Kinderen
alle pijlers
Naar de dokter
woensdag 8 april 2009 om 09:25
Ik ga best wel vaak met mijn koters naar de dokter. Want die kneuzing zal maar een breuk blijken. Of kind zal vreselijk benauwd zijn terwijl ik denk 'dat kan nog wel even'. Of kind zal maar de meest exotische vinkengrieptyfus hebben opgelopen net terwijl hij aan het bijkomen is van een echte wond.
Het blijkt meer dan eens vals alarm. Maar ik vertrouw mijn eigen onderscheid tussen 'ernstig' en 'kan wel' niet zo. Dokter maakt daar tegenover mij overigens geen probleem van.
Hoe doen jullie dat? Moet de dokter een kneuzing of benauwdheid of koorts controleren of wachten jullie pak hem beet een week?
Het blijkt meer dan eens vals alarm. Maar ik vertrouw mijn eigen onderscheid tussen 'ernstig' en 'kan wel' niet zo. Dokter maakt daar tegenover mij overigens geen probleem van.
Hoe doen jullie dat? Moet de dokter een kneuzing of benauwdheid of koorts controleren of wachten jullie pak hem beet een week?
woensdag 8 april 2009 om 13:52
Ik ben zelf verpleegkundige geweest, dus ben niet erg snel ongerust en denk vaak dat het wel kan. Is ook opvoeding, want piepers kweken we hier niet.
Desondanks heb ik vaak voor jan snot bij de huisarts gezeten met dochter en dat was meer omdat ik voor de vorm vaak even overlegde met de huisarts of apotheek. Dan kreeg ik een assistente aan de foon die me vanalles vroeg en het toch wel verstandig vond om er de huisarts naar te laten kijken, want je moet geen risico's nemen met zulke kleintjes. Om vervolgens bij de huisarts te zitten en het gevoel te krijgen dat ik echt zo'n typische overbezorgde moeder ben.
Ik denk dat mijn eigen oordelend vermogen best goed is. Want de keer dat ik me echt erge zorgen maakte, is dochter opgenomen in het ziekenhuis. Ik was pas een paar dagen moeder en toch wist ik dat het niet goed kon zijn. Ik kijk ook altijd meer naar hoe dochter reageert/doet dan wat een thermometer bijvoorbeeld zegt.
Desondanks heb ik vaak voor jan snot bij de huisarts gezeten met dochter en dat was meer omdat ik voor de vorm vaak even overlegde met de huisarts of apotheek. Dan kreeg ik een assistente aan de foon die me vanalles vroeg en het toch wel verstandig vond om er de huisarts naar te laten kijken, want je moet geen risico's nemen met zulke kleintjes. Om vervolgens bij de huisarts te zitten en het gevoel te krijgen dat ik echt zo'n typische overbezorgde moeder ben.
Ik denk dat mijn eigen oordelend vermogen best goed is. Want de keer dat ik me echt erge zorgen maakte, is dochter opgenomen in het ziekenhuis. Ik was pas een paar dagen moeder en toch wist ik dat het niet goed kon zijn. Ik kijk ook altijd meer naar hoe dochter reageert/doet dan wat een thermometer bijvoorbeeld zegt.
woensdag 8 april 2009 om 13:59
De keren dat ik trouwens wel naar huisarts ging, was het vaak doordat ik aan mezelf begon te twijfelen omdat vriend zich wél enorme zorgen maakte (hij denkt nogal gauw dat kind -of hijzelf- doodgaat). Tja, wie ben ik dan om hem een stukje gerustheid te onthouden (maar vind het zelf wel een beetje overdreven dan als ik eerlijk ben)
woensdag 8 april 2009 om 14:57
Sinds de geboorte van mijn dochter (november 2007) heb ik vaker bij de huisarts gezeten dan me lief is, maar nooit voor niets.
Gelukkig blijk ik (hoop ik) redelijk goed in te schatten wanneer er echt iets aan de hand is. Naar de huisarts gaan is namelijk niet mijn hobby, ik weet wel leukere dingen te verzinnen. De eerste keer dat we op de huisartsenpost zaten was toen dochter een maand of 4-5 was. Ze had al een dag koorts, en werd ook ineens hangerig en had moeite met ademen. Ze bleek een afzakkende luchtweginfectie te hebben. Mijn vriend, die zelf nog geen paracetemol neemt als hij half dood gaat, vroeg nog of antibiotica echt nodig was. Het antwoord was dat we het af konden wachten maar dat we er dan wel rekening mee moesten houden dat dochter een dag of wat later met een longontsteking in het ziekenhuis zou liggen. Toen was vriend overstag . Sindsdien ben ik altijd gegaan als ik dacht dat we moesten gaan en dat was altijd op het juiste moment (met voornamelijk luchtweginfecties/oorontstekingen/eczeem). Als het moet ga ik ook in het weekend naar de huisartsenpost. Zo hebben we tijd geleden nog een tijd in het ziekenhuis gezeten met dochter die verneveld moest worden.
Afgelopen week was mijn dochter ook ziekig. ' s Ochtends niet zoveel aan de hand maar dan na haar middagslaapje ineens hangerig en koorts tot hoog in de 39 graden. Behalve dat ze zo ongeveer een half gebit tegelijkertijd krijgt en een beetje verkouden is kon ik niet zoveel aan haar ontdekken. Ze eet, drinkt en slaapt ook goed. Zo is het een week gegaan en nu is het over. Hiervoor ben ik dus niet daar de huisarts gegaan. Waarvoor ik anderhalve week geleden wel bij de huisarts zat met mijn dochter was met haar eczeem wat steeds erger werd. Dat heb ik ook eerst afgewacht, maar het werd ondanks alle genomen voorzorgsmaatregelen alleen maar erger. Nu met hormonenzalf gaat het gelijk een stuk beter.
Dus ja, ik zit vaker bij de dokter dan ik zou willen met mijn dochter, maar niet té vaak. Ik blijf dus maar vertrouwen op mijn eigen inschattingsvermogen .
Gelukkig blijk ik (hoop ik) redelijk goed in te schatten wanneer er echt iets aan de hand is. Naar de huisarts gaan is namelijk niet mijn hobby, ik weet wel leukere dingen te verzinnen. De eerste keer dat we op de huisartsenpost zaten was toen dochter een maand of 4-5 was. Ze had al een dag koorts, en werd ook ineens hangerig en had moeite met ademen. Ze bleek een afzakkende luchtweginfectie te hebben. Mijn vriend, die zelf nog geen paracetemol neemt als hij half dood gaat, vroeg nog of antibiotica echt nodig was. Het antwoord was dat we het af konden wachten maar dat we er dan wel rekening mee moesten houden dat dochter een dag of wat later met een longontsteking in het ziekenhuis zou liggen. Toen was vriend overstag . Sindsdien ben ik altijd gegaan als ik dacht dat we moesten gaan en dat was altijd op het juiste moment (met voornamelijk luchtweginfecties/oorontstekingen/eczeem). Als het moet ga ik ook in het weekend naar de huisartsenpost. Zo hebben we tijd geleden nog een tijd in het ziekenhuis gezeten met dochter die verneveld moest worden.
Afgelopen week was mijn dochter ook ziekig. ' s Ochtends niet zoveel aan de hand maar dan na haar middagslaapje ineens hangerig en koorts tot hoog in de 39 graden. Behalve dat ze zo ongeveer een half gebit tegelijkertijd krijgt en een beetje verkouden is kon ik niet zoveel aan haar ontdekken. Ze eet, drinkt en slaapt ook goed. Zo is het een week gegaan en nu is het over. Hiervoor ben ik dus niet daar de huisarts gegaan. Waarvoor ik anderhalve week geleden wel bij de huisarts zat met mijn dochter was met haar eczeem wat steeds erger werd. Dat heb ik ook eerst afgewacht, maar het werd ondanks alle genomen voorzorgsmaatregelen alleen maar erger. Nu met hormonenzalf gaat het gelijk een stuk beter.
Dus ja, ik zit vaker bij de dokter dan ik zou willen met mijn dochter, maar niet té vaak. Ik blijf dus maar vertrouwen op mijn eigen inschattingsvermogen .
