Kinderen
alle pijlers
ongepland zwanger,single en heel veeel twijfels!
maandag 29 september 2008 om 22:01
hallo dames,meiden en misschien ook wel mannen,
ik zit met een aantal dilemma's waar ik zo mee zit,dat ik hoop dat een mening van buitenstaanders misschien wel meer duidelijkheid kan geven.
ik zal eerst,zo kort mogelijk,mijn situatie uitleggen.
na een relatie van 10 jaar ben ik sinds een half jaar weer single.
uit die relatie heb ik zoontje van alweer bijna 6 jaar.
een paar maanden terug leerde ik een man kennen.het was eigenlijk gewoon puur voor de sex,de relatie die we hadden,ik was en ben niet verliefd op hem.
ondanks voorbehoedsmiddelen ben ik toch zwanger geraakt.ik denk dat het 1 van de moeilijkste beslissingen in mijn leven was,maar uiteindelijk besloten dat ik dit kindje heel graag wil houden.alleen kan ik sinds ik weet dat ik zwanger ben helemaal niet meer met de vader overweg!hij wil ook graag in zijn /haar leven
zijn,en eigenlijk zou dit ook geen twijfel voor mij moeten zijn,maar dat is het wel!natuurlijk wil ik dit kindje geen vader onthouden maar deze man is onmogelijk gebleken!hij denkt alleen maar aan zichzelf,vertelt me regelmatig hoe moeilijk hij het allemaal vind,en als ik zeg dat het voor mij ook niet makkelijk is,met al 1 kind,en een drukke baan,praat hij erover heen en begint weer over zichzelf!daarnaast kregen we een discussie over de achternaam.ik wil graag dat dit kindje mijn naam gaat krijgen.dat ik 2 kinderen van 2 verschillende vaders heb is al niet iets waar ik vroeger over fantaseerde,en zou er erg veel moeite mee hebben als beide kinderen ook nog eens een andere achternaam dan mij hebben!en wat als ik ooit ga trouwen en een derde kindje krijg?dan zou ik 3 kinderen met 3 achternamen hebben!!!maar hij is niet voor rede vatbaar en was het hier absoluut niet mee eens!
ik weet echt niet meer wat ik moet!zoals ik er nu over denk,zou ik het liefst dit helemaal alleen gaan doen,want als we nu al nergens fatsoenlijk over kunnen praten,hoe moet dat in de toekomst dan?
ik weet dus niet of ik hem het kind wil laten erkennen,hoe hard dit misschien ook klinkt,maar ik ben gewoon heel erg bang dat het niet goed gaat!sterker nog,door zijn opvliegende karakter weet ik helemaal niet of ik dit kindje wel met een gerust hart een dag bij hem kan laten,eigenlijk is het gewoon een vreemde voor me,zoals ik hem nu zie,en eigenlijk is hij dat ook,we kennen elkaar nauwelijks....
ik hoop dat jullie me kunnen helpen,kunnen zeggen hoe jullie het zien na het lezen van mijn verhaal......
groetjes van een mama
ik zit met een aantal dilemma's waar ik zo mee zit,dat ik hoop dat een mening van buitenstaanders misschien wel meer duidelijkheid kan geven.
ik zal eerst,zo kort mogelijk,mijn situatie uitleggen.
na een relatie van 10 jaar ben ik sinds een half jaar weer single.
uit die relatie heb ik zoontje van alweer bijna 6 jaar.
een paar maanden terug leerde ik een man kennen.het was eigenlijk gewoon puur voor de sex,de relatie die we hadden,ik was en ben niet verliefd op hem.
ondanks voorbehoedsmiddelen ben ik toch zwanger geraakt.ik denk dat het 1 van de moeilijkste beslissingen in mijn leven was,maar uiteindelijk besloten dat ik dit kindje heel graag wil houden.alleen kan ik sinds ik weet dat ik zwanger ben helemaal niet meer met de vader overweg!hij wil ook graag in zijn /haar leven
zijn,en eigenlijk zou dit ook geen twijfel voor mij moeten zijn,maar dat is het wel!natuurlijk wil ik dit kindje geen vader onthouden maar deze man is onmogelijk gebleken!hij denkt alleen maar aan zichzelf,vertelt me regelmatig hoe moeilijk hij het allemaal vind,en als ik zeg dat het voor mij ook niet makkelijk is,met al 1 kind,en een drukke baan,praat hij erover heen en begint weer over zichzelf!daarnaast kregen we een discussie over de achternaam.ik wil graag dat dit kindje mijn naam gaat krijgen.dat ik 2 kinderen van 2 verschillende vaders heb is al niet iets waar ik vroeger over fantaseerde,en zou er erg veel moeite mee hebben als beide kinderen ook nog eens een andere achternaam dan mij hebben!en wat als ik ooit ga trouwen en een derde kindje krijg?dan zou ik 3 kinderen met 3 achternamen hebben!!!maar hij is niet voor rede vatbaar en was het hier absoluut niet mee eens!
ik weet echt niet meer wat ik moet!zoals ik er nu over denk,zou ik het liefst dit helemaal alleen gaan doen,want als we nu al nergens fatsoenlijk over kunnen praten,hoe moet dat in de toekomst dan?
ik weet dus niet of ik hem het kind wil laten erkennen,hoe hard dit misschien ook klinkt,maar ik ben gewoon heel erg bang dat het niet goed gaat!sterker nog,door zijn opvliegende karakter weet ik helemaal niet of ik dit kindje wel met een gerust hart een dag bij hem kan laten,eigenlijk is het gewoon een vreemde voor me,zoals ik hem nu zie,en eigenlijk is hij dat ook,we kennen elkaar nauwelijks....
ik hoop dat jullie me kunnen helpen,kunnen zeggen hoe jullie het zien na het lezen van mijn verhaal......
groetjes van een mama
maandag 29 september 2008 om 22:15
Het is toch een ex voosje? Dan heeft hij volgens mij al helemaal niets te zeggen over achternamen. En volgens mij moet jij erbij zijn als de vader het kind erkent dus als jij hem niet laat erkennen, heeft hij geen poot om op te staan. Hij kan wel een rol willen spelen, maar volgens mij kan dat alleen op basis van jouw voorwaarden zolang hij juridisch geen vader is.
Wat is jullie relatie nu? Waarom bespreek je uberhaupt de achternaam als het een ex is? Of heb je hem bepaalde toezeggingen gedaan? Zien jullie elkaar nog veel?
Wat is jullie relatie nu? Waarom bespreek je uberhaupt de achternaam als het een ex is? Of heb je hem bepaalde toezeggingen gedaan? Zien jullie elkaar nog veel?
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
maandag 29 september 2008 om 22:28
maandag 29 september 2008 om 22:31
niet laten erkennen en dus jouw achternaam..
Maar.. hij en jullie kind hebben wel degelijk recht op een rol in elkaars leven, ik vind dat je daarin geen keus hebt. Denk dat je zwangerschap heel pril si en dat het slim is om even wat afstand te nemen zodat jullie wat rationeler naar de situatie kunnen kijken.
Maar.. hij en jullie kind hebben wel degelijk recht op een rol in elkaars leven, ik vind dat je daarin geen keus hebt. Denk dat je zwangerschap heel pril si en dat het slim is om even wat afstand te nemen zodat jullie wat rationeler naar de situatie kunnen kijken.
maandag 29 september 2008 om 22:39
Wb de achternaam: deze keuze is aan jou, en daar heeft hij in principe weinig over te zeggen. Als je niet getrouwd bent, krijgt het kind automatisch jouw achternaam, behalve als je laat vastleggen het anders te willen. Erkennen = automatisch jouw achternaam, trouwen = automatisch de man zijn achternaam.
Er zit ook nog een heel verschil tussen kind erkennen en ouderlijke macht. Ik weet niet precies hoe dat zit, maar bij ons heef vriend kind nu al erkend (29 weken zwanger) maar moeten we na de geboorte ook nog hem ouderlijke macht geven. Misschien kun je hem dus wel het kindje laten erkennen, hij is nou eenmaal de vader, of je wil of niet. De ouderlijke macht hou jij dan gewoon. Zoiets?
Ik ben het wat dat betreft wel met Pientje eens. Jullie hebben dit niet zo gepland, maar hij is wel degelijk de vader van je kindje... Hij heeft vast wel ergens rechten toch?
Verder vind ik het heel knap dat je hebt besloten het kindje te houden! En dat je je zorgen maakt over bezoekregeling enzo kan ik me voorstellen. Gelukkig heb je nog een tijd om hier over na te denken, om het allebei eens rustig te laten bezinken en afspraken te maken. Hij zal ook wel geschrokken zijn en reageerd daardoor niet als een redelijk persoon. Hij is misschien wel erg bang dat jij hem er compleet buiten gaat sluiten en dit is niet onterecht zo blijkt....
Er zit ook nog een heel verschil tussen kind erkennen en ouderlijke macht. Ik weet niet precies hoe dat zit, maar bij ons heef vriend kind nu al erkend (29 weken zwanger) maar moeten we na de geboorte ook nog hem ouderlijke macht geven. Misschien kun je hem dus wel het kindje laten erkennen, hij is nou eenmaal de vader, of je wil of niet. De ouderlijke macht hou jij dan gewoon. Zoiets?
Ik ben het wat dat betreft wel met Pientje eens. Jullie hebben dit niet zo gepland, maar hij is wel degelijk de vader van je kindje... Hij heeft vast wel ergens rechten toch?
Verder vind ik het heel knap dat je hebt besloten het kindje te houden! En dat je je zorgen maakt over bezoekregeling enzo kan ik me voorstellen. Gelukkig heb je nog een tijd om hier over na te denken, om het allebei eens rustig te laten bezinken en afspraken te maken. Hij zal ook wel geschrokken zijn en reageerd daardoor niet als een redelijk persoon. Hij is misschien wel erg bang dat jij hem er compleet buiten gaat sluiten en dit is niet onterecht zo blijkt....
maandag 29 september 2008 om 23:35
Als ongetrouwde moeder moet je, je partner toestemming geven om het kindje te mogen erkennen. Tijdens het erkennen wordt de achternaam bepaald, bij een eerste kind. Bij elk volgend kind wordt de achternaam automatisch die van het eerste kind(mits vandelzelfde partner). Als de moeder geen teostemming aan de vader geeft voor de erkenning, kan de vader dit ook niet zonder de moeder doen.
Als de erkenning wel volgens wens heeft plaats gevonden (moeder toestemming, overeenstemming over de achternaam) krijg je bij de erkenningspapieren ook verzoekschriften voor de kantonrechter voor gezamenlijk gezag. Beide ouders moeten een uittreksel van het geboorteregister overleggen, id papieren en het verozekschrift NA de geboorte van het kind opsturen naar de kanton rechter. Wanneer deze de boel heeft ondertekend, heeft de vader ook gezag over het kind. Tot die tijd is de moeder de enige die beslissingsbevoegheid heeft over het kind (denk aan onderzoeken, levensreddende handelingen en weet ik veel wat nog meer)
Als je als moeder dit allemaal niet wil......geen erkenning door de vader, of gezamenlijk gezag. Dan wordt de vader ook niet genoemd op het geboortecertificaat en bestaat als zodanig dan ook niet. Als meoder kun je dan ook geen recht doen gelden om kinder allimentatie.. (dit dan even kort door de bocht genomen dan he)
Ik denk dat het zo een beetje in elkaar steekt. Ik heb mijn partner mijn kinderen wel laten erkennen. Maar we zijn bij de eerste vergeten om het gezamenlijk gezag aan te vragen, dus mocht er iets gebeuren, heel sect bekeken, heeft hij niks te zeggen en ligt de uiteindelijke beslissing bij mij. NU met de 2e op komst, kunnen we dit weer recht trekken.
Als de erkenning wel volgens wens heeft plaats gevonden (moeder toestemming, overeenstemming over de achternaam) krijg je bij de erkenningspapieren ook verzoekschriften voor de kantonrechter voor gezamenlijk gezag. Beide ouders moeten een uittreksel van het geboorteregister overleggen, id papieren en het verozekschrift NA de geboorte van het kind opsturen naar de kanton rechter. Wanneer deze de boel heeft ondertekend, heeft de vader ook gezag over het kind. Tot die tijd is de moeder de enige die beslissingsbevoegheid heeft over het kind (denk aan onderzoeken, levensreddende handelingen en weet ik veel wat nog meer)
Als je als moeder dit allemaal niet wil......geen erkenning door de vader, of gezamenlijk gezag. Dan wordt de vader ook niet genoemd op het geboortecertificaat en bestaat als zodanig dan ook niet. Als meoder kun je dan ook geen recht doen gelden om kinder allimentatie.. (dit dan even kort door de bocht genomen dan he)
Ik denk dat het zo een beetje in elkaar steekt. Ik heb mijn partner mijn kinderen wel laten erkennen. Maar we zijn bij de eerste vergeten om het gezamenlijk gezag aan te vragen, dus mocht er iets gebeuren, heel sect bekeken, heeft hij niks te zeggen en ligt de uiteindelijke beslissing bij mij. NU met de 2e op komst, kunnen we dit weer recht trekken.
anoniem_24589 wijzigde dit bericht op 29-09-2008 23:36
Reden: nog ff iets
Reden: nog ff iets
% gewijzigd
dinsdag 30 september 2008 om 06:31
Dat ie een rol wil spelen in het leven van zijn kind kan ik inkomen. Dat jij vindt dat je kind jouw achternaam moet krijgen, snap ik ook wel weer. Het is natuurlijk ook wel gek dat jouw kinderen verschillende achternamen zouden hebben. Het gaat er niet om wat jij of hij wil, maar wat het beste is voor het kind. Informeer eens bij een buro voor rechtshulp of bel een advocaat die daarin gespecialiseerd is.
dinsdag 30 september 2008 om 06:37
Als je niet van plan bent die ex erbij te betrekken, snap ik niet dat je hem uberhaupt van je zwangerschap hebt verteld. Zeker als je nog maar aan 't begin zit en hij is al exit dan kun je 'm met gemak wijsmaken dat je zwanger bent van zijn opvolger die inmiddels ook weer exit is, mocht je 'm nog 'ns tegenkomen als je eenmaal met 'n dikke buik rondloopt.
Als je het geld van hem niet nodig hebt en je kan niet met hem overweg zou ik hem zeker niet het kind laten erkennen, dan heeft ie tenminste geen poot om op te staan en kun je hem buiten je leven houden.
Als je het geld van hem niet nodig hebt en je kan niet met hem overweg zou ik hem zeker niet het kind laten erkennen, dan heeft ie tenminste geen poot om op te staan en kun je hem buiten je leven houden.
dinsdag 30 september 2008 om 09:13
quote:Cherise1981 schreef op 29 september 2008 @ 22:39:
Wb de achternaam: deze keuze is aan jou, en daar heeft hij in principe weinig over te zeggen. Als je niet getrouwd bent, krijgt het kind automatisch jouw achternaam, behalve als je laat vastleggen het anders te willen. Erkennen = automatisch jouw achternaam, trouwen = automatisch de man zijn achternaam.
Er zit ook nog een heel verschil tussen kind erkennen en ouderlijke macht. Ik weet niet precies hoe dat zit, maar bij ons heef vriend kind nu al erkend (29 weken zwanger) maar moeten we na de geboorte ook nog hem ouderlijke macht geven. Misschien kun je hem dus wel het kindje laten erkennen, hij is nou eenmaal de vader, of je wil of niet. De ouderlijke macht hou jij dan gewoon. Zoiets?
Ik ben het wat dat betreft wel met Pientje eens. Jullie hebben dit niet zo gepland, maar hij is wel degelijk de vader van je kindje... Hij heeft vast wel ergens rechten toch?
Verder vind ik het heel knap dat je hebt besloten het kindje te houden! En dat je je zorgen maakt over bezoekregeling enzo kan ik me voorstellen. Gelukkig heb je nog een tijd om hier over na te denken, om het allebei eens rustig te laten bezinken en afspraken te maken. Hij zal ook wel geschrokken zijn en reageerd daardoor niet als een redelijk persoon. Hij is misschien wel erg bang dat jij hem er compleet buiten gaat sluiten en dit is niet onterecht zo blijkt....
Het is niet zo dat als je getrouwd bent, het kind automatisch de achternaam van de vader krijgt. Het ligt eraan hoe de namen van de partners zijn gebleven. Heeft ieder zijn/haar eigen naam gehouden, dan heb je nog steeds de keuze. De keuze die je maakt is wel blijvend, ieder volgend kind dat uit dezelfde ouders wordt geboren, krijgt ook die achternaam. Geldt overigens ook voor niet getrouwde ouders. Maar hier zal dat niet gebeuren. Aquarius, als ik het zo lees hebben je kinderen straks sowieso twee achternamen, omdat je oudste de achternaam van de vader heeft. Dus of het kindje waar je nu zwanger van bent jouw achternaam krijgt of die van de vader, je hebt straks twee kinderen met verschillende achternamen, hoe je het wendt of keert. Misschien dat het voor je kinderen later wel verschil uitmaakt, gevoelsmatig, als de jongste jouw achternaam heeft en de oudste die van zijn of haar vader. Zelfs al krijg je een kind van een derde man, als je dat kind ook de achternaam geeft van de vader ben je iig consequent. Er valt echter ook weer wat te zeggen om gewoon voor dit en ieder volgend kindje (als die er komen) jouw achternaam te geven. Volg hierin je gevoel, zou ik zeggen.
Ouderlijke macht heeft de vader niet automatisch na erkenning, daarvoor moet je nog langs de rechtbank.
Verder: goed dat je het kindje wilt houden. Maar ik vind wel dat ook een verwekker van een kind in een niet-liefdesrelatie het recht heeft om zijn kind te leren kennen. Ik vind het erg makkelijk gezegd om te zeggen dat hij te opvliegend e.d. is, en dus zijn kind maar niet mag leren kennen. Ik zou ook pissig worden. Natuurlijk vindt hij het moeilijk, dat mag hij toch wel zeggen? Jij vindt dat het voor jou moeilijker is, dus mag hij niet zeggen dat het moeilijk vindt? Dat vind ik wel een beetje egoïstisch van jouw kant. Jij hebt ervoor gekozen het bed met hem te delen ook al kende je hem blijkbaar niet zo goed, dan moet je ook de consequentie aanvaarden dat je a. zwanger kunt raken, en b. dat hij zijn kind wil leren kennen. Ik vind dat eigenlijk wel voor hem pleiten, hoeveel mannen smeren hem niet in zo'n situatie? Probeer een gesprek met hem aan te gaan waar een derde persoon bij is, misschien iemand die jullie allebei kennen, en probeer afspraken te maken. Ik vind het erg ver gaan om hem weg te houden.
Wb de achternaam: deze keuze is aan jou, en daar heeft hij in principe weinig over te zeggen. Als je niet getrouwd bent, krijgt het kind automatisch jouw achternaam, behalve als je laat vastleggen het anders te willen. Erkennen = automatisch jouw achternaam, trouwen = automatisch de man zijn achternaam.
Er zit ook nog een heel verschil tussen kind erkennen en ouderlijke macht. Ik weet niet precies hoe dat zit, maar bij ons heef vriend kind nu al erkend (29 weken zwanger) maar moeten we na de geboorte ook nog hem ouderlijke macht geven. Misschien kun je hem dus wel het kindje laten erkennen, hij is nou eenmaal de vader, of je wil of niet. De ouderlijke macht hou jij dan gewoon. Zoiets?
Ik ben het wat dat betreft wel met Pientje eens. Jullie hebben dit niet zo gepland, maar hij is wel degelijk de vader van je kindje... Hij heeft vast wel ergens rechten toch?
Verder vind ik het heel knap dat je hebt besloten het kindje te houden! En dat je je zorgen maakt over bezoekregeling enzo kan ik me voorstellen. Gelukkig heb je nog een tijd om hier over na te denken, om het allebei eens rustig te laten bezinken en afspraken te maken. Hij zal ook wel geschrokken zijn en reageerd daardoor niet als een redelijk persoon. Hij is misschien wel erg bang dat jij hem er compleet buiten gaat sluiten en dit is niet onterecht zo blijkt....
Het is niet zo dat als je getrouwd bent, het kind automatisch de achternaam van de vader krijgt. Het ligt eraan hoe de namen van de partners zijn gebleven. Heeft ieder zijn/haar eigen naam gehouden, dan heb je nog steeds de keuze. De keuze die je maakt is wel blijvend, ieder volgend kind dat uit dezelfde ouders wordt geboren, krijgt ook die achternaam. Geldt overigens ook voor niet getrouwde ouders. Maar hier zal dat niet gebeuren. Aquarius, als ik het zo lees hebben je kinderen straks sowieso twee achternamen, omdat je oudste de achternaam van de vader heeft. Dus of het kindje waar je nu zwanger van bent jouw achternaam krijgt of die van de vader, je hebt straks twee kinderen met verschillende achternamen, hoe je het wendt of keert. Misschien dat het voor je kinderen later wel verschil uitmaakt, gevoelsmatig, als de jongste jouw achternaam heeft en de oudste die van zijn of haar vader. Zelfs al krijg je een kind van een derde man, als je dat kind ook de achternaam geeft van de vader ben je iig consequent. Er valt echter ook weer wat te zeggen om gewoon voor dit en ieder volgend kindje (als die er komen) jouw achternaam te geven. Volg hierin je gevoel, zou ik zeggen.
Ouderlijke macht heeft de vader niet automatisch na erkenning, daarvoor moet je nog langs de rechtbank.
Verder: goed dat je het kindje wilt houden. Maar ik vind wel dat ook een verwekker van een kind in een niet-liefdesrelatie het recht heeft om zijn kind te leren kennen. Ik vind het erg makkelijk gezegd om te zeggen dat hij te opvliegend e.d. is, en dus zijn kind maar niet mag leren kennen. Ik zou ook pissig worden. Natuurlijk vindt hij het moeilijk, dat mag hij toch wel zeggen? Jij vindt dat het voor jou moeilijker is, dus mag hij niet zeggen dat het moeilijk vindt? Dat vind ik wel een beetje egoïstisch van jouw kant. Jij hebt ervoor gekozen het bed met hem te delen ook al kende je hem blijkbaar niet zo goed, dan moet je ook de consequentie aanvaarden dat je a. zwanger kunt raken, en b. dat hij zijn kind wil leren kennen. Ik vind dat eigenlijk wel voor hem pleiten, hoeveel mannen smeren hem niet in zo'n situatie? Probeer een gesprek met hem aan te gaan waar een derde persoon bij is, misschien iemand die jullie allebei kennen, en probeer afspraken te maken. Ik vind het erg ver gaan om hem weg te houden.
dinsdag 30 september 2008 om 10:42
wat een reacties!
van dat erkennen en ouderlijke macht weet ik het wel,aangezien ik met mijn ex niet getrouwd was,en we dat dus allemaal hebben moeten regelen toendertijd.
ik wil nogmaals vermelden dat ik niet van plan ben hem helemaal buiten te sluiten,natuurlijk moet dit kindje weten wie zijn haar vader is,maar ik zit gewoon met de erkenning en naam in mijn maag.ik denk erover om hem wel het kindje te laten erkennen,maar geen rechten wat betreft het ouderlijk gezag.dat betekent dan niet automatisch dat hij zijn kind niet mag zien,maar ik denk dan meer aan de belangrijke beslissingen.want ik heb geen zin in de komende jaren discussies voeren over de opvoeding,we zitten duidelijk niet op 1 lijn!
en natuurlijk heeft hij het wel moeilijk,maar ik bedoelde dat hij geen rekening met mij houd.met de keuze om dit kindje te houden,kies ik indirect ook weer voor een leven waarin geen plaats is voor mijn carriere,die ik net weer begonnen was,en zal de zorg grootendeels op me gaan nemen.Hij blijft gewoon zijn ding doen,zijn werk en zijn hobby's.dus ik denk dat het voor mij allemaal net wat ingrijpender is.en ik heb het op het moment al moeilijk genoeg,binnenkort zal ik mijn vrienden en familie op de hoogte moeten gaan brengen van het feit dat ik zwanger ben,en aangezien ik in een klein dorp woon zal ik de eerste tijd ook flink het mikpunt van roddels zijn.maar daar kan ik gewoon niet met hem over praten want dan betrekt hij het weer op zich zelf.ik weet dat er al gauw duidelijke keuzes gemaakt moeten worden,en ik hoop dat ik een middenweg vind,dat hij wel zijn kind kan leren kennen maar dat ik gewoon degene ben die dit kindje gaat opvoeden,zonder dat hij zich overal mee bemoeit.overigens gaat het contact met de vader van mijn oudste supergoed,we zijn dan ook heel lang samen geweest,en zonder ruzie uit elkaar gegaan,dus daar ben ik erg blij mee!maar met deze man weet ik nu al dat het gewoon niet makkelijk zal gaan,we zien de dingen te verschillend......
nogmaals bedankt voor de reacties....ik heb er wel heel veel aan!!
van dat erkennen en ouderlijke macht weet ik het wel,aangezien ik met mijn ex niet getrouwd was,en we dat dus allemaal hebben moeten regelen toendertijd.
ik wil nogmaals vermelden dat ik niet van plan ben hem helemaal buiten te sluiten,natuurlijk moet dit kindje weten wie zijn haar vader is,maar ik zit gewoon met de erkenning en naam in mijn maag.ik denk erover om hem wel het kindje te laten erkennen,maar geen rechten wat betreft het ouderlijk gezag.dat betekent dan niet automatisch dat hij zijn kind niet mag zien,maar ik denk dan meer aan de belangrijke beslissingen.want ik heb geen zin in de komende jaren discussies voeren over de opvoeding,we zitten duidelijk niet op 1 lijn!
en natuurlijk heeft hij het wel moeilijk,maar ik bedoelde dat hij geen rekening met mij houd.met de keuze om dit kindje te houden,kies ik indirect ook weer voor een leven waarin geen plaats is voor mijn carriere,die ik net weer begonnen was,en zal de zorg grootendeels op me gaan nemen.Hij blijft gewoon zijn ding doen,zijn werk en zijn hobby's.dus ik denk dat het voor mij allemaal net wat ingrijpender is.en ik heb het op het moment al moeilijk genoeg,binnenkort zal ik mijn vrienden en familie op de hoogte moeten gaan brengen van het feit dat ik zwanger ben,en aangezien ik in een klein dorp woon zal ik de eerste tijd ook flink het mikpunt van roddels zijn.maar daar kan ik gewoon niet met hem over praten want dan betrekt hij het weer op zich zelf.ik weet dat er al gauw duidelijke keuzes gemaakt moeten worden,en ik hoop dat ik een middenweg vind,dat hij wel zijn kind kan leren kennen maar dat ik gewoon degene ben die dit kindje gaat opvoeden,zonder dat hij zich overal mee bemoeit.overigens gaat het contact met de vader van mijn oudste supergoed,we zijn dan ook heel lang samen geweest,en zonder ruzie uit elkaar gegaan,dus daar ben ik erg blij mee!maar met deze man weet ik nu al dat het gewoon niet makkelijk zal gaan,we zien de dingen te verschillend......
nogmaals bedankt voor de reacties....ik heb er wel heel veel aan!!
dinsdag 30 september 2008 om 10:46
Misschien een mediation overwegen om samen goed te leren communiceren en afspraken te maken over hoe samen met de situatie en kind om te gaan.
Dat jij moeite hebt met het hebben van meerdere kinderen met andere achternamen kan ik begrijpen maar ik denk dat je ook moet kunnen verplaatsen in de vader maar vooral in het kind.
Mijn moeder heeft ook op alle mogelijke manieren geprobeerd alle 'sporen' uit te wissen van mijn vader, contact met hem en zijn familie ontmoedigd en onmogelijk gemaakt. Ik riep op mijn 6de dat mijn vader een lul en een zak was doordat ik dat van mijn moeder leerde. Nu is mijn moeder er nog steeds van overtuigd dat dit gedrag bij mijzelf vandaan kwam. Tuurlijk, een kind van 6! Ook heeft ze mij overal op scholen laten inschrijven onder haar naam.
Nu ben ik echt wel redelijk goed terecht gekomen, dus permanente schade is relatief, maar in feite heb ik mijn vader nooit gekend (hij is nu overleden dus zal ook niet gaan gebeuren), zijn familie niet en doordat ik zijn naam niet mocht dragen is er ook geen verbintenis ontstaan.
Ik hoop dat je inziet dat dit geen goede gezonde situatie is voor een kind. Zeker met betrekking tot het ontwikkelen van je eigen identiteit.
Jullie hebben dit kind samen gemaakt, zorg er dan ook voor dat je het kind een stabiele opvoeding geeft!!!
Dat jij moeite hebt met het hebben van meerdere kinderen met andere achternamen kan ik begrijpen maar ik denk dat je ook moet kunnen verplaatsen in de vader maar vooral in het kind.
Mijn moeder heeft ook op alle mogelijke manieren geprobeerd alle 'sporen' uit te wissen van mijn vader, contact met hem en zijn familie ontmoedigd en onmogelijk gemaakt. Ik riep op mijn 6de dat mijn vader een lul en een zak was doordat ik dat van mijn moeder leerde. Nu is mijn moeder er nog steeds van overtuigd dat dit gedrag bij mijzelf vandaan kwam. Tuurlijk, een kind van 6! Ook heeft ze mij overal op scholen laten inschrijven onder haar naam.
Nu ben ik echt wel redelijk goed terecht gekomen, dus permanente schade is relatief, maar in feite heb ik mijn vader nooit gekend (hij is nu overleden dus zal ook niet gaan gebeuren), zijn familie niet en doordat ik zijn naam niet mocht dragen is er ook geen verbintenis ontstaan.
Ik hoop dat je inziet dat dit geen goede gezonde situatie is voor een kind. Zeker met betrekking tot het ontwikkelen van je eigen identiteit.
Jullie hebben dit kind samen gemaakt, zorg er dan ook voor dat je het kind een stabiele opvoeding geeft!!!
dinsdag 30 september 2008 om 11:13
Ik vind dat je je eigen relatie met de vader los moet zien van de rechten mbt het kind. Tenzij hij gewelddadig is, onberenkenbaar etc.
Het is de vader, om zwanger te raken zijn er twee nodig, en tenzij hij niet goed voor het kindje zou zijn, zou ik mijn trots opzij zetten en hem gewoon betrekken bij de opvoeding en hem de omgang bieden waar hij gewoon recht op heeft!
Laat hem zijn eigen kind dus gewoon erkennen.
Van die mediation vind ik een goede tip!
Overigens, wb de naam: je eerste kindje heeft jouw achternaam niet, toch? Ik denk dat het voor je eerste kindje misschien wel helemaal niet zo leuk is als hij/zij niet mama's achternaam heeft en de nieuwe baby wel.
Het is de vader, om zwanger te raken zijn er twee nodig, en tenzij hij niet goed voor het kindje zou zijn, zou ik mijn trots opzij zetten en hem gewoon betrekken bij de opvoeding en hem de omgang bieden waar hij gewoon recht op heeft!
Laat hem zijn eigen kind dus gewoon erkennen.
Van die mediation vind ik een goede tip!
Overigens, wb de naam: je eerste kindje heeft jouw achternaam niet, toch? Ik denk dat het voor je eerste kindje misschien wel helemaal niet zo leuk is als hij/zij niet mama's achternaam heeft en de nieuwe baby wel.
dinsdag 30 september 2008 om 11:17
ik vind het erg dat jouw moeder zo met jouw vader is omgesprongen,maar ik zal nooit tegen mijn kind zeggen dat de vader niet deugt of wat dan ook,en ze ook niet bij elkaar vandaan houden.
maar een stabiele opvoeding is niet vanzelfsprekend een opvoeding door een vader en een moeder,zeker niet als zij niet goed met elkaar overweg kunnen.als je ouders continue een strijd over jouw leven voeren,dan vraag ik me af of je dan niet beter af bent bij 1 ouder,en dan hoeft dat helemaal niet te betekenen dat je geen contact hebt met die andere.....
ik zie genoeg gezinnen waarvan de kinderen geen stabiele opvoeding genieten,ondanks dat de ouders samen zijn.,..en er zijn ook genoeg voorbeelden van vrouwen die het hoofdzakelijk alleen doen,maar waarvan het kind heel gelukkig is....
maar een stabiele opvoeding is niet vanzelfsprekend een opvoeding door een vader en een moeder,zeker niet als zij niet goed met elkaar overweg kunnen.als je ouders continue een strijd over jouw leven voeren,dan vraag ik me af of je dan niet beter af bent bij 1 ouder,en dan hoeft dat helemaal niet te betekenen dat je geen contact hebt met die andere.....
ik zie genoeg gezinnen waarvan de kinderen geen stabiele opvoeding genieten,ondanks dat de ouders samen zijn.,..en er zijn ook genoeg voorbeelden van vrouwen die het hoofdzakelijk alleen doen,maar waarvan het kind heel gelukkig is....
dinsdag 30 september 2008 om 11:42
Ik heb in ongeveer dezelfde situatie als jij gezeten. Ik heb het kind gehouden en nu is er gedoe met advocaten en rechtbanken.
Als jij de biologische vader niet in het leven van je kind wil hebben zou ik toch nog eens drie keer nadenken over je beslissing of je wel een kind wil krijgen van deze man.
Jij hebt al een kind dus je zal het beter kunnen inschatten dan ik dat kon, maar ik weet wel dat ik als ik weer voor de keuze zou staan een abortus had laten doen omdat ik nooit meer deze 'veroordeling tot elkaar' zou willen met de eerste de beste vent waarmee het ook nooit de bedoeling is geweest om zwanger te worden.
Als jij de biologische vader niet in het leven van je kind wil hebben zou ik toch nog eens drie keer nadenken over je beslissing of je wel een kind wil krijgen van deze man.
Jij hebt al een kind dus je zal het beter kunnen inschatten dan ik dat kon, maar ik weet wel dat ik als ik weer voor de keuze zou staan een abortus had laten doen omdat ik nooit meer deze 'veroordeling tot elkaar' zou willen met de eerste de beste vent waarmee het ook nooit de bedoeling is geweest om zwanger te worden.
dinsdag 30 september 2008 om 12:31
quote:sunlight schreef op 30 september 2008 @ 11:25:
die foute scharrel is anders gewoon de vader van haar kind hoor, kind is dus 50% product van hem. Dus wou je door een naam vermijden dat ze herinnerd wordt aan haar ex?
Dat ze dat kind houdt snap ik persoonlijk al niet, het is gewoon 'n stom ongelukje tijdens seks met 'n scharrel. Maar vooruit, ze heeft gekozen om dat kind te houden (tenzij er nog tijd is om van gedachte te veranderen?) dus dan moet ze er toch mee leven dat dat kind afkomstig is van een vent die ze niet uit kan staan. En zich realiseren dat het kind ook genen (en nare karaktertrekken) van z'n vader zal krijgen waardoor het haar toch wel in negatieve zin aan de verwekker zal blijven herinneren.
Maar dat is hetzelfde als wanneer ze 'n kind had willen maken met sperma van de spermabank. Dan weet je ook niet wat je krijgt. Althans, ik neem aan dat de spermadonor alleen z'n positieve kwaliteiten, opleidingsniveau en talenten zal vernoemen, niet z'n negatieve punten.
Blijft nog steeds de vraag open waarom ze het hem uberhaupt heeft verteld, want als ze niet meer daten/seksen dan had ze het gewoon voor hem verborgen kunnen houden en was ze in elk geval van zijn bemoeienis af.
die foute scharrel is anders gewoon de vader van haar kind hoor, kind is dus 50% product van hem. Dus wou je door een naam vermijden dat ze herinnerd wordt aan haar ex?
Dat ze dat kind houdt snap ik persoonlijk al niet, het is gewoon 'n stom ongelukje tijdens seks met 'n scharrel. Maar vooruit, ze heeft gekozen om dat kind te houden (tenzij er nog tijd is om van gedachte te veranderen?) dus dan moet ze er toch mee leven dat dat kind afkomstig is van een vent die ze niet uit kan staan. En zich realiseren dat het kind ook genen (en nare karaktertrekken) van z'n vader zal krijgen waardoor het haar toch wel in negatieve zin aan de verwekker zal blijven herinneren.
Maar dat is hetzelfde als wanneer ze 'n kind had willen maken met sperma van de spermabank. Dan weet je ook niet wat je krijgt. Althans, ik neem aan dat de spermadonor alleen z'n positieve kwaliteiten, opleidingsniveau en talenten zal vernoemen, niet z'n negatieve punten.
Blijft nog steeds de vraag open waarom ze het hem uberhaupt heeft verteld, want als ze niet meer daten/seksen dan had ze het gewoon voor hem verborgen kunnen houden en was ze in elk geval van zijn bemoeienis af.
dinsdag 30 september 2008 om 12:35
dinsdag 30 september 2008 om 12:54
Je gooit een hoop zaken op één hoop die je eens los van elkaar zou moeten beschouwen. Hij is nou eenmaal de biologisch vader van je kind, dat valt niet meer te veranderen. Dan spelen er zaken als
* erkennen
* achternaam
* dagje bij hem laten.
Dat heeft in wezen niets met elkaar te maken.
* De achternaam kies je als alleenstaand moeder in beginsel zelf.
* Erkennen geeft geen enkel recht op achternaam of dagje kind of wat dan ook. Je legt alleen vast wie de biologisch vader is. M.i. heeft een kind in beginsel recht op formele erkenning door de vader en zou je wel heel goede argumenten moeten hebben om dat tegen te houden. Die heb ik nog niet gehoord. Erkenning leidt immers voor de vader verder tot niets. Hij erkent dat het kind van hem is. Maar krijgt niet automatisch een omgangsregeling of wat dan ook. Erkenning is in het belang van het kind, niet dat van hem of dat van jou.
* Een dagje mee is vooralsnog al helemaal niet aan de orde. Omgangsregeling e.d. komt er als sprake was van een 'gezinsband' tussen vader en kind en dat gaat verder dan een biologische band.
Maar stel het je eens vanuit zijn kant voor. Hij krijgt straks een kind. Noodgedwongen staat hij aan de zijlijn. Heeft niets in te brengen. Zal vermoedelijk niet bij de bevalling zijn. Zal niet bij het eerste lachje zijn. Bij het eerste stapje. Ook voor mannen kan het a.s. ouderschap iets zijn om onzeker over te zijn, blij om te zijn, etc. hoe ongelukkig de omstandigheden verder ook zijn.
Zijn enige mogelijkheid om toch nog íets in het leven van zijn kind te betekenen, is het erkennen en wellicht te kijken of in overleg met jou hij af en toe eens op bezoek kan komen. Waarom hem dat ontzeggen?
En is het ook voor het kind later niet fijner te weten dat hij een vader heeft die hem heeft erkend en die moeite voor hem gedaan heeft?
* erkennen
* achternaam
* dagje bij hem laten.
Dat heeft in wezen niets met elkaar te maken.
* De achternaam kies je als alleenstaand moeder in beginsel zelf.
* Erkennen geeft geen enkel recht op achternaam of dagje kind of wat dan ook. Je legt alleen vast wie de biologisch vader is. M.i. heeft een kind in beginsel recht op formele erkenning door de vader en zou je wel heel goede argumenten moeten hebben om dat tegen te houden. Die heb ik nog niet gehoord. Erkenning leidt immers voor de vader verder tot niets. Hij erkent dat het kind van hem is. Maar krijgt niet automatisch een omgangsregeling of wat dan ook. Erkenning is in het belang van het kind, niet dat van hem of dat van jou.
* Een dagje mee is vooralsnog al helemaal niet aan de orde. Omgangsregeling e.d. komt er als sprake was van een 'gezinsband' tussen vader en kind en dat gaat verder dan een biologische band.
Maar stel het je eens vanuit zijn kant voor. Hij krijgt straks een kind. Noodgedwongen staat hij aan de zijlijn. Heeft niets in te brengen. Zal vermoedelijk niet bij de bevalling zijn. Zal niet bij het eerste lachje zijn. Bij het eerste stapje. Ook voor mannen kan het a.s. ouderschap iets zijn om onzeker over te zijn, blij om te zijn, etc. hoe ongelukkig de omstandigheden verder ook zijn.
Zijn enige mogelijkheid om toch nog íets in het leven van zijn kind te betekenen, is het erkennen en wellicht te kijken of in overleg met jou hij af en toe eens op bezoek kan komen. Waarom hem dat ontzeggen?
En is het ook voor het kind later niet fijner te weten dat hij een vader heeft die hem heeft erkend en die moeite voor hem gedaan heeft?
dinsdag 30 september 2008 om 13:43
quote:aquarius26 schreef op 30 september 2008 @ 11:17:
maar een stabiele opvoeding is niet vanzelfsprekend een opvoeding door een vader en een moeder,zeker niet als zij niet goed met elkaar overweg kunnen.als je ouders continue een strijd over jouw leven voeren,dan vraag ik me af of je dan niet beter af bent bij 1 ouder,en dan hoeft dat helemaal niet te betekenen dat je geen contact hebt met die andere.....
Ik pleit er ook niet voor om samen te blijven met je scharrel maar ik pleit ervoor om als volwassenen samen een weg te zoeken om JULLIE kind op te voeden. Stabiel is niet per definitie samen maar wel gezamenlijk.
En als blijkt dat het moeilijk is om samen te werken omdat er (begrijpelijk!) allerlei emoties meespelen dan suggereer ik mediation: bemiddeling om er in ieder geval te proberen er samen uit te komen.
Tot slot, ik wil totaal niet suggereren dat jij net zo met je ex- (bed)partner en kind om zal springen zoals mijn moeder. Ik wilde je er alleen op wijzen dat het makkelijk is om in je eigen emotie je vast te houden aan je standpunt en dat dat niet per definitie hoeft samen te gaan met datgene wat het beste is voor jullie kind.
Groeten,
Max
maar een stabiele opvoeding is niet vanzelfsprekend een opvoeding door een vader en een moeder,zeker niet als zij niet goed met elkaar overweg kunnen.als je ouders continue een strijd over jouw leven voeren,dan vraag ik me af of je dan niet beter af bent bij 1 ouder,en dan hoeft dat helemaal niet te betekenen dat je geen contact hebt met die andere.....
Ik pleit er ook niet voor om samen te blijven met je scharrel maar ik pleit ervoor om als volwassenen samen een weg te zoeken om JULLIE kind op te voeden. Stabiel is niet per definitie samen maar wel gezamenlijk.
En als blijkt dat het moeilijk is om samen te werken omdat er (begrijpelijk!) allerlei emoties meespelen dan suggereer ik mediation: bemiddeling om er in ieder geval te proberen er samen uit te komen.
Tot slot, ik wil totaal niet suggereren dat jij net zo met je ex- (bed)partner en kind om zal springen zoals mijn moeder. Ik wilde je er alleen op wijzen dat het makkelijk is om in je eigen emotie je vast te houden aan je standpunt en dat dat niet per definitie hoeft samen te gaan met datgene wat het beste is voor jullie kind.
Groeten,
Max
