pijn dan normaal).
Maar omdat het om kinderen gaat word er extra veel tijd ingepland, en het 'vervelendste' is denk ik idd de katheter die word ingebracht. Daarna vullen ze langzaam de blaas met kontrastmiddel, ondertussen word er een aantal keer een rontgen opname gemaakt. Daarna moet je kind proberen te plassen en zullen ze weer een opname maken (dit plassen op commando is wel vaak lastig).
Maar ik denk dat het vooral heel belangrijk is dat jij rustig bent en dat ook uitstraalt naar je kind!
(enne katheteriseren na je bevalling is natuurlijk wel een ander verhaal, alles is dan toch een beetje gekneusd daar van onder, dus ja, dat doet meer pijn dan normaal).
zondag 15 februari 2009 om 09:56
Een vriendin van mij heeft een dochter met een afwijking waardoor ze ook regelmatig vervelende onderzoeken moet ondergaan. Het meisje is nu 2,5 jaar, dus heel vervelend allemaal. Wat zij doet, werkt voor haar dochter echt heel erg goed: zij hebben een dokterskoffertje thuis en zij legt haar dochter met behulp van die (speelgoed)instrumenten uit wat de dokter gaat doen. Zegt ook dat het misschien best wel vervelend is, maar dat mama bij haar blijft en het helemaal niet erg is als ze huilt.
Haar dochter wordt er rustiger van als ze weet wat er gaat gebeuren en dat het ok is als ze huilt.
Ik weet niet of ik bij mijn kind ook zo rustig zou kunnen blijven, maar bij die kleine werkt deze aanpak prima. Misschien heb je er wat aan!
Veel sterkte morgen, want ook al stelt het onderzoek niet zoveel voor: het is wel jóuw kind daar op die tafel...
Haar dochter wordt er rustiger van als ze weet wat er gaat gebeuren en dat het ok is als ze huilt.
Ik weet niet of ik bij mijn kind ook zo rustig zou kunnen blijven, maar bij die kleine werkt deze aanpak prima. Misschien heb je er wat aan!
Veel sterkte morgen, want ook al stelt het onderzoek niet zoveel voor: het is wel jóuw kind daar op die tafel...
zondag 15 februari 2009 om 10:14
Onze dochter, nu inmiddels 5 jaar, heeft al vanaf haar geboorte last van urineweg infecties.
Na een aantal jaar onderzoeken en testen bleek dat ze een vernauwing in haar urineleider had bij de aanhechting aan de nier. Door deze vernauwing kon de urine niet voldoende afgevoerd worden uit de nier en is deze vol gaan zitten met ontstekingen. Met als gevolg een niertje dat 3 maal zo groot is als normaal.
Zij moest ook voor dat onderzoek en na een 5tal keer proberen om een catheter in te brengen en een kindje wat erg overstuur was(ze was toen bijna 3), vond ik het welletjes. Ze moesten het maar anders proberen.
Toen kreeg ze een infuus met een vloeistof erin en die liet op de rontgen foto's zien hoe haar niertjes werkten. Dit ging prima.
Nu was dochter maar even overstuur door het infuusje en liet ze de rest gewoon toe.
O en de opmerking van Germanwings klopt niet helemaal. Ik werk zelf ook in de zorg en ben niet angstig voor medische handelingen, moet ze zelf ook doen.
Dus dat ziet dochterlief niet van mij. Die angst is puur van het meisje zelf. En ik kan rustig blijven en praten als brugman, maar als ze echt bang is ga ik dat ook niet negeren.
Inmiddels heeft onze dochter afgelopen juli een operatie gehad waarbij de vernauwing is weggehaald en de urineleider weer opnieuw is aangehecht en is alles weer ok. Ze moet nog wel terugkomen voor de controles, maar dat is te overzien.
Heel veel succes morgen voor jullie allebei.
Na een aantal jaar onderzoeken en testen bleek dat ze een vernauwing in haar urineleider had bij de aanhechting aan de nier. Door deze vernauwing kon de urine niet voldoende afgevoerd worden uit de nier en is deze vol gaan zitten met ontstekingen. Met als gevolg een niertje dat 3 maal zo groot is als normaal.
Zij moest ook voor dat onderzoek en na een 5tal keer proberen om een catheter in te brengen en een kindje wat erg overstuur was(ze was toen bijna 3), vond ik het welletjes. Ze moesten het maar anders proberen.
Toen kreeg ze een infuus met een vloeistof erin en die liet op de rontgen foto's zien hoe haar niertjes werkten. Dit ging prima.
Nu was dochter maar even overstuur door het infuusje en liet ze de rest gewoon toe.
O en de opmerking van Germanwings klopt niet helemaal. Ik werk zelf ook in de zorg en ben niet angstig voor medische handelingen, moet ze zelf ook doen.
Dus dat ziet dochterlief niet van mij. Die angst is puur van het meisje zelf. En ik kan rustig blijven en praten als brugman, maar als ze echt bang is ga ik dat ook niet negeren.
Inmiddels heeft onze dochter afgelopen juli een operatie gehad waarbij de vernauwing is weggehaald en de urineleider weer opnieuw is aangehecht en is alles weer ok. Ze moet nog wel terugkomen voor de controles, maar dat is te overzien.
Heel veel succes morgen voor jullie allebei.
zondag 15 februari 2009 om 10:57
quote:mippie schreef op 15 februari 2009 @ 10:14:
.
O en de opmerking van Germanwings klopt niet helemaal. Ik werk zelf ook in de zorg en ben niet angstig voor medische handelingen, moet ze zelf ook doen.
Klopt niet altijd, maar je ziet wel heel vaak dat als de moeder angstig/onrustig is het kind ook veel angstiger is. Uitzonderingen daar gelaten. En het is natuurlijk wat anders als je het bij zomaar een patient moet doen of iemand anders het bij jou kin doet!
.
O en de opmerking van Germanwings klopt niet helemaal. Ik werk zelf ook in de zorg en ben niet angstig voor medische handelingen, moet ze zelf ook doen.
Klopt niet altijd, maar je ziet wel heel vaak dat als de moeder angstig/onrustig is het kind ook veel angstiger is. Uitzonderingen daar gelaten. En het is natuurlijk wat anders als je het bij zomaar een patient moet doen of iemand anders het bij jou kin doet!
zondag 15 februari 2009 om 11:02
Mijn dochter (nu 28) catheteriseert vanaf haar derde jaar.
Mijn ervaring: doe rustig, leg haar uit wat er gaat gebeuren, vertel dat ze mag huilen, dat het niet fijn is, dat mama heel dicht bij haar blijft, dat oom dokter het moet doen omdat......, dat ze er beter van wordt.
Maar het allerbelangrijkste dat jij rustig blijft. Niet bang zijn dat ze in paniek raakt, want ja....ze gaat toch wel huilen, maar jij straalt die angst op haar over waardoor ze inderdaad in paniek gaat raken.
Iedere keer als je dochter nu zegt dat ze geen slangetje in haar plasser wil, er op in gaan met bovenstaande.
Het is heel vervelend, maar het moet wel gebeuren.
Mijn ervaring: doe rustig, leg haar uit wat er gaat gebeuren, vertel dat ze mag huilen, dat het niet fijn is, dat mama heel dicht bij haar blijft, dat oom dokter het moet doen omdat......, dat ze er beter van wordt.
Maar het allerbelangrijkste dat jij rustig blijft. Niet bang zijn dat ze in paniek raakt, want ja....ze gaat toch wel huilen, maar jij straalt die angst op haar over waardoor ze inderdaad in paniek gaat raken.
Iedere keer als je dochter nu zegt dat ze geen slangetje in haar plasser wil, er op in gaan met bovenstaande.
Het is heel vervelend, maar het moet wel gebeuren.
zondag 15 februari 2009 om 11:19
Bedankt voor jullie reacties.
Ik heb jarenlang in de zorg gewerkt en heel vaak patiënten gecathetiseerd. Daarom weet ik dat het soms ook niet in 1 of 2 of 3 keer lukt. Mippie, ik ben ook bang dat het zo gaat als bij jouw dochter. Mijn man gaat met haar mee, hij is heel rustig en blijft dat ook als ze in paniek raakt. Ik denk dat ik die dokter een poffer ga geven als hij zit te prutsen Daarom ga ik niet.
Ze weet heel goed wat er gaat gebeuren, dat ze best mag huilen én dat ze een kadootje krijgt als het achter de rug is. Ik hoop als je iets leuks in het vooruitzicht plaatst het dan een beetje het leed verzacht.
Ik heb jarenlang in de zorg gewerkt en heel vaak patiënten gecathetiseerd. Daarom weet ik dat het soms ook niet in 1 of 2 of 3 keer lukt. Mippie, ik ben ook bang dat het zo gaat als bij jouw dochter. Mijn man gaat met haar mee, hij is heel rustig en blijft dat ook als ze in paniek raakt. Ik denk dat ik die dokter een poffer ga geven als hij zit te prutsen Daarom ga ik niet.
Ze weet heel goed wat er gaat gebeuren, dat ze best mag huilen én dat ze een kadootje krijgt als het achter de rug is. Ik hoop als je iets leuks in het vooruitzicht plaatst het dan een beetje het leed verzacht.
zondag 15 februari 2009 om 11:33
quote:Selma Duim schreef op 15 februari 2009 @ 11:19:
Bedankt voor jullie reacties.
Ik heb jarenlang in de zorg gewerkt en heel vaak patiënten gecathetiseerd. Daarom weet ik dat het soms ook niet in 1 of 2 of 3 keer lukt. Mippie, ik ben ook bang dat het zo gaat als bij jouw dochter. Mijn man gaat met haar mee, hij is heel rustig en blijft dat ook als ze in paniek raakt. Ik denk dat ik die dokter een poffer ga geven als hij zit te prutsen Daarom ga ik niet.
Ze weet heel goed wat er gaat gebeuren, dat ze best mag huilen én dat ze een kadootje krijgt als het achter de rug is. Ik hoop als je iets leuks in het vooruitzicht plaatst het dan een beetje het leed verzacht.
Hoi,
mijn zoontje heeft één keer zo'n onderzoek gehad als piepklein babietje, en dan was best wel een gepruts ja, ging ook niet in 1 keer goed. Ik heb me een beetje afzijdig gehouden omdat ik er niet goed tegen kan, mijn man gelukkig wel! Op zo'n jonge leeftijd valt er natuurlijk niets uit te leggen, fijne is wel dat als het er eenmaal inzit zo'n kleintje ook direct stil is en het min of meer vergeten heeft.
Nu nog halfjaarlijks in de scanner met een infuus, dat ging ook niet altijd even soepel, ligt er ook helemaal aan wie het infuus inbrengt, 1 keer is er een neo-natoloog aan te pas gekomen om het infuus in te brengen na 5 vruchtloze pogingen. Als hij nu zo'n onderzoek krijgt geven we zelf aan dat we graag een ervaren iemand voor het infuus willen en de laatse keren ging het zelfs in 1 keer goed.
Bedankt voor jullie reacties.
Ik heb jarenlang in de zorg gewerkt en heel vaak patiënten gecathetiseerd. Daarom weet ik dat het soms ook niet in 1 of 2 of 3 keer lukt. Mippie, ik ben ook bang dat het zo gaat als bij jouw dochter. Mijn man gaat met haar mee, hij is heel rustig en blijft dat ook als ze in paniek raakt. Ik denk dat ik die dokter een poffer ga geven als hij zit te prutsen Daarom ga ik niet.
Ze weet heel goed wat er gaat gebeuren, dat ze best mag huilen én dat ze een kadootje krijgt als het achter de rug is. Ik hoop als je iets leuks in het vooruitzicht plaatst het dan een beetje het leed verzacht.
Hoi,
mijn zoontje heeft één keer zo'n onderzoek gehad als piepklein babietje, en dan was best wel een gepruts ja, ging ook niet in 1 keer goed. Ik heb me een beetje afzijdig gehouden omdat ik er niet goed tegen kan, mijn man gelukkig wel! Op zo'n jonge leeftijd valt er natuurlijk niets uit te leggen, fijne is wel dat als het er eenmaal inzit zo'n kleintje ook direct stil is en het min of meer vergeten heeft.
Nu nog halfjaarlijks in de scanner met een infuus, dat ging ook niet altijd even soepel, ligt er ook helemaal aan wie het infuus inbrengt, 1 keer is er een neo-natoloog aan te pas gekomen om het infuus in te brengen na 5 vruchtloze pogingen. Als hij nu zo'n onderzoek krijgt geven we zelf aan dat we graag een ervaren iemand voor het infuus willen en de laatse keren ging het zelfs in 1 keer goed.
