Kinderen
alle pijlers
Mijn dochter depressief wie herkent dit en heeft tips
donderdag 7 augustus 2008 om 15:31
Hallo allemaal,
Mijn dochter is 9 jaar en depressief. Zo zielig om te zien. Ze zegt dat ze zorgen in haar hoofd heeft. Ook is ze overbezorgd voor andere mensen.
Het gekke is dat buitenstaanders niets aan haar merken en haar zien als een vrolijke opgewekte meid.
We lopen nu met haar bij een kindertherapeut zodat ze op spelender wijs met haar kan praten.
Wie heeft hier ervaring mee of herkent dit en kan ons tips geven?
Mijn dochter is 9 jaar en depressief. Zo zielig om te zien. Ze zegt dat ze zorgen in haar hoofd heeft. Ook is ze overbezorgd voor andere mensen.
Het gekke is dat buitenstaanders niets aan haar merken en haar zien als een vrolijke opgewekte meid.
We lopen nu met haar bij een kindertherapeut zodat ze op spelender wijs met haar kan praten.
Wie heeft hier ervaring mee of herkent dit en kan ons tips geven?
donderdag 7 augustus 2008 om 15:51
Hoi Trijntje,
Wat naar dat je dochter zo jong al depressief is. Zelf was ik ook behoorlijk depri als kind omdat ik erg werd gepest. Naar de buitenwereld hield ik dat verborgen en was ook altijd de vrolijke meid.
Goed dat je hulp voor haar hebt gezocht, hopen dat ze erachter komen wat er aan scheelt met haar en haar dan daarmee kunnen helpen.
Ik denk dat het voor jou en je man belangrijk is dat je haar laat voelen dat je met haar meeleeft en altijd een luisterend oor hebt als zij wil praten. Forceer haar niet te praten wees lief voor haar en troost haar.
Je schrijft dat ze overbezorgd is over andere mensen, is ze misschien een dierbaar iemand verloren? (bv opa of oma overleden) Misschien ligt in die hoek de kern van haar probleem?
Heel veel sterkte
Wat naar dat je dochter zo jong al depressief is. Zelf was ik ook behoorlijk depri als kind omdat ik erg werd gepest. Naar de buitenwereld hield ik dat verborgen en was ook altijd de vrolijke meid.
Goed dat je hulp voor haar hebt gezocht, hopen dat ze erachter komen wat er aan scheelt met haar en haar dan daarmee kunnen helpen.
Ik denk dat het voor jou en je man belangrijk is dat je haar laat voelen dat je met haar meeleeft en altijd een luisterend oor hebt als zij wil praten. Forceer haar niet te praten wees lief voor haar en troost haar.
Je schrijft dat ze overbezorgd is over andere mensen, is ze misschien een dierbaar iemand verloren? (bv opa of oma overleden) Misschien ligt in die hoek de kern van haar probleem?
Heel veel sterkte
donderdag 7 augustus 2008 om 16:08
ach wat sneu voor haar.
En als ouder zijnde ook heel moeilijk om dat te zien,vooral de machteloosheid.
Ieder ouder wil dat zijn kind zorgeloos door het leven gaat.
Maar helaas is dat utopia en imo ogen het lastigste van het ouderschap.
Heb je zelf een idee waar de kern ligt?
Is er recentelijk iets ingrijpends voor haar gebeurt.Dat kan in de ogen van een volwassenene iets kleins zijn,maar voor haar misschien heel groot.
Hoe gaat het op school?
Mijn zoon is ook een heel gevoelig mannetje,bovendien enorm intelligent dus hij denkt ook veel na over dingen.
een echte piekeraar.
Ik heb een periode gehad dat het zo heftig was voor hem dat ik de prikkels enorm heb beperkt.
Sommige dingen zijn dan voor een kind wat zich toch al moeilijk kan afsluiten teveel en kan je maar beter weglaten(voorlopig) uit haar leventje.
Kritisch zijn op wat ze kijkt op tv.
Geen journaal kijken waar ze bij is.
Geen nare gesprekken hebben waar ze bij is.
(ik bedoel vervelende ,erge verhalen gebeurtenissen)
Tsja,ik liep toen wel op mijn tenen,maar hij raakte van zoveel dingen van slag dat ik dat echt een tijd uit zijn leven heb gebant.
Misschien heeft jou dochter daar ook last van. Dat ze zich moeilijk kan afsluiten voor dingen en gaat piekeren.
Piekeren is ook wel de aard van het beestje,maar tijdelijk redenen om te piekeren weglaten geeft haar wat ruimte voor leukere dingen om aan te denken.
Veel afleiding zoeken met haar.
En wat goed helpt,de buitenlucht in!
Veel wandelen,lange afstanden fietsen met haar.
Beweging,frisse lucht en afleiding werken erg helend voor drukke koppies.
Praat regelmatig met haar,maar ook weer niet te vaak en te lang.
Even een gesprekje is goed,maar daarna hup in de benen.
Zin of niet.
Dat kan een spel zijn,haar een klusje geven,knutselen kan ook heel ontspannend zijn.
Haar zorgen van haar af tekenen als ze het moeilijk in woorden kan vangen.
Ze is nog maar jong natuurlijk,teveel praten lijkt mij niet goed.
Maar dit kan wel een manier zijn om het uit haar koppie te krijgen.
Geef haar maar een dikke knuffel van mij en neem er zelf ook een.
En als ouder zijnde ook heel moeilijk om dat te zien,vooral de machteloosheid.
Ieder ouder wil dat zijn kind zorgeloos door het leven gaat.
Maar helaas is dat utopia en imo ogen het lastigste van het ouderschap.
Heb je zelf een idee waar de kern ligt?
Is er recentelijk iets ingrijpends voor haar gebeurt.Dat kan in de ogen van een volwassenene iets kleins zijn,maar voor haar misschien heel groot.
Hoe gaat het op school?
Mijn zoon is ook een heel gevoelig mannetje,bovendien enorm intelligent dus hij denkt ook veel na over dingen.
een echte piekeraar.
Ik heb een periode gehad dat het zo heftig was voor hem dat ik de prikkels enorm heb beperkt.
Sommige dingen zijn dan voor een kind wat zich toch al moeilijk kan afsluiten teveel en kan je maar beter weglaten(voorlopig) uit haar leventje.
Kritisch zijn op wat ze kijkt op tv.
Geen journaal kijken waar ze bij is.
Geen nare gesprekken hebben waar ze bij is.
(ik bedoel vervelende ,erge verhalen gebeurtenissen)
Tsja,ik liep toen wel op mijn tenen,maar hij raakte van zoveel dingen van slag dat ik dat echt een tijd uit zijn leven heb gebant.
Misschien heeft jou dochter daar ook last van. Dat ze zich moeilijk kan afsluiten voor dingen en gaat piekeren.
Piekeren is ook wel de aard van het beestje,maar tijdelijk redenen om te piekeren weglaten geeft haar wat ruimte voor leukere dingen om aan te denken.
Veel afleiding zoeken met haar.
En wat goed helpt,de buitenlucht in!
Veel wandelen,lange afstanden fietsen met haar.
Beweging,frisse lucht en afleiding werken erg helend voor drukke koppies.
Praat regelmatig met haar,maar ook weer niet te vaak en te lang.
Even een gesprekje is goed,maar daarna hup in de benen.
Zin of niet.
Dat kan een spel zijn,haar een klusje geven,knutselen kan ook heel ontspannend zijn.
Haar zorgen van haar af tekenen als ze het moeilijk in woorden kan vangen.
Ze is nog maar jong natuurlijk,teveel praten lijkt mij niet goed.
Maar dit kan wel een manier zijn om het uit haar koppie te krijgen.
Geef haar maar een dikke knuffel van mij en neem er zelf ook een.
donderdag 7 augustus 2008 om 17:35
Hoi Trijntje,
Ik herken jouw verhaal. Hier een dochter die toen ze net vier was aan mij vertelde dat ze altijd regenwolken in haar hoofd had en dat bij haar nooit de zon scheen. Ik kon wel door de grond gaan. Het kwam voor mij niet geheel onverwacht uit de lucht vallen, omdat ik zelf ook een depressie-gevoelig typje ben en ik was al bang dat zij er ook last van zou gaan krijgen. En ja dus.....
Inmiddels is ze net 8 jaar en heeft ze ook speltherapie gehad via het RIAGG. Het heeft mij vooral veel tijd en moeite gekost om mijn man er van te overtuigen hulp te zoeken, omdat hij dacht dat ze er wel overheen zou groeien. Bij het RIAGG vond men haar problematiek niet ernstig, ze was inmiddels ook weer wat vrolijker. Dus na driekwart jaar is haar therapie gestopt. Ik blijf wel heel alert op signalen, omdat het toch in de aard van het beestje zit. Ik denk dat per kind de problematiek ook zo verschillend kan zijn, dat het heel moeilijk is om adviezen te geven. Ik heb gemerkt dat ons kind baat heeft bij positieve stimulans en een zekere vrijheid tot handelen waardoor ze haar eigen identiteit goed kan ontwikkelen en positieve ervaringen op kan doen. Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen en de kracht om je dochter te steunen.
Ik herken jouw verhaal. Hier een dochter die toen ze net vier was aan mij vertelde dat ze altijd regenwolken in haar hoofd had en dat bij haar nooit de zon scheen. Ik kon wel door de grond gaan. Het kwam voor mij niet geheel onverwacht uit de lucht vallen, omdat ik zelf ook een depressie-gevoelig typje ben en ik was al bang dat zij er ook last van zou gaan krijgen. En ja dus.....
Inmiddels is ze net 8 jaar en heeft ze ook speltherapie gehad via het RIAGG. Het heeft mij vooral veel tijd en moeite gekost om mijn man er van te overtuigen hulp te zoeken, omdat hij dacht dat ze er wel overheen zou groeien. Bij het RIAGG vond men haar problematiek niet ernstig, ze was inmiddels ook weer wat vrolijker. Dus na driekwart jaar is haar therapie gestopt. Ik blijf wel heel alert op signalen, omdat het toch in de aard van het beestje zit. Ik denk dat per kind de problematiek ook zo verschillend kan zijn, dat het heel moeilijk is om adviezen te geven. Ik heb gemerkt dat ons kind baat heeft bij positieve stimulans en een zekere vrijheid tot handelen waardoor ze haar eigen identiteit goed kan ontwikkelen en positieve ervaringen op kan doen. Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen en de kracht om je dochter te steunen.
donderdag 7 augustus 2008 om 17:52
Hoi allemaal,
Bedankt voor jullie lieve reacties!!! Hier heb ik echt onzettend veel aan.
Ik ben ook bang dat onze dochter erfelijk belast is maar dat gaan we nu uitzoeken. In de familie van mijn man komt het helaas ook wel voor. Zelf ben ik nogal zorgelijk voor andere mensen... tis een vervelende combi voor onze dochter. Ze vindt zichzelf dik (is ze absoluut niet) en lelijk. Ook dat is ze niet. Tis een vrolijk kind..... en niemand begrijpt er wat van.
Ze volgt een kindertherapie en daar voelt ze zich op haar gemak. Ze praat over haar gevoelens bij de therapeut. En dat van die buitenlucht ga ik nog vaker doen. Haar even apart van haar broertje aandacht geven.
Tis ongelovelijk maar ik heb er nooit bij stilgestaan dat je kind dit zou kunnen overkomen. Iets lichamelijks is dan nog wel op te lossen.. maar geestelijk...
Nogmaals dank en jullie ook veel sterkte... ik zeg altijd maar kinderen hebben is een geluk maar ook heel veel zorgen helaas.
Bedankt voor jullie lieve reacties!!! Hier heb ik echt onzettend veel aan.
Ik ben ook bang dat onze dochter erfelijk belast is maar dat gaan we nu uitzoeken. In de familie van mijn man komt het helaas ook wel voor. Zelf ben ik nogal zorgelijk voor andere mensen... tis een vervelende combi voor onze dochter. Ze vindt zichzelf dik (is ze absoluut niet) en lelijk. Ook dat is ze niet. Tis een vrolijk kind..... en niemand begrijpt er wat van.
Ze volgt een kindertherapie en daar voelt ze zich op haar gemak. Ze praat over haar gevoelens bij de therapeut. En dat van die buitenlucht ga ik nog vaker doen. Haar even apart van haar broertje aandacht geven.
Tis ongelovelijk maar ik heb er nooit bij stilgestaan dat je kind dit zou kunnen overkomen. Iets lichamelijks is dan nog wel op te lossen.. maar geestelijk...
Nogmaals dank en jullie ook veel sterkte... ik zeg altijd maar kinderen hebben is een geluk maar ook heel veel zorgen helaas.
vrijdag 8 augustus 2008 om 00:31
Ik ben overigens ook een voorstander van positieve stimulatie en vrijheid om de indentiteit te ontwikkelen.
Dat staat misschien schreef tegenover mijn advies op prikkels te beperken,maar ik doel daar alleen maar op negatieve prikkels als je merkt dat je kind dat niet kan handelen.
Mijn zoon raakte in die tijd gewoon flink van slag van alle leed van de wereld.
Nu gaat dat wat beter maar nog blijft het lastig.
Hij heeft een tijd een dwangstoornis/smetvrees gehad die werd gevoed door de angst om ziek te worden.
In de tijd van de vogelgriep epidemie stond de tv uit hier.
Het gaat een stuk beter met hem,maar het blijft een zorgen kindje op dat gebied.
En idd iets geestelijks bij je kind is zo ongrijpbaar dat maakt het moeilijk om de juiste weg te vinden.
Maar troost je met de gedachte dat er wel een weg in te vinden is en dat ze ook geestelijk nog zal groeien. Wat haar waarschijnlijk op weg zal helpen.
Ik vind het wel zorgelijk en opvallend dat ze op deze jonge leeftijd al zo met haar uiterlijk bezig is.
Heb je zelf enig idee waar dat uit voortkomt?
Wordt ze gepest op school?
Wel iets om in de gaten te houden. dat doe je waarschijnlijk ook al,maar ik wilde het toch nog even zeggen.
Verder denk ik dat door het in ieder geval serieus te nemen,wat je ook doet, je haar al goed ondersteunt.
Dat staat misschien schreef tegenover mijn advies op prikkels te beperken,maar ik doel daar alleen maar op negatieve prikkels als je merkt dat je kind dat niet kan handelen.
Mijn zoon raakte in die tijd gewoon flink van slag van alle leed van de wereld.
Nu gaat dat wat beter maar nog blijft het lastig.
Hij heeft een tijd een dwangstoornis/smetvrees gehad die werd gevoed door de angst om ziek te worden.
In de tijd van de vogelgriep epidemie stond de tv uit hier.
Het gaat een stuk beter met hem,maar het blijft een zorgen kindje op dat gebied.
En idd iets geestelijks bij je kind is zo ongrijpbaar dat maakt het moeilijk om de juiste weg te vinden.
Maar troost je met de gedachte dat er wel een weg in te vinden is en dat ze ook geestelijk nog zal groeien. Wat haar waarschijnlijk op weg zal helpen.
Ik vind het wel zorgelijk en opvallend dat ze op deze jonge leeftijd al zo met haar uiterlijk bezig is.
Heb je zelf enig idee waar dat uit voortkomt?
Wordt ze gepest op school?
Wel iets om in de gaten te houden. dat doe je waarschijnlijk ook al,maar ik wilde het toch nog even zeggen.
Verder denk ik dat door het in ieder geval serieus te nemen,wat je ook doet, je haar al goed ondersteunt.
vrijdag 8 augustus 2008 om 08:36
Wat naar voor zo'n jong meisje !
Ik kan je het boek 'uw brein als medicijn' aanraden. Hierin worden natuurlijke manieren om depressies te bestrijden besproken, die echt helpen en in ieder geval gedeeltelijk ook voor kinderen toepasbaar zijn. Wij hebben er veel aan voor mijn vriend die ook last van een depressieve inslag heeft gehad.
Heel veel succes met je meisje!
Ik kan je het boek 'uw brein als medicijn' aanraden. Hierin worden natuurlijke manieren om depressies te bestrijden besproken, die echt helpen en in ieder geval gedeeltelijk ook voor kinderen toepasbaar zijn. Wij hebben er veel aan voor mijn vriend die ook last van een depressieve inslag heeft gehad.
Heel veel succes met je meisje!
