
Net een week op school en gepest
vrijdag 6 februari 2009 om 12:12
Gaddamme..
Zoonlief gaat sinds een week nu naar school (feitelijk is dit zelfs zijn 2e week nu). We waren aanvankelijk helemaal blij dat hij bij zijn beste vriendje in de groep kwam (kent hij nog van het kinderdagverblijf en ook speelden ze geregeld bij elkaar thuis). Ook een ander jongetje van ditzelfde kinderdagverblijf waar hij altijd goed mee kon zat al in deze groep.
Alles leek dus koek en ei...
Wat schetst dus nu ook mijn verbazing?? Hij komt nu vrijwel dagelijks thuis met verhalen over deze 2 jongetjes (m.n. over zijn - voorheen - beste vriendje). Zij zouden hem pesten (in de zandbak gooien, aan zijn jas trekken, hem tegen de muur drukken) en ook in de groep deden ze niet lief (hij mag niet meespelen met ze).
Ik had hem gezegd dat mochten er zulke dingen zijn, dat hij het dan tegen de juf moest zeggen. Hij zegt dat hij dit ook heeft gedaan, maar dat juf er niets van zegt.
Inmiddels heb ik juf hier dus op gewezen en gevraagd of ze hier wat meer op wil letten. Ze zei dit te zullen doen.
Maar ondertussen gaan de verhalen over het pesten door. Naar nu blijkt is het dus m.n. zijn voormalig beste vriendje die steeds zo vervelend doet.
Ik heb zoonlief al geadviseerd om dit jongetje dan maar wat met rust te laten en dat hij gewoon lekker met andere kindjes moet gaan spelen.
Ik merk dat ik hier moeite mee heb. Het zal ongetwijfeld bij de beruchte schoolperikelen horen en ik snap ook dat hij hier zelf een weg in zal moeten vinden, maar ik vind het rot om mee te maken/te horen.
Iemand herkenning/tips?
Zoonlief gaat sinds een week nu naar school (feitelijk is dit zelfs zijn 2e week nu). We waren aanvankelijk helemaal blij dat hij bij zijn beste vriendje in de groep kwam (kent hij nog van het kinderdagverblijf en ook speelden ze geregeld bij elkaar thuis). Ook een ander jongetje van ditzelfde kinderdagverblijf waar hij altijd goed mee kon zat al in deze groep.
Alles leek dus koek en ei...
Wat schetst dus nu ook mijn verbazing?? Hij komt nu vrijwel dagelijks thuis met verhalen over deze 2 jongetjes (m.n. over zijn - voorheen - beste vriendje). Zij zouden hem pesten (in de zandbak gooien, aan zijn jas trekken, hem tegen de muur drukken) en ook in de groep deden ze niet lief (hij mag niet meespelen met ze).
Ik had hem gezegd dat mochten er zulke dingen zijn, dat hij het dan tegen de juf moest zeggen. Hij zegt dat hij dit ook heeft gedaan, maar dat juf er niets van zegt.
Inmiddels heb ik juf hier dus op gewezen en gevraagd of ze hier wat meer op wil letten. Ze zei dit te zullen doen.
Maar ondertussen gaan de verhalen over het pesten door. Naar nu blijkt is het dus m.n. zijn voormalig beste vriendje die steeds zo vervelend doet.
Ik heb zoonlief al geadviseerd om dit jongetje dan maar wat met rust te laten en dat hij gewoon lekker met andere kindjes moet gaan spelen.
Ik merk dat ik hier moeite mee heb. Het zal ongetwijfeld bij de beruchte schoolperikelen horen en ik snap ook dat hij hier zelf een weg in zal moeten vinden, maar ik vind het rot om mee te maken/te horen.
Iemand herkenning/tips?
vrijdag 6 februari 2009 om 12:15
met de juf een gesprek aanvragen, en heel precies voorbeelden verzamelen van ongewenst gedrag.
Stap NOOIT naar de ouders van het andere kind. Speel het altijd via juf. Zorg dat het geen welles-nietes wordt, en vraag je kind om eerlijk te zijn: doet hij weleens gemeen? Of zijn het echt alleen die anderen?
Stap NOOIT naar de ouders van het andere kind. Speel het altijd via juf. Zorg dat het geen welles-nietes wordt, en vraag je kind om eerlijk te zijn: doet hij weleens gemeen? Of zijn het echt alleen die anderen?
vrijdag 6 februari 2009 om 13:00
Zeg tegen je zoontje dat hij juist niet dat andere jongetje uit de weg moet gaan, maar tegen hem moet zeggen dat ie het niet leuk vind, en desnoods het jongetje terug moet pakken als ie iets doet.
Zo leer je je zoontje voor zichzelf opkomen, en dat zal meer efect heben dan naar de juf gaan of wegvluchten. Vechtende kindjes zullen wel al snel aandacht van de juf hebben, wardoor ze wel e.e.a moet uitzoeken. Leer je zoon nu om voor zichzelf op te komen, anders loop je de kans dat ie de komende jaren pestslachtoffer wordt.
Zo leer je je zoontje voor zichzelf opkomen, en dat zal meer efect heben dan naar de juf gaan of wegvluchten. Vechtende kindjes zullen wel al snel aandacht van de juf hebben, wardoor ze wel e.e.a moet uitzoeken. Leer je zoon nu om voor zichzelf op te komen, anders loop je de kans dat ie de komende jaren pestslachtoffer wordt.
vrijdag 6 februari 2009 om 13:05
Herkenning bij het rotgevoel dat je er over hebt. Dat heb ik ook gehad toen ik bijvoorbeeld op 1 dag hoorde dat mijn zoon (sinds augustus op school) niet op een partijtje mocht komen van wat hij zijn vriend noemt, een andere vriend had gezegd dat hij een rare stem had, en mijn zoon vertelde dat de kinderen weleens: 1, 2, 3, ohooh zeiden als hij iets deed wat niet goed was. Dagen later hoorde ik overigens, dat dat jochie helemaal geen partijtje gegeven had! En het jochie dat zei dat hij een rare stem had is nog steeds zijn beste vriend.
Waar ik mee wil zeggen dat je goed op moet letten of alles wel 100% klopt wat je zoon zegt. Ik ben ook wel benieuwd of hij er zelf heel erg mee zit, of dat jij je er misschien rottiger onder voelt dan hijzelf. Probeer in ieder geval jouw rotgevoel niet op hem over te brengen. Misschien moet hij gewoon zijn plek in de groep nog vinden en dat lukt het beste als hij zich geen slachtoffer voelt.
Maar nogmaals, jouw gevoel snap ik, ik moest er zelf zelfs van huilen 's avonds in mijn bedje... En ik vroeg me ook af hoe dat nou moest als ik in groep 1 me alles al zo aantrok. Dan worden het nog zware jaren de komende tijd dat mijn kind op school zit .
Waarschijnlijk komt het allemaal echt wel goed als je zoon zijn plekje gevonden heeft in de klas.
Waar ik mee wil zeggen dat je goed op moet letten of alles wel 100% klopt wat je zoon zegt. Ik ben ook wel benieuwd of hij er zelf heel erg mee zit, of dat jij je er misschien rottiger onder voelt dan hijzelf. Probeer in ieder geval jouw rotgevoel niet op hem over te brengen. Misschien moet hij gewoon zijn plek in de groep nog vinden en dat lukt het beste als hij zich geen slachtoffer voelt.
Maar nogmaals, jouw gevoel snap ik, ik moest er zelf zelfs van huilen 's avonds in mijn bedje... En ik vroeg me ook af hoe dat nou moest als ik in groep 1 me alles al zo aantrok. Dan worden het nog zware jaren de komende tijd dat mijn kind op school zit .
Waarschijnlijk komt het allemaal echt wel goed als je zoon zijn plekje gevonden heeft in de klas.
vrijdag 6 februari 2009 om 13:18
Ik denk ook dat hij zijn plekje in de groep nog moet vinden. Misschien die andere vriendjes ook nog steeds.
Als het echt waar is geeft het te denken over de sfeer in de groep (soort pikorde).
Maar goed, hij doet een heleboel indrukken op, en het kan best zijn dat hij nog niet goed kan verwoorden dat die indrukken mogelijk andere kinderen dan hemzelf betreffen.
Nog maar eens een gesprek met de juf, waarin je aangeeft dat zoon zegt dat zij niets doet. Zoon vertellen dat hij altijd bij de juf moet gaan zeggen als hij het zelf niet op kan lossen, en inderdaad maar vertellen dat terugvechtende kindjes veel minder lastig gevallen worden dan kindjes die het over zich heen laten komen.
Als het echt waar is geeft het te denken over de sfeer in de groep (soort pikorde).
Maar goed, hij doet een heleboel indrukken op, en het kan best zijn dat hij nog niet goed kan verwoorden dat die indrukken mogelijk andere kinderen dan hemzelf betreffen.
Nog maar eens een gesprek met de juf, waarin je aangeeft dat zoon zegt dat zij niets doet. Zoon vertellen dat hij altijd bij de juf moet gaan zeggen als hij het zelf niet op kan lossen, en inderdaad maar vertellen dat terugvechtende kindjes veel minder lastig gevallen worden dan kindjes die het over zich heen laten komen.
vrijdag 6 februari 2009 om 13:31

vrijdag 6 februari 2009 om 13:32
quote:return_of_kreng schreef op 06 februari 2009 @ 13:00:
Zeg tegen je zoontje dat hij juist niet dat andere jongetje uit de weg moet gaan, maar tegen hem moet zeggen dat ie het niet leuk vind, en desnoods het jongetje terug moet pakken als ie iets doet.
Zo leer je je zoontje voor zichzelf opkomen, en dat zal meer efect heben dan naar de juf gaan of wegvluchten. Vechtende kindjes zullen wel al snel aandacht van de juf hebben, wardoor ze wel e.e.a moet uitzoeken. Leer je zoon nu om voor zichzelf op te komen, anders loop je de kans dat ie de komende jaren pestslachtoffer wordt.
Niet politiek correct, maar wel een hele goede tip.
Leer je zoon van zich af bijten. School is een jungle, waar vaak het recht van de sterkste geldt.
Ik ben soms zo ontzettend blij dat ik er niet meer naar toe hoef.
Zeg tegen je zoontje dat hij juist niet dat andere jongetje uit de weg moet gaan, maar tegen hem moet zeggen dat ie het niet leuk vind, en desnoods het jongetje terug moet pakken als ie iets doet.
Zo leer je je zoontje voor zichzelf opkomen, en dat zal meer efect heben dan naar de juf gaan of wegvluchten. Vechtende kindjes zullen wel al snel aandacht van de juf hebben, wardoor ze wel e.e.a moet uitzoeken. Leer je zoon nu om voor zichzelf op te komen, anders loop je de kans dat ie de komende jaren pestslachtoffer wordt.
Niet politiek correct, maar wel een hele goede tip.
Leer je zoon van zich af bijten. School is een jungle, waar vaak het recht van de sterkste geldt.
Ik ben soms zo ontzettend blij dat ik er niet meer naar toe hoef.
vrijdag 6 februari 2009 om 13:34
quote:RosieRo schreef op 06 februari 2009 @ 12:15:
met de juf een gesprek aanvragen, en heel precies voorbeelden verzamelen van ongewenst gedrag.
Stap NOOIT naar de ouders van het andere kind. Speel het altijd via juf. Zorg dat het geen welles-nietes wordt, en vraag je kind om eerlijk te zijn: doet hij weleens gemeen? Of zijn het echt alleen die anderen?
met de juf een gesprek aanvragen, en heel precies voorbeelden verzamelen van ongewenst gedrag.
Stap NOOIT naar de ouders van het andere kind. Speel het altijd via juf. Zorg dat het geen welles-nietes wordt, en vraag je kind om eerlijk te zijn: doet hij weleens gemeen? Of zijn het echt alleen die anderen?
vrijdag 6 februari 2009 om 13:34
quote:tjelsy schreef op 06 februari 2009 @ 13:31:
mijn ervaring is dat de ouders van dat jongetjes bellen meer opleverd. De ouders weten waarschijnlijk van niets. Echt......... pak de telefoon en vertel wat er nu gaande is. De ouders zullen waarschijnlijk zelf ook schrikken en zoonlief zeker aanpakken.
zou ik echt nooit doen. Ouders voelen zich negen van de 10 keer enorm in het defensief gedrongen en je krijgt welles-nietes verhalen. Het verhaal van jouw kind tegen dat van hun kind. Of ze bagatelliseren het.'kinderen kibbelen nou eenmaal'
een goede juf neemt contact op met de ouders van de 'pester' en dat komt beter over.
Je trekt het helemaal in het persoonlijke en iets naars over andermans kind zeggen, oeioei..
bij ons op school wordt dit ook echt afgeredan, desnoods organiseert de school ihkv het pestprotocol op school een ontmoeting tussen ouders.
informeer trouwens eens of de school zo'n protocol heeft?
mijn ervaring is dat de ouders van dat jongetjes bellen meer opleverd. De ouders weten waarschijnlijk van niets. Echt......... pak de telefoon en vertel wat er nu gaande is. De ouders zullen waarschijnlijk zelf ook schrikken en zoonlief zeker aanpakken.
zou ik echt nooit doen. Ouders voelen zich negen van de 10 keer enorm in het defensief gedrongen en je krijgt welles-nietes verhalen. Het verhaal van jouw kind tegen dat van hun kind. Of ze bagatelliseren het.'kinderen kibbelen nou eenmaal'
een goede juf neemt contact op met de ouders van de 'pester' en dat komt beter over.
Je trekt het helemaal in het persoonlijke en iets naars over andermans kind zeggen, oeioei..
bij ons op school wordt dit ook echt afgeredan, desnoods organiseert de school ihkv het pestprotocol op school een ontmoeting tussen ouders.
informeer trouwens eens of de school zo'n protocol heeft?
vrijdag 6 februari 2009 om 13:37
bij mij ging het juist perfect. Het ligt er wel aan hoe je het brengt natuurlijk. Geen aanvallende woorden, nergens voor nodig, de ouders weten waarschijnlijk van niks. Zeg maar gewoon wat je van je zoon hoort en dat je er heel erg mee zit (en je zoon ook).
Wel leuk zeg: zulke totaal tegenovergestelde reacties waarbij beide mogelijkheden goed kunnen zijn. Maar belangrijkste is Hoe je het brengt.
Wel leuk zeg: zulke totaal tegenovergestelde reacties waarbij beide mogelijkheden goed kunnen zijn. Maar belangrijkste is Hoe je het brengt.
vrijdag 6 februari 2009 om 13:47
Ik denk eerlijk gezegd dat je er een beetje te zwaar aan tilt; zeker omdat je al meteen over pesten begint. Hij zit net een week op school!
Hij moet z'n plekje nog vinden en het zou natuurlijk heel goed kunnen dat hij heel erg naar die 2 jochies trekt, omdat die 'veilig' zijn voor hem omdat hij ze al kent.
Als ze geen zin hebben om met hem te spelen, gaat het bij kleuters meestal niet zo subtiel.
Toen dochter naar school ging kende ze 1 meisje in de klas. Daar wilde ze de 3e dag weer naast gaan zitten in de kring; andere meisje geeft haar een duw en roept "ik wil niet altijd naast jou zitten".
Dochter heel beteuterd kijken; lipje naar beneden.
Ik heb haar toen uitgelegd dat zij wel iets kan willen, maar als een ander kindje dat niet wil, dat het dan ophoudt.
Ik denk dat je je zoontje er meer baat bij heeft als je samen met hem kijkt hoe het in elkaar zit en wat hij zelf kan doen; dan dat je hem nu al een etiket gaat opplakken van het zielige mannetje dat gepest wordt.
Hij moet z'n plekje nog vinden en het zou natuurlijk heel goed kunnen dat hij heel erg naar die 2 jochies trekt, omdat die 'veilig' zijn voor hem omdat hij ze al kent.
Als ze geen zin hebben om met hem te spelen, gaat het bij kleuters meestal niet zo subtiel.
Toen dochter naar school ging kende ze 1 meisje in de klas. Daar wilde ze de 3e dag weer naast gaan zitten in de kring; andere meisje geeft haar een duw en roept "ik wil niet altijd naast jou zitten".
Dochter heel beteuterd kijken; lipje naar beneden.
Ik heb haar toen uitgelegd dat zij wel iets kan willen, maar als een ander kindje dat niet wil, dat het dan ophoudt.
Ik denk dat je je zoontje er meer baat bij heeft als je samen met hem kijkt hoe het in elkaar zit en wat hij zelf kan doen; dan dat je hem nu al een etiket gaat opplakken van het zielige mannetje dat gepest wordt.
vrijdag 6 februari 2009 om 13:50
Dank voor al jullie reacties.
Ik probeer ook om zoonlief zo min mogelijk iets te laten merken van de gevoelens die dit bij MIJ oproept. Dus dat ik hem geen 'slachtoffer-gevoel' aanpraat, als het ware. Ik vraag er op gezette tijden naar, niet altijd en luister dan, geef advies en laat het vervolgens rusten (maar ondertussen maalt het wel steeds door mijn eigen hoofd).
Ik heb hem dus het advies gegeven om dat pestende 'vriendje' maar een beetje met rust te laten en op zoek te gaan naar andere leuke kindjes.
Daarnaast heb ik óók gezegd dat mocht dit vervelende gedrag van X weer voorkomen, dat hij dan eerst naar de juf moet gaan om het haar te vertellen. En wanneer het dan niet ophoudt, dat hij dan best terug mag pesten. Maarrrr...hij mag pas pesten als X er alsmaar mee door blijft gaan. Nooit als eerste gaan slaan, schoppen of wat dan ook.
Ik vind dat nl. ook. Hij hoeft echt niet te accepteren dat hij gepest wordt. Dan mag hij gerust iets terug doen.
Ik vraag hem ook geregeld hoe hij zich zelf gedraagt. Hij zegt dat hij niets verkeerd doet. Uiteraard ben ik er niet bij. Vandaar ook dat ik de juf hiervan op de hoogte heb gesteld. Zij kan het allemaal beter beoordelen dan ik natuurlijk.
Ik heb gelukkig wel de indruk dat zoonlief het zich niet ál te zeer aantrekt. Het is godzijdank niet zo dat hij hierdoor bijv. niet meer met plezier naar school gaat.
Maar ik geloof wel degelijk dat dit speelt (geen fantasie dus van hem). Hij vertelt het geregeld en ook aan anderen (oma's). Ook zag ik bijv. zelf vanochtend hoe het bewuste 'vriendje' inderdaad mjin zoon niet mee liet kijken in een boekje.
Rotjong...
Ik probeer ook om zoonlief zo min mogelijk iets te laten merken van de gevoelens die dit bij MIJ oproept. Dus dat ik hem geen 'slachtoffer-gevoel' aanpraat, als het ware. Ik vraag er op gezette tijden naar, niet altijd en luister dan, geef advies en laat het vervolgens rusten (maar ondertussen maalt het wel steeds door mijn eigen hoofd).
Ik heb hem dus het advies gegeven om dat pestende 'vriendje' maar een beetje met rust te laten en op zoek te gaan naar andere leuke kindjes.
Daarnaast heb ik óók gezegd dat mocht dit vervelende gedrag van X weer voorkomen, dat hij dan eerst naar de juf moet gaan om het haar te vertellen. En wanneer het dan niet ophoudt, dat hij dan best terug mag pesten. Maarrrr...hij mag pas pesten als X er alsmaar mee door blijft gaan. Nooit als eerste gaan slaan, schoppen of wat dan ook.
Ik vind dat nl. ook. Hij hoeft echt niet te accepteren dat hij gepest wordt. Dan mag hij gerust iets terug doen.
Ik vraag hem ook geregeld hoe hij zich zelf gedraagt. Hij zegt dat hij niets verkeerd doet. Uiteraard ben ik er niet bij. Vandaar ook dat ik de juf hiervan op de hoogte heb gesteld. Zij kan het allemaal beter beoordelen dan ik natuurlijk.
Ik heb gelukkig wel de indruk dat zoonlief het zich niet ál te zeer aantrekt. Het is godzijdank niet zo dat hij hierdoor bijv. niet meer met plezier naar school gaat.
Maar ik geloof wel degelijk dat dit speelt (geen fantasie dus van hem). Hij vertelt het geregeld en ook aan anderen (oma's). Ook zag ik bijv. zelf vanochtend hoe het bewuste 'vriendje' inderdaad mjin zoon niet mee liet kijken in een boekje.
Rotjong...

vrijdag 6 februari 2009 om 13:51
vrijdag 6 februari 2009 om 13:52
quote:yayaatje schreef op 06 februari 2009 @ 13:50:
Dank voor al jullie reacties.
Ik probeer ook om zoonlief zo min mogelijk iets te laten merken van de gevoelens die dit bij MIJ oproept. Dus dat ik hem geen 'slachtoffer-gevoel' aanpraat, als het ware. Ik vraag er op gezette tijden naar, niet altijd en luister dan, geef advies en laat het vervolgens rusten (maar ondertussen maalt het wel steeds door mijn eigen hoofd).
Ik heb hem dus het advies gegeven om dat pestende 'vriendje' maar een beetje met rust te laten en op zoek te gaan naar andere leuke kindjes.
Daarnaast heb ik óók gezegd dat mocht dit vervelende gedrag van X weer voorkomen, dat hij dan eerst naar de juf moet gaan om het haar te vertellen. En wanneer het dan niet ophoudt, dat hij dan best terug mag pesten. Maarrrr...hij mag pas pesten als X er alsmaar mee door blijft gaan. Nooit als eerste gaan slaan, schoppen of wat dan ook.
Ik vind dat nl. ook. Hij hoeft echt niet te accepteren dat hij gepest wordt. Dan mag hij gerust iets terug doen.
Ik vraag hem ook geregeld hoe hij zich zelf gedraagt. Hij zegt dat hij niets verkeerd doet. Uiteraard ben ik er niet bij. Vandaar ook dat ik de juf hiervan op de hoogte heb gesteld. Zij kan het allemaal beter beoordelen dan ik natuurlijk.
Ik heb gelukkig wel de indruk dat zoonlief het zich niet ál te zeer aantrekt. Het is godzijdank niet zo dat hij hierdoor bijv. niet meer met plezier naar school gaat.
Maar ik geloof wel degelijk dat dit speelt (geen fantasie dus van hem). Hij vertelt het geregeld en ook aan anderen (oma's). Ook zag ik bijv. zelf vanochtend hoe het bewuste 'vriendje' inderdaad mjin zoon niet mee liet kijken in een boekje.
Rotjong...;)tja, je KAN zo'n etter dan wel he? bij mijn oudste in de klas zit ook een intens vals meiske, brrr..
Dank voor al jullie reacties.
Ik probeer ook om zoonlief zo min mogelijk iets te laten merken van de gevoelens die dit bij MIJ oproept. Dus dat ik hem geen 'slachtoffer-gevoel' aanpraat, als het ware. Ik vraag er op gezette tijden naar, niet altijd en luister dan, geef advies en laat het vervolgens rusten (maar ondertussen maalt het wel steeds door mijn eigen hoofd).
Ik heb hem dus het advies gegeven om dat pestende 'vriendje' maar een beetje met rust te laten en op zoek te gaan naar andere leuke kindjes.
Daarnaast heb ik óók gezegd dat mocht dit vervelende gedrag van X weer voorkomen, dat hij dan eerst naar de juf moet gaan om het haar te vertellen. En wanneer het dan niet ophoudt, dat hij dan best terug mag pesten. Maarrrr...hij mag pas pesten als X er alsmaar mee door blijft gaan. Nooit als eerste gaan slaan, schoppen of wat dan ook.
Ik vind dat nl. ook. Hij hoeft echt niet te accepteren dat hij gepest wordt. Dan mag hij gerust iets terug doen.
Ik vraag hem ook geregeld hoe hij zich zelf gedraagt. Hij zegt dat hij niets verkeerd doet. Uiteraard ben ik er niet bij. Vandaar ook dat ik de juf hiervan op de hoogte heb gesteld. Zij kan het allemaal beter beoordelen dan ik natuurlijk.
Ik heb gelukkig wel de indruk dat zoonlief het zich niet ál te zeer aantrekt. Het is godzijdank niet zo dat hij hierdoor bijv. niet meer met plezier naar school gaat.
Maar ik geloof wel degelijk dat dit speelt (geen fantasie dus van hem). Hij vertelt het geregeld en ook aan anderen (oma's). Ook zag ik bijv. zelf vanochtend hoe het bewuste 'vriendje' inderdaad mjin zoon niet mee liet kijken in een boekje.
Rotjong...;)tja, je KAN zo'n etter dan wel he? bij mijn oudste in de klas zit ook een intens vals meiske, brrr..
vrijdag 6 februari 2009 om 13:55
Pauline65,
Misschien heb je gelijk, hoor en trek ik er inderdaad te zwaar aan.
Ik merk alleen dat het me erg aan het hart gaat als ik mijn zoontje uit school terugkrijg met een schram over zijn neus en als ik vraag hoe hij daaraan komt, dat ik dan te horen krijg dat ze hem in de zandbak hebben geduwd en aan zijn jas hebben lopen trekken.
Ik snap best dat kinderen onderling (helemaal op deze leeftijd) allesbehalve subtiel zijn naar elkaar en dat het er soms niet al te aardig aan toegaat onder de kinderen onderling.
Ik probeer juist te voorkomen dat ik hem een etiket opplak en hem laat merken dat ik hem 'zielig' vind. Probeer ook om er juist niet teveel over te praten (zeg dit ook tegen de oma's). De moeder van dit pestende vriendje is een vriendin van mij. Ik heb haar er wel over verteld. Ze pakte het prima op en zei dat ze het haar zoontje zou vragen. Uiteindelijk vergat ze dit. Ik heb haar toen ook geadviseerd het maar te laten rusten. Want soms is het juist zo dat hoe meer aandacht je eraan schenkt, hoe interessanter het wordt...
Misschien heb je gelijk, hoor en trek ik er inderdaad te zwaar aan.
Ik merk alleen dat het me erg aan het hart gaat als ik mijn zoontje uit school terugkrijg met een schram over zijn neus en als ik vraag hoe hij daaraan komt, dat ik dan te horen krijg dat ze hem in de zandbak hebben geduwd en aan zijn jas hebben lopen trekken.
Ik snap best dat kinderen onderling (helemaal op deze leeftijd) allesbehalve subtiel zijn naar elkaar en dat het er soms niet al te aardig aan toegaat onder de kinderen onderling.
Ik probeer juist te voorkomen dat ik hem een etiket opplak en hem laat merken dat ik hem 'zielig' vind. Probeer ook om er juist niet teveel over te praten (zeg dit ook tegen de oma's). De moeder van dit pestende vriendje is een vriendin van mij. Ik heb haar er wel over verteld. Ze pakte het prima op en zei dat ze het haar zoontje zou vragen. Uiteindelijk vergat ze dit. Ik heb haar toen ook geadviseerd het maar te laten rusten. Want soms is het juist zo dat hoe meer aandacht je eraan schenkt, hoe interessanter het wordt...
vrijdag 6 februari 2009 om 13:58
Als volwassene vind je ook niet idereen aardig en verandert dat nog wel eens. Bij kinderen is dat niet heel anders, alleen zijn die wat minder subtiel en beleefd in het laten merken dat ze een ander kindje niet leuk vinden.
Andere vriendjes zoeken lijkt me dan een goede tip.
Ouders bellen zou ik niet zo snel doen. Kans is groot dat je een "dat doet mijn kind niet"-reactie krijgt. Of kind krijgt op zijn kop en is boos op jouw kind, omdat ie door zijn "geklik"straf heeft gekregen.
Andere vriendjes zoeken lijkt me dan een goede tip.
Ouders bellen zou ik niet zo snel doen. Kans is groot dat je een "dat doet mijn kind niet"-reactie krijgt. Of kind krijgt op zijn kop en is boos op jouw kind, omdat ie door zijn "geklik"straf heeft gekregen.
vrijdag 6 februari 2009 om 14:07
quote:return_of_kreng schreef op 06 februari 2009 @ 13:58:
Als volwassene vind je ook niet idereen aardig en verandert dat nog wel eens. Bij kinderen is dat niet heel anders, alleen zijn die wat minder subtiel en beleefd in het laten merken dat ze een ander kindje niet leuk vinden.
Andere vriendjes zoeken lijkt me dan een goede tip.
Ouders bellen zou ik niet zo snel doen. Kans is groot dat je een "dat doet mijn kind niet"-reactie krijgt. Of kind krijgt op zijn kop en is boos op jouw kind, omdat ie door zijn "geklik"straf heeft gekregen.
Dat laatste hangt er dan weer vanaf hoe de ouders van dat kindje het zeggen. Kinderen van deze leeftijd vragen daar nog niet over door, hoe hun ouders dat weten. Dat ze het weten en hem zeggen dat hij zich niet zo mag gedragen zou afdoende kunnen zijn.
En ik zou het zelf heel serieus nemen als een ouder mij zou aanspreken met de mededeling dat mijn dochter niet lief doet tegen zijn of haar kind. Ik zou daar zeker met haar over praten, vragen waarom en dan uitleggen waarom je een ander kind niet zo behandelt.
Da's het voordeel van groep 1, dan is het allemaal nog aardig te overzien en nemen kinderen hun ouders vaak nog vrij serieus .
Maar vervelend Yayaatje, ik kan me voorstellen dat je er mee rondloopt. Wat je kunt doen is andere kinderen uit zijn klas die leuk lijken, uitnodigen 's te komen spelen met hun ouders op de koffie of zo. Dan maak je zijn sociale vangnet wat groter binnen de klas en doen jullie beiden misschien nog leuke contacten op .
Als volwassene vind je ook niet idereen aardig en verandert dat nog wel eens. Bij kinderen is dat niet heel anders, alleen zijn die wat minder subtiel en beleefd in het laten merken dat ze een ander kindje niet leuk vinden.
Andere vriendjes zoeken lijkt me dan een goede tip.
Ouders bellen zou ik niet zo snel doen. Kans is groot dat je een "dat doet mijn kind niet"-reactie krijgt. Of kind krijgt op zijn kop en is boos op jouw kind, omdat ie door zijn "geklik"straf heeft gekregen.
Dat laatste hangt er dan weer vanaf hoe de ouders van dat kindje het zeggen. Kinderen van deze leeftijd vragen daar nog niet over door, hoe hun ouders dat weten. Dat ze het weten en hem zeggen dat hij zich niet zo mag gedragen zou afdoende kunnen zijn.
En ik zou het zelf heel serieus nemen als een ouder mij zou aanspreken met de mededeling dat mijn dochter niet lief doet tegen zijn of haar kind. Ik zou daar zeker met haar over praten, vragen waarom en dan uitleggen waarom je een ander kind niet zo behandelt.
Da's het voordeel van groep 1, dan is het allemaal nog aardig te overzien en nemen kinderen hun ouders vaak nog vrij serieus .
Maar vervelend Yayaatje, ik kan me voorstellen dat je er mee rondloopt. Wat je kunt doen is andere kinderen uit zijn klas die leuk lijken, uitnodigen 's te komen spelen met hun ouders op de koffie of zo. Dan maak je zijn sociale vangnet wat groter binnen de klas en doen jullie beiden misschien nog leuke contacten op .
vrijdag 6 februari 2009 om 14:07
Ik snap wel dat je wurgneigingen krijgt als je ziet dat hij bijvoorbeeld niet mee mag kijken in een boekje; maar je helpt hem er niet mee door in te grijpen.
Dochter kwam een keer thuis na een week of 3 op school met 4 prachtige tandafdrukken in haar arm. Ik had ook iets van "wat is dit )&%(%(* voor flauwekul!!
Dochter vertelde dat ze iets wilde pakken waar een ander kind mee bezig was en dat dat andere kind haar toen had gebeten.
Kind had flink op z'n kop gekregen van de juf, had excuses aan moeten bieden aan dochter.
Maar de juf had ook (terecht) tegen dochter gezegd dat als ze vraagt of ze iets mag en een ander kindje zegt "nee" dat ze het dan niet zomaar mag pakken.
En eerlijk is eerlijk: dochter zit inmiddels wat langer op school en is zelf ook niet altijd even aardig.
Kwam een keer een jongetje heel schuchter vragen (hij vond het duidelijk heel eng) of dochter met hem wilde afspreken.
Krijgt ie gelijk als antwoord "NEE! ik wil niet met jou afspreken; daar heb ik echt geen zin in".
Jongetje helemaal beteuterd.
Dochter kwam een keer thuis na een week of 3 op school met 4 prachtige tandafdrukken in haar arm. Ik had ook iets van "wat is dit )&%(%(* voor flauwekul!!
Dochter vertelde dat ze iets wilde pakken waar een ander kind mee bezig was en dat dat andere kind haar toen had gebeten.
Kind had flink op z'n kop gekregen van de juf, had excuses aan moeten bieden aan dochter.
Maar de juf had ook (terecht) tegen dochter gezegd dat als ze vraagt of ze iets mag en een ander kindje zegt "nee" dat ze het dan niet zomaar mag pakken.
En eerlijk is eerlijk: dochter zit inmiddels wat langer op school en is zelf ook niet altijd even aardig.
Kwam een keer een jongetje heel schuchter vragen (hij vond het duidelijk heel eng) of dochter met hem wilde afspreken.
Krijgt ie gelijk als antwoord "NEE! ik wil niet met jou afspreken; daar heb ik echt geen zin in".
Jongetje helemaal beteuterd.
vrijdag 6 februari 2009 om 14:13
In het begin moeten ze echt hun draai nog vinden....
Voorbeeldje
Bij mijn kleuter in de klas zit een meisje waarvan de moeder steeds op school tegen de juf komt vertellen dat het meisje nog geen vriendjes heeft, ze niet vaak bij anderen thuis speelt, geen aansluiting vind, enz enz enz
Eerst dacht ik nog, ah wat zielig, en wilde mijn dochter een beetje sturen om eens met dat zielige meisje af te spreken en wat blijkt?
Dat kindje is zelf heel gemeen, en daarom willen de kinderen niet met haar spelen, dus dat is heel anders dan de moeder zelf over haar kindje denkt. Waarschijnlijk komt dat gedrag weer voort uit onzekerheid
Misschien kun je zelf eens met wat moeders op school een praatje maken, kijken welke kindjes bij hun horen, en misschien zit er wel een kindje bij waarvan je eens kan proberen om af te spreken na schooltijd dat de kinderen samen spelen.
Dit is ook best een beetje te sturen.
Ik vind wel dat kinderen het zelf ook moeten willen, maar vooral als ze nét 4 zijn kun je daar wel wat invloed op uitoefenen.
En kinderen van 4 kunnen hele andere verhalen vertellen dan er daadwerkelijk aan de hand is, dat bedoelde ik met mijn verhaaltje hierboven
Voorbeeldje
Bij mijn kleuter in de klas zit een meisje waarvan de moeder steeds op school tegen de juf komt vertellen dat het meisje nog geen vriendjes heeft, ze niet vaak bij anderen thuis speelt, geen aansluiting vind, enz enz enz
Eerst dacht ik nog, ah wat zielig, en wilde mijn dochter een beetje sturen om eens met dat zielige meisje af te spreken en wat blijkt?
Dat kindje is zelf heel gemeen, en daarom willen de kinderen niet met haar spelen, dus dat is heel anders dan de moeder zelf over haar kindje denkt. Waarschijnlijk komt dat gedrag weer voort uit onzekerheid
Misschien kun je zelf eens met wat moeders op school een praatje maken, kijken welke kindjes bij hun horen, en misschien zit er wel een kindje bij waarvan je eens kan proberen om af te spreken na schooltijd dat de kinderen samen spelen.
Dit is ook best een beetje te sturen.
Ik vind wel dat kinderen het zelf ook moeten willen, maar vooral als ze nét 4 zijn kun je daar wel wat invloed op uitoefenen.
En kinderen van 4 kunnen hele andere verhalen vertellen dan er daadwerkelijk aan de hand is, dat bedoelde ik met mijn verhaaltje hierboven
Op het dak zie je kleine musjes,
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
vrijdag 6 februari 2009 om 14:15
Als je die ouders al belt, doe het dan om te vragen of het betreffende jongetje een keer komt spelen. Mijn ervaring is dat het na een hernieuwde kennismaking op bekend terrein ook op nieuw terrein leuker gaat. Het pestende jongetje heeft er mogenlijk moeite mee om zijn nieuwe school en zijn nieuwe vrienden te delen met zijn oude vriend.
vrijdag 6 februari 2009 om 14:22
Fijn dat jullie zo mee willen denken! Thanx!
Pauline65, ik bemoei me ook absoluut niet met de dingen die zich voordoen. Ik realiseer me dat ik het daar beslist niet beter mee zal maken en daarbij...een volgende keer ben ik er niet bij en zal zoonlief zich toch ook zelf moeten redden.
Ik heb begrepen dat na de eerste 6 schoolweken er een gesprek tussen de ouders en de leerkracht gepland wordt. Wanneer de dingen niet erger worden, dan wacht ik dit moment maar even af. Hopelijk lost het 'probleem' zich in de tussenliggende tijd vanzelf op. En zo niet, dan wordt het tegen die tijd toch wel eens tijd voor een gesprekje met de juf, zou ik zo denken.
Ik laat het voorlopig maar even een beetje met rust. Wil ook niet constant als een overbezorgde moederkloek bij de juf in de nek hangen. Die ziet me aankomen...
Pauline65, ik bemoei me ook absoluut niet met de dingen die zich voordoen. Ik realiseer me dat ik het daar beslist niet beter mee zal maken en daarbij...een volgende keer ben ik er niet bij en zal zoonlief zich toch ook zelf moeten redden.
Ik heb begrepen dat na de eerste 6 schoolweken er een gesprek tussen de ouders en de leerkracht gepland wordt. Wanneer de dingen niet erger worden, dan wacht ik dit moment maar even af. Hopelijk lost het 'probleem' zich in de tussenliggende tijd vanzelf op. En zo niet, dan wordt het tegen die tijd toch wel eens tijd voor een gesprekje met de juf, zou ik zo denken.
Ik laat het voorlopig maar even een beetje met rust. Wil ook niet constant als een overbezorgde moederkloek bij de juf in de nek hangen. Die ziet me aankomen...
vrijdag 6 februari 2009 om 14:31
Ik zou het goed in de gaten houden. Als het gedrag van je zoon verandert en hij onzekerder lijkt te worden, toch snel gaan overleggen met de juf. Maar deze dingen kunnen idd vanzelf zomaar weer overwaaien dus even afwachten is geen gek idee. En je bent echt niet overbezorgd bezig naar mijn idee, dit soort dingen kunnen gevolgen hebben voor je kind als het te lang speelt. Dus goed juist van je.
vrijdag 6 februari 2009 om 14:43
Lieve posting Feliciaatje. Dank je wel!
Wat een beetje meespeelt is dat ex (vader van zoonlief) en ik in een echtscheidingsprocedure zitten die bijna is afgerond. Zoonlief woont bij mij en ziet zijn vader 1x per 14 dagen. Over het algemeen gaat het redelijk, maar ik merk dat mijn zoontje zijn vader erg mist.
Ik realiseer me dat de scheiding en de uitwerking hiervan een grote impact op onze kleine heeft. Juist daarom wil ik hem zoveel mogelijk stabiliteit geven en wil ik graag dat hij zich veilig en geborgen voelt. Niet voor niets was ik zo blij dat hij bij dit bewuste vriendje in de groep zou komen. Dat was immers vertrouwd en dat ging altijd heel leuk samen.
Er verandert momenteel dus een hoop in het leven van onze zoon: hij is net 4 geworden, gaat dus sinds kort voor het eerst naar school, papa en mama zijn uit elkaar, hij mist papa, thuis is het anders...
En als hij dan op school 'gepest' wordt, dan gaat me dat wellicht nét iets meer aan het hart dan normaal gesproken het geval zou zijn geweest...
Juf is overigens van de thuissituatie op de hoogte. Ik hou het wel een beetje in de gaten de komende tijd. Eens even zien hoe dingen zich ontwikkelen.
(gisteravond werd zoonlief huilend wakker. Ik had de indruk dat hij ontzéttend kwaad was over iets. Hij krijste enorm en overstrekte. Ik kreeg er niet uit wat er aan de hand was. Nadat ik hem in mijn bed had gelegd, was het goed en kalmeerde hij. Maar ook hier kon hij niet vertellen wat er was.
Mmmm...misschien was het niets minder dan een vervelende droom, maar op dergelijke momenten schiet er dan van alles door mijn hoofd: heeft dit met thuis te maken, met school? Of heeft hij gewoon een nare droom?
Enfin, ik blijf alert! Dank voor jullie steun!)
Wat een beetje meespeelt is dat ex (vader van zoonlief) en ik in een echtscheidingsprocedure zitten die bijna is afgerond. Zoonlief woont bij mij en ziet zijn vader 1x per 14 dagen. Over het algemeen gaat het redelijk, maar ik merk dat mijn zoontje zijn vader erg mist.
Ik realiseer me dat de scheiding en de uitwerking hiervan een grote impact op onze kleine heeft. Juist daarom wil ik hem zoveel mogelijk stabiliteit geven en wil ik graag dat hij zich veilig en geborgen voelt. Niet voor niets was ik zo blij dat hij bij dit bewuste vriendje in de groep zou komen. Dat was immers vertrouwd en dat ging altijd heel leuk samen.
Er verandert momenteel dus een hoop in het leven van onze zoon: hij is net 4 geworden, gaat dus sinds kort voor het eerst naar school, papa en mama zijn uit elkaar, hij mist papa, thuis is het anders...
En als hij dan op school 'gepest' wordt, dan gaat me dat wellicht nét iets meer aan het hart dan normaal gesproken het geval zou zijn geweest...
Juf is overigens van de thuissituatie op de hoogte. Ik hou het wel een beetje in de gaten de komende tijd. Eens even zien hoe dingen zich ontwikkelen.
(gisteravond werd zoonlief huilend wakker. Ik had de indruk dat hij ontzéttend kwaad was over iets. Hij krijste enorm en overstrekte. Ik kreeg er niet uit wat er aan de hand was. Nadat ik hem in mijn bed had gelegd, was het goed en kalmeerde hij. Maar ook hier kon hij niet vertellen wat er was.
Mmmm...misschien was het niets minder dan een vervelende droom, maar op dergelijke momenten schiet er dan van alles door mijn hoofd: heeft dit met thuis te maken, met school? Of heeft hij gewoon een nare droom?
Enfin, ik blijf alert! Dank voor jullie steun!)