Kinderen
alle pijlers
nieuwetijdskinderen
woensdag 25 juli 2007 om 21:59
Hallo,
Ik heb een zoon van 7 maanden. Vanaf dat hij geboren is hebben mijn man en ik tegen elkaar gezegd; "dit is een oude ziel". Hij was heel onrustig. Leek heel vaak boos. Alle babietjes huilen, maar de manier waarop mijn mannetje huilde klonk als nagels die over een schoolbord gaan. Urenlang. Hij heeft toen hij 5 weken was zelfs een week in het ziekenhuis gelegen om te kijken of er een medische oorzaak voor zijn huilen was. Die was er niet.
Op dit moment zit ik thuis omdat het me allemaal even niet meer lukt. Gisteren had ik een afspraak bij de bedrijfsarts die me het etiketje "overspannen" gaf. Toen ik hem de begintijd met Roan beschreef begon hij over reincarnatie. Ik vond dat grappig omdat mijn man en ik, eigenlijk min of meer voor de grap iets soortgelijks besproken hadden. De bedrijfsarts begon over nieuwetijdskinderen en noemde een aantal karaktertrekken.
Thuis ben ik wat gaan zoeken op internet en ik moet zeggen dat, wanneer ik vanuit die gedachte naar mijn zoon kijk, er ook karaktertrekken en gedragingen uit herken.
Nou is mijn zoon nog maar 7 maanden, en denk ik dat een heleboel mensen elementen van het verhaal over nieuwetijdskinderen op hun eigen kind kunnen betrekken.
Zijn er mensen die zich ook deze vraag gesteld hebben? Die zich er in verdiept hebben omdat ze dingen ervan in hun kind herkennen? Hoe was je kind?
Ik vind mezelf een heel nuchter mens. Ik sta op zich wel open voor spirituele dingen, maar vooral als het om andere mensen gaat. Wanneer het zo intiems als mijn zoon betreft, vind ik het allemaal heel apart en ben bijna bang om te gaan overdrijven. Ieder mens vindt zijn of haar kind immers bijzonder.
Ik heb een zoon van 7 maanden. Vanaf dat hij geboren is hebben mijn man en ik tegen elkaar gezegd; "dit is een oude ziel". Hij was heel onrustig. Leek heel vaak boos. Alle babietjes huilen, maar de manier waarop mijn mannetje huilde klonk als nagels die over een schoolbord gaan. Urenlang. Hij heeft toen hij 5 weken was zelfs een week in het ziekenhuis gelegen om te kijken of er een medische oorzaak voor zijn huilen was. Die was er niet.
Op dit moment zit ik thuis omdat het me allemaal even niet meer lukt. Gisteren had ik een afspraak bij de bedrijfsarts die me het etiketje "overspannen" gaf. Toen ik hem de begintijd met Roan beschreef begon hij over reincarnatie. Ik vond dat grappig omdat mijn man en ik, eigenlijk min of meer voor de grap iets soortgelijks besproken hadden. De bedrijfsarts begon over nieuwetijdskinderen en noemde een aantal karaktertrekken.
Thuis ben ik wat gaan zoeken op internet en ik moet zeggen dat, wanneer ik vanuit die gedachte naar mijn zoon kijk, er ook karaktertrekken en gedragingen uit herken.
Nou is mijn zoon nog maar 7 maanden, en denk ik dat een heleboel mensen elementen van het verhaal over nieuwetijdskinderen op hun eigen kind kunnen betrekken.
Zijn er mensen die zich ook deze vraag gesteld hebben? Die zich er in verdiept hebben omdat ze dingen ervan in hun kind herkennen? Hoe was je kind?
Ik vind mezelf een heel nuchter mens. Ik sta op zich wel open voor spirituele dingen, maar vooral als het om andere mensen gaat. Wanneer het zo intiems als mijn zoon betreft, vind ik het allemaal heel apart en ben bijna bang om te gaan overdrijven. Ieder mens vindt zijn of haar kind immers bijzonder.
vrijdag 27 juli 2007 om 12:34
Ik snap echt niet waarom je zo op me reageert. Heb geloof ik niets gedaan om je aan te vallen en/of om zo'n reactie uit te lokken. Je gaat opeens vanuit het niets in de aanval, kennelijk omdat je het met mijn mening niet eens bent. Prima, dat mag, maar kun je dan gewoon met argumenten komen in plaats van beginnen met vragen of ik soms tot supermama van het jaar ben uitgeroepen? Ik heb nog niets gelezen van je waaruit blijkt wat je precies niet vindt kloppen aan mijn posting en al helemaal geen argumenten om dat te onderbouwen.
En beginnen met roepen van dingen als 'je bent ongevoelig en hebt geen begrip' dat valt níet onder het geven van argumenten.
En beginnen met roepen van dingen als 'je bent ongevoelig en hebt geen begrip' dat valt níet onder het geven van argumenten.
vrijdag 27 juli 2007 om 12:47
Oke je hebt gelijk dat ik wel heel erg direct in de aanval ga met misschien te weinig argumente. Excuses daarvoor, ben wat kort door de bocht.
Reden dat ik zo reageer is onder andere dat je schrijft dat er wellicht huilproblemen voorkomen kunnen worden door iets minder onzekere ouders. En het feit dat er in mijn ogen door jou wat makkelijk wordt gedacht over huilbabys ed.
Maar ik geef eerlijk toe dat ik wellicht te fel reageerde, het ligt bij mij nu eenmaal erg gevoelig.
Reden dat ik zo reageer is onder andere dat je schrijft dat er wellicht huilproblemen voorkomen kunnen worden door iets minder onzekere ouders. En het feit dat er in mijn ogen door jou wat makkelijk wordt gedacht over huilbabys ed.
Maar ik geef eerlijk toe dat ik wellicht te fel reageerde, het ligt bij mij nu eenmaal erg gevoelig.
vrijdag 27 juli 2007 om 13:35
Ik snap al die labeltjes eerlijk gezegd ook niet (en dan heb ik het niet over medische 'afwijkingen'). Vroeguh, toen mocht je nog gewoon dom zijn, nu ben je dyslectisch (of hoe je dat ook schrijven moet 
). En zelfs daarin zit dan nog verschil, heb een moeder wel eens horen zeggen dat haar kind ZWAAR dyslectisch was (en ik ben HEEEEEEEL erg zwanger 
), of een kind heeft autistische kenmerken (hebben we dat allemaal niet? 
zolang er geen diagnose is gesteld vind ik niet dat je iets serieus als dit mag 'misbruiken' om het vreemde gedrag van je kind goed te praten). Een keer hoesten en een kind heeft COPD of astma, op z'n minst een zware bronchitis. En melk-spugende baby's worden na 3 dagen al op koemelkvrije zuigelingenvoeding gezet. Een huilbaby heeft vast een wervel scheef (stel je voor dat je kind gewoon een klein schreeuwend monstertje is, zonder medische oorzaak )
Weet je, het lijkt bijna alsof er geen kinderen meer zijn zonder allergien, ADHD, dyslectie of whatever, en ik vraag me af of dat wel waar is. Ben ik dan de enige met normale gezonde kinderen? Kinderen die huilen omdat ze mijn aandacht willen, of gewoon omdat ze een dwarse bui hebben? Kinderen die zich ontwikkelingen volgens hun eigen tempo, en met het 1 heel vlot zijn, en met ander niet voldoen aan de oei-ik-groei norm? Tussen al die 'bijzondere' kindjes zijn de mijne maar erg gewoontjes. En gewone kindjes, waar vind je die nog? Die van mij zijn dus WEL speciaal
). En zelfs daarin zit dan nog verschil, heb een moeder wel eens horen zeggen dat haar kind ZWAAR dyslectisch was (en ik ben HEEEEEEEL erg zwanger ), of een kind heeft autistische kenmerken (hebben we dat allemaal niet? zolang er geen diagnose is gesteld vind ik niet dat je iets serieus als dit mag 'misbruiken' om het vreemde gedrag van je kind goed te praten). Een keer hoesten en een kind heeft COPD of astma, op z'n minst een zware bronchitis. En melk-spugende baby's worden na 3 dagen al op koemelkvrije zuigelingenvoeding gezet. Een huilbaby heeft vast een wervel scheef (stel je voor dat je kind gewoon een klein schreeuwend monstertje is, zonder medische oorzaak ) Weet je, het lijkt bijna alsof er geen kinderen meer zijn zonder allergien, ADHD, dyslectie of whatever, en ik vraag me af of dat wel waar is. Ben ik dan de enige met normale gezonde kinderen? Kinderen die huilen omdat ze mijn aandacht willen, of gewoon omdat ze een dwarse bui hebben? Kinderen die zich ontwikkelingen volgens hun eigen tempo, en met het 1 heel vlot zijn, en met ander niet voldoen aan de oei-ik-groei norm? Tussen al die 'bijzondere' kindjes zijn de mijne maar erg gewoontjes. En gewone kindjes, waar vind je die nog? Die van mij zijn dus WEL speciaal
vrijdag 27 juli 2007 om 13:46
In aanvulling op wat Eowynn en Inad zeggen en waar ik het mee eens ben:
Weet je wat ik denk dat er ook aan de hand is? ik heb vaak de indruk dat een heleboel moeders/ouders helemaal geen idee hebben van hoeveel een baby "hoort" te huilen en "hoort" te slapen of niet te slapen.
Het valt mij op dat er echt ontzettend veel mensen zijn die voor het eerst een baby vasthouden als het hun eigen baby is, en ik denk dat die onwetendheid en onervarenheid met babies in zijn algemeenheid voor een heleboel ouders voor onzekerheid zorgt.
Zelf kan ik bijvoorbeeld niet zoveel met de opmerking die ik hier al een paar keer heb voorbijzien komen: "mijn baby huilde niet, maar krijste echt". Dan denk ik: is het nu echt zo dat jouw baby buitensporig veel en buitensporig hard huilt, of weet je gewoon niet wat "normaal" huilgedrag is?
Voor zover ik weet is weinig huilen en jengelig huilen namelijk iets wat pas bij oudere kindjes optreedt, ik weet niet beter dan dat alle newborn babies "krijsen". Maar ik kan me voorstellen dat als je weinig referentiekader met babies hebt, en dus jouw newborn gekrijs vergelijkt met het veel draaglijkere gejengel van de 10 maanden oude baby van de buren, dat je direct in de paniek schiet, denkende dat jouw baby dús iets moet mankeren. En dan ga je, zoals Eowynn al beschreef, dit proberen en dat proberen en zus proberen en zo proberen en het enige wat je bereikt is dat je je baby gewoon zelf over de zeik helpt met al die polonaise aan zijn lijf.
Ik weet het niet hoor, dit is iets wat mij vaak opvalt, ik zie soms echt heel hysterisch gedrag van moeders met babies die ik dan echt heel normaal vind overkomen.
Weet je wat ik denk dat er ook aan de hand is? ik heb vaak de indruk dat een heleboel moeders/ouders helemaal geen idee hebben van hoeveel een baby "hoort" te huilen en "hoort" te slapen of niet te slapen.
Het valt mij op dat er echt ontzettend veel mensen zijn die voor het eerst een baby vasthouden als het hun eigen baby is, en ik denk dat die onwetendheid en onervarenheid met babies in zijn algemeenheid voor een heleboel ouders voor onzekerheid zorgt.
Zelf kan ik bijvoorbeeld niet zoveel met de opmerking die ik hier al een paar keer heb voorbijzien komen: "mijn baby huilde niet, maar krijste echt". Dan denk ik: is het nu echt zo dat jouw baby buitensporig veel en buitensporig hard huilt, of weet je gewoon niet wat "normaal" huilgedrag is?
Voor zover ik weet is weinig huilen en jengelig huilen namelijk iets wat pas bij oudere kindjes optreedt, ik weet niet beter dan dat alle newborn babies "krijsen". Maar ik kan me voorstellen dat als je weinig referentiekader met babies hebt, en dus jouw newborn gekrijs vergelijkt met het veel draaglijkere gejengel van de 10 maanden oude baby van de buren, dat je direct in de paniek schiet, denkende dat jouw baby dús iets moet mankeren. En dan ga je, zoals Eowynn al beschreef, dit proberen en dat proberen en zus proberen en zo proberen en het enige wat je bereikt is dat je je baby gewoon zelf over de zeik helpt met al die polonaise aan zijn lijf.
Ik weet het niet hoor, dit is iets wat mij vaak opvalt, ik zie soms echt heel hysterisch gedrag van moeders met babies die ik dan echt heel normaal vind overkomen.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 27 juli 2007 om 13:47
vrijdag 27 juli 2007 om 13:50
Dat laatste daar ben ik het dan weer niet mee eens, er is echt wel sprake in een verschil in volume. Ik was op het CB en daar had een kleintje van 3 weken echt, echt, echt honger en het enige wat er uitkwam was zachtjes, weh-weh-weh terwijl hij klapperde met zijn lipjes. Die kon echt niet harder (zei de moeder ook tegen mij) terwijl die van mij echt een speenvarken was als hij eten moest :D
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 27 juli 2007 om 15:29
Er zit inderdaad wel verschil in huilvolume, Juna hóórde ik de eerste dagen niet eens huilen, ik zág dat ze huilde, maar dat ging zo zachtjes dat ik het niet hoorde (ze lag in de couveuse) en ze heeft de eerste weken nooit hard gehuild.
Maar wat FV zegt daar ben ik het wel mee eens. Er zijn vaak hele onrealistische verwachtingen van baby's. Mensen hebben het idee dat zo'n baby altijd slaapt en zelden huilt en een strak schema heeft vanaf dag 1. En dan blijkt dat je een kindje hebt dat de eerste tijd best veel wakker is, veel huilt en 14 keer per dag wil drinken. Volgens mij is dat volkomen normaal voor een pasgeborene, maar op het forum zie je steeds paniekerige berichtjes voorbij komen en de tips over inbakeren/speciale voeding/laten huilen/Tracy Hogg vliegen je dan om de oren.
Terwijl het vaak ook zonder die tips vanzelf overgaat en baby vanzelf allemaal hun ritme vinden als je maar goed naar ze kijkt.
Maar wat FV zegt daar ben ik het wel mee eens. Er zijn vaak hele onrealistische verwachtingen van baby's. Mensen hebben het idee dat zo'n baby altijd slaapt en zelden huilt en een strak schema heeft vanaf dag 1. En dan blijkt dat je een kindje hebt dat de eerste tijd best veel wakker is, veel huilt en 14 keer per dag wil drinken. Volgens mij is dat volkomen normaal voor een pasgeborene, maar op het forum zie je steeds paniekerige berichtjes voorbij komen en de tips over inbakeren/speciale voeding/laten huilen/Tracy Hogg vliegen je dan om de oren.
Terwijl het vaak ook zonder die tips vanzelf overgaat en baby vanzelf allemaal hun ritme vinden als je maar goed naar ze kijkt.
vrijdag 27 juli 2007 om 15:32
Ja, verschil in volume is er wel, maar ik denk dat er meer onder de noemer normaal babygedrag/ gehuil valt dan mensen denken. Ook eens met Fashion dus.
Chica kon enorm hard huilen. Zelfs kraamverzorgster die al 25 jaar in het vak zat vond het hard;) het duurde wel kort gelukkig.
Chica kon enorm hard huilen. Zelfs kraamverzorgster die al 25 jaar in het vak zat vond het hard;) het duurde wel kort gelukkig.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
vrijdag 27 juli 2007 om 15:49
Ik snap wat jullie bedoelen hoor, maar ik wilde wel laten weten dat het ene kind harder huilt dan de ander, alleen voor de moeder zal het altijd bij haar eigen kind het ergste klinken.
Waar ik me aan vast heb gehouden, was dat iemand tegen me zei dat het echt vanzelf makkelijker zou worden vanaf een maand of 3, 4. Die van mij kon ook behoorlijk tekeer gaan. En toen ik er middenin zat dacht ik echt; jaja! Maar verdomd, het was nog waar ook! Na 4 maanden had ik ineens een engeltje.
Waar ik me aan vast heb gehouden, was dat iemand tegen me zei dat het echt vanzelf makkelijker zou worden vanaf een maand of 3, 4. Die van mij kon ook behoorlijk tekeer gaan. En toen ik er middenin zat dacht ik echt; jaja! Maar verdomd, het was nog waar ook! Na 4 maanden had ik ineens een engeltje.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 27 juli 2007 om 15:50
In dit soort zaken is het internet een beetje eng/gevaarlijk. Alles is op te zoeken en zonder gedegen achtergrond informatie past ieder kind daar wel onder. hetzelfde met enge ziektes, beetje googlen en jahoor iemand is ervan overtuigd dat kindlief echt kanker heeft (in mijn omgeving gebeurd).
Helemaal de eerste 2 maanden van een mensenleven is gewoon keihard bikkelen voor zo'n baby en omgeving. (wat ben ik blij dat de eerste drie maanden voorbij zijn....) De overgang van lekker warm bad naar de lichte koude wereld is nou eenmaal één waar je aan moet wennen. Dus ja, baby kijkt zijn ogen uit, krijst van ongenoegen (want die heeft geen idee wat hem overkomt) en familie moet het kindje leren kennen. Ieder kind is anders een als ouder moet je de gebruiksaanwijzing zelf ontdekken. Maar lieve TO heb je daar echt een term voor nodig? Geniet van je baby, kijk goed naar je eigen gedrag en kijk waar hij goed op reageert of niet. Dingen waar hij niet goed op reageert, niet doen en visa versa. Zoals je zegt ben je gezegend met een nuchter en gezond verstand dus het komt echt wel goed.
Helemaal de eerste 2 maanden van een mensenleven is gewoon keihard bikkelen voor zo'n baby en omgeving. (wat ben ik blij dat de eerste drie maanden voorbij zijn....) De overgang van lekker warm bad naar de lichte koude wereld is nou eenmaal één waar je aan moet wennen. Dus ja, baby kijkt zijn ogen uit, krijst van ongenoegen (want die heeft geen idee wat hem overkomt) en familie moet het kindje leren kennen. Ieder kind is anders een als ouder moet je de gebruiksaanwijzing zelf ontdekken. Maar lieve TO heb je daar echt een term voor nodig? Geniet van je baby, kijk goed naar je eigen gedrag en kijk waar hij goed op reageert of niet. Dingen waar hij niet goed op reageert, niet doen en visa versa. Zoals je zegt ben je gezegend met een nuchter en gezond verstand dus het komt echt wel goed.
vrijdag 27 juli 2007 om 15:53
quote:
Ik snap wat jullie bedoelen hoor, maar ik wilde wel laten weten dat het ene kind harder huilt dan de ander, alleen voor de moeder zal het altijd bij haar eigen kind het ergste klinken.
Waar ik me aan vast heb gehouden, was dat iemand tegen me zei dat het echt vanzelf makkelijker zou worden vanaf een maand of 3, 4. Die van mij kon ook behoorlijk tekeer gaan. En toen ik er middenin zat dacht ik echt; jaja! Maar verdomd, het was nog waar ook! Na 4 maanden had ik ineens een engeltje.
Ook hier waren de eerste maanden even zoeken naar waar hij blij van werd en jawel totaal ander kindje dan de eerste dus we moesten weer opnieuw die handleiding schrijven. Nu met 3 maanden ook een tevreden baby dat lekker slaapt (in alleen zijn eigen bed), goed eet. Maar wakker een constant verbaasde blik in zijn ogen.......
Ik snap wat jullie bedoelen hoor, maar ik wilde wel laten weten dat het ene kind harder huilt dan de ander, alleen voor de moeder zal het altijd bij haar eigen kind het ergste klinken.
Waar ik me aan vast heb gehouden, was dat iemand tegen me zei dat het echt vanzelf makkelijker zou worden vanaf een maand of 3, 4. Die van mij kon ook behoorlijk tekeer gaan. En toen ik er middenin zat dacht ik echt; jaja! Maar verdomd, het was nog waar ook! Na 4 maanden had ik ineens een engeltje.
Ook hier waren de eerste maanden even zoeken naar waar hij blij van werd en jawel totaal ander kindje dan de eerste dus we moesten weer opnieuw die handleiding schrijven. Nu met 3 maanden ook een tevreden baby dat lekker slaapt (in alleen zijn eigen bed), goed eet. Maar wakker een constant verbaasde blik in zijn ogen.......
vrijdag 27 juli 2007 om 17:00
Even nog een korte reactie van mij.
Mijn zoontje huilde werkelijk waar niet normaal, het was echt krijsen. Iedereen die hem hoorde huilen vroeg zich af of het normaal was. Hij ging over de top en krijste de longen uit zijn lijf. Helemaal geen normaal babyhuiltje dus. De dokter heeft hem ook gehoord en schrok ervan. Hij vroeg zich af hoe we dat de hele dag volhielden
Mijn zoontje huilde werkelijk waar niet normaal, het was echt krijsen. Iedereen die hem hoorde huilen vroeg zich af of het normaal was. Hij ging over de top en krijste de longen uit zijn lijf. Helemaal geen normaal babyhuiltje dus. De dokter heeft hem ook gehoord en schrok ervan. Hij vroeg zich af hoe we dat de hele dag volhielden
vrijdag 27 juli 2007 om 17:11
quote:Krokusje, toch nog even een vraag aan jou. Durf je er ook over na te denken dat jouw kind inderdaad misschien wel een labeltje zal krijgen in de loop van de jaren, maar dat dit het wetenschappelijke label van autisme zou kunnen zijn, in plaats van het alternatieve labeltje van nieuwetijdskind?Jazeker. Volgens mij was jij degene die vertelde dat je oudste een autistische stoornis heeft. Ik vond het wat te ver gaan om je te vragen wat voor dingen je dan opvallen bij je kind, maar dat ging wel door mijn hoofd.
Voorlopig is mijn zoon mijn zoon. Zonder label, maar heel bijzonder.
Voorlopig is mijn zoon mijn zoon. Zonder label, maar heel bijzonder.
vrijdag 27 juli 2007 om 17:18
Wat bij mij gevoelig ligt is het wegwuiven van het huilgedrag van mijn kind. "ieder kind huilt nou eenmaal" "je dacht er vast te makkelijk over".
Onzeker was ik in het begin heel erg. Ik heb het hele gebeuren echter nooit onderschat. Het huilgedrag van mijn zoon was / is niet normaal. Een echte huilbaby is het absoluut niet, maar het volume en de schelheid waarmee hij huilt is vreselijk.
Gelukkig huilt hij niet veel meer. De momenten dat hij wel overstuur is, voel ik soms dezelfde radeloosheid als toen hij net geboren was.
Onzeker was ik in het begin heel erg. Ik heb het hele gebeuren echter nooit onderschat. Het huilgedrag van mijn zoon was / is niet normaal. Een echte huilbaby is het absoluut niet, maar het volume en de schelheid waarmee hij huilt is vreselijk.
Gelukkig huilt hij niet veel meer. De momenten dat hij wel overstuur is, voel ik soms dezelfde radeloosheid als toen hij net geboren was.
vrijdag 27 juli 2007 om 18:02
Hi krokusje,
Ik zit net even snel het begin ( fijne start....) en het einde van je topic te lezen, dus misschien hebben mensen al iets soortgelijks gepost als wat ik nu doe, maar heb even geen zin om 7 pagina's reacties te lezen.
Ik herken wel wat je schrijft, mijn zoontje was ook zo, en het 'label' 'nieuwetijdskind' kun je niet op je kind plakken naar aanleiding van een checklist, maar het is meer iets wat je gewoon ' voelt', ook al klinkt dit nu zweverig ik denkt dat je wel weet wat ik bedoel.
Tja, ik kan nu wel gaan opschrijven hoe de afgelopen zes jaar zijn geweest, maar daar schiet je niet veel mee op, het enige wat ik je kan zeggen, vertrouw heel goed op je eigen intuitie en let goed op je kind, lees goed af hoe het op situaties reageert vb:'s avonds/ 'snachts heel veel huilen/ verkrampt na drukke dag/ veel mensen om zich heen gehad= te veel indrukken/prikkels gehad, let er dan op dat je dat je je kind voor zichzelf in bescherming neemt, voorlopig ben jij zijn bescherming naar de buitenwereld toe.
Tuurlijk klinkt wat ik nu heb geschreven wel vrij algemeen, en kunnen mensen nog wel duizend andere redenen noemen waarom een kind 'snachts heel veel huilt maar ik heb het er meer over als je alle gangbare redenen al hebt gehad en ook alle gangbare middelen, en er eigenlijk geen peil op te trekken is totdat je gaat kijken naar dingen zoals veel afspraken op een dag, zelf veel stress hebben of niet lekker in je vel, en dat het lijkt alsof je kind meer op dat soort gevoeligheden en prikkels van mensen reageert.
Nouja, ik hoop dat je er wat aan hebt, en dat het niet te vaag is.
Ik zit net even snel het begin ( fijne start....) en het einde van je topic te lezen, dus misschien hebben mensen al iets soortgelijks gepost als wat ik nu doe, maar heb even geen zin om 7 pagina's reacties te lezen.
Ik herken wel wat je schrijft, mijn zoontje was ook zo, en het 'label' 'nieuwetijdskind' kun je niet op je kind plakken naar aanleiding van een checklist, maar het is meer iets wat je gewoon ' voelt', ook al klinkt dit nu zweverig ik denkt dat je wel weet wat ik bedoel.
Tja, ik kan nu wel gaan opschrijven hoe de afgelopen zes jaar zijn geweest, maar daar schiet je niet veel mee op, het enige wat ik je kan zeggen, vertrouw heel goed op je eigen intuitie en let goed op je kind, lees goed af hoe het op situaties reageert vb:'s avonds/ 'snachts heel veel huilen/ verkrampt na drukke dag/ veel mensen om zich heen gehad= te veel indrukken/prikkels gehad, let er dan op dat je dat je je kind voor zichzelf in bescherming neemt, voorlopig ben jij zijn bescherming naar de buitenwereld toe.
Tuurlijk klinkt wat ik nu heb geschreven wel vrij algemeen, en kunnen mensen nog wel duizend andere redenen noemen waarom een kind 'snachts heel veel huilt maar ik heb het er meer over als je alle gangbare redenen al hebt gehad en ook alle gangbare middelen, en er eigenlijk geen peil op te trekken is totdat je gaat kijken naar dingen zoals veel afspraken op een dag, zelf veel stress hebben of niet lekker in je vel, en dat het lijkt alsof je kind meer op dat soort gevoeligheden en prikkels van mensen reageert.
Nouja, ik hoop dat je er wat aan hebt, en dat het niet te vaag is.
vrijdag 27 juli 2007 om 18:06
krokus, je komt op mij over als iemand die heel goed weet wat ze wil, wanneer ze het wil en hoe ze het wil en dat allemaal duidelijk op een rijtje heeft. En gaat allemaal prima tot er iets tussen komt wat daar niet in past (ik weet nog dat je een keer schreef dat je de dag dat je je man ontmoette wist dat je met hem ging trouwen bijv) en ik denk dat jouw zoon daar dus helemaal niet in past (wel in jouw leven hoor, zo bedoel ik het niet, maar in dat ritme) en dat er daarom vaak problemen zijn met onrust en huilen, zeker in het begin. Ik herken dit heel goed bij mezelf, ik ben helemaal niet zo gestructureerd, maar zodra ik onrustig ben of moe of niet lekker in mijn vel zit, pikt mijn dochter dit op en is het feest, wat dat betreft herken ik veel in het stukje van eowyn, waarbij ik wel inmiddels ervan overtuigd ben dat sommige babies veel en veel meer behoefte hebben aan regelmaat en structuur dan anderen, en rust en regelmaat is volgens mij totaal geen westers idee, maar juist veel gangbaarder in niet westerse landen, maar dit terzijde. Het is dus niet zo dat onzekere ouders per definitie een huilbaby krijgen en andersom, maar het versterkt elkaar absoluut. Maar terug naar jou krokus, misschien moet je loslaten wat je kind allemaal wel of niet zou moeten kunnen (doorslapen, wel of geen late fles, wel of geen bijvoeding, wel of niet huilen) en de dag nemen zoals die komt, dat doe ik ook steeds meer, en dat werkt steeds beter hier. en zo'n labeltje of hoe je het dan ook wil noemen, zeker van een bedrijfsarts die je kind niet kent, ik zou er absoluut geen waarde aan hechten, zou er ook niks mee doen en zeker niet je kind er anders door gaan benaderen. En oh ja, dat krijsen, je wil niet weten hoe vaak ik al niet gezegd heb, niet normaal hoe ons kind krijst, is geen huilen meer, is echt bizar hard. Blijkbaar toch niet zo heel bijzonder..
groeten, arwen
groeten, arwen
vrijdag 27 juli 2007 om 19:17
He arwen, leuk weer eens wat van je te lezen. Helemaal gesetteld in je nieuwe huis?
Je hebt gelijk hoor, mijn bijnaam zou mevrouwtje controle kunnen zijn. Toch denk ik dat je me onderschat. Het laatste halve jaar ben ik enorm veranderd. Loslaten hoe het eigenlijk zou moeten heb ik al lang gedaan. Ik kijk naar mijn kind en daar reageer ik op. Dat ik in het begin de onrust van mijn kind versterkt heb door mijn onzekerheid wil ik ook best een stuk in meegaan.
Ik wil hem ook niet het label "bijzonder" geven. Hij is bijzonder voor mij, klaar uit. Ik ben gewoon geinteresseerd is in wat iemand zei die mijn zoon helemaal niet kent en die hem heel erg treffend kon beschrijven. Nog ben ik weleens onzeker. De vraag van dit topic is echter niet gesteld uit onzekerheid, maar uit interesse. Ik heb ook nooit gezegd dat ik denk dat hij een nieuwetijdskind is. In mijn openingstopic stel ik al dat ongetwijfeld meer mensen karakteristieken op hun kinderen kunnen toepassen. Ik wilde te weten komen hoe andere kinderen zich gedroegen die het predicaat "nieuwetijdskind" hebben.
Bij sommige mensen is het misschien overgekomen alsof ik heel erg veel waarde hechtte aan het verhaal van de bedrijfsarts. Dat valt best mee. Ik wilde gewoon meer te weten komen over wat hij zei en daar zelf conclusies uit trekken.
De conclusie dat mijn zoon een nieuwetijdskind is trek ik absoluut niet. Of ik die ooit ga trekken weet ik niet. Als ik het allemaal zo doorlees liever niet.
Ik heb het gehad over handvaten die ik eruit wil halen. Zoals al eerder door iemand anders gezegd is, is veel van hoe je "moet" reageren op zo'n kind al hoe je bij ieder kind hoort te reageren (eh, omschrijf ik dat duidelijk?). Die handvaten gebruikte ik dus al lang.
Mijn controledwang zal ongetwijfeld op een bepaalde manier aanwezig blijven. Haha, ik moet ook niet teveel willen veranderen! Toch heb ik die neiging bij mijn zoon al heel erg losgelaten.
Mijn interesse in de ervaring van andere mensen blijft wel gewoon bestaan.
Gr. Krokus
Je hebt gelijk hoor, mijn bijnaam zou mevrouwtje controle kunnen zijn. Toch denk ik dat je me onderschat. Het laatste halve jaar ben ik enorm veranderd. Loslaten hoe het eigenlijk zou moeten heb ik al lang gedaan. Ik kijk naar mijn kind en daar reageer ik op. Dat ik in het begin de onrust van mijn kind versterkt heb door mijn onzekerheid wil ik ook best een stuk in meegaan.
Ik wil hem ook niet het label "bijzonder" geven. Hij is bijzonder voor mij, klaar uit. Ik ben gewoon geinteresseerd is in wat iemand zei die mijn zoon helemaal niet kent en die hem heel erg treffend kon beschrijven. Nog ben ik weleens onzeker. De vraag van dit topic is echter niet gesteld uit onzekerheid, maar uit interesse. Ik heb ook nooit gezegd dat ik denk dat hij een nieuwetijdskind is. In mijn openingstopic stel ik al dat ongetwijfeld meer mensen karakteristieken op hun kinderen kunnen toepassen. Ik wilde te weten komen hoe andere kinderen zich gedroegen die het predicaat "nieuwetijdskind" hebben.
Bij sommige mensen is het misschien overgekomen alsof ik heel erg veel waarde hechtte aan het verhaal van de bedrijfsarts. Dat valt best mee. Ik wilde gewoon meer te weten komen over wat hij zei en daar zelf conclusies uit trekken.
De conclusie dat mijn zoon een nieuwetijdskind is trek ik absoluut niet. Of ik die ooit ga trekken weet ik niet. Als ik het allemaal zo doorlees liever niet.
Ik heb het gehad over handvaten die ik eruit wil halen. Zoals al eerder door iemand anders gezegd is, is veel van hoe je "moet" reageren op zo'n kind al hoe je bij ieder kind hoort te reageren (eh, omschrijf ik dat duidelijk?). Die handvaten gebruikte ik dus al lang.
Mijn controledwang zal ongetwijfeld op een bepaalde manier aanwezig blijven. Haha, ik moet ook niet teveel willen veranderen! Toch heb ik die neiging bij mijn zoon al heel erg losgelaten.
Mijn interesse in de ervaring van andere mensen blijft wel gewoon bestaan.
Gr. Krokus
vrijdag 27 juli 2007 om 19:34
quote:Ik vind mezelf een heel nuchter mens. Ik sta op zich wel open voor spirituele dingen, maar vooral als het om andere mensen gaat. Wanneer het zo intiems als mijn zoon betreft, vind ik het allemaal heel apart en ben bijna bang om te gaan overdrijven. Ieder mens vindt zijn of haar kind immers bijzonder.Teruglezend denk ik dat je hier mijn onzekerheid uit kunt halen, zo is het niet bedoeld en zo voelt het dus ook niet.
vrijdag 27 juli 2007 om 19:35
Charmant, wat jij schrijft is dus precies wat ik bedoel met een label proberen te plakken op volkomen normaal gedrag. Welk kind kan er nou wél tegen een hele volgeplande dag, allerlei mensen om zich heen en veel drukte zónder dat even te moeten afreageren? Er zijn volgens mij maar weinig kinderen die tegen heel veel indrukken kunnen zonder daar van slag van te raken. Mijn dochter is precies zo, een dag veel gedaan, ergens geweest met veel mensen, ander ritme dan normaal en het is 's avonds feest, want dan moet ze huilen als ze naar bed gaat of wordt huilend wakker.
Het is wel weer typisch dat dat dus door jou ook al niet meer gezien wordt als normaal gedrag voor kinderen. Kinderen houden niet van onverwachte dingen, niet van drukte en hebben meestal het liefst hun eigen ritme en eigen omgeving. Daar hoeven ze niet meteen nieuwetijds en/of autistisch voor te zijn.
Het is wel weer typisch dat dat dus door jou ook al niet meer gezien wordt als normaal gedrag voor kinderen. Kinderen houden niet van onverwachte dingen, niet van drukte en hebben meestal het liefst hun eigen ritme en eigen omgeving. Daar hoeven ze niet meteen nieuwetijds en/of autistisch voor te zijn.
vrijdag 27 juli 2007 om 20:21
quote:Ik herken dit heel goed bij mezelf, ik ben helemaal niet zo gestructureerd, maar zodra ik onrustig ben of moe of niet lekker in mijn vel zit, pikt mijn dochter dit op en is het feest, wat dat betreft herken ik veel in het stukje van eowyn, waarbij ik wel inmiddels ervan overtuigd ben dat sommige babies veel en veel meer behoefte hebben aan regelmaat en structuur dan anderen, en rust en regelmaat is volgens mij totaal geen westers idee, maar juist veel gangbaarder in niet westerse landen, maar dit terzijde.In welke landen dan en op welke manier? Volgens mij werd trouwens niet rust en regelmaat ansich bedoeld, maar uberhaupt het feit dat er boeken over opvoeding bestaan, dat er zoveel onzekerheid is, dat mensen krampachtig proberen het oude, drukke leven vast te houden. Ik denk dat in flink veel landen kinderen veel meer als gewoon worden gezien en meteen meegaan in het gezins/dorps/gemeenschapsleven. Hier is het alsof er een bom ontploft en alles ineens anders is. Dat heeft voor een groot deel met verwachtingen te maken denk ik, en met een onbekendheid met wat komen gaat. Kinderen krijgen en opvoeden is veel minder stressvol als je als kind al betrokken was bij de opvoeding van je jongere broertjes en zusjes en als je van alle kanten geholpen wordt met de verzorging en niet ook nog eens een super slanke mooie goedverzorgde carierre vrouw moet spelen.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
vrijdag 27 juli 2007 om 20:23
Hi Eowynn,
Nou, misschien heb ik niet zo'n goed voorbeeld gegeven, zoals ik al zei kunnen mensen nog wel duizend andere redenen noemen waarom een kind 's nachts veel huilt. Wat ik gewoon bedoelde te zeggen is dat je wel veel dingen kunt doen en inplannen omdat je denkt dat het leuk is, en omdat het leuk in het plaatje past van stralende mama met kersverse baby, maar dat je in de praktijk te dealen hebt met een baby met z'n eigen ritme en dat je meer opschiet met goed luisteren naar wat beter is voor je baby, dan toch maar je dag volproppen.
Waarschijnlijk heb je de conclusie getrokken dat ik dit automatisch als een 'nieuwetijdskind' reactie zie.
( Over een label proberen te plakken gesproken...)
En het staat er inderdaad een beetje onduidelijk, het eerste stukje was bedoeld naar aanleiding van dat krokusje schreef dat zij en haar man de term "oude ziel" gebruikten. Toen mijn zoontje geboren werd was het precies zo als haar eerste alinea ( behalve die week in het ziekenhuis, dat was bij ons maar 1 nachtje..) en het is uiteindelijk overgegaan, maar bij het lezen van die eerste alinea kwam alle paniek enzo weer boven...
Nou, misschien heb ik niet zo'n goed voorbeeld gegeven, zoals ik al zei kunnen mensen nog wel duizend andere redenen noemen waarom een kind 's nachts veel huilt. Wat ik gewoon bedoelde te zeggen is dat je wel veel dingen kunt doen en inplannen omdat je denkt dat het leuk is, en omdat het leuk in het plaatje past van stralende mama met kersverse baby, maar dat je in de praktijk te dealen hebt met een baby met z'n eigen ritme en dat je meer opschiet met goed luisteren naar wat beter is voor je baby, dan toch maar je dag volproppen.
Waarschijnlijk heb je de conclusie getrokken dat ik dit automatisch als een 'nieuwetijdskind' reactie zie.
( Over een label proberen te plakken gesproken...)
En het staat er inderdaad een beetje onduidelijk, het eerste stukje was bedoeld naar aanleiding van dat krokusje schreef dat zij en haar man de term "oude ziel" gebruikten. Toen mijn zoontje geboren werd was het precies zo als haar eerste alinea ( behalve die week in het ziekenhuis, dat was bij ons maar 1 nachtje..) en het is uiteindelijk overgegaan, maar bij het lezen van die eerste alinea kwam alle paniek enzo weer boven...
vrijdag 27 juli 2007 om 20:29
quote:
Hi krokusje,
Ik zit net even snel het begin ( fijne start....) en het einde van je topic te lezen, dus misschien hebben mensen al iets soortgelijks gepost als wat ik nu doe, maar heb even geen zin om 7 pagina's reacties te lezen.
Ik herken wel wat je schrijft, mijn zoontje was ook zo, en het 'label' 'nieuwetijdskind' kun je niet op je kind plakken naar aanleiding van een checklist, maar het is meer iets wat je gewoon ' voelt', ook al klinkt dit nu zweverig ik denkt dat je wel weet wat ik bedoel.
Charmant, hier begin je toch écht over nieuwetijdskinderen. En dat dat niet aan te tonen is door een checklist maar vervolgens begin je een heel verhaal over je eigen kind. Dus waar trek ik een verkeerde conclusie?
Hi krokusje,
Ik zit net even snel het begin ( fijne start....) en het einde van je topic te lezen, dus misschien hebben mensen al iets soortgelijks gepost als wat ik nu doe, maar heb even geen zin om 7 pagina's reacties te lezen.
Ik herken wel wat je schrijft, mijn zoontje was ook zo, en het 'label' 'nieuwetijdskind' kun je niet op je kind plakken naar aanleiding van een checklist, maar het is meer iets wat je gewoon ' voelt', ook al klinkt dit nu zweverig ik denkt dat je wel weet wat ik bedoel.
Charmant, hier begin je toch écht over nieuwetijdskinderen. En dat dat niet aan te tonen is door een checklist maar vervolgens begin je een heel verhaal over je eigen kind. Dus waar trek ik een verkeerde conclusie?
zaterdag 28 juli 2007 om 09:28
inad, ik bedoelde bijv het platteland van Afrika (ja, is een groot continent, ik weet het, maar heb daar veel gereisd en aantal keren langere tijd gewoond), daar is het sowieso rustiger en gaat een kind gewoon in de draagdoek mee in het dagelijkse ritme, wat niet veranderd door zijn komst, heel simpel gezegd. Geen dagen vol met kraambezoek, 3 weken oude baby meeslepen naar de parade om te showen, baby mee naar restaurant om uit eten te gaan, geen zorgen over waar en wanneer slapen en nachtvoedingen etc, Dat bedoel ik met rust en regelmaat, niet in de gestructureerde ria blom vorm die we hier kennen (eten, knuffelen, slapen, bladiebla), maar gewoon omdat het dagelijkse leven daar veel regelmatiger en rustiger is dan hier. Maar nogmaals, ik heb het over het platteland, niet over het leven in steden of over schrijnende armoede, dus het is wel generaliserend, maar wel wat ik heb meegekregen tijdens mijn verblijven daar.
