Kinderen
alle pijlers
Mijn dochter heeft een tic...
maandag 29 september 2008 om 01:49
Met echt lichamelijke tics kan je toch echt beter even langs de dokter gaan.
Meer 'gewoonte' tics zoals met haar spelen, aan oorlelletjes frummelen, tong klakken enzo kan je wel negeren en meestal zijn kinderen er met een paar maanden weer overheen.
Maar knipogen, zeker met 1 oog is iets waar ik zelf een afspraak met de dokter voor zou maken.
Meer 'gewoonte' tics zoals met haar spelen, aan oorlelletjes frummelen, tong klakken enzo kan je wel negeren en meestal zijn kinderen er met een paar maanden weer overheen.
Maar knipogen, zeker met 1 oog is iets waar ik zelf een afspraak met de dokter voor zou maken.
maandag 29 september 2008 om 01:53
zoals je het beschrijft is het een doodnormale tic.
alle mensen hebben een of meerdere tics, alleen zijn sommige wat zichtbaarder dan anderen.
als ze verder geen andere tics heeft (bijvoorbeeld de lichtknop per se meerdere keren moet aanraken, dingen per se op een bepaalde manier of routine doen, ik noem maar wat) zou ik me er verder geen zorgen om maken.
ik zou haar er verder ook niet op aanspreken. tics worden erger op het moment dat je ze tegenwerkt.
vaak worden ze ook erger in periodes dat je wat stress hebt...
alle mensen hebben een of meerdere tics, alleen zijn sommige wat zichtbaarder dan anderen.
als ze verder geen andere tics heeft (bijvoorbeeld de lichtknop per se meerdere keren moet aanraken, dingen per se op een bepaalde manier of routine doen, ik noem maar wat) zou ik me er verder geen zorgen om maken.
ik zou haar er verder ook niet op aanspreken. tics worden erger op het moment dat je ze tegenwerkt.
vaak worden ze ook erger in periodes dat je wat stress hebt...
maandag 29 september 2008 om 08:00
Van tics heb ik geen verstand, maar de spanning is heel herkenbaar. Op het kdv hoorde ik dat de kinderen nu al continu over Sinterklaas beginnen en echt zenuwachtig zijn! En sinds kort wordt mijn zoon van 5 ook weer regelmatig 's nachts angstig wakker en plast hij af en toe in zijn bed - uitingen van spanning die ik aan weinig anders kan wijten dan aan dat stomme Sint-gedoe... ik vind het echt sneu.
maandag 29 september 2008 om 09:21
maandag 29 september 2008 om 09:24
Hoi,
Hoe oud is je dochter? Onze zoon begon rond z'n 11e ook opeens tics te ontwikkelen. Dit varieerde van keelschrapen tot knipperen met z'n ogen of schudden met z'n hoofd. Wij zijn met hem bij een neuroloog geweest die gespecialiseerd is in het Gilles de la Tourette syndroom. Deze doet wat tests, observeert het kind en stelt wat vragen. Onze zoon heeft dus een milde vorm hiervan. Tics ontstaan vaak rond de pubertijd en worden dan ook heftiger. Na het 18e jaar nemen ze weer af, er blijven altijd wel tics aanwezig maar die zijn niet storend. Zoon is nu 16 en heeft meer last van zijn tics als er iets spannends is, een groot proefwerk of het overgangsrapport o.i.d., de rest van de tijd heeft hij ook wel tics maar die zijn niet zo aanwezig. Als de tics echt heftig zijn kunnen er medicijnen worden voorgeschreven, maar dit is echt niet altijd nodig.
Als je dochter ook rond die leeftijd is zou Ik bij de huisarts een verwijskaart halen voor een neuroloog.
Sterkte ermee.
Hoe oud is je dochter? Onze zoon begon rond z'n 11e ook opeens tics te ontwikkelen. Dit varieerde van keelschrapen tot knipperen met z'n ogen of schudden met z'n hoofd. Wij zijn met hem bij een neuroloog geweest die gespecialiseerd is in het Gilles de la Tourette syndroom. Deze doet wat tests, observeert het kind en stelt wat vragen. Onze zoon heeft dus een milde vorm hiervan. Tics ontstaan vaak rond de pubertijd en worden dan ook heftiger. Na het 18e jaar nemen ze weer af, er blijven altijd wel tics aanwezig maar die zijn niet storend. Zoon is nu 16 en heeft meer last van zijn tics als er iets spannends is, een groot proefwerk of het overgangsrapport o.i.d., de rest van de tijd heeft hij ook wel tics maar die zijn niet zo aanwezig. Als de tics echt heftig zijn kunnen er medicijnen worden voorgeschreven, maar dit is echt niet altijd nodig.
Als je dochter ook rond die leeftijd is zou Ik bij de huisarts een verwijskaart halen voor een neuroloog.
Sterkte ermee.
Maar waar zijn dan de oren van het konijn? Die zitten nog in mijn potlood opa (vrij naar Herman van Veen)
maandag 29 september 2008 om 10:11
Tegen alle adviezen in heb ik bij mijn dochter haar tic niet genegeerd. Haar opvallendste tic was het keelschrapen. Ik vond het heel storend voor mijzelf, maar vooral voor haar: ze kon geen vijf woorden zeggen zonder te schrapen/kuchen tussendoor.
Ik heb het luchtig besproken met haar en gevraagd waarom ze het deed. Ze zei dat ze dan het gevoel had dat er iets in haar keel zat, maar dat ze het niet weg kon schrapen. Ik heb gezegd dat ze dan misschien beter kon slikken of iets te drinken nemen. Daarna heb ik steeds als ze het deed, gezegd: doe maar niet, ga maar even slikken. Heel rustig en niet opvallend voor anderen.
Het is overgegaan, maar ik weet natuurlijk niet of dat aan mijn aanpak lag.
Ik heb het luchtig besproken met haar en gevraagd waarom ze het deed. Ze zei dat ze dan het gevoel had dat er iets in haar keel zat, maar dat ze het niet weg kon schrapen. Ik heb gezegd dat ze dan misschien beter kon slikken of iets te drinken nemen. Daarna heb ik steeds als ze het deed, gezegd: doe maar niet, ga maar even slikken. Heel rustig en niet opvallend voor anderen.
Het is overgegaan, maar ik weet natuurlijk niet of dat aan mijn aanpak lag.
maandag 29 september 2008 om 11:46
Mijn zoon heeft al vanaf dat hij 2 of 3 is regelmatig tics. Destijds heb ik eens gevraagd bij het consultatieburo wat ik er mee moest en daar werd geadviseerd om het te negeren tenzij het een tic was die schadelijk was voor hem ( tot aan bloedens toe zijn mondhoek afvegen bv, daar hebben we wel wat aan gedaan). Zij zeiden namelijk dat als je een tic afleert of verbiedt dat er vaak een ander voor in de plaats komt, dat gebeurde destijds bij GG inderaad ook. Nu is hij 7 en regelmatig heeft hij een tic. Als je hem vraagt waarom hij het doet antwoordt hij dat hij het moet, hij kan niet anders.Ik ben er eigenlijk nooit mee bij een huisarts geweest omdat ik gewoon dacht dat het een uiting van spanning was. Zijn tic varieren van keelschrapen, beweging met zijn schouder, mondhoekafvegen, knipperen, wenkbrauwen optrekken etc. Nu ik het zo opschrijf vind ik het eigenlijk zelf ook wel veel, misschien toch eens navraag doen bij een huisarts. Mijn dochtertje heeft het 1 keer gehad, voor mij onduidelijk waarom, maar het is vanzelf weer over gegaan.
maandag 29 september 2008 om 12:49
Zoals tbl al zei, heb ik psies hetzelfde.
Als klein kind had ik al tics en dat werd steeds erger.
Ik ben een paar jaar geleden ook bij een neuroloog beland en bij mij is ook een (milde) vorm van Tourette geconstateerd.
Ook ik ben niet aan de medicijnen gegaan, omdat de bijwerkingen vaak erger zijn dan de tics zelf.
Het wordt bij mij erger als ik gestresst ben. (ik scheld niet of zo, alleen de tics en (kleine) ongecontroleerbare bewegingen)
In het begin wilde ik hier graag wat aan doen, maar heb er nou eenmaal last van.
Heb je dit vaker in je familie gezien? Het is nl erg erfelijk volgens mij. Mijn vader en neef en nicht (van mijn vader zijn kant) hebben het, dus was niet echt verbaasd.
Ik vond het altijd vervelend als ik er telkens op werd gewezen door mijn moeder. Soms zei ze het. Dan ben je er zelf weer alert op, want vaak heb je het nog geen eens door.
Maar ze zei het niet bij iedere tic. Dan gaan het zo negatief beladen worden.
Mijn man zegt het nu ook af en toe, als het erg extreem is. Maar niet continu.
Misschien dat je het er met je dochter over kan hebben. Vind zij het vervelend, kan je altijd naar je huisarts gaan. Maar als het ook Tourette zou zijn, doe je er vaak weinig aan.
Ik ben er dus niet overheen gegroeid, het is alleen heviger als ik gestresst ben.
Heb je nog meer vragen, ik wil je graag hierbij helpen.
Als klein kind had ik al tics en dat werd steeds erger.
Ik ben een paar jaar geleden ook bij een neuroloog beland en bij mij is ook een (milde) vorm van Tourette geconstateerd.
Ook ik ben niet aan de medicijnen gegaan, omdat de bijwerkingen vaak erger zijn dan de tics zelf.
Het wordt bij mij erger als ik gestresst ben. (ik scheld niet of zo, alleen de tics en (kleine) ongecontroleerbare bewegingen)
In het begin wilde ik hier graag wat aan doen, maar heb er nou eenmaal last van.
Heb je dit vaker in je familie gezien? Het is nl erg erfelijk volgens mij. Mijn vader en neef en nicht (van mijn vader zijn kant) hebben het, dus was niet echt verbaasd.
Ik vond het altijd vervelend als ik er telkens op werd gewezen door mijn moeder. Soms zei ze het. Dan ben je er zelf weer alert op, want vaak heb je het nog geen eens door.
Maar ze zei het niet bij iedere tic. Dan gaan het zo negatief beladen worden.
Mijn man zegt het nu ook af en toe, als het erg extreem is. Maar niet continu.
Misschien dat je het er met je dochter over kan hebben. Vind zij het vervelend, kan je altijd naar je huisarts gaan. Maar als het ook Tourette zou zijn, doe je er vaak weinig aan.
Ik ben er dus niet overheen gegroeid, het is alleen heviger als ik gestresst ben.
Heb je nog meer vragen, ik wil je graag hierbij helpen.
maandag 29 september 2008 om 13:43
Het was te verwachten dat je alle reacties zou krijgen varierend van niks bijzonders tot mogelijk Gilles de la Tourette; iedereen reageert natuurlijk vanuit zijn eigen ervaring.
Ik zou me er zelf zolang het zo weinig voorkomt en vanzelf binnen een redelijke tijd weer over gaat niet zo druk om maken.
Mijn oudste heeft ook bij vlagen het keelschrapen en met oog trekken gehad wat hier genoemd werd. Ik denk vanaf een jaar of 4 tot een jaar of 9, 10. En in die tijd gemiddeld misschien eens per jaar ofzo een ticperiode.
Nu is ze 13 en heeft ze al een aantal jaar niks 'ticcerigs' gehad, het had bij haar ook te maken met spanning/drukke periodes. Blijkbaar kan ze dat nu beter aan ofzo.
Ik zou me er zelf zolang het zo weinig voorkomt en vanzelf binnen een redelijke tijd weer over gaat niet zo druk om maken.
Mijn oudste heeft ook bij vlagen het keelschrapen en met oog trekken gehad wat hier genoemd werd. Ik denk vanaf een jaar of 4 tot een jaar of 9, 10. En in die tijd gemiddeld misschien eens per jaar ofzo een ticperiode.
Nu is ze 13 en heeft ze al een aantal jaar niks 'ticcerigs' gehad, het had bij haar ook te maken met spanning/drukke periodes. Blijkbaar kan ze dat nu beter aan ofzo.
maandag 29 september 2008 om 14:20
Als het een gevoelig meisje is, is het denk ik zeker een uiting van spanning. Ik heb er zelf ook veel last van. Ik ben zeer gevoelig voor veranderingen en teveel in 1x kan bij ook echt voor een meltdown zorgen. Als ik een aantal dagen ook te laat naar bed ga, wordt ik ook huilerig en gedeprimeerd....
2weken terug zondag heb ik zelfs een hele dag gehuild zonder dat er echt aanleiding voor was. Ik weet nog steeds niet echt waarom, maar t luchtte wel op!
Succes met je dochter.
2weken terug zondag heb ik zelfs een hele dag gehuild zonder dat er echt aanleiding voor was. Ik weet nog steeds niet echt waarom, maar t luchtte wel op!
Succes met je dochter.
