Kinderen
alle pijlers
Naar de dokter
woensdag 8 april 2009 om 09:25
Ik ga best wel vaak met mijn koters naar de dokter. Want die kneuzing zal maar een breuk blijken. Of kind zal vreselijk benauwd zijn terwijl ik denk 'dat kan nog wel even'. Of kind zal maar de meest exotische vinkengrieptyfus hebben opgelopen net terwijl hij aan het bijkomen is van een echte wond.
Het blijkt meer dan eens vals alarm. Maar ik vertrouw mijn eigen onderscheid tussen 'ernstig' en 'kan wel' niet zo. Dokter maakt daar tegenover mij overigens geen probleem van.
Hoe doen jullie dat? Moet de dokter een kneuzing of benauwdheid of koorts controleren of wachten jullie pak hem beet een week?
Het blijkt meer dan eens vals alarm. Maar ik vertrouw mijn eigen onderscheid tussen 'ernstig' en 'kan wel' niet zo. Dokter maakt daar tegenover mij overigens geen probleem van.
Hoe doen jullie dat? Moet de dokter een kneuzing of benauwdheid of koorts controleren of wachten jullie pak hem beet een week?
woensdag 8 april 2009 om 09:34
Man en ik houden elkaar perfect in evenwicht. Meestal dan
Ik wacht soms te lang. Beetje keelpijn etc hoort mijn inziens bij een verkoudheid en ik wil het dan een aantal dagen aankijken. Man wil het liefst bij het eerste kuchje naar de dokter voor een kuurtje. Meestal geef ik dan na een dag of drie toe en gaan de kindjes naar de dokter.
En meer dan eens bleek het om idd een keelontsteking/ooronsteking te gaan en ik had de kindjes daar dus onbehandeld mee rond laten lopen... Maar goed dat er een man in huis is dus!
Ik wacht soms te lang. Beetje keelpijn etc hoort mijn inziens bij een verkoudheid en ik wil het dan een aantal dagen aankijken. Man wil het liefst bij het eerste kuchje naar de dokter voor een kuurtje. Meestal geef ik dan na een dag of drie toe en gaan de kindjes naar de dokter.
En meer dan eens bleek het om idd een keelontsteking/ooronsteking te gaan en ik had de kindjes daar dus onbehandeld mee rond laten lopen... Maar goed dat er een man in huis is dus!
woensdag 8 april 2009 om 09:34
Ik ga zelden naar de dokter. Zolang ze geen uitdrogingsverschijnselen vertonen, geen al te hoge of lang aanhoudende koorts hebben, en het allemaal niet te lang duurt wacht ik gewoon af. 90% van alles gaat vanzelf weer over.
Ik heb weleens het idee dat als ik vaker naar de huisarts zou zijn gegaan mijn kinderen bijvoorbeeld veel vaker 'officieel ziek' zouden zijn geweest. Ze zijn nu 3 en 1,5, en hebben nog nooit ergens medicijnen voor gehad, en ik vermoed dat dat voor een groot deel ook komt doordat ik het gewoon meestal afwacht.
Ik heb weleens het idee dat als ik vaker naar de huisarts zou zijn gegaan mijn kinderen bijvoorbeeld veel vaker 'officieel ziek' zouden zijn geweest. Ze zijn nu 3 en 1,5, en hebben nog nooit ergens medicijnen voor gehad, en ik vermoed dat dat voor een groot deel ook komt doordat ik het gewoon meestal afwacht.
woensdag 8 april 2009 om 09:38
Ik wacht het meestal een dag of 3,4 af en als ik het dan niet zie afnemen ga ik even langs de dokter....
Maar goed, mijn zoontje heeft ook werkelijk altijd echt 'iets' dus als ik een paar keer voor jan doedel kom dan snapt onze dokter dat heel goed....
Trouwens hier zeggen ze altijd door de telefoon:
Liever dat je voor niks komt dan dat je te laat bent en je kind onnodig pijn heeft.
Maar goed, mijn zoontje heeft ook werkelijk altijd echt 'iets' dus als ik een paar keer voor jan doedel kom dan snapt onze dokter dat heel goed....
Trouwens hier zeggen ze altijd door de telefoon:
Liever dat je voor niks komt dan dat je te laat bent en je kind onnodig pijn heeft.
woensdag 8 april 2009 om 09:40
Ik ben ook nooit vaak met kind naar de dokter geweest. Wel als het echt nodig was, maar een buikpijn kan ook weleens duiden op iets wat even niet lekker loopt op school ofzo. Ik ben zo'n 1.5 jaar terug met kind naar dokter gegaan en toen was het precies op de dag af 2 jaar geleden dat de dokter haar had gezien. Dus ik kijk meestal wel de kat uit de boom, maar krijg ik er een ander gevoel bij, dan belde ik ook wel direct hoor.
woensdag 8 april 2009 om 09:40
Ik ga niet snel naar de huisarts. Negen van de tien keer gaat het gewoon over en kan de huisarts er ook niets aan doen. Ik ga natuurlijk wel bij uitdrogingsverschijnselen of lang koorts die aanhoudt.
Mijn zoontje is nu bijna twee en we zijn voor hoge koorts, een schimmelinfectie (wees de cerche me op, want ik dacht aan luieruitslag), koortsstuip en ontstoken oortjes geweest. Hij had alle keren dus ook echt iets.
Mijn zoontje is nu bijna twee en we zijn voor hoge koorts, een schimmelinfectie (wees de cerche me op, want ik dacht aan luieruitslag), koortsstuip en ontstoken oortjes geweest. Hij had alle keren dus ook echt iets.
woensdag 8 april 2009 om 09:48
Ligt ook aan het kind.
Oudste en jongste kunnen het goed aangeven als er écht iets aan de hand is. Zo zei jongste als 2-jarige heel duidelijk dat ze oorontsteking had ('mijn oor doet pijn helemaal ín mijn hoofd') en met die twee zit ik eigenlijk alleen bij de dokter als er echt iets is.
Middelste heeft een belachelijk hoge pijngrens en is daarbij degene die het vaakst ongelukjes heeft, dus die heb ik wel eens onnodig laten checken op botbreuken e.d. (desondanks ook al eens met hem bij de tandarts gekomen voor een toevallige controle en er daar achtergekomen dat ie een enorme kaakontsteking had...).
Maar goed, met hem ga ik dus liever een keertje te vaak naar de dokter omdat het me niet zou verbazen als ie ooit eens ongemerkt met iets ernstigs blijft doorlopen, iets wat bij oudste en jongste niet snel zou gebeuren.
Oudste en jongste kunnen het goed aangeven als er écht iets aan de hand is. Zo zei jongste als 2-jarige heel duidelijk dat ze oorontsteking had ('mijn oor doet pijn helemaal ín mijn hoofd') en met die twee zit ik eigenlijk alleen bij de dokter als er echt iets is.
Middelste heeft een belachelijk hoge pijngrens en is daarbij degene die het vaakst ongelukjes heeft, dus die heb ik wel eens onnodig laten checken op botbreuken e.d. (desondanks ook al eens met hem bij de tandarts gekomen voor een toevallige controle en er daar achtergekomen dat ie een enorme kaakontsteking had...).
Maar goed, met hem ga ik dus liever een keertje te vaak naar de dokter omdat het me niet zou verbazen als ie ooit eens ongemerkt met iets ernstigs blijft doorlopen, iets wat bij oudste en jongste niet snel zou gebeuren.
woensdag 8 april 2009 om 09:49
woensdag 8 april 2009 om 09:51
Ik ga als ik het niet vertrouw of als het me te lang duurt. Ik heb er nog nooit voor niets gezeten eigenlijk, mijn gevoel werkt aardig wat dat betreft. Ik heb een paar maanden achterelkaar heel veel bij de huisarts gezeten met mijn dochter. Ze had allerlei vage klachten en was totaal zichzelf niet. Uiteindelijk bleek dat ze Pfeiffer had. Iedereen riep dat ze zo moe was van net naar school gaan maar ik had het idee dat er meer speelde, en dat klopte inderdaad.
Met mijn zoon ben ik ontzettend veel naar de huisarts geweest maar hij had ook iedere keer echt iets (benauwd, longontsteking, oorontsteking, oogontsteking, keelontsteking, amandelontsteking, eczeem, koortsstuip, bloedneuzen, krentenbaard).
Met mijn zoon ben ik ontzettend veel naar de huisarts geweest maar hij had ook iedere keer echt iets (benauwd, longontsteking, oorontsteking, oogontsteking, keelontsteking, amandelontsteking, eczeem, koortsstuip, bloedneuzen, krentenbaard).
woensdag 8 april 2009 om 09:55
quote:Eowynn_ schreef op 08 april 2009 @ 09:34:
Ik heb weleens het idee dat als ik vaker naar de huisarts zou zijn gegaan mijn kinderen bijvoorbeeld veel vaker 'officieel ziek' zouden zijn geweest. Ze zijn nu 3 en 1,5, en hebben nog nooit ergens medicijnen voor gehad, en ik vermoed dat dat voor een groot deel ook komt doordat ik het gewoon meestal afwacht.
Zo dacht ik ook altijd. En nog wel een beetje, af en toe. Al geef ik nu sneller toe om aan bezoekje aan de dokter te brengen. Ik dacht ook altijd van, een beetje ziek zijn hoort erbij etc en het gaat vanzelf wel over. Maar deze winter had ik zelf een oorontsteking en ik wist niet meer waar ik het zoeken moest van de pijn. En kindjes (die van mij zeker, de oudste heeft al veel meegemaakt) kunnen héél hard zijn voor zichzelf. En meestel gaat het overdag ook goed, veel afleiding. Maar de nachten...
Maar goed, wat ik probeer te zeggen. Eens bezoekje aan de dokter kan geen kwaad. Onderschat de pijn van je kindjes niet. En als je ze kan helpen door een kuur of iets dergelijks te geven? Wie ben jij dan om zelf voor doktertje te spelen en te beslissen dat je kindje zelf door die pijn heen moet omdat het vanzelf wel een keer over gaat? Er bestaan middelen om ze te helpen...
Ik heb weleens het idee dat als ik vaker naar de huisarts zou zijn gegaan mijn kinderen bijvoorbeeld veel vaker 'officieel ziek' zouden zijn geweest. Ze zijn nu 3 en 1,5, en hebben nog nooit ergens medicijnen voor gehad, en ik vermoed dat dat voor een groot deel ook komt doordat ik het gewoon meestal afwacht.
Zo dacht ik ook altijd. En nog wel een beetje, af en toe. Al geef ik nu sneller toe om aan bezoekje aan de dokter te brengen. Ik dacht ook altijd van, een beetje ziek zijn hoort erbij etc en het gaat vanzelf wel over. Maar deze winter had ik zelf een oorontsteking en ik wist niet meer waar ik het zoeken moest van de pijn. En kindjes (die van mij zeker, de oudste heeft al veel meegemaakt) kunnen héél hard zijn voor zichzelf. En meestel gaat het overdag ook goed, veel afleiding. Maar de nachten...
Maar goed, wat ik probeer te zeggen. Eens bezoekje aan de dokter kan geen kwaad. Onderschat de pijn van je kindjes niet. En als je ze kan helpen door een kuur of iets dergelijks te geven? Wie ben jij dan om zelf voor doktertje te spelen en te beslissen dat je kindje zelf door die pijn heen moet omdat het vanzelf wel een keer over gaat? Er bestaan middelen om ze te helpen...
woensdag 8 april 2009 om 09:56
Ik ben trouwens ook weleens voor 'niets' geweest, een keer laten controleren op hersenschudding na heel hard vallen, een keer laten controleren op ooronsteking die er niet bleek te zijn. Bij twijfel bel ik altijd eerst even, overleg met de assistent en dan besluit ik om al dan niet te gaan.
Ik geloof niet zo in dat oermoeder gevoel, want als ik naar mijn gevoel zou luisteren zou ik véél vaker bij de dokter hebben gezeten
Ik geloof niet zo in dat oermoeder gevoel, want als ik naar mijn gevoel zou luisteren zou ik véél vaker bij de dokter hebben gezeten
woensdag 8 april 2009 om 09:58
Apenregen, als het nodig is ga ik wel, maar als er geen echt duidelijke tekenen zijn van ziek zijn ga ik niet. Zoon was een aantal dagen een beetje hangerig, had niet écht koorts, gaf een enkele keer over. Was niet echt ziek, maar ook niet helemaal zichzelf. Bleek achteraf een lichte oorontsteking te zijn die alweer over was. Tja, lullig, maar met zulke verschijnselen ga ik niet naar de dokter. Hij was gewoon actief, sliep redelijk, at en dronk goed genoeg, zal alleen niet zo lekker in zijn vel. Kan gebeuren, kunnen ook tandjes zijn, of wat slaapgebrek of iets anders.
woensdag 8 april 2009 om 09:59
En kindjes zijn sneller uitgedroogd dan je denkt. Afgelopen winter had zoon van bijna vier een keelonsteking. Plots waren zijn luiers snachts droog (en ik maar denken dat hij het eindelijk door had niet te plassen snachts). Na de 'gebruikelijke' drie dagen koorts zijn we naar de huisarts gegaan en die heeft hem onmiddelijk doorgestuurd naar het ziekenhuis. Hij heeft daar toen vier dagen moeten liggen om bij te komen van uitdroging. En ik, noem me maar ontaard, had dat dus echt niet in de gaten dat hij al uitgedroogd was.
woensdag 8 april 2009 om 10:01
woensdag 8 april 2009 om 10:03
Ja Eowynn, ik begrijp je ook wel hoor. Maar het goed inschatten is soms niet makkelijk. En ik merk soms ook wel in mijn omgeving, als ik vertel dat ik weer bij de dokter ben geweest, dat er op wordt gereageeerd met die van mij hebben nooit wat. En een beetje de houding van, de kostbare tijd van de dokter mag je niet in beslag nemen voor een onbenullig klachtje voor je kind.
En zo blijft het dus altijd schipperen tussen je gevoel en je verstand.
En zo blijft het dus altijd schipperen tussen je gevoel en je verstand.
woensdag 8 april 2009 om 10:05
woensdag 8 april 2009 om 10:07
Ik vind dat inschatten vaak wél moeilijk. Ik heb al snel de neiging om te gaan, vooral omdat dat er door de artsen van mijn kinderen ingeramd is Zoon heeft lang in het ziekenhuis gelegen en we waren gewaarschuwd dat hij weleens een zwaar eerste jaar/eerste twee jaren zou kunnen krijgen. Dan ben je toch iets meer op je hoede. Heb de eerste tijd vooral doorgebracht met wachten tot het zou komen
woensdag 8 april 2009 om 10:08
quote:Eowynn_ schreef op 08 april 2009 @ 09:59:
En ik vraag me weleens af hoe het komt dat sommige moeders áltijd met medicijnen van de huisarts komen. Er zijn er denk ik genoeg die gewoon graag een pilletje of zalfje willen voor iets omdat dat geruststellend is.
Ik pak weer een quoate van jou als je het niet erg vind, maar denk je echt dat artsen zomaar iets meegeven? Om de ouders gerust te stellen?
Ik geloof niet dat onze arts dat zou doen. Ik heb heilig vertrouwen in haar. En die keer dat mijn man dus voor niets is geweest, heeft ze ook goed uitgelegd waarom er niets aan de hand was en geen zalfje of poedertje nodig was en dat het vanzelf zou genezen dit keer.
En ik vraag me weleens af hoe het komt dat sommige moeders áltijd met medicijnen van de huisarts komen. Er zijn er denk ik genoeg die gewoon graag een pilletje of zalfje willen voor iets omdat dat geruststellend is.
Ik pak weer een quoate van jou als je het niet erg vind, maar denk je echt dat artsen zomaar iets meegeven? Om de ouders gerust te stellen?
Ik geloof niet dat onze arts dat zou doen. Ik heb heilig vertrouwen in haar. En die keer dat mijn man dus voor niets is geweest, heeft ze ook goed uitgelegd waarom er niets aan de hand was en geen zalfje of poedertje nodig was en dat het vanzelf zou genezen dit keer.
woensdag 8 april 2009 om 10:08
