Kinderen
alle pijlers
nog steeds niet vergeten...
woensdag 18 februari 2009 om 21:19
4 jaar geleden woonde en werkte ik in Oeganda, een jaar als vrijwilliger, samen met een vriendin. We werkten daar o.a. in een weeshuis voor een Nederlandse vrouw. In het weeshuis zat een meisje van 10 jaar. Ze had een baby broertje van een paar maanden. Het mannetje woonde bij ons in huis want met 6 maanden was hij nog te klein voor een plekje in het weeshuis. Hij was zo lief en zwart en schattig! Mijn vriendin en ik zorgden voor het ventje, samen met de huishoudster van de Nederlandse vrouw. 7 maanden later zette hij voor het eerst een paar stapjes alleen. Diezelfde avond viel hij in de badkuip en raakte bewusteloos. Ik bracht hem met de huishoudster naar het ziekenhuis, wat daar amper een ziekenhuis te noemen is. 's Nachts is hij overleden. Komende vrijdag is dat 4 jaar geleden. Ik heb heel veel verdriet gehad om 'mijn' zwarte vriendje, maar nu denk ik met een glimlach aan hem terug. Wat ik alleen zo jammer vind is dat er hier (in nl) weinig mensen zijn die hem hebben gekend, alleen ik, mijn vriendin, haar ouders en mijn moeder. We sturen elkaar ieder jaar een kaart op 20 februari. Hij is nog steeds niet vergeten en ik zal hem ook nooit vergeten! Ik zou willen dat er meer mensen waren die hem hadden gekend en zodat ik ook nog vaker over hem had kunnen praten. Ik weet ook niet waarom ik dit schrijf. misschien gewoon om even te vertellen dat er ooit een heel lief zwart weesbabytje was en dat ik zo graag had gewild dat hij nog leefde zodat ik hem nog heel vaak op had kunnen zoeken in oeganda!
woensdag 18 februari 2009 om 21:52
woensdag 18 februari 2009 om 22:50
Wat moet dat verdrietig zijn om een (klein) kindje te verliezen waar je voor bent gaan zorgen. Je gaat toch automatisch van zo'n kindje houden, waar ook ter wereld het geboren is. Dus kan me goed voorstellen dat je het kleine mannetje niet kunt en wílt vergeten. Dus schrijf over hem.
Wat naar dat een val in een bad hem het leven heeft gekost. Had dit dan ook te maken met het slechte ziekenhuis? Ben dan toch wel geïntrigeerd hoe zo'n klein kind om het leven kan komen, ook als dat in Nederland zou zijn gebeurd. Heb je het daar nog lang moeilijk mee gehad?
Wat naar dat een val in een bad hem het leven heeft gekost. Had dit dan ook te maken met het slechte ziekenhuis? Ben dan toch wel geïntrigeerd hoe zo'n klein kind om het leven kan komen, ook als dat in Nederland zou zijn gebeurd. Heb je het daar nog lang moeilijk mee gehad?
woensdag 18 februari 2009 om 22:56
Fijn dat je aan hem blijft denken royanne!
Wat kun je van die kleintjes gaan houden he? En wat is het toch altijd oneerlijk als kindjes overlijden. Ik had er ook zo eentje (in Guatemala) die gelukkig niet is overleden, maar wel met haar moeder en oma is verhuisd waardoor ik nu niet weet hoe het met haar is. Ik denk nog vaak aan haar....
Wat kun je van die kleintjes gaan houden he? En wat is het toch altijd oneerlijk als kindjes overlijden. Ik had er ook zo eentje (in Guatemala) die gelukkig niet is overleden, maar wel met haar moeder en oma is verhuisd waardoor ik nu niet weet hoe het met haar is. Ik denk nog vaak aan haar....
woensdag 18 februari 2009 om 23:03
Setter, ik vroeg me gewoon oprecht af wat voor toegevoegde waarde het heeft om steeds te vermelden dat het jongetje zwart was. Dat zegt toch niets over het jongetje als persoon? Of over wat er met hem gebeurd is? Misschien kwam mijn reactie wat geïrriteerd over, maar ik heb tijdens mijn werk in ontwikkelingslanden zo vaak te maken met een denigrerende houding van blanke mensen naar de lokale bevolking dat zulke opmerkingen mij een naar gevoel geven. Dat maakt overigens niet dat ik het verhaal van Royanne niet ontzettend sneu vind.
woensdag 18 februari 2009 om 23:52
donderdag 19 februari 2009 om 07:59
Erg indrukwekkend verhaal Royanne. En logisch dat het kleine mannetje niet meer uit je gedachten te bannen is. Sterkte ermee.
Mijn ervaring is dat mensen sowieso niet graag over overleden personen praten, ook al hebben zij ze wel gekend. Als ik iets over mijn vader zeg wordt daar door mijn vriendinnen toch snel overheen gepraat. Zij herkennen mijn gevoel niet omdat hun eigen ouders nog leven.
Het woord zwart viel mij overigens ook wel op maar ik heb heb meer gelezen als beschrijving van het mooie knulletje, ik zag een heel donker jongetje voor mij en koolzwarte ogen, totaal afhankelijk van zijn verzorgers. Ik heb het niet negatief opgevat eerder als iemand die het beeld wat zij voor zich ziet duidelijk beschrijft. Misschien had zwart beter vervangen kunnen worden door donker maar misschien was dat ook niet niet juiste kleur die zij voor zich zag.
Mijn ervaring is dat mensen sowieso niet graag over overleden personen praten, ook al hebben zij ze wel gekend. Als ik iets over mijn vader zeg wordt daar door mijn vriendinnen toch snel overheen gepraat. Zij herkennen mijn gevoel niet omdat hun eigen ouders nog leven.
Het woord zwart viel mij overigens ook wel op maar ik heb heb meer gelezen als beschrijving van het mooie knulletje, ik zag een heel donker jongetje voor mij en koolzwarte ogen, totaal afhankelijk van zijn verzorgers. Ik heb het niet negatief opgevat eerder als iemand die het beeld wat zij voor zich ziet duidelijk beschrijft. Misschien had zwart beter vervangen kunnen worden door donker maar misschien was dat ook niet niet juiste kleur die zij voor zich zag.
Ik doe mijn best
donderdag 19 februari 2009 om 08:37
Ik snap niet zo goed waarom de term 'zwart' meteen als negatief wordt gezien. Hoevaak hebben we de afgelopen tijd op het nieuws, in kranten e.d. wel niet gehoord: Obama, de eerste zwarte president van Amerika. Daar valt toch ook niemand over, terwijl het wel degelijk steeds benadrukt wordt
The time is now
